Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze, IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogusław Łój

Protokolant: stażysta Joanna Dejewska vel Dej

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2018 r. w Zielonej Górze

sprawy z odwołania A. D. (1) oraz N. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 02.02.2017 r. znak (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o ustalenie istnienia ubezpieczenia społecznego

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza iż Pani N. D. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba współpracująca z Panem A. D. (1) przy prowadzeniu działalności gospodarczej pod nazwą: Przedsiębiorstwo Usługowe (...) z siedzibą w K., ul. (...) w następujących okresach: od 01.09.2012r.
do 30.04.2013r., od 01.09.2014r. do nadal.

2.  zasądza od pozwanego na rzecz A. D. (1) kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Bogusław Łój

Sygn. akt IV U 661/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 lutego 2017 r. ZUS Oddział w Z. stwierdził, że N. D. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba współpracująca z A. D. (1) przy prowadzeniu działalności gospodarczej pod nazwą Przedsiębiorstwo Usługowe (...) z siedzibą w K., ul. (...) w okresach od 1 września 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r. oraz od 1 września 2014 r. do nadal, wskazując, że czynności wykonywane przez N. D. pozostawały pomocą małżeńską świadczoną na podstawie udzielonego jej pełnomocnictwa, a zgłoszenie wymienionej do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego, jako osoby współpracującej, podyktowane było wyłącznie chęcią zapewnienia prawa do świadczeń w razie choroby i macierzyństwa.

Od powyższej decyzji odrębne odwołania tej samej treści wnieśli obydwoje małżonkowie – A. D. (1) oraz N. D., domagając się zmiany zaskarżonego rozstrzygnięcia poprzez uznanie, że N. D. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba współpracująca z A. D. (1) przy prowadzeniu działalności gospodarczej pod firmą Przedsiębiorstwo Usługowe (...) z siedzibą w K. w okresach od 1 września 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r. oraz od 1 września 2014 r. do nadal. W uzasadnieniu odwołania wskazano, że N. D. w spornych okresach współpracowała przy prowadzeniu działalności gospodarczej wykonywanej przez jej męża A. D. (1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W sprawie niniejszej Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Płatnik składek A. D. (1) prowadzi od dnia 20 lutego 2011 r. pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Usługowe (...) na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się usługami ogólnobudowlanymi, w tym budową turbin wiatrowych od podstaw, wykonywaniem części budowlanych oraz serwisem turbin wiatrowych. Swoje usługi świadczył w ramach kontraktów nawiązywanych z firmą G. (...)Sp. z o.o. z D. z siedzibą w S., na terenie Polski i krajów Unii Europejskiej. A. D. (1) nie zatrudniał pracowników na podstawie umowy o pracę, ani na podstawie umów cywilnoprawnych. W związku z realizacją umów, A. D. (1) przebywał poza miejscem zamieszkania w okresach od czterech do ośmiu tygodni i dłuższych. Ze względu na swą specyfikę, turbiny wiatrowe zakładane były najczęściej w miejscach niezurbanizowanych, położonych z dala od miast.

A. D. (1) jest mężem N. D.. Wymienieni pozostają ze sobą we wspólnym gospodarstwie domowym.

Dowód: - okoliczność bezsporna

Z dniem 1 września 2012 r. N. D. została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego jako osoba współpracująca z A. D. (1) z zadeklarowaną podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 8.742,05 złotych. Od dnia 23 października 2012 r. do dnia 8 kwietnia 2013 r. pobierała zasiłek macierzyński wypłacany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W tym czasie podstawa wymiaru składek ubezpieczonej pozostawała proporcjonalnie pomniejszona o okres zasiłku macierzyńskiego i wynosiła 6.204,04 złotych.

W kwietniu 2013 r. dla N. D., po ustaniu prawa do zasiłku macierzyńskiego, zadeklarowano minimalną podstawę wymiaru składek dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, a od dnia 1 maja 2013 r. wymieniona została wyrejestrowana z ubezpieczeń jako osoba współpracująca.

Od dna 16 maja 2013 r. do dnia 24 czerwca 2013 r. N. D. była zgłoszona przez Powiatowy Urząd Pracy do ubezpieczenia zdrowotnego jako osoba bezrobotna, niepobierająca zasiłku dla bezrobotnych.

