Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II K 172/18

PR 3 Ds 68.18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Nysie, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Bartłomiej Madejczyk

Protokolant: Olga Rychel

Prokurator ------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2018 roku sprawy karnej

1. R. S. (1) (S.)

s. J. i G. z domu P.,

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 30 stycznia 2018r. w M., woj. (...) w mieszkaniu nr 59a używając wobec 88-letniego E. M. przemocy w postaci szarpania, przypierania do ściany oraz odpychania, doprowadził go do stanu bezbronności, po czym skradł na jego szkodę pieniądze w kwocie 1650 zł,

to jest o czyn z art. 280 § 1 k.k.,

II. w dniu 30 stycznia 2018r. w M., woj. (...) w celu utrzymania się w posiadaniu rzeczy pochodzących z rozboju dokonanego w sposób wyżej opisany na osobie i mieniu E. M. bezpośrednio po jego dokonaniu groził E. M. natychmiastowym użyciem sikiery i spowodowaniem nią uszkodzenia ciała oraz stosował przemoc w postaci odpychania wyżej wymienionego,

to jest o czyn z art. 281 k.k.,

2. S. K. (1) (K.)

s. B. i S. z domu D.,

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

III. w dniu 30 stycznia 2018r. w K., woj. (...) przyjął od R. S. (1) pieniądze w kwocie 800 zł pochodzące z rozboju na szkodę E. M., przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że zostały one uzyskane za pomocą czynu zabronionego,

to jest o czyn z art. 292 § 1 k.k.,

1)  uznaje oskarżonego R. S. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 280 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 280 § 1 k.k. przy zast. art. 37b k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego na podstawie art. 34 § 1a pkt 1 k.k. i art. 35 § 1 k.k. do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie,

2)  uznaje oskarżonego R. S. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 281 k.k. i za to na podstawie art. 281 k.k. przy zast. art. 37b k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego na podstawie art. 34 § 1a pkt 1 k.k. i art. 35 § 1 k.k. do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie,

3)  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 87 § 2 k.k. w miejsce kar wymierzonych oskarżonemu R. S. (1) w pkt 1 i 2 wyroku orzeka karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 2 (dwóch) lat ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego na podstawie art. 34 § 1a pkt 1 k.k. i art. 35 § 1 k.k. do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie,

4)  uznaje oskarżonego S. K. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 292 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 292 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego na podstawie art. 34 § 1a pkt 1 k.k. i art. 35 § 1 k.k. do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie,

5)  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary zalicza oskarżonemu R. S. (1) okres tymczasowego aresztowania od dnia 30 stycznia 2018 r. godz. 18.00 do dnia 19 kwietnia 2018 r. godz. 11.45 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

6)  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego R. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 470 (czterystu siedemdziesięciu) złotych, w tym opłatę w wysokości 400 (czterystu) złotych,

7)  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego S. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 250 (dwustu pięćdziesięciu) złotych, w tym opłatę w wysokości 180 (stu osiemdziesięciu) złotych.

UZASADNIENIE

Mając na uwadze treść przepisu art. 423 § 1a k.p.k. oraz zakres wniosku o sporządzenie uzasadnienia na piśmie Sąd zważył, co następuje.

R. S. (1) został uznany za winnego popełnienia występku z art. 280 § 1 k.k. zagrożonego karą pozbawienia wolności od lat 2 do 12 oraz występku z art. 281 k.k. zagrożonego karą pozbawienia wolności od roku do lat 10. Natomiast S. K. (1) uznano za winnego popełnienia występku z art. 292 § 1 k.k., który zagrożony jest grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Zgodnie z przepisem art. 37b k.k. w sprawie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności, niezależnie od dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w ustawie za dany czyn, sąd może orzec jednocześnie karę pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym 3 miesięcy, a jeżeli górna granica ustawowego zagrożenia wynosi przynajmniej 10 lat - 6 miesięcy, oraz karę ograniczenia wolności do lat 2.

Art. 63 § 1 i 5 stanowi, że na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając w górę do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm dziennym stawkom grzywny. Przy czym za dzień przyjmuje się okres 24 godzin liczony od chwili rzeczywistego pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 87 § 2 k.k. jeżeli za zbiegające się przestępstwa wymierzono kary pozbawienia wolności oraz ograniczenia wolności i kara łączna pozbawienia wolności nie przekroczyłaby 6 miesięcy, a kara łączna ograniczenia wolności - 2 lat, sąd może orzec te kary łączne jednocześnie, jeżeli cele kary zostaną w ten sposób spełnione.

Przepis art. 627 k.p.k. stanowi, że od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

Sąd wymierzył oskarżonemu R. S. odpowiednio za występek z art. 280 § 1 k.k. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i 1 roku ograniczenia wolności ze zobowiązaniem go do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie, a za występek z art. 281 k.k. karę 4 miesięcy pozbawienia wolności i 1 roku ograniczenia wolności ze zobowiązaniem go do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie. Mając na uwadze ścisły związek podmiotowy i przedmiotowy pomiędzy czynami, Sąd uznał, iż zachodziły przesłanki do orzeczenia wobec oskarżonego kary łącznej z zastosowaniem zasady asperacji. Dlatego też orzeczono karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności i 2 lat ograniczenia wolności ze zobowiązaniem go do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin. Natomiast oskarżonemu S. K. za przestępstwo z art. 292 § 1 k.k. wymierzono karę 1 roku ograniczenia wolności ze zobowiązaniem go do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie.

Sąd rozstrzygając o karze wobec R. S. miał na uwadze to, że po popełnieniu przestępstwa podjął on działania mające na celu pełne zrekompensowanie pokrzywdzonemu wyrządzonej mu krzywdy. Doszło między nimi do pojednania, pokrzywdzony wybaczył oskarżonemu i również przed Sądem wnosił o orzeczenie wobec niego kary wolnościowej. W tej sytuacji Sąd uznał, że postawa oskarżonego wskazywała, iż nie jest on osobą zdemoralizowaną, a tym samym wymierzona kara nie powinna prowadzić do długotrwałego izolowania go od społeczeństwa. Przy czym niewątpliwie ze względu na wcześniejszą karalność oraz okoliczności popełnienia przestępstw kara musiała być surowa. Otóż w ocenie Sądu taką właśnie karą będzie tzw. kara mieszana, która z jednej strony jest realną dolegliwością wynikającą z pozbawienia wolności, z drugiej zaś daje szansę na resocjalizację oskarżonego w drodze odbywania długoterminowej kary ograniczenia wolności. W ocenie Sądu właśnie ta kara spowoduje, że oskarżony po krótkotrwałej izolacji powinien swoją postawą przy odbywaniu kary ograniczenia wolności wykazać, że zrozumiał błędy swojego wcześniejszego postępowania oraz że nie powróci na drogę przestępstwa. Pamiętać wszakże należy, że uchylanie się od wykonywania kary ograniczenia wolności wiąże się z możliwością zarządzenia zastępczej kary pozbawienia wolności.

Natomiast wybierając rodzaj kary w stosunku do S. K. Sąd zrezygnował z grzywny, jako kary zbyt łagodnej ze względu na wcześniejszą karalność oskarżonego. Jednocześnie kara pozbawienia wolności nie była właściwą w stosunku do oskarżonego, gdyż okoliczności popełnienia czynu nie wskazywały na jego demoralizację, która uzasadniałaby sięganie do najsurowszej z kar przewidzianych za to przestępstwo, a co za tym idzie do resocjalizacji w warunkach zakładu karnego.

Przy wymiarze kar jednostkowych oraz kary łącznej Sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanych każdemu z oskarżonych przestępstw, a także dotyczące osoby sprawcy, mające znaczenie dla wymiaru kary. Przede wszystkim orzeczone kary nie przekraczała stopnia winy, który był wysoki, gdyż oskarżeni mieli świadomość, że ich zachowania nie są akceptowalne społecznie i prawnie. Nie zachodziły przy tym żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające winę.

Znaczny był także stopień społecznej szkodliwości czynów, które godziły przede wszystkim w mienie pokrzywdzonego, a w przypadku R. S. również w dobro jakim jest zdrowie człowieka. Oskarżony R. S. działał przy tym z zamiarem bezpośrednim, gdyż świadomie i celowo zaatakował pokrzywdzonego. Natomiast S. K. działał nieumyślnie.

Okolicznością łagodzącą było przede wszystkim zrekompensowanie w całości krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego poprzez zapłatę mu zadośćuczynienia w kwocie 10 000 zł oraz to że szkoda została naprawiona. Obaj oskarżeni przeprosili pokrzywdzonego i doszło do pojednania.

Reasumując, Sąd uznał, iż kary cząstkowe, jak i kara łączna w takim wymiarze spełnią przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do każdego z oskarżonych, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, w szczególności w społeczności lokalnej, w której oskarżeni żyją. Przede wszystkim wykonywana kara ograniczenia wolności będzie sygnałem, iż niedopuszczalne jest uciekanie się do zamachu na cudze mienie, tym bardziej poprzez użycie siły.

Na poczet orzeczonej kary zaliczono R. S. okres tymczasowego aresztowania.

Nadto na podstawie art. 627 k.p.k. w związku ze skazaniem Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe.