Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 245/18

POSTANOWIENIE

K., dnia 15 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Janusz Roszewski (spr.)

Sędziowie: SSO Henryk Haak

SSO Wojciech Vogt

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2018 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku M. W. (1)

przy udziale R. W.

o udzielenie zabezpieczenia odnośnie małoletniego M. W. (2)

w przedmiocie zażalenia uczestnika postępowania

na postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 26 lutego 2018 r., sygn. akt III RCo 143/17

p o s t a n a w i a :

oddalić zażalenie.

SSO Henryk Haak SSO Janusz Roszewski SSO Wojciech Vogt

Sygn. akt II Cz 245/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 26 lutego 2018 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu udzielił zabezpieczenia poprzez zezwolenie M. W. (1) na leczenie zdiagnozowanej
u małoletniego M. W. (2) choroby (...), indywidulane nauczanie w/w małoletniego oraz złożenie wniosku w sprawie wydania orzeczenia o niepełnosprawności odnośnie małoletniego syna i to bez zgody ojca tego małoletniego R. W..

Zażalenie na powyższe orzeczenie złożył uczestnik postępowania R. W., zaskarżając postanowienie w całości.

Skarżący zarzucił zaskarżonemu postanowieniu:

1.  naruszenie przepisu art. 730 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż w przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni uprawdopodobniła interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, mających wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, że odnośnie małoletniego M. W. (2) winno zostać udzielone zabezpieczenie poprzez zezwolenie M. W. (1) na leczenie zdiagnozowanej u małoletniego M. W. (2) choroby (...), indywidualne nauczanie w/w małoletniego oraz złożenie wniosku w sprawie wydania orzeczenia
o niepełnosprawności odnośnie małoletniego syna i to bez zgody ojca tego małoletniego, R. W., nie uwzględniając dobra małoletniego w tym zakresie,

3.  naruszenie przepisu art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego i w konsekwencji przyjęcie, iż w przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni wykazała interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia,

4.  naruszenie przepisów art. 730 § 2 k.p.c. oraz art. 733 k.p.c. wynikające z posłużenia się przez Sąd argumentem, iż zabezpieczenia można udzielić w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez Sąd, przy czym Sąd pominął że wnioskodawczym domaga się zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania, a w takiej sytuacji w postanowieniu
o udzieleniu zabezpieczenia należy wskazać termin na złożenie pisma wszczynającego postępowanie oraz określić jego rodzaj, których to elementów postanowienie nie zawiera.

Mając na uwadze powyższe, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez oddalenie wniosku o zabezpieczenie oraz zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika postępowania kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie – o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie podlega oddaleniu.

Sąd Okręgowy podziela w całości ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy oraz dokonane na ich podstawie rozważania prawne i uznaje je za własne, a zatem nie ma potrzeby ich powtarzać.

W kwestii zarzutu zażalenia naruszenia przez zaskarżone orzeczenie przepisów art. 730 § 2 k.p.c. oraz art. 733 k.p.c. poprzez pominięcie w sentencji postanowienia terminu na złożenie pisma wszczynającego postępowanie oraz określenia jego rodzaju, należy wskazać, że według przeważającego stanowiska doktryny, jeżeli w postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia wydanym przed wszczęciem postępowania rozpoznawczego sąd nie określił terminu, w jakim sprawa ma być wytoczona lub nie zastrzegł upadku zabezpieczenia jako konsekwencji bezskutecznego upływu tego terminu, sprawa może być wszczęta w każdym czasie,
a zabezpieczenie nie upada z upływem 2-tygodniowego terminu określonego w art. 733 k.p.c., albowiem uczestnik postępowania nie może ponosić ujemnych konsekwencji błędu lub zaniedbania sądu (tak: Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego. Tom II. Pod red. Jankowski 2015, wyd. 2/Muliński, teza 5 do art. 733; Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego. Tom III. Pod red. Piasecki 2015, wyd. 6/Marciniak, teza 1 do art. 733; Terminy procesowe KPC. Pod red. Flaga – Gieruszyńska 2016, wyd. 1, teza 5 do art. 733).

Odnosząc się do pozostałych zarzutów zażalenia, należy wskazać, że jak wynika z ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy, małoletni M. W. (2) jest uczniem IV klasy Szkoły Podstawowej nr (...) w K.. Do szkoły uczęszcza systematycznie, osiągając jednak słabe wyniki w nauce. Małoletni wykazuje zaburzenia emocji, jest dzieckiem nadpobudliwym. Nie potrafi się skupić na zajęciach lekcyjnych, chodzi po klasie, przeszkadza, zaczyna się bawić, spożywać posiłek, kładzie się na ławce, nie reaguje na uwagi i polecenia nauczycieli, czym dezorganizuje zajęcia. Na przerwach swoim zachowaniem stwarza niebezpieczeństwo dla siebie i innych biegając po korytarzach i schodach. Małoletni M. w szkole został objęty pomocą psychologiczno - pedagogiczną i uczęszcza na zajęcia dydaktyczno - wyrównawcze
z języka polskiego, matematyki, zajęcia korekcyjno - kompensacyjne, logopedyczne oraz zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu oraz planowania kształcenia
i kariery zawodowej. Kontakt ze szkołą utrzymuje matka małoletniego, stawia się na każde wezwanie wychowawcy bądź pedagoga szkolnego. Monituje postępy syna w nauce. Dyrekcja oraz wychowawca klasy małoletniego M. uważa, iż należałoby wobec niego zastosować nauczanie indywidualne. Zdaniem placówki pozwoliłoby ono wykorzystać potencjał małoletniego i jego możliwości, a zarazem zniwelować stopień niepożądanych zachowań oraz sprawiłoby, iż małoletni łatwiej koncentrował się na pracy podczas zajęć. Nauczanie indywidualne umożliwiłoby małoletniemu wyrównanie braków w wiadomościach
i umiejętnościach z różnych przedmiotów. Matka małoletniego również dostrzega potrzebę indywidualnego nauczania syna. Chłopiec podczas indywidualnego nauczania lekcje
z głównych przedmiotów miałby w domu, natomiast na przedmioty takie jak wf, plastyka uczęszczałby razem z innymi uczniami. U małoletniego M. W. (2) został stwierdzony zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi ( (...)). Pozostaje on pod opieką lekarza psychiatry, jest objęty leczeniem farmakologicznym. Z uwagi na stwierdzoną chorobę wymaga podjęcia terapii sensorycznej oraz wykonania odpowiednich badań.

Należy uznać, że wiarygodność powyższych ustaleń nie została w żaden sposób podważona w toku postępowania. Przeciwko tej konstatacji nie przemawia również podnoszony przez skarżącego argument, że z treści załączonych do wniosku opinii poradni psychologiczno – pedagogicznej w K. nie ma wyraźnego wskazania do objęcia małoletniego M. indywidualnym tokiem nauczania, skoro na zasadność tego rodzaju postępowania wobec małoletniego wskazują powołane wyżej okoliczności faktyczne sprawy. W kwestii natomiast argumentu skarżącego, że objęcie małoletniego indywidulanym tokiem nauczania będzie skutkowało pozbawieniem dziecka kontaktu z rówieśnikami, co wpłynie negatywnie na jego rozwój, należy podnieść, że kontakt ten będzie realizowany poprzez uczestnictwo małoletniego w zajęciach wychowania fizycznego, plastycznych itp.,
co sprawia, że tego rodzaju rozwiązanie, w zestawieniu z korzyściami płynącymi z faktu objęcia dziecka indywidulaną pomocą dydaktyczną, nie można w chwili obecnej poczytać
w kategoriach naruszenia jego dobra.

Co się natomiast tyczy zakwestionowania przez skarżącego posiadania przez wnioskodawczynię interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia, należy uznać, że skoro uczestnik sprzeciwia się żądaniu zabezpieczenia, to interes ten z natury rzeczy należy uznać za wykazany. Przeciwko takiemu uznaniu nie może przemawiać podnoszona przez skarżącego okoliczność, że uczestnik postępowania sprzeciwia się jedynie objęcia małoletniego psychiatrycznym leczeniem farmakologicznym, albowiem szczegółowe wskazanie procesu leczenia nie stanowiło przedmiotu zaskarżonego rozstrzygnięcia i będzie przedmiotem dalszego rozważania przez kompetentnego w tej materii lekarza.

Uwzględniając powyższe rozważania, należało dojść do wniosku, że słusznie Sąd
I instancji uznał, iż wydanie zabezpieczenia poprzez zezwolenie M. W. (1) na leczenie zdiagnozowanej u małoletniego M. W. (2) choroby (...), indywidualne nauczanie małoletniego oraz złożenie wniosku w sprawie wydania orzeczenia o niepełnosprawności odnośnie małoletniego syna służy dobru i leży w interesie dziecka, gdyż niepodjęcie leczenia małoletniego mogłoby powodować niekorzystne dla niego skutki.

W tym stanie rzeczy żaden z zarzutów zażalenia nie podlegał uwzględnieniu.

Dlatego, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.,
orzeczono, jak w sentencji.

SSO Henryk Haak SSO Janusz Roszewski SSO Wojciech Vogt