W okresie od lipca 2013 r. do sierpnia 2014 r. N. D. nie była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego z jakiegokolwiek tytułu.

Z dniem 1 września 2014 r. N. D. została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego jako osoba współpracująca z A. D. (1) z zadeklarowaną podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za miesiące wrzesień, październik, listopad 2014 r. w maksymalnej wysokości 9.365,00, tj. 250% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek.

W okresie od dnia 1 grudnia 2014 r. do dnia 12 stycznia 2015 r. N. D. była niezdolna do pracy z powodu choroby przypadającej w okresie ciąży, pobierając w tym okresie zasiłek chorobowy wypłacany przez ZUS. Następnie wymieniona nabyła prawo do zasiłku macierzyńskiego, który pobierała do 11 stycznia 2016 r.

Od dnia 26 stycznia 2016 r. N. D. stała się ponownie niezdolna do pracy z powodu choroby przypadającej na okres ciąży. Zasiłek chorobowy wypłacany był jej do dnia 31 sierpnia 2016 r. W dniu 1 września 2016 r. ubezpieczona urodziła trzecie dziecko.

Dowód: - okoliczność bezsporna

N. D. od dnia 1 września 2012 r. do dnia 30 kwietnia 2013 r. oraz od dnia 1 września 2014 r. współpracowała ze swoim mężem A. D. (1) przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej. Upoważniona była przez płatnika składek do dysponowania środkami zgromadzonymi na koncie firmowym oraz reprezentowania go we wszelkich sprawach związanych z uzyskaniem kredytu bankowego. Kontaktowała się z biurem rachunkowym – e-mailowo i telefonicznie, co najmniej raz w miesiącu; dowoziła trzy razy w miesiącu dokumenty do rozliczenia. Prowadziła rozmowy z doradcą podatkowym co do formy opodatkowania A. D. (1). Część faktur związanych z działalnością płatnika składek wystawiała we własnym imieniu. Sporządzała kosztorys, który musiał zawierać wszystkie dane dotyczące wykonywanej pracy, sporządzała zestawienie dokumentacji co miesiąc. Organizowała transport dla A. D. (1), zamawiała bilety, zajmowała się przewalutowaniem pieniędzy, rozliczała czas pracy męża, dokonywała zakupu jego odzieży roboczej, rozliczała kartę paliwową i kredytową, zwracała uwagę na konieczność odnawiania certyfikatów niezbędnych przy pracach na budowie turbin wiatrowych, pilnowała przeprowadzenia szkoleń bhp i badań lekarskich oraz odbierała firmową korespondencję. Kontaktowała się w imieniu płatnika składek z Urzędem Skarbowym oraz utrzymywała sporadyczny kontakt mailowy i telefoniczny z przedstawicielami kontrahenta płatnika składek, w tym z P. S. i E. C.. W okresach prowadzenia budowy realizowanej na terenach pozbawionych zasięgu telefonicznego i Internetu satelitarnego, pozostawała jedyną osobą do kontaktu ze spółką G. (...) Sp. z o.o. Zdarzyło się, że negocjowała wspólnie z mężem stawki ze zleceniodawcą. Odbyła wizytę na budowie w Rumunii i na jednym projekcie w Polsce.

Wymienione czynności zajmowały N. D. od dwóch do ponad czterech godzin dziennie. W czasie ich wykonywania, dziećmi odwołującej codziennie zajmowała się matka A. D. (1)- D. D. (2).

Dowód: - zeznania świadka D. D. (2), k. 20-20v

- zeznania świadka I. K., k. 20v-21

- zeznania świadka P. S., k. 21-21v

- zeznania świadka E. C., k. 30-31

- zeznania świadka A. K., k. 42v-43v

- zeznania świadka W. Ł., k. 43v-44v

- zeznania świadka P. N., k. 66v-67

- zeznania A. D. (1), k. 44v-46

- zeznania N. D., k. 67-68

- pełnomocnictwo, k. 50-52

W okresie przebywania przez ubezpieczoną na urlopie chorobowym, część jej zadań została przejęta przez spółkęG. (...). W tym czasie A. D. (1) rozważał zatrudnienie innej osoby do współpracy oraz uzgadniał z kontrahentem przydzielanie mu mniejszego zakresu zadań.

