Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2017 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa M. Z. (1), R. C., I. Z., M. B., J. Z. (1) i M. K.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością

w K.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 30 czerwca 2016 r. sygn. akt I C 1891/12

1. zmienia zaskarżony wyrok nadając mu treść:

„I. zasądza od strony pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz:

a) M. Z. (1) kwotę 10.057,87 zł (dziesięć tysięcy pięćdziesiąt siedem złotych, osiemdziesiąt siedem groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 10 października 2012r. do 31 grudnia 2015r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r.,

b) R. C. kwotę 7.981,06 zł (siedem tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt jeden złotych, sześć groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 10 października 2012r. do 31 grudnia 2015r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r.,

c) I. Z. kwotę 7.981,06 zł (siedem tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt jeden złotych, sześć groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 10 października 2012r. do 31 grudnia 2015r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r.,

d) M. B. kwotę 12.168,61 zł (dwanaście tysięcy sto sześćdziesiąt osiem złotych, sześćdziesiąt jeden groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 10 października 2012r. do 31 grudnia 2015r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r.,

e) J. Z. (1) kwotę 12.711,53 zł (dwanaście tysięcy siedemset jedenaście złotych, pięćdziesiąt trzy grosze)z ustawowymi odsetkami od dnia 10 października 2012r. do 31 grudnia 2015r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r.,

f) M. K. kwotę 18.859,54 zł (osiemnaście tysięcy osiemset pięćdziesiąt dziewięć złotych, pięćdziesiąt cztery grosze) z ustawowymi odsetkami od dnia 10 października 2012r. do 31 grudnia 2015r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r.

II. w pozostałych zakresach powództwa oddala;

III. zasądza od strony pozwanej na rzecz powodów: M. Z. (1), R. C., I. Z., M. B., J. Z. (1), i M. K. kwoty po 1.064,10 zł (jeden tysiąc sześćdziesiąt cztery złote, dziesięć groszy) tytułem kosztów procesu,

IV. nakazuje ściągnąć od strony pozwanej (...)Spółki

z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Krakowie kwotę 1.320,03 zł (jeden tysiąc trzysta dwadzieścia złotych, trzy grosze) tytułem niepokrytej części wydatków związanych z postępowaniem,

V. nakazuje ściągnąć od powodów M. Z. (1), R. C., I. Z., M. B., J. Z. (1), i M. K. rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Krakowie kwoty po 177,62 zł (sto siedemdziesiąt siedem złotych, sześćdziesiąt dwa grosze) tytułem niepokrytej części kosztów sądowych związanych z postępowaniem.”

2. w pozostałym zakresie apelację oddala;

3. zasądza od strony pozwanej na rzecz powodów M. Z. (1), R. C., I. Z., M. B., J. Z. (1),

i M. K. kwoty po 117,77 zł (sto siedemnaście złotych siedemdziesiąt, siedem groszy) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego,

4. nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Apelacyjnego

w K. tytułem wydatków związanych z postępowaniem apelacyjnym od:

a) powodów M. Z. (1), R. C., I. Z., M. B., J. Z. (1), i M. K. kwoty po 62,72 zł (sześćdziesiąt dwa złote, siedemdziesiąt dwa grosze),

b) od strony pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 921,34 zł (dziewięćset dwadzieścia jeden złotych, trzydzieści cztery grosze).

SSA Regina Kurek SSA Grzegorz Krężołek SSA Paweł Czepiel

Sygn. akt : I ACa 1516/16

UZASADNIENIE

Powodowie – M. K., I. Z., R. C., J. Z. (1), M. B. oraz M. Z. (1) – w ostatecznie określonych żądaniach pozwu domagali się od strony pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. zasądzenia, na rzecz :

- M. K., kwoty 30.576,58 zł wraz z ustawowymi
odsetkami liczonymi od kwoty 23.724,86 zł od dnia wniesienia pozwu , a od kwoty 6.851,72 zł od dnia 23 grudnia 2015 r;

-I. Z., kwoty 12.936,24 zł wraz z ustawowymi
odsetkami liczonymi od kwoty 10.037,44 zł od dnia wniesienia pozwu , a od kwoty 2.898,80 zł od dnia 23 grudnia 2015 r;

- R. C. kwoty 12.936,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 10.037,44 zł od dnia wniesienia pozwu , a od kwoty 2.898,80 zł od dnia 23 grudnia 2015 r;

- powódki J. Z. (1) kwoty 18.816,36 zl wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 14.599,91 zł od dnia wniesienia pozwu , a od kwoty 4.216,45 zl od dnia 23 grudnia 2015r;

- M. B. kwoty18.816,36zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 14.599,91 zł od dnia wniesienia pozwu , a od kwoty 4.216,45 zł od dnia 23 grudnia 2015 r;

- M. Z. (1) kwoty 15.288,29 zł wraz z ustawowymi
odsetkami liczonymi od kwoty 11.862,43 zł od dnia wniesienia pozwu , a od kwoty 3 425 86 zł od dnia 23 grudnia 2015 r

Powodowie wnosili także o obciążenie przeciwnika procesowego kosztami procesu,

Motywując zgłoszone żądania podnosili , że są współwłaścicielami nieruchomości położonej w K. przy ul. (...) – (łącznie w 93/100 części).

W 2005 roku każdy z powodów zawarł ze stroną pozwaną odrębną umowę dotyczącą wybudowania na tej realności wielomieszkaniowego budynku mieszkalnego, wzniesienia ogrodzenia oraz elementów jej zagospodarowania .

Umówione prace strona pozwana ukończyła w 2008r , czyniąc to w sposób niezgodny z umowami zawartymi przez strony. Części wspólne były dotknięte wadami wykonawczymi. Pomimo ich zgłoszenia pozwanej ich nie usunęła.

Odmówiła także zawarcia ugody , pomimo zawezwania do niej przez nabywców lokali , w ramach którego domagali się oni obniżenia cen zapłaconych za nie , z uwagi na istniejące nieprawidłowości wykonawcze.

Wobec tego obecnie powodowie dochodzą należnych im z tego tytułu kwot , odpowiadających ich udziałom w częściach wspólnych nieruchomości , przy czym rozmiar ilościowy każdego z dochodzonych roszczeń jest pochodną kosztów związanych z usunięciem stwierdzonych wad.

Strona pozwana, (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K., w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz od powodów kosztów procesu.

Uzasadniając swoje stanowisko, w pierwszej kolejności zarzuciła powodom brak czynnej legitymacji procesowej. W jej ocenie po stronie powodów nie zachodzi żaden z rodzajów współuczestnictwa uwagi na to , swoje roszczenia opierają na odrębnych podstawach , jakimi są umowy zawarte z pozwaną przez każdego z nich odrębnie , a zważywszy na rodzaj i wartość dochodzonych roszczeń , Sąd Okręgowo nie jest właściwy do ich rozpoznawania ani w odniesieniu do każdego z osobna jak i do wszystkich łącznie.

Spółka wskazała , że roszczenia powodów są merytorycznie nieuzasadnione dlatego , że każdy z nich protokolarnie odebrał wykonane prace, nie podnosząc zarzutów dotyczących sposobu ich wykonania , co więcej, potwierdził rozliczenie umowy ze sporządzającą oraz stwierdził , iż nie będzie formułował wobec niej żądanych roszczeń w przyszłości [ za wyjątkiem tych wynikających rękojmi, za wady rzeczy sprzedanej.]

Przecząc, aby umowy zawarte z powodami były umowami o roboty budowlane albowiem powodowie nie byli inwestorami , a strona pozwana wykonawczynią obiektu o charakterze budowlanym , spółka (...) twierdziła , że wady wykonawcze wskazywane przez powodów albo nie istnieją albo zostały usunięte albo też są takimi za które pozwana nie odpowiada , gdyż wynikają ze zwykłej eksploatacji budynku.

Ostatnim z zarzutów pozwanej był zarzut wygaśnięcia roszczeń zgłoszonych przez nabywców lokali , który oparty na art. 637 §2 kc w zw z art. 656 §1 i 638 kc oraz 568 kc , w brzmieniu sprzed 25 grudnia 2014r , pozwana opierała na argumencie , że pomiędzy datami ich wydania , które następowały w lutym 2008r , a datą zgłoszenia obecnie dochodzonych roszczeń , upłynął okres ponad trzech lat o jakim mowa w art. 568 §1 kc

Wyrokiem z dnia 30 czerwca 2016r , Sąd Okręgowy w Krakowie :

- zasądził od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. , na rzecz:

a/ M. Z. (1) kwotę 15.288,29 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi dla kwoty 11.862,43 od dnia 10 października 2012 roku , a co do kwoty 3.425,86 zł , od dnia 28 grudnia 2015 roku

b/ R. C. kwotę 12.548,16 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi dla kwoty 10.037,44 zł od dnia 10 października 2012 roku , a co do kwoty 2.510,72 zł od dnia 28 grudnia 2015 roku ;

c/ I. Z. kwotę 12.548,16 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi dla kwoty 10.037,44 zł od dnia 10 października 2012 roku do dnia zapłaty, a co do kwoty 2.510,72 zł , od dnia 28 grudnia 2015 roku;

d/ M. B. kwotę 18.816,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi dla kwoty 14.599,91 zł od dnia 10 października 2012 roku do dnia zapłaty, a co do kwoty 4.216,45 zł od dnia 28 grudnia 2015 roku;

e/ J. Z. (1) kwotę 18.816,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi dla kwoty 14.599,91 zł od dnia 10 października 2012 roku do dnia zapłaty, a co do kwoty dla kwoty 4.216,45 zł od dnia 28 grudnia 2015 roku;

f/ M. K. kwotę 29.651,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi dla kwoty 23.724,86 od dnia 10 października 2012 roku do dnia zapłaty, a co do kwoty 5.926,91 zł od dnia 28 grudnia 2015 roku [ pkt I ] ;

- oddalił powództwa w pozostałych zakresach [ pkt II ],

- zasądził od strony pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K., na rzecz powodów: M. Z. (1), R. C., I. Z., M. B., J. Z. (1) oraz M. K. kwoty po 1.861,83 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu[ pkt III] ,

- nakazał ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Krakowie kwotę 1.885,77 zł , tytułem wydatków pokrytych tymczasowo ze środków budżetowych [ pkt IV ] oraz ,

- nakazał ścignąć od powodów solidarnie na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Krakowie kwotę 500 zł , tytułem brakującej opłaty od pozwu.

