Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 27 czerwca 2017r. skierowanym przeciwko Przedsiębiorstwu Handlowo – Usługowemu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W. powódka K. C. wniosła o zwolnienie spod egzekucji samochodów

I m. (...) numer rejestracyjny (...)

II v. (...) numer rejestracyjny (...)

III m. (...) sprinter 311 (...) numer rejestracyjny (...), na uzasadnienie zaś powyższego żądania wskazała, iż jest właścicielką wyżej wymienionych pojazdów (pozew k. 2 – 6).

W odpowiedzi na pozew z dnia 13 listopada 2017r. pozwana uznała powództwo, wniosła jednak jednocześnie o obciążenie powódki kosztami procesu, swoje stanowisko zaś w tym przedmiocie uzasadniła brakiem podstaw do wytoczenia procesu (odpowiedź na pozew k. 64 – 65).

Sąd ustalił, co następuje:

Na podstawie zawartych w dniach: 3, 6 marca i 7 kwietnia 2017r. z M. P. umów darowizny powódka uzyskała własność samochodów:

I m. (...) numer rejestracyjny (...) (umowa k. 21, kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 16);

II v. (...) numer rejestracyjny (...) (umowa k. 20, kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 15);

III m. (...) sprinter 311 numer rejestracyjny (...) (umowa k. 22, kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 14).

W dniach 30 maja 2017r. oraz 2 czerwca 2017r. do powódki skierowano zawiadomienia o zajęciu powyższych pojazdów w toku egzekucji prowadzonej przeciwko M. P. przez Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością we W. (zawiadomienia k. 25 – 26). Pismem z dnia 13 czerwca 2017r. powódka zwróciła się do pozwanej o zwolnienie zajętych przez komornika pojazdów, na dowód zaś służącego jej prawa własności do pisma powyższego załączyła kserokopie ich dowodów rejestracyjnych (wezwanie k. 28). Odpowiadając na nie w dniu 22 czerwca 2017r. pozwana wskazała, iż przedstawione przez powódkę dowody rejestracyjne zajętych pojazdów nie stanowią same w sobie dowodu mającego służyć powódce względem nich prawa własności i w związku z powyższym zażądała od powódki przedstawienia przez nią umów bądź też faktur potwierdzających fakt ich zakupu przez powódkę (pismo k. 76). Wezwanie powyższe pozostało bez odpowiedzi (wezwanie k. 76).

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do brzmienia przepisu art. 213 par. 2 kpc. sąd jest związany uznaniem powództwa. Uznanie takie jest aktem dyspozycyjności materialnej pozwanego, w którym przyznaje on okoliczności faktyczne przytoczone przez powoda oraz uznaje samo żądnie pozwu, wyrażając jednocześnie zgodę na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (por. wyr. SN z 14.9.1983 r. III CRN 188/83, OSNC 1984, Nr 4, poz. 60). Uznanie powództwa w rozumieniu art. 213 § 2 KPC zakłada stwierdzenie istnienia dochodzonego roszczenia, a tym samym wystąpienie wszystkich przesłanek kreujących jego byt prawny (wyr. SN z 18.3.2011 r., III CSK 127/10, L.). W razie skutecznego uznania powództwa sąd pomija postępowanie dowodowe i wydaje wyrok w zakresie objętym uznaniem. Mając na uwadze powyższe, żądaniu pozwu należało udzielić ochrony poprzez orzeczenie zgodnie z jego treścią.

Jedyna kwestia sporna, jaka wyłoniła się w toku niniejszego procesu, wynikła ze zgłoszonych przez obie strony żądań obciążenia przeciwnika kosztami procesu. Składając taki wniosek pozwana wywodziła, iż przed wytoczeniem przeciwko niej powództwa nie miała możliwości uczynić zadość żądaniu powódki, a to z tego względu, iż załączone do wezwania przedprocesowego dokumenty nie były wystarczające dla potrzeb wykazania służącego powódce prawa własności. Stanowisku powyższemu nie sposób przyznać racji, choć bowiem prawdą jest, iż – jak stanowi przepis art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. dowód rejestracyjny jest jedynie dokumentem potwierdzającym dopuszczenie pojazdu do ruchu, to jednak pamiętać należy o tym, iż stosownie do art. 72 ust. 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy, podstawą rejestracji pojazdu jest dowód jego własności. Także art. 73 ust . 1 powołanej wyżej ustawy wyraża zasadę, iż rejestracji pojazdu dokonuje się na wniosek jego właściciela. Innymi słowy, gdyby powódka nie była właścicielką zajętych na żądanie pozwanej pojazdów, to tym samym nie zostałaby uwidoczniona w wystawionych dla nich dowodach rejestracyjnych, do których to dokumentów pozwana uzyskała wgląd jeszcze przed procesem. Skoro zaś dokumenty powyższe wystarczające były dla potrzeb udokumentowania służącego powódce prawa własności zajętych pojazdów, to nie sposób tym samym zgodzić się ze stanowiskiem pozwanej, iż zwłoka w ewentualnym zwolnieniu zajętych pojazdów podyktowana była koniecznością oczekiwania na jakiekolwiek dalsze dokumenty, których powódka przed wniesieniem pozwu nie dostarczyła, a zatem, że pozwana nie dała powodu do wytoczenia przeciwko niej powództwa. Nie zostały tym samym spełnione określone w art. 101 kpc. przesłanki obciążenia kosztami postępowania strony powodowej. Z uwagi na powyższe, stosownie do wyrażonej przepisem art. 98 par. 1 kpc. zasady odpowiedzialności pozwaną obciążyć należało kosztami postępowania w postaci opłaty od pozwu w kwocie 5 750zł. oraz wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 5 417zł. ustalonej na podstawie par. 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Z/ odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej