Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale III Rodzinnym i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Honorata Wójcik

Protokolant: st. sekr. sąd. Elżbieta Gołaszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2018 roku

sprawy z powództwa M. W. (1)

przeciwko D. W. (1)

o podwyższenie alimentów

1.  podwyższa alimenty płatne od D. W. (1) na rzecz jego pełnoletniego syna M. W. (1) ur. (...) ustalone ostatnio wyrokiem Sądu Rejonowego w Łowiczu w sprawie III RC 183/13 z kwoty po 400 (czterysta) złotych miesięcznie do kwoty po 700 (siedemset) złotych miesięcznie płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk powoda M. W. (1) poczynając od dnia 07 listopada 2017 roku,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  nie obciąża pozwanego kosztami postępowania, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa,

4.  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 180/17

UZASADNIENIE

Powód M. W. (1) w pozwie z dnia 31 października 2017 roku skierowanym przeciwko pozwanemu D. W. (1) wniósł o podwyższenie na jego rzecz alimentów z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 1300 zł miesięcznie, a nadto o zasądzenie kosztów procesu.

Powód podniósł, że obecnie jest studentem 3 semestru studiów dziennych na kierunku logistycznym na (...) i nie ma możliwości podjęcia pracy. Po śmierci swojej mamy mieszka ze swoją babcią W. I., która łoży na jego utrzymanie. Koszty utrzymania powoda wynoszą około 1.900 zł, bowiem wzrosły jego koszty utrzymania i potrzeby, które ostatnio zostały określone przed 8 laty w wyroku Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 27 lipca 2010 roku wydanym w sprawie III RC 255/10. Pozwany D. W. (1) ma możliwości majątkowe i zarobkowe, gdyż jest w pełni zdrowy, wyjeżdża na kosztowne wakacje i zajmuje się handlem używanymi samochodami oraz sprzętem elektronicznym sprowadzanymi z Niemiec (pozew – k. 2, 3)

W odpowiedzi na pozew z dnia 21 listopada 2017 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Wskazał, że powód przebywa w rodzinie zastępczej u swojej babci macierzystej W. I. od 2013 r., która łoży na jego utrzymanie. Zaprzeczył temu, jakoby trudnił się handlem samochodami oraz posiadaniu nieruchomości lub ruchomości o większej wartości. Od 1 listopada 2012 r. pracuje w firmie (...) i jest zarejestrowany w pełnym wymiarze czasu pracy. Zarabia 2.600 zł brutto, przy czym ma zajęcie komornicze na kwotę 1.100 zł tytułem spłaty zaległości alimentacyjnych na powoda. Dodatkowo uiszcza systematycznie bieżące alimenty w kwocie 400 zł. 250 zł łoży tytułem utrzymania mieszkania, które dzieli z synem. Dodatkowo osiąga dochód 450 - 600 zł z handlu na giełdzie samochodowej. Na utrzymanie pozostaje mu kwota 650 zł miesięcznie.

Powyższe stanowiska zostały rozwinięte i podtrzymane przez obie strony w dalszym toku postępowania, to jest na rozprawie przed Sądem (e-protokół z rozprawy 17.01.2018 r. – k. 20).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. W. (1), urodzony (...) w Ż., jest synem D. W. (1) i M. W. (2). Matka powoda nie żyje. Powód nie mieszka z pozwanym. Postanowieniem z dnia 16 września 2013 r. w sprawie I. N. 188/13 Sąd Rejonowy w Łowiczu zmienił postanowienie Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 8 sierpnia 2005 roku w sprawie I. N. 147/05 w ten sposób, że ograniczyć D. W. (1) władzę rodzicielską nad małoletnim M. W. (1) urodzonym (...) przez umieszczenie w rodzinie zastępczej spokrewnionej u dziadków macierzystych: W. I. i E. I..

