Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III RC 41/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Wioletta Paprotna

Protokolant: Kamila Sienkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 r. w Świnoujściu na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej K. D.

przeciwko A. D. (1)

o zmianę orzeczenia w zakresie alimentów

I.  Podwyższa alimenty zasądzone od pozwanego A. D. (1) na rzecz małoletniej powódki K. D. urodzonej (...) wyrokiem Sądu Okręgowego w. (...) z dnia 31 marca 2015r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt (...)z kwoty po 1100 zł (jeden tysiąc sto złotych) miesięcznie do kwoty po 1500 zł (jeden tysiąc pięćset złotych) miesięcznie, płatnych do dnia 15-tego każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki – matki A. D. (2) wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 01 lipca 2018r.;

II.  Zasądza od pozwanego A. D. (1) na rzecz małoletniej powódki K. D. kwotę 900,00 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

III.  Nakazuje pobrać od pozwanego A. D. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego (...) kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

IV.  Wyrokowi w punkcie I (pierwszym) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 41/18

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka K. D. , reprezentowana przez pełnomocnika adw. R. R. pozwem z dnia 14 lutego 2018r. wniosła o podwyższenie alimentów od pozwanego z kwoty 1100zł do kwoty po 1500zł miesięcznie , płatne do 15 go każdego miesiąca do rąk matki A. D. (2) wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia oraz zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazała, że wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) z dnia 31 marca 2015r. w sprawie (...) zasądzono alimenty od pozwanego po 1100zł miesięcznie . Podała, iż wzrosły jej koszty utrzymania a możliwości zarobkowe pozwanego wzrosły. Obecnie ma 10 lat i jej koszt utrzymania wynosi ponad 2300zł, na co składają się kwoty : 450zł koszty zdrowia( cewnik 180zł, pieluchy 90zł, leki 100zł, środki higieniczne i czystości 80zł), 457zł koszty mieszkania, 965 zł wyżywienie, ubrania , szkoła (odzież 250zł, szkoła 123zł, teatr kino 90zł, wyżywienie 500zł, książki 50zł), 200zł wyjazdy do lekarza do S.. Wskazała, iż jest dzieckiem niepełnosprawnym od urodzenia i ma orzeczenie do dnia 3.08.2023r., wymaga stałej opieki, badań, leczenia, rehabilitacji i nie jest zdolna do samodzielnej egzystencji. Podniosła, iż ma problemy z poruszaniem i trzeba było zakupić wózek 4500zł i jeździk grawitacyjny 135zł. (pozew k. 2-6) .

Pozwany A. D. (1), reprezentowany przez pełnomocnika adw. M. G. w odpowiedzi na pozew z dnia 7 marca 2018r. wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał, iż powódka nie wskazała żadnych nowych okoliczności, które uzasadniały by podniesienie alimentów. Twierdzi, iż od 2015r. potrzeby w zakresie rehabilitacji, leczenia córki nie zmieniły się. Natomiast w zakresie zaspakajania potrzeb mieszkaniowych, jej matka pomija fakt, że mieszka z nowym partnerem i jego synem. Zarzuca, iż matka powódki zawyża koszty utrzymania córki, tj. wydatki na wyjazdy do S., opłaty ze szkołę, książki, wyjścia do kina teatru 90zł. Z wiedzy pozwanego bilet do kina kosztuje 20zł. Z wyliczeń pozwanego koszt utrzymania córki wynosi 1900zł, a nie 2300zł. Podniósł, iż jego możliwości zarobkowe nie zmieniły się od roku 2015r. Podał, iż uczestnicy aktywnie w życiu córki, jak jest na lądzie. Pozwany pracuje w systemie zmianowym dwa miesiące w morzu a dwa na lądzie. Podał, iż zarabia w morzu 3660euro a na lądzie 1000euro. Nadto zakupił mieszkanie na kredyt z ratą 1700zł miesięcznie, opłaca ubezpieczenie mieszkania miesięcznie 560zł, czynsz 450zł, prąd media 120zł, telefon 60zł, internet 260zł, tv 26zł. Obecnie pozwany ma poważne dolegliwości z kręgosłupem i poniósł koszt wizyty lekarskiej 150zł oraz koszty dojazdu do lekarza. Wykonał rezonans magnetyczny koszt 1400zł. Nadto ponosi koszty swojego utrzymania, wyżywienie , odzieży, wypoczynku. Posiada samochód i ponosi koszty z nim związane w kwocie 8500zł rocznie z ubezpieczeniem OC i AC. (odpowiedź na pozew k. 24-26).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia powódka K. D. urodzona w dniu (...) jest dzieckiem pozwanego i A. D. (2).

Wyrokiem z dnia 31 marca 2015r. Sąd Okręgowy w (...)w sprawie o sygn. (...) zasądził alimenty od pozwanego na rzecz powódki po 1100zł miesięcznie.

Bezsporne: odpis skróconego aktu urodzenia – k 8, wyrok - k. 9 ,

W czasie ostatniego wyrokowania w sprawie o alimenty małoletnia powódka miała ukończone 7 lat, chodziła do przedszkola, opłata za wyżywienie wynosiła 86zł, za pobyt 138zł. Małoletnia poprzednio miała stwierdzone zaburzenia układu moczowego, nawracające zakażenie układu moczowego, nadciśnienie tętnicze, ektopię nerkę prawej, niedowład wiotki kończyn dolnych , aplazję kości piszczelowej prawej. Chodziła na rehabilitację.

Miała orzeczenie o niepełnosprawności do dnia 31.01.2018r.

Matka małoletniej powódki A. D. (2) wówczas miła 30 lat , bez zawodu. Nie pracowała, otrzymywała 1200zł zasiłku pielęgnacyjnego na córkę z tytułu rezygnacji z zatrudnienia. Ponosiła koszty utrzymania córki oraz koszty na cewnik 172zł, pampersy 120zł, leki 100-150zł. Strony w sprawie alimentów w sprawie rozwodowej porozumiały się na kwotę 1100zł.

Pozwany A. D. (1) w czasie ostatniego orzeczenia miał 38 lat. Pracował w systemie cztery miesiące w morzu dwa na lądzie. Zarabiał wówczas 2000euro , a jak był na lądzie to nie miał płacone. W roku 2/3 przebywał na morzu. Opłacał mieszkanie, ratę kredytu mieszkaniowego 1800zł.

Dowód: wywiad kuratora - k. 47-50, orzeczenie -k. 84, karta leczenia -k. 85-117, opłaty za przedszkole - k. 141-144, wysłuchanie matki -k. 207-208, wysłuchanie ojca -k. 208-209 w aktach (...);

Obecnie małoletnia powódka ma ukończone 10 lat, waży 33kg przy wzroście 137cm. Uczęszcza do 4 klasy Szkoły Podstawowej nr (...) w Ś. . Podręczniki do szkoły był darmowe oprócz języka. Małoletnia już miesiączkuje. Porusza się na wózku. Wymaga stałej opieki. Koszty utrzymania powódki wynoszą: wyżywienie 600zł, odzież i obuwie 300zł, środki czystości higieny 50zł, pampersy plus podpaski 100zł, kino , wycieczki 50zł, szkoła 50 zł ( 9 ubezpieczenie 42zł, komitet 40zł, wycieczki szkolne, podręcznik do języka składa klasowa),wyjazdy do neurologa koszt 200zł co pół roku, koszty cewnika 160zł, leki 100zł, telefon 65zł. Jest pod opieką lekarza urologa raz w roku i ortopedy. Jeździ na wycieczki organizowane ze szkoły.

