Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI GC 1080/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący:

SSR Justyna Supińska

Protokolant:

sekr. sąd. Dorota Moszyk

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2018 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) C. A. Ś., M. Ś. & W. (...) spółki jawnej z siedzibą w B.

przeciwko Towarzystwo (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwo (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) C. A. Ś., M. Ś. & W. (...) spółki jawnej z siedzibą w B. kwotę 1 510 złotych ( jeden tysiąc pięćset dziesięć złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 19 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego Towarzystwo (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) C. A. Ś., M. Ś. & W. (...) spółki jawnej z siedzibą w B. kwotę 2 493 złotych ( dwa tysiące czterysta dziewięćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  kosztami procesu w pozostałym zakresie obciąża pozwanego Towarzystwo (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. uznając je za uiszczone.

Sygn. akt VI GC 1080/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 stycznia 2017 roku powód (...) C. A. Ś., M. Ś. & W. (...) spółka jawna z siedzibą w B. domagał się zasądzenia od pozwanego Towarzystwo (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 1 510 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 19 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem częściowego odszkodowania za szkodę w pojeździe marki V. o numerze rejestracyjnym (...), do jakiej doszło w dniu 18 listopada 2016 roku na skutek kolizji drogowej z winy sprawcy posiadającego zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił odszkodowanie w kwocie 3 491,56 złotych w oparciu o sporządzoną przez siebie kalkulację naprawy zaniżając w ocenie powoda wysokość kosztów naprawy poprzez przyjęcie stawki w kwocie 55 złotych za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych. Dodatkowo zastosowano także 40% potrącenia na materiale lakierniczym oraz 20% rabatu na częściach zamiennych, a w miejsce oryginałów – zamienniki zderzaka tylnego, spojlera zderzaka oraz listwy ozdobnej zderzaka.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 18 maja 2017 roku w sprawie o sygn. akt VI GNc 1961/17 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa wskazując, że w jego ocenie wypłacił już poszkodowanemu należne odszkodowanie z tytułu uszkodzenia przedmiotowego pojazdu, zaś kalkulacja naprawy przedłożona przez powoda jest zawyżona. Pozwany podał, iż powód nie udokumentował wyższych kosztów naprawy, a pozwany informował poszkodowanego o możliwości nabycia części oryginalnych z rabatem (stosowna informacja znalazła się na weryfikacji przesłanego kosztorysu). W tym celu wystarczające było skontaktowanie się poszkodowanego na podany adres mailowy lub numer telefonu i uzyskanie danych kontaktowych do dostawcy części oryginalnych z określnym rabatem, jednocześnie pracownik pozwanego skontaktowałby się z wybranym dostawcą, aby poinformować go o fakcie przekazania klientowi kontaktu oraz przesłał listę części z kalkulacji, po które poszkodowany mógłby się zgłosić (koszty ewentualnej przesyłki ponosi każdorazowo warsztat). Zdaniem pozwanego poszkodowany miał zatem możliwości nabycia części zamiennych taniej, z rabatem. Pozwany zakwestionował także uwzględnienie w kalkulacji naprawy części wyłącznie jakości O.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lutego 2016 roku Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarł porozumienie z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., na mocy którego podmiot ten zobowiązał się do udzielania Towarzystwo (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. oraz wskazanym przez niego klientom rabatów na ceny nowych oryginalnych części zamiennych w celu ich wykorzystania w procesie likwidacji szkody w pojeździe. Zgodnie z załącznikiem numer 2 do tego porozumienia wysokość rabatu na części zamienne wynosiła 15%. Następnie, w dniu 21 lipa 2016 roku zawarty został numer (...), który uwzględnił wysokość rabatu dla pojazdów marki V. w wysokości 20%. Zgodnie z zaś z załącznikiem numer 3 do porozumienia – punkt 1, Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w kalkulacjach kosztów naprawy wyliczanych po oględzinach uszkodzonych pojazdów uwzględni rabat na części zamienne zgodnie z ustaleniami z porozumienia. Zgodnie z punktem 5 tego załącznika, zainteresowany klient zgłosi się z kosztorysem zawierającym zestawienie części zamiennych lub prześle go i w przypadku, gdy będzie zainteresowany zakupem części, warsztat zaoferuje sprzedaż części z uzgodnionym rabatem w skali całego kraju. Koszt ewentualnej wysyłki warsztat ustalać miał z klientem.