Dowód: - zeznania A. D. (1), k. 45v-46

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków: P. S., W. Ł., D. D. (2), A. K., E. C., I. K. i P. N., przesłuchania stron: ubezpieczonej N. D. i zainteresowanego A. D. (1), jak również w oparciu o wymienione wyżej dokumenty, zarówno znajdujące się w aktach postępowania kontrolnego prowadzonych przez ZUS, jak i te złożone bezpośrednio do akt sądowych niniejszej sprawy. Sąd uznał wszystkie powołane wyżej dowody za wiarygodne, jako że były one jasne, logiczne i zrozumiałe oraz wzajemnie się uzupełniały, tworząc łącznie spójną całość. Wiarygodności zeznaniom świadków dodawał przy tym fakt, że świadkami były przeważnie osoby niezależne od stron, które nie miały w związku z tym jakiegokolwiek powodu, aby zeznawać na korzyść ubezpieczonej, czy też zainteresowanego.

Sąd zważył co następuje.

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie pozostawała okoliczność, czy w okresie od 1 września 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r. oraz od 1 września 2014 r. do nadal, odwołująca się N. D. posiadała status prawny osoby współpracującej w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, a w konsekwencji, czy zachodzą przesłanki z art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1 w zw. z art. 13 pkt 5 ustawy systemowej do objęcia jej w spornym okresie obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i wypadkowym oraz dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym

Organ rentowy zarzucał, że zgłoszenie wnioskodawczyni do ubezpieczeń społecznych jako osoby współpracującej przy prowadzeniu działalności gospodarczej męża oraz podjęte przez nią - w ramach tej współpracy - czynności pozostawały pomocą małżeńską świadczoną na podstawie udzielonego jej pełnomocnictwa i służyły jedynie sztucznemu wykreowaniu tytułu prawnego do objęcia jej obowiązkowo ubezpieczeniami: emerytalnym, rentowymi i wypadkowym oraz dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym.

Na wstępie podkreślenia wymaga, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (art. 477 ⁹ i art. 477 ¹⁴ k.p.c.) i tylko w tym zakresie podlega ona kontroli Sądu, zarówno pod względem jej formalnej poprawności, jak i merytorycznej zasadności (por. postanowienie SN z dnia 22 lutego 2012 r., II UK 275/11, LEX nr 1215286). Tym samym przedmiotem kontroli Sądu nie była wysokość podstawy wymiaru składek zadeklarowana z tytułu współpracy ubezpieczonej z zainteresowanym, lecz kwestia podlegania przez N. D. wyszczególnionym wyżej ubezpieczeniom społecznym. We wskazanym wyżej zakresie zaskarżona decyzja podlegała kontroli Sądu pod względem jej merytorycznej zasadności.

Zważyć należy, iż ustawodawca w art. 8 ust. 11 ustawy systemowej zawarł definicję osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz zleceniobiorcami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 5 tejże ustawy. Treść tego przepisu wskazuje, że do uznania za osobę współpracującą z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność konieczne jest, aby osoba ta była jedną z osób w nim wymienionych, tj. małżonkiem, dzieckiem własnym, dzieckiem drugiego małżonka, dzieckiem przysposobionym, rodzicem, macochą, ojczymem, albo osobą przysposabiającą, pozostawała z nim we wspólnym gospodarstwie domowym oraz współpracowała przy prowadzeniu tej działalności. W przedmiotowej sprawie bezspornym pozostawało, że N. D. jest żoną A. D. (1) oraz pozostaje z nim we wspólnym gospodarstwie domowym. Spór natomiast dotyczył kwestii faktycznej współpracy ubezpieczonej z zainteresowanym przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej w spornych okresach.

Za współpracę przy prowadzeniu działalności gospodarczej, powodującą obowiązek ubezpieczeń społecznych, uznać należy taką pomoc udzielaną przedsiębiorcy przez jego małżonka, która ma charakter stały i bez której stanowiące majątek wspólny małżonków dochody z tej działalności nie osiągałyby takiego pułapu, jaki zapewnia współdziałanie przy tym przedsięwzięciu, niezależnie od tego, czy owa pomoc ma charakter odpłatny czy nieodpłatny (wyrok SN z dnia 20 maja 2008 r., II UK 286/07, OSNP 2009 Nr 17-18, poz. 241, wyrok SN z dnia 24 lipca 2009 r., I UK 51/09, OSNP 2011 nr 5-6, poz. 84).

Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu obowiązującym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych (por. wyrok SN z dnia 7 stycznia 2010 r., II UK 148/09, LEX nr 577847), to na N. D. spoczywał w przedmiotowej sprawie ciężar wykazania faktu współpracy z A. D. (1) przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, ponieważ to wnioskodawczyni z powyższego faktu wywodzi skutek prawny w postaci spełniania wszystkich przesłanek uznania ją za osobę współpracującą z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy systemowej, a w konsekwencji istnienia tytułu prawnego z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej do objęcia jej ubezpieczeniami społecznymi.

W ocenie Sądu, w oparciu o przeprowadzone w niniejszej sprawie dowody, należało uznać, że N. D. zdołała wykazać, że w okresach od 1 września 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r. oraz od 1 września 2014 r. faktycznie współpracowała z A. D. (1) przy prowadzeniu pozarolniczej działalności, w rozumieniu art. 8 ust. 11 cytowanej ustawy. Z zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków wynikało, że N. D. podejmowała się szeregu czynności o charakterze organizacyjnym i sprawozdawczym, bez dopełnienia których prowadzenie działalności gospodarczej przez płatnika składek pozostawałoby znacznie utrudnione. W tym kontekście, analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd zwrócił uwagę na zeznania świadka P. S., który wskazał, iż z jego 9-letniego doświadczenia nabytego w czasie pracy w spółceG. (...) Sp. z o.o. z D. z siedzibą w S. wynika, że trudno byłoby wykonywać przez płatnika składek wszystkie czynności objęte zakresem zadań N. D., jednocześnie prowadząc budowy za granicą (k. 21v). Na użyteczność i praktykę korzystania z pomocy zewnętrznej przez techników wskazywała również inna przedstawicielka kontrahenta płatnika składek – E. C. (k. 31), jak również A. K., prowadzący biuro rachunkowe, z którym rozliczał się płatnik składek. Ten ostatni podkreślił, że A. D. (1) przebywając za granicą przez wielotygodniowe okresy nie byłby w stanie przedkładać do rozliczeń wszystkich dokumentów, zwłaszcza o charakterze podatkowym (k. 43v). W odczuciuW. Ł., prowadzącej w biurze rachunkowym bezpośrednią obsługę płatnika składek, firma prowadzona przez płatnika składek była wspólną firmąA. i N. D.. Świadek nadmieniła przy tym, że pod koniec obsługi jej firmy częściej kontaktowała się z N. D., ponieważ kontakt telefoniczny z A. D. (1) pozostawał utrudniony. Z kolei do kancelarii, wedle wiedzy świadka, A. D. (1) przychodził osobiście może raz, może dwa razy w roku, kiedy trzeba było coś podpisać. Wymieniona wprost stwierdziła, że nie byłaby w stanie wykonać swoich obowiązków w kancelarii podatkowej bez udziału N. D. (k. 43v-44).

W ocenie Sądu, już tak zakreślone zeznania przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków, wyraźnie wskazują na istnienie uzasadnionej gospodarczo potrzeby współpracy N. D. z A. D. (1) przy prowadzeniu przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Podjęcie przez ubezpieczoną tej współpracy podyktowane było z jednej strony zamiarem odciążenia płatnika składek od szeregu czasochłonnych czynności, których łączenie z pracą za granicą z uwagi na specyfikę działalności płatnika wiązałoby się z nadmiernym wysiłkiem, z drugiej zaś wynikało z rzeczywistej potrzeby ich realizacji na miejscu - w kraju. Wynikający z nich rodzaj i charakter wykonywanych przez ubezpieczoną czynności jednoznacznie wskazuje na ich stałość i istotność dla działalności płatnika. Pozostawały one w bezpośrednim związku z przedmiotem działalności oraz charakteryzowały się pewną systematycznością, stabilnością i zorganizowaniem. Taki rozdział czynności bezspornie pozwalał płatnikowi skupiać się wyłącznie na wykonywaniu czynności o charakterze technicznym, czy budowlanym, co przy opisanym modelu prowadzenia budów turbin wiatrowych przedkładało się również na rentowność tej działalności i zasób majątku wspólnego małżonków. Płatnik składek nie był zmuszany bowiem do delegowania swoich zadań na inne osoby, tj. korzystania z pomocy zewnętrznej obcych osób, które za ich realizację domagałyby się określonego wynagrodzenia, lecz w opisanym zakresie korzystał ze stałej pomocy ubezpieczonej. Prawem przedsiębiorcy pozostaje przy tym wybór, czy zatrudni pracownika do realizacji czynności o charakterze organizacyjnym i sprawozdawczym, aby mieć możliwość wykonywania pozostałych obowiązków, czy sam zajmie się wskazanymi czynnościami kosztem zwiększonego wysiłku, czy też powierzy część stałych i istotnych zadań osobie współpracującej, legitymującej się przy tym wobec płatnika składek określonym stopniem zaufania, zwłaszcza w materiach o charakterze finansowym. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika również, aby stan zdrowia odwołującej w momencie rozpoczęcia współpracy przy wykonywaniu działalności uniemożliwiał jej prowadzenie. Należy podkreślić, iż same twierdzenia organu rentowego, że współpraca ubezpieczonej z płatnikiem składek faktycznie nie była prowadzona, a ubezpieczona jedynie upozorowała ten fakt, są zdecydowanie niewystarczające do uznania, iż tytuł do ubezpieczenia nie powstał. Dowodów podważających fakt prowadzenia działalności gospodarczej organ rentowy w toku postępowania nie przedłożył, podtrzymując jedynie argumentację wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Należy uwypuklić również, iż podjęcie i wykonywanie przez kobietę w ciąży pozarolniczej działalności gospodarczej, tudzież współpracy przy takiej działalności, nawet gdyby głównym motywem było uzyskanie przez nią wyższych świadczeń z ubezpieczeń społecznych nie jest naganne, ani tym bardziej sprzeczne z prawem, jeżeli działalność ta - co w niniejszej sprawie zostało wykazane - była faktycznie wykonywana (por. wyrok SN z dnia 6 lutego 2006 r., III UK 156/05, LEX nr 272549). Tym samym czynienie odwołującej się zarzutu, że odprowadzała składki od wysokiej podstawy wymiaru, jest bezzasadne. Takie stanowisko zajął również Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 25 marca 2015 r. (III AUa 1479/14, LEX nr 1682839), w którym stwierdził, że motywacja podjęcia działalności gospodarczej kobiety będącej w ciąży, w sytuacji, gdy oczywiste jest, że po niedługim okresie opłacania składek (od najwyższej dopuszczalnej podstawy wymiaru) będą jej przysługiwały nieproporcjonalnie wysokie świadczenia - nie jest zabroniona przez prawo ubezpieczeń społecznych. Podkreślenia wymaga, że czym innym jest określenie podstawy składki oraz wymiar świadczeń z ubezpieczenia społecznego, a czym innym sam tytuł podlegania ubezpieczeniom społecznym. W rozpoznawanej sprawie decyzja organu rentowego dotyczą wyłącznie kwestii podlegania przez odwołującą się ubezpieczeniom społecznym i nie obejmowały wysokości świadczenia z ubezpieczenia społecznego. Sąd podziela przy tym stanowisko wyrażone w wyroku SA w Gdańsku z dnia 19 października 2016 r., III AUa 803/16 (LEX nr 2237392), zgodnie z którym jeżeli małżonkowie chcą zalegalizować pewną formę współpracy, choćby nawet w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, a podjęta przez nich forma współpracy spełnia wszystkie ustawowe przesłanki do objęcia jej ubezpieczeniem społecznym, to nie można żądać od nich zmiany łączącego ich stosunku prawnego, bowiem to w ich gestii leży wybór takiego stosunku, a ten zazwyczaj jest uwarunkowany interesem każdej ze stron, co nie może być oceniane jako naganne.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że decyzja organu rentowego wydana została w oparciu o błędnie ustalony stan faktyczny i nie znajduje oparcia w realiach niniejszej sprawy. Dlatego też Sąd podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 2 lutego 2017 r., orzekając jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w punkcie 2 i 3 wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., przy zastosowaniu § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, zasądzając je od organu rentowego na rzecz odwołujących się w wysokości stawki minimalnej, w kwocie obowiązującej w dniu wniesienia odwołania.