Posiada orzeczenie o niepełnosprawności do dnia 03.08.2023r. Wymaga długotrwałej opieki i pomocy innej osoby z w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Obecnie matka małoletniej powódki nadal jest w związku konkubenckim. Mieszka z konkubentem w dwupokojowym mieszkaniu i jego synem. Ponosi koszty utrzymania mieszkania: czynsz 780zł, prąd 220zł co 2 m-ce, gaz 142zł co 2 m-ce, internet 61zł, TV 48,92zł Koszt mieszkania proporcjonalnie do liczby osób mieszkających na małoletnią wynosi 267zł . Pobiera na córkę 500plus, zasiłek pielęgnacyjny 153zł oraz świadczenie z tytułu sprawowani opieki 1477zł. Założyła fundację (...) z pomocą” i są tam środki uzbierana w kwocie 4300zł na leczenie córki. Stan zdrowia poprawia się ale powódka nie może nadal sama chodzić ale może wyprostować już nogi.

Dowód: orzeczenie - k. 10, karta leczenia -k. 11,12 , zaświadczenie -k. 22,56, przesłuchanie

matki małoletniej powódki w charakterze strony - k. 58-61,faktury -k. 67-69,

dowody wpłaty -k. 70;

Pozwany obecnie ma 42 lata, wykształcenie monter kadłubów okrętowych. Oprócz małoletniej nie posiada innych dzieci. Ostatnio córkę miał u siebie w sierpniu 2017r. Pracuje na stanowisku monter spawacz jako pracownik kontraktowy na projektach kontrahenta norweskiego M. I. SAS na czas nieokreślony i we wrześniu 2017r. zarobił 999euro, w październiku 2527euro, w listopadzie 3689 euro w grudniu 2028euro, w styczniu 999euro, w lutym 3699euro. Jak jest na morzu to nie ponosi kosztów utrzymania. Dochody pozwanego od 2015r. zwiększyły się bo więcej pracuje. Obecnie ma dolegliwości kręgosłupa. Ubezpiecza mieszkanie rocznie 486zł , samochód model V. rok 2011 wartość 75.541zł koszt rocznego OC i AC 9. 845zł na 4 raty po 2.456zł.

Na leki w kwietniu 2018r. wydał 171,93zł, w lutym 148zł, na poradę chirurgiczną 200zł, w styczniu 2018r. opłacił USG 181zł.

Ponosi koszty utrzymania mieszkania: internet 61zł, czynsz i garaż - 420zł, rata kredytu 1700zł, prąd 151zł, tv 23zł . Nadto opłaca telefon 60zł. Na wyżywienie nie liczył ile wydaje. Mieszkanie zakupił na kredyt w roku 2006 na 35 lat we frankach szwajcarskich. Jak idzie z córką do kina to kupuje jej popcorn za 10zł. Z uwagi na stan zdrowia uważa , że córka powinna jeździć samochodem do lekarza. Uważa , że nie powinien partycypować w kosztach utrzymania większym zakresie niż matka córki.

Pozwany pomaga finansowo swojej mamie i przekazuje jej po 200-300zł .

Dowód: zaświadczenie -k. 33, skierowanie -k. 34-38, polisa (...) -k. 39, 41-43, zaświadczenie o wysokości dochodu -k. 44,71, 72, faktura -k. 45 , rachunek -k. 46, wydruki z konta - k. 47- 55, przesłuchanie pozwanego w charakterze strony - k.62-64 ;

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo wysunięte w oparciu o przepis art. 138 k.r.o. zgodnie, z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego, okazało się częściowo uzasadnione, jednak nie w takim zakresie jak tego domagała się strona powodowa.

Możliwość dochodzenia przez strony zmiany zakresu obowiązku alimentacyjnego uwarunkowana jest – zgodnie z treścią przepisu art. 138 k.r.o. – zaistnieniem zmian istotnych, to jest takich, które zmieniają ocenę przesłanek, jakimi sąd kierował się ustalając zakres obowiązku alimentacyjnego w dacie ostatniego wyrokowania w tym przedmiocie. Z uwagi zaś na fakt, iż granice obowiązku alimentacyjnego wyznacza przepis art. 135 § 1 i 2 k.r.o. stanowiący o tym, że warunkowane są one z jednej strony zakresem usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, a z drugiej strony możliwościami majątkowymi i zarobkowymi zobowiązanego do alimentacji, to wyłącznie uzasadnione w świetle art. 138 k.r.o. jest dochodzenie podwyższenia lub obniżenia wysokości świadczeń alimentacyjnych, kiedy następuje zmiana chociażby jednej z wyżej wymienionych przesłanek.

Zakres potrzeb dziecka , które powinny być przez rodziców zaspokojone wyznacza treść art. 96 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie –odpowiednio do uzdolnień –do pracy dla dobra społeczeństwa. Dlatego też rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (opieki, mieszkania, wyżywienia, odzieży, higieny osobistej, leczenia ), jak i duchowych ( kulturalnych), także środki wychowania ( w tym kształcenia ) oraz dostarczenia wypoczynku. Zawsze dziecko jednak każde musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia, stosownej do wieku i pory roku odzieży, środków ochrony zdrowia , kształcenia oraz pieczy nad jego osobą i majątkiem. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności zobowiązanego.

Według aktualnego również w obecnym stanie prawnym orzeczenia SN z 5 stycznia 1956 r. (3 CR 919/55, OSN 1957, nr III, poz. 74) małoletnie dzieci mają w zasadzie prawo do utrzymania na takim samym poziomie, na jakim żyją rodzice, wobec czego stopa życia rodziców jest jednym z podstawowych czynników decydujących o wysokości należnych tym dzieciom alimentów (zob. następnie pkt IV uchwały pełnego składu (...) z 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42). Ta zasada nie wynika z art. 133 § 1, który to przepis odnośnie zakresu świadczeń alimentacyjnych rodziców względem ich dzieci wskazuje tylko to, że nie chodzi w nim wyłącznie o świadczenia pozwalające małoletniemu na wydźwignięcie się z niedostatku. Jej podstaw upatruje się w treści art. 87, z którego wynika zasada równej stopy życiowej w rodzinie, szczególnie między rodzicami i dziećmi (zob. B. Dobrzański, Kodeks rodzinny i opiekuńczy..., s. 783), oraz w art. 91 § 1 (zob. T. Dominiczyk, Kodeks rodzinny i opiekuńczy..., art. 133, uwaga 9) i art. 96 (zob. pkt IV uchwały pełnego składu (...) z 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42). Pozostałe kwestie odnoszące się do zakresu obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dzieci są regulowane w art. 135. Gdy dochody rodziców są wysokie, zasada równej stopy życiowej nie może być rozumiana w ten sposób, że należy oczekiwać wydawania na rodzinę, w tym dzieci, wszystkich dochodów (zob. B. Dobrzański, Kodeks rodzinny i opiekuńczy..., s. 783; T. Dominiczyk, Kodeks rodzinny i opiekuńczy..., art. 133, uwaga 11). W sprawie rozstrzygniętej postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 29 maja 2013 r. (VI ACz 1120/13, niepubl.) wskazano, że nie można dążyć do tego, żeby obowiązany dzielił się z dziećmi wszystkimi swoim zarobkami. Zachowuje on bowiem prawo do tego, aby gospodarować nadwyżką swoich dochodów, która pozostaje po zaspokojeniu usprawiedliwionych potrzeb małoletniego (zob. szerzej komentarz do art. 135, uwaga 5).

W każdej sprawie o podwyższenie alimentów niezbędnym jest ustalenie, czy nastąpiła zmiana w zakresie potrzeb uprawnionego i możliwości zarobkowych zobowiązanego.

Zdaniem Sądu od czasu, kiedy zasądzono alimenty na kwotę 1100 zł w dniu 31.03.2015r. minęły trzy lata, to doszło do istotnej zmiany stosunków w zakresie – przede wszystkim usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki , wpływających na ocenę przesłanek wymienionych w art. 135 § 1 i 2 k.r.o.

W ocenie Sądu naturalnym jest, że w procesie rozwoju i dorastania potrzeby dzieci rosną, a nie maleją i każdy rodzic musi się z tym faktem liczyć. Ponadto zaś, zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 1 czerwca 1965 r., sygn. akt I CZ 135/64, niepublik.), już sama różnica wieku dzieci, spowodowana upływem czasu od daty orzeczenia określającego wysokość renty alimentacyjnej, uzasadnia wzrost potrzeb związany chociażby z uczęszczaniem do szkoły, czy pobieraniem dodatkowych lekcji, itp., co z kolei pociąga za sobą konieczność ponoszenia zwiększonych wydatków. Obowiązek alimentacyjny pozwanego w stosunku do małoletniej powódki po raz ostatni został skonkretyzowany w wyroku z dnia 31.03.2015r. r. w sprawie o sygnaturze akt XRC 1426/13, gdzie ustalono alimenty w kwocie po 1100zł miesięcznie.

W okresie, kiedy toczyła się poprzednio sprawa o alimenty małoletnia miała 7 lat mieszkała razem z matką. Miesięczny koszt utrzymania K. D. wynosiły ok. 1.100 – 1.160 zł miesięcznie i pozwany nie kwestionował tej wysokości. Matka nie pracowała i zajmowała się córką, która jako osoba niepełnosprawna wymaga znacznej uwagi.

Wskazać należy, że zarówno potrzeby małoletniej powódki jak i możliwości zarobkowe pozwanego od czasu ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów zmieniły się. Małoletnia powódka ma obecnie ukończone 10 lat. Od czasu ostatniego orzekania zwiększyły się koszty utrzymania małoletniej powódki zarówno w zakresie wyżywienia, potrzeb odzieżowych, edukacyjnych czy związanych ze stanem zdrowia. Pozwany nie kwestionował wydatków na wyżywienie, zakup odzieży i obuwia, środków czystości, leków, cewników, czy kosztów związanych z udziałem małoletniej w kosztach mieszkania. Pozwany kwestionował koszty wyjazdów do S. i ich częstotliwość, uważał że wydatki związane z edukacją małoletniej K. D. są zawyżone oraz, że matka powódki zawyżyła koszty wyjść do kina i teatru. Sąd w toku postępowania ustalił, że we wrześniu 2017r. została zakwalifikowana do leczenia w wyniku ,którego przeszła operację tenotomii mięśnia krawieckiego, głowy prostej mięśnia czworogłowego i wydłużenia pasma biodrowo-piszczelowego. K. D. miała również podcinane ścięgna podkolanowe i zabieg na ścięgna A.. Cztery operacje matka przełożyła na czerwiec z uwagi na szkołę córki. Do tego wychodzą wyjazdy do lekarza urologa raz w roku i do neurologa raz na pół roku do kontroli. O ile wyjazdy do urologa jak i neurologa są związane ze stanem zdrowia i są one cykliczne, o tyle wyjazdy do ortopedy są związane z bieżącymi zabiegami u małoletniej K. D.. Oznacza to, że nie sposób wskazać jednoznacznie ile łącznie odbędzie się wizyt i czy po zakończeniu zabiegów będą wymagane dalsze wyjazdy na leczenie do S.. Należy jednak przyjąć, że w związku ze stanem zdrowia małoletniej powódki, te wyjazdy odbywają się częściej niż 3 razy do roku do lekarza urologa i neurologa. W przedmiocie kosztów wyjazdu do S., matka powódki wskazywała, że jest to koszt dojazdu i wyżywienia. Sąd nie powziął wątpliwości, że są to koszty uzasadnione. Z uwagi na ogólną kondycję małoletniej zasadnym jest korzystanie ze środka transportu w postaci samochodu zamiast środków komunikacji publicznej. Trasa Ś.S.Ś. to odległość 220 kilometrów i nie obejmuje ona dodatkowej odległości w granicach miasta, aby dojechać do szpitala. Do tego powszechnie znanym faktem jest, że wizyta u lekarza wiąże się z koniecznością poczekaniem na przyjęcie na wizytę. Pomimo stosowania różnych systemów rejestracji pacjenta, polegających na wyznaczeniu godziny pacjentowi, bądź po zarejestrowaniu do lekarza, ustawieniu się w poczekalni i czekaniu na swoją kolejkę, to czas oczekiwania nierzadko wynosi kilka godzin. Dlatego Sąd uznał za uzasadnione doliczenie kosztów wyżywienia w trakcie wyjazdu lekarza. W przedmiocie kosztów edukacji i chodzenia do szkoły Sąd podzielił zastrzeżenia pozwanego w tym zakresie i ustalił, że koszty te wynoszą 50 zł miesięcznie. Obejmują one ubezpieczenie dziecka, komitet rodzicielski, wycieczki szkolne, podręczniki do języka obcego oraz bieżace potrzeby do szkoły na zajęcia Podręczniki z wyjątkiem książek do języka obcego są finansowane przez gminę i nie rodzice nie muszą ich kupować dla dzieci. Takie składki jak ubezpieczenie w kwocie 42 zł czy komitet rodzicielski w kwocie 40 zł są to wydatki jednorazowe, ponoszone przeważnie raz w roku szkolnym. Sąd nie miał wątpliwości, że w szkole są organizowane różnego rodzaju wycieczki i wyjścia dlatego uwzględnił koszty z tym związane w miesięcznym koszcie na edukację małoletniej powódki. Również w zakresie wydatków na wycieczki, wyjścia do kina i teatru Sąd podzielił uwagi pozwanego i ustalił, ze matka znacząco zawyżyła ich koszt. Sąd ustalił, że miesięczny koszt tego typu rozrywek wynosi 50 zł. Małoletnia K. D. jako uczennica korzysta z biletów ulgowych, których wysokość to ok. 50 % ceny normalnego biletu. Taka kwota w pełni pokrywa wyjścia do kina i teatru 2 razy w miesiącu, co jak na niespełna 11 letnie dziecko jest ilością w pełni wystarczającą. Sąd w toku postępowania ustalił, że łączny koszt utrzymania małoletniej powódki został zawyżony i nie wynosi 2.300 zł miesięcznie jak wskazuje strona powodowa, tylko ponad 1.800 zł. Na powyższą kwotę sąd uwzględnił wydatki , tj. wyżywienie 600zł, odzież i obuwie 300 zł, szkoła 50zł, środki czystości 50zł, pampersy podpaski 100zł , cewnik 160, mieszkanie 267zł, rozrywka 50zł, leki 100zł, wyjazdy do lekarzy 70zł, telefon 65zł . Do kosztów utrzymania dziecka także uwzględniono koszty utrzymania mieszkania gdzie mieszkają 4 osoby i część przypadająca na dziecko wynosi 267zł ( czynsz 780zł, gaz 70zł, prąd 110zł, TV 48,91, Internet 61 = 1070: 4 = 267zł na osobę ).

W czasie poprzedniego orzekania w przedmiocie alimentów pozwany pracował jako marynarz i zarabiał 2.000 euro w momencie, gdy znajdował się na statku, a w czasie przerwy od pływania nie otrzymywał wynagrodzenia. Pozwany pracował wówczas w systemie 4 miesiące na statku i 2 miesiące w domu, tj. przez 2/3 roku otrzymywał wynagrodzenia, a przez 1/3 roku utrzymywał się z oszczędności. Jego roczny dochód wynosił wówczas ok. 16.000 euro rocznie, czyli ok. 1.333 euro miesięcznie. Oznacza to, że jego miesięczne zarobki kształtowały się wówczas na poziomie ok. 5.300-5.500 zł miesięcznie. Pozwany mieszkał już wówczas we własnym mieszkaniu na zakup którego zaciągnął kredyt we frankach i jego miesięczna rata wynosiła po 1.800 zł. Zobowiązał się do płacenia na rzecz córki alimentów w kwocie po 1.100 zł, a pozostałą część wynagrodzenia przeznaczał na swoje utrzymanie i była to kwota ok. 2.400-2.600 zł miesięcznie. Obecnie sytuacja majątkowa pozwanego uległa poprawie, podpisał bardziej korzystny kontrakt i obecnie zarabia 3.660 euro w czasie gdy znajduje się na statku, a w czasie gdy nie pływa otrzymuje wynagrodzenia w kwocie 1.000 euro. Pracuje on obecnie w systemie 6 miesięcy na statku i 6 miesięcy w domu i zarabia rocznie ok. 27.960 euro, co w przeliczeniu daje roczny dochód 117.432 zł. Średni miesięczny dochód pozwanego wynosi 9.786 zł. Wskazać należy, iż jak pozwany jest w pracy to nie ponosi kosztów utrzymania wyżywienia. Pozwany ponosi koszt utrzymania mieszkania w kwocie 2.284 zł, na który składają się: rata kredytu 1.700 zł, czynsz 420 zł, rachunek za prąd 80 zł, telewizja 23 zł i internet 61 zł. Jako, że pozwany nie potrafił określić kosztów swojego wyżywienia, Sąd przyjął, że koszt ten wynosi ok 1.000 zł miesięcznie jak przebywa na lądzie. Wobec powyższego miesięczne koszty utrzymania pozwanego wynoszą ok. 3.300 zł. Pozwany zakupił za kwotę 75.541 zł samochód marki V. i płaci roczne ubezpieczenie OC i AC za samochód w kwocie 8.500 zł. Pozwany ubezpieczenie płaci w ratach kwartalnie i jedna rata za kwartał wynosi wtedy 2.456 zł, a więc de facto ubezpieczenie wynosi 9.824 zł rocznie. Pozwany ponosił również koszty związane z hospitalizacją w wyniku wypadku którego doznał w 2017r., pomaga również mamie miesięczną kwota 200-300 zł. Obecnie skutki wypadku nie są na tyle istotne, aby ograniczały możliwości zarobkowe pozwanego, a koszty leczenia są nieporównywalnie niższe niż koszty leczenia małoletniej powódki. Uwzględniając wszystkie wydatki pozwanego, Sąd ustalił, że wydatkuje on na siebie ok. 4.500 zł miesięcznie plus alimenty w kwocie 1.100 zł i pozwanemu pozostaje wówczas jeszcze 4.224 zł wolnych środków.

Matka powódki nie pracuje i utrzymuje się ze świadczenia z tytułu sprawowanej opieki nad córką w kwocie po 1.477 zł i zasiłku pielęgnacyjnego w kwocie 153 zł miesięcznie. Otrzymuje również świadczenie z programu 500+. Mieszka razem z córką, konkubentem i synem konkubenta w wynajmowanym mieszkaniu. Obecnie czekają na przyznanie większego mieszkania z ZGM-u. Matka powódki nie jest w stanie podjąć stałej pracy, gdyż opieka nad córką pochłania jej cały czas. Małoletnia powódka jest osobą niepełnosprawną z orzeczeniem o niepełnosprawności do 2023 r. Wymaga ona stałej opieki, gdyż nie jest samodzielna i potrzebuje pomocy nawet przy najprostszych codziennych czynnościach. Jej niepełnosprawność wymusza również stosowanie u niej pampersów, gdyż nie jest w stanie samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb fizjologicznych. Niejednokrotnie matka musiała biec do szkoły, aby dokonać przy córce zabiegów higienicznych. Tak jak w poprzednim czasie, gdy były orzekane alimenty, małoletnia jest cewnikowana. Od tamtego czasu doszły jednak krwawienia u małoletniej oraz dalsze zabiegi, które wymusiły na matce zakup wózka inwalidzkiego i jeździka grawitacyjnego. W ocenie Sądu, niepełnosprawność małoletniej powódki jest na tyle istotna, że wymaga ona stałej opieki, która z kolei przekracza zakres przeciętnej opieki nad dzieckiem w wieku powódki. A. D. (2) w wychowaniu córki oprócz normalnej opieki nad córką musi wykonywać przy niej zabiegi cewnikowania, zmiany pieluch czy mycia małoletniej. Są to czynności których przeciętny rodzic nie wykonuje przy 10 letnim dziecku.

Zarobki pozwanego znacząco się zwiększyły od czasu ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów. Pozwany podnosił, że również koszty jego utrzymania znacząco się zwiększyły od ostatniego czasu orzekania w przedmiocie alimentów. Sąd uwzględniając zwiększone koszty utrzymania pozwanego ustalił, że wzrost dochodów był na tyle wysoki, że pokrył wyższe wydatki A. D. (1) i obecnie pozostaje mu więcej wolnych środków finansowych niż przy poprzednich zarobkach. Znamienne jest, że obecnie roczne alimenty na córkę wynoszą 13.200 zł, czyli niewiele więcej niż pozwany przeznacza na samo ubezpieczenie samochodu. Dlatego w ocenie Sądu, zgodnie z zasadą równej stopy życiowej rodziców i dzieci oraz wzrostem usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki zasadnym jest podwyższenie alimentów z kwoty po 1.100 zł do kwoty po 1.500 zł miesięcznie. Podwyższenie alimentów nie wpłynie na sytuację majątkową pozwanego a z uwagi na potrzeby córki jest ono konieczne i uzasadnione. W dalszej kolejności należy wskazać, że to na pozwanym ciąży obowiązek troszczenia się i wychowywania córki, a nie na konkubencie A. D. (2). Jako, że to matka ponosi cały ciężar związany z opieką i wychowaniem córki, zasadnym jest, aby to ojciec powódki w większym wymiarze niż matka partycypował w kosztach jej utrzymania. Matka K. osiąga dochody w kwocie 1.477zł a pozwany ponad 9.700zł , czyli ponad 6 krotnie więcej niż matka dziecka.

Na tej zatem podstawie, w oparciu o powyżej przytoczone okoliczności Sąd uznał, iż od daty ostatniego wyrokowania w przedmiocie alimentów nastąpił wzrost usprawiedliwionych potrzeb powódki, który skutkował podniesieniem kwoty alimentów z 1.100 zł miesięcznie na kwotę po 1.500 zł miesięcznie. W ocenie Sądu jak wcześniej szczegółowo wskazano, usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki kształtują się obecnie na poziomie ponad 1.900 zł miesięcznie. Granicę obowiązku alimentacyjnego wyznaczają jednak nie tylko usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, ale i możliwości zarobkowe zobowiązanego.

Możliwości zarobkowe pozwanego są znacznie wyższe niż matki powódki, która dodatkowo z powodu sprawowanej opieki nad córką nie jest w stanie podjąć pracy zarobkowej. Jednocześnie należy wskazać, że obowiązek alimentacyjny obciąża pozwanego i nie może on oczekiwać, że konkubent matki powódki będzie partycypował w kosztach utrzymania jego córki. Dodatkowo możliwości zarobkowe i stopa życiowa A. D. (1) uzasadniała podwyższenie alimentów do kwoty po 1.500 zł miesięcznie od dnia 1 lipca 2018r.

Ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd oparł się przede wszystkim na dowodach z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania, które uznał za wiarygodne oraz na dowodach z przesłuchania matki powódki i pozwanego.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Stroną przegrywającą w przedmiotowym postępowaniu jest A. D. (1) i to na nim ciąży obowiązek zwrotu kosztów procesu. Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Małoletnia powódka była reprezentowana przez adw. R. R.. Zgodnie z § 2 pkt 3 w związku z § 4 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2017r. poz. 1797 z późn. zm.), stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 1500 zł do 5000 zł - 900 zł (punkt II wyroku). Opłata sądowa w kwocie 240 zł została ustalona w oparciu o art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zgodnie z którą opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe i wynosi ona 5% wartości przedmiotu sporu. Wobec orzeczonego podwyższenia alimentów z kwoty po 1.100 zł miesięcznie do kwoty po 1.500 zł, tj. wzrost o 400 zł miesięcznie, wartość przedmiotu sporu wynosiła 4.800 zł (400 zł x 12 m-cy) i od tej kwoty zostało pobrane 5% wartości tytułem opłaty sądowej, a także zostało ustalone wynagrodzenie pełnomocnika strony wygrywającej. Jako, że małoletnia powódka na mocy art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. była zwolniona od wniesienia opłaty sądowej, Sąd zasądził od pozwanego zwrot tej kwoty na rzecz Skarbu Państwa (punkt III wyroku).

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł w punkcie IV wyroku, mając na względzie treść art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., w myśl którego Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty.

Mając na uwadze powyższe na względzie, orzeczono jak w sentencji wyroku.