Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 09-10-2017 r.

Sąd Rejonowy w Koninie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Magdalena Bartłomiejczak

Protokolant:st.sekr.sąd. Teresa Konieczka

po rozpoznaniu w dniu 02-10-2017 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. D. (1)

przeciwko S. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7.200 zł (siedem tysięcy dwieście złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 marca 2017 r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.322,29 zł (jeden tysiąc trzysta dwadzieścia dwa złote dwadzieścia dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Magdalena Bartłomiejczak

Sygn. akt I C 1031/17

UZASADNIENIE

Powód P. D. (1) wystąpił w dniu 14 kwietnia 2017 r. z pozwem przeciwko S. S. o zapłatę kwoty 8.856 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 marca 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej.

W uzasadnieniu powód wywodził, że pozwany w dniu 4 marca 2016 r. wystąpił przeciwko pozwanemu z pozwem o zapłatę kwoty 13.778,99 zł , a w dniu 17 czerwca 2016 r. z pozwem o wydanie. W toku tych postępowań okazało się, że podmiot wskazany przez pozwanego jako strona powodowa – Spółdzielnia Kółek Rolniczych w G. nie istnieje, a złożone pozwy zostały odrzucone. Zdaniem powoda pozwany, składając powództwa przeciwko P. D. (1) działał, mając świadomość, że Spółdzielnia nie istnieje od 1 stycznia 2016 r. Skutkiem opisanych działań pozwanego jest szkoda majątkowa po stronie powoda, który chcąc bronić swoich interesów, skorzystał z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, ponosząc koszty pomocy prawnej w łącznej wysokości 8856 zł.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości stawki minimalnej. W uzasadnieniu pozwany zarzucił, że nigdy we własnym imieniu nie wnosił jakichkolwiek roszczeń przeciwko powodowi, a postępowania przeciwko niemu zainicjowane były przez SKR G., pozwany zaś był jedynie prezesem zarządu tego podmiotu. Pozwany podniósł również, że decyzję odnośnie działania SKR G. zapadały kolegialnie. Zdaniem pozwanego powód swoim bezprawnym zachowaniem dał Spółdzielni Kółek Rolniczych powód do wystąpienia z powództwem. Pozwany podniósł, że nie miał świadomości, że istnieje obowiązek zarejestrowania SKR G., skoro wiele lat wcześniej została ona zarejestrowana. W ocenie pozwanego nie sposób dopatrzeć się jego winy w tym, że SKR G. skierowała roszczenia przeciwko powodowi o zapłatę zaległego czynszu i wydanie nieruchomości. Pozwany zarzucił, że powód początkowo w postępowaniach wnosił o oddalenie powództw, nie zarzucając braku legitymacji, dopiero w dniach 17.11.2016 r. i 22.11.2016 r. powód wniósł o odrzucenie pozwów. Pozwany podniósł także, że zgodnie z art. 5kc nie można czynić ze swojego prawa użytki, który byłby sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, skoro zaś powód swoim zachowaniem sprowokował skierowanie przeciwko niemu pozwów przez SKR, dochodzenie poniesionych kosztów od członka organu jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Z ostrożności procesowej pozwany podniósł, że powód jako osoba prowadząca działalność gospodarczą mógł odliczyć podatek VAT uiszczony od kwot wynagrodzenia pełnomocnika oraz podatek dochodowy od kwoty netto – 19%. Pozwany zakwestionował również początkową datę naliczania odsetek.

Sąd ustalił, co następuje:

Spółdzielnia Kółek Rolniczych w G. została zarejestrowana w rejestrze Spółdzielni prowadzonym przez Sąd Rejonowy w P..

(dowód: odpis z Rejestru Spółdzielni k. 12)

W 2015 r. funkcje prezesa zarządu SKR w G. pełnił S. S.. Członkiem zarządu był też I. N.. Z kolei w skład Rady Nadzorczej SKR w G. wchodzili w ostatnim czasie E. L., I. Z., H. A.. O działalności Spółdzielni decydowali członkowie zarządu oraz rady nadzorczej.