W dniu 06 kwietnia 2016 roku Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarł porozumienie z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., na mocy którego podmiot ten zobowiązał się do udzielania Towarzystwo (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. oraz wskazanym przez niego klientom rabatów na ceny nowych oryginalnych części zamiennych w celu ich wykorzystania w procesie likwidacji szkody w pojeździe. Zgodnie z załącznikiem numer 2 do tego porozumienia wysokość rabatu na części zamienne wynosiła 17%. Zgodnie zaś z załącznikiem numer 3, Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w kalkulacjach kosztów naprawy wyliczanych po oględzinach uszkodzonych pojazdów uwzględni rabat na części zamienne zgodnie z ustaleniami z porozumienia, zainteresowany klient zgłosi się z kosztorysem zawierającym zestawienie części zamiennych lub prześle go i w przypadku, gdy będzie zainteresowany zakupem części, warsztat zaoferuje sprzedaż części z uzgodnionym rabatem w skali całego kraju. Koszt ewentualnej wysyłki warsztat ustalać miał z klientem.

porozumienie wraz z załącznikami – k. 59-63 akt, porozumienie wraz z załącznikami – k. 64-67 akt

W dniu 18 listopada 2016 roku w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o numerze rejestracyjnym (...) będący własnością R. P..

Sprawca zdarzenia był objęty ochroną ubezpieczeniową w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwo (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

niesporne

Towarzystwo (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. przyznał poszkodowanemu R. P. odszkodowanie za uszkodzenie powyższego pojazdu w kwocie 3 491,56 złotych.

W sporządzonej przez siebie kalkulacji kosztów naprawy Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wskazał, iż w przypadku trudności z nabyciem części oryginalnych i materiałów lakierniczych w cenach podanych w kosztorysie, należy skontaktować się z ubezpieczycielem mailowo lub telefonicznie.

niesporne, a nadto: decyzja o przyznaniu odszkodowania – k. 54 akt, kalkulacja kosztów – k. 55-58 akt

W dniu 29 grudnia 2016 roku poszkodowany R. P. zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. umowę przelewu wierzytelności z tytułu pozostałej części odszkodowania w związku ze szkodą w pojeździe marki V. o numerze rejestracyjnym (...) z dnia 18 listopada 2016 roku.

W dniu 29 grudnia 2016 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. zawarł z (...) C. A. Ś., M. Ś. & W. (...) spółką jawną z siedzibą w B. umowę przelewu wierzytelności z tytułu pozostałej części odszkodowania w związku ze szkodą w pojeździe marki V. o numerze rejestracyjnym (...) z dnia 18 listopada 2016 roku.

umowa cesji wierzytelności – k. 8, 9 akt

(...) kategorii funkcjonujące w L. i okolicach w okresie likwidacji szkody wykonywały naprawy po stawkach w kwocie 90-130 złotych netto za godzinę prac blacharsko – mechanicznych i w kwocie 110-150 złotych netto za godzinę prac lakierniczych.

(...) kategorii funkcjonujące w L. i okolicach w okresie likwidacji szkody wykonywały naprawy po stawkach w kwocie 90-120 złotych netto za godzinę prac blacharsko – mechanicznych i w kwocie 100-130 złotych netto za godzinę prac lakierniczych.

Zdjęcia przedstawiające uszkodzony pojazd nie obrazują części nieoryginalnych spośród części zakwalifikowanych do wymiany, wobec czego przyjąć należy, że w pojeździe przed kolizją były zamontowane części oryginalne. W takiej zaś sytuacji brak jest podstaw do zastosowania części zamiennych jakości Q lub innych niższej klasy, gdyż użycie takich części nie przywróciłoby pojazdu do stanu sprzed szkody. Zastosowanie do naprawy części oryginalnych jakości O niweluje skutki naprawy pokolizyjnej, a klasa części potwierdza, iż naprawa została wykonana profesjonalnie, nie zaś najtańszym kosztem, bez dbałości o długotrwałą sprawność, niezawodność i bezpieczeństwo. Nadto, naprawa pojazdu przy życiu innych części obniża jego wartość handlową, nie dość bowiem, że pojazd jest powypadkowy, to jeszcze naprawiony częściami niższej klasy.

W związku z tym, że wyłącznie części jakości O stosowane są na linii montażowej podczas produkcji pojazdu i z nich został on zbudowany, naprawa wyłącznie tymi częściami zapewniłaby przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody pod każdym względem i nie doprowadziłaby zarówno do spadku, jak i wzrostu jego wartości.

Dla przedmiotowego pojazdu marki V. nie występują części jakości Q.

Celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 18 listopada 2016 roku wynosiły kwotę 7 716,18 złotych brutto, przy uwzględnieniu stawek za prace blacharsko – mechaniczne i lakiernicze w kwocie odpowiednio 100/110 złotych netto za roboczogodzinę tych prac i ceny części oryginalnych nowych.

częściowo opinia biegłego sądowego M. P. – k. 116-139 akt, częściowo uzupełniająca opinia biegłego sądowego M. P. – k. 158-168 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron. Pozostałe dokumenty dołączone do akt nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy nowych i istotnych okoliczności.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 27 października 2017 roku Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka R. P., mając na uwadze, że jak wynikało z odpisu skróconego aktu zgonu numer 2215072/00/ (...)R. P. zmarł w dniu 03 kwietnia 2017 roku.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 20 czerwca 2018 roku Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z oględzin pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 18 listopada 2016 roku, albowiem pozwany, mimo zobowiązania, nie wskazał aktualnego właściciela tego pojazdu.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 20 czerwca 2018 roku Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego, uznając, że nie stanowi podstawy do dopuszczania dowodu z opinii innego biegłego sądowego okoliczność „ że biegli sądowi z reguły bronią swoich opinii niezależnie od ilości i jakości zarzutów”, ani też niezadowolenie strony z dotychczas złożonej opinii. Specyfika dowodu z opinii biegłego polega bowiem m. in. na tym, że jeżeli taki dowód już został przez Sąd dopuszczony, to opinii dodatkowego biegłego sądowego można żądać jedynie w razie potrzeby. Orzecznictwo sądowe wskazuje, że potrzeba taka nie może być jedynie wynikiem niezadowolenia strony z niekorzystnego dla niej wydźwięku konkluzji opinii (tj. w niniejszym przypadku – ustalenia przez biegłego sądowego, że zastosowanie wyłącznie części oryginalnych pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody oraz wysokości stawek za prace naprawcze), lecz być następstwem umotywowanej krytyki dotychczasowej opinii. W przeciwnym bowiem razie Sąd byłby zobligowany do uwzględniania kolejnych wniosków strony dopóty, dopóki nie złożona zostałaby opinia w pełni ją zadowalająca, co jest niedopuszczalne.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii spornych w niniejszej sprawie Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego w zakresie techniki motoryzacyjnej M. P.. W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego została sporządzona wedle tezy dowodowej wysnutej przez Sąd, poza tym jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy. Komunikatywność jej sformułowań pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do wniosków końcowych. Nie zawiera ona również wewnętrznych sprzeczności i wykluczających się wzajemnie wniosków.

Biegły sądowy na podstawie akt sprawy wyliczył celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy uszkodzonego pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...) przywracającego ten pojazd do stanu sprzed kolizji. Mając na uwadze powyższe i podzielając słuszność założeń i wniosków biegłego sądowego zawartych w opinii, Sąd nie znalazł podstaw do podważenia jej mocy dowodowej i oparł się na niej dokonując rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności odnośnie zastosowania do naprawy części nowych oryginalnych jakości O, jak wskazał bowiem biegły sądowy, nie zostało wykazane, ażeby przed kolizją w przedmiotowym pojeździe były zamontowane części alternatywne albo niepełnowartościowe, a naprawa pojazdu przy użyciu części nowych oryginalnych jest niezbędna do przywrócenia walorów trwałościowych, estetycznych i spełniających wymogi bezpieczeństwa pojazdu, jakie miał pojazd przed kolizją oraz umożliwiających zachowanie oryginalności modelu, zaś naprawa dokonana z wykorzystaniem takich części nie spowoduje wzrostu jego wartości, lecz pozwoli jedynie przywrócić jego stan sprzed kolizji. Sąd jednakże uwzględnił w kosztach naprawy przedmiotowego pojazdu stawki w kwocie 100/110 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i lakierniczych oraz nie podzielił stanowiska pozwanego o konieczności uwzględniania cen części i materiału lakierniczego z zastosowaniem rabatów, o czym szerzej w poniższej części uzasadnienia.

Pismem z datą w nagłówku „dnia 20 lipca 2017 roku” pozwany Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. domagał się sporządzenia opinii uzupełniającej, w której biegły sądowy miał m. in. wskazać, czy jego zdaniem w przypadku umożliwienia poszkodowanemu korzystania z rabatów na nabycie części oryginalnych z logo oficjalnego dystrybutora (jakości O), zasadne jest zastosowanie takich rabatów przy ustalaniu wysokości odszkodowania, przy czym Sąd w tym zakresie pominął opinię biegłego sądowego uznając, że ustalenie tej okoliczności, w tym ewentualne naruszenie przez poszkodowanego zasady minimalizacji szkody poprzez niezakupienie takich części z rabatem, należy do kompetencji zastrzeżonych wyłącznie dla Sądu rozpoznającego sprawę.

Pozwany zakwestionował także użycie w kosztach wyceny naprawy przedmiotowego pojazdu cen części oryginalnych jakości O oraz nie uwzględnienie cen części jakości Q wskazując, że są one wystarczające do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody, zaś zastosowanie do naprawy pojazdu 6 – letniego cen części jakości O, przy jednoczesnym istnieniu części jakości Q prowadzi do bezpodstawnego wzbogacenia.

W opinii uzupełniającej biegły sądowy wskazał, że materiał fotograficzny przedstawiający uszkodzony pojazd nie obrazuje części nieoryginalnych spośród części zakwalifikowanych do wymiany, wobec czego przyjąć należy, że wszystkie części w pojeździe przed kolizją były oryginalne, posiadały logo producenta i co najważniejsze, były takie same, jak te, które montowane są w fabryce podczas produkcji pojazdu. W takiej zaś sytuacji brak jest podstaw do zastosowania części zamiennych jakości Q lub innych niższej klasy, gdyż użycie takich części nie przywróciłoby pojazdu do stanu sprzed szkody. Zastosowanie do naprawy części oryginalnych jakości O niweluje skutki naprawy pokolizyjnej, a klasa części potwierdza, iż naprawa została wykonana profesjonalnie, nie zaś najtańszym kosztem, bez dbałości o długotrwałą sprawność, niezawodność i bezpieczeństwo. Nadto, naprawa pojazdu przy życiu innych części obniża jego wartość handlową, nie dość bowiem, że pojazd jest powypadkowy, to jeszcze naprawiony częściami niższej klasy.

Biegły sądowy wskazał również, że dla przedmiotowego pojazdu marki V. nie występują części jakości Q, zaś w swojej kalkulacji pozwany uwzględnił części jakości O oraz w odniesieniu do zderzaka, spojlera i listwy ozdobnej zderzaka – części jakości P.

W ocenie biegłego sądowego w związku z tym, że wyłącznie części jakości O stosowane są na linii montażowej podczas produkcji pojazdu i z nich został on zbudowany, naprawa wyłącznie tymi częściami zapewniłaby przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody pod każdym względem i nie doprowadziłaby zarówno do spadku, jak i wzrostu jego wartości.

Pismem z datą w nagłówku „dnia 29 marca 2018 roku” pozwany Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wskazał, że w przypadku gdy poszkodowany nie mógł we własnym zakresie uzyskać części i materiału lakierniczego z rabatami oferowanymi przez pozwanego, miał się z pozwanym skontaktować, pozwany zakwestionował też nieuwzględnienie rabatu na materiał lakierniczy i przyjęcie zawyżonej stawki za prace naprawcze.

