Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 235/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Kazimierz Cieślikowski

Protokolant Natalia Skalik-Paś

przy udziale Marka Kasieczko - Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. w G.

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2018 r.

sprawy M. R. (R.), syna M. i M.

ur. (...) w K.

oskarżonego z art. 157§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 21 listopada 2017 r. sygnatura akt IX K 193/17

na mocy art. 437§ 1 kpk, art. 636 § 1 kpk

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zasądza od oskarżonego M. R. na rzecz oskarżycielki posiłkowej J. S. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika procesowego w postępowaniu odwoławczym;

3.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych i wymierza mu opłatę za II instancję w kwocie 120 (sto dwadzieścia) złotych.

Sygn. akt VI Ka 235/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 21 listopada 2017 r. o sygnaturze akt IX K 193/17 oskarżony M. R. został uznany za winnego przestępstwa z art. 157 § 1 kk i za to wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności (punkt 1), na poczet której zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania (punkt 2). Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej J. S. poniesione przez nią wydatki (punkt 3). Zwolnił też oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa (punkt 4).

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego, zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze. Zarzucając orzeczeniu rażącą niewspółmierność kary, domagał się zmiany wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary 1 roku ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelację obrońcy należy uznać za bezzasadną.

Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny oraz zastosował odpowiednią kwalifikację prawną.

Nikt nie kwestionował rozstrzygnięcia w zakresie dotyczącym winy i sprawstwa. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się w tym zakresie uchybień.

Co się tyczy orzeczenia o karze to wbrew stanowisku skarżącego nie sposób uznać, by orzeczenie o karze było wobec oskarżonego surowe i to w stopniu rażącym, czyli nie dającym się zaakceptować.

Trzeba zaakcentować, że orzeczenie o karze musi uwzględniać stopień społecznej szkodliwości czynu. Sąd I instancji nie wypowiedział się w tym zakresie wprost. Zdaniem Sadu Okręgowego stopień ten był jednak dosyć wysoki. Okoliczności zdarzenia wskazywały na działanie z pobudek, które w żadnej mierze nie stanowią usprawiedliwienia dla zachowania oskarżonego. Kolejnym czynnikiem determinującym orzeczenie o karze są cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego. Te również dla oskarżonego przedstawiają się bardzo niekorzystnie. Oskarżony jest osobą karaną, w tym karaną za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu. Dwukrotne orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania pożądanych efektów nie przyniosło. To w ocenie Sąd Okręgowego sprzeciwia się orzeczeniu kary łagodniejszego rodzaju w oparciu o przepis art. 37 a kk. Krótkotrwała kara pozbawienia wolności jest karą bardzo wyważoną. Trafnie dostrzega Sąd I instancji, że przepis art. 69 § 1 kk sprzeciwia się warunkowemu zawieszeniu wykonania takiej kary, choć w ocenie Sądu Okręgowego warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności nie byłoby możliwe z uwagi na negatywną prognozę kryminologiczną wobec oskarżonego.

Z przytoczonych wyżej powodów należało utrzymać zaskarżony wyrok w mocy a apelację oskarżonego uznać za bezzasadną.

Konsekwencją było utrzymanie wyroku Sądu I instancji w mocy i orzeczenie o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze a także o uzasadnionych wydatkach oskarżycielki posiłkowej.