Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 722/14

POSTANOWIENIE

Dnia 20 stycznia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Ireneusz Płowaś (spr.)

Sędziowie: SO Bogumił Goraj

SO Aurelia Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2015 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko W. R.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego

od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 09.06.2014 roku, sygn. akt XII Nc 10026/00

postanawia:

oddalić zażalenie.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Cz 722/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 09.06.2014 roku odrzucił sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w dniu 19.09.2000 roku w sprawie o sygnaturze akt XII Nc 10026/00.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że nakaz zapłaty wydany w dniu 19.09.2000 roku uprawomocniono 13 listopada 2000 roku, uznając za skuteczne doręczenie odpisu nakazu zapłaty i odpisu pozwu na adres wskazany w pozwie, to jest ul. (...), (...)-(...) B.. Od powyższego nakazu zapłaty sprzeciw w dniu 23 lipca 2013 roku wniósł pozwany podnosząc, że od 18.11.2002 roku nie zamieszkuje przy ul. (...) roszczenie powoda jest przedawnione.

Sąd Rejonowy wskazał na przepis art. 504 § 1 kpc i uznał, iż sprzeciw został wniesiony po terminie, a pozwany skutecznie nie obalił domniemania skutecznego doręczenia, gdyż podniesiona okoliczność niezamieszkiwania pod adresem wskazanym w pozwie od 18.11.2002 roku nie mogła mieć znaczenia z uwagi na fakt, że doręczenie nastąpiło przed 13.11.2000 roku. Podnoszona okoliczność przedawnienia roszczenia stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem nie była i nie mogła być badana w tym postępowaniu, bowiem dłużnik w takim przypadku może bronić się powództwem przeciwegzekucyjnym.

Zażalenie na to postanowienie wniósł pozwany, który w jego uzasadnieniu podniósł, że od roku 1989 roku nie mieszkał pod adresem wskazanym w pozwie a w 2002 roku został z niego wymeldowany. Pozwany podtrzymał również zarzut przedawnienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanego należało uznać za bezzasadne.

Rację miał Sąd I instancji, iż pozwany nie obalił domniemania skutecznego doręczenia mu odpisu nakazu zapłaty wynikającego z art. 139 kpc.

W swoim piśmie z dnia 23.01.2013 roku pozwany wyraźnie wskazał, iż pod adresem, na który dokonywano doręczeń nie mieszka od 2002 roku. Tą informację potwierdzał też dokument dołączony do tego pisma tj. zaświadczenie z dnia 06.12.2012 roku.

Dopiero w zażaleniu pozwany wskazuje, iż faktycznie nie mieszkał pod wskazanym w pozwie adresem już od 1989 roku. Po pierwsze okoliczność ta jest sprzeczna z poprzednio podnoszonymi a po drugie pozwany w żaden sposób jej nie wykazał a nawet nie uprawdopodobnił.

W tej sytuacji ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy należy uznać za prawidłowe tak jak i wnioski do jakich na ich podstawie Sąd I instancji doszedł. Doręczenie przedmiotowego nakazu zapłaty nastąpili w sposób zastępczy jeszcze w 2000 roku, a skoro pozwany nie obalił domniemania skuteczności tego doręczenia to nie ma wątpliwości, iż sprzeciw od nakazu zapłaty został wniesiony długo po terminie, był spóźniony i jako taki podlegał oddaleniu.

Rację ma Sąd Rejonowy wskazując, iż w niniejszym postępowaniu pozwany nie może skutecznie podnosić zarzutu przedawnienia roszczenia stwierdzonego prawomocnym tytułem wykonawczym, bowiem jest to dopuszczalne jedynie w trakcie rozpatrywania powództwa przeciwegzekucyjnego.

Również zakres w jakim udało się odtworzyć akta sprawy uznać należy za wystarczający do rozpoznania niemniejszego zażalenia, bowiem okoliczności istotne dla tego postępowania zostały odtworzone.

Dlatego też na mocy art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 1 i 2 kpc zażalenie należało oddalić jako bezzasadne.

II Cz 722/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE