Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie: Przewodniczący – SSR Liliana Wojciechowska

Protokolant – Katarzyna Kolisz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2018 r. w Ś.

sprawy z powództwa K. D. (1)

przeciwko K. D. (2)

o alimenty

I  zasądza od pozwanego K. D. (2) na rzecz powódki K. D. (1) ur. (...) alimenty w kwocie po 1500 zł (tysiąc pięćset złotych) miesięcznie, płatne do dnia 10-tego każdego miesiąca do rąk powódki, poczynając od dnia 22 marca 2018r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat;

II  na poczet zasądzonych w pkt.I alimentów zalicza wpłaty dokonane przez pozwanego K. D. (2) na rzecz powódki K. D. (1) w miesiącach: marcu 2018r., kwietniu 2018r., maju 2018r. oraz czerwcu 2018r. w kwotach po 1000 zł (tysiąc złotych) miesięcznie,

III  oddala powództwo w pozostałej części;

IV  zasądza od pozwanego K. D. (2) na rzecz powódki K. D. (1) kwotę 2.105 zł (dwa tysiące sto pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

V  nakazuje pobrać od pozwanego K. D. (2) na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Świnoujściu kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych

VI  odstępuje od obciążania powódki K. D. (1) obowiązkiem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych

VII  wyrokowi w zakresie punktu I (pierwszego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 70/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 marca 2018r. złożonym w dniu 22 marca 2018r. powódka K. D. (1) wniosła przeciwko K. D. (2) o zasądzenie alimentów w kwocie po 2.600 zł miesięcznie, płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że jest córką E. D. i K. D. (2). Obowiązek alimentacyjny pozwanego względem powódki nie był wcześniej ustalony, gdyż pozwany z matką powódki tworzyli związek małżeński i prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Sąd Okręgowy w (...)wyrokiem z dnia 14 listopada 2017r. rozwiązał małżeństwo rodziców powódki, jednak nie orzekał w przedmiocie alimentów i władzy rodzicielskiej, z uwagi na fakt, że powódka była już pełnoletnia. Powódka wskazała, że przed rozwodem rodziców żyła na wysokim poziomie, a główny ciężar utrzymania rodziny ponosił pozwany, który otrzymywał emeryturę wojskową i prowadził własną działalność gospodarczą. Powódka podniosła, że jej miesięczny koszt utrzymania wynosi około 3.097,36 zł na który składają się następujące wydatki: opłaty szkolne – 21,67 zł; szkoła – 60 zł; wycieczki szkolne – 60 zł; rozrywka – 125 zł; lekcje j. angielskiego – 145 zł; korepetycje z matematyki – 200 zł; dojazdy na zajęcia pozalekcyjne – 50 zł; opłaty czynszowe – 250,08 zł; internet – 24,50 zł; prąd – 130 zł; TV – 19,95 zł; ubezpieczenie mieszkania – 6,42 zł; podatek za mieszkanie – 11,41 zł; wypoczynek – 316,66 zł; wyżywienie – 700 zł; opłaty za telefon komórkowy – 60 zł; wizyty u lekarzy specjalistów – 166,67 zł; wizyty u okulisty – 45,83 zł; kosmetyki, środki pielęgnacyjne – 120 zł; środki czystości – 80 zł; fryzjer – 12,50 zł; odzież obuwie – 400 zł; wydatki dodatkowe (szewc, pralnia itp.) – 25 zł; prezenty z okazji urodzin, imienin – 66,67 zł (pozew k. 3-12).

Powódka złożyła w pozwie wniosek o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego na czas trwania postępowania do uiszczania na jej rzecz świadczeń alimentacyjnych w kwocie po 2.600 zł miesięcznie.

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew.

Postanowieniem z dnia 11 lipca 2018r. Sąd oddalił wniosek powódki w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia.

Na rozprawie 29 czerwca 2018r. powódka oświadczyła, że podtrzymuje żądanie pozwu. Pozwany nie zgodził się z żądaniem pozwu co do wysokości alimentów, oświadczył, że zgadza się na alimenty na rzecz córki w kwocie po 1.500 zł miesięcznie. Pozwany zaproponował powódce zawarcie ugody w przedmiocie alimentów, powódka jednak nie wyraziła zgody na alimenty w kwocie po 1500 zł miesięcznie i domagała się zasądzenia od pozwanego alimentów w kwocie po 2.600 zł miesięcznie (protokół rozprawy k. 267-268).

Sąd Rejonowy ustalił, następujący stan faktyczny:

K. D. (1) urodziła się (...) w Ś. i pochodzi ze związku małżeńskiego K. D. (2) i E. D.. Sąd Okręgowy w Szczecinie wyrokiem z dnia 14 listopada 2017r. rozwiązał małżeństwo E. D. i K. D. (2) bez orzekania o winie stron.

Bezsporne

Powódka mieszka razem z pozwanym i matką w Ś., w mieszkaniu dwupoziomowym położonym przy ulicy (...). K. D. (2) i E. D. zakupili lokal mieszkalny wspólnie za kwotę 320.000 zł. Na zakup mieszkania małżonkowie D. zaciągnęli kredyt w Banku (...) na kwotę 64.533,44 euro, a miesięczna rata kredytu wynosi 461,18 euro. Obecnie pozwany ma w mieszkaniu wydzielony swój pokój - sypialnię. Powódka ma starszą siostrę, która również jest córką pozwanego i E. D., przez pierwsze dwa lata studiów pozwany przekazywał starszej córce na utrzymanie po 2.500 zł miesięcznie do czasu, aż nie zakończyła studiów dziennych. Następnie siostra powódki podjęła pracę w Ś. i kontynuowała studia zaocznie, wtedy K. D. (2) przekazywał jej 600-500 zł miesięcznie. Przed rozwodem rodziców powódki, małżonkowie mieli wspólne konto, rodzina żyła na wysokim poziomie, jeździła trzy razy do roku na wycieczki za granicę. Od 2011r. emerytura pozwanego przychodziła na konto wspólne małżonków i E. D. dysponowała tymi środkami. Dodatkowo na to konto wpływały zwroty podatku od towarów i usług (VAT), nawet do 17.000 zł. Środki finansowe z prowadzonej działalności gospodarczej pozwany przeznaczał na utrzymanie działalności, opłacenie sprzętu, zapłatę wynagrodzenia pracowników, na zakup mieszkania, na wyremontowanie mieszkania, na wspólne wyjazdy na wakacje dla rodziny. Do grudnia 2017r. pozwany sam utrzymywał rodzinę, później E. D. podjęła zatrudnienie w jednostce wojskowej jako inspektor BHP. Jeszcze w trakcie trwania związku małżeńskiego pozwany otworzył dwie lokaty oszczędnościowe w wysokości po 120.000 zł a drugą po 120.998,02 zł. W 2016r. pozwany zakupił obligacje za 160.000 zł. Po rozwodzie pozwany nie wyprowadził się ze wspólnego mieszkania i w dalszym ciągu mieszka razem z byłą żoną i powódką. K. D. (2) obecnie prowadzi osobne gospodarstwo domowe. Pozwany przekazuje byłej żonie co miesiąc kwotę 1.100 zł na połowę kredytu i połowę kosztów utrzymania mieszkania.

Dowody:

- umowy lokat oszczędnościowych – k. 70-71, 72-73

- zlecenie zakupu obligacji – k. 255-256

- zeznania świadka E. D. – k. 229-231

- przesłuchanie powódki – k. 268-269

- przesłuchanie pozwanego – k. 269-270

- akt notarialny – k. 67-68

- umowa kredytu hipotecznego – k. 61-66, 69

- przelewy pozwanego na kredyt za mieszkanie – k. 187-189

K. D. (1) ma obecnie 18 lat, jest absolwentką Liceum Ogólnokształcącego im Mieszka I w Ś., w tym roku zdawała egzaminy maturalne. Obecnie jest na etapie składania dokumentów na studia. Powódka zamierza studiować na prywatnej uczelni - (...) Akademii im. (...) w K., na kierunku psychologia. Czesne na studia wynosi 2.700 zł za jeden semestr, a łącznie jest 10 semestrów. K. D. (1) planuje w K. zamieszkać w akademiku. Powódka w okresie wakacji letnich planuje wyjazdy do W., K. i do Anglii do znajomych. W grudniu 2017r. powódka spędziła S. we W.. Powódka odbyła kurs nauki na prawo jazdy i zdała egzamin. Po uzyskaniu uprawnieniń do jazdy samochodem, K. D. (1) będzie jeździć samochodem matki. W trakcie roku szkolnego E. D. woziła córkę samochodem na wszystkie zajęcia dodatkowe. Obecnie powódka nie uczęszcza na żadne dodatkowe zajęcia ale zamierza zapisać się na kurs z języka angielskiego, gdyż chciałaby zdać egzamin na poziomie C2 i uzyskać certyfikat. Taki kurs trwa 2-3 lata i kosztuje ok. 100-200 zł miesięcznie. Powódka nie choruje, ale regularnie raz w roku chodzi do ginekologa i okulisty. Ma nie tolerancję laktozy. K. D. (1) posiada wadę wzroku i musi nosić okulary, a nowe okulary kupuje co roku. Ostatnio powódka musiała usunąć dwa zęby – ósemki. Od stycznia bieżącego roku, pozwany zaczął dobrowolnie przelewać córce na konto 1.000 zł tytułem alimentów, wcześniej przelewał 500 zł. Pozwany opłaca również telefon córki, ale nie kupuje jej prezentów na święta, urodziny czy imieniny. Jedynie na dzień kobiet w tym roku K. D. (1) otrzymała od ojca bon do sklepu o wartości 100 zł. Powódka z otrzymanych od ojca pieniędzy 850 zł przekazuje matce a 150 zł zostawia dla siebie. Powódka czasami sama zamawia kosmetyki przez internet z innych krajów. Cierpi na atopowe zapalenie skóry i musi stosować specjalne kosmetyki oraz kupować specjalną maść która kosztuje 80 zł za tubkę, która wystarcza na 1-2 miesiące. K. D. (1) kupuje buty 3-4 razy do roku i średnio przeznacza 300 zł na buty. Obuwie kupuje znanych marek takich jak C. czy N.. Miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania powódki wynoszą 1832,54 zł i składają się na to następujące wydatki na: udział w kosztach utrzymania mieszkania – 243,34 zł; wyżywienie – 500 zł; ubrania – 200 zł; kosmetyki – 100 zł; obuwie – 100 zł; okulary i oprawki – 34 zł; leczenie zębów – 84 zł; okulista – 8,40 zł; ginekolog – 18,40 zł; kieszonkowe – 150 zł; prawo jazdy – 58 zł; wyjazdy – 84 zł; wakacje – 84 zł; ubezpieczenie – 8,40 zł; kino, rozrywka – 60 zł; dojazdy na zajęcia - 100 zł. Łącznie miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania K. D. (1) wynoszą 1832,54 zł.

Dowody:

- zeznania świadka E. D. – k. 229-231

- przesłuchanie powódki – k. 268-269

- przesłuchanie pozwanego – k. 269-270

- faktury i paragony za leczenie – k. 74-79, 137

- polisa ubezpieczenia – k. 100-104

- bilety i paragony z wyjazdów – k. 109-115, 117-118, 124-131

- nauka jazdy: potwierdzenie transakcji – k. 116, 119-123, 195-207

- faktury za leki – k. 132-136

- paragony – k. 138-177

- potwierdzenia transakcji – k. 190-194, 208-209

- potwierdzenia przelewów od pozwanego – k. 210-213

- zaświadczenie ze szkoły – k. 226

- wyciągi z rachunku bankowego powódki – k. 239-251

Matka powódki E. D. ma 43 lata, pracuje w jednostce wojskowej 2750 w Ś. jako inspektor BHP i zarabia 1850 zł netto miesięcznie. Do tego otrzymuje 1.100 zł od byłego męża na spłatę kredytu mieszkaniowego i na opłaty. Na swoje utrzymanie miesięcznie E. D. przeznacza: na wyżywienie – 400 zł; odzież i obuwie – 100 zł; kosmetyki – 50 zł. Koszty utrzymania mieszkania wynoszą 730 zł miesięcznie i składają się na nie: czynsz – 502 zł; internet – 63 zł; telewizja – 40 zł; prąd – 125 zł. Miesięczne koszty mieszkania dzielą się na 3 osoby: E. D., powódkę i pozwanego. Oprócz tego E. D. ponosi koszty utrzymania samochodu z którego korzysta. Po opłaceniu wszystkich rachunków do dyspozycji pozostaje jej kwota 457 zł.

Dowody:

- zeznania świadka E. D. – k. 229-231

- przesłuchanie powódki – k. 268-269

- przesłuchanie pozwanego – k. 269-270

- przelewy pozwanego na kredyt za mieszkanie – k. 187-189

- potwierdzenia przelewów opłat za mieszkanie – k. 179-186

- faktury za samochód – k. 97-99

- decyzja wymiarowa podatku od nieruchomości – k. 105

- rachunki za mieszkanie – k. 106-108

Ojciec powódki K. D. (2) ma 47 lat, z wykształcenia jest mechanikiem, obecnie jest na emeryturze wojskowej i prowadzi jednoosobową dzielność gospodarczą pod firmą (...) K. D. (2), która zgodnie z (...) jest działalnością budowlaną niesklasyfikowaną. Pozwany w ramach prowadzonej działalności przeprowadza inspekcje i prace podwodne, polegające miedzy innymi na oczyszczaniu toru wodnego z przedmiotów niebezpiecznych i przeszkód nawigacyjnych. Wojskowa emerytura pobierana przez pozwanego wynosi 3.600 zł netto miesięcznie. Z prowadzonej działalności osiągany przychód jest zmienny i w 2013r. wyniósł 12.800 zł; w 2014 r. – 626.441 zł; w 2015r. – 311.286 zł; w 2016r. – 214.200 zł a w 2017r. – 81.549 zł. Przychód pozwanego jest opodatkowany według stawki 8,5 % dla działalności prowadzonej na własne nazwisko. Do kwietnia pozwany opłacał rachunki za telefony całej rodziny, a od kwietnia przestał płacić za telefon byłej żony. Na swoje wyżywienie pozwany przeznacza miesięcznie ok. 600-700 zł. Przyjmuje leki na nadciśnienie, na wizyty do lekarza chodzi na NFZ. Oprócz swojego utrzymania miesięcznie przekazuje: żonie 1.100 zł na spłatę kredytu, starszej córce 500 zł na studia, utrzymuje magazyn sprzętu którego koszt to 300 zł, na paliwo wydaje 600-700 zł. Posiada oszczędności w kwocie 100.000 zł. K. D. (2) wykupił indywidualne ubezpieczenie na życie na łączną wartość 400.000 zł.

Dowody:

- zeznania świadka E. D. – k. 229-231

- przesłuchanie powódki – k. 268-269

- przesłuchanie pozwanego – k. 269-270

- informacja o dochodach pozwanego z US w Ś. – k. 236

- ubezpieczenie – k.257, 259-260

- umowa rachunku bankowego – k. 262-264

- potwierdzenia transakcji – 261, 265

- faktury VAT – k. 16-60

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo K. D. (1) o zasądzenie alimentów od ojca zasługiwało częściowo na uwzględnienie.

Powództwo zostało oparte o treść przepisu art. 133 § 1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego (w skrócie k.r.o.), zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Należy przy tym wskazać, iż stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Dlatego też rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (opieki, mieszkania, wyżywienia, odzieży, higieny osobistej, leczenia), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (w tym kształcenia) oraz dostarczenia wypoczynku. Jednakże zawsze dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia, stosownej do wieku i pory roku odzieży, środków ochrony zdrowia, kształcenia oraz pieczy nad jego osobą i majątkiem. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności zobowiązanego. Ustalanie, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, oznacza ocenę jego możliwości zarobkowych oraz majątkowych i ocenę, czy ich wykorzystanie pozwala na osiągnięcie dochodu wystarczającego na zaspokojenie jego potrzeb życiowych. Może ona być dokonywana w zasadzie analogicznie do oceny możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji (zob. uwagi do art. 135 uwaga 14 i następne) z uwzględnieniem odrębnościami wynikających z wieku dziecka i jego starań o zdobycie kwalifikacji zawodowych. Z uwagi na wiek dziecka, ciążący na małoletnim obowiązek szkolny (zob. art. 15 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty, tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), ograniczenia w zatrudnieniu (zob. art. 190 i n. k.p.) oraz w zdolności do czynności prawnych w zasadzie trudno mówić o możliwościach zarobkowych małoletniego (por. wyrok SN z 14 listopada 1997 r., III CKN 217/97, L..pl nr (...), w którym wskazano, że samodzielności nie można oczekiwać od dziecka małoletniego). Z osiągnięciem pełnoletniości (zob. art. 10 i 11 k.c.) ta sytuacja zwykle zmienia się o tyle, że ustają ustawowe przeszkody i utrudnienia w podjęciu działalności zarobkowej (por. uchwała SN z 31 stycznia 1986 r., III CZP 76/85, OSNCP 1987, nr 1, poz. 4). Po ukończeniu 18-go roku życia na dziecku nie ciąży już czasochłonny obowiązek szkolny i może podjąć pracę lub rozpocząć działalność gospodarczą. Nierzadko jednak może być to praca niewymagająca kwalifikacji lub wykształcenia albo poniżej aspiracji dziecka i niżej wynagradzana niż praca, którą dziecko mogłoby wykonywać, gdyby kontynuowało i zakończyło naukę, względnie praca, z której otrzymywane wynagrodzenie, wyczerpując możliwości zarobkowe dziecka, nie wystarcza na jego utrzymanie (por. wyrok SN z 11 marca 1999 r., III CKN 1175/98, L..pl nr (...)). Jednak gdy dochody rodziców są wysokie, zasada równej stopy życiowej nie może być rozumiana w ten sposób, że należy oczekiwać wydawania na rodzinę, w tym dzieci, wszystkich dochodów (zob. B. Dobrzański, Kodeks rodzinny i opiekuńczy..., s. 783; T. Dominiczyk, Kodeks rodzinny i opiekuńczy..., art. 133, uwaga 11). W postanowieniu z dnia 29 maja 2013r. (VI ACz 1120/13, niepubl.) Sąd Apelacyjny w Warszawie wskazał, że nie można dążyć do tego, żeby obowiązany dzielił się z dziećmi wszystkimi swoim zarobkami. Zachowuje on bowiem prawo do tego, aby gospodarować nadwyżką swoich dochodów, która pozostaje po zaspokojeniu usprawiedliwionych potrzeb małoletniego. Podkreślenia wymaga, że obowiązek alimentacyjny spoczywa na obojgu rodzicach. Gdy rodzice prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, wydatki pokrywające usprawiedliwione potrzeby dzieci zwykle ponoszą wspólnie, a w konsekwencji proporcjonalnie do wysokości swoich dochodów. Gdy rodzice żyją w rozłączeniu ta zasada nie powinna ulec zmianie (na temat sposobu ustalenia tej proporcji zob. komentarz do art. 135, uwaga 5). Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z 3 kwietnia 1951r. (C. 98/51, OSN 1952, nr II, poz. 38) dobrowolne zaspokajanie potrzeb uprawnionego przez zobowiązanego nie wyłącza uzyskania przez uprawnionego ochrony prawnej w drodze wystąpienia o zasądzenie alimentów.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na dowodach szczegółowo wskazanych przy stanie faktycznym, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy albowiem strony nie zakwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów. Ponadto podstawę ustaleń faktycznych stanowiły twierdzenia powódki i pozwanego przesłuchanych w charakterze stron oraz zeznania świadka E. D. w zakresie w jakim ich zeznania korespondowały z dowodami z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że zakres usprawiedliwionych potrzeb powódki K. D. (1) oraz wskazany udział pozwanego K. D. (2) w zaspokajaniu tych potrzeb wymagał zasądzenia od pozwanego alimentów w kwocie po 1.500 zł miesięcznie. Sąd wziął przy tym pod uwagę, że była to również kwota deklarowana przez pozwanego, jaką zobowiązał się płacić na utrzymanie córki.

Powódka w niniejszej sprawie wystąpiła o zasądzenie od ojca alimentów w kwocie po 2.600 zł miesięcznie, wskazując, że jej miesięczne koszty utrzymania wynoszą 3.097,36 zł. Zdaniem Sądu powyższa kwota w znacznym stopniu została zawyżona przez powódkę i odbiegała od wartości wynikających z dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy. Kwota miesięcznego utrzymania obejmowała również wydatki, których powódka nie ponosiła w czasie wyrokowania. Dlatego Sąd pominął wydatki powódki na opłaty szkolne, wycieczki szkolne, oraz inne wydatki związane ze szkoła, gdyż w kwietniu 2018r. K. D. (1) zakończyła naukę na poziomie szkoły średniej, a 3 lipca 2018r. zakończyła egzaminy maturalne. W momencie wyrokowania nie była już uczennicą Liceum, dopiero oczekiwała na wyniki matury, aby móc podjąć studia. Nie było wiadome czy powódka dostała się na wybraną uczelnię, w jakim mieście i na jakim kierunku rozpocznie w październiku studia wyższe i ile wynosić będą jej przyszłe koszty utrzymania. Następnie za nieuzasadnione Sąd uznał wydatki na korepetycje z matematyki i na lekcje języka angielskiego. Korepetycje z matematyki powódka pobierała przed egzaminem maturalnym, aby zdać maturę z tego przedmiotu, natomiast jak sama stwierdziła na rozprawie w dniu 29 czerwca 2018r. nie chodzi ona obecnie na żadne zajęcia dodatkowe (k. 268). W dalszej kolejności należy wskazać, że powódka zawyżyła swoje koszty utrzymania w przedmiocie wyżywienia. Deklarowała, ze w związku z nietolerancją laktozy jej koszty wyżywienia są wyższe i wynoszą po 700 zł miesięcznie. Sąd nie dał wiary tym twierdzeniom, gdyż osoby z nietolerancją laktozy nie wymagają specjalnej diety, tylko musza wyeliminować z diety produkty, które zawierają ten składnik. Dlatego też Sad uznał ten koszt za zawyżony i przyjął, ze wyżywienie powódki nie przekracza miesięcznie kwoty 500 zł. Sąd za zawyżone uznał również wydatki na odzież i obuwie, gdyż powódka już nie rośnie i nie potrzebuje co miesiąc nowych ubrań i butów. Ponadto powódka kupuje markowe obuwie i odzież, a więc nie wymaga ona tak częstej wymiany jak w przypadku dziecka które jeszcze rośnie. Również w przedmiocie kosmetyków koszt ich zakupu jest zawyżony w ocenie Sadu, uwzględniając fakt, że powódka cierpi na atopowe zapalenie skóry. Powódka nie jest osobą chorującą przewlekle, wymagającą stałej kontroli ze strony lekarzy specjalistów. Dlatego Sąd uznał, że przedstawione koszty wizyt u lekarzy zostały zawyżone. W przedmiocie różnych okazji i wydatków dodatkowych, których nie można przewidzieć, należy wskazać, że stanowią one wydatki jednorazowe a nie stałe powtarzające się, które można zaplanować i przyjąć stałą miesięczną kwotę. Dlatego Sąd nie uwzględnił ich z uwagi na fakt, że są one pokrywane ze środków finansowych którymi powódka gospodaruje miesięcznie. W ocenie Sądu nieuzasadnione na obecnym etapie były wydatki deklarowane prze powódkę w przedmiocie planowanych studiów i kursów jakie zamierza podjąć, gdyż Sąd bada potrzeby uprawnionego na dzień wydania wyroku w przedmiocie alimentów. W obecnej chwili nie są znane wyniki z matur jakie osiągnęła powódka i nie wiadomo, w jakim mieście i na jakiej uczelni podejmie ona dalsze kształcenie, tak więc Sąd nie miał podstaw do uwzględnienia deklarowanych wydatków.

W ocenie Sądu, kwota alimentów żądana przez powódkę od pozwanego, była ustalana w oparciu o kwotę jaką K. D. (2) przekazywał na swoją starszą córkę, a siostrę powódki. Jednak należy zauważyć, że przekazywana kwota w wysokości 2.500 zł na D. D. (2), była w czasie, gdy ta już studiowała, a nie dopiero zamierzała podjąć studia oraz w czasie, gdy rodzice powódki stanowili jeszcze małżeństwo i tylko pozwany zarabiał na utrzymanie rodziny. W chwili obecnej pracuje również E. D., matka powódki, która również jest zobowiązana do partycypowania w kosztach utrzymania córki.

W dalszej kolejności Sąd zauważył, że pozwany od stycznia 2018r. dobrowolnie przelewał na konto powódki po 1.000 zł miesięcznie, z których 850 zł K. D. (1) przekazywała na swoje utrzymanie matce. Jednocześnie Sąd zaliczył wpłacane przez pozwanego kwoty na poczet alimentów orzeczonych od dnia 22 marca 2018r. tj. od dnia wniesienia pozwu.

Sąd uznał, że na pozwanym K. D. (2) ciąży obowiązek alimentacyjny względem córki, która nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać oraz nie posiada majątku z którego jest w stanie pokryć koszty swojego utrzymania. W ocenie Sądu pozwany osiąga miesięcznie stałe dochody w kwocie 3.600 zł z emerytury oraz dodatkowe dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, że pozwany osiąga różne dochody z tytułu prowadzonej działalności i nie sposób wykazać dokładnej kwoty, Sąd ograniczył się do przyjęcia, że miesięcznie przekracza ona sumę otrzymywanej emerytury. Ponadto K. D. (2) posiada oszczędności i obligacje, a zatem ma możliwości finansowe, aby płacić córce alimenty w kwocie po 1.500 zł, stanowiące ok. 80 % uzasadnionych kosztów utrzymania K. D. (1). Jest to również kwota, którą pozwany zadeklarował na rozprawie dnia 29 czerwca 2018r. Jako, że dochody matki powódki są znaczne niższe niż pozwanego, Sąd uznał, że zasadnym jest, aby to na K. D. (2) spoczywał większy ciężar utrzymania córki, a matka dokładała do jej utrzymania kwotę ponad 330 zł miesięcznie. Sąd zaliczył przy tym dokonywane przez pozwanego wpłaty na poczet zaległych alimentów, aby zapobiec podwójnej alimentacji (pkt II wyroku).

W ocenie Sądu alimenty na rzecz powódki ponad kwotę po 1.500 zł miesięcznie nie mają pokrycia w usprawiedliwionych potrzebach uprawnionej, dlatego należało powództwo w tym zakresie oddalić (pkt III wyroku).

O kosztach zastępstwa procesowego (punkt IV wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. W wytoczonym powództwie K. D. (1) domagała się od ojca alimentów w kwocie po 2.600 zł miesięcznie, natomiast Sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego zasądził alimenty na rzecz powódki w kwocie po 1.500 zł, co stanowi 58% kwoty której domagała się powódka, a zatem w 58% wygrała, a w 42% proces przegrała. Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Sąd ustalił, że koszty procesu w przedmiotowej sprawie obejmują wynagrodzenie adwokata reprezentującego powódkę. Przedmiot sporu w przedmiotowej sprawie wynosił 18.000 zł i zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie opłaty wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 10 000 zł do 50 000 zł - 3600 zł, jeżeli obowiązek zwrotu kosztów obciąża osobę zobowiązaną do alimentów. Wobec faktu, że pozwany jest stroną przegrywającą proces w 58 %, należało go obciążyć kwotą 2088 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego powódki i kwotą 17 zł tytułem zwrotu opłaty od pełnomocnictwa (pkt IV wyroku).

Opłata sądowa w kwocie 900 zł została ustalona w oparciu o art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zgodnie z którą opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe i wynosi ona 5% wartości przedmiotu sporu. Wobec orzeczonych alimentów od pozwanego w kwocie po 1.500 zł miesięcznie, wartość przedmiotu sporu wynosiła 18.000 zł i od tej kwoty zostało pobrane 5% wartości tytułem opłaty sądowej tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa (punkt V wyroku).

Powódka jako strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych w myśl art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, była zwolniona z wniesienia opłaty sądowej od pozwu, dlatego też Sąd odstąpił od obciążania powódki zwrotem nieuiszczonych kosztów sądowych w zakresie części opłaty od pozwu (pkt VI wyroku).

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł w punkcie VII wyroku, mając na względzie treść art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., w myśl którego Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty.

Mając na uwadze powyższe na względzie, orzeczono jak w sentencji wyroku.