W ramach okoliczności faktycznych ustalonych w sprawie , jako niesporne pomiędzy stronami, Sąd I instancji uznał te zgodnie z którymi ;

Każdy z powodów zawarł ze stroną pozwaną odrębną umowę , na podstawie której spółka miała wybudować na nieruchomości położonej w K. przy ul. (...), budynek wielomieszkaniowy , a następnie przenieść własność wyodrębnionych w nim lokali , których cechy identyfikowała bliżej każda z umów, na rzecz drugiej strony.

Umowy obejmowały także wykonanie ogrodzenia nieruchomości oraz elementów jej zagospodarowania.

Ogrodzenie wykonane przez spółkę nie zostało posadowione w granicy realności.

W odniesieniu do okoliczności spornych , Sąd Okręgowy ustalił , że :

Budynek mieszkalny przy ul. (...) posiada (...)wyodrębnionych lokali , a udziały w nieruchomości wspólnej powodów , którzy są właścicielami większości z nich wynoszą odpowiednio :

1/. (...)dla J. Z. (2) oraz M. Z. (1) (na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej);

2/. (...) dla R. C. i I. Z. (na zasadach współwłasności zwykłej)

3/. (...) dla R. C. i I. Z. (na zasadach współwłasności zwykłej);

4/. (...) i (...) dla M. B.;

5/. (...) dla J. Z. (1);

6/. (...) dla M. K. i R. K. (na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej);

- pozostały udział (...), przynależy do osoby nie biorącej udziału w postepowaniu.

Strona pozwana, w umowach zawartych z powodami zobowiązała się do postawienia ogrodzenia wzdłuż nieruchomości , poza jej wschodnią stroną , oraz do wyłożenia ciągów komunikacyjnych i miejsc parkingowych betonową kostką brukową.

W realizacji zawartych umów powodowie sukcesywnie, w formie protokolarnej odbierali wyodrębnione uprzednio lokale , a czynności te były zrealizowane , w odniesieniu do:

- M. B. , w dniu 1 lutego 2008 roku,

- R. C., 11 lutego 2008 roku,

- J. Z. (1) oraz M. Z. (1) , 21 lutego 2008 roku,

- M. K. w dniu 28 lutego 2008 roku.

W dokumentach odbioru znajdował się zapis „teren zewnętrzny zagospodarowany i uporządkowany”. Powodowie nie wskazywali w nich na usterki w postaci braku rynien, niewłaściwego posadowienia ogrodzenia oraz nieprawidłowego wykonania ciągów pieszo - jezdnych.

Spółka (...) nie była realizatorem wszystkich prac budowlanych na nieruchomości. Przejęła inwestycje od innego podmiotu , w czasie trwania procesu jej realizacji. We własnym zakresie rozszerzyła ja rzeczowo oraz doprowadziła do jej ukończenia. Konsekwencją tej zmiany jest m. in. to , że budynek mieszkalny składa się ze starszej i nowszej części.

Faktycznie roboty realizowało , na zlecenie pozwanej , Przedsiębiorstwo (...), którego właścicielem był Z. C..

W odniesieniu do wad z których powstaniem powodowie wiązali swoje roszczenia, Sąd I instancji ustalił , że :

w piwnicy budynku doszło do odpadnięcia kilku płytek, będącego następstwem źle wykonanych prac wykończeniowych. Płytki te wymagają ponownego przyklejenia. Koszt takiego zabiegu wynosi 41,32 zł. Innych wad , wymagających usunięcia , w tych pomieszczeniach nie ma.

Na parterze doszło pęknięcia, ścian sufitu i podłogi. Z uwagi na to, że część budynku została wybudowana wcześniej i posiada podpiwniczenie, a część budynku została wzniesiona później, bez niego , jest różnica w sposobie osiadania obu części , którego następstwem są opisane uszkodzenia. Koszt ich usunięcia , przez wykonanie dylatacji , zamyka się w kwocie 737,67 zł.

Elewację budynku, w części nie pokrytej tynkiem, wykonano z płytek klinkierowych, prawidłowo. Niemniej przy niej doszło do osiadania schodów terenowych. W efekcie doprowadziło to do odsłonięcia się części ściany nie pokrytej elewacją, co sprawia wrażenie nierównego i niedokładnego ułożenia płytek klinkierowych na linii schodów.

Przy wejściu znajduje się wadliwie wykonany murek oporowy, ochraniający rosnące tam drzewo. Górna część murku nie została zamknięta pokrywą kamienną, w efekcie czego woda dostaje się do jego wewnętrza. Ponadto murek nie został odizolowany, a jego dolna część nie posiada otworów drenarskich, umożliwiających wypływanie wody z donicy, którą murek ten tworzy.

Skutkiem tych zaniedbań dochodzi do wtrąceń solnych ze spoiny, odklejania się płytek klinkierowych na starej części murku, jak i płytek kamiennych na nowej części oraz pękania samego tego elementu zagospodarowania otoczenia budynku.

Koszt usunięcia opisanej wady wynosi łącznie 3 129, 16 zł

Nieprawidłowo osadzono mur z prefabrykatów betonowych. Z uwagi na to przechylił się on od pionu. Konieczne jest ponowne, poprawne , osadzenie go w gruncie. Koszt czynności z tym związanych zamyka się w kwocie 4.552,16 zł.

Pierwotnie taras nad wejściem do budynku powodów nie posiadał rynny. Było to rozwiązanie niewłaściwe, albowiem woda spływająca z tarasu utrudniała wejście lub wyjście z budynku podczas opadów deszczu.

Powodowie własnym staraniem i kosztami doprowadzili do usunięcia tej nieprawidłowości i obecnie orynnowanie funkcjonuje prawidłowo. Koszt jaki w związku z tym ponieśli to 2.555,81 zł.

Wbrew zarzutom powodów , sposób wykonania wentylacji w kotłowni jest właściwy, odpowiadając założeniom projektu i regułom realizacyjnym takich prac.

Na posesji zamontowano dwuskrzydłową , elektryczną bramę , pełniącą rolę furtki. Dla umożliwienia jej otwierania, również podczas braku energii elektrycznej, producent zastosował w niej mechanizm otwierania awaryjnego. Dostęp do mechanizmu odblokowującego ją , zabezpieczony był zamkiem, który został zepsuty i nie spełnia teraz swojej funkcji. Strona pozwana zapewniła dostęp do mechanizmu otwierania awaryjnego również od strony zewnętrznej posesji.

Zastosowany przez pozwaną system awaryjnego jej otwierania jest sprzeczny z wymogami bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Brama ogranicza dostęp do jedynej drogi na i z posesji, stanowiącej równocześnie drogę przeciwpożarową. Mieszkańcy powinni mieć możliwość swobodnego otwarcia bramy w razie zagrożenia, przy braku zasilania. Wiąże się to z koniecznością zmiany mechanizmu bramy lub wybudowania osobnej furtki dla pieszych spełniającej te wymagania. Koszt usunięcia opisanego ,wadliwego wykonania awaryjnego otwierania, to kwota 2.705,40 zł .

Ciągi pieszo - jezdne z parkingami zgodnie z umową miały być wykonane w całości z kostki brukowej betonowej . Faktycznie zostały wykonane częściowo z kostki brukowej betonowej ,a częściowo z ażurowych płyt betonowych .Wykonanie nawierzchni pieszo-jezdnej, niezależnie od użytego materiału, było wadliwe . Nieprawidłowo przygotowano podbudowę , wobec czego płyty przesuwają się ku górze i na boki. Doprowadziło to do powstania nierównej nawierzchni, wysadzenia płyt ażurowych, a także obrzeży chodnikowych i krawężników . Zastąpienie kostki płytami ażurowymi jest rozważaniem gorszym z uwagi komfort użytkowania i możliwość utrzymania w ten sposób wykonanego szlaku w czystości.

Usuniecie tych nie[prawidłowości wykonawczych , wiąże się z koniecznością zdjęcia całej nawierzchni , wyrównania podbudowy i ponownego ułożenia nawierzchni z kostki brukowej .Koszt takich robót wynosi 95.169,44 zł .

Łączny koszt usunięcia wad w częściach wspólnych nieruchomości wynosi 117.602,24 zł brutto.

Jak ustala ponadto Sąd I instancji, pozwana była informowana przez właścicieli lokali o stwierdzonych wadach , pismami z 8 lutego i 28 czerwca 2010r, z których część została przez spółkę usunięta. Ponieważ jednak nie dotyczyło to wszystkich , kolejnym pismem z 27 października 2010r , powodowie wezwali spółkę do natychmiastowego usunięcia zaistniałych wad, w częściach wspólnych budynku tj. jest systematycznego przesiąkania wód gruntowych do wnętrza piwnicy, pęknięcia ścian i podłóg na parterze budynku oraz w piwnicy, powstałego i systematycznie powiększającego się przechyłu ściany klinkierowej z licznikami, od strony frontu, braku rynien przy tarasach oraz przecieków z tarasów przy wejściu do budynku, braku właściwej wentylacji pomieszczenia kotłowni, nieprawidłowego systemu awaryjnego otwierania bramy, posadowienia ogrodzenia nieruchomości niezgodnie z granicą gruntu oraz wykonania ciągów pieszo-jezdnych z płyt betonowych ażurowych, wbrew postanowieniom zawartych umów.

W odpowiedzi strona pozwana, pismem datowanym na 30 listopada 2010r, prosiła o przedstawienie kosztorysu instalacji rynien, uznała, że rozwiązanie dotyczące bramy jest wystarczające. Z kolei , jak twierdziła , ogrodzenie zostało posadowione tak, jak opisali to żądający , w sposób celowy, ze względu na możliwość jego konserwacji i nie zostanie przesunięte. Nawierzchnia z płyt ażurowych natomiast , zastąpiła kostkę brukową dlatego , że użycie kostki na ciągach pieszo - jezdnych nie było możliwe.

W odniesieniu do pozostałych wad , nie przecząc , iż występują , wskazała , iż zleciła faktycznemu realizatorowi prac , ich usunięcie.

Wnioskiem z dnia 7 stycznia 2011 roku , powodowie zawezwali stronę pozwaną do próby ugodowej, przed Sądem Rejonowym(...) w K.. Powodowie domagali się w jej ramach , zapłaty przez sprzedawcę lokali łącznej sumy 1.009.955,50 zł tytułem obniżenia o 50% wynagrodzeń umownych , w związku ze stwierdzonymi i zgłoszonymi, a nieusuniętymi wadami budynku. Strona pozwana odmówiła zawarcia ugody.

Z dalszej części ustaleń Sądu Okręgowego wynika , że w dniu 24 czerwca 2008 roku M. B. zawarł ze stroną pozwaną porozumienie, które obejmowało odstąpienie od naliczenia na rzecz pozwanej kary umownej przewidzianej w umowie. Porozumienie nie wyłączało uprawnień powoda z tytułu rękojmi związanej z wykonaniem umowy a z dnia 29 września 2005 roku .

Z pozostałymi powodami zostały zawarte aneksy do umów z października 2005 roku. Także i one nie wyłączały odpowiedzialności strony pozwanej z tytułu rękojmi za wady rzeczy sprzedanej , również , w odniesieniu do części wspólnych nieruchomości.

Rozważania prawne Sąd I instancji rozpoczął od oceny zarzutu wygaśnięcia roszczeń powodów oraz nie dysponowania przez nich czynną legitymacją procesową

Odpierając obydwa , w odniesieniu do pierwszego , odwołał się do art. 568 §1 kc i wskazał , iż obiekt przy ul. (...) został wydany w lutym 2008 roku, natomiast powodowie pismem wysłanym w dniu 27 października 2010 roku wezwali stronę pozwaną do natychmiastowego usunięcia zaistniałych wad, o których mowa w pozwie, w częściach wspólnych budynku. Strona pozwana pismem datowanym na 30 listopada 2010 roku (doręczonym w dniu 13 grudnia 2010 roku) odpowiedziała na to wezwanie. Ponadto powodowie w dniu 7 stycznia 2011 roku złożyli wniosek o zawezwanie do próby ugodowej o zapłatę z tytułu obniżenia wynagrodzenia w związku z wadami ujawnionymi w częściach wspólnych nieruchomości. Tym samym należało , jego zdaniem uznać, że strona pozwana przed upływem trzech lat od jego wydania została poinformowana o zaistniałych wadach. W konsekwencji termin o jakim mowa w we wskazane normie , nie został przekroczony wobec czego skutek wygaśnięcia zgłoszonych roszczeń , podnoszony przez pozwaną , nie nastąpił.

Odnosząc się do drugiego z zarzutów zwrócił uwagę , że argumentacja spółki , mająca ten zarzut wspierać jest nietrafna albowiem kwestie związane z legitymacją czynną w sporze i współuczestnictwem , niezależnie od jego charakteru , po stronie współwłaścicieli części wspólnych są od siebie zupełnie rozdzielne , nie pozostają ze sobą w jakimkolwiek związku. Wobec tego nie można uznać , iż te motywy stanowią usprawiedliwienie dla odmowy potwierdzenia takiej legitymacji każdemu z powodów.

Zauważając natomiast możliwość różnej oceny w tym zakresie , stwierdził, iż współuczestnictwo powodów z uwagi na to , iż wady wykonawcze do których się odwołują, jako podstawy zgłoszonych roszczeń, dotyczą części wspólnych nieruchomości, ma charakter materialny.

Przechodząc do dalszej części rozważań , Sąd I instancji stanął na stanowisku , że umowy zawarte przez powodów ze stroną pozwaną , na podstawie których miała ona wybudować , a następnie przenieść na nich własność lokali powstałych w ramach nowo wzniesionego budynku przy (...)w K. , były umowami o roboty budowlane , w rozumieniu ar 647 kc.

W sytuacji, w której części wspólne nieruchomości były dotknięte wadami wykonawczymi powodom przysługiwały wobec spółki (...) , roszczenia z rękojmi , które wynikają z odpowiednio stosowanych w tym zakresie norm art. 656 kc w zw z art. 638 §1 kc , w ich brzmieniu , z uwagi na daty zawarcia tych umów , obowiązującym przed 25 grudnia 2014r.

Odwołując się do poczynionych w sprawie ustaleń , Sąd Okręgowy uznał , że obiekt budowlany w którym znajdowały się lokale powodów , w części wspólnej nieruchomości był dotknięty wadami w postaci :

pęknięcia ścian, podłóg i sufitu na parterze budynku; odpadłych płytek w piwnicy; przechyłu murku z prefabrykatów betonowych; zniszczenia murku z płytek kamiennych; zapadania się schodów gruntowych; wycieków solnych na części murku pokrytej płytkami klinkierowymi; braku rynien przy tarasach oraz przecieków z tarasów przy wejściu do budynku; nieprawidłowego systemu awaryjnego otwierania bramy; posadowienia ogrodzenia nieruchomości niezgodnie z granicą gruntu oraz wykonania ciągów pieszo-jezdnych z płyt ażurowych w miejsce kostki brukowej wbrew postanowieniom umowy.

Powyższe wady, za wyjątkiem tych dotyczących sposobu wykonania podjazdu, usytuowania płotu i braku rynien, pojawiły się już po dacie odbioru przez powodów ich mieszkań. Pozostałe były możliwe do zauważenia już wówczas.

Tym nie mniej fakt ten , pozostaje , w ocenie Sądu I instancji , pozbawionym znaczenia dla oceny zgłoszonych przez nich roszczeń wobec byłej kontrahentki dlatego, że protokolarny odbiór dotyczył tylko poszczególnych lokali, a nie części wspólnych, stanowiąc jedynie o uprzątniętym i zagospodarowanym terenie.

Nabywcy mieszkań jako nieprofesjonaliści , koncentrując się na stanie lokali i zgodności ich z umowami nie musieli dostrzec tych nieprawidłowości , które zauważyli później. W ramach wymaganego wobec nich stopnia staranności nie musieli dostrzec już w datach odbioru , że ogrodzenie nie jest postawione w granicy działki , a ciągi pieszo jedne wykonane są nieprawidłowo, a tym bardziej , iż brak orynnowania, tam gdzie go rzeczywiście nie było sprawiał będzie problem , w warunkach opadów atmosferycznych,

Jednocześnie, jak zauważył Sąd Okręgowy ,w dalszej części wywodu, przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało innych wskazanych przez autorów rozstrzyganych roszczeń wad części wspólnych.

Z kolei odnosząc się do argumentacji pozwanej , dotyczącej zasadności roszczeń powodów o ile ich podstawą były koszty przesunięcia ogrodzenia nieruchomości we właściwe miejsce , Sąd uznał ja za nietrafną ze względu za powszechnie przyjmowaną, zasadnicza funkcję tego rodzaju ogrodzeń, jaką jest wyznaczenie zasięgu tytułu własnościowego do gruntu , w relacji do realności sąsiednich.

Wobec niej sytuacja , w której zostaje ono postawione w niezgodzie z przebiegiem granicy nieruchomości , decyduje o wadzie na którą , wbrew pozwanej , powodowie powołują się w sposób usprawiedliwiony.

Zatem , jak wskazuje Sąd I instancji , także koszt przeniesienia ogrodzenia we właściwe miejsce obciąża spółkę (...). Co do jego wysokości Sąd przyjął wartość 3 006 złotych , do której odwoływali się powodowie.

Kolejną część rozważań , przyjmując , że powodowie dochodzą roszczeń z tytułu obniżenia ceny zapłaconej za poszczególne lokale wobec wad rzeczy sprzedanej, Sąd Okręgowy poświęcił zagadnieniu sposobu określenia ich wysokości , biorąc pod rozwagę treść art. 560 §3 kc , wskazujący na mechanizm , który ma temu posłużyć.

Odwołując się do poglądu zaprezentowanego w literaturze przez S. Buczkowskiego w : Z. Resich i inni [red.] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom 2, Warszawa 1972 r. s. 1292), uznał , że z uwagi na specyfikę wynikającą z tego , iż wady dotyczyły części wspólnej nieruchomości możliwym i uzasadnionym było odwołanie się , w tym zakresie, do miernika kosztu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości wykonawczych jako wyznacznika rozmiarów ilościowych roszczeń współwłaścicieli tych części , które należy uzna za uzasadnione.