(okoliczności bezsporne)

Zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 27 lipca 2010 r. w sprawie III RC 255/10 D. W. (1) został zobowiązany do uiszczania na rzecz swojego syna M. W. (1) alimentów w kwocie 400 zł miesięcznie, poczynając od 1 czerwca 2010 r. płatnych do rąk M. W. (2) do 10. Każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami od uchybienia w płatności każdej z rat. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Łowiczu z dnia 7 listopada 2013 roku w sprawie III RC 183/13 wyrok sądu Rejonowego w Żyrardowie wymieniony powyżej został zmieniony w zakresie osób uprawnionych do odbioru alimentów na korzyść W. I. i E. I., w zakresie podwyższenia alimentów powództwo zostało oddalone.

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Żyrardowie w sprawie III RC 255/10 z załączonych akt sprawy – k. 10; wyrok Sądu Rejonowego w Łowiczu w sprawie III RC 183/13 z załączonych akt sprawy – k. 27)

Gdy ostatnio Sąd ustalał wysokość alimentów powód M. W. (1) miał 14 lat, był uczniem klasy II gimnazjum. Mieszkał z matką, M. W. (2) w mieszkaniu należącym do W. I. i E. I.. Koszt utrzymania mieszkania wynosił 350 zł. Przedstawicielka ustawowa otrzymywała zasiłek rodzinny w wysokości 91 zł. Utrzymywała się z prac dorywczych. Małoletni powód leczył się na guzowatość piszczelową w W.. Pozwany D. W. (1) mieszkał z pełnoletnim synem B. W. w mieszkaniu należącym do babki ojczystej. Miał zadłużenie komornicze z tytułu zaległości alimentacyjnych.

(dowód: dokumenty z załączonych akt sprawy III III RC 255/10 )

Gdy ostatnio Sąd orzekał w przedmiocie alimentów powód M. W. (1) miał 17 lat, był uczniem klasy technikum logistycznego w Ł.. Mieszkał z dziadkami macierzystymi W. I. i E. I., którzy zostali ustanowieni dla niego rodziną zastępczą. Dochody miesięczne dziadków powoda z tytułu pobieranych świadczeń emerytalnych wynosiły około 4.390 zł, z tytułu pełnienia funkcji rodziny zastępczej otrzymywali 465 zł z (...). Koszt utrzymania powoda wynosił 1.130 zł, w tym 40 zł – podręczniki, 40 zł – pomoce szkolne, 50 zł – dojazd do szkoły autobusem, 50 zł – Internet, 30 zł – komputer, 50 zł – inne wydatki, 480 zł – wyżywienie, 200 zł – ubranie, 60 zł – higiena osobista, 30 zł – telefon komórkowy, 100 zł – kieszonkowe. Koszty utrzymania mieszkania pokrywali dziadkowie.

Pozwany D. W. (1) mieszkał z 23-letnim synem B. W. w mieszkaniu należącym do babki ojczystej. Miał zadłużenie komornicze z tytułu zaległości alimentacyjnych do sprawy Kmp 166/01 i 28/96. Pracowała w firmie (...) z wynagrodzeniem 900 zł miesięcznie brutto. Dodatkowo zarabiał handlując w każdą niedzielę na giełdzie, z czego otrzymywał 150 – 200 zł.

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Łowiczu w sprawie III RC 183/13 z załączonych akt sprawy – k. 27)

M. W. (1) ma obecnie 22 lata, jest studentem (...) na dziennych studiach licencjackich na (...) na kierunku logistyka. Ukończył technikum logistyczne. Powód rozpoczął studia od 1 października 2017 r. Obecnie jest na drugim roku, nie ma opóźnienia w stosunku do normalnego toku studiów. Planowany termin ukończenia studiów licencjackich to 31 październik 2019 r. Powód zamierza studiować następnie na studiach uzupełniających.

(dowód: zaświadczenie z (...)– k. 5, zeznania powoda e-protokół z dnia 17.01.2018 r. 00:01:35 – k. 20 w zw. z 00:31:18 – k. 21v w zw. z zeznaniami z dnia 10.05.2018 r. 00:00:53 – k. 56)

