Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 346/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Strzyżowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący

SSR Jolanta Mac-Śnieżek

Protokolant

Alicja Rokita

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2018 roku w Strzyżowie

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko

pozwanemu (...) S.A. w S.

o zapłatę i ustalenie

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda M. B. kwotę 30.000,00 złotych (trzydzieści tysięcy), tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda M. B. kwotę 4.766,00 złotych (cztery tysiące siedemset sześćdziesiąt sześć złotych), tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty;

III.  ustala odpowiedzialność pozwanego za skutki wypadku z dnia
4 lipca 2015 roku, które mogą wystąpić w przyszłości u powoda;

IV.  oddala powództwo w pozostałej części;

V.  nie obciąża powoda kosztami procesu związanymi z oddaloną częścią powództwa;

VI.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Strzyżowie kwotę 1.739,00 złotych (jeden tysiąc siedemset trzydzieści dziewięć złotych), tytułem opłaty sądowej od pozwu oraz kwotę 1.330,83 złotych (jeden tysiąc trzysta trzydzieści złotych osiemdziesiąt trzy grosze), tytułem brakującego wynagrodzenia biegłych od uiszczenia których powód został zwolniony;

VII.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.617,00 złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia Sądu Rejonowego

Jolanta Mac-Śnieżek

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 czerwca 2018 roku sygn. akt I C 346/17.

M. B. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w S., w którym domagał się zasądzenia od pozwanego na jego rzecz kwoty 37.500,00 złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2015 roku do dnia
31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia
2 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty. Domagał się również zasądzenia kwoty 5.646,00 złotych odszkodowania z tytułu kosztów opieki osób trzecich nad powodem, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty.

Dodatkowo powód wniósł o ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość, za skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 4 lipca 2015 roku.

Ponadto domagał się zasądzenia od pozwanego na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w dniu 4 lipca 2015 r.
w miejscowości B. około godziny 2 w nocy, kierujący samochodem osobowym marki S. (...) nr rej (...) P. B., zjechał nagle na lewe pobocze drogi i uderzając w przepust drogowy zjechał do przydrożnego rowu. Pasażerem pojazdu był M. B., który w wyniku zdarzenia doznał poważnych obrażeń ciała w postaci złamania kręgosłupa w obrębie trzonu kręgu L1 oraz złamania paliczka podstawowego kciuka lewego. Powód za pośrednictwem pełnomocnika zgłosił pozwanej szkodę, wnosząc
o przyznanie kwoty zadośćuczynienia w wysokości 90.000,00 złotych. Decyzją z dnia 29 września 2015 r. pozwana przyjęła odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie co do zasady, przyznając powodowi kwotę 4.000,00 złotych, tytułem zadośćuczynienia. Powód zakwestionował w odwołaniu ustalenia ubezpieczyciela w przedmiocie przyzywanego zadośćuczynienia
i wniósł o ponowne rozpatrzenie stanowiska oraz dodatkowo o wypłatę odszkodowania w wysokości 5.940,00 złotych, z tytułu opieki osób trzecich oraz 13,95 złotych, tytułem zwrotu kosztów zakupu leków. Decyzją pozwanej
z dnia 4 kwietnia 2016 r. przyznano powodowi dalszą kwotę tytułem zadośćuczynienia w wysokości 3.500,00 złotych, kwotę 294,00 złote, tytułem odszkodowania obejmującego zwrot kosztów opieki osób trzecich. Powód ponownie odwołał się od tej decyzji, jednakże pozwana podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Bezpośrednio po zdarzeniu powód pozostawał w głębokim szoku
i z miejsca wypadku wraz z bratem powrócił do domu rodzinnego, jednak
z powodu szybko pogłębiającego się złego samopoczucia, narastających zawrotów głowy i dolegliwości bólowych został odwieziony do SOR (...) w R. (...). Przeprowadzono u powoda szereg badań diagnostycznych, które wykazały złamanie trzonu kręgu L1 oraz złamanie paliczka podstawowego kciuka lewego – odłamanie fragmentu kostnego podstawy paliczka bliższego kciuka lewej ręki. Powód został niezwłocznie przetransportowany na oddział szpitalny i zakwalifikowany do zabiegu operacyjnego. Ostatecznie jednak odstąpiono od operacji i zastosowano leczenie w gorsecie J.`a oraz założono gips. Powód w tym okresie był zdezorientowany odczuwał ból związany z urazem kręgosłupa oraz kciuka, jak również silny niepokój i strach związany ze swoją sytuacją zdrowotną. Powód pozostawał w tym okresie niesamodzielny, a pomoc w zakresie podstawowych czynności świadczyli na jego rzecz najbliżsi tj. ojciec, matka oraz brat.

