Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 czerwca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Łodzi, V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Zbigniew Mierzejewski

Protokolant: st. sekr. sąd. Sylwia Kurek

po rozpoznaniu w sprawie Z. J. oraz M. O.

obwinionych o wykroczenie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r.

o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 419)

zażalenia wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego B. W. na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2018 roku w sprawie sygn. akt VII W 1040/17

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w.

postanawia:

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2018 roku, w sprawie sygn. akt VII W 1040/17, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi umorzył postępowanie przeciwko Z. J. oraz M. O. obwinionym o wykroczenie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji mające polegać na rozpowszechnianiu nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd wiadomości o braku możliwości wykonywania operatów szacunkowych określających wartość nieruchomości dla celów zabezpieczenia wierzytelności przez B. W. w celu szkodzenia temu przedsiębiorcy.

Powodem umorzenia postępowania było stwierdzenie, że czyn nie zawiera znamion wykroczenia.

Postanowienie Sądu Rejonowego zaskarżył w całości zażaleniem na niekorzyść obwinionych oskarżyciel posiłkowy zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu:

1.  obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, a mianowicie: art. 5 § 1 pkt. 2 k.p.w., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, skutkujące umorzeniem postępowania;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych, wynikający z niewłaściwej i błędnej oceny dowodów, polegający na uznaniu, iż w czynie popełnionym przez obwinionego Z. J. i M. O. brak jest znamion czynu stypizowanego w art. 26 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji;

3.  brak przesłuchania świadka J. K. na okoliczność rozpowszechniania przez (...) nieprawdziwych informacji o świadczonych usługach przez rzeczoznawcę majątkowego;

4.  pominięcie dowodu z nagranej rozmowy z pracownicą (...), załączonej do pisma z dnia 22.01.2018 r.

Podnosząc powyższe zarzuty oskarżyciel posiłkowy wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy sądowi I instancji do merytorycznego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie oskarżyciela posiłkowego nie było zasadne.

Istota zarzutu stawianego obwinionym przez oskarżyciela posiłkowego miała sprowadzać się do tego, że dopuścili oni do posługiwania się przez bank (...) wykazem zawierającym dane podmiotów upoważnionych przez bank do wykonywania operatów szacunkowych w zakresie wyceny nieruchomości na potrzeby zabezpieczenia wierzytelności, których to operaty były honorowane przez bank, a pomięcie w tym wykazie innych uprawnionych rzeczoznawców majątkowych, w tym oskarżyciela posiłkowego, co skutkowało ograniczeniem zakresu wykonywanej przez niego działalności gospodarczej oraz zmniejszeniem przychodów.

Sąd Rejonowy słusznie uznał, że takie zachowanie obwinionych, nawet przy założeniu, że rzeczywiście miało miejsce, nie wypełnia znamion wykroczenia z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Należy bowiem przypomnieć, że odpowiedzialności za to wykroczenie podlega ten tylko, kto rozpowszechnia nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd wiadomości o przedsiębiorstwie, w szczególności o osobach kierujących przedsiębiorstwem, wytwarzanych towarach, świadczonych usługach lub stosowanych cenach albo o sytuacji gospodarczej lub prawnej przedsiębiorstwa, w celu szkodzenia przedsiębiorcy.

Podanie informacji przez bank o rzeczoznawcach majątkowych, których operaty szacunkowe będzie honorować nie stanowiło podania nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd wiadomości o przedsiębiorstwie oskarżyciela posiłkowego takich jak np. podważanie posiadania przez niego wymaganych uprawnień, czy też odpowiedniego poziomu profesjonalizmu zawodowego.

Zachowanie takie słusznie zostało zatem uznane przez Sąd Rejonowy za niewypełniające znamion wykroczenia z art. 26 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, a zeznania świadka J. K. oraz pracownicy banku, zapis rozmowy z którą został załączony przez oskarżyciela posiłkowego, na okoliczność udzielania przez pracowników banku informacji o niehonorowaniu operatów szacunkowych wydanych przez podmioty nie umieszczone w wykazie, nie mogłyby w żaden sposób zmienić tej oceny.

Zarzut oskarżyciela posiłkowego z pewnością można byłoby oceniać pod kątem realizacji znamion czynu nieuczciwej konkurencji z art. 15 ust. 1 pkt 5 ustawy, polegającego na działaniu mającym na celu wymuszenie na klientach banku wyboru jako podmiotu wykonującego operat szacunkowy określonego przedsiębiorcy spośród tych tylko, które zostały umieszczone w wykazie ustalonym przez bank.

Zarzut taki może być wszakże przedmiotem rozpoznania tylko w odrębnym postępowaniu cywilnym.

Mając na uwadze powyższe należało utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.