Sygn. akt II Cz 340/15
Dnia 22 maja 2015 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy
w następującym składzie:
Przewodniczący - SSO Janusz Kasnowski (spr.)
Sędziowie - SO Barbara Jankowska – Kocon
SO Irena Dobosiewicz
po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2015 roku w Bydgoszczy na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku
U. P.
przy uczestnictwie
M. P., K. P. i A. P.
o stwierdzenie nabycia spadku
na skutek zażalenia wnioskodawczyni U. P. na postanowienie Sądu Rejonowego w Szubinie IX Zamiejscowego Wydziału Cywilnego z siedzibą w Żninie z dnia 5 lutego 2015r. w sprawie o sygn. IX Ns 249/13
postanawia:
oddalić zażalenie.
II Cz 340 / 1 5
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 5 lutego 2015r. Sąd Rejonowy w Szubinie IX Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Żninie odrzucił wniosek U. P. o uzupełnienie postanowienia tego Sądu z dnia 22 sierpnia 2013r. poprzez stwierdzenie, że nabycie spadku po zmarłym S. P. nastąpiło z dobrodziejstwem inwentarza.
Sąd Rejonowy stwierdził, że już wcześniej – prawomocnym postanowieniem z dnia 23 czerwca 2014r. – nastąpiło rozpoznanie wniosku U. P. w tym samym przedmiocie. Dlatego też odrzucił jej wniosek na podstawie art.199 ∫ 1 pkt 2 kpc w związku z art.13 ∫ 2 kpc (zaskarżone postanowienie wraz z uzasadnieniem – k.62).
W zażaleniu na postanowienie wnioskodawczyni U. P. domagała się jego zmiany poprzez uzupełnienie postanowienia Sądu Rejonowego w przedmiocie nabycia spadku po zmarłym S. P. poprzez zamieszczenie stwierdzenia, że spadkobiercy ustawowi nabyli spadek z dobrodziejstwem inwentarza.
W uzasadnieniu wywodziła, że odrzucenie jej wniosku o uzupełnienia postanowienia spadkowego w zaproponowany sposób nie było uzasadnione. Sąd Rejonowy nie orzekł bowiem zgodnie z jej żądaniem, gdyż we wniosku o stwierdzenie nabycia spadku po w/w domagała się orzeczenia o dziedziczeniu z dobrodziejstwem inwentarza, czego Sąd nie uczynił, a zatem przy wydaniu postanowienia spadkowego z dnia 22 sierpnia 2013r. doszło do uchybienia bez jej winy i powinno zostać ono uzupełnione (zażalenie wnioskodawczyni – k.66 – 67).
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie wnioskodawczyni nie znajduje uzasadnienia. Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2013r. Sąd Rejonowy w Szubinie stwierdził, że spadek po S. P. zmarłym w dniu 1 stycznia 2013r. na podstawie ustawy namyła zona U. P. oraz dzieci: M. P., A. P. i K. P. – każdy z nich w ¼ części. Następnie ten sam Sąd – postanowieniem z dnia 23 czerwca 2014r. – odrzucił wniosek U. P. o uzupełnienie tego postanowienia poprzez zamieszczenie stwierdzenia, iż spadkobiercy dziedziczą spadek z ograniczeniem ich odpowiedzialności do czystej masy spadku (tj. z dobrodziejstwem inwentarza), bowiem został złożony z przekroczeniem ustawowego terminu i dlatego nie mógł wywołać skutków prawnych (k.28). Zażalenie wnioskodawczyni skierowane do Sądu Okręgowego w Bydgoszczy zostało oddalone – postanowieniem z dnia 19 listopada 2014r. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd odwoławczy dodatkowo wyjaśnił, że żaden ze spadkobierców nie złożył w sprawie spadkowej oświadczenia o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza (co dopuszcza art.1012 kc), a poza tym Sąd spadkowy nie miał obowiązku zamieszczenia w postanowieniu o stwierdzenia nabycia spadku wzmianki, że do nabycia spadku doszło z dobrodziejstwem inwentarza (postanowienie wraz z uzasadnieniem – k.46 i 50). Skoro kwestia uzupełnienia postanowienia spadkowego została już raz prawomocnie rozstrzygnięta, to Sąd Rejonowy słusznie postąpił odrzucając ponowny wniosek U. P. w tym samym przedmiocie z racji przeszkód przewidzianych w art.199 ∫ 1 pkt 2 kpc (stosowanym odpowiednio poprzez art.13 ∫ 2 kpc).
Poza ramy tego postępowania wykraczałoby, a tym samym nie jest dopuszczalne, czynienie wyjaśnień, czy brak zamieszczenia w postanowieniu spadkowym stwierdzenia, o dziedziczeniu spadku z dobrodziejstwem inwentarza zamyka możliwość ewentualnego powoływania się przez spadkobierców na takie ograniczenie ich odpowiedzialności w innym postępowaniu.
Z tych zasadniczych przyczyn Sąd odwoławczy oddalił zażalenie wnioskodawczyni, jako nieuzasadnione (na podstawie art.385 kpc w związku z art.397 ∫ 2 i art.13 ∫ 2 kpc).