W szpitalu powód przebywał od 4 do 6 lipca 2017 r. Przez okres 4 miesięcy nosił gorset J.`a oraz miał bezwzględny zakaz przeciążania i zginania kręgosłupa piersiowo - lędźwiowego oraz wyraźne zalecenie do pozostawania w pozycji leżącej przez okres aż 4 miesięcy. Powodowi zapisano szereg leków i założono gips na okres 6 tygodni.

Po wyjściu ze szpitala powód przez około 2-3 tygodnie praktycznie nie wstawał z łóżka, a jedynie wyjeżdżał do kontroli lekarskich. Z uwagi na ból kręgosłupa pojawiły się u powoda wyraźne problemy ze snem i właściwym wypoczynkiem. W tym czasie powód również był niesamodzielny i we wszelkich podstawowych czynnościach pomagał mu najczęściej ojciec.

Po zakończeniu leczenia, tj. 24 listopada 2015 r. do dnia dzisiejszego nadal występuje u powoda ból w okolicach złamanego kręgu. Pojawia się on po powrocie z pracy i ustępuje dopiero w trakcie nocy. Powód odczuwa również przy zmianie pogody dolegliwości ze strony złamanego kciuka. Z uwagi na przebyty wypadek powód nie rozpoczął pracy planowanej na sierpień 2015 r. w przedsiębiorstwie meblarskim w B. na stanowisku kierowcy.

Przed zdarzeniem powód był sprawnym fizycznie młodym mężczyzną i nie miał problemów z poruszaniem się i aktywnym spędzaniem czasu. Do dnia dzisiejszego nie wrócił w pełni do sprawności sprzed zdarzenia. Poprzez fakt wypadku powód rozpoczął pracę ze znacznym opóźnieniem w stosunku do wcześniejszych planów. Obecnie powód również odczuwa fizyczne następstwa wypadku, nie może przenosić cięższych przedmiotów bez narażenia się na wystąpienie bólu w okolicach odcinka lędźwiowego kręgosłupa.

W okresie od pobytu w szpitalu oraz po opuszczeniu szpitalu do 30 listopada 2015 r. powód wymagał opieki w zakresie przygotowywania
i podawania posiłków, podawania leków i wykonywania zastrzyków, wykonywania wszelkich czynności wymagających wysiłku fizycznego, prania, sprzątania. Powód wymagał opieki w tym okresie łącznie w wymiarze 594 godzin. Przyjmując średnią stawkę za jedną godzinę opieki niewykwalifikowanych opiekunek MOPS na 10,00 złotych, wartość świadczonej na jego rzecz opieki wynosi kotwę 5.940,00 złotych. Z uwagi na nadal odczuwane dolegliwości przez powoda w obrębie kręgosłupa i w związku ze złamanym kciukiem powód nie jest w stanie przewidzieć, czy w związku
z powyższym nie ujawnią się inne następstwa wypadku z tym związane, dlatego jego zdaniem uzasadnione jest ustalenie odpowiedzialności na przyszłość pozwanej za skutki wypadku z dnia 4 lipca 2015 r.

Pozwany w odpowiedzi na pozew (k. 102) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg przedstawionego spisu kosztów.

W uzasadnieniu podał, że bezsporne jest pomiędzy stronami, iż pojazd marki S. (...) o nr rej (...) kierowany przez P. B. w dacie zdarzenia był objęty przez pozwanego obowiązkowym ubezpieczeniem w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Pozwany kwestionuje jednak wysokość dochodzonego roszczenia zarzucając ekstremalne wygórowanie zadośćuczynienia w stosunku do doznanych krzywd. Pozwany podniósł zarzut nie wykazania wartości poniesionej szkody, a ponadto brak interesu prawnego powoda w zakresie powództwa o ustalenie.

Sąd ustalił:

W dniu 4 lipca 2015 r. w miejscowości B. około godziny
2 w nocy kierujący samochodem osobowym marki S. (...) nr rej (...) P. B. zjechał nagle na lewe pobocze drogi i uderzając
w przepust drogowy zjechał do przydrożnego rowu. Pasażerem pojazdu był M. B..

