Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Tczewie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: SSR Wioleta Makowska

Protokolant: Joanna Chmielecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2018 roku w Tczewie sprawy

z powództwa A. E.

przeciwko małoletniemu D. G.

reprezentowanemu przez przedstawiciela ustawowego M. G.

o obniżenie alimentów

oddala powództwo.

Sygn. akt III RC 2/18

1  UZASADNIENIE

A. E. wniosła przeciwko małoletniemu D. G., reprezentowanemu przez przedstawiciela ustawowego M. G., pozew o obniżenie alimentów zasądzonych na jego rzecz wyrokiem Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 27.02.2017r. sygn, akt IIIRC 389/16 z kwoty 400zł do kwoty 200zł miesięcznie, płatnych do 15 dnia każdego miesiąca.

W uzasadnieniu wskazała, iż od czerwca 2017r. przebywa na zasiłku macierzyńskim, który wynosi 1.460zł netto. Ma również starszego syna F. E., który zamieszkuje z tatą w T., na którego chciałaby, aby sąd zasądził alimenty w wysokości 200zł miesięcznie. Argumentowała, iż przy jej dochodach nie jest w stanie płacić 800zł alimentów miesięcznie. Prosiła o równomierne przysądzenie alimentów, tak by była w stanie co miesiąc je regularnie płacić. Dodała, iż ma też półrocznego synka A. i w obecnej sytuacji przy jej dochodach nie stać jej na płacenie tak wysokich alimentów.

Przedstawiciel ustawowy małoletniego pozwanego D. G. M. G. wniósł o oddalenie powództwa (k. 31)

Postanowieniem z dnia 13 marca 2018r. Sąd wyłączył do odrębnego rozpoznania sprawę z powództwa A. E. przeciwko małoletniemu F. E. reprezentowanemu przez przedstawiciela ustawowego R. E. o alimenty, stwierdził swą niewłaściwość i sprawę przekazał według właściwości do SR w Gnieźnie. (postanowienia – k. 25 i 37, pismo – k. 16-17).

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni D. G. jest synem M. G. i A. E.. Urodził się (...) w T..

Sąd Rejonowy w Tczewie III Wydział Rodzinny i Nieletnich wyrokiem z dnia 27 lutego 2017r. w sprawie IIIRC 389/16 zasądził od A. E. na rzecz małoletniego D. G. z tytułu alimentów kwotę 400zł (czterysta złotych) miesięcznie płatną do rąk przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda M. G. z góry do 15-go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 07 października 2016r. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 21 marca 2017r.

(dow ód:zupełny aktu urodzenia – k. 3, wyrok, zarządzenie – k. 50, 52→33 akt niniejszej sprawy)

Powódka od stycznia 2016 r. nie mieszkała z synem D. i jego ojcem.

W dacie ustalonych alimentów na rzecz małoletniego D. zatrudniona była w firmie (...) na stanowisku sprzątającej z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 1850 zł brutto tj. 1.335 zł netto (najniższe wynagrodzenie w 2016 r.). Mieszkała z partnerem w trzypokojowym mieszkaniu, gdzie opłaty związane z jego utrzymaniem wynosiły 860zł miesięcznie. Jej partner wówczas nie pracował od grudnia 2016r. Nie pobierał żadnych zasiłków. W czasie, gdy podejmował zatrudnienie, zarabiał 600-700zł miesięcznie. Miał ofertę pracy od kwietnia, ale wysokość jego zarobków nie była znana. Czasami podejmował się dodatkowego zajęcia np. wymalował mieszkanie za ok. 200-300 zł. Powódka wraz z partnerem miesięcznie na jedzenie wydawała około 600zł, a na chemię i kosmetyki 150zł.

A. E. poza D. posiadała syna F., na którego nie miała zasądzonych alimentów oraz była w ciąży z trzecim dzieckiem. Nie pobierała świadczeń rodzinnych na D. i F..

(dow ód: z akt IIIRC 389/16 SR w Tczewie: protokół – k. 47-47v, nagranie od godz. 00:28:12 do godz. 00:44:26 i k. 47v-48 nagranie od godz. 00:50:39 do godz. 00:54:34 akt IIIRC 389/16 SR w Tczewie, karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 31, potwierdzenie warunków umowy o pracę – k. 33, zaświadczenie – k. 34, informacja ze spółdzielni – k. 35, dowody wpłaty – k. 36, faktury – k. 37, 38, oświadczenie – k. 39 →k. 33 akt niniejszej sprawy)

W dacie ustalenia alimentów przez Sąd Rejonowy w Tczewie w sprawie IIIRC 389/16 małoletni D. G. mieszkał z ojcem M. G. w jego mieszkaniu składającym się z trzech pokoi. Opłaty mieszkaniowe obciążające zajmowane przez nich mieszkanie wynosiły łącznie około 500zł i w ich skład wchodził czynsz oraz opłaty: za prąd, za internet, telewizję kablową i gaz, a więc udział małoletniego pozwanego w kosztach utrzymania mieszkania wynosił 250 zł miesięcznie.

Małoletni D. G. uczęszczał do szkoły. W szkole jadł obiady, co stanowiło wydatek 60zł miesięcznie. Poza tym chodził na zajęcia karate, które kosztowały 80zł miesięcznie.

D. w związku z podejrzeniem astmy pozostawał pod stałą opieką lekarską. Miał stosowaną inhalację. Koszty jego leczenia tj. leków oraz wizyt lekarskich stanowiły wydatek 100zł miesięcznie.

W skład pozostałych miesięcznych kosztów utrzymania małoletniego wchodziło wówczas: wyżywienie – 360zł (12zł dziennie), odzież – 100zł, obuwie – 50zł, środki czystości i środki chemiczne – 50zł, wydatki szkolne, w tym komitet i ubezpieczenie – 100zł, rozrywka, kino, wakacje oraz urodziny – 100zł.

Łączny miesięczny koszt utrzymania powoda, bez udziału w opłatach mieszkaniowych, wynosił około 1.000zł.

Ojciec małoletniego pod koniec listopada 2016r. kupił mu laptopa za 650zł, a wcześniej quada i rower. Za zimowiska natomiast zapłacił 100zł.

Matka małoletniego utrzymywała z nim kontakt, czasami dawała synowi prezenty.

Małoletni nie posiadał majątku, z którego mógłby czerpać dochód.

(dow ód: z akt IIIRC 389/16 SR w Tczewie: protokół– k. 46-47, nagranie od godz. 00:14:44 do godz. 00:28:12 i k. 47v od godz. 00:45:30 do godz. 00:49:54, protokół– k. 47-47v, 48 nagranie od godz. 00:28:12 do godz. 00:44:26 i od godz. 00:50:39 do godz. 00:54:34, upoważnienie – k. 5, polecenie przelewu- 19, faktury – k. 20-23, informacja ze Spółdzielni – k. 24, dowody wpłaty, zaświadczenie- k. 26,43 spis kosztów utrzymania – k. 27, poświadczenie – k. 44→ k. 33)

Przedstawiciel ustawowy małoletniego pozwanego M. G. w chwili orzekania o alimentach na rzecz małoletniego D. był właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 4,1868 ha fizycznego. Poza tym dorabiał w warsztacie samochodowym. Zdarzało się, że kupował przyczepy campingowe, naprawiał je, po czym sprzedawał. Z racji prowadzenia gospodarstwa rolnego i dorabiania w warsztacie osiągał dochód w wysokości 1.500-2.000zł miesięcznie. Dodatkowo za najem gruntu pod reklamę otrzymywał dochód w wysokości 3.800zł brutto rocznie.

Poza mieszkaniem, posiadał dwa samochody: jeden o wartości 10.000zł oraz jeden zabytkowy o wartości 5.000zł.

Otrzymywał świadczenie wychowawcze 500+ na rzecz małoletniego D..

Małoletni D. był jego jedynym dzieckiem.

(dow ód: akta IIIRC 389/16 SR w Tczewie: - protokół– k. 46-47 nagranie od godz. 00:14:44 do godz. 00:28:12 i k. 47v od godz. 00:45:30 do godz. 00:49:54, zaświadczenia – k. 4, 17, 18, umowa najmu – k. 25, oświadczenie – k. 45k. → k. 33)

W dniu 27 czerwca 2017r. powódka urodziła małoletniego A.. Małoletni pozostaje pod opieką powódki. Powódka mieszka z A. oraz z jego ojcem, a swoim partnerem M.. Ojciec A. pozostaje bez pracy. Powódka ma nadzieję, że na wiosnę jej partner podejmie pracę. Aktualnie utrzymuje się z pracy dorywczej oraz pomaga mu finansowo ojciec chrzestny. Opłaty związane z zajmowanym przez nich trzypokojowym mieszkaniem nie uległy zmianie i nadal wynoszą 860zł miesięcznie.

Powódka początkowo korzystała z urlopu macierzyńskiego, a następnie zdecydowała się na skorzystanie z urlopu rodzicielskiego, co spowodowało zmniejszenie przysługującego jej zasiłku macierzyńskiego. Odpowiednio za październik otrzymała ona 1462, 43 zł netto zasiłku, za listopad 1414,90 zł netto zasiłku, za grudzień 1368,38 zł zasiłku, a od stycznia otrzymuje 1000 zł netto zasiłku.

Powódka nie posiada żadnego majątku ani samochodu.

Na urodziny powódka dała synowi kurtkę. Widziała syna na klatce schodowej przez 10-20 minut. Następnie w okresie od 08 listopada 2017r. do 31 grudnia 2017r. powódka przebywała u siostry w I. (...). Środki na wyjazd otrzymała od partnera. W I. (...) nie pracowała. Zwiedzała kraj, odnowiła kontakt z siostrami i znajomymi. Po powrocie nie spotkała się z synem. Nie dała D. prezentu na Święta Bożonarodzeniowe. Mimo uregulowanych kontaktów z synem we wtorki i czwartki, weekendy, nie korzystała z tej możliwości, widziała się z nim jedynie raz przypadkowo przy windzie, widziała go jak wchodzi do samochodu, idzie do szkoły. Powódka mieszka w tym samym bloku co małoletni pozwany i jego ojciec.

Powódka na swoim utrzymaniu poza małoletnim D. G. i A. nadal posiada jeszcze jednego syna małoletniego F. E., na rzecz którego nie zostały jeszcze sądownie ustalone alimenty.

Sąd Rejonowy w Tczewie III Wydział Rodzinny i Nieletnich postanowieniem z dnia 12 września 2017r. wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim F. E. powierzył R. E., ograniczając tym samym władzę rodzicielską A. E. nad małoletnim do prawa współdecydowania o istotnych sprawach dziecka związanych z wyborem religii i sposobem leczenia.

(dow ód: zeznania powódki – k. 31v nagranie od godz. 00:10:40 do godz. 00:26:07, k. 32 nagranie od godz. 00:36:57 do godz. 00:37:37 i od godz. 00:38:08 do godz. 00:38:59, k. 32v od godz. 00:40:13 do godz. 00:42:33, od godz. 00:43:24 do 00:45:16, od godz. 00:48:30 do godz. 00:50:43 oraz k. 33 od godz. 00:53:30 do godz. 00:55:02, zaświadczenie o wypłaconych zasiłkach – k. 26-27, postanowienie – k. 19, wezwanie – k. 18, informacja - k. 23)

Małoletni D. G. obecnie ma 10 lat i uczęszcza do III klasy szkoły podstawowej. W dalszym ciągu mieszka z ojcem, którego jest jedynym dzieckiem. Koszty utrzymania małoletniego pozwanego nie zmniejszyły się od czasu ustalania poprzednich alimentów. Ojciec małoletniego za jego obiady w szkole obecnie płaci 80zł miesięcznie. Chłopiec nadal chodzi na karate, co nadal stanowi wydatek rzędu 80zł miesięcznie, jednakże w związku z tymi zajęciami małoletni co miesiąc lub co dwa przystępuje do egzaminów, gdzie koszt jednego wynosi 100zł. Jego aktualny stan zdrowia jest stabilny. Nie przeziębia się często. Nadal przyjmuje witaminy i suplementy. W dniu 13 maja 2018r. D. G. przystąpi do I Komunii Świętej. Koszt alby będzie stanowił wydatek 120zł, a garnituru 250zł. Ojciec planuje zorganizować również synowi uroczystość pokomunijną.

Przedstawiciel ustawowy małoletniego pozwanego M. G. aktualnie przebywa na zwolnieniu lekarskim, co wiąże się z tym, że przez okres zwolnienia ma niższy dochód. Ogólnie nadal posiada te same źródła utrzymania i możliwości zarobkowe, a jego dochód pozostaje na podobnym poziomie, jak gdy ostatnio ustalano alimenty. W dalszym ciągu jest właścicielem gospodarstwa rolnego, poza tym gdy nie jest na zwolnieniu lekarskim podejmuje prace dorywcze.

(dow ód: zeznania przedstawiciela ustawowej pozwanego – k. 32-32v od godz. 00:38:59 do godz. 00:40:13, od godz. 00:45:30 do godz. 00:48:30 i k. 33 od godz. 00:55:02 do godz. 00:56:19,oświadczenie – k. 30, zeznania powódki – k. 32v od godz. 00:43:23 do godz. 00:46:16 i k. 33 od godz. 00:55:02 do godz. 00:56:19).

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego w postaci dokumentów zebranych w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach IIIRC 389/16 Sądu Rejonowego w Tczewie, z których przeprowadzono dowód, a także na podstawie zeznań powódki A. E. i przedstawiciela ustawowego małoletniego pozwanego D. G. M. G..

Sąd dał wiarę zeznaniom powódki A. E. co do jej aktualnej sytuacji życiowej, w szczególności do tego, że w dniu (...) urodziła małoletniego A., że od czasu urodzenia tego chłopca przebywa na zasiłku macierzyńskim, od grudnia otrzymuje zasiłek w niższej wysokości w związku z jej decyzją o przebywaniu na urlopie rodzicielskim, że poza małoletnimi D. G. i A. na swoim utrzymaniu ma jeszcze jednego syna F. E., w zakresie w jakim wskazywała, iż obecnie mieszka z ojcem A. oraz że jej partner aktualnie nie pracuje, albowiem jej zeznania były jasne, spójne i logiczne oraz co do zasady nie były kwestionowane przez stronę przeciwną, a w zakresie osiąganego przez nią dochodu z tytułu zasiłku rodzicielskiego znajdowały poparcie w przedłożonym zaświadczeniu o wypłaconych zasiłkach, jako niewiarygodne Sąd uznał zeznania powódki co do możliwości zarobkowych przedstawiciela ustawowego pozwanego, bowiem jej twierdzenia w tym zakresie nie znajdowały potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym zebranym w sprawie, a przeczył im M. G..

Sąd dał wiarę zeznaniom przedstawiciela ustawowego małoletniego pozwanego M. G. odnośnie aktualnej sytuacji małoletniego D. G., kosztów jego utrzymania, tego, że od czasu ustalenia alimentów na jego rzecz nie uległy one zmniejszeniu oraz odnośnie sytuacji finansowej jego samego i tego, że od czasu ustalania alimentów na rzecz małoletniego D. źródła jego dochodów nie uległy zmianie, albowiem są one jasne, spójne i logiczne oraz znajdują potwierdzenie w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne dokumenty, z których przeprowadził dowód, gdyż ich autentyczność i prawdziwość nie budziła wątpliwości. Dokumenty te zostały zgromadzone w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawnymi, a także mają charakter kompletny. Wiarygodność tych dokumentów nie była w toku postępowania kwestionowana przez żadną ze stron. Stan faktyczny odnośnie sytuacji stron w czasie ustalania poprzednio alimentów Sąd ustalił na podstawie akt sprawy RC 389/16, gdzie uwzględnił przy kosztach utrzymania małoletniego uwagi zawarte w zeznaniach A. E. z protokołu z rozprawy z dnia 27.02.2017 r., tak też przyjął Sąd wydający wyrok w sprawie III RC 398/16, co wynika z ustnych motywów ówczesnego wyroku.

Materialno-prawną podstawą powództwa o obniżenie alimentów jest art. 138 kro, zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Z przepisu tego wynika, że uprawniony może domagać się ustalenia wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego lub zmiany wysokości alimentów wyłącznie wówczas, gdy nastąpiła zmiana stosunków, czy to w sferze usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, czy też w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. To bowiem od tych dwóch przesłanek na mocy art. 135 § 1 kro uzależniony jest zakres obowiązku alimentacyjnego, przy czym ingerencja w istnienie obowiązku oraz wysokość alimentów uzasadnia jedynie taka zmiana okoliczności, która ma charakter trwały i dotyczy okoliczności istotnych.

Jednocześnie zgodnie z treścią przepisu art. 133§1 kro, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Przenosząc powyższe wywody na realia niniejszej sprawy w pierwszej kolejności wskazać należy, iż poza sporem pozostaje, iż małoletni pozwany D. G. nie posiada majątku, z którego uzyskiwałyby dochód, a także nie ma możliwości samodzielnego utrzymania się.

W związku z powyższym, oceniając zasadność powództwa Sąd miał przede wszystkim na uwadze rozmiar uzasadnionych potrzeb małoletniego pozwanego D. G. jak i sytuację majątkową powódki A. E., a w szczególności zmiany tychże okoliczności na przestrzeni ostatniego roku tj. od czasu uprawomocnienia się wyroku Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 27 lutego 2017r. w sprawie IIIRC 389/16, co nastąpiło w dniu 21 marca 2017r. do chwili obecnej. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje poprzez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi. Można więc powiedzieć, że postępowanie dowodowe ma charakter porównawczy tego co było podstawą ustalenia alimentów w sprawie poprzedniej, z tym co jest w sprawie wytoczonej na podstawie art. 138 kro. Przedmiotem postępowania dowodowego jest zatem zmiana okoliczności (stosunków) zarówno po stronie uprawnionego, jak i zobowiązanego.

W ocenie Sądu, w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego pozwanego D. G. oraz w zakresie możliwości zarobkowych powódki A. E. nie nastąpiły takie zmiany, które uzasadniałyby obniżenie wysokości alimentów ustalonych od powódki na rzecz małoletniego pozwanego.

Alimenty na rzecz małoletniego D. G. zostały poprzednio ustalone w marcu 2017r, a więc około rok przed wydaniem orzeczenia w niniejszej sprawie. Miesięczny koszt utrzymania małoletniego wynosił wówczas około 1.000zł bez udziału w kosztach mieszkaniowych - w tym zakresie Sąd kierował się materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach IIIRC 389/16 Sądu Rejonowego w Tczewie, a także ustaleniami poczynionymi przez Sąd w tamtym postępowaniu. W chwili obecnej, jak ustalono, koszt utrzymania małoletniego pozwanego nie uległ zmniejszeniu, ani wysokość jego udziału w kosztach utrzymania mieszkania. Na przestrzeni ostatniego roku nie zaszły żadne zmiany - nie wskazuje na nie ani strona powodowa, ani pozwana, które nakazywały przyjąć, że jego koszt utrzymania uległ zmniejszeniu, a wręcz przeciwnie. Chłopiec nadal mieszka z ojcem w tym samym mieszkaniu, co poprzednio, nadal uczęszcza do szkoły podstawowej, tylko klasę wyżej, jego stan zdrowia jest stabilny, jednak nadal wymaga podawania witamin i suplementów, nadal uczęszcza na zajęcia karate, choć aktualnie ojciec ponosi też wydatki związane z egzaminami karate oraz małoletni nadal też chodzi na obiady w szkole, przy czym koszt tych ostatnich w przeciągu minionego roku wzrósł z 60zł miesięcznie do 80zł miesięcznie. Dodatkowo koszt utrzymania D. w najbliższym czasie ulegnie zwiększeniu w związku z przystąpieniem przez niego w dniu 13 maja 2018r. do I Komunii Świętej, z okazji czego będzie wymagał zakupu alby i garnituru, ojciec zamierza też synowi zorganizować uroczystość pokomunijną. Wydatki związane z tym wydarzeniem są typowymi wydatkami dzieci w wieku pozwanego, rodzice z reguły przez dłuższy okres czasu zbierają środki finansowe, aby ich dziecko mogło godnie przeżyć to ważne wydarzenie w swoim życiu. Niewątpliwie więc tego typu wydatki należy uznać za uzasadnione.

Odnośnie zaś zamian jakie zaszły w możliwościach zarobkowych i majątkowych powódki A. E. w minionym roku należy wskazać, iż jedyną zmianą jaka w tym czasie nastąpiła na którą powołuje się strona powodowa jest fakt, iż w dniu (...) urodziła ona małoletniego A. oraz że zmniejszeniu uległ jej zasiłek.

Po pierwsze wskazać należy, iż Sąd ustalający alimenty na rzecz D. wiedział, że powódka jest w ciąży, a więc że jej możliwości zarobkowe są ograniczone, wiedziała też powódka, że urodzi dziecko co będzie wiązać się z dodatkowym obciążeniem finansowym, a mimo to zgodziła się z treścią wyroku i go nie zaskarżyła (k. 47 akt SR w Tczewie IIIRC 389/16). Po drugie powódka poprzednio zatrudniona była w firmie (...) na stanowisku sprzątającej z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 1.335zł, zaś zasiłek w pełnej wysokości otrzymywała w wyższej kwocie ok. 1460 zł, a więc przez pewien okres czasu miała ona nawet wyższy dochód niż w momencie ustalania alimentów. Po trzecie a co najważniejsze wskazać należy, iż matka nie ma obowiązku korzystania z urlopu rodzicielskiego po zakończeniu urlopu macierzyńskiego (art. 180. 1d kodeksu pracy). Jest to jej samodzielna decyzja, czy przez krótszy okres czasu będzie korzystać jedynie z urlopu macierzyńskiego i dostanie wyższy zasiłek w kwocie 100% , czy też złoży wniosek i będzie korzystać też z urlopu rodzicielskiego, ale wtedy liczyć się musi ze zmniejszeniem zasiłku do 80 % przez cały okres po porodzie, lub odpowiednio 60% od zmiany decyzji i zakończenia prawa do wyższego zasiłku (zob. art. 31 ust. 1,2,3 ustawa z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa Dz.U.2017.1368 j.t. ze zm.) . Zauważyć też należy, iż ustawodawca dopuszcza także możliwość korzystania z urlopu rodzicielskiego i wykonywaniem pracy (art. 180.1e kodeksu pracy), a więc jedynie samodzielna decyzja powódki była powodem tego, że otrzymuje ona zmniejszony zasiłek.

Zdaniem Sądu dokonując tego wyboru A. E. nie powinna kierować się tylko dobrem swojego najmłodszego dziecka, które jako jedyne pozostaje pod jej pieczą, ale wszystkich swoich dzieci także tych starszych, których potrzeby również nie uległy zmianie, a które nie znajdują się pod jej bezpośrednią opieka. Podnieść należy, iż przepisy dotyczące wysokości zasiłków w ostatnim czasie nie ulegały zmianom, a więc aktualna sytuacja powódki wynikająca tylko z jej decyzji nie powinna być dla niej zaskoczeniem. Skoro ma ona na utrzymaniu trojkę dzieci powinna ona tak pokierować swoim życiem, aby zdobyć środki na utrzymanie ich wszystkich. Należy także przypomnieć, iż art. 133 kro i 135 kro nie dzieli dzieci na różne kategorii, a jedynie wysokość alimentów uzależnia od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Fakt, iż powódka związała się z kolejnym mężczyzną i urodziło jej się kolejne dziecko nie zwalnia jej od obowiązku łożenia na synów, którą posiada z wcześniejszych związków. Tym bardziej skoro aktualnie zwiększyła się ilość dzieci na jej utrzymaniu jej wysiłek w zdobyciu środków finansowych na ich utrzymanie powinien być bardziej wzmożony, a decyzje bardziej wyważone. Skoro mieszka ona z ojcem swojego najmłodszego dziecka nie było żadnych przeszkód, skoro on nie pracuje, aby A. E. – matka trójki małoletnich dzieci potrzebujących środki finansowe na swoje utrzymanie, zamiast przedłużać okres urlopu rodzicielskiego, co wiązało się ze zmniejszeniem zasiłku, zaczęła poszukiwać pracy. Nie powinna ona też mieć problemów ze znalezieniem pracy, skoro aktualnie stopa bezrobocia jest bardzo niska – w powiecie (...) ok.6,6 %, na co wskazywał Sąd w trakcie rozprawy (k. 33). Tymczasem powódka zamiast zintensyfikować swoje starania w poszukiwaniu źródeł dochodu, wyjechała za granicę, gdzie przez dwa miesiące zwiedzała kraj i pogłębiała swoje stosunki towarzyskie i rodzinne, zaś po powrocie z zagranicy złożyła pozew o zmniejszenie alimentów. W ocenie Sądu takiego zachowania nie sposób uznać za odpowiedzialne i racjonalne, nie może też ono uzasadniać obniżenia alimentów, tym bardziej, że powódka w ogóle nie wzięła pod uwagę, że jej małoletni syn D. właśnie zbliża się do jednego z największych wydarzeń w swoim życiu, które jednak wiąże się też ze zwiększonymi wydatkami.

W tym miejscu wskazać należy na treść art. 136 krio który stanowi, że jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych. Powódka sama dokonała wyboru odnośnie wysokości i okresu trwania zasiłku, wiedząc o tym, że będzie on niższy, nie podjęła żadnych starań, aby zdobyć dodatkowy dochód, powódka też w sposób jednoznaczny nie wyjaśniła, dlaczego nie może wrócić po zakończeniu urlopu macierzyńskiego na swoje dotychczasowe miejsce pracy.

W ocenie Sądu działanie powódki nie usprawiedliwia zmniejszenia zakresu obowiązku alimentacyjnego albo przerzucenie go w większej części na ojca chłopca. W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż M. G. swój obowiązek alimentacyjny wobec małoletniego D. spełnia również poprzez codzienną opiekę i wychowanie. W myśl art. 135 § 2 kro, wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Natomiast powódka praktycznie nie uczestniczy w wychowaniu D., utrzymuje z nim jedynie sporadyczny kontakty, a cały ciężar jego wychowania spoczywa na ojcu małoletniego. Podkreślić należy, iż obowiązek rodziców ponoszenia ciężarów utrzymania i wychowania dziecka jest niezależny od tego, gdzie znajduje się dziecko. Jeśli rodzice nie mieszkają razem i dziecko mieszka u jednego z rodziców, pozostając pod jego faktycznym „kierownictwem”, nie zwalnia to drugiego z rodziców od udziału w kosztach utrzymania i wychowania dziecka. Co więcej, udział takiego rodzica (w tym przypadku powódki) w finansowaniu kosztów utrzymania dziecka powinien być wyższy, niż tego z rodziców, na którym dodatkowo spoczywa ciężar wychowania małoletniego (w tym przypadku ojciec pozwanego).

Podkreślić przy tym należy, iż nawet trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Zmuszeni są oni dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, chyba że takiej możliwości są pozbawieni w ogóle. W sytuacjach skrajnych, zwłaszcza o charakterze przejściowym, sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymagać nawet będzie poświęcenia części składników majątkowych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2000 r., I CKN 1538/99, LEX nr 51629). Rodzice w żadnym razie nie mogą uchylać się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie, tylko na tej podstawie, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłby dla nich nadmierny ciężar. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami (por. pkt XII podpunkt 2 uchwały pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 1976r., III CZP 46/75, OSNCP z 1976 r., Nr 9, poz. 184). Podstawowym obowiązkiem powódki jako rodzica jest zapewnienie należytych warunków bytowania swoim dzieciom, i to niezależnie, czy te dzieci mieszkają razem z rodzicem, czy też nie.

Na koniec dodać jeszcze należy, iż Sąd rozpoznając niniejszą sprawę miał na uwadze, iż powódka w dniu (...) urodziła syna A., co powoduje, że obciążają ją dodatkowe koszty związane z koniecznością zapewnienia bytu temu synowi, jednakże decydując się na kolejne dziecko powódka wiedziała, że ma już na utrzymaniu dwóję innych dzieci. W takiej sytuacji nie powinna ona dążyć do obniżenia alimentów na starsze dzieci, a zintensyfikować działania w celu zdobycia nowych środków finansowych na utrzymanie kolejnego dziecka. Podnieść należy, iż istotne zmniejszenie kwoty alimentów, a co się z tym wiąże obniżenie stopy życiowej dziecka (powódka chce zmniejszenia alimentów o połowę) jest dotkliwiej odczuwalne niż konieczność utrzymywania się od początku na niższym poziomie, co nakazuje z dużą rozwaga podchodzić do kwestii obniżania alimentów na dzieci, które już z tych środków korzystają. (por. komentarz lex do art. 133 teza 3 J. Wierciński). Ponadto koszty utrzymania kolejnego dziecka powódki obciążają nie tylko samą powódkę, lecz również jej partnera, który jest ojcem chłopca, a z którym powódka prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Fakt, iż powódka założyła nową rodzinę i urodziło jej się kolejne dziecko nie zwalnia jej od obowiązku łożenia na syna, którego posiada z poprzednim partnerem. Sąd zgadza się ze stanowiskiem wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku z 12 grudnia 2013 r. w sprawie II Ca 1065/15, że posiadanie innych dzieci, z innego związku nie ma wpływu na obowiązek alimentacyjny względem dzieci starszych, ze związku pierwszego o tyle tylko, że pierwsze nie uchyla drugiego (LEX nr 1715510).

Reasumując, w ocenie Sądu w chwili obecnej brak jest podstaw do obniżenia świadczeń alimentacyjnych do których zobowiązany jest A. E. na rzecz małoletniego D. G. bowiem: Po pierwsze, małoletni pozwany nie posiada możliwości zarobkowych pozwalających na samodzielne utrzymanie. Po drugie, koszty utrzymania małoletniego pozwanego nie zmalały od czasu ostatniego orzeczenia o wysokości alimentów, a nawet nieznacznie wzrosły. Po trzecie, możliwości majątkowe i zarobkowe powódki również nie uległy zmniejszeniu, a nawet zwiększeniu, bowiem powódka nie będąc już w ciąży, może wykonywać znacznie więcej różnego rodzaju prac, jest stan zdrowia nie wskazuje na żadne ograniczenia w tym zakresie. Po czwarte, w świetle powyższych okoliczności brak jest podstaw do przerzucenia obowiązku alimentacyjnego na ojca małoletniego, w sytuacji gdy ojciec małoletniego, poza tym iż dostarcza mu środków utrzymania i wychowania, swój obowiązek alimentacyjny spełnia poprzez codzienną pielęgnację i wychowanie dziecka.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd na mocy art. 136 kro w zw. z art. 135 § 1 kro i art. 138 kro a contrario w zw. z art. 133 kro orzekł jak w sentencji wyroku.