Pełny tekst orzeczenia

IIK 64/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje.

B. S. skazany został prawomocnymi wyrokami podlegającym łączeniu w niniejszym postępowaniu:

1.  Sądu Rejonowego w Olsztynie Wydział II Karny – wyrok łączny z dnia 31 października 2017r. w sprawie IIK 347/17 obejmującym skazania ze spraw IIK 1039/16 i IIK 653/16 tego Sądu na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności. Wyrok uprawomocnił się w dniu 8 listopada 2017r

2.  Sądu Rejonowego w Olsztynie Wydział II Karny z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie II K 589/17 za czyn z art. 286 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 2. Wyrok uprawomocnił się w dniu 23 listopada 2017 r.

3.  Sądu Rejonowego w Biskupcu Wydział II Karny z dnia 21 grudnia 2017 r. w sprawie II K 218/17 za czyn z art. 158 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 3. Wyrok uprawomocnił się w dniu 20 grudnia 2017 r.

/dowód: dane o karalności k. 6; odpisy wyroków k. 7, 8;25, wywiad kuratorski k. 12-14

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 568a § 1 kpk Sąd orzeka karę łączną „w wyroku łącznym - w pozostałych wypadkach.”

Zgodnie zaś z art. 85 kk w brzmieniu po 1 lipca 2015r. „§ 1 kk „jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną”. W sprawie niniejszej wszystkie wyroki wydano po 1 lipca 2015r.

Zgodnie z art. 85§2 kk „podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.”. Kary ze spraw IIK 30/15 SR Olsztyn i IIK 84/16 SR Biskupiec zostały wykonane a zatem nie podlegają łączeniu w niniejszej sprawie.

Kary ze spraw Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawach IIK 1039/16 i IIK 653/16 zostały połączone wyrokiem łączny w sprawie IIK 347/17 , przy czym dopiero od 10 marca 2018r. skazany rozpoczął wykonywanie tej kary.

Zgodnie z art. 86§1 kk „Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach.”.

Minimalna wysokość kary łącznej w niniejszej sprawie to zatem 8 miesięcy pozbawienia wolności, maksymalna to 1 rok i 7 miesięcy. Orzeczona kara ukształtowana została zatem przy zastosowaniu zasady asperacji, w środkowych graniach ustawowego zagrożenia.

Zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo - podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objęte tym wyrokiem (wyrok SA w Szczecinie z dnia 18 kwietnia 2013 roku, sygn. akt II AKa 64/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt III K 16/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 9 maja 2001 r., sygn. akt II AKa 63/2001). Wymiar kary łącznej zdaniem Sądu Apelacyjnego w Krakowie wyrażonym w wyroku z dnia 30 października 2013 roku, (II AKa 157/13) opiera się na stopniu związku podmiotowo-przedmiotowego pomiędzy poszczególnymi przestępstwami. Związek przedmiotowy wynika z tożsamości pokrzywdzonych, ilości i rodzaju naruszonych dóbr prawnych, sposobu działania sprawcy, bliskości czasowej poszczególnych przestępstw. W związku podmiotowym chodzi o pobudki jakimi kierował się sprawca, podobieństwo rodzajów winy, zamiarów. Kara łączna stanowi syntetyczną, całościową ocenę zachowań sprawcy i musi być postrzegana jako instytucja gwarantująca racjonalność karania w stosunku do sprawcy wielu przestępstw.

Względy prewencji indywidualnej, generalnej, których nie sposób pomijać przy wymiarze kary łącznej, jak również charakter związków przedmiotowo – podmiotowych i czasowych istniejących miedzy przestępstwami pozostającymi w zbiegu wskazują jednoznacznie na potrzebę zastosowania zasady asperacji. Za orzeczeniem kary łącznej surowszej niż kara wynikająca z dyrektywy pełnej absorpcji przemawia fakt popełnienia przez skazanego więcej niż dwóch przestępstw, co w orzecznictwie uznawane jest za istotny czynnik prognostyczny, przemawiający za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 20 września 2001 r., II AKa 154/2001, wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 26 marca 2013 roku, sygn. akt II AKa 19/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 6 listopada 2012 roku, sygn. akt II AKo 129/12 ).

Zgodnie z art. 87 §1 kk „w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności.” Zgodnie zaś z art. 89 §1a kk „w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania sąd może w wyroku łącznym orzec karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania”.

Podnieść należy, iż skazany w okresie niewiele ponad 2 lat został skazany sześciokrotnie za czyny przeciwko mieniu i działalności instytucji państwowych. Orzekano wobec niego kary o charakterze wolnościowym – ograniczenia wolności następnie dwukrotnie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem. Wskazuje to, iż skazany jest sprawca niepoprawnym i nie wyciągającym wniosków ze swoich wcześniejszych negatywnych zachowań. Dlatego też w ocenie Sądu nie spełnione są przesłanki z art. 69§1 kk uzasadniające istnienie wobec skazanego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Ogół bowiem działań skazanego wskazuje, iż nie zasługuje on na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej w niniejszej sprawie.

Niewątpliwe bezpośrednio przed wydaniem wyroku oraz po jego wydaniu skazany wykonał część kary ograniczenia wolności ,jednak z uwagi na termin otrzymania informacji o tym nie było możliwości dokonania w wyroku stosowanych zaliczeń , co uczynione zostanie po uprawomocnieniu się orzeczenia.

Dlatego też na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86§1 k.k. , art. 87§1 kk i art. 89§1a kk Sąd połączył kary pozbawienia i ograniczenia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawach IIK 347/17 i IIK 589/17 i Sądu Rejonowego w Biskupcu w sprawie II K 218/17 i wymierza skazanemu B. S. karę łączną 1 roku pozbawienia wolności.

W pozostałym zakresie wyroki w sprawach podlegających łączeniu pozostawiono do odrębnego wykonania.

Na podstawie art. 624§1 kpk Sąd zwolnił skazanego od kosztów sądowych

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13