W zakresie ostatecznego ustalenia ich wysokości, Sąd I instancji odwołał się do wniosków opinii biegłego inż. R. M. składanych podczas postepowania rozpoznawczego na piśmie oraz uzupełnianych ustnie , konkluzje tych opracowań w całości podzielając.

Kierując się nimi , roszczenia powodów należałoby, w jego ocenie określić na kwotę wyższą [ 120 608, 24 , stanowiącą sumę 117 602,24 zł + 3 006 zł] aniżeli ta , która wynikałaby ze zsumowania kwot cząstkowych przez nich dochodzonych. Za przyjęciem tej wyższej wartości jako punktu wyjścia dla ostatecznego określenia wysokości roszczeń należnym każdemu z żądającym , zdecydował , zdaniem Sądu fakt , iż w pozwie nie uzasadniali dochodzonej kwoty, kwotami cząstkowymi za każdą wadę, lecz podali ją jako kwotę ogólną za wszystkie. Wobec tego zasadnym było uznanie, że kwota ta należy się powodom w częściach odpowiadających ich udziałom w części wspólnej.

Ponieważ w pierwotnych żądaniach pozwu, jak i po jego rozszerzeniu, kwoty dochodzone przez poszczególnych powodów nie odpowiadały w zupełności przypadającym im udziałom, w nieruchomości wspólnej , powództwa musiały zostać , w niewielkich zakresach , jak wskazuje Sąd Okręgowy , oddalone.

Podstawą rozstrzygnięcia o żądaniach z tytułu odsetek była norma art. . 481 k.c.

Początkową datę ich naliczania , w odniesieniu do tej części żądań , które zostały określone w pozwie pierwotnie , Sąd Okręgowy określił począwszy od dnia wniesienia pozwu albowiem już wcześniej z takim wezwaniem do spełnienia tych świadczeń wobec (...) powodowie występowali , w ramach zawezwania do próby ugodowej z 7 stycznia 2011r[ doręczonego 14 lutego 2011r ]

Co do tej części żądań , o które pierwotny pozew został rozszerzony , odsetki , zdaniem Sądu , były powodom należne pod daty doręczenia pozwanej pisma procesowego , zawierającego to rozszerzone żądanie.

Podstawą orzeczenia o kosztach procesu była norma art. 100 zd. 2 kpc , w ramach której pozwana została obciążona ich całością, przy równym podziale należnej stad kwoty pomiędzy wszystkich żądających.

Strona pozwana została także obciążona całością , wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatków związanych z postępowaniem.

W apelacji od tego orzeczenia , obejmując jej zakresem punkty I, III i IV sentencji rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego pozwana domagała się ich zmiany poprzez oddalenie powództw w całości oraz obciążenia pozwanych kosztami postępowania za obydwie instancje.

Środek odwoławczy został oparty na zarzucie sprzeczności istotnych ustaleń faktycznych , co miało być , zdaniem skarżącej konsekwencją naruszenia przepisów procesowych , w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy , a to :

a/ art. 233 §1 kpc , jako następstwa przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i dokonanie jej bez rozważenia zgromadzonego materiału dowodowego, w jego całokształcie , uznanie za doniosłe jedynie dowodu z opinii biegłego R. M. oraz z zeznań powodów przy odmowie wiarygodności relacji reprezentanta pozwanej spółki oraz świadka M. Z. (2),. Wada ta miała również polegać na bezkrytycznym uznaniu za podstawę ustaleń i wniosków prawnych, służących ocenie roszczeń powodów, opinii biegłego bez uwzględnienia zarzutów jakie wobec opracowań eksperckich skarżąca podnosiła w toku postępowania rozpoznawczego.

Nieprawidłowość oceny Sądu miała , zdaniem apelującej , polegać także na nie uwzględnieniu w jej ramach przesłanek zastosowania norm prawa materialnego tj. 638 w zw z art. 656 §1 i 563 §1 , 556 i 560 §3 kc,

b/ art. 278§1 kpc , wobec oparcia rozstrzygnięcia na opinii biegłego z zakresu budownictwa R. M. (2) , mimo istotnych , dyskwalifikujących te opinie /pisemne i ustne / wad , nieskutecznie z tego punktu widzenia wytykanych przez pozwaną podczas postępowania. Z tym zarzutem został powiązany zarzut ,

c/ art. 278 §1 kpc w zw z art. 217 §1 i 3 kpc , zrealizowany zdaniem apelującej przez to , iż Sąd I instancji oddalił jej wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności , który , w warunkach istotnych wad tych opracowań było żądaniem usprawiedliwionym

- naruszenia prawa materialnego , w następstwie niezastosowania lub nieprawidłowego zastosowania następujących norm :

1/ art. 638 kc w zw z ar566 §1 i 647 kc , poprzez nieprawidłową ocenę przez Sąd umów zawartych przez strony , jako mających charakter umów o roboty budowlane , mimo ,że braku ich postanowieniach cech charakterystycznych dla tego typu umów.

Były to , zdaniem skarżącej, umowy nienazwane o charakterze mieszanym , do których przepisy o rękojmi przy sprzedaży nie mogą mieć nawet odpowiedniego zastosowania,

2/ art. 563 §1 kc w zw z art. 638 i 656 §1 kc , jako następstwa nietrafnej oceny Sądu I instancji zgodnie z którą powodowie mogą skutecznie formułować roszczenia dochodzone w pozwie , mimo , że nie dochowali aktów staranności, w zakresie zgłoszenia pozwanej mających istnieć wad , mimo , że wszystkie , na które się powoływali w postępowaniu, były możliwe do zauważenia już podczas czynności odbioru każdego z lokali, gdyby ta staranność ta była przez nich zachowana ,

3/ art. 556 w zw z art. 638 i 656 §1 kc , jako następstwa nieoprawnego uznania przez Sąd Okręgowy , że nieprawidłowości wykonawcze dotyczące części wspólnych nieruchomości rzeczywiście są wadami fizycznymi , w rozumieniu art. 556 kc , mimo prace zostały one zrealizowane poprawnie , zgodnie z regułami sztuki budowlanej , a sposób ich zrealizowania , który nie był w sposób szczególny określony w umowach zawartych z powodami , nie zmniejszał użyteczności ani wartości rzeczy sprzedanej z uwagi na cel , któremu miało posłużyć ich zawarcie ,

4/ art. 560 §3 kc w zw z art. 638 i 656 §1 kc , wobec określenia przez Sąd wysokości świadczeń należnych powodom, sprzecznie z tym przepisem , jako wyznaczonej poziomem kosztów niezbędnych do poniesienia na usuniecie twierdzonych przez nich wad, a nie jako funkcji ograniczenia wartości rzeczy sprzedanej na skutek tego , iż jest ona wadami domknięta.

Na wypadek nie uwzględnienia tej argumentacji skarżąca wnosiła o uzupełnienie postępowania przed Sądem II instancji poprzez dopuszczenie dowodu z opinii biegłego / nie określając jego specjalności / , która miała posłużyć ustaleniu , czy wady na które powoływali się powodowie, były wadami w rozumieniu n art. 556 §1 kc , a sposób wykonania tych elementów przez pozwaną był poprawny z punktu widzenia zasad sztuki budowlanej.

Odpowiadając na apelację powodowie , domagając się jej oddalenia , jako pozbawionej usprawiedliwionych podstaw , wnieśli również o obciążenie przeciwniczki procesowej kosztami postępowania apelacyjnego.

Rozpoznając apelację , Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy strony pozwanej jest częściowo uzasadniony , prowadząc do zmiany objętego nim rozstrzygnięcia Sądu I instancji, w sposób wskazany w punkcie 1; I , II i III , orzeczenia Sądu Apelacyjnego.

Nie ma racji skarżąca podnosząc zarzuty procesowe.

Zważywszy na argumenty , które spółka (...) powołała dla jego uzasadnienia , na wstępie należy zwrócić uwagę , iż nie ma ona racji , utożsamiając te zarzuty z zarzutem sprzeczności istotnych ustaleń z treścią zebranego materiału procesowego .

Nie zawsze bowiem jest tak , błąd oceny przekłada się na niepoprawność ustaleń pod postacią na którą powołuje się apelująca.

/ por. w tej materii , podzielane przez Sąd Odwoławczy stanowisko Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 27 listopada 2007, sygn. I ACa 882/07 , powołane za zbiorem Lex nr 466439 /

W sytuacji , gdy strona pozwana w motywach apelacji , pomimo jej rozbudowania redakcyjnego, bliżej nie wyjaśnia w czym należy upatrywać tej tożsamości , pozwala to stwierdzić , iż wniosek taki , nie jest wnioskiem uzasadnionym.

Przechodząc do oceny poszczególnych zarzutów procesowych powołanych przez apelującą , odeprzeć trzeba ten , w ramach którego zarzuca ona naruszenie art. 233 §1 kpc , pod postacią braku wszechstronności oceny zgromadzonych dowodów.

W tym kontekście przypomnieć należy , także odwołując się do utrwalonego i podzielanego przez skład Sądu Apelacyjnego rozstrzygającego sprawę , stanowiska Sądu Najwyższego , wypracowanego na tle wykładni art. 233 §1 kpc , iż skuteczne postawienie zarzutu naruszenia tego przepisu, wymaga od strony wykazania na czym, w odniesieniu do zindywidualizowanych dowodów , polegała nieprawidłowość postępowania Sądu , w zakresie ich oceny i poczynionych na jej podstawie ustaleń.

W szczególności strona ma wykazać dlaczego obdarzenie jednych dowodów wiarygodnością, czy uznanie w odróżnieniu od innych, ich szczególnego znaczenia dla dokonanych ustaleń , nie da się pogodzić z regułami doświadczenia życiowego i [lub ] zasadami logicznego rozumowania , czy też przewidzianymi przez procedurę regułami dowodzenia.

Nie oparcie stawianego zarzutu na tych zasadach , wyklucza uznanie go za usprawiedliwiony, pozostając dowolną , nie doniosłą z tego punktu widzenia , polemiką z oceną i ustaleniami Sądu

/ por. w tej materii , wyrażające podobne stanowisko , powołane tylko przykładowo, orzeczenia Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2001, sygn. IV CKN 970/00 i z 6 lipca 2005 , sygn. III CK 3/05 , obydwa powołane za zbiorem Lex/

Taka właśnie sytuacja ma miejsce w rozstrzyganej sprawie , skoro omawiany zarzut skarżąca opiera na odmiennej , niż to uczynił Sąd Okręgowy ocenie zeznań M. Z. (2) , przesłuchanego w charakterze świadka oraz przesłuchanego w charakterze strony pozwanej, M. P..

W ramach krytyki oceny tych dwóch dowodów , przez Sąd Okręgowego skarżąca pomija to , że w części motywów wyroku poświęconych ocenie dowodów , Sąd wskazał przyczyny dla których relacje obu tych osób obdarzył wiarygodnością jedynie w części / por k. 644 . str.9 uzasadnienia /, określając kryterium jakim się przy tym posłużył , a była nim zgodność z treścią innych dowodów , uznanych w pełni za mające taki walor.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego , tak przeprowadzona ocena nie wykracza poza kryteria oceny swobodnej , pokreślone w art. 233 §1 kpc. i nie można skutecznie przeciwstawić jej wniosku apelującej , że ocena ta powinna być odmienna .

Należy przy tym zwrócić uwagę i podkreślić , że swobodna ocena dowodów jest jednym z podstawowych elementów składających się na jurysdykcyjną kompetencję Sądu . Wobec tego nawet w sytuacji , gdyby z przeprowadzonych dowodów można było wyciągnąć , wnioski równie poprawne pod względem logicznym , chociaż przeciwne do tych , które w zakresie oceny i wynikających z niej ustaleń sformułował Sąd , to dopóty dopóki ocena Sądu mieści się w granicach zakreślonych przez wskazana normę musza one zostać zaaprobowane w ramach kontroli instancyjnej orzeczenia.

Odpierając zatem ten zarzut , nie można także podzielić zarzutu kolejnego , w ramach którego , wskazując na naruszenie art. 278 §1 kpc apelująca kontestuje oparcie ustaleń na opracowaniach [ tak pisemnych jak i formułowanych w formie ustnej ] biegłego z zakresu konstrukcji budowlanych i kosztorysowania robót budowlanych R. M. (2) / k. 427- 482 , k. 490-498 538-557, 589-593 / oraz k. 586 - opinia ustna na rozprawie / , w uznaniu przez Sąd Okręgowy tych opracowań , za mające cechy pozwalające na uczynnienie ich podstawą tych ustaleń [ i konsekwencji także, jednym źródeł formułowania wniosków w zakresie oceny prawnej roszczeń powodów.

Wszystkie te argumenty , które mają wspierać stawiany zarzut wadliwości takiego stanowiska Sądu niższej instancji , sprowadzają się do negacji wniosków jakie ekspert sformułował w zakresie potwierdzenia istnienia oraz charakteru / rodzaju / wad , jako odpowiadającym cechom o jakich mowa w art. 556 §1 kc , którymi są dotknięte części wspólne nieruchomości przy ul. (...) , jak również doboru metod jakie posłużyły inż. R. M. dla ustalenia wysokości kosztów niezbędnych dla usunięcia tych, nieprawidłowości wykonawczych.

Trzeba zwrócić uwagę , że Sąd I instancji , w ramach oceny dowodu z opinii biegłego nie dysponując wiadomościami specjalnymi z danej dziedziny wiedzy , ograniczyć musi weryfikację przedłożonego opracowania eksperckiego do skontrolowania sposobu rozumowania biegłego i ustalenia czy z uzyskanych i przedstawionych przez niego wyników podjętych czynności , [ badań ] rzeczywiście wypływają sformułowane przezeń wnioski. Oczywiście kontrola ta obejmuje także stwierdzenie czy wnioski te realizują postawione przed biegłym zadanie , oznaczone w postanowieniu dowodowym.

Zakresem weryfikacji tego dowodu nie jest natomiast objęty ani dobór metod , które zdecydował się zastosować, odpowiadając na pytania Sądu opiniodawca, ani tym bardziej , prawdziwość przesłanek , na których biegły oprał się w swoim rozumowaniu , a co za tym idzie poprawności jego wyników. To przynależy bowiem do sfery zastrzeżonej dla podmiotu dysponującego wiadomościami specjalnymi, zatem konieczna byłoby do tego kolejna opinii specjalisty z tej samej dziedziny wiedzy z której opiniodawca jest specjalistą.

Biorąc powyższe pod rozwagę powiedzieć należy , ze oceniając opracowania inżyniera R. M. , Sąd I instancji nie wykroczył poza opisane wyżej granice , poprawnie uznając, iż ta opinia [ wraz z kolejnymi uzupełnieniami ] może zostać uznana za podstawę czynienia na jej podstawie ustaleń. Wielokrotnie uzupełniane , właśnie z inicjatywy pozwanej jego opracowania, odpowiadały wymogom procesowym wypowiedzi eksperta , nie sposób zasadnie zarzucać braku logiki wyrażonym w nim wnioskom, czy tez tego , iż nie wynikają one z założeń oraz wywodu opracowań. To , że strona pozwana nie zaaprobowała ostatecznie tych wniosków , odwołując się , w zakresie dobranych przez biegłego metod obliczeniowych do [posługując sie m. in prywatnego opracowania innego specjalisty z dziedziny kosztorysowania , nie może być skutecznym narzędziem zreperowania wartości dowodowej opracowań biegłego.

Taka ocena wyklucza podzielenie omawianego zarzutu , decydując także o bezzasadności zarzutu kolejnego , a to naruszenia art. 178 §1 kpc w zw z art. 217 §1 i 3 kpc , w ramach którego apelująca spółka negowała decyzję procesową Sądu I instancji odmawiającą jej postulatowi , dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności.

Odmowa uwzględnienia ich obu , zdecydowała o nie uwzględnieniu postulatu dowodowego skarżącej zawartego w apelacji, aby w postepowaniu odwoławczym prowadzić dowód z opinii biegłego dla ustalenia charakteru wad części wspólnej z punktu widzenia kryteriów o jakich mowa w art. 556 §1 kc oraz sposobu wykonania prac budowlanych przez pozwaną.

Na te pytania odpowiadały w sposób wystarczający dotąd złożone opracowania biegłego R. M. , a po wtóre , nie określając na specjalności biegłego , który miałby opinie wykonać, w motywach środka odwoławczego pozwana nie wskazała na okoliczności , które mogłyby usprawiedliwić zgłaszanie tego dowodu dopiero na tym etapie postepowania.

Nie może takiego obowiązku po jej stronie , wynikającego wprost z art. 381 kpc , wyłączać stwierdzenie , że dowód ten jest zgłaszany „ z ostrożności procesowej „ w warunkach uznania przez Sąd II instancji , że powodowie mogą dochodzić roszczeń z tytułu rękojmi.

W związku z treścią opracowań biegłego M. , na marginesie i dla zapewnienia kompletności oceny orzeczenia Sądu Okręgowego powiedzieć ponadto trzeba , że ma rację skarżąca zwracając uwagę na fakt skorygowania przezeń ostatecznej wartości prac , które należy przedsięwziąć aby usunąć stwierdzone wady części wspólnych nieruchomości przy ul. (...) [ wobec obniżenia ujętej w przygotowanym przezeń kosztorysie prac , ceny kostki brukowej , do 103 179, 81 zł ] Tej zmiany rzeczywiście Sąd I instancji nie dostrzegł ale z uwagi przyjętą przez Sąd II ocenę roszczeń powodów [ o czym będzie mowa niżej] , ten akurat błąd , pozostaje niedoniosłym dla oceny środka odwoławczego pozwanej.

Ocena , iż żaden z zarzutów procesowych postawionych przez apelującą nie jest zasadny , ma m. in. tę konsekwencję , że ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy , Sąd II instancji przyjmuje za własne.

Podzielenie w części jednego z prawno - materialnych zarzutów apelacji, w ramach którego skarżąca negowała sposób zastosowania art. 563 §1 kc w zw z art. 638 i 656 §1 kc , i w jego następstwie przyjęcie , iż powodowie mogą skutecznie formułować dochodzone roszczenia , mimo , że nie dochowali aktów staranności i nie informowali pozwanej , już w dniu odbioru mieszkań , o ujawnionych i widocznych już wówczas , wadach części wspólnych , ( o czym będzie szerzej mowa w dalszej części uzasadnienia) , zdecydowało o dopuszczeniu z urzędu przez Sąd II instancji dowodu z opinii uzupełniającej biegłego R. M. (2) , której zakres - /nie negowany przez strony sporu / , określało postanowienie dowodowe z dnia 10 marca 2017r / k. 691 v akt /

Na podstawie tego opracowania , / k. 697- 706 akt /, które parokrotnie uzupełnianie na skutek zarzutów apelującej , w ocenie Sądu Apelacyjnego , odpowiada wymaganiom stawianym opinii biegłego przez przepisy procesowe i może stanowić podstawę ustaleń faktycznych ,

Sąd II instancji dodatkowo ustalił , że koszy usunięcia tych wad , stwierdzonych w sposobie wykonania robót budowlanych obejmujących części wspólne nieruchomości przy ul. (...) w K., na które powołują się powodowie , uzasadniając dochodzone roszczenia wynoszą odpowiednio , w :

a/ ciągach pieszo - jezdnych, 59 999, 41 zł ,

b/ mechanizmie otwierania bramy , 2. 705, 40 zł ,

c/ elementach muru przy wejściu do budynku , 3 129, 16 zł ,

d/ okładzinie ścian z płytek w pomieszczeniach piwnicznych, 41, 32 zł , ,

e/ w murze oporowym przy budynku , 4552, 16 zł ,

f/ orynnowaniu nad wejściem do budynku , 2 555, 81 zł ,

g/ sposobie posadowienia płotu okalającego nieruchomość, 8 485, 34 zł.

Wobec takiego uzupełnienia okoliczności faktycznych, należy jeszcze zawrócić uwagę , że , jak wynikało z oświadczenia pełnomocnika procesowego powodów , złożonego na rozprawie ablacyjnej, z tytułu nieprawidłowości wykonawczych związanych z nieprawidłowym umiejscowieniem ogrodzenia wokół nieruchomości i koniecznością jego przesunięcia na nowe , właściwe miejsce, wzdłuż granic realności, powodowie łącznie dochodzą jedynie kwoty 3 006zł / protokół rozprawy ablacyjnej z dnia 22 maja 2017r k. 731-731 v akt /

Przed przejściem do oceny zarzutów prawno materialnych , jakakolwiek zarzut procesowy naruszenia art. 72 kpc nie został w apelacji postawiony , dla zapewnienia kompletności wywodu , odnieść się trzeba do mającego związek z zagadnieniem stosowania prawa materialnego, zagadnienia rodzaju współuczestnictwa po stronie czynnej procesu.

Rozważając tę kwestię stwierdzić należy , że pogląd Sądu I instancji o tym , że jest to współuczestnictwo materialne, nie jest uzasadniony.

Jak wynika z treści roszczeń procesowych każdego z powodów, na które składają się zarówno żądanie jak i powołane dla jego uzasadnienia okoliczności faktyczne , mają oni w procesie nawzajem pozycję zupełnie od siebie autonomiczną i każdy z nich mógłby dochodzić swojej pretensji wobec pozwanej - kontrahentki zupełnie niezależnie od stanowiska innych współwłaścicieli nieruchomości , a możliwość ta nie byłaby uzależniona, w żaden sposób tego , czy i którzy spośród pozostałych , zdecydowali się[ także ] na dochodzenie roszczeń własnych tego samego rodzaju.

Wystarczy w tym kontekście zauważyć , że jeden ze współwłaścicieli realności przy ul. (...) , nie zdecydował się na udział w procesie po stronie czynnej, co w żaden sposób nie wpłynęło na możliwość dochodzenia roszczeń objętych obecnie oceną Sądu Odwoławczego.

Potwierdzeniu tej samodzielności po stronie powodów , nie wyklucza to , że odwołują się oni w podstawie faktycznej swoich żądań do tego , iż wady , mają dotyczyć części wspólnych nieruchomości albowiem w takiej sytuacji, każdy z powodów ma samodzielną legitymację do tego aby , w ramach czynności zachowawczych dochodzić roszczeń , których źródłem są nieprawidłowości wykonawcze, tam właśnie umiejscowione

/por. w tej materii , podzielany przez skład Sądu Apelacyjnego , rozstrzygającego sprawę , judykat Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2008 , sygn. I CSK 118/ 08 - powołany za zbiorem Legalis/

W każdym z tych żądań powodowie odrębnie powoływali się na indywidualnie zawierane ze strona pozwaną umowy , a równocześnie , w ramach kwalifikacji prawnej zgłoszonych roszczeń , zgodnie odwoływali się do tych samych przepisów /ostatecznie wskazując , że wynikają one z rękojmi za wady rzeczy sprzedanej , pod postacią obniżenia ceny - por. oświadczenie pełnomocnika na rozprawie apelacyjnej z 10 marca 2017r , k. 691 v akt /.

Zatem , ponieważ roszczenia powodów , zachowując wzajemną względem siebie samodzielność , są takie same rodzajowo i opierają się na jednakowych ale nie tych samych podstawach faktycznej [ i jednakowej podstawie prawnej] , ich wspólny udział , po tej samej stronie procesu , w jednym można by kwalifikować tylko jako współuczestnictwo formalne.

Wyklucza ja jednak fakt nie spełnienia warunku takiej kwalifikacji o jakim mowa w końcowej części pkt 2 §1 art. 72 kpc , wymagającej , aby właściwość Sądu mającego sprawę rozstrzygać była uzasadniona dla każdego z roszczeń z osobna jak i dla wszystkich łącznie.

W konsekwencji należałoby przyjąć , że roszczenie każdego z powodów powinno być rozpoznawane , zważywszy na ich wysokość i rodzaj , przez Sąd Rejonowy .

Rozstrzyganie o nich przez Sąd Okręgowy, nie jest jednak wadą powodującą nieważność postępowania , którą Sad II instancji byłby zobligowany brać pod rozwagę z urzędu [ argument z art. 379 pkt 6 kpc]

Przechodząc do oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego po pierwsze ocenić należy jako nietrafny ten , w ramach którego pozwana kwestionuje poprawność dokonanej przez Sąd niższej instancji , kwalifikacji umów zawartych przez powodów ze spółka (...) , jako umów o roboty budowlane, w rozumieniu art 647 kc.

Stanowisko prawne Sądu Okręgowego jest wbrew zarzutowi poprawne.

Gdy wziąć pod uwagę tę , treść uzasadnionym jest przyjęcie , iż na podstawie , na nieruchomości , której powodowie byli współwłaścicielami, pozwana miała wznieść budynek wielomieszkaniowy oraz ogrodzić i zagospodarować teren elementami infrastruktury np. pod postacią podjazdu wykonanego z [ nowej ] betonowej kostki brukowej , jak również wydać powstałe w ten sposób samodzielne lokale , o cechach powierzchniowych i technicznych bliżej opisanych w poszczególnych umowach, a powodowie objąć je w posiadanie jako właściciele , to nie można w sposób usprawiedliwiony twierdzić , że taka kwalifikacja jest wadliwa , a strony sporu zawarły umowy o charakterze nienazwanym.

Bez znaczenia dla tej kwalifikacji pozostaje to , że roboty budowlane faktycznie realizował , na podstawie odrębnej umowy z D. (...)- B. inny podmiot , podobnie jak i to, w jaki sposób umowy były zatytułowane były zatytułowane czy też , że zawierały w sobie także postanowienia odwołujące się do umów zlecenia.

Zauważając dodatkowo , że ich teksty były przygotowywane przez pozwaną , następnie akceptowane przez powodów , nie można , wobec tego podzielić , wynikającej z motywów omawianego zarzutu , zasadniczej tezy skarżącej o tym , że w odniesieniu do dokonanych przez strony sporu czynności prawnych nie uprawnionym jest , warunkach stwierdzenia wad wykonawczych , nawet odpowiednie stosowanie przepisów o rękojmi za wady rzeczy sprzedanej [ w ich brzmieniu obowiązującym przed 25 grudnia 2014r] albowiem umowy te były umowami nienazwanymi o charakterze mieszanym .

Kolejne zarzuty pozwanej świadczą o niespójności jej stanowiska, prezentowanego w środku odwoławczym. Oto bowiem jeżeli pozwana z jednej strony , powołując omówiony zarzut twierdzi , że powodowie w ogóle nie mogą skutecznie formułować dochodzonych roszczeń dlatego , iż w odniesieniu do umów jakie każdy z nich zawarł ze spółką , przepisy o rękojmi za wady w zupełności nie maja zastosowania , to powoływanie zarzutów na podstawie których pozwana twierdzi , iż uprawnieninia te po ich stronie wygasły [ i równocześnie ] , że ich rozmiary ilościowe zostały wadliwie przez Sąd określone , w warunkach zastosowania nieprawidłowej metody obliczenia ich wysokości, w sposób jednoznaczny tę niespójność stanowiska spółki (...), potwierdzają .

Przechodząc do oceny pierwszego z nich, w ramach którego apelująca zarzuca naruszenie art. 563 §1 kc wobec nie uwzględnienia przez Sad , iż dochodzone roszczenia wygasły dlatego , iż powodowie , nie dochowując obciążających ich aktów stadności, nie zgłosili pozwanej wad , które [ o ile rzeczywiście istniały ] , już w czasie protokolarnych odbiorów lokali mieszkalnych były już wówczas widoczne.

W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę , że skarżąca, w ramach motywów tego zarzutu, wady które w ten sposób kwalifikuje , odnosi nie do wszystkich na które powołują się powodowie , w podstawie faktycznej żądań , a jedynie do : braku rynien , nie wykonania ciągów pieszo jezdnych, w sposób wskazany w umowach , nieprawidłowości systemu awaryjnego otwierania bramy i posadowienia ogrodzenia nieruchomości poza jej granicami.

Po wtóre argumenty , które powołuje skarżąca by go uzasadnić , nie są przekonywające gdy weźmie się pod uwagę, w jakie sposób odnosiła się ona do stanowiska powodów w zakresie istnienia wad części wspólnych oraz roszczeń jakie w związku z nimi formułowali , w okresie przed wszczęciem procesu.

Szczególnie istotne z tego punktu widzenia jest stanowisko spółki jakie wobec twierdzeń o wadach i wynikających stad roszczeń , zawartych w piśmie pełnomocnika powodów z 27 października 2010r , zajęła w piśmie stanowiącym odpowiedź na nie , datowanym na 30 listopada 2010 r. / por. k.67-70 i 71-72 akt / .

W jego ramach pozwana nie kwestionując , że powodowie mogą roszczenia tej treści wobec niej kierować i nie twierdząc wówczas , iż na skutek przekroczenia terminu z art. 563 §1 kc wygasły ,[ który to skutek już wówczas także byłby nastąpił] , tylko w odniesieniu do sposobu posadowienia ogrodzenia oraz wykonania mechanizmu automatycznego otwierania bramy , przeczyła, aby były to nieprawidłowości wykonawcze.

W stosunku do pozostałych albo to wskazywała , iż zleciła ich usuniecie rzeczywistemu realizatorowi prac Z. C. albo też godziła się na refundację kosztów poniesionych przez powodów na usuniecie wskazywanego braku, po przedstawieniu kosztorysu [ odnosiło się to czynności związanych z założeniem brakującej części orynnowania ] albo też stanęła na stanowisku , iż pozostałe , wytknięte nieprawidłowości są usprawiedliwione warunkami , w jakich roboty były wykonywane [ zastąpienie kostki brukowej z betonu płytami ażurowymi na ciągach pieszo jezdnych ]

Także w ramach postępowania wywołanego wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej , nie zgadzając się proponowane przez właścicieli lokali warunki polubownego zakończenia sporu, nie podnosiła takich argumentów i zarzutów.

Po raz pierwszy pojawiły się dopiero w ramach sporu sadowego, a zatem to strona pozwana , tym bardziej była zobligowaną w procesie wykazywać okoliczności , mogące stanowi podstawę do potwierdzenia ich zasadności. Tego rodzaju dowodów spółka (...) nie zaoferowała, nie czyniąc tego także w ramach postępowania przed Sądem II instancji.

Dlatego co do zasady, w oparciu o fakty ustalone w sprawie , Sąd Okręgowy miał podstawę do wyrażenia oceny , że wady części wspólnych nieruchomości do których odwołują się powodowie , jako podstawy dochodzonych roszczeń , albo to powstały w okresie późniejszym aniżeli okres w jakim odebrali oni protokolarnie swoje lokale , a w odniesieniu do tych , które istniały już wówczas czyli nieprawidłowość mechanizmu awaryjnego otwierania bramy wjazdowej , niewłaściwego posadowienia ogrodzenia nieruchomości i niezgodnego z umowami wykonawstwa ciągów pieszo- jezdnych , nie mnoga hyc obciążeni konsekwencjami niezgłoszenia tych wad we właściwym , wskazanym przez art. 563 §1 kc terminie.

Jako niefachowcy w branży budowlanej , w ramach odbiorów , koncertowali się na samych lokalach, które mieli objąć i zgodności ich cech z postanowieniami umów . Co więcej w odniesieniu do sposobu wykonania części wspólnych realności , stanowiły one tylko bardzo ogólnie o uporządkowaniu i zagospodarowaniu terenu , bez odwoływania się do szczegółowych cech tegoż.

Jak już powiedziano wcześniej to pozwana miała dowieść , że , w tych warunkach faktycznych, termin o jakim mowa w art. 563 §1 kc , został przez powodów przekroczony , a obowiązku tego nie zdołała udźwignąć.

Argumentacja Sądu I instancji dotycząca tego zagadnienia nie jest przekonywająca tylko w jednym jej fragmencie , a mianowicie w odniesieniu do wady dotyczącej nie wykonania elementów tzw małej architektury- ciągów pieszo - jezdnych i z betonowej kostki brukowej, i w odniesieniu do roszczeń konstruowanych na podstawie tej nieprawidłowości wykonawczej , stawiany przez skarżącą zarzut prawno materialny jest usprawiedliwiony.

Doświadczenie życiowe uczy bowiem , iż nie trzeba mieć przygotowania zawodowego z dziedziny budownictwa, aby dostrzec , że ciągi te , prowadzące do budynku mieszkalnego od wjazdu na posesję są wykonane z innego materiału wierzchniego aniżeli ten , do którego użycia w tym elemencie zagospodarowania terenu pozwana zobowiązała się , w podpisanych z powodami umowach. Zastąpiła je płytami ażurowymi , nie wykazując rzeczywistej konieczności takiej zmiany [ niemożność położenia nawierzchni z kostki pozostała tylko w sferze twierdzeń spółki ] . Użycie płyt ażurowych , jak wskazywał biegły M. , w swoich opracowaniach, jest rozwiązaniem gorszym , mniej estetycznym i trwałym w porównaniu z kostką.

Wobec tego ta niezgodność z umowami powinna była być, przez odbierających lokale , zauważona od razu i zgłoszona pozwanej już podczas odbiorów lub bezpośrednio po nich , a nie dochowanie terminu miesięcznego dla dokonania tych czynności w odniesieniu do dokonanej przez pozwaną nieuprawnionej zmiany powoduje , po myśli art. 563 §1 , że roszczenia dochodzone przez powodów o ile oparte są na nieprawidłowości wykonawczej tego elementu infrastruktury należy uznać za wygasłe.

W konsekwencji, strona pozwana odpowiada wobec byłych kontrahentów za wadę tego elementu zagospodarowania nieruchomości wspólnej tylko, w odniesieniu do kosztów związanych z usuniecie nieprawidłowego pokrycia , naprawy podbudowy[ ta bowiem okazała się być także wykonana wadliwie , prowadząc do ujawnienia się w okresie, późniejszej eksploatacji , kolei i innych nierówności ] wraz konieczną wymianą obrzeży [ krawężników ] oraz następczym umocnieniem jej warstwą wierzchnią z materiału odzyskowego.

Łączny koszt który się wiąże z całością tych prac, został określony przez biegłego R. M. na kwotę 59 999, 41 zł / k. 702 akt /

Nietrafnie podnoszony jest przez apelującą zarzut naruszenia art. 560 §3 kc , którego realizacji pozwana upatruje w pominięciu przez Sąd Okręgowy opisanego w tym przepisie mechanizmu określenia wysokości roszczenia z tytułu obniżenia ceny rzeczy , która zostaje sprzedana jako wadliwa w rozumieniu art. 556 §1 kc.

Dla porządku przypomnieć należy , że z uwagi na daty zawarcia umów przez strony , których realizacja jest podstawą dochodzonych roszczeń , doniosłe dla rozstrzygnięcia są normy kodeksu cywilnego, dotyczące rękojmi za wady rzeczy sprzedanej , obowiązujące przed zmianami dokonanymi z dniem 25 grudnia 2014r.

Po wtóre pamiętać trzeba , że z jednej strony , po pewnych wahaniach ,powodowie za pośrednictwem swojego pełnomocnika , określili ostatecznie swoje roszczenia, jako dochodzone z tytułu obniżenia cen za lokale , wobec wad , którymi dotknięte są części wspólne nieruchomości przy ul. (...) w K..

Po trzecie nie można w ramach oceny tych roszczeń z punktu widzenia normy art. 560 §3 kc tracić z pola widzenia i nie uwzględniać , że przepis ten , podobnie jak i inne składające się regulację dotyczącą rękojmi za wady rzeczy sprzedanej z uwagi na kwalifikację charakteru umów zawartych przez strony , może mieć w rozstrzyganej sprawie zastosowanie jedynie odpowiednie.

Biorąc to pod rozwagę zauważyć trzeba , że wady wykonawcze do których odwołują się powodowie, nie dotyczą wybudowanych przez pozwaną lokali, a jedynie części wspólnych nieruchomości przy ul (...),

Takie ich umiejscowienie , wymagałoby dla zastosowania, opisanego przez art. 560 §3 kc , sposobu określania proporcji w jakiej cena za poszczególne lokale miałaby zostać obniżona, na skutek ich ujawnienie się , zgromadzenia odpowiedniej ilości nieruchomości o takich samych lub zbliżonych cechach , jakimi charakteryzuje się sporna realność , ramach których część byłaby dotknięta tego samego rodzaju wadami [ części wspólnych ] a część byłaby od nich wolna.

Dopiero porównanie ich rynkowych wartości mogłaby prowadzić do określenia tego stosunku o jakim stanowi ten przepis.

Racjonalnie i z punktu widzenia doświadczenia życiowego rzecz oceniając , w obrocie rynkowym zgromadzenie takich dwóch zbiorów nieruchomości przeznaczonych do wartościowego porównania nieruchomości , w szczególności właśnie na umiejscowienie wad byłoby co najmniej bardzo u9trudnione , skoro co do zasady nie są oferowane do sprzedaży realności wadliwe , a w każdym razie odwołująca się do konieczności zastosowania tego mechanizmu ustalenia zakresu obniżenia cen pozwana nie wskazała na takie fakty , które rzeczywiście , a nie tylko w sferze deklaratywnej taką możliwość potwierdzałyby.

Co więcej , odwołując się do niego strona pozwana , także na etapie postępowania odwoławczego , mimo , że biegły z zakresu budownictwa jednoznacznie wskazywał na opisane trudności, a także na konieczność przeprowadzenia dowodu z opinii eksperta z zakresu szacowania nieruchomości , który mógłby autorytatywnie takiego porównania i ustalenia właściwej proporcji dokonać /por k. 746 v akt , zapis dźwiękowy rozprawy z 26 czerwca 2017r minuty 4-21/ , nie wnioskowała przeprowadzenia dowodu z takiej opinii , poprzestając na postulacie dowodowym przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego tej samej specjalności , co biedgły R. M../ por zapis dźwiękowy rozprawy apelacyjnej z dnia 26 czerwca 2017 , minuty 42-44 k. 747 akt /

Opisane trudności i brak właściwie ukierunkowanej aktywności dowodowej strony , która odwoływała się nieprawidłowego określenia przez powodów wielkości dochodzonych roszczeń , nie uzasadnia jednak podzielenia zapatrywania skarżącej, zgodnie z którym w takiej sytuacji , tak kwalifikowane roszczenia powodów , powinny ulec oddaleniu w całości.

Odnotowując , że stanowisko to ma swoje potwierdzenie w tożsamym poglądzie Sądu Najwyższego , zawartym w uchwale z 21 marca 1977r , sygn. III CZP 11/787 , publ.OSN 1977 nr 8 poz 132 , Sąd Apelacyjny tego poglądu, jako nadmiernie restryktywnego nie podziela , zauważając , że od jego podtrzymywania Sąd Najwyższy , w kolejnych orzeczeniach odstąpił , a spotkał się on także z krytyką przedstawicieli literatury.

/ por dla przykładu wyrok SN z 16 grudnia 1998r, sygn. III CKN 74/98 , powołany za zbiorem Legalis oraz wypowiedzi E. Łętowskiej w : Prawo umów s. 405, C. Żuławskiej w Komentarzu do KC t. III cz. 1 s. 44 , wydanie 2001 oraz W. Katnera w : Systemie Prawa Prywatnego t. 7 s. 133 /

Przyjmując zatem , że trudności te nie stoją na przeszkodzie dochodzeniu tych roszczeń należy opowiedzieć się za tym, aby tych warunkach , ich rozmiar ilościowy był wyznaczony skalą kosztów i starań jakie trzeba ponieść na to, aby na skutek usunięcia stwierdzonych wad nabyta rzecz uzyskała [ odzyskała ] , w odniesieniu do swojej użyteczności i [ lub ] wartości takie cechy , które był przedmiotem konsensu stron zawierających umowę i o których zapewniał nabywcę zbywca.

W okolicznościach faktycznych rozstrzyganej sprawy , które decydują o przyjęciu , w tym przypadku takiego sposobu określenia wysokości świadczeń należnych powodom , na marginesie zauważyć należy, iż znajduje om aprobatę także w innych rozstrzygnięciach Sądów powszechnych i Sadu Najwyższego, by wskazać, jedynie dla przykładu ,

/ powołany już wcześniej, wyrok SN z 16 grudnia 1998r oraz rozstrzygniecie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 8 lipca 2016r , w sprawie o sygnaturze I ACa 172/16 , obydwa powołane za zbiorem Legalis./

Opisane powody decydują zatem o wniosku , że sięgniecie przez Sąd I instancji po taki sposób określenia uzasadnionej wysokości roszczeń należnych powodem , nie było błędem , wytykanym przez skarżącą , w ramach omówionego zarzutu , który w tych warunkach należy uznać za nietrafny..

W ramach konkluzji , ocenić zatem należy , że powodowie z tytułu, mających samodzielny względem siebie charakter , roszczeń , zasadnie domagają się ogółem zapłaty kwoty 76 726, 93 zł na która składają się koszty cząstkowe związane z usunięciem wad części wspólnych nieruchomości przy ul. (...) w K. , a podnoszące się do: usunięcia nieprawidłowości wykonawczych:

a/ ciągów pieszo- jezdnych – 59 999, 41 zł,

b/ wadliwego mechanizmu awaryjnego otwierania bramy wjazdowej na posesję – 2 705, 40 zł ,

c/ elementów muru przy wejściu do budynku – 3 129, 16 zł ,

d/ elementów muru oporowego przy budynku – 4 552, 16 zł ,

e/ nieprawidłowo osadzonych płytek w pomieszczeniach piwnicznych – 41, 32 zł ,

f/ brakującej części orynnowania – 2 555, 81 zł ,

g/ usunięcia pęknięć ścian na parterze budynku – 737 , 67 zł ,

h/ przesunięcia ogrodzenia nieruchomości – 3 006 zł / taka suma z tego tytułu była przez powodów dochodzona /

Uwzględniwszy wielkość udziałów poszczególnych powodów w nieruchomości wspólnej należna każdemu z nich suma stanowi iloczyn tych udziałów i ilorazu wartości 76 726, 93 oraz 55387

Przy założeniu , że na 1/ 55387 przypada, wobec tego [ z pewnym koniecznym przybliżeniem ], kwota 1, 385 zł [ 76 726, 93 : 55387] ., należne każdemu z powodów kwoty , zostały określone treści punktu 1 I ppkt a/-f/ wyroku Sądu II instancji .

Przy tym ,w przypadku I. Z. i R. C. , ponieważ ich udziały są objęte współwłasnością w część ułamkowych , każdemu z nich przypada połowa należnej z tego wyliczenia sumy.

Powodowie są uprawnieni aby świadczenia zostały im przyznane w raz z ustawowymi odsetkami [ ustawowymi odsetkami za opóźnienie ] , poczuwszy od daty wniesienia pozwu albowiem już wcześniej, w ramach zawezwania do próby ugodowej [ wniosek z dnia 7 stycznia 2011r ] wezwali spółkę (...) do spełnienia , później w drodze procesu , dochodzonych roszczeń.

Zmieniając , na skutek częściowego uwzględnienie apelacji, orzeczenie Sądu I instancji , Sąd Apelacyjny dokonał także , będącą następstwem tej zmiany , korekty rozstrzygnięcia o kosztach procesu oraz zakresu obowiązku ,w jakim na każdą ze stron został nałożony obowiązek pokrycia kosztów sądowych związanych z postepowaniem.

Podstawą rozstrzygnięcia w tym zakresie , w warunkach jedynie częściowego uwzględnienia żądań powodów , jest norma art. 100 kpc , w ramach zastosowania której koszty te, pomiędzy stronami podlegają rozdzieleniu.

Ponieważ powodowie dochodzili łącznie kwoty 109 371 złotych , a zakres ilościowy w jakim ostatecznie ich żądania zostały ocenione jako zasadne , stanowi kwotę ogółem 76 726 zł [ obydwie wielkości przyjęto z pewnym przybliżeniem ], wzajemna proporcja, wyrażająca zakres wygranej i porażki w procesie , odzwierciedla relacja 70 % do 30 %.

Powodowie ponieśli łącznie , w sposób celowy , kwotę 10 671 zł na którą złożyły się opłata od pozwu - przy uwzględnieniu kwoty 500 zwróconej przez Sąd , sześc opłat skarbowych od pełnomocnictw dla tego samego reprezentanta procesowego oraz wynagrodzenie tegoż [ w kwocie 3600] , obliczone według stawki minimalnej, jak również zaliczka na koszty opinii biegłego , w wymiarze 2 000 złotych.

Z kolei pozwana wydatkowała 3617 zł , na wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika oraz z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Łącznie zatem koszty te wyniosły 14 288 złotych.

Ponieważ powodowie łącznie , jak wynika ze wskazanej wyżej proporcji , powinni byli ponieść 4 286, 40 [ 30 % x 14 288 zł ] to należna jest im od strony przeciwnej różnica pomiędzy kwotami 10 671 zł i 4 286, 40 czyli 6 384, 60 zł.

Należność ta przypada im w częściach równych czyli po 1064, 10 zł

Ta sama reguła została zastosowana, w odniesieniu do wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatków związanych z postępowaniem , na wynagrodzenie biegłego.

Wyłożona ze środków budżetowych , na ten cel kwota 1 885 , 77 zł obciąża w zakresie sumy 1320, 03 zł pozwaną , a w pozostałej , , w częściach równych sześcioro powodów , co wraz brakującą częścią opłaty od pozwu , [ 500 złotych ] stanowiąc kwoty po 177, 62 zł obciążające każdego z nich.

Z podanych przyczyn , w uznaniu środka odwoławczego pozwanej za w części uzasadniony , Sąd II instancji orzekł jak w punkcie 1 ; I , II i III , na podstawie art. 386 §1 kpc.

W pozostałej części apelacja spółki (...) , jako niezasadna , podlegała oddaleniu , na podstawie art. 385 kpc [ pkt 2 ] sentencji orzeczenia.

Rozstrzygając o koszarach postępowania apelacyjnego , Sąd II instancji , stosując art. 100 kpc w zw art. 108 §1 i 391 §1 kpc , wzajemnie je rozdzielił , uwzględniając zakres w jakim pozwana wykazała swój postulat zawarty we wniosku środka odwoławczego.

Ponieważ wykazała jego trafność w 29 % , ulegając w pozostałej części, to wzajemną proporcję zastosowaną do wzajemnych rozliczeń stron z tego tytułu wyraża stosunek 71 % do 29%

Pozwana poniosła ogółem , na tym etapie postępowania 10 784 zł , na która złożyły się : opłata od apelacji – 5 384 zł , oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego , ustalone na podstawie Rozporządzenia MS w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015r [ Dz U z 2015 poz. 1804 ], biorąc pod rozwagę wartość przedmiotu sporu , - 5400 złotych .

Pozwani ponieśli ogółem 5400 złotych.

Łącznie zatem koszty te wyniosły 16 184 złote.

Stosując wskazaną proporcję, to powodowie ponieśli więcej aniżeli byli do tego zobowiązani o sumę 706, 64 zł [ 5400zł – 4693, 36zł ] i taka też kwotę , z której każdemu z nich przypada po 117, 77 zł , jest zobowiązaną im zwrócić apelująca .

Taka sama reguła została zastosowana , w odniesieniu do udziału każdej ze stron w wydatkach wyłożonych tymczasowo przez Sąd II instancji na wynagrodzenie opiniującego biegłego z zakresu kontrakcji budowlanych , które zostały ustalone na sumę 1297,66 zł . Z tego tytułu pozwaną obciąża kwota 921, 34 zł , a każdego z powodów kwota 62, 72 zł.

SSA Regina Kurek SSA Grzegorz Krężołek SSA Paweł Czepiel