(dowód: zeznania świadka E. L. k. 53v - 54, zeznania świadka H. A. k. 54-54v, I. N. k. 54v-55)

Biuro Spółdzielni Kółek Rolniczych w G. prowadził Z. Ł., zatrudniony na czas wykonania określonej pracy. Odbierał on korespondencję przesyłaną do Spółdzielni i przekazywał zarządowi, przygotowywał też projekty pism korygowanych następnie i wysyłanych przez zarząd.

(dowód: zeznania świadka Z. Ł. k. 102-103)

W 2014 r. Spółdzielnia Kółek Rolniczych w G. zawarła z P. D. (1) umowę najmu lokalu użytkowego znajdującego się w budynku SKR w G. przy ul. (...) oraz aneks do tej umowy.

(dowód: umowa najmu k. 15-15v, aneks do umowy k. 16 akt V GC 559/16)

W dniu 11 grudnia 2015 r. pozwany jako prezes zarządu SKR G. udzielił pełnomocnictwa radcy prawnemu J. K. do zastępowania SKR G. w sprawie przeciwko P. D. (1). Pełnomocnictwo zostało też podpisane przez przewodniczącego rady nadzorczej – H. A..

(dowód: pełnomocnictwo k. 4 akt VGC 422/16)

W dniu 24 marca 2016 r. pełnomocnik SKR G. złożył w Sądzie Rejonowym w K.pozew o zapłatę 13.600 zł z odsetkami przeciwko P. D. (1). W uzasadnieniu, podniesiono, że dochodzona kwota stanowi należność z tytułu czynszu.

(dowód: pozew w sprawie V GC 422/16 k. 2-3 akt V GC 422/16)

W odpowiedzi na pozew P. D. (1), działając przez pełnomocnika radcę prawnego A. G. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, a następnie na rozprawie w dniu 17 listopada 2016 r. o odrzucenie pozwu, wskazując na treść art. 9 ust. 3 ustawy wprowadzającej KRS i o zasądzenie kosztów procesu.

(dowód: odpowiedź na pozew k. 42-44 akt VGC 422/16, protokół rozprawy z dnia 17 listopada 2016 r. k. 59 akt V GC 422/16)

Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2017 r. Sąd Rejonowy w K.odrzucił pozew w sprawie VGC 422/16. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że powodowa Spółdzielnia nie została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego, a podlegała obowiązkowemu wpisowi, więc z dniem 1 stycznia 2016 r. została wykreślona z rejestru, co oznacza, że przestała istnieć jako podmiot prawa i nie ma zdolności sądowej. Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pełnomocnik powódki. Zażalenie zostało oddalone postanowieniem Sądu Okręgowego w P.z dnia 20 czerwca 2017 r. w sprawie XGz 379/17.

(dowód: postanowienie k. 79 -80 akt VGC 422/16, zażalenie k. 86-86v, postanowienie Sądu Okręgowego w P.k. 98-99v)

W dniu 14 czerwca 2016 r. Prezes SKR G. S. S. udzielił pełnomocnictwa radcy prawnemu J. K. do zastępowania w sprawie przeciwko P. D. (1) o wydanie.

(dowód: pełnomocnictwo k. 4 akt V GC 559/16)

W dniu 21 czerwca 2016 r. pełnomocnik SKR G. złożył w Sądzie Rejonowym w K.pozew przeciwko P. D. (1) o nakazanie wydania powódce pomieszczeń użytkowych znajdujących się w budynku Spółdzielni Kółek Rolniczych w G. przy ul. (...).

(dowód: pozew k. 2-3 akt VGC 559/16)

W odpowiedzi na pozew P. D. (1), działając przez pełnomocnika radcę prawnego A. G. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, a następnie w piśmie procesowym z dnia 22 listopada 2016 r. r. o odrzucenie pozwu, wskazując na treść art. 9 ust. 2a ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym.

(dowód: odpowiedź na pozew k. 37-40 akt VGC 559/16, pismo procesowe z dnia 22 listopada k. 76-78 akt V GC 422/16)

Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2016 r. Sąd Rejonowy w K.odrzucił pozew w sprawie VGC 559/16. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że powodowa Spółdzielnia nie została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego, a podlegała obowiązkowemu wpisowi, więc z dniem 1 stycznia 2016 r. została wykreślona z rejestru, co oznacza, że przestała istnieć jako podmiot prawa i nie ma zdolności sądowej. Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pełnomocnik powódki. Zażalenie zostało oddalone postanowieniem Sądu Okręgowego w P.z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie XGz 137/17.

(dowód: postanowienie k. 79 -80 akt VGC 422/16, zażalenie k. 86-86v, postanowienie Sądu Okręgowego w P.k. 117-119 akt VGC 559/16)

P. D. (1), działając przez pełnomocnika złożył wniosek o uzupełnienie postanowienia z dnia 15 grudnia 2016 r. w zakresie kosztów procesu. Postanowieniem wydanym w dniu 13 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy w K.uzupełnił postanowienie z dnia 15 grudnia 2016 r. w ten sposób, że dotychczasową treść postanowienia oznaczył jako pkt 1 oraz dodał punkt 2 w brzmieniu: „oddalić wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów procesu”. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd wskazał, że skoro powódka nie istnieje w żadnym rejestrze i cały jej majątek jaki do dnia 31 grudnia 2015 r. posiadała, przeszedł nieodpłatnie z dniem 1 stycznia 2016 r. na rzecz Skarbu Państwa, zatem brak jest podmiotu od którego należałoby zasądzić koszty procesu.

(dowód: wniosek k.96-97, postanowienie z dnia 13 lutego 2017 r. k. 111-111v akt VGC 559/16)

8 września 2016 r. S. S. i I. N., działając jako zarząd Spółdzielni Kółek Rolniczych w G. złożyli do Sądu Rejonowego P.i W. w P. wniosek o zarejestrowanie Spółdzielni w Krajowym Rejestrze Sądowym.

(dowód: wniosek z załącznikami k. 81-89 akt V GC 559/16, potwierdzenie odbioru k. 90 akt V GC 559/16)

Spółdzielnia nie została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym.

(bezsporne)

O konieczności zarejestrowania Spółdzielni Krajowa Rada Spółdzielcza informowała Radę Nadzorczą i Zarząd Spółdzielni Kółek Rolniczych w piśmie z dnia 9 czerwca 2016 r. doręczonym S. S. w dniu 21 czerwca 2016 r. oraz w piśmie z dnia 12 września2016 r.

(dowód: pismo Krajowej Rady Spółdzielczej z dnia 9 czerwca 2016 r. k. 84, potwierdzenie odbioru k. 85, pismo z dnia 12 września 2016 r. k. 82-83)

Wcześniej o obowiązku zarejestrowania spółdzielni była mowa w czasie, gdy jej prezesem był Z. S..

(dowód: zeznania świadka Z. S. k. 103)

W dniu 17 marca 2017 r. Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę (...) przejął nieruchomość należącą do Spółdzielni Kółek Rolniczych w G..

(dowód: informacja Starosty (...) k. 67)

W dniu 1 marca 2017 r. A. G. prowadzący Kancelarię Radcy Prawnego wystawił fakturę VAT nr (...) płatną gotówką na kwotę 2.400 zł netto (2952 zł brutto) tytułem pomocy prawnej i zastępstwa procesowego w sprawie VGC 422/16 – Sąd Rejonowy K. stawka zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 stycznia 2015 r., jako nabywcę wskazując PHU (...).

(dowód: faktura VAT nr (...) k. 11)

W dniu 1 marca 2017 r. A. G. prowadzący Kancelarię Radcy Prawnego wystawił fakturę VAT nr (...) płatną gotówką na kwotę 4.800 zł netto (5904 zł brutto) tytułem pomocy prawnej i zastępstwa procesowego w sprawie VGC 559/16 – Sąd Rejonowy K. stawka zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 stycznia 2015 r., jako nabywcę wskazując PHU (...).

(dowód: faktura VAT nr (...) k. 10)

Pismem z dnia 2 marca , doręczonym w dniu 6 marca 2017 r. powód działając przez pełnomocnika wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 8.856 zł z tytułu szkody majątkowej, którą spowodował wytoczeniem powództw w sprawach V Gc 422/16 i VGC 559/16. Powód w piśmie podniósł, że pozwany jako osoba nieuprawniona wytoczył powództwa w imieniu Spółdzielni, która w dacie złożenia pozwu nie istniała. Skutkiem tego było odrzucenie pozwów oraz powstanie szkody majątkowej stanowiącej koszty zastępstwa prawnego. Dalej powód wskazał, że swe żądanie opiera o treść art. 415 kc.

(dowód: pismo z dnia 2 marca 2017 r. k. 7, zwrotne potwierdzenie odbioru k. 8)

W odpowiedzi pozwany, używając pieczęci o treści Prezes (...) odmówił uiszczenia zapłaty, podnosząc, że nie wnosił żadnego powództwa przeciwko powodowi we własnym imieniu, oraz że nie można mówić o tym, że w dacie złożenia powództw Spółdzielnia nie istniała.

(dowód: pismo z dnia 9 marca 2017 r. k. 9)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków, stron i dokumenty przywołane powyżej.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków E. L. i H. A. i I. N., za wyjątkiem tych fragmentów zeznań, w których świadkowie podali, że nie wiedzieli o konieczności rejestracji i skutkach związanych z brakiem tej rejestracji. Z zeznań bowiem samego H. A. wynika, że rada nadzorcza spółdzielni wielokrotnie przypominała księgowemu o konieczności rejestracji spółdzielni do określonej daty. Nadto świadek Z. S. również zeznał, że w spółdzielni już wcześniej była mowa o tym, że spółdzielnia wymaga rejestracji. Zdaniem Sądu powoływanie się przez członków organów Spółdzielni na niewiedzę dotyczącą elementarnych zasad jej funkcjonowania razi naiwnością, zwłaszcza że Spółdzielnia korespondowała z Krajową Radą Spółdzielczości i ten temat w korespondencji też był poruszany.

Z tych samych względów Sąd nie dał wiary również zeznaniom świadka Z. Ł., który prowadził biuro Spółdzielni i zajmował się m.in. przyjmowaniem korespondencji i przygotowywaniem projektów pism. W pozostałych fragmentach zarówno zeznania świadków E. L., H. A., I. N. jak i Z. Ł. były zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym i nawzajem ze sobą.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Z. S., albowiem były szczere i zgodne z zeznaniami pozostałych świadków.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania powoda, ponieważ znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków i zgromadzonych dokumentach.

Częściowo tylko Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego. Jako niewiarygodne Sąd ocenił te zeznania w zakresie, w którym pozwany podał, że nie wiedział, iż Spółdzielnia powinna się zarejestrować z tych samych względów, z których Sąd nie dał wiary świadkom odnośnie tych okoliczności.

Dokumenty, na podstawie których ustalono stan faktyczny, Sąd uznał za całkowicie wiarygodne. Ich autentyczności i prawdziwości treści w nich zawartych nie kwestionowały strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Powód domagał się w niniejszej sprawie od pozwanego odszkodowania odpowiadającego wysokością kosztom poniesionym przez niego z tytułu wynagrodzenia za reprezentowanie go w sprawach VGC 422/16 i VGC 559/16 przez pełnomocnika będącego radcą prawnym.

Zdaniem powoda pozwany na zasadach ogólnych jest sprawcą szkody.

Sąd uznał roszczenie powoda za częściowo zasadne.

Zgodnie z treścią art. 415kc, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest do jej naprawienia.

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: 1) zaistnienie szkody; 2) wystąpienie zdarzenia powodującego szkodę; 3) związek przyczynowy między czynem niedozwolonym a szkodą. Przy odpowiedzialności na zasadzie winy poszkodowany ma obowiązek wykazania okoliczności, które dają podstawę do postawienia zarzutu zawinionego działania lub zaniechania. W prawie cywilnym bezprawność należy rozumieć szerzej i przyjmować, iż stanowi ona złamanie reguł postępowania określonych nie tylko przez normy prawne, ale też zasady współżycia społecznego. Bezprawne może być zatem zachowanie, przez które sprawca szkody nie zastosował się do określonego nakazu czy postąpił wbrew zakazowi wynikającemu z przepisów prawa, ale też kiedy jego zachowanie, choć nie narusza żadnej normy prawnej, przekracza potrzebę ostrożności wymaganą przez zasady współżycia między ludźmi. Uzasadnione jest zatem stwierdzenie, iż bezprawność jest efektem ogólnego, normatywnego zakazu niewyrządzania szkody. Niezachowanie należytej staranności stanowi o bezprawności działania lub zaniechania sprawcy szkody. Należytą staranność postrzegać trzeba jako kryterium stanowiące o naganności zachowania sprawcy szkody. Postać i stopień winy nie mają istotnego znaczenia w reżimie deliktowym, bowiem odpowiedzialność przypisywana jest tu za każde, choćby najmniejsze zawinienie. Niedbalstwo łączy się ze stwierdzeniem, iż do szkody doszło na skutek niezachowania przez sprawcę należytej staranności wymaganej w stosunkach danego rodzaju. Oznaczony w ten sposób wzorzec ma charakter abstrakcyjny i odnosi się do każdego, kto znalazł się w określonej sytuacji.

Ciężar wykazania wszystkich przesłanek odpowiedzialności z art. 415 k.c. a w konsekwencji istnienia w konkretnej sytuacji obowiązku działania, spoczywa na poszkodowanym.

Wspomniane powyżej niedbalstwo to zachowanie odbiegające niekorzystnie od wzorca właściwego postępowania ustalanego na podstawie kryterium staranności wymaganej w stosunkach danego rodzaju. Skoro przypisanie winy sprowadza się do postawienia sprawcy zarzutu, że postąpił on w sposób sprzeczny z normą postępowania, to w pełni zasadnym jest wymóg, aby można było w danych okolicznościach oczekiwać od sprawcy zastosowania się do niej.

Sąd nie miał wątpliwości, że po stronie powoda zaistniał uszczerbek majątkowy polegający na tym, że zapłacił on wynagrodzenie radcy prawnemu reprezentującemu go w sprawach toczących się przeciwko niemu z powództwa nie istniejącej już wówczas Spółdzielni Kółek Rolniczych w G.. Powód nie mógł odzyskać tych należności do Spółdzielni Kółek Rolniczych, ponieważ Sąd Rejonowy w K. oddalił jego wniosek w tym względzie, wskazując, że brak jest podmiotu od którego można by zasądzić koszty procesu.

Sąd podzielił stanowisko powoda, że odpowiedzialnym za tak powstałą szkodę był m.in. S. S. – prezes zarządu Spółdzielni Kółek Rolniczych w G., który w ocenie Sądu, mimo iż miał świadomość, że Spółdzielnia wymaga ponownej rejestracji, zlekceważył ten obowiązek, nie doprowadził do jej rejestracji i w imieniu podmiotu, który w dniu 1 stycznia 2016 r. na mocy art. 9 ust 2a ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. nr 121 poz. 770) udzielił pełnomocnikowi pełnomocnictwa do wystąpienia z powództwem o zapłatę oraz powództwem o wydanie nieruchomości.

Wina pozwanego polegała na tym, że nie dochował on należytej staranności wymaganej od osoby piastującej stanowisko w organie osoby prawnej i mimo świadomości, że osoba prawna nie istnieje, zlecił wystąpienie w jej imieniu do Sądu. W ocenie Sądu od osoby, która przyjęła wybór na stanowisko prezesa zarządu – organu reprezentującego osobę prawną w stosunkach zewnętrznych należy oczekiwać znajomości choćby elementarnych norm prawnych dotyczących funkcjonowania tej osoby prawnej. Z zeznań zaś świadka Z. S. i H. A. Sąd wywnioskował, że pozwany wiedział o obowiązku zarejestrowania Spółdzielni jednak całkowicie go zlekceważył.

