Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Grzegorz Karaś

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. we Wrocławiu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...)

przeciwko M. C.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia we Wrocławiu,

z dnia 11 stycznia 2018 r.

sygn. akt I C 1121/17

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 450 zł kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Grzegorz Karaś

UZASADNIENIE

W sprawie rozpoznanej w postępowaniu uproszczonym Sąd II instancji, stosownie do treści art. 505 ¹³ § 1 KPC, obowiązany jest przedstawić w uzasadnieniu jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, jeżeli nie przeprowadził w sprawie postępowania dowodowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie Sądu II instancji w rozpoznawanej sprawie należało uznać za skuteczny podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia dochodzonych roszczeń. W konsekwencji Sąd I instancji trafnie przyjął, że do roszczeń strony powodowej nie ma zastosowania 10 - letni termin przedawnienia wskazany w art. 118 kc. Tym samym nie można zgodzić się z zarzutem powoda, że Sąd I instancji dopuścił się naruszenia przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 32 ustawy z dnia 11 lipca 2014r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw i niezastosowanie art. 118 kc.

W toku postępowania dowodowego ustalono, że pozwany w dniu 17 października 2008r. zawarł z (...) umowę o warunkach wnoszenia opłaty za studia niestacjonarne. Decyzją z dnia 18 lutego 2010r. pozwany został skreślony z listy studentów z uwagi na to, że w roku akademickim 2009/2010 nie wniósł opłat związanych z odbywaniem studiów. Zaległość pozwanego z tytułu czesnego wyniosła łącznie 2.998,72 zł.

Zgodnie z treścią art. 170 ustawy z dnia 27 lipca 2005r. prawo o szkolnictwie wyższym, w brzmieniu obowiązującym w dniu 28 września 2008r., osoba przyjęta na studia nabywa prawa studenta z chwilą immatrykulacji i złożenia ślubowania, którego treść określa statut uczelni. Prawa i obowiązki studenta związane z organizacją i tokiem studiów określa regulamin studiów (art. 160 ust 1), zaś warunki odpłatności za studia określa umowa zawarta między uczelnią a studentem w formie pisemnej (art. 160 ust. 3). Jak wynika z art. 99 prawo o szkolnictwie wyższym uczelnia może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne.

Wnosząc o oddalenie powództwa pozwany podniósł zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia. Rozpoznając ten zarzut Sąd Rejonowy ocenił, że jest on zasadny albowiem w sprawie nie ma zastosowania 10 – letni termin przedawnienia roszczenia wskazany w art. 118 kc. Zdaniem Sądu I instancji do dochodzonego w rozpoznawanej sprawie roszczenia znajdzie zastosowanie art. 160a ust. 7 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym, dodany ustawą z dnia 11 lipca 2014r. o zmianie ustawy – prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014r. poz. 1198), gdyż zgodnie z treścią art. 32 tej ustawy dotyczy on również umów zawartych przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. 1 października 2014r..

Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego. Przede wszystkim należy zauważyć, iż wbrew stanowisku powoda z literalnego brzmienia art. 32 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy – prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw wynika wprost, że do umów w sprawie warunków odpłatności za studia lub usługi edukacyjne, o których mowa w przepisach prawa o szkolnictwie wyższym zawartych przed dniem wejścia w życie tej ustawy stosuje się przepis art. 160a ust. 7 ustawy w brzmieniu nadanym tą ustawą.

Odmiennego stanowiska nie uzasadniają zarzuty powoda opierające się na tezie uchwały Sądu Najwyższego 21 października 2015r. (sygn. akt III CZP 67/15). Problemem, na który zwrócił uwagę Sąd Najwyższy jest to, czy dopuszczalne jest stosowanie art. 160a ust. 7 prawa o szkolnictwie wyższym do roszczeń o zapłatę opłat za usługi edukacyjne wynikających z umów zawartych przed dniem 1 października 2014r., czyli przed wejściem w życie ww. ustawy, którą przepis ten dodano, jeżeli termin ich przedawnienia liczony zgodnie z tym przepisem zakończyłby swój bieg przed tym dniem (vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 października 2015r., III CZP 67/15, OSNCP 2016, z. 10, poz. 116 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2016 r., V CNP 63/15, nie publik.).

Przyjęcie do dochodzonego przez stronę powodową roszczenia 3 - letniego terminu przedawnienia jest tym bardziej uzasadnione w kontekście uchwały Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2017r. w sprawie III CZP 74/17, na co wskazywał już Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia. Wywody w tej kwestii przedstawione przez Sąd i instancji są dość obszerne, a przede wszystkim trafne, a zatem zbędne jest ich ponowne przytaczanie przez Sąd odwoławczy. Stąd też Sąd II instancji odnosząc się do treści apelacji wskazuje, że zarówno stan faktyczny w sprawie III CZP 74/17, jak i uzasadnienie prawne przyjętej uchwały są powszechnie dostępne (LEX nr 2405314, www.sn.pl, Biul.SN 2017/12/5, KSAG 2018/1/145) i są adekwatne do okoliczności w tej sprawie.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego stosunek prawny, na mocy którego pozwany zobowiązał się uiszczać opłaty za studia, przewidywał, że opłata za semestr zimowy powinna być wniesiona do 5 października 2009r., a więc termin jej wymagalności przypadał na 6 października 2009r. Skoro zatem w sprawie ma zastosowanie trzyletni termin przedawnienia, który upłynął w dniu 6 października 2012r. słusznie uznał Sąd Rejonowy, że powództwo wytoczone przez stronę powodową w dniu 18 lipca 2017r. nie mogło podlegać uwzględnieniu.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc oddalił apelacje jako bezzasadną, jak w punkcie I sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy oparł na art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz. 1804 z późn. zm.) zasądzając od [powoda na rzecz pozwanego kwotę 450 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Grzegorz Karaś