Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 16 lipca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Zbigniew Krepski (spr.)

Sędziowie: SO Małgorzata Bartczak-Sobierajska, SO Marek Lewandowski

po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2018 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku A. P.

o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej

na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 24 maja 2018 r., sygn. akt V GU 40/18

postanawia

1) oddalić zażalenie,

2) obciążyć Skarb Państwa kosztami sądowymi, od uiszczenia których wnioskodawca był zwolniony

Małgorzata Bartczak-Sobierajska Zbigniew Krepski Marek Lewandowski

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 24 maja 2018 r., sygn. akt V GU 40/18, Sąd Rejonowy w Toruniu po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. P. o ogłoszenie upadłości osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej oddalił wniosek i obciążył dłużnika kosztami postępowania (k.46).

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia Sąd ten stwierdził, iż dłużnik jest niewypłacalny w świetle art. 10 i art. 11 ust. 1 prawa upadłościowego, gdyż nie reguluje swoich zobowiązań pieniężnych. Dalej Sąd Rejonowy wskazał, iż w niniejszym postępowaniu nie jest możliwe osiągnięciu celu postępowania wobec wnioskodawcy, gdyż wszystkie jego zobowiązania stanowią zobowiązania do naprawienia szkody wynikającej z przestępstwa, za które został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rypinie z dnia 28 listopada 2011 r. zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 18 kwietnia 2012 r. Stosownie zaś do art. 421 ²¹ § 2 prawa upadłościowego takie zobowiązania nie podlegają umorzeniu. Zdaniem Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie zachodzi też negatywna przesłanka ogłoszenia upadłości wnioskodawcy, o której mowa w art. 491 ⁴ ust. 1 prawa upadłościowego. Mianowicie zachowanie dłużnika tj. naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym nosiło znamiona umyślności, gdyż wsiadając pod wpływem alkoholu za kierownicę samochodu musiał zdawać sobie sprawę ze skutków jakie zachowanie to pociąga zarówno w sferze faktycznej, prawnej jak i materialnej. Tym samym również z uwagi na umyślne doprowadzenie do swojej niewypłacalności zaistniały przesłanki dla oddalenia przedmiotowego wniosku (k.50-51).

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł dłużnik zaskarżając je w całości i zarzucając mu naruszenie art. 491 ⁴ ust. 2 prawa upadłościowego poprzez nie dokonanie wykładni i nie odniesienie się do twierdzeń wnioskodawcy w zakresie powoływania się we wniosku i w dalszym piśmie na względy słuszności i humanitaryzmu jako przesłanek ogłoszenia upadłości. Wskazując na powyższy zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uwzględnienie wniosku i ogłoszenie tej upadłości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu zażalenia skarżący potwierdził, iż Sąd Rejonowy należycie ustalił warstwę faktograficzną jego wniosku i w tym zakresie skarżący nie wnosił zastrzeżeń, jak też nie kwestionował wywodów prawnych. Zarzucił jednakże, iż Sąd ten nie zastosował względów socjalnych i humanitarnych i nie uwzględnił okoliczności związanej z założeniem przez skarżącego rodziny, podjęciem pracy, urodzeniem się drugiego dziecka i wyczerpaniem się wszelkich możliwości zaspokojenia wierzyciela w przyszłości w sytuacji rosnących potrzeb utrzymania jego rodziny (k.53-55).

Postanowieniem z dnia 10 lipca 2018 r. Sąd Rejonowy w Toruniu zwolnił skarżącego z ponoszenia opłaty od zażalenia (k.65).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż podniesiony w jego petitum zarzut naruszenia prawa materialnego jest nieuzasadniony.

Wprawdzie skarżący nie zarzucił błędu w ustaleniach faktycznych to Sąd Okręgowy jako sąd odwoławczy podziela i przyjmuje za swoje wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy ustalenia Sądu pierwszej instancji oraz dokonaną ocenę prawną, opisane w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

W konsekwencji w ocenie Sądu Okręgowego nie ma podstaw podnoszony w zażaleniu zarzut niezastosowania art. 491 ⁴ ust. 2 in fine prawa upadłościowego, zgodnie z którym sąd oddala wniosek o głoszenie upadłości w razie zaistnienia określonych w pkt 1-4 ustępu pierwszego tego artykułu przesłanek, chyba że przeprowadzenie postępowania jest uzasadnione względami słuszności lub względami humanitarnymi. Należy wyraźnie podkreślić, że klauzule te nie wchodzą w rachubę w razie istnienia negatywnej przesłanki ogłoszenia upadłości konsumenckiej z art. 491 ⁴ ust. 1 prawa upadłościowego tj. umyślności lub rażącego niedbalstwa w doprowadzeniu do stanu niewypłacalności lub zwiększenia jego stopnia, co wynika już tylko z literalnego brzmienia tego unormowania. A jak wynika z niekwestionowanych przez skarżącego ustaleń Sądu Rejonowego zachowanie dłużnika polegające na naruszeniu zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym nosiło znamiona umyślności, gdyż wsiadając pod wpływem alkoholu za kierownicę samochodu musiał zdawać sobie sprawę ze skutków jakie zachowanie to pociąga zarówno w sferze faktycznej, prawnej jak i materialnej. Zatem w realiach niniejszej sprawy skarżący nie może powoływać się na klauzule „względów słuszności” i „względów humanitarnych”.

Z tych wszystkich względów zażalenie dłużnika jako bezzasadne należało oddalić na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 35 prawa upadłościowego.

O kosztach sądowych, od uiszczenia których skarżący był zwolniony orzeczono stosownie do art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Małgorzata Bartczak-Sobierajska Zbigniew Krepski Marek Lewandowski

(...)

Z.

1. (...)

2. (...)

3. (...)

T., (...)