Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2017r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR R.-Natalia Wójtowicz

Protokolant: st. prot. sąd. Karolina Żelazek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2017r. w S. sprawy

z powództwa M. D.

przeciwko I. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki M. D. na rzecz pozwanej I. K. kwotę 1.200,00 zł (tysiąc dwieście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt. IC 1277/16

UZASADNIENIE

Powódka M. D. – reprezentowana przez fachowego pełnomocnika – wniosła pozew przeciwko I. K. o zapłatę kwoty 8.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 08 maja 2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko wskazała, iż dnia 10 czerwca 2013 r. zawarła z I. K. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usług (...), umowę na wykonanie usługi dotyczącej wykonania, zamontowania schodów w nieruchomości znajdującej się w P. – działka nr (...). Strony ustaliły wartość usługi na kwotę 10.000,00 zł, a M. D. uiściła zaliczkę do rąk W. K. w wysokości 4.000,00 zł na poczet wykonania umowy i zakupu materiałów. Wykonawcą schodów miał być mąż I. W. K., z którym mąż M. W. D. utrzymywał kontakt. W. K. składał również zapewnienia co do terminu wykonania usługi. Okoliczności te zostały potwierdzone w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową w Słupsku pod sygn. akt. 2 Ds. 1185/14. Początkowo schody miały zostać wykonane we wrześniu – październiku 2013 r., lecz z uwagi na przedłużającą się budowę domu w P., termin ich montażu został ustalony na początek 2014 r. W związku z tym M. D. dokonała w dniu 12 grudnia 2013 r. z konta swojego męża wpłaty na konto W. K. kwoty 3.000,00zł, a następnie w dniu 16 grudnia 2013 r. kwoty 1.000,00 zł. W styczniu 2014 r. W. D. poinformował W. K. o możliwości przystąpienia do montażu schodów. W. K. przyjechał w lutym 2014r. i stwierdził, iż nie ma możliwości zainstalowania wykonanych przez niego schodów z uwagi na konieczne przeróbki. Po wielokrotnych próbach kontaktu, dnia 17 kwietnia 2014 r. W. K. zadzwonił do M. D. prosząc o wskazanie jeszcze jednego obmiaru oraz informując, iż dnia następnego przystąpi do montażu schodów. W. K. nie pojawił się w umówionym terminie. W związku z tym M. D. w dniu 18 kwietnia 2014 r. wystosowała pismo do I. K. drogą elektroniczną oraz w formie pisemnej, w którym zakreśliła termin do dnia 26 kwietnia 2014 r. na wykonanie umowy. W związku z brakiem reakcji ze strony I. K. w dniu 28 kwietnia 2014 r. zostało wystosowana do niej informacja o odstąpieniu od umowy oraz wezwanie do zwrotu uiszczonych zaliczek, w terminie 7 dni. Pomimo upływu terminu wezwania pozostały bez odpowiedzi, a zaległość nie została uregulowana. Do dnia wniesienia pozwu I. K. nie skontaktowała się z M. D., a W. K. nie wykonał i nie zamontował schodów. W dniu wniesienia pozwu I. K. nie prowadziła działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na pozew pozwana I. K. – reprezentowana przez fachowego pełnomocnika – przyznała, że w dniu 10 czerwca 2013 r. zawarta została z M. D. umowa dotycząca wykonania i zamontowania schodów oraz, iż ustalona w umowie kwota wynagrodzenia wynosiła 10.000,00 zł netto, tj. 12.300,00 zł brutto. Przyznała również, iż dokonana została wpłata w wysokości 8.000,00 zł. Zaprzeczyła natomiast by doszło do skutecznego odstąpienia od umowy pismem z dnia 28.04.2014 r., albowiem z treści pełnomocnictwa z dnia 24.02.2014 r. nie wynikało by pełnomocnik M. D. posiadał upoważnienie do złożenia w jej imieniu oświadczenia o odstąpieniu od umowy. Było to bowiem jedynie pełnomocnictwo ogólne. Ustosunkowując się natomiast do twierdzeń pozwu oświadczyła, iż umowa została wykonana. Z pierwotnych danych przekazanych przez W. D. wynikało, iż zlecone do wykonania schody miały mieć szerokość 247 cm, po dokonanych pomiarach przez W. K. okazało się, iż otwór pod schody miał szerokość 245 cm. Takiej szerokości schody zostały wykonane, jednakże po zakończeniu budowy w styczniu 2014 r. okazało się, że M. D. zmniejszyła szerokość otworu pod schody do 212,50 cm, albowiem powiększyła łazienkę o 30 cm. Wykonane schody okazały się nieprzydatne i zaistniała konieczność wykonania nowych schodów z częściowym wykorzystaniem elementów z już istniejących schodów. W. K. ustalił zatem z W. D., iż kolejne schody pod nowy wymiar zostaną wykonane po uiszczeniu przez M. D. pozostałej zapłaty do wysokości ceny pierwotnej, tj. kwoty 4.300,00 zł oraz dodatkowo 1.500,00 zł. Wpłaty nie zostały uiszczone, lecz mimo to schody zostały wykonane. Wobec jednak zapewnień W. D., iż dokonanie rozliczenia wykonania usługi dopiero po zamontowaniu schodów, co zdaniem I. K. było niewiarygodne, ich montaż nie został wykonany i oczekują one na odbiór przez M. D. po uiszczeniu całkowitej kwoty. Wówczas zostaną wydane i zamontowane. O fakcie tym był informowany W. D. – mąż powódki – wielokrotnie. Roszczenie o zwrot kwoty 8.000,00 zł nie jest zatem zasadne, a w/w kwota zaliczona została na częściowe pokrycie wydatków związanych z zakupem materiału.

W odpowiedzi na zarzuty zawarte w odpowiedzi na pozew, piśmie procesowym z dnia 22 czerwca 2016 r. pełnomocnik powódki wskazał, iż kwestionowane przez I. K. pełnomocnictwo do odstąpienia od umowy zawierało zarówno pełnomocnictwo procesowe, jak i pełnomocnictwo ogólne obejmujące umocowanie do dokonywania czynności zwykłego zarządu. O takiej interpretacji przesądzało przede wszystkim literalne brzmienie pełnomocnictwa z dnia 24 kwietnia 2014 r., zawierającego umocowanie do reprezentowania M. D. nie tylko przed sądami powszechnymi, sądami administracyjnymi, Sądem Najwyższym, Trybunałem Konstytucyjnym, organami egzekucyjnymi, organami administracyjnymi, ale również przed osobami trzecimi. Już zatem sam zakres podmiotów, przed którymi w jej imieniu mógł działać pełnomocnik wykraczał poza pełnomocnictwo procesowe, o którym mowa w art. 91 k.p.c. Nadto wskazał, iż pełnomocnictwa można udzielić również w sposób dorozumiany (konkludentny), chyba że powinno być udzielone w formie szczególnej, a takie w niniejszej sprawie nie było wymagane. Poza tym to M. D. wysłała pismo z dnia 18 kwietnia 2014r., a zatem należało uznać, że chciała odstąpić od umowy i na takie działanie się zgadzała. Z ostrożności procesowej wskazał, iż w przypadku uznania, iż nie doszło do skutecznego odstąpienia od umowy, powództwo jest uzasadnione z uwagi na szkodę, jakiej doznała M. D. w związku z brakiem wykonania umowy przez pozwaną. M. D. nie doczekała się od I. K. wykonania przedmiotu umowy, co naraziło ją na straty związane z chociażby z koniecznością utrzymania pustego budynku. Poza tym potwierdził okoliczność, iż W. D. przesyłał po zawarciu umowy W. K. dokumentację budynku z otworami na schody, jednakże miała ona służyć jedynie do celów poglądowych, gdyż wymiary mogły w toku procesu inwestycyjnego ulec zmianie. O konieczności przesunięcia danej ścianki i o jaką długość to nastąpi, decydował natomiast kierownik budowy A. Ś., który koordynował prace na budowie. Poza tym wskazano, iż schody zostały wykonane mimo poinformowania W. K. o przedłużeniu się prac budowlanych w środku budynku. Mimo powyższego, kiedy nastąpiła konieczność ich poprawy, W. D. zgodził się na dokonanie dopłaty, jednakże umowa nie została wykonana. Nieprawdą natomiast jest, iż doszło do uzgodnień, iż M. D. dokona zapłaty do pierwotnej ceny umowy jeszcze przed wydaniem jej przedmiotu. Doszło jedynie do ustalenia terminu montażu na dzień 28 kwietnia 2014 r. do którego nie doszło. Odnosząc się natomiast do dokumentacji zdjęciowej oświadczył, iż M. D. kwestionuje okoliczność jakoby uwidocznione na nich schody były tymi, które miały zostać zamontowane w jej nieruchomości. Na szkicu przedłożonym przez I. K. widać nietypowe przejście oraz małe schodki, czego jednak nie widać na zdjęciach schodów przez nią przedłożonych. Nadto z uzasadnienia do postanowienia wydanego w postępowaniu przygotowawczym, które toczyło się w Prokuraturze Rejonowej w Słupsku wskazano, iż W. K. twierdził, iż przedmiot umowy nie został wykonany.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01 marca 2013 r. M. D. udzieliła swojemu mężowi W. D. upoważnienia do załatwiania wszelkich formalności związanych z budową oraz wykończeniem nieruchomości położonej przy ul. (...) w P. – działka nr (...), w tym do zawierania i podpisywania wszelkich umów z usługodawcami i wykonawcami.

dowód: upoważnienie z dnia 01.03.2013 r. – k. 7.

M. D. i W. D. wykonawcę schodów polecił R. K., który wskazał, iż jego znajomy W. K. jest stolarzem i wykonywał już u jego znajomych w U. schody i że jest on warty polecenia.

dowód: zeznania R. K. – k. 73, zeznania M. D. – k. 126.

W dniu 10 czerwca 2013 r. W. D. zawarł w imieniu M. D. spisał umowę na wykonane schodów w nieruchomości położonej w miejscowości P. z W. K. na wykonanie schodów. W. K. posługiwał się formularzem umowy z pieczątką: Zakład Usług (...).Nie wskazywał, iż działa w imieniu i na rzecz firmy swojej żony, nikt nie zapytał go o pełnomocnictwo do działania w jej imieniu. Umowa ta nie była podpisana ani przez W. K. ani przez I. K.. Termin realizacji został ustalony na wrzesień/ październik 2013 r., albowiem nieruchomość w dniu zawierania umowy była ciągle w budowie. W. D. i W. K. uzgodnili, iż schody zostaną wykonane za cenę 10.000,00 zł netto. W dniu 10 czerwca 2013r. została przez W. D. zapłacona W. K. zaliczka w wysokości 4.000,00 zł. Pozostała kwota w wysokości 5.000,00 zł miała zostać zapłacona z dniem dostarczenia schodów. Wartość montażu schodów została ustalona na kwotę 1.000,00 zł. W. K. wskazywał, że zajmował się wykonywaniem schodów i nie jest to jego pierwsza taka praca, zachwalał się jako fachowca, znającego się na pracach stolarskich.

dowód: umowa z dnia 10.06.2013 r. – k. 6,zeznania W. D. – k. 72, zeznania W. K. – k. 108 i verte, zeznania M. D. – k. 126, zeznania świadka A. Ś. – k. 43.

W. D. i M. D. nigdy nie dokonywali żadnych ustaleń odnośnie wykonania schodów z I. K., nigdy się także nie widzieli, nie rozmawiali. Wszelkie uzgodnienia w przedmiocie wykonania schodów, sposobów realizacji, odniesienia do projektu czy wymiarów i terminów ich montażu dokonywane były z W. K.. W dniu podpisania formularza umowy przez W. D. ( i tylko jego) W. K. dokonał pomiaru wnęki, w której zamontowane miały być schody. W. D. nie kwestionował tego, mimo iż prace na budowie ciągle trwały a wymiary miały się zmienić. W formularzu nie nakazał także zmienić terminu wykonania schodów, mimo, iż nie zakładano by był to realny termin ukończenia prac w środku budynku – co uniemożliwiało wstawienie schodów. Budynek był wówczas w stanie surowym, jednak wiadomo było, gdzie schody mają się zacząć, ponieważ kształt pomieszczeń został już ustalony. W. K. został poinformowany jednak o tym, iż wymiary mogą ulec zmianie i że nie są to wymiary ostateczne.

dowód: zeznania W. K. – k. 108, zeznania I. K. – k. 141 i 141 verte, 142 verte, zeznania W. D. – k. 72, zeznania świadka R. K. – k. 73, zeznania M. D. – k. 126, 71, zeznania świadka A. Ś. – k. 94.

W. K. był informowany na bieżąco ( telefonicznie) o postępie prac wykończeniowych w nieruchomości. Był poinformowany o tym, że we wrześniu nie będzie możliwe dokonane montażu schodów. W grudniu 2013 r. W. D. przelał – po monicie telefonicznym, na konto W. K. kwotę 3.000,00 zł. Następnie wpłacił jeszcze on kwotę 1.000,00 zł. Wpłaty dokonywane były na rzecz W. K.. Mimo dokonanych wpłat W. K. nie przywiózł i nie zamontował, jak twierdził już wykonanych schodów, w 2013 r.

dowód: zeznania W. D. – k. 72, zeznania W. K. – k. 108 verte, zeznania M. D. – k. 127, dowód przelewu z dnia 12.12.2013 r. – k. 8, dowód przelewu z dnia 16.12.2013 r. – k. 9.

Pomieszczenia w nieruchomości powódki zostały wykonane precyzyjnie, rozkład pomieszczeń nie odbiega od dokumentacji. W. K. przyjechał na nieruchomość powódki w styczniu lub w lutym 2014 r. (na początku roku) i dokonał ponownego pomiaru. Poinformował M. D., która była obecna przy ich dokonywaniu, że schody zostały już wykonane, jednak nie mogą zostać zamontowane, bo zmieniły się wymiary szerokości wnęki przeznaczonej na zabudowę schodów. W. K. poinformował, iż konieczne będzie dokonanie przeróbki schodów. Zażądał dodatkowych pieniędzy w związku z koniecznością przerobienia schodów w wysokości 1.500,00 zł za zakup dodatkowych materiałów.

dowód: zeznania A. Ś. – k. 94, zeznania W. D. – k. 72, 73, zeznania M. D. – k. 126 i 127, zeznania W. K. – k. 108.

M. D. i W. D. nie zapłacili W. K. żądanej dodatkowej kwoty pieniędzy, byli zdenerwowani opóźnieniem w realizacji umowy przez W. K.. Mieli trudności ze skontaktowaniem się z nim telefonicznie, z jego przyjazdem na teren nieruchomości. Skontaktowali się także z R. K., by on pomógł im w kontakcie z W. K. – skoro go polecał. W dniu 18 kwietnia 2014 r. M. D. wystosowała pismo do I. K. i W. K. pismo, w którym ustaliła ostateczny termin wykonania umowy na dzień 26.04.2014 r. oraz poinformowała, iż w przypadku niewykonania umowy odstąpi od niej. We wskazanym terminie do montażu schodów nie doszło. W. K. nie odbierał telefonów od M. D., ani od jej męża.

dowód: pismo z dnia 18.04.2014 r. – k. 10, zeznania W. K. – k. 108 verte, zeznania M. D. – k. 127, zeznania I. K. – k. 142, zeznania R. K. – k. 74.

W dniu 28 kwietnia 2014 r. pełnomocnik powódki w imieniu powódki odstąpił od umowy z dnia 31 marca 2010 r. i wezwał do zwrotu zaliczki w wysokości 8.000,00 zł. Pismo kierowane było do I. K..

dowód: pismo z dnia 28.04.2014 r. – Informacja o odstąpieniu od umowy oraz wezwanie do zapłaty – k. 13, potwierdzenie odbioru – k. 14 – 15.

W dniu 20 stycznia 2014r. I. K. rozpoczęła działalność pod firmą (...) ( nie prowadziła stolarni), w dniu 28 lutego 2015 r. I. K. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej.

dowód: wypis z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej – k. 16 – 20.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości jako błędnie skierowane przeciwko pozwanej, która faktycznie nie byłą stroną umowy.

W ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała po stronie pozwanej tj. I. K., legitymacji materialnej biernej do występowania w procesie.

Najistotniejsze i pierwszorzędne znaczenie w niniejszej sprawie miała kwestia legitymacji materialnej i procesowej. Legitymacja materialna, jako manifestacja prawa podmiotowego lub interesu prawnego do wytoczenia powództwa, stanowi przesłankę materialną powództwa, a jej brak stoi na przeszkodzie udzieleniu ochrony prawnej. Brak legitymacji materialnej (czynnej lub biernej) skutkuje co do zasady oddaleniem powództwa. W sytuacji, gdy legitymacja materialna i procesowa zespalają się, oddalenie powództwa następuje w istocie z braku legitymacji materialnej, którego rezultatem jest także brak legitymacji procesowej, będący wtórną przyczyną oddalenia powództwa. W odróżnieniu od zdolności sądowej i zdolności procesowej kodeks postępowania cywilnego nie zawiera definicji legalnej legitymacji procesowej. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że legitymacja procesowa czynna oznacza możliwość występowania w konkretnym procesie w charakterze powoda i przysługuje osobie wskazanej w ustawie. Zwykle jest to osoba mająca interes prawny w uzyskaniu orzeczenia określonej treści (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2005 r., III CZP 89/04, OSNC 2006, nr 1, poz. 6). Podnosi się również, że legitymacja procesowa wskazuje kwalifikację materialną podmiotów prowadzących spór, w tym znaczeniu, że powód powinien być uprawniony do występowania z żądaniem udzielenia mu ochrony prawnej w
stosunku do pozwanego, a ten zobowiązany wobec niego do określonego
zachowania się; dotyczy zatem możliwości określenia, czy w procesie występują w
charakterze strony te podmioty, które są jednocześnie podmiotami stosunku
prawnego będącego przedmiotem procesu. W każdej sprawie cywilnej obowiązkiem
sądu jest rozstrzygnięcie, czy strony są jednocześnie stronami spornego stosunku
prawnego, a stwierdzenie braku tej zgodności prowadzi do stwierdzenia braku
legitymacji procesowej po stronie powoda lub pozwanego, czego skutkiem jest
oddalenie powództwa (zob. Uchwała składu siedmiu sędziów z dnia 5 kwietnia 2006r., III CZP 121/05, L.).

Sąd ustalił w niniejszym postępowaniu z zeznań powódki M. D., zeznań świadka W. D. wynikało, iż zlecili oni wykonanie schodów W. K. – mężowi pozwanej I. K.. Wprawdzie W. K. zawierając umowę z W. D. działającym na rzecz M. D. posługiwał się drukiem umowy zawierającym oznaczenie: Zakład Usług (...), jednak w miejscu przeznaczonym na podpis wykonawcy nie został umieszczony podpis pozwanej I. K.. Nie dysponował on również żadnym pełnomocnictwem ani nie zapewniał, iż działa w imieniu i na rzecz I. K.. To z nim faktycznie zawarto umowę ( R. K. jego imiennie polecał), on miał ją realizować, on w całości zajmował się przyjazdem na budowę, dokonywaniem pomiarów, kontaktem ze zlecającymi, zakupem materiałów, wykonaniem schodów. Do niego również słano wszelkie zapytania, uwagi na także na niego przesyłano wszystkie zaliczki. Powódka nigdy nie kontaktowała się z I. K., nie żądała nawet od niej podpisania umowy ( de facto strona powodowa o fakcie tym dowiedziała się w sądzie podczas rozprawy, mimo, że formularz umowy został załączony do pozwu). Nadto do rąk W. K. powodowie dokonali płatności zaliczki na wykonanie schodów w nieruchomości położonej w P., w wysokości 4.000,00 zł, a następnie dokonali przelewu kwot 3.000,00 zł w dniu 12 grudnia 2013 r. i 1.000,00 zł w dniu 16 grudnia 2013 r. również na rzecz W. K.. Okoliczność tą potwierdził przesłuchiwany w charakterze świadka W. K. w drodze pomocy prawnej przed Sądem Rejonowym w Bydgoszczy. Zeznał on, że działał we własnym imieniu, jego żona nie miała ze schodami nic do powiedzenia (k. 108, 109). Nadto zarówno z zeznań w/w osób, jak również z zeznań świadka R. K. jednoznacznie wynikało, iż wszelkie ustalenia odnośnie sposobu wykonania, zastosowanych materiałów, pomiarów, wpłat zaliczek i terminów wykonania przedmiotu umowy były dokonywane między W. D. działającym w imieniu M. D., a W. K..

Nadto Sąd ustalił w oparciu o zeznania I. K. przesłuchanej w drodze pomocy sądowej przed Sądem Rejonowym w Bydgoszczy, iż nie dokonywała ona żadnych ustaleń związanych z wykonaniem na rzecz M. D. schodów. Potwierdziła ona zeznania męża W. K., iż to on we własnym imieniu zawarł umowę z powódką na ich wykonanie. Nadto zeznała, iż nie widziała powódki i nie zna jej, nie wie dlaczego do niej kieruje się żądania.

Sąd ustalił również w oparciu o materiał dowodowy w postaci pisma z dnia 18 kwietnia 2014 r., iż powódka dokonała wezwania do wykonania przedmiotu umowy zarówno w stosunku do I. K., jak w W. K., jednakże odstąpienie od umowy z dnia 28.04.2014 r. wystosowane zostało już jedynie do I. K.. W odstąpieniu od umowy wskazano jednak, iż odstąpienie następuje od umowy innej niż tej będącej treścią powództwa ( wskazano bowiem datę 31 marca 2010 r. w której strony się nawet nie znały – k. 13). Zapewne jest to błąd pełnomocnika, ponieważ z dalszej treści wynika iż chodzi o brak realizacji w zakresie schodów, ale fakt iż skierowano to pismo do osoby, która nie byłą stroną umowy i powołano się nas inną datę, budzi wątpliwości czy jest to właściwa czynność i załączona do właściwej sprawy ( w dalszej bowiem części pisma wskazuje się na duże grono pokrzywdzonych działaniami małżonków K.). Mimo, iż obie strony są reprezentowane przez fachowych pełnomocników okoliczność ta nie została wyjaśniona sądowi, który nie ma w tym zakresie obowiązku dokonywania ustaleń z urzędu, a jedynie okoliczność tą ocenia pod kątem zasadności powództwa.

Wobec tak sformułowanej treści pozwu, Sąd zważył, że powódka nie wykazała w niniejszej sprawie by posiadała legitymację procesową do występowania w niniejszym procesie z powództwem przeciwko I. K., albowiem nie wykazała by łączyła ją z pozwaną umowa o dzieło na wykonanie schodów w nieruchomości położonej w P. przy ul. (...). Złożona do akt sprawy umowa nie została przez pozwaną I. K. podpisana – stanowić zatem dowodu formalnego, z dokumentu, stanowić nie może. Z zeznań stron i świadka R. K. wynika zaś, iż umowa została zawarta faktycznie z W. K., który jest stolarzem i miał wykonać schody w domu powódki. Zatem – zdaniem sądu, to on winien być pozwanym w niniejszym procesie. Wbrew twierdzeniom strony powodowej samo oświadczenie pozwanej I. K. zawarte w sprzeciwie od nakazu zapłaty (który jest orzeczeniem nieistniejącym w niniejszej sprawie – z uwagi na brak podpisu), w przedmiocie potwierdzenia , iż zawarła ona umowę z powódką, nie stanowi dowodu – w ujęciu kpc- w niniejszej sprawie. W dowodzie z przesłuchania w charakterze strony I. K. zeznała, iż stroną umowy nie była. I to zeznanie jest dowodem w kpc który sąd może ocenić c choćby przez pryzmat odpowiedzialności karnej. Oświadczenia zawartego w piśmie procesowym jako dowodu sąd ocenić nie może. Powódka nie wykazała zatem by I. K. była w jakikolwiek sposób zobowiązana do zwrotu dochodzonej niniejszym pozwem kwoty 8.000,00 zł, a zatem by posiadała legitymację procesową bierną w niniejszym procesie. Kwestia ta była najprawdopodobniej sporna i dla strony powodowej, skoro wezwanie do realizacji umowy skierowano zarówno do I. jak i W. K. (k. 10 akt).

Na marginesie wskazania wymaga, iż bezspornym było w niniejszej sprawie, iż powódka uiściła na rzecz W. K. zaliczkę w wysokości 8.000,00 zł, a on nie wykonał umowy o dzieło w ustalonym terminie. Nie było jednakże przedmiotem badania Sądu, czy do niewykonania umowy doszło z winy powódki, czy też W. K., albowiem nie był on stroną niniejszego procesu i jego zarzuty pod kątem realizacji umowy nie mogły być przedmiotem wyjaśnień sądu. Nie został on wskazany ani w treści pozwu ani też w toku rozprawy, a więc zarzuty te pozostają do sprawy irrelewantne.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 zd.1 k.p.c. w zw. z art. 6 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.