Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 147/18

UZASADNIENIE

Sąd odwoławczy podzielił podniesiony przez skarżącego zarzut, iż wymierzoną oskarżonemu karę cechowała rażąca niewspółmierność – była ona łagodna w stopniu nie do zaakceptowania wskutek orzeczenia kary pozbawienia wolności w rozmiarze zaledwie 1 roku i to z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W realiach niniejszej sprawy – przy nie kwestionowanym przez skarżącego założeniu, iż zarzucone aktem oskarżenia zachowania stanowią jeden czyn ciągły – kara ta mogła być orzekana w rozmiarze od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Sąd I instancji określił ją na poziomie 1 roku, co oznacza, że w niewielkim tylko stopniu przekroczył dolny próg ustawowego zagrożenia. Zgodzić się ze skarżącym należy, iż kształtując karę pozbawienia wolności w tym rozmiarze sąd nie doszacował szeregu ważkich okoliczności działających na niekorzyść oskarżonego. Na plan pierwszy wysunąć należy wielość zachowań składających się na ów czyn, ale także mieć na względzie należało wiodącą rolę oskarżonego w procederze, popełnienie go w sposób planowy i zorganizowany, przy „ wciągnięciu ” do niego innych młodych osób, wielość osób pokrzywdzonych i znaczącą wysokość wyrządzonej szkody. Już te okoliczności powodują, że tak niska kara pozbawienia wolności, jak orzeczona zaskarżonym wyrokiem, nie może podlegać akceptacji, nawet uwzględniając okoliczności o wymowie dla oskarżonego korzystnej – zwłaszcza w postaci jego młodego wieku, przyznania się do winy, złożenia wyjaśnień pozwalających na odsłonięcie znaczącej części przestępczego procederu oraz odzyskanie przez część pokrzywdzonych utraconego mienia. Mając je na uwadze, sąd odwoławczy nie podzielił w całości wniosku odwoławczego w zakresie postulowanego w nim rozmiaru kary pozbawienia wolności. Podobnie nie było nieodzownym zaostrzenie kary poprzez podwyższenie ilości stawek dziennych grzywny – mieć na uwadze należało, iż z wyroku wynikają dla oskarżonego dostatecznie duże obciążenia pieniężne związane z orzeczeniem obowiązku naprawienia szkody na rzecz niektórych pokrzywdzonych. Uwzględniwszy, że obecnie kara pozbawienia wolności ma charakter bezwzględny, suma dolegliwości wynikających z wyroku nie wymaga już podwyższenia kary grzywny.

Mając na uwadze, iż środek odwoławczy wniesiony na niekorzyść oskarżonego może spowodować orzeczenie na korzyść oskarżonego tylko wtedy, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 440 kpk lub art. 455 kpk ( art. 434 § 2 kpk ), nie stwierdzając okoliczności, do których odwołują się te przepisy, brak było podstaw do przełamania i odwrócenia kierunku środka odwoławczego.