M. W. (1) mieszka w Ł., dojeżdża na zajęcia codziennie samochodem będącym własnością babci. Koszty jego miesięcznego utrzymania wynoszą około 1.300 złotych oraz dodatkowo udział w kosztach utrzymania mieszkania, na sumę tę składają się następujące pozycje: dojazdy – 500 zł, wyżywienie – 400 zł, środki czystości – 100 zł, odzież i obuwie – 200 zł, zakup pomocy naukowych i kieszonkowe – 200 zł, 300 zł – udział w kosztach utrzymania mieszkania (czynsz, światło, woda, gaz, telewizja, garaż), Internet – 80 zł, 50 zł – telefon, 50 zł – leki. Koszty dojazdu samochodem na studia i autobusem (...) a następnie MPK w Ł. są porównywalne. Powód w wakacje pracował na stacji benzynowej, a za zarobione pieniądze kupił komputer. Chciałby pojechać w góry i rozwijać zainteresowania sportowe (koszykówka, siłownia), kulturalne, ale go na to obecnie nie stać. Na ten cel potrzebuje miesięcznie około 150 zł: 14 zł – kino, 20 zł – teatr, sport – 100 zł, dodatkowo 100 zł na wyjazdy. Powód leczy się alergologicznie i dermatologicznie.

(dowód: zeznania powoda e-protokół z dnia 17.01.2018 r. 00:01:35 – k. 20 w zw. z 00:31:18 – k. 21v w zw. z zeznaniami z dnia 10.05.2018 r. 00:00:53 – k. 56; zeznania świadka W. I. e-protokół z dnia 17.01.2018 r. 00:17:14 – k. 21; F. Vat za paliwo – k. 6; opłata za Internet – k. 7)

W. I. ma 69 lat, z zawodu jest szwaczem maszynowym. Utrzymuje się z emerytury w wysokości około 1.900 zł. W 2018 r. zmarł dziadek powoda. Przed śmiercią chorował i leżał w szpitalu w W.. Babcia powoda stara się o przejście na emeryturę rodzinną po mężu, który zmarł w 2018 roku. W. I. otrzymuje z tytułu pełnienia funkcji rodziny zastępczej kwotę 640 zł z (...) w Ł.. Jest właścicielką dwóch samochodów, z których jeden użytkuje powód, drugi wystawiony został na sprzedaż. Środki finansowe w kwocie 140.000 zł pochodzące ze sprzedaży mieszkania w Ż. W. I. ulokowała w banku i zamierza przeznaczyć je na mieszkanie dla powoda. W. I. ma orzeczoną niepełnosprawność w stopniu znacznym w związku z przewlekłymi chorobami. Na leki przeznacza miesięcznie 90 zł. Ponosi koszty ubezpieczenia samochodów, zakupu opon itp.

(dowód: zeznania powoda e-protokół z dnia 17.01.2018 r. 00:01:35 – k. 20 w zw. z 00:31:18 – k. 21v w zw. z zeznaniami z dnia 10.05.2018 r. 00:00:53 – k. 56; zeznania świadka W. I. e-protokół z dnia 17.01.2018 r. 00:17:14 – k. 21)

Pozwany ma obecnie 48 lat, z zawodu jest monterem urządzeń i podzespołów elektronicznych, pracuje nadal w (...) Z. B., zarabia od października 2017 r. 2.600 zł brutto, a zatem 1.880 netto miesięcznie oraz otrzymuje premię za wyjazdy na giełdę handlową w kwocie 200 zł za każdą przepracowaną niedzielę. Zajmuje się recyklingiem urządzeń i pojazdów. Nie sprowadza samochodów z Niemiec. W 2017 r. pozwany osiągnął dochód nett w wysokości 20.,259,18 zł, co daje dochód netto 1.688,26 zł miesięcznie.

Wynagrodzenie jest obciążone zajęciem komorniczym do sprawy Kmp 166/01 i Kmp 28/96. Egzekucja dotyczy kwoty 1.127 zł miesięcznie. Prowadzona jest na rzecz powoda oraz jego zmarłej matki M. W. (2). Pozwany nadal płaci regularnie bieżące alimenty w wysokości 400 zł miesięcznie. Mieszka z najstarszym synem w mieszkaniu swojej matki, uczestniczy w kosztach utrzymania lokalu mieszkalnego w kwocie 250 zł. Nie prowadzi z synem wspólnego gospodarstwa domowego. Na utrzymanie własne ma 1.350 zł, z czego uiszcza bieżące alimenty 400 zł. Ma do dyspozycji samochód służbowy marki S. (...), nie ponosi kosztów paliwa ani amortyzacji. Zadłużenie alimentacyjne pozwanego wynosi 40.000 zł. Nie jest właścicielem nieruchomości ani pojazdów.

Pozwany nie utrzymuje kontaktów z powodem, nie odwiedza go, nie telefonuje. Nie daje prezentów.

Ma na utrzymaniu jedno małoletnie dziecko 13-letnie, mieszkające w Z. wraz z matką, a konkubiną pozwanego. Łoży dobrowolnie na jego utrzymanie. Był z małoletnim dzieckiem na wyjeździe w Z.. Kupił mu deskorolkę za 700 zł, podarował używany laptop.

(dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu – k. 8 i 40; zeznania pozwanego D. W. (1) z dnia 17.01.2018 r. 00:33:45 – k. 21v w zw. z zeznaniami z dnia 10.05.2018 r. 00:01:48 – k. 56; zaświadczenie z US w Ż. o deklaracji podatkowej za 2017 r. – k. 53-54; zaświadczenie ze starostwa powiatu (...) – k. 39)

Nie budzą wątpliwości Sądu dowody z dokumentów złożone zarówno przez powoda, jak i pozwanego. Nie jest natomiast wiarygodne w świetle zgromadzonego materiału, aby pozwany osiągał dochody z tytułu sprowadzania samochodów z Niemiec. W świetle art. 6 kc powód nie wykazał tej okoliczności.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w części, to jest do kwoty 700 zł miesięcznie płatnych od pozwanego D. W. (1) na rzecz M. W. (1), w pozostałym zakresie zostało oddalone.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o. oboje rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania
i wychowania. Na obojgu rodzicach spoczywa zatem z mocy prawa obowiązek spełniania świadczeń alimentacyjnych na dzieci, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie. Określenie zakresu obowiązku alimentacyjnego powinno być dokonane przy uwzględnieniu przepisu art. 135 § 1 k.r.o., z którego wynika, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie. Wedle art. 96 k.r.o. obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku „troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka” i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej. Jedyną decydującą okolicznością warunkującą trwanie bądź ustanie obowiązku alimentacyjnego jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie. Nałożony na rodziców obowiązek alimentacyjny w stosunku do własnego dziecka podlega regulacji specjalnej i uprzywilejowanej. Wynika to z tekstu art. 133 § 1 k.r.o. Czas trwania tego obowiązku nie jest ograniczony terminem i nie pozostaje też w zależności od osiągnięcia przez uprawnionego określonego stopnia wykształcenia. Jedyną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie obowiązku, jest to, czy dziecko może się utrzymać samodzielnie. Dziecko, które osiągnęło nie tylko pełnoletniość, ale zdobyło także wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy zawodowej, pozwalającej na samodzielne utrzymanie, nie traci uprawnień do alimentów, jeżeli np. chce kontynuować naukę i zamiar ten znajduje usprawiedliwienie w dotychczas osiąganych wynikach w nauce. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 listopada 1997 r. (III CKN 257/97, OSNC 1998, nr 4, poz. 70): Przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec dzieci, które osiągnęły pełnoletniość, brać należy także pod uwagę, czy wykazują one chęć dalszej nauki oraz czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nie nauki”.

Zatem, jak to wynika z obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka – obowiązek ten ustaje dopiero wówczas, gdy dziecko osiągnie samodzielność życiową, co
z reguły łączy się z możliwością podjęcia pracy zarobkowej. Możliwość podjęcia pracy zarobkowej nie może być jednak rozważana w oderwaniu od osobistej i życiowej sytuacji uprawnionego M. W. (3). Jeżeli mianowicie kontynuuje on naukę, zgodnie ze swoimi zdolnościami i predyspozycjami na studiach dziennych, to za usprawiedliwione należy uznać dalsze alimentowanie powoda. Tym bardziej, że dzięki swoim dobrym osiągnięciom w nauce ma szanse uzyskać tytuł magistra, co da mu dobrą pozycję na rynku pracy. Podobne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 lutego 1998 r. (I CKN 499/97, LexPolonica nr 346264), nawet zdobycie dwóch zawodów przez dziecko nie uwalnia rodziców od obowiązku świadczenia alimentów. Powód nie przekroczył wieku przyjętego dla prawidłowo realizowanego toku studiów. Wykładnia art. 133 § 1 bowiem nie może pozostawać w oderwaniu od art. 94, który nakłada na rodziców obowiązek troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i należytego przygotowania go do pracy odpowiednio do jego uzdolnień. Skoro dziecko uprawnione do alimentów po ukończeniu szkoły średniej kontynuuje naukę w obranym kierunku w szkole wyższej, nie można wymagać, by jednocześnie pracowało zarobkowo, osiągając dochody w pełni wystarczające na jego utrzymanie (wyrok SN z dnia 11 marca 1999 r., III CKN 1175/98, niepubl).

W przypadku M. W. (1) Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim to, że od momentu, kiedy Sąd ostatnio ustalał wysokość obowiązku alimentacyjnego D. W. (1) na jego rzecz upłynęło już 8 lat. Potrzeby 13-letniego chłopca były zdecydowanie niższe od potrzeb 21-letniego mężczyzny będącego studentem studiów dziennych. Z biegiem lat, a zwłaszcza wskutek dorastania dziecka zwiększają się jego potrzeby i tym samym osoby zobowiązane do jego alimentacji powinny zwiększyć swój wysiłek dla zaspokojenia tych potrzeb (T. Smyczyński, Prawo rodzinne i opiekuńcze, Warszawa 2005, s. 277).

Zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w tezie IV wytycznych w zakresie wykładni prawa i praktyki sądowej w sprawach o alimenty, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987 r. III CZP 91/86)

Natomiast zgodnie z art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany wysokości zasądzonych alimentów. Przez pojęcie „stosunków” należy rozumieć okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego jego zakresu (art. 133 i art. 135 k.r.o.) W orzecznictwie wskazuje się, że zmiana stosunków to istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Skutkiem takich zmian jest potrzeba skorygowania zakresu obowiązku alimentacyjnego.

W ocenie Sądu żądanie powoda co do wysokości alimentów jest uzasadnione w części, to jest do kwoty po 700 złotych miesięcznie. Określenie wysokości kosztów utrzymania M. W. (1) na kwotę 1.400 - 1.500 złotych miesięcznie jest kwotą realną i obejmującą wszystkie jego potrzeby związane z zaspokojeniem, potrzeb bytowych, mieszkaniowych, edukacyjnych. Kwoty wydatków przedstawione przez powoda Sąd uznał za niezawyżone odpowiadające rzeczywistym ponoszonym przez niego kosztom. Za uzasadnione Sąd uznał wydatki na dojazdy samochodem na uczelnię z uwagi na fakt znacznej odległości od miejsca zamieszkania do dworca PKP i nieliczne połączenia pociągowe, jak i porównywalny koszt transportem autobusowym jak samochodem. Nie zaspokojone pozostają natomiast częściowo potrzeby powoda w zakresie rozrywki – zainteresowań sportowych, kulturalnych oraz turystyki górskiej.

Sąd wziął przy tym pod uwagę, iż częściowo potrzeby te zaspokajane są z budżetu państwa kwotą 640 zł wypłacaną przez (...). Powód nie otrzymuje renty rodzinnej po zmarłej matce, wobec braku wymaganego okresu ubezpieczenia emerytalno-rentownego. Dotychczas część niezaspokojonych potrzeb powoda starała się pokrywać rodzina zastępcza to jest babka macierzysta wraz z mężem E. I.. E. I. zmarł w tym roku wobec powyższego budżet rodziny zastępczej został znacznie uszczuplony, gdyż to dochód z emerytury E. I. stanowił najwyższą kwotę.

Sąd Rejonowy zważył, że pozwany nie spełnia swojego obowiązku alimentacyjnego wobec powoda przez opiekę i osobiste starania o wychowanie. Zatem powinien łożyć na utrzymanie powoda w kwocie odpowiadające jego potrzebom, tym bardziej, że zmarł drugi z rodziców i nie może ponosić części przypadającej na niego alimentów. Natomiast babcia, jako rodzina zastępcza wypełnia swój obowiązek alimentacyjny przez osobiste starania w miejsce jej zmarłej córki. Wykłada środki na wszystkie potrzeby powoda.

Sytuacja finansowa rodziny zastępczej nie była brana pod uwagę przy poprzednim rozstrzygnięciu. Obecnie W. I. otrzymują emeryturę w wysokości około 1.900 zł (1.880 zł otrzymywała w 2013 r.), ma też kwotę 640 zł związaną z umieszczeniem powoda w rodzinie zastępczej. Sytuacja jej jest trudna, gdyż jest osobą starszą, a jej stan zdrowia się pogarsza, potrzebuje wsparcia i nakładów na zakup leków. Podkreślić należy, że ma ona szczególnie bliskie relacje z wnukiem, co wynika ze znacznego wysiłku, jaki podjęła wraz z mężem dla zaspokojenia jego potrzeb.

Sąd Rejonowy wziął pod uwagę, że pozwany jako ojciec, nawet w sytuacji, gdy jest ograniczony we władzy rodzicielskiej, powinien w pełni wykorzystywać swe wszystkie posiadane siły, kwalifikacje, uzdolnienia w celu uzyskania dochodów niezbędnych do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powoda. Pozwany ma na utrzymaniu jeszcze młodszego, 13-letniego syna ze związku konkubenckiego, na rzecz którego dobrowolnie łoży na utrzymanie. D. W. (2) pracuje na cały etat i zarabia 2.600 zł brutto (1.880 zł netto) oraz dodatkowo 600 – 800 zł z niedzielnej pracy na giełdzie (pozwany przyznał, że w ciągu miesiąca ma wolne tylko soboty, zatem pracuje w każdą niedzielę na giełdzie). Sąd wziął pod uwagę także to, że pozwany nie ponosi kosztów utrzymania samochodu. Ma do dyspozycji samochód służbowy, nie ponosi też kosztów zakupu paliwa, ani amortyzacji.

Sytuacja pozwanego nie jest łatwa, ale w literaturze przedmiotu podkreśla się, że trudna sytuacja materialna nie zwalnia rodziców od świadczenia na potrzeby dzieci i są oni zmuszeni dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami. Pozwany spłaca zaległości alimentacyjne w kwocie 1.127 zł, jednak zaległości te nie wpływają w ocenie Sądu na jego możliwości zarobkowe. Są to zaniedbania pozwanego, za które odpowiedzialności nie może ponosić powód. Od momentu kiedy Sąd ostatnio ustalał wysokość alimentów nastąpiło znaczne zwiększenie możliwości finansowych pozwanego, aż o kwotę 2.200 złotych brutto miesięcznie. Sąd przyjął zgodnie z zasadą równej stopy życiowej rodziców i dzieci, a także rodzeństwa, iż dochód netto powoda określony na kwotę 2.100 zł winien być podzielony na trzy osoby i taką kwotę zasądził na rzecz powoda.

Jednocześnie Sąd wziął pod uwagę fakt, iż pozwany nigdy z własnej inicjatywy nie próbował nawiązać kontaktu z powodem, nie uczestniczył w jego wychowaniu. Nawet podczas przypadkowego spotkania z synem na stacji benzynowej nie nawiązał z nim rozmowy.

Uwzględniając wszystkie podniesione okoliczności sprawy Sąd stanął na stanowisku, iż zasadnym było uwzględnienie powództwa w części i podwyższenie alimentów zasądzonych na rzecz M. W. (1) z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 700 zł miesięcznie, która to kwota jest płatna do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk powoda poczynając od dnia 7 listopada 2017 roku, który jest dniem zawiśnięcia sporu, czyli doręczenia pozwu pozwanemu.

Biorąc pod uwagę sytuację majątkową pozwanego Sąd nie obciążył go kosztami postępowania, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w punkcie, na mocy którego podwyższono alimenty. Rygor natychmiastowej wykonalności jest bowiem nadawany z urzędu bez żadnych ograniczeń
w zakresie rat alimentacyjnych płatnych po dniu wniesienia powództwa do sądu.