W ocenie Sądu zarzuty podniesione przez pozwanego stanowiły w istocie jedynie polemikę z niekorzystnymi dla niego ustaleniami biegłego sądowego i próbę forsowania przez pozwanego poglądu, że zasadne jest ustalenie kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu przy użyciu części oryginalnych jakości niższej niż O, a także konieczności uwzględniania rabatów oferowanych na części zamienne i materiał lakierniczy przez kontrahentów pozwanego, przeto nie zdołały one podważyć wiarygodności i mocy dowodowej sporządzonej w sprawie opinii i legły również u podstaw decyzji Sądu w przedmiocie oddalenia wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód (...) C. A. Ś., M. Ś. & W. (...) spółka jawna z siedzibą w B. domagał się zasądzenia od pozwanego Towarzystwo (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 1 510 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 19 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem części pozostałego odszkodowania za szkodę w pojeździe marki V. o numerze rejestracyjnym (...), do jakiej doszło w dniu 18 listopada 2016 roku na skutek kolizji drogowej z winy sprawcy posiadającego zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Pozwany Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wnosząc o oddalenie powództwa wskazywał, że poinformował poszkodowanego o możliwości nabycia części oryginalnych z rabatem (stosowna informacja znalazła się na weryfikacji przesłanego kosztorysu), wobec czego poszkodowany miał możliwość nabycia części zamiennych taniej. Pozwany zakwestionował także uwzględnienie w kalkulacji naprawy części wyłącznie jakości O.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała zasada odpowiedzialności pozwanego Towarzystwo (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. z tytułu przedmiotowej szkody zaistniałej w pojeździe marki V. o numerze rejestracyjnym (...) w wyniku zdarzenia komunikacyjnego mającego miejsce w dniu 18 listopada 2016 roku. Nie była również kwestionowana legitymacja procesowa powoda. Sporna natomiast pozostawała kwestia wysokości kosztów naprawy, a także rodzaj części, jakie należało zastosować, by przywrócić pojazd do stanu sprzed zdarzenia oraz stawki za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i lakierniczych. Ustalenia wymagała również okoliczność, czy niedokonanie nabycia części za pośrednictwem ubezpieczyciela (z rabatami) stanowi o naruszeniu zasady minimalizacji szkody przez poszkodowanego.

Mając na uwadze zakreślony wyżej zakres sporu, w pierwszej kolejności należy wskazać, iż zasada odpowiedzialności pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody jest uregulowana w ramach treści art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Źródłem odpowiedzialności sprawcy jest z kolei treść art. 436 § 2 k.c., który stanowi, iż w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody, wymienione w art. 435 k.c. osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych, czyli na statuowanej przez treść art. 415 k.c. zasadzie winy. W ramach obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego ubezpieczyciel zobowiązuje się do wypłaty odszkodowania, jakie sprawca szkody komunikacyjnej zobowiązany jest zapłacić poszkodowanemu. Poszkodowany może natomiast dochodzić roszczeń z tego tytułu bezpośrednio od ubezpieczyciela sprawcy szkody. Odpowiedzialność ubezpieczyciela wobec poszkodowanego jest więc rozpatrywana w kategoriach odpowiedzialności deliktowej, a jej zakres zależy od zakresu odpowiedzialności sprawcy szkody.

Podstawowe znaczenie dla ustalenia wysokości szkody, a tym samym zakresu odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego, będzie miała zatem treść art. 361 § 2 k.c., ustanawiającego zasadę pełnej kompensacji szkody oraz treść art. 363 § 1 k.c., zgodnie z którym naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru dokonanego przez poszkodowanego, poprzez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej bądź przywrócenie stanu poprzedniego.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa poszkodowanemu przysługuje prawo zastosowania przy naprawie części nowych i oryginalnych. Użycie nowych części do naprawy uszkodzonego w wyniku kolizji samochodu nie prowadzi do zwiększenia jego wartości, chyba że chodzi o wymianę takich uszkodzeń, które istniały przed wypadkiem albo ulepszeń w stosunku do stanu przed kolizją (tak Sąd Najwyższy m. in. w wyroku z dnia 05 listopada 1980 roku, sygn. akt III CRN 223/80, OSNC 1981/10/186 oraz z dnia 20 października 1972 roku, sygn. akt II CR 425/72, OSNC 1973/6/111), co w niniejszej sprawie nie zostało przez pozwanego wykazane. Także w wyroku 20 listopada 1970 roku (sygn. akt II CR 425/72, OSNCP Nr 6/1973, poz. 111) stwierdzono, że w wypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego, osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego, do których to wydatków należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, jeżeli ich użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy.

Mając powyższe na uwadze i uwzględniając, że pozwany nie wykazał, że przed kolizją w przedmiotowym pojeździe zamontowane były części alternatywne lub niepełnowartościowe albo że pojazd z uwagi na wiek i przebieg był w sposób nadmierny wyeksploatowany, Sąd podzielił wniosek biegłego sądowego, że naprawa pojazdu przy użyciu wyłącznie części nowych oryginalnych jakości O jest niezbędna do przywrócenia walorów trwałościowych, estetycznych i spełniających wymogi bezpieczeństwa, jakie miał pojazd przed kolizją oraz umożliwiających zachowanie oryginalności modelu. Taka naprawa nie spowoduje wzrostu wartości pojazdu, a jedynie powoli na przywrócenie jego stanu do stanu sprzed szkody. Sąd też miał na uwadze, że jak wynikało z opinii biegłego sądowego brak było dla przedmiotowego modelu pojazdu części jakości Q.

Odnosząc się natomiast do zarzutu naruszenia zasady minimalizacji szkody poprzez nieuwzględnienie w kosztach naprawy cen części i materiału lakierniczego w wysokości uwzgledniających rabat, jaki poszkodowany mógłby uzyskać dokonując zakupu tych części i materiału lakierniczego u podmiotów współpracujących z pozwanym, to nie ma oczywiście wątpliwości, że poszkodowany ma na podstawie art. 362 k.c. oraz art. 16 ust. 1 punkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 473) obowiązek minimalizacji szkody rozumiany jako zapobieżenie, w miarę możliwości, zwiększeniu się szkody.

Oceniając jednakże powyższą okoliczność wskazać należy, że tak jak poszkodowany nie ma obowiązku wykazywania się ponadprzeciętną aktywnością w poszukiwaniu najtańszego warsztatu, najtańszej wypożyczalni pojazdów, tak obowiązek minimalizacji szkody nie może być rozumiany jako obowiązek poszukiwania podmiotu, który oferuje części zamienne i materiał lakierniczy niezbędne do naprawy uszkodzonego pojazdu, jak najtaniej. Sąd miał również na uwadze, że pozwany w żaden sposób nie wykazał, że konieczne do naprawy przedmiotowego pojazdu części i materiał lakierniczy u tych wskazanych podmiotów współpracujących z pozwanym były w ogóle dostępne dla poszkodowanego, co więcej z treści porozumienia (§ 1 pkt 2) wynika, że rabat miałby być naliczany od ceny detalicznej części obowiązującej w danym punkcie sprzedaży – nie jest zatem wiadomym, czy np. cena uwzględniająca rabat nie byłaby wyższa mimo to od cen wskazanych przez biegłego sądowego w kalkulacji. W ocenie Sądu oczywistym jest, że poszkodowany nie ma obowiązku kupowania części w punkcie wskazanym przez ubezpieczyciela – i to nawet, jeśli oferuje on ich sprzedaż wysyłkową, przy czym jak wynikało z przedłożonych porozumień – koszt ewentualnej wysyłki warsztat ustalać miał z klientem, a więc wbrew twierdzeniom pozwanego z postanowienia tego nie wynikało, że klient, w niniejszym przypadku poszkodowany, nie pokrywał kosztów wysyłki ewentualnie zamówionych części zamiennych. Pozwany nie przedłożył żadnych dowodów, z których wynikałoby więc, iż po stronie poszkodowanego, w przypadku skorzystania z zakupu części i materiału lakierniczego za pośrednictwem podmiotów współpracujących z pozwanym, nie powstałyby żadne dodatkowe koszty. Nadto, w ocenie Sądu wymaganie od poszkodowanego, aby samodzielnie dokonywał zakupu części zamiennych i materiału lakierniczego uznać należy za zbyt daleko idące, poszkodowany zleca bowiem naprawę pojazdu w wybranym przez siebie zakładzie naprawczym i co do zasady części niezbędne do jej dokonania są dostarczane przez przyjmującego zlecenie, przy czym taki warsztat nie może zostać obciążony obowiązkiem zakupu części w punkcie wskazanym przez ubezpieczyciela.

