Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 1049/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Marek Stachoń

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Szczepanik

Bez udziału Prokuratora -

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 01.03.2018 r, 24.04.2018 r. i 26.06.2018 r.

sprawy A. M., syna H. i E. z domu L., urodzonego dnia (...) w Z.

oskarżonego o to, że: w dniu 12 sierpnia 2017 roku w miejscowości G., gmina G., woj. (...), prowadził w ruchu lądowym samochód marki V. o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,75 mg/l, 0,66 mg/l alkoholu wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

1. oskarżonego A. M. uznaje winnym dokonania zarzucanego mu czynu z art. 178a§1 kk i za to na mocy art. 178a§1 kk wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 50 (pięćdziesiąt) złotych;

2. na mocy art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, z wyłączeniem kategorii A, na okres 3 (trzech) lat;

3. na mocy art. 43§3 kk nakłada na oskarżonego obowiązek zwrotu prawa jazdy ustalając, iż do czasu nie wykonania tego obowiązku, okres na który orzeczono zakaz nie biegnie;

4. na mocy art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej;

5. na mocy art. 627 kpk obciąża oskarżonego kosztami sądowymi w kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych tytułem zwrotu wydatków i 500 ( pięciuset) złotych tytułem opłaty.

II K 1049/17

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Puławach oskarżyła A. M. o to, że w dniu 12 sierpnia 2017 roku w miejscowości G., gmina G. województwa (...) prowadził w ruchu lądowym samochód marki V. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,75 mg/l, 0,66 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art. 178a § 1 kodeksu karnego.

Po przeprowadzeniu rozprawy sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 12 sierpnia 2017 roku w miejscowości Ł., gmina J. T. C. kierując samochodem osobowym marki V. o nr rej. (...) stracił panowanie nad pojazdem, zjechał z drogi i uderzył w ogrodzenie posesji. Pasażerem samochodu był wówczas jego właściciel A. M., który postanowił odprowadzić samochód w bezpieczne miejsce. Gdy prowadził samochód w miejscowości G. został zatrzymany przez patrol policji w składzie: P. S. i C. N., który to patrol został powiadomiony wcześniej o zaistniałej kolizji i oddaleniu się z jej miejsca. Po zatrzymaniu A. M. został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem 0,75 mg/l, a następnie został przewieziony do budynku Komisariatu Policji w Niemcach, gdzie został ponownie poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z dwukrotnymi wynikami 0,66 mg/l. A. M. nie był dotychczas karany, posiada prawo jazdy kategorii A i B, ma wyższe wykształcenie prawnicze, prowadzi działalność gospodarczą związaną z koniecznością częstego przemieszczania się i użytkowania pojazdów, jest żonaty, posiada nieruchomości i pięć samochodów.

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd obdarzył wiarą zeznania świadków: C. N. – k. 80-80v, 16-17, T. C. – k. 80v-81, 21-22, M. W. – k. 81v, 43-44, S. W. – k. 81v-82, 41-42, P. S. – k. 95-95v, 11-12, ponieważ zeznania tych świadków logiczne, konsekwentne i znajdują potwierdzenie w pozostałych dowodach, a ponadto świadkowie C. N. i P. S. nie są osobiście zainteresowani treścią rozstrzygnięcia, gdyż jako policjanci wykonywali swoje obowiązki zawodowe. Sąd obdarzył wiarą również dowody w postaci: protokołu badania trzeźwości – k. 2, 4, 6, świadectwa wzorcowania – k. 3, 5, 7, danych z Krajowego Rejestru Karnego – k. 15, 31, 84, danych osobo poznawczych – k. 32, danych z (...) k. 34, odpisu wyroku – k. 88, ponieważ dowody te zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i w przewidzianej prawem formie, a żadna z zainteresowanych stron nie zakwestionowała ich prawdziwości.

Oskarżony A. M. przyznał się do winy i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, ponieważ jest on osobą świadomą swych czynów i nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające jego odpowiedzialność karną.

Zarzucany oskarżonemu czyn polegający na kierowaniu pojazdem mechanicznym, a takim jest samochód, w ruchu lądowym, w stanie nietrzeźwości czyli przy stężeniu alkoholu w wydychanym powietrzu przekraczającym 0,25 mg/l stanowi przestępstwo określone w art. 178a § 1 kodeksu karnego.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające sąd uwzględnił nagminność tego typu przestępstw w rejonie sądu (...) oraz ponad dwukrotne przekroczenie stężenia alkoholu, od którego występuje stan nietrzeźwości, a jako okoliczności łagodzące – dotychczasową niekaralność oskarżonego i pracowity pożyteczny tryb życia. Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę sąd wymierzył karę oraz środki karne adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego, które spowodują, że oskarżony nie popełni więcej podobnego czynu, a dla innych będą stanowić przestrogę. Skoro oskarżony nie daje rękojmi bezpiecznego uczestnictwa w ruchu drogowym jako kierowca pojazdów kategorii B i taki też jest sens obligatoryjnego orzekania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, to tej kategorii powinien dotyczyć zakaz prowadzenia pojazdów, natomiast biorąc pod uwagę w/w okoliczności łagodzące oraz fakt, że dla prowadzonej przez oskarżonego działalności gospodarczej częste przemieszczanie się jest niezbędne, należało mu dać szansę i umożliwić jej dalsze prowadzenie zostawiając możliwość korzystania z pojazdów kategorii A. Już samo pozbawienie oskarżonego możliwości kierowania samochodem będzie dla niego dużym problemem, podroży koszty prowadzenia działalności gospodarczej i będzie dostateczną dolegliwością.

Sąd nie uwzględnił wniosku o warunkowe umorzenie postepowania karnego, ponieważ taka decyzja byłaby niebezpieczna i mogłaby wpłynąć demoralizująco na innych uczestników ruchu. Prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości jest zachowaniem wyjątkowo niebezpiecznym dla zdrowia i życia ludzkiego i jest niestety prawdziwą plagą, więc żaden z kierowców, który znajduje się w stanie nietrzeźwości nie powinien kalkulować, że skutkiem jego zachowania może być warunkowe umorzenie postępowania karnego, co mogłoby zostać odebrane jako przyzwolenie. Każdy kierowca powinien mieć świadomość, że wybór kierowania samochodem w stanie nietrzeźwości musi skończyć się poważnymi konsekwencjami. Pobłażanie to narażanie ludzkiego życia, a na to nie może być przyzwolenia. Oskarżony twierdził, że musiał przestawić samochód w bezpieczne miejsce, ale w sytuacji, gdy samochód już zjechał z drogi w ogrodzenie, nie zagrażał bezpieczeństwu. Wystarczyło go tam zostawić nie uciekając z miejsca kolizji oraz włączyć światła awaryjne. Można też było zepchnąć samochód w inne miejsce, ale jazda nim nie była wcale niezbędna dla bezpieczeństwa ani oskarżonego ani innych uczestników ruchu. Jeżeli ktoś prowadzi działalność gospodarczą to tym bardziej powinien przewidywać skutki swoich czynów i tak zachowywać się, żeby nie komplikować sobie życia, a nie liczyć na nie uzasadnioną pobłażliwość.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 616 § 2 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz art. 616 § 2 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 618 § 1 pkt 1 i 10 k.p.k., w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym i w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 roku w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego.