Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

P., dnia 22 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu V Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Dolata

Protokolant: Marcin Pyrzyk

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2017 r. (...)

na rozprawie

sprawy z powództwa A. C. (1)

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S.

- o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 14 811, 36 zł (czternaście tysięcy osiemset jedenaście złotych i trzydzieści sześć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  kosztami procesu obciąża obie strony stosunkowo: powoda w 27 %, a pozwanego w 73 % i z tego tytułu:

a)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda 2961, 36 zł,

b)  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu kwotę 378, 32 zł

c)  nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu kwotę 139,92 zł

SSR Barbara Dolata

UZASADNIENIE

Powód A. C. (1), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, pozwem z dnia 23.12.2016r wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S. A. w S. kwoty 20.287,23 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 kwietnia 2016r do dnia zapłaty, o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 19 marca 2016r, o 18.30 w miejscowości Z. miała miejsce kolizja drogowa, w której kierowca pojazdu V. (...) nr (...) spowodował kolizję z pojazdem powoda marki A. (...) nr rej. (...). Kierowca Golfa był ubezpieczony u pozwanego od odpowiedzialności cywilnej. Pozwana po otrzymaniu zgłoszenia przeprowadziła postępowanie likwidacyjne jednak nie wypłaciła świadczenia wskazując, że opisane w zgłoszeniu uszkodzenia pojazdów nie powstały w okolicznościach opisanych przez powoda. Dochodzona przez powoda kwota wynika z kosztorysu naprawy o sporządzenie którego powód zwrócił się do warsztatu naprawczego. Roszczenie znajduje podstawę w art. 805 kc.

Pozwany (...) S. A. w S. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Nadto wniósł o przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność pełnomocnika pozwanego, o przeprowadzenie dowodu z dokumentów dołączonych do odpowiedzi na pozew oraz o przeprowadzenie dowodu z zeznań stron ograniczonego do przesłuchania powoda na okoliczność przy użyciu jakich części był naprawiany pojazd powoda, jak przebiegało zdarzenie podczas którego doszło do kolizji oraz kim jest osoba, z którą spotkał się w dniu 19.03.2016r. W uzasadnieniu pozwana przyznała, że obejmowała ochroną ubezpieczeniową kierowcę pojazdu V. (...), jednak pozwana nigdy nie uznała swej odpowiedzialności albowiem zarysowania i otarcia elementów wzdłuż boku prawego oraz tylnego na rożnika samochodu V. (...) powstały w innych okolicznościach, niż przedstawione w materiale osobowym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 29 marca 2016r o godz. 18.30 w miejscowości Z. na osiedlu (...) kierowca samochodu V. (...) Nr rej. (...) W. K. wyjeżdżał do tyłu z miejsca parkingowego , położonego za śmietnikiem, przy ograniczonej widoczności z zamiarem jazdy w lewo i nie udzielił pierwszeństwa przejazdu kierowcy samochodu A. (...) kierowanym przez powoda A. C. (2). Powód wyjechał energicznie z miejsca parkingowego, skręcił w lewo , jechał alejką parkingową na wprost i chciał opuścić parking. W momencie powstania stanu zagrożenia kierowca A. wykonał manewr skrętu w lewo jednak to nie spowodowało zdarzenia się prawym bokiem z samochodem V. (...).

Kierowany spisali oświadczenie, w którym W. K. ( kierowca V. (...)) uznał swą winę ( oświadczenie k. 10, zeznania powoda k. 91-92, opinia biegłego k. 107-136 ).

Powód kupił samochód A. (...) w dniu 2.02.2016r jako uszkodzony po wypadku. Samochód ten naprawił powodowi A. K. wraz z kolegą mechanikiem około lutego 2016r przed zdarzeniem na parkingu. Zakupiono drzwi przednie w dobrym stanie, a stare, uszkodzone drzwi postawiono u powoda na podwórku. Powód nie posiada żadnych rachunków za wykonaną naprawę. Drzwi na wymianę zostały kupione pod kolor pojazdu i nie wymagały lakierowania. Powód zna się z A. K. od 15 lat, odwiedzają się w domach. A. K. z zawodu jest tapicerem ( zeznania świadka A. K. k. 89-90).

Sprawca wypadku nie zauważył nadjeżdżającego pojazdu powoda i uderzył tylnym lewym narożnikiem ( zderzaka ) w wyniku czego doszło do zarysowań tego elementu V. (...) ( foto k. 26 - 30 ).

Samochód a. (...) uległ następującym uszkodzeniom błotnik przedni prawy, drzwi przednie prawe, drzwi tylne prawe, ściana boczna , zderzak oraz słupek zewnętrzny boczny.

Do wymiany winny być zakwalifikowane błotnik przedni prawy, drzwi przednie prawe, drzwi tylne prawe. Do naprawy winny być zakwalifikowane błotnik tylny prawy, formowanie wnęki drzwi tylnych prawych. Lakierowaniu winny być poddane zderzak przedni , błotnik przedni, drzwi przednie, drzwi tylne, błotnik tylny prawy, zderzak tylny. Koszt naprawy pojazdu, która przywróci stan sprzed szkody wynosi 14 811,36 zł ( opinia biegłego R. K. k. 107-136).

Otarcia kołowe na felgach powstały raczej od kontaktu z ostrą krawędzią taką jak krawężnik, nie mogły powstać tak mocne zarysowania w wyniku otarcia o zderzak sprawcy wypadku. Jednakże z uwagi na to, że nie można wykluczyć , że ten element uległ także jakiemuś zarysowaniu w wyniku wypadku , to ten element może zostać jedynie polakierowany. Również próg prawy oraz słupek środkowy nie mogły ulec uszkodzeniu w wyniku wypadku z dnia 19.03.2016r . ( opinia biegłego ). Uszkodzenie progu leży pod drzwiami przednimi ( foto k. 11 w opinii biegłego k. 123) i powstało w innych okolicznościach niż z darzenie z 19.03.2016r .

Powód zgłosił szkodę pozwanemu w dniu 30 marca 2016r . Pozwany przeprowadził czynności likwidacyjne, w tym zlecił wizję lokalną na miejscu zdarzenia z porównaniem oświadczeń kierowców oraz szkiców sporządzonych przez nich, a także oględzin uszkodzeń obu pojazdów ( sprawozdanie k. 19—30 i 31-36 ). We wnioskach opinii sporządzonej przez firmę (...) stwierdzono, że brak podstaw do przyjęcia, by do zdarzenia doszło w innych okolicznościach, niż przedstawione przez kierowców. W dniach 6 i 8.04.2016r zostały sporządzone protokoły rozpytania kierowców na okoliczność zdarzenia ubezpieczeniowego ( protokół k. 13-18, akta szkodowe płyta CD k. 84 ). Pozwany pismem z dnia 20.04.2016r poinformował powoda, że opisane w zgłoszeniu szkody nie powstały w opisanym zdarzeniu. ( pismo k. 12 ).

Powyższy stan faktyczny ustalano na podstawie zeznań powoda, zeznań świadków dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy oraz na podstawie opinii biegłego z dziedziny techniki samochodowej identyfikacji i wartości pojazdów oraz kalkulacji kosztów naprawy pojazdów.

Dokumenty złożone przez strony, włącznie z płytą CD, były dokumentami prywatnymi ( art. 245 kpc ) , a więc stanowiły dowód tego, że osoby, które je podpisały złożyły oświadczenie o treści jak w dokumencie.

Opinię biegłego uznano za wiarygodną albowiem była profesjonalna, jasna, rzeczowa, oparta na całości materiału jaki był do dyspozycji tj. zarówno materiale osobowym jak i fotografiach pojazdów. Biegły w sposób wyczerpujący wyjaśnił wątpliwości Sądu związane z poszczególnymi uszkodzeniami oraz sposobem ich likwidacji w ustnych wyjaśnieniach złożonych na rozprawie. Wprawdzie biegły nie dokonywał oględzin obu pojazdów ale nie było to konieczne, gdyż dysponował zdjęciami wykonanymi w toku postępowania likwidacyjnego.

Sąd podzielił stanowisko biegłego, że wystarczająca będzie naprawa błotnika tylnego albowiem był to element już naprawiany, nie nowy i nie ma potrzeby wymieniania go na inny. Okoliczność że ubezpieczyciel w swojej kalkulacji zakwalifikował ten element

wymiany, a nie naprawy nie ma najmniejszego znaczenia, albowiem ubezpieczyciel ostatecznie odmówił w całości wypłaty odszkodowania, uznając je za nienależne. Biegły jako specjalista z danej dziedziny jest w stanie ocenić czy dany element może jeszcze być naprawiany, czy jego stan po wypadku jest na tyle zły, że wymaga wymiany. Odpowiedzialność pozwanego jest taka, jak odpowiedzialność sprawcy wypadku, a zatem pozwany odpowiada tylko za normalne następstwa działania z którego szkoda wynikła ( art. 361 kc ). Brak podstaw do obarczania pozwanego odpowiedzialnością ponad miarę jaka wynika ze skutków wypadku.

Zeznania powoda Sąd uznał za wiarygodne, gdyż były jasne i szczere. Znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. W opinii Sądu powód nie ma obowiązku wskazywania do jakiej osoby pojechał na osiedle (...). Jest to informacja nieistotna z punktu widzenia okoliczności niezbędnych do rozpoznania sprawy.

Zeznania świadków również uznano za wiarogodne. Świadek W. K. podał w jakich okolicznościach doszło do wypadku oraz jakie były uszkodzenia pojazdów. Zeznania te znajdowały potwierdzenie w pozostałych dowodach.

W tym miejscu należy wskazać, że przy odtworzeniach przebiegu kolizji czy zdarzeń drogowych często dochodzi do nieporozumień i nieścisłości, które wynikają z różnic postrzegania różnych osób oraz niedokładnego szkicu sporządzonego przez uczestników zdarzenia. Czasem przyczyną odmowy wypłaty odszkodowania są wątpliwości czy wszystkie uszkodzenia pojazdu powstały w danym zdarzeniu. Kierowcy niechętnie przyznają, że przed zdarzeniem ich pojazd miał już zarysowania czy wgniecenia niezwiązane z danym zdarzeniem. Taka postawa utrudnia, a czasem uniemożliwia ubezpieczycielom wypłatę odszkodowania.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 k.c.).

Art. 822 § 1 k.c. stanowi, iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (art. 822 § 2 k.c.). Zgodnie natomiast z art. 822 § 4, uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Podobne uregulowanie zawiera art. 19 ust. 1 znajdującej zastosowanie w niniejszej sprawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Jak stanowi art. 34 ust. 1 cytowanej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 ustawy, odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Niewątpliwie podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie winno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem, wyrządzającym szkodę. Powyższe jest realizacją dyspozycji zawartej w art. 361 § 2 kc, w myśl którego naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz ewentualne korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Naprawienie szkody następuje natomiast według wyboru poszkodowanego bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 § 1 kc).

W ocenie Sądu dokonanej między innymi na podstawie opinii biegłego wysokość odszkodowania jaka pozwoli przywrócić pojazd powoda do stanu sprzed szkody wynosi 14 811,36 zł. Powód przed wypadkiem posiadał pojazd nie nowy lecz używany, już naprawiany, ale sprawny. Odszkodowanie w wyżej wskazanej kwocie pozwoli zrekompensować powodowi szkodę.

Uznając zatem roszczenie powoda za uzasadnione w części Sąd w punkcie 1 wyroku zasądził kwotę 14 811,36 zł. W pozostałym zakresie Sąd uznał roszczenie za wygórowane i nieudowodnione. Dlatego podlegało ono oddaleniu ( pkt 2 wyroku )

Zgodnie z art. 817 kc ubezpieczyciel jest zobowiązany spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powód zgłosił szkodę w dniu 30.03.2016r ( data na formularzu zgłoszenia k. 9 ). Pismem z dnia 220.04.2016r pozwany udzielił odpowiedzi po rozpoznaniu wniosku. Zatem o odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c w zw. z 817 kc.

Powód wygrał sprawę w 73% , a zatem Sąd obciążył kosztami obie strony stosunkowo do zakresu w jakim uległy przeciwnikowi na podstawie art. 100 kpc , który stanowi, że w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Na koszty powoda złożyły się 1015 zł wpisu, 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 3 600 zł wynagrodzenia radcowskiego oraz 1200 zł zaliczki na koszty opinii biegłego. Razem 5 832 zł.

Koszty pozwanego zamknęły się kwotą 4 800 zł na którą złożyły się 3 600 wynagrodzenia radcowskiego oraz 1 200 zł zaliczki na opinię biegłego. Zatem łączne koszty stron wyniosły 10 632 zł. Ponieważ powód winien ponieść 27% z tej kwoty tj. kwotę 2 870,64 zł , a poniósł 5832 zł, to ma do zwrotu od pozwanego kwotę 2961,36 zł, którą zasądzono w punkcie 3a) wyroku ( (...) 27%= 2 870,64 zł, (...)- 2870,64 zł = 2961,36 zł).

Natomiast Skarb Państwa poniósł koszty w wysokości 518,24 zł, które przewyższyły wpłacone zaliczki, a zatem 73% tej kwoty ( 378,32 zł) Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu ( pkt 3b) wyroku ), a 27% tj kwotę 139,92 zł od powoda ( pkt 3c) wyroku).

Wysokość wynagrodzenia pełnomocników ustalono na postawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( DZ.U. 2015, poz. 1804 ) ze zmianą od 27.10.2016r wynikającą z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r ( Dz. U. z 2016, poz. 1666) zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych § 2 pkt 5 ).

SSR Barbara Dolata