Podkreślając raz jeszcze, że poszkodowanemu przysługuje prawo wyboru warsztatu naprawczego, któremu powierzy dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu, na uwadze mieć należy, że w związku z tym, iż każdy zakład naprawczy stosuje stawki ustalone indywidualnie, które wynikają z ponoszonych kosztów i ustalenia cen na takim poziomie, by móc utrzymać firmę, przy czym koszt ten zależy od wielu elementów takich jak np. położenie firmy, podaży usług, dzierżawy pomieszczeń, nie ma żadnych podstaw do tego, by uznawać tzw. stawki przeciętne, czy w jakikolwiek inny sposób uśrednione.

Jednocześnie w niniejszej sprawie powód nie wykazał w żaden sposób, w jakich zakładach naprawczych wykonywane były wcześniejsze naprawy, wobec czego zasadne jest w ocenie Sądu przyjęcie stawek stosowanych przez zakłady (...) kategorii, w których stosowano stawki w kwocie 90-120 złotych netto za godzinę prac blacharsko – mechanicznych i w kwocie 100-130 złotych netto za godzinę prac lakierniczych.

Mając na względzie powyższe w ocenie Sądu niezasadne było uwzględnienie w kosztach naprawy stawek przyjętych przez powoda (w kwocie 125 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i lakierniczych), ani też stawek przyjętych przez pozwanego (w kwocie 55 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i lakierniczych), żadne z tych stawek nie spełniają bowiem kryterium stawek rynkowych, tj. występujących powszechnie na lokalnym dla poszkodowanego rynku.

Mając to na uwadze, Sąd ustalił, że celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 18 listopada 2016 roku wynosiły kwotę 7 716,18 złotych brutto, przy uwzględnieniu stawek za prace blacharsko – mechaniczne i lakiernicze w kwocie odpowiednio 100/110 złotych netto za roboczogodzinę tych prac i ceny części oryginalnych (...), bez stosowania rabatów na ceny tych części i materiał lakierniczy i obejmują.

-

robocizna blacharsko – mechaniczna – 74 jc x 100 złotych netto – 740 złotych netto,

-

koszty dodatkowe – 4 jc x 100 złotych netto – 40 złotych netto,

-

robocizna lakiernicza – 70 jc x 110 złotych netto – 770 złotych netto,

-

koszty materiału lakierniczego – 916,13 złotych netto,

-

części zamienne – 3 742,54 złotych netto,

-

normalia – 74,65 złotych netto.

Pozwany Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przyznał poszkodowanemu odszkodowanie za uszkodzenie powyższego pojazdu w kwocie 3 491,56 złotych, a zatem jest on zobowiązany do zapłaty pozostałej części odszkodowania, wobec czego żądnie pozwu odnośnie zapłaty kwoty 1 510 złotych w całości było zasadne (na marginesie wskazać należy jedynie, że byłoby one zasadne także w przypadku uwzględnienia w kalkulacji przedmiotowych rabatów, co wynika z kosztorysu sporządzonego przez biegłego sądowego przy opinii uzupełniającej).

Wobec powyższego, uznając żądanie pozwu za zasadne w całości, Sąd na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. w punkcie I wyroku zasądził od pozwanego Towarzystwo (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) C. A. Ś., M. Ś. & W. (...) spółki jawnej z siedzibą w B. kwotę 1 510 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 19 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty (termin naliczania odsetek nie był kwestionowany przez pozwanego, podobnie jak wartość odszkodowania w kwocie brutto).

O kosztach procesu Sąd orzekł natomiast zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w dyspozycji art. 98 k.p.c. w zw. art. 99 k.p.c. i 108 § 1 k.p.c., zasądzając od pozwanego jako strony przegrywającej na rzecz powoda – jako strony wygrywającej zwrot poniesionych przez niego kosztów postępowania w kwocie 2 493 złotych, na które składała się kwota: 900 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ustalonych w oparciu o przepis § 2 punkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 roku, poz. 265), 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 1 500 złotych tytułem zwrotu wykorzystanej części zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego i 76 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu.

W pozostałym zakresie kosztami procesu Sąd obciążył pozwanego uznając je za uiszczone (punkt III wyroku).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 02 lipca 2018 roku