Pojazd marki S. (...) o nr rej. (...) w dacie zdarzenia był objęty przez pozwanego obowiązkowym ubezpieczeniem w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

dowód: akta szkody nr (...) na płycie CD, k. 112, oświadczenie powoda o użyciu pasów bezpieczeństwa z dnia 8 lipca 2015 roku, k. 21.

Powód z miejsca wypadku wraz z bratem – kierowcą przedmiotowego pojazdu udali się do miejsca zamieszkania. Z powodu pogłębiających się dolegliwości bólowych, narastających zawrotów głowy i obrzęku kciuka lewego powód został odwieziony do SOR (...), gdzie został poddany badaniom diagnostycznym i konsultacjom.

W dniach od 4 do 6 lipca 2015r. powód hospitalizowany był w (...) w R..

U powoda rozpoznano uraz kręgosłupa lędźwiowego ze złamaniem trzonu kręgu L1 oraz złamanie paliczka podstawnego kciuka lewego (praworęczny). Powód zaopatrzony został w gorset J. oraz w gips przedramienny pełny na lewą kończynę górną. Gorset J. zalecono na okres 3 miesięcy, tj. do listopada 2015r., natomiast gips przedramienny powód założony miał przez okres 6 tygodni. W trakcie leczenia ambulatoryjnego powód stosował rehabilitację i usprawnienie własne. Zasadnicze leczenie zakończono
w listopadzie 2015r.

Dolegliwości związane z urazami spowodowały ból w okresie do
2 miesięcy od urazu w nasileniu 4 stopni VAS (10 stopniowej), a przez resztę okresu leczenia 3 stopnie, obecnie okresowo 2-3 punkty VAS.

Uraz i leczenie spowodowały ograniczenia w życiu codziennym – ograniczenie średnie w samoobsłudze przez okres 3 miesięcy po urazie, mierne ograniczenie przez resztę okresu leczenia. Śladowe ograniczenie obecnie (dźwiganie ciężkich przedmiotów, ciężka praca fizyczna, przeciążanie kończyn górnych i osiowe kręgosłupa lędźwiowego oraz przeciążanie oburęczne kończyn górnych.

W przyszłości u powoda może dojść do rozwoju pourazowej choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa lędźwiowego, jednak wobec obecnie prezentowanych dolegliwości, zakresu urazu i przebiegu jego leczenia rokowanie co do braku rozwoju powyższego są pomyślne.

Powód doznał uszczerbku na zdrowiu w zakresie urazu kręgosłupa lędźwiowego z punktu 90a per analogiam - rozporządzenia Ministra Pracy
i Polityki Społecznej z dnia 12 grudnia 2002 roku – w wysokości 7 %,
w zakresie urazu kciuka lewego z punktu 134a rozporządzenia - w wysokości
4 %, łącznie 11 %.

dowód: karta informacyjna Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Szpitala Wojewódzkiego nr (...) w R. z dnia 4 lipca 2015 roku, k. 35, wyniki badania z dnia 4 lipca 2015 roku kręgosłupa lędźwiowego krzyżowego, kręgosłupa kończyny górnej lewej, klatki piersiowej, obręczy miednicy, jamy brzusznej, k. 36-41, I. Karta Zleceń, Konsultacji i (...) Diagnostycznych Szpitala Wojewódzkiego nr (...) w R. z dnia 4 lipca 2015 roku, k. 42, historia choroby powoda z dnia 4 lipca 2015 roku z Kliniki (...) i Dorosłych
w R., k. 43-44, karta informacyjna Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Szpitala Wojewódzkiego nr (...) w R. z dnia
4 lipca 2015 roku, k. 45-46, karta oceny ryzyka i rejestracji zakażenia zakładowego z dnia 5 lipca 2015 roku, k. 47, oświadczenie pacjenta z dnia 4 lipca 2015 roku, k. 48, I. Karta Zleceń Farmakologicznych od 4 – 6 lipca 2015 roku, k. 49, plan opieki pielęgniarskiej w Oddziale (...) z dnia 6 lipca 2015 roku, k. 50, historia pielęgnowania pacjenta w Oddziale (...) z dnia 4 lipca 2015 roku, k. 51, ocena pielęgniarska stanu bio-psycho-społecznego powoda, k. 52, zalecenia po urazach kręgosłupa – zestaw 9, k. 53, epikryza z dnia 6 lipca 2015 roku, k. 54, karta informacyjna z Klinicznego Szpitala Wojewódzkiego nr (...)
w R. z dnia 6 lipca 2015 roku, k. 55, skierowanie do (...)- Ortopedycznej
z dnia 5 lipca 2015 roku, k. 56, historia choroby (...) Szpitala Wojewódzkiego nr (...) w R. z dnia 14 lipca 2015 roku, k. 57-58, wyniki badań RTG ręki i kręgosłupa lędźwiowego z dnia 4 sierpnia 2015 roku, k. 59, zaświadczenie Gabinetu fizjoterapii (...) w B. z dnia 31 lipca 2015 roku, k. 60, zaświadczenie lekarskie z dnia 24 listopada 2015 roku (...)
w R., k. 61, opinia biegłego ortopedy traumatologa W. P. z dnia 14 grudnia 2017 roku,
k. 127, opinia sądowo pielęgniarska J. F. z dnia
27 lutego 2018r., k. 138-140.

