Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Marta Zalewska

Protokolant: Agnieszka Kozłowska

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2018 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) S.A. w R.

przeciwko: 1. (...) Sp. z o.o. z/s w B., 2. M. S. (1)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) Sp. z o.o. z/s w B. na rzecz powoda (...) S.A. w R. kwotę: 145.955,43zł (sto czterdzieści pięć tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt pięć złotych, czterdzieści trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwot:

- 495,89zł od dnia 3 lutego 2016r.

- 558,84zł od dnia 31 grudnia 2016r.

- 10.948,10zł od dnia 3 stycznia 2017r.

- 3.305,34zł od dnia 1 lutego 2017r.

- 1.720,12zł od dnia 2 lutego 2017r.

- 6.351,31zł od dnia 3 lutego 2017r.

- 14.137,50zł od dnia 24 lutego 2017r.

- 35.272,75zł od dnia 29 marca 2017r.

- 9.739,58zł od dnia 21 kwietnia 2017r.

- 55.539,05zł od dnia 27 czerwca 2017r.

- 8.155,64zł od dnia 25 lipca 2017r.

do dnia zapłaty

II.  w pozostałej części oddala powództwo co do pozwanej (...) Sp. z o.o. z/s w B.

III.  oddala powództwo w całości co do pozwanej M. S. (1)

IV.  zasądza od pozwanej (...) Sp. z o.o. z/s w B. na rzecz powoda (...) S.A. w R. kwotę 5.697,23zł (pięć tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych, dwadzieścia trzy grosze) tytułem kosztów procesu

V.  zasądza od powoda (...) S.A. w R. na rzecz pozwanej M. S. (1) kwotę 2.717zł (dwa tysiące siedemset siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 253/17

Uzasadnienie wyroku z dnia 27.04.2018 r.

Powód (...) S.A. w R. pismem z dnia 12.10.2017r. (k.280-281), sprecyzowanym na rozprawie w dniu 17.10.2017r. (k. 296) wniósł o dopozwanie (...) sp. z o.o. w B. oraz M. S. (1), jako wspólników pierwotnie pozwanej spółki komandytowej, co Sąd uwzględnił postanowieniem z dnia 17.10.2017r. (postanowienie k. 297, uzasadnienie postanowienia k. 303-304). Powód wniósł o zapłatę kwoty 166.278 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od poszczególnych kwot tytułem zwrotu wypłaconej uprzednio agentowi ( pierwotnie pozwanej spółce komandytowej ) prowizji na podstawie umowy agencyjnej z dnia 27.12.2013r. i 1.03.2015r. W uzasadnieniu wskazał, iż powód wypłacał pozwanej spółce komandytowej, jako agentowi prowizję zaliczkową, wyliczając ją na podstawie zawartych przez agenta umów oraz szacowanego w tych umowach zużycia energii przez klienta w okresie trwania kontraktu / okresu gwarancji ceny. W przypadku, gdy faktyczny wolumen pobranej energii był mniejszy, niż wyliczony w oparciu o szacunek, wówczas zgodnie z §7 umowy z dnia 27.12.2013r. i odpowiednio §6 umowy z dnia 1.03.2015r. agent zobowiązany był do zwrotu prowizji, wyliczonej zgodnie z załącznikiem nr 1, wystawiając w tym przedmiocie korekty faktur VAT tytułem zwrotu nienależnie pobranej prowizji.

D. M. S. (1) w odpowiedzi na pozew (k. 325- 331) wniosła o oddalenie powództwa w całości. Wskazała, iż była komandytariuszem w pierwotnie pozwanej spółce komandytowej, a zatem ponosi odpowiedzialność jedynie do wysokości sumy komandytowej, która wynosi 1000 zł. Wniosła również do spółki komandytowej wkład w wysokości 1500 zł, a zatem zgodnie z art. 112 k.s.h. nie ponosi żadnej odpowiedzialności. W dalszej części odpowiedzi na pozew wdała się merytorycznie w rozważania w zakresie żądania prowizji, przywołując przepis art. 761 ⁴ k.c. i uzasadniając, iż niewykonanie umowy było następstwem okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność powód (rozwiązanie umów za porozumieniem stron). Agent wystawił korekty faktur wyłącznie z tego powodu, iż niewykonanie tego obowiązku umownego groziło karą umowną w wysokości 100.000 zł lub w wysokości 10% wartości korekty za każdy dzień opóźnienia. Powód naruszył przepis art. 760 ² §2 k.c., bowiem zawiadamiał agenta o okolicznościach odrzucenia propozycji zawarcia umowy oraz niewykonania umowy ze znacznym opóźnieniem, a więc z naruszeniem terminu ustawowego jako „rozsądnego czasu”, co uniemożliwiło agentowi podjęcie działań celem doprowadzenia do wykonania umowy, a w konsekwencji zwrot prowizji nie byłby konieczny i zasadny. Powód nie wyjaśnił, ani nie udowodnił okoliczności uzasadniających żądanie zwrotu prowizji. Nie uwodnił też wysokości dochodzonego roszczenia.

Odpowiedź na pozew spółki z o.o. została zwrócona zarządzeniem z dnia 9.01.2018r. (k.350), tym niemniej na rozprawę stawił się pełnomocnik spółki z o.o., który wdał się w spór w imieniu tej spółki przedkładając stosowne pełnomocnictwo oraz podnosząc zarzuty, analogiczne jak w przypadku pozwanej M. S. (1) (protokół rozprawy z dnia 16.02.2018r. k. 588 -590 oraz załącznik do protokołu rozprawy k. 568-573).

W odpowiedzi (k. 352- 358) powód podtrzymał żądanie pozwu co do obydwu dopozwanych, powołując się na uznanie długu dokonane przez pozwaną pierwotnie spółkę komandytową w postaci pisma z dnia 11.07.2017 r. Szczegółowo wyjaśnił też podstawy naliczenia zwrotu prowizji, składając w tym przedmiocie w charakterze dowodów korespondencję klientów z powodem, jak również załączając tabele w stosunku do każdego z klientów uzasadniające naliczenie zwrotu prowizji. Argumentacje i środki dowodowe powtórzył powód w kolejnym piśmie z dnia 1.03.2018r. (k. 601- 608).

