Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2018r.

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogusław Łój

Protokolant: stażysta Joanna Dejewska vel Dej

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. w Zielonej Górze

odwołania H. B. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 14.11.2017r. znak (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o przyznanie wcześniejszej emerytury

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy H. B. (1) prawo do emerytury poczynając od 20.10.2017r.

2.  zasądza od pozwanego na rzecz wnioskodawcy kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Bogusław Łój

Sygn. akt IV U 2874/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14.11.2017 r., znak: (...), pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił wnioskodawcy H. B. (1) prawa do emerytury przy obniżonym wieku emerytalnym z uwagi na niewykazanie przez wnioskodawcę 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca H. B. (1), za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika, domagał się jej zmiany poprzez przyznanie prawa do emerytury wcześniejszej począwszy od dnia złożenia wniosku oraz zasądzenia od organu rentowego na rzecz wnioskodawcy kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Odwołujący wniósł o zaliczenie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia:

- od 21.07.1976 r. do 31.09.1977 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Z. ( (...)) jako spawacz,

- od 16.01.1978 r. do 30.09.1982 r. w Jednostce Wojskowej Nr (...) w C. jako spawacz,

- od 17.03.1989 r. do 12.12.1998 r. w Spółdzielni Pracy Zakład (...) w Z. jako spawacz.

Na okoliczność potwierdzenia wykonywania pracy w warunkach szczególnych wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując twierdzenia zawarte w motywach zaskarżonej decyzji. Zakład do stażu pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnił okresów zatrudnienia:

- od 21.07.1976 r. do 31.09.1977 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Z. ( (...)), gdyż brak świadectwa pracy w warunkach szczególnych, natomiast z ogólnego świadectwa pracy nie wynika wykonywanie pracy w warunkach szczególnych,

- od 16.01.1978 r. do 30.09.1982 r. w Jednostce Wojskowej Nr (...) w C., ponieważ w świadectwie pracy w warunkach szczególnych z 25.09.2017 r. wskazano stanowisko spawacz-konserwator wymienione w wykazie A, dział XIV, poz. 12, pkt 1,2 zarządzenia MON, jednak we wskazanym zarządzeniu nie występuje stanowisko spawacz-konserwator, lecz spawacz gazowy i elektryczny. Ponadto jednoczesne wykonywanie pracy łączonej spawacza i konserwatora nie stanowi pracy w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy,

- od 17.03.1989 r. do 12.12.1998 r. w Spółdzielni Pracy Zakład (...) w Z., z uwagi na brak świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Z zaświadczenia sporządzonego przez likwidatora Spółdzielni wynika wykonywanie przez wnioskodawcę pracy na stanowisku ślusarz-spawacz od 01.03.1994 r. do 12.12.1998 r., a wcześniej jako monter urządzeń instalacji technologicznych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca H. B. (1), urodzony (...), w dniu
20.10.2017.2017 r. złożył wniosek o przyznanie emerytury. Na dzień złożenia wniosku wnioskodawca nie pozostawał w zatrudnieniu i nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Na dzień 01.01.1999 r. organ rentowy uznał za udowodniony okres składkowy i nieskładkowym w wymiarze 25 lat, 6 miesięcy i 8 dni, w tym 4 lata, 2 miesiące i 29 dni stażu pracy w warunkach szczególnych.

Do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych organ rentowy uwzględnił wnioskodawcy okres zatrudnienia w (...) od 03.12.1984 r. do 28.02.1989 r.

okoliczności niesporne, ustalone na podstawie akt organu rentowego

Wnioskodawca posiada uprawnienia spawacza od dnia 02.04.1974 r.

dowód: książeczka spawacza nr (...), k. 27-30 akt sąd.

W okresie od 21.07.1976 r. do 31.09.1977 r. wnioskodawca H. B. (1) był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Z. ( (...)) w charakterze spawacza.

W okresie zatrudnienia odwołujący stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zajmował się spawaniem instalacji przemysłowych. Spawał metodą gazową i CO. Pracował w terenie, m.in. w Hucie (...) w G.. Na miejsce wykonywania pracy pracownicy byli dowożeni zakładowym autobusem, a po skończonej pracy z powrotem odwożeni do domu.

Wnioskodawca za ten okres nie przedłożył świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach. W/w zakłady pracy już nie istnieją.

dowód: zeznania wnioskodawcy H. B. (1), k. 65-66 akt sąd.,

- świadectwo pracy z dnia 15.11.1977 r., k. 3 akt wnioskodawcy o świadczenie przedemerytalne,

- akta osobowe wnioskodawcy w załączeniu

W okresie od 16.01.1978 r. do 30.09.1982 r. H. B. (1) pracował w Jednostce Wojskowej Nr (...) w C. wyłącznie jako spawacz.

Praca wnioskodawcy polegała na usuwaniu awarii centralnego ogrzewania. Spawał przede wszystkim rury w kotłowniach i ciepłociągach, niekiedy także balustrady i inne przedmioty. Odwołujący pracował w kotłowni bądź kanałach ciepłowniczych. Zawsze pracował z pomocnikiem, który go asekurował, ponieważ wnioskodawca nie mógł wejść sam do kanału. W spornym okresie wnioskodawca był jedynym spawaczem w Jednostce.

Czynności spawacza wykonywał przynajmniej 8 godzin dziennie, często również w dni wolne w przypadku wezwania do usunięcia awarii.

Wnioskodawca pracował w trudnych warunkach, ponieważ spawaniu zawsze towarzyszyły wyziewy, natomiast w kanałach ciepłowniczych panowała bardzo wysoka temperatura. Odwołujący z tego tytułu otrzymywał mleko oraz dodatek szkodliwy.

Mimo, iż świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach obok stanowiska spawacza, wskazano również stanowisko konserwatora to wiązało się to wyłącznie z wykonywanymi przez wnioskodawcę konserwacjami, które są wymagane przy usuwaniu awarii.

dowód: zeznania świadka Z. K., k. 48v akt sąd.,

- zeznania świadka H. K., k. 48v-49 akt sąd.,

- zeznania wnioskodawcy H. B. (1), k. 65-66 akt sąd.,

- świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z dnia 25.09.2017 r., k. 6 akt emerytalnych wnioskodawcy,

- akta osobowe wnioskodawcy w załączeniu

Od 17.03.1989 r. do 12.12.1998 r. wnioskodawca był zatrudniony w Spółdzielni Pracy Zakład (...) w Z. na następujących stanowiskach:

- od 17.03.1989 r. do 28.02.1994 r. – monter urządzeń instalacji technologicznych,

- od 01.03.1994 r. do 12.12.1998 r. – spawacz-ślusarz.

W rzeczywistości przez cały okres zatrudnienia wnioskodawca wykonywał prace spawalnicze. Wnioskodawca pracował w brygadzie spawaczy, którzy zajmowali się spawaniem urządzeń technologicznych w mleczarniach. Spawał w osłonie argonu, a jeśli zachodziła taka potrzeba to również gazowo i elektrycznie.

Warunki pracy były ciężkie, wnioskodawca otrzymywał dodatek szkodliwy przez cały okres zatrudnienia.

Osoby współpracujące z wnioskodawcą i wykonujące to same prace miały w angażach podobnie określone stanowiska. W angażach zakład wpisywał takie stanowiska ze względu na wyższą stawkę zaszeregowania.

Wnioskodawca w spornych okresach pracował jako spawacz w pełnym wymiarze czasu pracy i nie był przesuwany na inne stanowiska.

dowód: zeznania świadka W. Z., k. 49-49v akt sąd.,

- zeznania świadka T. P., k. 49v akt sąd.,

- zeznania wnioskodawcy H. B. (1), k. 65-66 akt sąd.,

- akta osobowe wnioskodawcy w załączeniu,

- listy płac oraz zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 14-25 akt sąd.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było, czy wnioskodawca H. B. (1) posiada wymagany staż 15 lat pracy świadczonej w warunkach szczególnych, od którego uzależnione jest prawo do emerytury przy obniżonym wieku emerytalnym, a w szczególności, czy nieuwzględnione przez organ rentowy okresy zatrudnienia wnioskodawcy były okresami, w których wnioskodawca wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Przepis art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.), zwanej dalej ustawą emerytalną stanowi, iż ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27

Emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Za pracownika zatrudnionego w szczególnych warunkach uważa się pracownika zatrudnionego przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia, oraz w znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia.

Wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom tym przysługuje prawo do emerytury ustala się na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.).

Mężczyzna, będący pracownikiem zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, może przejść na emeryturę w wieku 60 lat pod warunkiem, że udowodnił wymagany okres składkowy i nieskładkowy - co najmniej 25 lat, w tym co najmniej 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie z § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia okresami uzasadniającymi prawo do świadczeń są okresy, w których praca w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W myśl § 2 ust. 2 tego rozporządzenia okresy pracy w takim charakterze stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Nie oznacza to jednak, że odwołujący się jest pozbawiony możliwości ustalenia, iż w takich warunkach pracował w zakładzie pracy. Ustalenie rodzaju wykonywanej pracy na podstawie osobowych środków dowodowych nie jest bowiem wyłączone w postępowaniu przed sądem rozpoznającym sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych, w których przewiduje się odstępstwa od zasad ogólnych postępowania dowodowego, bowiem zgodnie z treścią przepisu art. 473 § 1 k.p.c., dowód z zeznań świadków jest dopuszczalny w zasadzie co do wszystkich faktów spornych lub niemożliwych do udowodnienia za pomocą dowodu z dokumentu, a nawet ponad i przeciwko osnowie dokumentu (por. wyrok SN z 08.12.1998r., II UKN 357/98, uchwała SN z 24.09.1984r., III UZP 6/84). Postępowanie sądowe zainicjowane wniesieniem przez ubezpieczonego odwołania od decyzji organu rentowego toczy się bowiem według zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażonej w art. 233 § 1 k.p.c. Zgodnie zaś z art. 233 § 1 k.p.c. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału.

W związku z powyższym, w przypadku braku świadectwa, o którym mowa w § 2 ust. 2 powołanego wyżej rozporządzenia, czy też przy braku pełnych informacji z nim zawartych, okoliczność pracy w szczególnych warunkach, ubezpieczony może dowodzić wszelkimi innymi środkami dowodowymi, zwłaszcza gdy zakład pracy już nie istnieje i nie może potwierdzić bądź zaprzeczyć pracy w takich warunkach.

W konsekwencji możliwe jest ustalenie okresów pracy w szczególnych warunkach również w oparciu o inne dowody niż zaświadczenia z zakładów pracy (uchwała SN z 21.09.1984 r., sygn. III UZP 48/84 oraz uchwała SN z 10.03.1984 r., sygn. III UZP 6/84). Powyższe wynika także z uchwały z dnia 27.05.1985r. (II UZP 5/85), w której Sąd Najwyższy stwierdził, że jeżeli odwołujący wykaże, że z powodu likwidacji zakładu pracy nie jest możliwe przedstawienie zaświadczenia z zakładu pracy, to może tę okoliczność dowodzić wszelkimi środkami dowodowymi (por. też wyrok SN z dnia 08.04.1999 r. II UKN 619/98). Wobec tego Sąd mógł oprzeć swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie na wynikach postępowania dowodowego z innych dokumentów, z zeznań świadków oraz z zeznań odwołującego.

W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło na jednoznaczne ustalenie, że wnioskodawca w spornych okresach od 21.07.1976 r. do 31.09.1977 r., od 16.01.1978 r. do 30.09.1982 r. oraz od 17.03.1989 r. do 12.12.1998 r. bez wątpienia wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy czynności na stanowisku spawacza, a więc czynności kwalifikowane jako praca w warunkach szczególnych, wymieniona w wykazie A Dział XIV poz. 12 (prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowym (wodorowym) stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.).

Okoliczności te wynikają zarówno z dokumentów przedłożonych przez wnioskodawcę - świadectw pracy, zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, zachowanych akt osobowych, książeczki spawacza, jak też z zeznań świadków i samego wnioskodawcy, którym jako logicznym i spójnym Sąd w całości dał wiarę.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdza, że wnioskodawca w okresie 21.07.1976 r. do 31.09.1977 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach jako spawacz. Wnioskodawca przedłożył świadectwo pracy obejmujące sporny okres Z uwagi na likwidację zakładu pracy, nie był w stanie przedłożyć świadectwa pracy w szczególnych warunkach. Przedstawił również książeczkę spawacza, z której wynika, że H. B. (1) posiada uprawnienia spawalnicze od 02.04.1974 r.

Zdaniem Sądu niewydanie przez zakład pracy pracownikowi w nim zatrudnionemu świadectwa pracy w szczególnych warunkach, nie może nieść za sobą ujemnych dla niego skutków w zakresie prawa do wcześniejszej emerytury. Wnioskodawca dowiódł przed Sądem, iż w spornym okresie wykonywał pracę kwalifikowaną jako praca w szczególnych warunkach na podstawie zarządzenia resortowego i że pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Również zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że w okresie od 16.01.1978 r. do 30.09.1982 r. H. B. (1) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako spawacz.

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania świadków Z. K. oraz H. K., którzy w tożsamym okresie pracowali wspólnie z wnioskodawcą w Jednostce Wojskowej Nr (...) w C. i mają wiedzę, jaką pracę faktycznie wykonywał wnioskodawca. Zeznania te pochodzą od osób bezstronnych, a przy tym dobrze znające pracę odwołującego.

Świadkowie zgodnie potwierdzili, że wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (a nawet ponad ten wymiar), od początku zatrudnienia, przez cały okres tego zatrudnienia, zajmował się wyłącznie spawaniem. Opisali charakter obowiązków wnioskodawcy, podali konkretne przykłady prac spawalniczych jakie wykonywał wnioskodawca, wskazywali na ciężkie warunki wykonywania pracy, czynniki szkodliwe takie jak wyziewy pojawiające się przy spawaniu, praca w bardzo wysokiej temperaturze. Stanowczo zaprzeczyli by wnioskodawca wykonywał inne prace niż prace spawacza.