W takcie pobytu w szpitalu powód znajdował się pod opieką i nadzorem zatrudnionego personelu medycznego. Bliscy podczas swoich wizyt w szpitalu dodawali mu otuchy i wspierali go. Ich obecność i rozmowy pozwalały złagodzić napięcie emocjonalne wynikające z lęku i obawy o stan swojego zdrowia oraz o przebieg procesu terapeutycznego. Podczas swoich wizyt bliscy świadczyli na rzecz powoda drobne czynności opiekuńczo – pomocnicze, jak pomoc w spożywaniu posiłków, w załatwianiu potrzeb fizjologicznych
i w wykonywaniu toalety intymnej, poprawianie poduszek i ułożenia na łóżku. Świadczona przez bliskich dodatkowa opieka nad powodem w czasie 2 godzin dziennie była adekwatna do jego potrzeb podczas pobytu w szpitalu (3 dni x 2 godziny = 6 godzin).

W trakcie pobytu w domu, przez okres pierwszego miesiąca opiekę nad powodem sprawował przeważnie ojciec, gdyż nie pracował. W okresie tym powód wymagał pomocy i wsparcia w wielu czynnościach dnia codziennego, takich jak: toaleta ciała poranna i wieczorna, pomoc w załatwianiu potrzeb fizjologicznych, pomoc w ubieraniu się i rozbieraniu, podawanie leków
i wykonywanie zastrzyków przeciwzakrzepowych, sprawianie bieżących zakupów, przygotowywanie posiłków i pomoc w ich spożywaniu, pomoc
w trakcie zmiany pozycji i podczas samodzielnego przemieszkania się, wsparcie w trakcie wizyt kontrolnych u lekarzy specjalistów i podczas zabiegów rehabilitacyjnych (od 20 do 31 lipca 2015r.). W okresie miesiąca od opuszczenia szpitala efektywna opieka nad powodem pozwalająca pokryć potrzeby osoby leżącej, niesamodzielnej to 8 godzin dziennie, tj. 30 dni x 8 godzin = 240 godzin.

Po miesiącu pobytu w domu, około 7 sierpnia 2015r. powód podjął stopniowe próby samodzielnego poruszania się. Przez okres 2 miesięcy próbował w miarę możliwości samodzielnie wykonywać pewne czynności. Pomoc osób trzecich pozostawała nadal niezbędna, w szczególności podczas samodzielnego poruszania się po mieszkaniu – asekuracja, toalety ciała, sprawiania zakupów, przygotowywanie posiłków w szczególności gotowanie ich i podawanie, pomoc i asekuracja podczas ubierania się oraz w trakcie wyjść
do lekarzy na kontrole specjalistyczną. Adekwatny okres opieki do potrzeb powoda wynosiła w tym okresie 4 godziny dziennie, tj. 60 dni x 4 godziny = 240 godzin.

W okresie od 7 października do 7 listopada 2015r. powód pozostawał praktycznie samodzielny w wykonywaniu czynności dnia codziennego, wymagał wsparcia i pomocy jedynie przy czynnościach, w trakcie których konieczne było schylanie się, podnoszenie, czy przenoszenie cięższych przedmiotów, dźwiganie. Adekwatna opieka osób trzecich do potrzeb powoda w tym okresie wynosiła 5 godzin tygodniowo, tj. 5 godzin x 4 tygodnie = 20 godzin.

Łączna ilość godzin świadczonej pomocy powodowi wyniosła 506 godzin, co przy przyjęciu stawki za 1 godzinę opieki niewykwalifikowanych opiekunek MOPS 10,00 złotych, daje łączną kwotę kosztów opieki 5.060,00 złotych.

dowód: oświadczenie powoda o opiece i pomocy świadczonej poszkodowanemu przez ojca Z., o poniesionych kosztach leczenia z dnia 8 marca 2016 roku, k. 62, opinia sądowo pielęgniarska J. F. z dnia 27 lutego 2018r., k. 138-140 wraz z opinią uzupełniającą tej biegłej z dnia 24 kwietnia 2018r., k. 160, zeznania świadków P. B., k. 123-124, B. B., k. 124, Z. B., k. 124-125, A. B., k. 125, powoda M. B., k. 170-171.

Przed wypadkiem powód był w pełni zdrowy, silny i dużo pomagał rodzicom w domu w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Po wypadku powód miał lęki przed jazdą samochodem, ale po namowach rodziny stopniowo zaczął jeździć samochodem. Obecnie powód pracuje jako kierowca w firmie (...). Cały czas odczuwa ból kręgosłupa, a w szczególności przy zmianie pogoda, jak również przy cięższej pracy, czy też dłuższej jeździe samochodem. Zmuszony jest robić sobie co jakiś czas przerwy i pochodzić chwilę, aby dalej kierować samochodem.

dowód: zeznania świadków P. B., k. 123-124, B. B., k. 124, Z. B., k. 124-125, A. B., k. 125, powoda M. B., k. 170-171.

Pozwany – uznając roszczenie powoda co do zasady, przejmując gwarancyjną odpowiedzialność z umowy ubezpieczenia w zakresie cywilnej odpowiedzialności posiadacza pojazdu, wypłacił na jego rzecz kwotę 7.500,00 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz 294,00 złotych tytułem odszkodowania związanego z opieką osób trzecich.

dowód: akta szkody nr (...) na płycie CD, k. 112, zgłoszenie szkody osobowej z dnia 26 sierpnia 2015 roku, k.22, pismo pozwanego z dnia 7 września 2015 roku do Kancelarii S (...)
w R., k. 26, pismo pozwanego z dnia 4 lipca 2015 roku do Kancelarii S (...) w R., k. 34, badanie lekarskie OC
z dnia 1 grudnia 2015 roku, k. 28, odwołanie od decyzji z dnia
8 marca 2016 roku, dla ustalenia że powód odwołał się od decyzji z dnia 30 września 2015 roku, k. 30, pismo pozwanego
z dnia 4 kwietnia 2016 roku do Kancelarii S (...) w R. dla ustalenia przyznania odszkodowania w wysokości 3.807,95 złotych, k. 32, odwołanie od decyzji z dnia 5 kwietnia 2016 roku, dla ustalenia że powód odwołał się od decyzji z dnia 4 kwietnia 2016 roku, k. 33, pismo pozwanego z dnia 30 września 2016 roku do Kancelarii S (...) w R., k. 27.

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dowodom w postaci dokumentów, których treść nie była kwestionowana przez strony.

Również Sąd dał wiarę zeznaniom świadków P. B., B. B., Z. B., A. B., jako spójnym, logicznym
i konsekwentnym.

W pełni zasługują na wiarę opinie biegłych sądowych W. P. i J. F., które sporządzone zostały w sposób kompetentny, fachowy, rzetelny i których ustalenia stanowią podstawę do rozstrzygnięcia tej sprawy. W opinii uzupełniającej biegła J. F. odniosła się do zarzutów pełnomocnika pozwanego i w sposób logiczny oraz przekonujący doprecyzowała swoje stanowisko. Stanowisko jej znajduje potwierdzenie również w oparciu zasady doświadczenia życiowego.

Zasługują na wiarę także zeznania powoda M. B., który zeznawał spójnie, logicznie i jego zeznania korelują z zeznaniami świadków i dokumentami zgromadzonymi w sprawie.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu pielęgniarstwa, gdyż zdaniem Sądu opinia biegłej J. F., sporządzona została w sposób logiczny, wyczerpujący, w oparciu o doświadczenie i wiedzę biegłej oraz dała pełną podstawę do ustalenia czasookresu koniecznej opieki przez osoby trzecie nad powodem. Przeprowadzenie kolejnej opinii spowodowałoby jedynie przedłużenie postępowania i naraziłoby strony na dalsze nieuzasadnione koszty.

Mając na uwadze powyższe - Sąd zważył, co następuje:

Niespornie Sąd ustalił, że bezpośrednią przyczyną przedmiotowego zdarzenia z dnia 4 lipca 2015 r., które miało miejsce w miejscowości B., było naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez kierującego samochodem marki S. (...) o nr rej (...) P. B., który zjechał nagle na lewe pobocze drogi i uderzając
w przepust drogowy zjechał do przydrożnego rowu.

Na podstawie opinii biegłego sądowego ortopedy traumatologa W. P. Sąd ustalił, że powód doznał w wypadku uszczerbku na zdrowiu
w zakresie urazu kręgosłupa lędźwiowego w wysokości 7 %, a w zakresie urazu kciuka lewego w wysokości 4 %.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż powodowi przysługuje roszczenie z art. 445 § 1 k.c. o wypłatę stosownego zadośćuczynienia pieniężnego.

Określając wysokość zadośćuczynienia Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego.

Nie bez znaczenia w niniejszej sprawie ma fakt, że powód M. B. w chwili wypadku miał 20 lat i przed wypadkiem był zdrowym, silnym, młodym człowiekiem. Fakt utrzymywania się dolegliwości bólowych do chwili obecnej i świadomość ewentualnych dalszych negatywnych skutków wypadku powodują u powoda zwiększenie rozmiaru doznanej krzywdy.

Zadośćuczynienie z art. 445 k.c. ma charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość zadośćuczynienia nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach ( wyrok SN z dnia 26 lutego 1962 r., 4 CR 902/62, OSNCP 1963).

Zdaniem Sądu adekwatną sumą zadośćuczynienia pieniężnego dla powoda, do rozmiaru doznanych przez niego obrażeń, czasookresu trwania dolegliwości bólowych, uszczerbku na zdrowiu i jego skutków, mających wpływ na jego zdrowie byłaby kwota 37.500,00 złotych.

Kwotę należnego zadośćuczynienia Sąd obniżył o kwotę 7.500,00 złotych, otrzymaną już przez powoda od ubezpieczyciela – zasądzając na jego rzecz tytułem zadośćuczynienia kwotę 30.000.000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2015 roku ( tj. od dnia następnego po wydaniu decyzji przez ubezpieczyciela) do 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 stycznia 2016r. do dnia zapłaty.

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe
z tego powodu koszty, jakie są konieczne i celowe. Są to między innymi koszty leczenia, wydatki związane z dojazdami do placówek medycznych, koszty zakupu leków, czy też koniecznej opieki osób trzecich, a związanych z przedmiotowym wypadkiem.

Na podstawie opinii biegłej z zakresu pielęgniarstwa J. F. oraz zeznań świadków i powoda, Sąd ustalił, iż powód od dnia wypadku wymagał opieki osób trzecich w łącznej ilości 506 godzin, co przy przyjęciu stawki za 1 godzinę opieki niewykwalifikowanych opiekunek MOPS 10,00 złotych, dało łączną kwotę kosztów opieki 5.060,00 złotych. Z uwagi na fakt, iż pozwany wypłacił powodowi z tego tytułu kwotę 294,00 złotych, dlatego Sąd zasądził na jego rzecz kwotę 4.766,00 złotych tytułem odszkodowania
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 kwietnia 2016 roku ( tj. od dnia następnego po wydaniu decyzji z dnia 4 kwietnia 2016 r. przez ubezpieczyciela) do dnia zapłaty.

Sad oddalił powództwo odnośnie zadośćuczynienia ponad zasądzoną kwotę jako zbyt wygórowane. Również odnośnie odszkodowania z tytułu opieki osób trzecich Sąd oddalił powództwo, co do kwoty 586,00 złotych, jako nie wykazane.

Na podstawie art. 189 k.p.c. Sąd ustalił odpowiedzialność pozwanego za skutki wypadku z dnia 4 lipca 2015 r., które mogą ujawnić się u powoda M. B. w przyszłości. Biegły z zakresu (...) stwierdził, iż u powoda w przyszłości może dojść do rozwoju pourazowej choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa lędźwiowego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł na podstawie art. 436 § 1 w zw. z art. 435 § 1 k.c., art. 445, 455 k.c., art. 189 k.p.c.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł o przepis art. 100 k.p.c., z którego wynika, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania.

Postanowieniem z dnia 13 lipca 2017r. (k. 98) powód zwolniony został
od kosztów sądowych w całości.

Na koszty te składa się kwota 1.739,00 złotych tytułem opłaty sądowej
od pozwu oraz kwota 1.330,83 złotych tytułem uzupełnienia brakującego wynagrodzenia biegłych i które to kwoty Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rzeszowie.

Ponadto, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.600,00 złotych tytułem zastępstwa adwokackiego obliczoną od wartości przedmiotu sporu zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz 17,00 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Z uwagi na to, że powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania, Sąd nie obciążył go kosztami procesu związanymi z oddaloną częścią powództwa.