Niewątpliwie istniał też związek przyczynowy między bezprawnym zachowaniem pozwanego a powstaniem szkody. Gdyby bowiem pozwany nie zlecił wystąpienia w imieniu nieistniejącego podmiotu z pozwem, po stronie powoda nie zaszłaby potrzeba ustanowienia fachowego pełnomocnika i uiszczenia mu wynagrodzenia, którego następnie nie mógł odzyskać od podmiotu nie posiadającego osobowości prawnej.

Na marginesie tylko należy wspomnieć, że prowadzenie spraw przeciwko powodowi, pozwany zlecił osobie zajmującej się tym zawodowo, jednak okoliczności tej, jako zwalniającej go z odpowiedzialności, pozwany w niniejszym postępowaniu nie podnosił (art. 429 kc).

Dla odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego nie miało żadnego znaczenia, że swoją funkcję w Spółdzielni pełnił on nieodpłatnie.

Sąd nie uwzględnił też zarzutu strony pozwanej, że roszczenie powoda sprzeczne jest zasadami współżycia społecznego. W ocenie Sądu skoro pozwany sam zachował się w sposób bezprawny, doprowadzając swoimi działaniami do wystąpienia w imieniu nieistniejącego podmiotu z pozwami przeciwko powodowi, nie może się powoływać na sprzeczność roszczenia powoda z zasadami współżycia społecznego. Sąd też nie dopatrzył się żadnych szczególnych okoliczności, które w niniejszej sprawie uzasadniałyby zastosowanie art. 5kc.

Uwzględniając powyższe rozważania, Sąd uznał, że wskutek działań pozwanego w sprawach prowadzonych przed Sądem Rejonowym w K. pod sygnaturami VGC 422/16 i VGC 559/16, powód doznał szkody odpowiadającej wysokością uiszczonym kosztom zastępstwa procesowego, zgodnie z przedstawionymi fakturami wystawionymi przez radcę prawnego A. G., ale pomniejszonymi o kwotę podatku VAT (1656zł), który powód jako osoba prowadząca działalność gospodarczą mógł następnie odliczyć od należnego od niego podatku.

Skoro jak wynika z faktur VAT wystawionych przez A. G., powód uiścił na jego rzecz gotówką łącznie kwotę 7.200 zł netto, wartość tę należało uznać za wysokość szkody i kwotę tę tytułem odszkodowania Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda.

Sąd oddalił powództwo w zakresie kwoty 1656 zł, uznając roszczenie w tej kwocie za nieuzasadnione.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 kc zasądzając je w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia następującego po upływie siedmiodniowego terminu do spełnienia świadczenia wyznaczonego w doręczonym pozwanemu w dniu 6 marca 2017 r. wezwaniu do zapłaty. Wbrew stanowisku pozwanego z doręczonego mu wezwania wynika zarówno kwota roszczenia, jak i jego podstawa prawna i faktyczna. Sąd uznał, że po upływie terminu do zapłaty wynikającego z tego wezwania powód pozostawał w zwłoce.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc, uznając, że skoro powód wygrał proces w 81% zobowiązany jest do pokrycia kosztów procesu w 19%. Na łączne koszty procesu w kwocie 4077 zł złożyły się: wynagrodzenia pełnomocników – 2x1800 zł, opłaty skarbowe od pełnomocnictw – 2x17 zł oraz opłata sądowa od pozwu – 443 zł. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu powód winien ponieść koszty w wysokości 774,63 zł (4077x19%), tymczasem dotychczas powód poniósł te koszty w wysokości 2.260 zł, zatem do zwrotu na jego rzecz przez pozwanego pozostała kwota 1322,29zł, którą Sąd tytułem zwrotu kosztów zasądził w punkcie 3 wyroku.

Sąd nie uwzględnił żądania o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej, przyjmując, że niniejsza sprawa nie wymagała szczególnego nakładu pracy, w sprawie odbyły się dwa terminy rozpraw, nie była też ona szczególnie skomplikowana pod względem faktycznym ani prawnym

SSR Magdalena Bartłomiejczak