Okoliczność, że w świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 25.09.2017 r. w miejscu na wymiar czasu pracy wpisano „konserwator spawacz”, nie odzwierciedla więc stanu faktycznego. Wiarygodną przyczynę dokonania tego wpisu przedstawił świadek Z. K. (k. 48v akt sąd.): jeśli wnioskodawca usuwał awarię to jednocześnie konserwował naprawione urządzenie.

Zgodzić się przy tym należy ze stanowiskiem wyrażonym w orzecznictwie, zgodnie z którym jeżeli pracy w szczególnych warunkach towarzyszą inne czynności pracownicze, to warunek pełnego zatrudnienia należy odnosić tylko do tych czynności, które wykonywane są w warunkach bezpośrednio narażających na czynniki szkodliwe dla zdrowia i uwzględniać w wymiarze czasu pracy tylko te inne czynności, które są ściśle związane z pracą w szczególnych warunkach, stanowiąc integralną część tej pracy albo są wykonywane incydentalnie, w wymiarze nieznaczącym dla wymiaru czasu pracy w warunkach szczególnych (wyrok SA w Łodzi z dnia 29.06.2015 r., sygn. akt III AUa 1224/14, LEX nr 1771016). Powyższe warunki spełniają wszystkie czynności wykonywane przez wnioskodawcę w ramach spornego zatrudnienia.

Wnioskodawca domagał się również zaliczenia do okresu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia jako spawacz od 17.03.1989 r. do 12.12.1998 r. w Spółdzielni Pracy Zakład (...) w Z..

Z okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Spółdzielni Pracy Zakład (...) w Z. zachowała się dokumentacja pracownicza wraz z listami płac wnioskodawcy wobec tego Sąd postanowił oprzeć swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie na wynikach postępowania dowodowego z dokumentów, a także zeznań świadków W. Ż. i T. P. oraz odwołującego, tym bardziej, ze organ rentowy w toku postępowania nie zakwestionował zeznań świadków, odwołującego, nie przedłożył dowodów przeciwnych.

W ocenie Sądu zachowana dokumentacja osobowa oraz zeznania świadków potwierdziły w sposób nie budzący wątpliwości okoliczności niezbędne do przyjęcia, że wnioskodawca H. B. (1) przez cały okres zatrudnienia w Spółdzielni Pracy Zakład (...) w Z. wykonywał pracę jako spawacz.

W aktach osobowych wnioskodawcy znajdują się co prawda zaświadczenia i angaże, w których wskazano, iż wnioskodawca był oficjalnie zatrudniony na stanowisku montera urządzeń instalacji technologicznych, a potem ślusarza - spawacza, jednak świadek T. P., który współpracował z wnioskodawcą w spornym okresie i również był zatrudniony na stanowisku spawacza, wyjaśnił że w angażach wpisywano inne stanowiska pracy, bowiem wiązało się to z otrzymywaniem wynagrodzenia według wyższej stawki zaszeregowania.

W tym miejscu wskazać można, że świadek T. P. ma przyznaną wcześniejszą emeryturę z uwzględnieniem okresu zatrudnienia w w/w Spółdzielni. W stosunku do świadka, który w angażach stanowisko pracy miał określone analogicznie jak wnioskodawca, ten okres zatrudnienia został zaliczony do pracy w szczególnych warunkach w wyniku postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze (sygn. (...)).

Należy podkreślić, że dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. wyrok Sądu Najwyższego z 01.06.2010r., II UK 21/10, LEX nr 619638). O uznaniu zatrudnienia za pracę w szczególnych warunkach nie decyduje treść dokumentów wystawionych przez pracodawcę, ani nazwa stanowiska pracy, lecz rodzaj powierzonej wnioskodawcy pracy i jej wykonywanie w warunkach określonych w § 2 ust. 1 rozporządzenia, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (por. wyrok SA w Krakowie z 13.07.2016 r. III AUa 1241/15).

Zdaniem Sądu, z przyczyn wskazanych na wstępie, wydanie pracownikowi przez zakład pracy nieprecyzyjnego świadectwa pracy w szczególnych warunkach albo nie wydanie go w ogóle nie może nieść za sobą ujemnych dla tego pracownika skutków w zakresie prawa do wcześniejszej emerytury.

Reasumując, zebrany materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, iż w spornych okresach od 21.07.1976 r. do 31.09.1977 r., od 16.01.1978 r. do 30.09.1982 r. oraz od 17.03.1989 r. do 12.12.1998 r. odwołujący wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowym (wodorowym), wymienione w dziale XIV poz. 12 wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego (…)

Mając powyższe na względzie uznać należało, że H. B. (1) legitymuje się co najmniej 15-letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach i spełnił wszystkie przesłanki do uzyskania emerytury z chwilą ukończenia 60-go roku życia.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku przyznając świadczenie od daty złożenia wniosku.

O kosztach zastępstwa procesowego (pkt II) orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804).