W odpowiedzi pełnomocnik pozwanych odniósł się szczegółowo do treści tabeli, podając własne przyczyny rozwiązania, czy też niewykonania umów z poszczególnymi klientami szczegółowo wskazanymi od pkt 1 do pkt 41 pisma procesowego, pozostałych pozycji tabel nie kwestionując (pismo procesowe pozwanych k. 797- 801).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27 grudnia 2013 r. powód (...) S.A. w R. zawarł z (...) Sp. z o.o. sp.k. w B. (dalej: Agent) umowę (...) Nr (...) na okres 14 miesięcy. Umowa weszła w życie 27 grudnia 2013 r. Na zasadach określonych w umowie Agent zobowiązał się do organizowania, zarządzania i nadzorowania Sieci Sprzedaży Agenta za pośrednictwem lub za pomocą, której zobowiązał się, do stałego pośredniczenia w zawieraniu na rzecz (...) S.A. umów sprzedaży energii elektrycznej z Klientami, których można zakwalifikować do grup taryfowych G, C i B, zgonie z aktualnie obowiązującą ofertą (taryfą/ cennikiem) dla energii elektrycznej (...) S.A. W ramach świadczenia usług agencyjnych Agent uprawniony był również za odrębnym wynagrodzeniem określonym w Załączniku nr 1 do świadczenia usług pośrednictwa dla produktów B. (...). Same czynności podpisywania umów wykonywać miały wyłącznie: Subdelegaci będący ogniwami Sieci Sprzedaży Agenta (§2 Umowy).

W ramach czynności agencyjnych Agent zobowiązał się wobec (...) S.A. między innymi do:

- przekazywania podpisanego przez Klienta oraz Subdelegata z Sieci Sprzedaży Agenta egzemplarza umowy, zgodnie z Załącznikiem nr 2 do umowy oraz przekazywania dokumentów wstępnych ustaleń warunków umowy a także dokumentów obejmujących dane klienta czy innych dokumentów wytworzonych w procesie pozyskiwania klienta, a także przekazywania wszelkiej korespondencji Klienta otrzymanej po zawarciu lub podpisaniu przez niego umowy, najpóźniej w terminie 10 dni od dokonania tych czynności

- niezwłocznego informowania (...) S.A. o wszelkich przeszkodach w wykonywaniu Umowy. Agent zaakceptował udostępnianie zbiorczych raportów wyników sprzedaży w zakresie danych dotyczących Sieci Sprzedaży Agenta dystrybuowanych do całej Sieci Sprzedaży (§4 Umowy). Zasady naliczania i wypłacania wynagrodzenia regulował załącznik nr 1 do Umowy. Rozliczenie dokonywane miało być za okresy miesięczne. Agent nie mógł żądać prowizji, gdy oczywiste było, że umowa z Klientem nie zostanie wykonana na skutek okoliczności, za które (...) S.A. nie ponosi odpowiedzialności, jeżeli zaś prowizja została już Agentowi wypłacona, podlegała ona zwrotowi ( powtórzenie przepisu art. 761 ⁴ kc ). Prowizja miała być zwracana zarówno przez Agenta jak i należącego do Sieci Sprzedaży Agenta Subagenta, który otrzymał wynagrodzenie za kontrakt. W przypadku braku zwrotu prowizji ze strony Subagenta, w ciągu 7 dni od daty otrzymania wezwania, za całość zobowiązania odpowiadał również Agent, do którego Sieci Sprzedaży należał rzeczony Subagent. (§7 pkt 7.1.1 – 7.1.5 Umowy)

Załącznik nr 1 do umowy określał ceny, stawki i zasady rozliczeń. Wynika z niego, iż Agent będzie wynagradzany wg „Modelu standardowego” za wszystkie zawarte przez Sieć Sprzedaży Agenta za pośrednictwem Agenta umowy sprzedaży energii elektrycznej, w oparciu o ofertę standardową określoną w Wytycznych dla Sprzedaży Agencyjnej. Wartość prowizji zaliczkowej za pojedynczy kontakt (Pk) stanowić miała iloczyn szacowanego zużycia energii elektrycznej (Zs) przez klienta, w okresie trwania kontraktu/promocji (okresu gwarancji ceny) oraz stawki zmiennej (Sz) wyrażonej w zł/MWh. W przypadku, gdy zużycie rzeczywiste było równe lub mniejsze niż 90% zużycia szacowanego, dokonywano korekty prowizji zaliczkowej wg. wzoru określonego w pkt 1.2. Załącznika. Z kolei Prowizja całkowita Pc wypłacana zgodnie z zestawieniem prowizyjnym (7.8 załącznika) stanowić miała sumę prowizji za pojedyncze kontrakty Pk, dla których dokonano pozytywnej weryfikacji dokumentów, niezbędnych do rozpoczęcia procesu zmiany sprzedawcy w okresie, za jaki sporządzone było zastawienie prowizyjne i sumą wszystkich kontraktów, dla których OSD (Operator Systemu Dystrybucyjnego) przekazał rzeczywiste dane pomiarowe za okres trwania kontraktu/promocji (pkt 1.3 Załącznika).

Według ogólnych zasad rozliczeń (pkt 7 Załącznika) do dnia 15 każdego miesiąca (...) S.A. przedstawić miało Agentowi zestawienie prowizyjne Agenta oraz Sieci Sprzedaży Agenta zawierające szczegółowe dane stanowiące podstawę wypłaty prowizji Pc, celem akceptacji przez Agenta, z tym, że Agent nabywał prawo do pierwszej prowizji Pk z dniem pozytywnej weryfikacji dokumentów niezbędnych do rozpoczęcia procesu zmiany sprzedawcy. Do zestawienia prowizyjnego za dany miesiąc sprzedaży miały być przyjęte wszystkie te umowy sprzedaży energii elektrycznej, które zostały poprawnie wprowadzone do systemy (...) w terminie nie krótszym niż 5 dni roboczych przed ostatnim dniem miesiąca, za który zostało wystawione zestawienie prowizyjne umowy i umowy te spełniły wszystkie formalno – prawne wymogi niezbędne do rozpoczęcia procesu zmiany sprzedawcy. (pkt 7.4 i 7.5 Załącznika). Uzgodnione i podpisane przez osoby upoważnione ze strony Agenta zestawienie prowizyjne zostać miało przesłane w terminie 5 dni roboczych na adres e-mail i równocześnie pocztą poleconą do (...) S.A. Brak doręczenia podpisanego zestawienia w ww. terminie upoważniał (...) S.A. do sporządzenia jednostronnie zatwierdzonego zestawienia wiążącego dla Agenta. (pkt 7.8 Załącznika). Uzgodnione obustronnie i podpisane przez osoby upoważnione zestawienie prowizyjne stanowiło podstawę do wystawienia faktury VAT/faktury VAT korekt z zastrzeżeniem pkt 7.8 zdanie ostatnie (pkt 7.10 Załącznika). Agentowi przysługiwało prawo reklamacji nieuzgodnionych wzajemnie pozycji w zestawieniu prowizyjnym, zgodnie z pkt 7.2 Umowy, tj. zgłoszenie reklamacji w terminie 60 dni od daty otrzymania od powoda zestawienia prowizyjnego (pkt 7.12 Załącznika).

Na podst. pkt 9.1.4 powód miał prawo do naliczenia kary umownej w wysokości 100 tys. Zł za każdy przypadek opóźnienia w wystawieniu fv korygującej dotyczącej nienależnie pobranej prowizji. (dowód: umowa agencyjna nr (...) z dnia 27.12.2013 r. wraz załącznikami k. 25-49)

Kolejną umowę agencyjną nr (...) strony zawarły w dniu 1 marca 2015 r. Zapisy tej umowy były w zasadzie analogiczne. Zasady naliczania i wypłacania wynagrodzenia regulował załącznik nr 1 do Umowy. Rozliczenie dokonywane miało być za okresy miesięczne. Agent nie mógł żądać prowizji, gdy było oczywiste, że umowa z Klientem nie zostanie wykonana na skutek okoliczności, za które (...) S.A. nie ponosił odpowiedzialności, jeżeli zaś prowizja została już Agentowi wypłacona, zostać miała o nią pomniejszona prowizja całkowita naliczona w najbliższym miesięcznym zestawieniu prowizyjnym. Agent zobowiązany był dokonać korekty uprzednio wystawionej faktury, uwzględniającej zwrot nienależnej prowizji, bądź przedstawić argumenty podważające zasadność korekty w całości lub w części. Realizacja korekty odbywać się miała zgodnie z Załącznikiem nr 1 do Umowy. Prowizja miała być zwracana zarówno przez Agenta jak i należącego do Sieci Sprzedaży Agenta Subagenta, który otrzymał wynagrodzenie za kontrakt (§6. Pkt 6.1.2 – 6.1.5 Umowy, pkt 9 Załącznika nr 1). W przypadku niezgodności otrzymanego z (...) S.A. zestawienia prowizyjnego z ewidencją Agenta po wyczerpaniu procedury opisanej w Załączniki nr 1, rozbieżności należało wyjaśnić w postępowaniu reklamacyjnym poprzez przedstawienie listy niezaliczonych prowizji, kopii podpisanych przez Klientów umów sprzedaży energii elektrycznej oraz innych dokumentów mających wpływ na zasadność i wysokość naliczonej prowizji lub listy niesłusznie zaliczonych prowizji, do podstawy obliczania wynagrodzenia. Jeżeli w postępowaniu reklamacyjnym zostałoby ujawnione nieprawidłowe naliczenie lub wypłacenie wynagrodzenia, wówczas korekty uznane w postępowaniu reklamacyjnym zostać miały rozliczone w miesiącu uznania reklamacji i wprowadzone do najbliższego miesięcznego zestawienia prowizyjnego. Weryfikacji i reklamacji podlegać miały tylko i wyłącznie umowy prawidłowo wypełnione i wprowadzone do systemu (...), a (...) zakończył się powodzeniem lub jest w toku po pozytywnej weryfikacji dokumentacji (...) (§6 pkt 6.2.1) Agent zobowiązany był do zgłoszenia i udokumentowania rozbieżności zestawienia prowizyjnego z ewidencją Agenta w terminie do 60 dni kalendarzowych od daty otrzymania przez (...) S.A. zestawienia prowizyjnego. W przypadku niedotrzymania powyższego terminu przez (...) S.A. uprawniona byłą do pozostawienia reklamacji bez rozpatrzenia. (...) S.A. rozstrzygać miał reklamacje na podstawie dokumentacji przedstawionej przez Agenta w terminach i na warunkach określonych w Załączniki nr 1 ((§6 pkt 6.2.2 Umowy).

(...) S.A. miał prawo żądać kary umownej w wysokości do 100 000 zł za każdy przypadek opóźnienia w wystawieniu faktury korygującej dotyczącej nienależnie pobranej prowizji (§8 pkt 8.1.3 Umowy).

W ogólnych zasadach rozliczeń prowizyjnych i korekt (w Załączniki nr 1 do Umowy) strony przyjęły, iż do dnia 15 każdego miesiąca (...) S.A. przedstawi Agentowi zestawienie prowizyjne Agenta oraz Sieci Sprzedaży Agenta zawierające szczegółowe dane stanowiące podstawę wypłaty prowizji Pc., celem akceptacji przez Agenta, z tym, że Agent nabywał prawo do pierwszej prowizji Pk z dniem pozytywnej weryfikacji dokumentów niezbędnych do rozpoczęcia procesu zmiany sprzedawcy. Do zestawienia prowizyjnego za dany miesiąc sprzedaży miały być przyjęte wszystkie te umowy sprzedaży energii elektrycznej, które zostały poprawnie wprowadzone do systemu (...) w miesiącu rozliczeniowym poprzedzającym przekazanie zestawienia prowizyjnego i umowy te spełniały wszystkie formalno – prawne wymogi niezbędne do rozpoczęcia procesu zmiany sprzedawcy, z zastrzeżeniem pkt 10.5 Przez miesiąc rozliczeniowy rozumiano miesiąc kalendarzowy (pkt 10.3, 10.4 Załącznika)

(...) S.A. zobowiązał się, że dla wszystkich reklamacji rozliczenia prowizyjnego z bieżącego miesiąca złożonych przez Agenta, przesłanych do 20 go dnia danego m-ca wraz z wymaganą dokumentacją, dokona weryfikacji oraz prześle finalną wersję rozliczenia do Agenta w ciągu 5 dni roboczych liczonych od dnia otrzymania reklamacji. Jeżeli Agent odwołał się od nieuwzględnionych reklamacji, w uzasadnionych przypadkach (...) S.A. dokonać miał ponownej weryfikacji zestawienia w ciągu kolejnych 3 dni roboczych. Liczonych od dnia wniesienia odwołania (pkt 10.6 Załącznika). Uzgodnione przez Strony zestawienie prowizyjne w formie korespondencji email zgodnie z pkt 10.1 umowy lub innej uzgodnionej pomiędzy stronami, stanowiło podstawę do wystawienia faktury VAT/ faktury VAT korekty. Data wystawienia faktury nie mogła być wcześniejsza niż data akceptacji uzgodnionego rozliczenia prowizyjnego, jednocześnie wystawienie faktury oznacza akceptację zestawienia prowizyjnego (pkt 10.8 Załącznika). Zestawienie zostać miało przesłane przez Agenta wraz z fakturą zgodnie z obowiązującą ścieżką obiegu faktur. Niedołączenie podpisanego zestawienia upoważniało (...) S.A. do odrzucenia faktury. (pkt 10.9 Załącznika). Płatności wynikające z faktur VAT dokonywane miały być przelewem bankowym na rachunek wskazany na fakturze VAT w ciągu 14 dni od daty prawidłowo wystawionego faktury przez Agenta, nie później jednak niż w ciągu 10 dni od daty wpływu do (...) S.A. (pkt 10.10 Załącznika). W przypadku, gdy z przyczyn niezależnych od Stron Umowy nie będzie możliwe dokonanie rozliczenia należnej Agentowi i Sieci Sprzedaży Agenta prowizji z uwagi na brak odczytu, rozliczenie takie nastąpić miało w pierwszym możliwym terminie, nie wcześniej jednak niż po miesiącu od dnia otrzymania danych pomiarowo rozliczeniowych od Operatora Systemu Dystrybucyjnego. (pkt 10.11 Załącznika)

(dowód: umowa agencyjna nr (...)z dnia 01.03.2015 wraz z załącznikami k. 50-74)

W nawiązaniu do zestawień prowizyjnych pozwana wystawiła zgodnie z wymaganym przez strony systemem rozliczeń faktury VAT korekty na łączną kwotę 166 278,00 zł .

podając na odwrocie podstawę dokonanego rozliczenia (Dowód: faktury korygujące k. 76-196)

W wezwaniu do zapłaty z dnia 22 marca 2017 r. kierowanym przez powoda, pozwany pierwotnie agent wzywany był o zapłatę sum wynikających z faktur korygujących niezapłaconych do dnia 22 maca 2017 r. na kwotę 49 916,25 zł oraz kar umownych na kwotę 3 198,58 zł. W kolejnym wezwaniu do zapłaty z dnia 9 maja 2017 r. pozwany wzywany był do zapłaty sum wynikających z faktur korygujących niezapłaconych do dnia 9 maja 2017 r. na kwotę 46 143,52 zł oraz kwot wynikających z poprzedniego wezwania do zapłaty z dnia 22 marca 2017 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 22.03.2017 r. k. 197; wezwanie do zapłaty z dnia 9.05.2017 r. k. 199)

Strony podejmowały próbę ugodowego rozwiązania sporu. Agent pismem z dnia 26.05.17r. wniósł do P. o rozłożenie zadłużenia na raty, na co powód przesłał mu propozycje ugody ratalnej. Powód wyraził zgodę na rozłożenie płatności kwoty 93 400,35 zł brutto na 11 rat płatnych od dnia 10 lipca 2017 r, w związku, z czym przesłał powodowej spółce (...) Sp. z o.o. sp.k. dwa egzemplarze ugody ratalnej nr (...) z prośbą o ich parafowanie, podpisanie oraz zwrotne odesłanie w terminie do 5 lipca 2017 r. Pozwany w odpowiedzi przyznał, iż nie uchyla się od zapłaty w/w kwoty, zwrócił się o rozłażenie na raty zaległych wobec (...) S.A. płatności wynikających z korekt rozliczeń prowizyjnych, prosząc spłatę zadłużenia od 1 stycznia 2018 r. powołując się na aktualne możliwości finansowe.

M. S. (2), prowadzący działalność gospodarczą, w ramach swej umowy agencyjnej w piśmie z dnia 31.03.17r. wskazywał na krótki okres wystawiania faktur korygujących, podnosząc, iż nie jest możliwe przeanalizowanie zasadności wystawienia wszystkich faktur. Po wezwaniu do zapłaty oświadczył, iż wszystkie wystawione faktury korygujące zostały wystawione zgodnie z żądaniem wystosowanym przez (...) S.A. aby uniknąć kar umownych, z zastrzeżeniem, że merytoryczne zbadanie zasadności wystawienia faktur korygujących ostanie przeprowadzona w późniejszym – obiektywnie możliwym terminie.

(dowód: pismo (...) S.A. z dnia 29 czerwca 2017 r. k. 201; pismo M. S. (3) pozwanego z dnia 31.03.2017 r. k. 218-219; pismo pozwanego z dnia 11.07.2017 r. k. 202; ugoda ratalna k. 373-374)

Wskazane w obu umowach modele obliczania prowizji odnosiły się do danego rodzaju oferty z klientem. W P.obowiązywał system komputerowy (...) (dalej: System), do którego dostęp miał każdy agent. Agent miał zorganizowaną własną sieć w ramach, której na jego rzecz pracowali handlowcy - osoby pozyskujące klientów, którzy podpisywali w imieniu P. umowy z klientami. Umowy te kolejno handlowcy przekazywali do agenta. Oryginał umowy Agent przekazywał do archiwum P.. Wszelkie dane z umowy Agent wpisywał do systemu, czyli wartość wolumenu, datę obowiązywania, ceny kontraktu, do tego dołączany był skan dokumentów. Tak przygotowany plik przesyłany do P.. Komorka P. dokonywała weryfikacji powyższego oceniając czy daną umowę P. może podpisać. Po pozytywnej weryfikacji tzw. PZSie umowa przekazywana była dalej. Bywały sytuacje, kiedy okazywało się, że poszczególna umowa nie może ona wejść w życie albowiem dystrybutor na danym obszarze energii elektrycznej stwierdzał, że P. nie może sprzedać energii, bo np. klient wybrał innego sprzedawcę, albo w międzyczasie zlikwidował działalność, zmienił miejsce siedziby i wówczas powód informował klienta, że umowa nie może być realizowana. W takich sytuacjach P. naliczało korektę prowizji Agenta, gdy za tę umowę, która nie weszła w życie prowizja została naliczona i wypłacona Agentowi. Była to prowizja zaliczkowa, bowiem wyliczona na podstawie szacunkowego zużycia energii na początku obowiązywania umowy a później to korygowano bądź na podstawie rzeczywistego zużycia energii, (czyli nieosiągnięcia wolumenu zużycia energii zakładanego w umowie) po zakończeniu obowiązywania umowy bądź też z przyczyn powyższych.

We wszystkich umowach z klientami były zastrzeżone okresy wypowiedzenia umowy przez klienta, natomiast nie obejmowały one okresów ceny gwarancyjnej, jeśli klient wypowiedziałby umowę w tym okresie, to wówczas groziły mu kary umowne. Klient nie osiągał wolumenu zakładanego w umowie, gdy nie zużył tyle energii przez cały okres trwania umowy bądź, gdy wypowiedział umowę wcześniej i w związku z tym także nie zużył zakładanej ilości. W przypadku przepisania umowy, (które polegało na tym, że klient wypowiadał umowę przed terminem jej zakończenia wskazując w swoje miejsce innego klienta, z którym byłą zawierana umowa na nowych warunkach, ale z dostawą energii w to samo miejsce bądź też zmieniał miejsce dostawy i zawierał nową umowę z nowym miejscem dostawy na nowych warunkach) P. nie naliczało kary umownej za takie wypowiedzenie.

Korekta prowizji dokonywana była przez powoda na ostatni dzień trwania umowy, z uwzględnieniem daty ostatniego odczytu zużycia energii. Analogicznie miało to miejsce w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy. Operator dystrybucji energii przesyłał w drodze elektronicznej odczyty zużycia energii do komórki zajmującej się rozliczeniami klientów (fakturowaniem). System informatyczny (tzw. portal prowizyjny) automatycznie naliczał zwrot prowizji na rzecz P. mając wprowadzony do systemu wolumen szacowany i wolumen rzeczywiście zużyty przez klienta. Do portalu prowizyjnego dostęp miał również Agent, który miał możliwość wyliczenia zwrotu prowizji w oparciu o uzyskane z systemu dane i algorytm ustalony w umowie. Na podstawie dokumentów źródłowych przyczyny naliczenia zwrotu prowizji wprowadzano do pliku Excel w tabeli. Pozwany był informowany w drodze korespondencji e- mail przez tzw. zespół wsparcia sprzedaży P. o przyczynach rozwiązania umowy, bądź też niezrealizowania, ale dokumentów źródłowych nie dostawał. Pozwany nie zwracał się dokumenty na podstawie, których doszło do naliczenia zwrotu prowizji. Głównym celem informowania Agenta o rozwiązaniu przedwczesnym umowy było umożliwienie mu przepisania tej umowy na nowego klienta bądź też zawarcia umowy na kolejny okres z tym samym klientem.

Pozwany nie miał jednak wiedzy co do okoliczności, czy powód prowadził jakieś działania windykacyjne wobec klientów, którzy zaprzestali płacić za energię elektryczną. Ze swojej strony też nie podejmował takich działań.

Były sytuacje, że pozwana spółka składała reklamację, co do naliczonego zwrotu prowizji. Odbywało się to w ten sposób, że dane o korektach przekazywane były przez P. do Agenta do 5 dnia następnego miesiąca -w drodze wiadomości e- mail. Wówczas miał on czas na ich weryfikację zgodnie z treścią umowy. Te pozycje, z którymi Agent się nie zgadzał, podlegały reklamacji i następnie analizie przez P.. (dowód: zeznania świadka W. K.; częściowo zeznania świadka E. S. (1))

W okresie współpracy stron objętej niniejszym postępowaniem, w ramach postanowień umów łączących strony, istniało kilka przyczyn aktualizujących należne pobranie prowizji przez Agenta i brak konieczności jej zwrotu na rzecz (...) S.A. (dotyczyło to sytuacji, gdy umowa nie weszła w życiu bądź też została wcześniej rozwiązana niż okres jej trwania). Przyczyny te sąd podzielił na dwie grupy:

a)  Okoliczności windykacyjne, związane z brakiem zapłaty należności za sprzedaną energię elektryczną, które dotyczą umów:

- nr (...) zawartej z (...) Sp. z o.o. w M. (k.612), objęta fakturą korygującą nr (...) (k.77),

- nr (...)_ (...) zawartej z (...) s.c. M. M., K. H. (k.649), objęta fakturą korygującą (...) (k.96),

- nr (...) zawartej z P.H.U. (...) (k. 711), objęte fakturą korygującą nr (...) (k.150),

- nr (...) zawartej z (...) Zakład (...) (k.730) objęte fakturą korygującą nr (...) (k.159),

- nr (...)zawartej z M. Sp. o.o. w G. (k.749) objęte fakturą korygującą nr (...) (k.165),

- nr (...)_ (...) zawartej z (...) .H.U. (...) M. M. w miejscowości Ś. (k.783), objęta fakturą korygująca nr (...) (k.192),

- nr (...)_ (...) zawartej z P.H.U. (...) Z. Ł. (k.785), objęte fakturą korygującą (...)(k. 195).

b)  Brak zgody (...) S.A. na wypowiedzenie umowy, bądź wykazania jednostronnego wypowiedzeniem umowy przez klienta:

- nr (...) zawartej z Przedsiębiorstwem (...) sp. k. w K. (k.658) objęta fakturą korygującą nr (...) (k.104),

- nr (...)_ (...) zawartej z S. W. M. (k.673), objęta fakturą korygującą nr (...) (k.131),

- nr (...)_ (...) zawartej z W. E. W. w S. (k.675), objęte fakturą korygującą nr (...) (k.132),

- zawartej z D. Ś. (k.771), objęta fakturą korygującą nr (...) (k.186),

- nr (...)zawartej z ZAKŁADEM (...) G. F. w Ż. (k.781), objęta fakturą korygującą nr (...) (k. 191),

- nr (...)zawartej z KOŁO (...), M. W., K. (...) s.c. w B. (k.786), objęte fakturą korygującą nr (...)(k.195),

- nr (...)_ (...) zawartej z (...) R. N. w W. (k.714), objęta fakturą korygującą (...) (k.152),

- nr (...) zawartej z Przedsiębiorstwem Produkcyjno Handlowym (...) w G. (k.733), objęte fakturą korygującą (...) (k.160),

- nr (...) zawartej ze Szkołą Podstawową z (...)(k.768) objęta fakturą korygującą nr (...) (k.468).

Łącznie pobrane z tego tytułu prowizje przez Agenta (pkt a i b) wynosiły 20 322,57 zł brutto ( kwota zbiorcza przeliczona na podst. treści Tabeli k. 598 z doliczeniem przez sąd podatku Vat 23% ).

(dowód: tabele k. 598 wraz z wymienionymi powyżej odpowiednimi fakturami korygującymi i pismami dotyczącymi rozwiązania umowy k.609-789; ww. faktury korygujące)

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony. Nie ujawniły się też przyczyny, dla których podlegałyby one nieuwzględnieniu przez Sąd. Sąd oddalił wszystkie wnioski dowodowe pozwanej M. S. (1) jako zbędne dla rozstrzygnięcia sprawy. Powództwo wobec tej pozwanej podlegało oddaleniu z uwagi na zwolnienie się od odpowiedzialności jako komandytariusza na podstawie przepisów k.s.h., stąd zbędne okazało się merytoryczne rozpoznanie zarzutów M. S. (1) i przeprowadzanie dowodów na okoliczności przez nią zgłoszone. Sąd oddalił pominął dowód z zeznań strony pozwanej na te same okoliczności, co zgłoszone przy wd z zeznań świadka E. S. (2), albowiem dowód z przesłuchanie stron ma charakter subsydiarny, zatem prowadzi sią go tylko wtedy gdy bark w sprawie innych dowodów (art. 299 k.p.c.).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków W. K. i częściowo zeznaniom świadka E. S. (1). Rozbieżności dotyczyły zeznań E. S. (2) dotyczących funkcjonowania zespołu wsparcia jako komórki istniejącej w ramach P. i okoliczności informowania przez P. pozwanego o okolicznościach rozwiązania (odrzucenia) umowy z poszczególnym klientem. Powyższe było sprzeczne z zeznaniami świadka W. K., która złożyła bardzo szczegółowe i precyzyjne zeznania odnośnie wprowadzania poszczególnych danych do systemu informatycznego. Z jej zeznań wynikało, iż zanim system (platformę informatyczną) taki wprowadzono dane odnośnie umów, klientów i przyczyn rozwiązania umów wprowadzane były do pliku Excel i przesyłane pozwanemu. Sąd miał na uwadze niesporny miedzy stronami fakt, iż pozwany agent nie skorzystał z procedury reklamacyjnej szczegółowo określonej w umowie, co skutkowało zgodnie z jej treścią obowiązkiem wystawienia przez niego fv korekty. Wskazać też należy, iż pozwany przy każdej comiesięcznej korekcie podawał na odwrocie swe rozliczenie prowizji w tabeli, co wskazuje , iż dysponował danymi pozwalającymi na jej naliczenie. Przyjąć zatem należało zgodnie z treścią umowy, że na datę wystawienia fv korekty strony uprzednio uzgodniły zestawienie prowizji. Sąd nie dał zatem wiary zeznaniom św. E. K.- (...) , że powód z opóźnieniem przesyłał agentowi rozliczenie, a faktury korekty były wystawiane tylko z obawy przed zapłatą kary umownej. Sąd nie dopatrzył się w umowach terminu do naliczenia kary umownej , brak w umowach terminu do wystawienia fv korekty, a terminy rzekomego poinformowania agenta o przyczynach niewykonania umowy , wskazane w tabeli przy piśmie procesowym pozwanego k. 802-811 nie zostały udowodnione, w/w świadek nie był w stanie podać nawet, czy rzekome opóźnienia w przekazaniu informacji dotyczyły pozwanego agenta, czy też innego podmiotu w ramach tej samej grupy kapitałowej ( pozwani prowadzili działalność agencyjną w ramach spółek i jako osoba fizyczna M. S. ). W ogóle w/w świadek nie rozróżniał, czy okoliczności , o których zeznawał dotyczyły spółki komandytowej, czy innego podmiotu. Jego ogólne i niespójne zeznania nie zostały uznane przez sąd za wiarygodne. Wreszcie sąd miał na uwadze, iż pozwany agent na etapie przedprocesowym nie podnosił tych zarzutów, pismo w tym przedmiocie z dnia 31.03.17r. pochodziło od innego agenta – M. S. (2) i dotyczyło innej umowy agencyjnej. Pozwana zaś spółka komandytowa uznała „niewłaściwie” dług w znacznej jego wysokości, objętej żądaniem pozwu, prosząc o jego rozłożenia na raty ( pismo z dnia 11.07.17r. ).

Sąd zważył, co następuje.

Odnosząc się do pozwanej M. S. (1) była ona w pozwanej spółce (...) sp. z o.o. sp.k. komandytariuszem. Odpowiedzialność komandytariusza w stosunku do wierzycieli takiej spółki zostaje ograniczona do wysokości sumy komandytowej, co wynika z art. 111 k.s.h. Tym samym, choć komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki komandytowej osobiście, to jego odpowiedzialność jest ograniczona wysokością zarejestrowanej sumy komandytowej. Nadto w oparciu o art. 112§1 k.s.h. komandytariusz jest wolny od odpowiedzialności w granicach wartości wniesionego wkładu do spółki. W pozwanej Spółce suma komandytowa została określona na kwotę 1 000 zł, z kolei wkład wniesiony przez pozwaną wyniósł 1 500 zł (KRS pozwanego k. 22-24). Skoro wysokość wkładu wniesionego przekroczyło sumę komandytową, pozwana zwolniła się w całości z odpowiedzialności za zobowiązania spółki, powództwo wytoczone względem niej było niezasadne i z tych przyczyn podlegało oddaleniu. Merytoryczne zarzuty zgłoszone przez pozwaną nie podlegały już badaniu w trakcie procesu.

Przechodząc zatem do odpowiedzialności komplementariusza : pozwanej spółki z oo. odpowiada ona w pełnej wysokości za długi spółki komandytowej ( art. 102 ksh ) oraz sybsydiarnie ( art. 31 § 1 ksh w zw. z art. 103 § 1 ksh ). Wobec rozwiązania spółki komandytowej na podst. art. 67 § 1 ksh, a więc bez jej likwidacji egzekucja p-ko spółce komandytowej jest co do zasady bezskuteczna, bowiem podmiot przestaje istnieć, a zatem czyni to wymagalną odpowiedzialność pozwanego komplementariusza za długi spółki ( przesłanka bezskuteczności egzekucji p-ko spółce jest wykazana ). Nie ma przy tym następstwa prawnego jej wspólników po spółce, co sąd już prawomocnie przesądził postanowieniem z dnia 17.10.17r. ( k. 297 i uzasadnienie k. 303-304 ).

Wspólnik może podnosić zarzuty przysługujące spółce. Zatem przechodząc do nich, istota rozpoznawanej sprawy skupiała się wokół ustalenia przyczyn niewykonania każdej z umów zawartej przez stronę powodową (objętych roszczeniem powoda) z klientami. W świetle przepisów o umowie agencyjnej konieczna była weryfikacja, czy oczywistym było, że do niewykonania tych umów doszło na skutek okoliczności, za które strona powodowa nie ponosi odpowiedzialności, a co za tym idzie, czy zasadnym jest jej żądanie zwrotu prowizji od Agenta, a tym samym pozwanego komplematariusza.

Na podstawie art. 761 ⁴ k.c. Agent nie może żądać prowizji, gdy oczywiste jest, że umowa z klientem nie zostanie wykonana na skutek okoliczności, za które dający zlecenie nie ponosi odpowiedzialności, jeżeli zaś prowizja została już agentowi wypłacona, podlega ona zwrotowi. Postanowienie umowy agencyjnej mniej korzystne dla agenta jest nieważne.

Powtórzeniem powyższego przepisu były uregulowania umów łączących strony tj. odpowiednio: (...) pkt 7.1.5 umowy nr (...) oraz §6 ust 6.1 pkt 6.1.5. umowy nr (...).

W kontekście zasad odpowiedzialności w niniejszej sprawie, kluczowym było ustalenie ciężaru dowodu w świetle cytowanego wyżej przepisu art. 761 ^{( 4)} k.c., który to ciężar zdaniem sądu wedle ustawy spoczywa na powodzie, zaś z uwagi na okoliczności tej sprawy w znacznej części został przerzucony na stronę pozwaną. Problematykę materialnoprawną ciężaru dowodu reguluje art. 6 k.c., który wprowadza ogólną zasadę, według której ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Wynika stąd, że powód musi udowodnić fakty tworzące jego prawo, a pozwany fakty, które przeszkodziły powstaniu prawa powoda lub je zniweczyły. Jeżeli pozwany przeciwstawia powodowi własne prawo, korzysta z zarzutu sensu stricto, role zmieniają się; w tym zakresie pozwany niejako wchodzi w rolę powoda, z procesowego jednak punktu widzenia pozostaje nadal pozwanym. W niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które zdecydowały o przerzuceniu ciężaru dowodu na stronę pozwaną, a okolicznością tą było „uznanie niewłaściwe” roszczenia, co wywieść należało z pisma pozwanego z dnia 11 lipca 2017 r. W piśmie tym pozwana spółka oświadcza iż „nie uchyla się od całkowitej spłaty zadłużenia”, w dalszej części powołuje się na okoliczności, które stanowić miały o przejściowych trudnościach płatniczych spółki, wnosi także o „rozpatrzenie procesu spłaty zadłużenia od dnia 01.01.2018 r.” Zadłużenie, o jakim mowa dotyczyło kwoty 93 400,35 zł , bowiem stanowiło odpowiedź na pismo powoda z dnia 29 czerwca 2017 r. (k.201). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, Sądu Apelacyjnego oraz doktryną prawa (1/1973.02.20 wyrok SN II CR 700/72 LEX nr 7218:„Treść podpisanego przez dłużnika zobowiązania co do zapłaty długu nie pozwala na potraktowanie tego pisma jako czynności prawnej wywołującej skutki w postaci zobowiązania się do zapłaty. Jest ono jedynie przejawem woli dłużnika, stwierdzającym, że dłużnik był przeświadczony (w chwili składania zobowiązania) o istnieniu roszczenia. Uznanie takie nie pozbawia jednak dłużnika prawa wykazywania w sądowym postępowaniu cywilnym, że uznany przez niego dług nie istnieje, względnie też, że istnieje on tylko w mniejszej kwocie.”, 2/ A. Wolter „Uznanie roszczenia a przedawnienie...” w NP 11/1960 str. 1413 i nast. oraz orzecznictwo SN tam powołane: z 9.12.1953 , 24.06.1957, 7.12.1957, 3/wyrok S.A. w Krakowie z 16.01.1991 I ACR 186/90 OSA 1992/1/6, 4/ SN Z 19.05.1961 I CR 540/60 PIP 1962 NR 5-6 STR. 977) uznanie niewłaściwe długu rodzi skutek w postaci przerzucenia na dłużnika ciężaru dowodu na okoliczności, że dług nie istnieje. Sąd podziela pogląd Aleksandra Woltera, iż uznanie ma znaczenie deklaratywne i nie stanowi samoistnego, abstrakcyjnego źródła zobowiązania. Uznanie , jako czynność quasi prawna ma charakter kauzalny, zatem dłużnik może w procesie wykazywać, że dług nie istnieje, bez obowiązku uchylenia się od skutków prawnych swego oświadczenie z powodu błędu. Powyższe przerzuca na stronę pozwaną ciężar dowodu w/w okoliczności. Uznanie długu w tej wysokości zdecydowało o tym, że w procesie to pozwany winien wykazać oczywistość odpowiedzialności P. tj. fakty, które świadczą o oczywistości, iż umowa z klientem nie zostanie ( nie została ) wykonana na skutek okoliczności, za które odpowiada P. (a contrario art. 761 ^{( 4)} k.c.). Zresztą sam pozwany tak właśnie wykładał ten przepis , na co wskazuje treść jego pism procesowych oraz stanowisko na rozprawie. Zdaniem sądu do przyjęcia odpowiedzialności powoda w myśl w/w przepisu wystarcza, iż zachodzi choćby współodpowiedzialność P., nie musi być to odpowiedzialność wyłączna.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego sąd ustalił, iż zaistniały dwie grupy przyczyn związanych z rozwiązaniem umowy, za które w sposób oczywisty odpowiedzialność czy też wpółodpowiedzialność z osobą trzecią ( klientem ) ponosi powód. Należy przy tym mieć na względzie, iż wymagana przez ustawodawcę „oczywistość” stwarza kryterium o charakterze ocennym, dlatego też musi być kwalifikowana przez Sąd in casu, z uwzględnieniem danych okoliczności. Przy rozpatrywaniu tej kwestii nie można pomijać funkcji ochronnej ww. przepisu wobec agenta. (por. T. Wiśniewski Kodeks cywilny. Komentarz Tom V Zobowiązania,, wydanie elektroniczne LEX). Owa oczywistość powinna być odnoszona zarówno do niewykonania umowy, jak i przyczyny tego niewykonania. W ocenie Sądu należy ją interpretować jako pewność, że umowa nie zostanie ( nie została ) wykonana.

Sąd uszeregował wskazane przez strony przyczyny nieosiągnięcia wolumenu energii , stanowiące o niewykonaniu umowy w myśl w/w przepisu jako:1/ windykacyjne: jednostronne rozwiązania umowy przez powoda z powodu braku zapłaty należności za sprzedaną energię elektryczną (k. 612, 649, 711, 730, 783), 2/ prośba klienta ( odbiorcy energii ) o rozwiązanie umowy i zobowiązanie się klienta do podpisania nowej umowy i akceptacja tego przez powoda (k.658), 3/ decyzja P. o rozwiązaniu umowy na wniosek klienta o przepisanie umowy na nowy podmiot i prośbę o rozwiązanie umowy, zatem brak jest wypowiedzenia przez klienta umowy; jest tylko prośba klienta na wyrażenia zgody przez P. na rozwiązanie umowy, na co P. wyraża zgodę, czyli następuje rozwiązanie umowy za porozumieniem stron (k.673 , 675, 749,) 4/rozwiązanie umowy w trybie wyraźnego zgodnego porozumienia stron (k.714, 733).

Ad. 1/ windykacja: Wobec klientów pozostających w zadłużeniu P. mógł podjąć działania windykacyjne, które mogłyby doprowadzić do skutecznej windykacji, a rozwiązanie umowy za sam fakt braku zapłaty nie było konieczne. Skoro powód w własnej inicjatywy rozwiązał jednostronnie umowę, co doprowadziło do braku osiągnięcia wolumenu poziomu energii zakładanej w umowie, to oczywistym jest jego współodpowiedzialność z klientem w niezrealizowaniu umowy. Z akt sprawy wynika, że takie sytuacje tj. brak regulowania należności na rzecz P. kwalifikowane były automatycznie jako umowy do rozwiązania z zapiskiem „ umowa rozwiązana z przyczyn windykacyjnych”. Ta współodpowiedzialność wyrażała się w bierności ze strony P. w podejmowaniu działań windykacyjnych, a okoliczność przeciwna i bezskuteczność tych działań nie wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego.

Pozostałe okoliczności Ad. 2/ – Ad. 4/ wskazywały, że dającemu zlecenie P. można było przypisać co najmniej współodpowiedzialność w niewykonaniu umowy zawartej z klientem. I tak wniosek odbiorcy energii o rozwiązanie umowy i zobowiązanie się klienta do podpisania nowej umowy jak i wniosek skrócenie okresu obowiązywania umowy mogły nie zostać uwzględnione przez P., wówczas umowa nie uległaby wcześniejszemu rozwiązaniu i wolumen w niej zakładany mógł zostać osiągnięty, co przesądziłoby o zasadności poboru prowizji przez Agenta. Ma to o tyle znaczenie, że prowizja za zawarcie każdej umowy wypłacana była przez powoda z góry za cały okres, na który pozwany zawarł konkretną umowę. Przyczyną korygowania większości prowizji była w niniejszej sprawie różnica pomiędzy deklarowanym (szacunkowym) na etapie zawarcia umowy wolumenem energii a jej rzeczywistym zużyciem. Skoro zatem na etapie zawierania umowy Agent dokonał szacowania wolumenu na określoną wartość i wedle tej wartości została mu wypłacona z góry prowizja a następnie w trakcie realizacji umowy klient zużył mniej energii, (co było udokumentowane odczytami) oczywistym było, że należy się zwrot nadpłaconej prowizji. Zwrot ten jednak, jak argumentowano powyżej, nie był zasadny z przyczyn, o jakich mowa. Kolejne wnioski wskazują po prostu na rozwiązanie umowy przez P. na prośbę klienta bądź na rozwiązanie umowy w trybie zgodnego porozumienia stron. Trudno za takie postępowanie P. obciążać odpowiedzialnością Agenta, który nie ma de facto wpływu na uznaniową decyzję P. ( jego zgodę na rozwiązanie umowy ) co do dalszego istnienia umowy. Likwidacja działalności gospodarczej przez klienta także nie należy do przyczyn uzasadniających zwrot prowizji Agenta, bo do niewykonania umowy doszło na skutek jednostronnej decyzji powoda o rozwiązaniu umowy z tej przyczyny. Za w/w okoliczności 2/, 3/, 4/ odpowiada powód, bo oczywistym jest, że skoro na prośbę klienta o rozwiązanie umowy przed terminem wyraził na to zgodę, to współodpowiada, bowiem doszło do rozwiązania umowy za de facto zgodą obu stron.

Sąd podzielił też wskazane w tabeli przyczyny na te, dotyczące okresu, za który powód dochodził zapłaty zwrotu prowizji w kwotach, co do których brak uznania długu przez pozwanego ( dwie ostanie faktury, objęte żądaniem pozwu , a odnośnie Tabeli , poczynając od Klienta : J. M. ). Co do tych należności ( aż do końca tabeli ) to powód winien wykazać okoliczności, które wskazują na oczywistość braku jego odpowiedzialności za niezrealizowanie umowy. I tak: 1/okoliczności rozwiązania umowy wskazane w piśmie niejasne, zatem brak wykazania przez powoda przesłanki oczywistości (k.742), 1/ decyzja jednostronna powoda o skróceniu okresu obowiązywania umowy i powód wobec zakwestionowania przez pozwanego w ostatnim piśmie procesowym przyczyny nie wykazał tych okoliczności (k.768), 2/likwidacja działalności gospodarczej przez Klienta, a powód nie wykazał, że było to jednostronne wypowiedzenie umowy przez klienta (k.771). 3/ powód nie wykazał, że doszło do rozwiązania umowy dystrybucyjnej wobec zaprzeczenia przez pozwanego tej przyczynie (781, 786 ).

Powyżej wymienione przyczyny zdaniem Sądu zdecydowały o tym, ż wypłacona Agentowi prowizja nie podlega zwrotowi i w tym zakresie powództwo zostało oddalone, tj. co do kwoty 20 322,57 zł. Na kwotę tę złożyły się kwoty brutto: 1413,33 zł ( 2-ga fv z żądania pozwu), 268,69 zł ( 6-ta fv z żądania pozwu), 8.822,29 zł ( 7-ma fv z żądania pozwu), 528,26 zł i 107,04 zł ( 8-ma fv z żądania pozwu), 188,59 zł, 402,49 zł, 606,35 zł, 319,93 zł, 759,08 zł, 383,60 zł ( 10-ta fv z żądania pozwu), 1553,12 zł, 169,97 zł, 69,23 zł, 3826,68 zł, 281,31 zł, 622,61 zł ( 11-ta fv z żądania pozwu ).

Pozostałe przyczyny, wskazana w dokumentach źródłowych przez powoda z uwagi na zmianę ciężaru dowodu - uznanie długu przez pozwanego ( w odniesieniu do od 1–szej do 9-tej fv żądania pozwu ) - nie zostały wykazane przez pozwanego jako oczywiście świadczące o odpowiedzialności powoda. W ogólności są to: rozwiązanie umowy dystrybucyjnej, jednostronne wypowiedzenie czy rozwiązanie umowy przez klienta, a w odniesieniu do 2 ostatnich faktur, co do których brak uznania długu, powód z kolei wykazał, że doszło do rozwiązania jednostronnego umowy przez klienta, nieosiągnięcia wolumenu przez klienta mimo trwania umowy ( to obciąża wyłącznie klienta ), rozwiązanie umowy dystrybucyjnej, co oczywiście świadczy o braku odpowiedzialności powoda za niewykonanie umowy.

Pozwany nie udowodnił, by powód nienależycie wykonywał obwiązek informacyjny: „w terminie rozsądnym” ( art. 760 ² § 2 kc ) i by to nienależyte wykonanie obowiązku informacyjnego pozostawało w związku przyczynowym z odpowiedzialnością powoda za brak wykonania umowy w postaci braku osiągnięcia wolumenu w myśl art. 761 ⁴ kc. Nie wykazał bowiem pozwany terminów, w jakich te informacje pozyskał, a wskazanych w zał. do pisma procesowego z dnia 5.03.18r. , nie przekonują też twierdzenia, że gdyby informacja przyszła na czas ( pytanie, jaki ), to agent dzięki swoim działaniom ( podjęcie rozmów z klientem ) utrzymałby tego klienta ( spekulacje pozwanego ).

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. stosunkowo rozdzielając koszty. Sąd miał na uwadze, iż po stronie pozwanej występowali dłużnicy solidarni ( współuczestnictwo niekonieczne, materialne ), reprezentowani przez tego samego pełnomocnika, zatem wynagrodzenie jest jedno, a koszty postępowania strony przeciwnej należy podzielić na pół, skoro są różne rozstrzygnięcia wobec każdego ze współpozwanych. Na całe koszty po stronie powoda złożyły się: opłata od pozwu 8314 zł, minimalne wynagrodzenia radcowskie 5400 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł. Razem 13.731 zł, które sąd podzielił na pół. Powód utrzymał się z roszczeniem w 87,78% wobec pozwanego ad.2. Zatem względem tego pozwanego po stronie powoda należne mu koszty to: 6.865,50 zł x 87,78 % = 6026,53 zł. Pozwany ad. 1 (wygrał w 12,12 % ): połowa minimalnego wynagrodzenia adwokackiego z opłatą skarbową: 2717 zł x 12.12 % = 329,30 zł. Wobec pozwanej ad.2, która wygrała proces w całości sąd zasądził od powoda drugą połowę stawki adwokackiej z opłatą skarbową od pełnomocnictwa: 2717 zł. na podst. art. 98 § 1 kpc ( por. III CZP 29/15, III CZP 130/06, I UZ 15/11 ).