Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 14 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale III Rodzinnym i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Honorata Wójcik

Protokolant: st.sekr.sąd. Elżbieta Gołaszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2018 roku

sprawy z powództwa T. O.

przeciwko K. O. reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową A. Ł.

o obniżenie alimentów

postanawia:

1.  Umorzyć postępowanie w sprawie,

2.  Przyznać wynagrodzenie radcy prawnemu T. B. za reprezentację z urzędu powoda T. O. w kwocie 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych z VAT które nakazuje wypłacić z rachunku Skarbu Państwa Sąd Rejonowy w Łowiczu,

3.  Przyznać wynagrodzenie adwokatowi M. Ś. za reprezentację z urzędu pozwanej A. Ł. w kwocie 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych z VAT które nakazuje wypłacić z rachunku Skarbu Państwa Sąd Rejonowy w Łowiczu.

Sygn. akt III RC 203/16

UZASADNIENIE

Powód T. Ł. wniósł o obniżenie alimentów zasądzonych od niego wyrokiem Sądu Rejonowego w Łowiczu z dnia 16 marca 2015 roku w sprawie III RC 136/15 na rzecz małoletniego syna K. O. z kwoty 500 zł miesięcznie do kwoty po 200 zł miesięcznie, płatnych do dnia 15-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek raty.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż od 2015 r. będąc w zakładzie karnym aktywnie uczestniczy w wielu kursach i terapiach aktywizujących. W chwili obecnej nie ma możliwości zaspokajania potrzeb alimentacyjnych małoletniego syna z uwagi na warunki odbywania kary pozbawienia wolności w warunkach szczególnej ochrony. Zakład Karny nie ma możliwości zapewnienia powodowi jakiejkolwiek pracy. Alimenty zasądzone w obecnej wysokości są zbyt wysokie i generują olbrzymie zadłużenie powoda.

(pozew – k. 2 – 4)

Wnioskiem z dnia 13 grudnia 2017 r. przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda A. Ł. wystąpiła o przyznanie jej pełnomocnika z urzędu. Postanowienie z dnia 13 grudnia 2017 roku Sąd Rejonowy w Łowiczu zwolnił A. Ł. od kosztów i ustanowił dla niej pełnomocnika z urzędu.

(wniosek – k. 23; postanowienie – k. 27)

W odpowiedzi na pozew z dnia 21 grudnia 2017 r. przedstawicielka ustawowa małoletniego K. O. wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu podniosła, iż powód w okresie odbywania kary pozbawienia wolności pracował w zakładzie karnym i uzyskiwał z tego tytułu wynagrodzenie, mając podgrupę R2 i przebywając na oddziale półotwartym. Po pewnym czasie powód został przeniesiony do podgrupy R1 i umieszczony na oddziale zamkniętym, czego powodem było negatywne zachowanie powoda będącego osobą konfliktową. Małoletni pozwany i jego przedstawicielka ustawowa również są ofiarami przemocy fizycznej i psychicznej powoda i nie powinni oni ponosić negatywnych konsekwencji jego zachowania. Obniżenie alimentów spowoduje pogorszenie sytuacji materialnej i życiowej małoletniego pozwanego. Jednocześnie podniosła, iż od 2015 r. uległa zmianie sytuacja małoletniego K. O., tj. wzrosły koszty jego utrzymania, a ponadto jego matki A. Ł..

(odpowiedź na pozew – k. 34-36)

W dniu 5 stycznia 2018 r. powód wystąpił z wnioskiem o zabezpieczenie powództwa przez obniżenie alimentów do kwoty po 350 zł miesięcznie. Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2018 roku Sąd Rejonowy w Łowiczu oddalił wniosek.

(wniosek o zabezpieczenie – k. 43-44, postanowienie – k. 46-47)

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Łowiczu z dnia 16 marca 2016 roku w sprawie III RC 136/15 o alimenty T. O. zobowiązany został do łożenia na utrzymanie małoletniego syna K. O. przez uiszczanie na jego rzecz tytułem alimentów kwoty po 500 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 15-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniego A. Ł..

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Łowiczu z dnia 16.03.2016 r. – z załączonych akt sprawy III RC 136/15)

W czasie kiedy Sąd ostatnio orzekał o obowiązku alimentacyjnym małoletni pozwany miał 10 miesięcy. Koszt utrzymania małoletniego K. wynosił 1.000 zł miesięcznie. Na kwotę tę składały się następujące wydatki: leczenie, witaminy – 100 zł, wyżywienie – 330 zł, ubrania – 50 zł, kosmetyki – 100 zł, pieluchy – 120 zł, utrzymanie domu – 300 zł. A. Ł. miała 44 lata, z zawodu była pończosznikiem. Obecnie nie pracowała przebywała na urlopie macierzyńskim. Pobierała zasiłek macierzyński w kwocie 1.282,77 złotych. Była zatrudniona w Gimnazjum w P. w gminie Ł.. Płaciła alimenty na syna K. z małżeństwa z H. Ł. w wysokości 350 złotych miesięcznie. Spłacała ponadto kredyt w wysokości 430 złotych miesięcznie. Koszty utrzymania domu wraz z opłatami i ogrzewaniem, którego jest właścicielką wynosiły 600 złotych miesięcznie. Wraz z małoletnim pozwanym zajmowała pokój i kuchnię. W drugiej części budynku mieszkał jej ojciec z kolegą.

T. O. miał 28 lat, ukończył gimnazjum. Pracował zawodowo przy pracach ogólnobudowlanych, w tym wykończeniach wnętrz. Z tego tytułu pobierał wynagrodzenie od 2.000 złotych od 2.500 złotych w zależności od liczby dni przepracowanych w miesiącu. Mniej zarabiał, gdy nie poszedł do pracy z uwagi na nadużywania alkoholu lub konflikt z A. Ł.. Obecnie przebywa w zakładzie karnym, został aresztowany pod zarzutem znęcania się nad A. Ł.. Wcześniej był już karany z art. 207 kk, art. 208 kk oraz art. 280 kk.

(dowód: dokumenty z akt sprawy III RC 136/15)

Aktualnie T. O. nadal przebywa w zakładzie karnym, nie pracuje. Nie ponosi kosztów utrzymania mieszkania ani zakupu żywności, które to koszty ponosi w całości Skarb Państwa. Uczestniczył w programie resocjalizacyjnym z zakresu przeciwdziałania agresji i przemocy pt. „Agresji mówię nie”, ukończył program korekcyjno-edukacyjny dla osób stosujących przemoc w rodzinie organizowany przez (...) Centrum Pomocy (...) w Ł.. W 2017 r. ukończył szkolenie aktywnego poszukiwania pracy prowadzone przez (...) w T.. W okresie od 2 lutego 2017 r. do 4 maja 2017 r. odbył terapię dla osób uzależnionych od alkoholu w ZK nr 2 w G..

Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym. Prezentuje przeciętną postawę i zachowanie w warunkach izolacji penitencjarnej. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Dwukrotnie dokonał autoagresji – pocięcie o charakterze emocjonalnym. Nie jest zatrudniony, nie posiada sprecyzowanych planów zawodowych po opuszczeniu zakładu karnego.

(dowód: dyplomy – k. 5-8; opinia o osadzonym – k. 52

Małoletni K. O. rozpoczął edukację przedszkolną. Na miesięczny koszt jego utrzymania składają się następujące pozycje: 100 zł – wyżywienie w przedszkolu, 25 zł – opłata za komitet rodzicielski, 30 zł – ubezpieczenie i podręczniki do przedszkola, zajęcia dodatkowe, 200 zł – dojazd do przedszkola, 100 zł – ubrania, 50 zł – środki czystości, 100 zł – leki, witaminy, 250 zł – wyżywienie w domu, 50 zł – zabawki, wyjścia do B., pizzerii, 340 zł – udział w kosztach utrzymania domu. Małoletni powód korzysta z opieki zdrowotnej w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. W okresie jesienno – zimowym chorował raz w miesiącu. A. Ł. otrzymuje z pomocy społecznej dofinansowanie do wyżywienia w przedszkolu w wysokości 50% stawki.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej e-protokół z dnia 8.02.2018 r. 00:04:32 – k. 58v)

A. Ł. pracuje w Gimnazjum w P. w gminie Ł.. Zarabia 1.625,74 zł netto miesięcznie. W okresie zachorowań małoletniego jej wynagrodzenie było niższe z uwagi na fakt otrzymywania zasiłku chorobowego. Wynagrodzenie przedstawicielki ustawowej jest zajęte przez komornika, który potrąca 165,74 zł w tytułu zaległości kredytowych w bankach. Na koszty utrzymania matki powoda składają się następujące pozycje: 340 zł – udział w kosztach utrzymania domu, 300 zł – wyżywienie, 100 zł – ubrania, 50 zł – środki czystości.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej e-protokół z dnia 8.02.2018 r. 00:04:32 – k. 58v)

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie niekwestionowanych i niespornych oświadczeń powoda i przedstawicielki ustawowej małoletniej pozwanej oraz dokumentów.

Na rozprawie w dniu 14 maja 2018 roku powód i przedstawicielka ustawowa pozwanego zdecydowali się zawrzeć ugodę, w której powód zobowiązał się płacić tytułem obniżonych alimentów na rzecz małoletniego K. O. kwotę po 400 zł w miejsce kwoty po 500 zł, płatne z góry do dnia 15. każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego pozwanego A. Ł., płatne od dnia 22 lipca 2018r. Strona pozwana wyraziła zgodę na taką propozycję powoda.

Sąd w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, po wstępnym wyjaśnieniu stanowisk stron uznając zaproponowaną ugodę za dopuszczalną, zarządził wciągnięcie osnowy ugody do protokołu rozprawy, którą to ugodę strony, po jej odczytaniu podpisały (art. 223 § 1 k.p.c.).

Wobec zawarcia ugody co do roszczeń o alimenty i zgodnego wniosku stron o umorzenie postępowania, Sąd na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie w sprawie.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz kierując się dyrektywami art. 133 § 1 k.r.o., 135 § 1 i 2 k.r.o. i 138 k.r.o., Sąd uznał zawartą ugodę za dopuszczalną.

Sytuacja materialna powoda uległa pogorszeniu w związku z brakiem zatrudnienia w zakładzie karnym. Niemniej jednak nie sposób tracić z pola widzenia faktu, iż powód sam przyczynił się do utraty źródła dochodu, nagannym zachowaniem w zakładzie karnym spowodowała zmianę grupy osadzonych. Negatywnych konsekwencji zachowania powoda w zakładzie karnym, a zatem zawinionej przez niego utraty możliwości zarobkowania dochodów nie powinien ponosić małoletni syna powoda uprawniony do świadczeń alimentacyjnych od niego.

W tym stanie rzeczy, stanowisko przedstawicielki ustawowej małoletniego pozwanego uznającej powództwo o obniżenie alimentów do kwoty po 400 zł miesięcznie na dotychczasowych zasadach płatności, a zatem o 100 zł mniejszej niż dotychczas i proponującej zawarcie ugody opiewającej na taka kwotę, płatną od dnia 22 lipca 2018 roku mogło zostać przez sąd zaaprobowane przy uwzględnieniu faktu, iż jej sytuacja materialna uległa zmianie o tyle, że obecnie pracuje i uzyskuje dochód netto w wysokości 1625 zł miesięcznie, z którego prowadzona jest egzekucja podczas, gdy w okresie orzekania o alimentach utrzymywała się z zasiłku macierzyńskiego uzyskując niższy dochód niż obecnie.

Ustalona w ugodzie kwota alimentów pozostaje adekwatna do usprawiedliwionych potrzeb małoletniego K. O.. Małoletni pozwany rośnie i podjął już edukację, zatem jego potrzeby z biegiem lat wzrastają.

W ocenie Sądu zawarta przez strony ugoda jest zgodna z prawem i zasadami współżycia społecznego oraz nie zmierza do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c. w związku z art. art. 223 § 2 k.p.c. ), a nadto uwzględnia interesy obu stron. W związku zatem z zawarciem powyższej ugody postępowanie w sprawie należało umorzyć.

Wobec ustanowienia dla stron postępowania pełnomocników z urzędu Sąd postanowił przyznać wynagrodzenie radcy prawnemu T. B. oraz adwokatowi M. Ś. w kwocie 120 zł z podatkiem należnym 23% VAT w łącznej kwocie po 147,60 zł wypłacając je z rachunku Skarbu Państwa.