Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek (...) w R.

Wydział IX Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : SSO Mariola Łącka /spr/

Sędziowie: SSO Iwona Nowak

SSO Barbara Kużdrzał- Kiermaszek

Protokolant: st. sekretarz sądowy Dagmara Mazurkiewicz

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2014r. w Rybniku

sprawy z powództwa W. G. (1)

przeciwko (...) SA w J.

o zapłatę odszkodowania

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu -Zdroju Wydziału IV Pracy

z dnia 19 września 2013 r. sygn. akt IV P 534/12

oddala apelację

Sędzia: Przewodniczący: Sędzia:

SSO Barbara Kużdrzał- Kiermaszek SSO Mariola Łącka SSO Iwona Nowak

Sygn. akt IX Pa 130/13

UZASADNIENIE

W pozwie przeciwko (...) S.A. w J. powódka W. G. (1) domagała się zasądzenia kwoty 9.015,59 zł z ustawowymi odsetkami. oraz kosztów postępowania według norm przepisanych.
Powódka podniosła, iż jej zmarły mąż Z. G. (1) był pracownikiem (...) S.A. - KWK (...) uprawnionym do nieodpłatnego nabycia akcji a staż pracy wyliczony przez pracodawcę nie uwzględniał tzw. dniówek półtorakrotnych, co spowodowało, iż pomniejszeniu uległa ilości należnych mu akcji z 256 na 177 akcji. Nadto powódka podniosła, iż jej reklamacje odnośnie wyliczonej ilości akcji zostały nierozpoznane z powodu przekroczenia terminu do ich wniesienia.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powódka odebrała informacje o stażu pracy Z. G. (1) przed upływem terminu przewidzianego do składania reklamacji ze stosownym pouczeniem i nie złożyła reklamacji z tytułu braku naliczenia dniówek półtorakrotnych i nie wykazała, iż Z. G. (1) pozostawał zatrudniony na stanowisku pracy, dla którego uwzględnia się współczynniki korygujące, nie wykazała ilości dniówek, które miałyby mu przysługiwać. W ocenie pozwanej powódka przyczyniła się do powstania ewentualnego uszczerbku, albowiem zaniechała zweryfikowania otrzymanych informacji o okresie zatrudnienia jej męża i nie udowodniła wysokości ewentualnie poniesionej szkody.

Wyrokiem z dnia 19 września 2013r. Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju Wydział IV Pracy w pkt :

1. zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 5.302,48 zł z ustawowymi odsetkami począwszy od 25 lutego 2013 r.;

2. dalej idące powództwo oddalił;

3. odstąpił od obciążenia powódki obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania;

4. nakazał pozwanej uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jastrzębiu-Zdroju kwoty 266,00 zł tytułem opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa, od zapłaty której powódka była ustawowo zwolniona.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Z. G. (1) pozostawał w zatrudnieniu w pozwanej (...) S.A. w J. KWK (...) w okresie od 12 marca 1985r. do 07 października 1999r. , od 01 grudnia 1995r. na stanowiskach : ślusarza p. z, dozorcy p. z. sztygara zmianowego pod ziemią.

Z. G. (1) zmarł w dniu 17 września 2004r. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Pszczynie z dnia 22 marca 2005r. w sprawie sygn. akt I Ns 36/05 spadek po Z. G. (1) na podstawie testamentu w całości nabyła jego żona W. G. (1).

Pismem z dnia 18 stycznia 2012r. powódka wniosła do pozwanej o ponowne przeliczenie stażu pracy Z. G. (1). Jej reklamacja nie została uwzględniona, jako wniesiona po terminie. Powódka odebrała akcje należne jej mężowi w dniu 21 marca 2013r.

Staż pracy Z. G. (1) wynikający z przeliczenia dniówek półtorakrotnych wyniósł łącznie 19 lat, 5 miesięcy i 22 dni, przy czym z przepracowanych dniówek półtorakrotnych i pracy jako członek drużyny ratowniczej staż wynosił 4 lata 10 miesięcy i 14 dni. W/w staż uprawniałby Z. G. (1) do 256 akcji.

Na dzień 05 września 2013 roku (chwila zamknięcia rozprawy) wartość akcji pozwanej wynosiła 67,12 zł.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał powództwo W. G. (1) za częściowo zasadne.

Wyżej ustalony stan faktyczny praktycznie był bezsporny.

Sąd Rejonowy powołując się na przepis ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. 2002 Nr 171 poz.1397 r. z późn. zm.) oraz wydanego na podstawie upoważnienia ujętego w treści art. 38 ust. 5 Ustawy , Rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników (Dz. U. 2003 r. Nr 35 poz. 303 z późn. zm.) , przyjął, że pozwana ponosi odpowiedzialność za utratę przez uprawnionego pracownika prawa do części akcji wskutek niewłaściwego wykonania obowiązków przez podmioty, do których należało przeprowadzenie procesu nieodpłatnego nabywania akcji. Zgodnie z art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła i zdaniem Sądu Rejonowego, istnieje związek przyczynowo-skutkowy między działaniem pozwanej, a utratą prawa do nieodpłatnego nabycia części akcji Spółki przez powódkę. Pozwana w nienależyty sposób wypełniła ustawowe obowiązki związane z nieodpłatnym nabyciem przez uprawnionego pracownika, jakim jest powód, akcji skomercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego, tj. wadliwie obliczyła okres jego zatrudnienia, uprawniający go do nieodpłatnego nabycia należnej mu liczby akcji.

Sąd Rejonowy uznał powołując się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 października 2003 r. I PK 574/02 OSNP 2004/19/338 (LEX 122192) , że wynikająca z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (jednolity tekst: Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 ze zm.) utrata prawa do nieodpłatnego nabycia akcji odnosi się tylko do obowiązku złożenia pisemnego oświadczenia o zamiarze ich nabycia. Nie jest natomiast objęty takim skutkiem obowiązek dołączenia zaświadczenia o okresie zatrudnienia przewidziany w § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji przez uprawnionych pracowników (Dz. U. Nr 33, poz. 200).

Orzeczenie to zachowuje aktualność również w sytuacji obowiązywania rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29.01.2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników (Dz. U. 2003 r. Nr 35 poz. 303 z późn. zm.).

Sąd I instancji stwierdził, iż obowiązek zgłoszenia reklamacji w terminie przewidzianym w § 9 w/w rozporządzenia z dnia 29.01.2003 r. miał również wyłącznie charakter porządkowy, nie miał charakteru ustawowego i przyjęcie jego normatywnego charakteru stałoby w sprzeczności z zakresem delegacji ustawowej do wydania rozporządzenia. Nie dotrzymanie tegoż terminu nie może więc w rezultacie prowadzić do pozbawienia uprawnionego pracownika prawa do nieodpłatnego nabycia akcji. Wniosek przeciwny prowadzić by musiał do konkluzji, iż rozporządzenie z dnia 29.01.2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników (Dz. U. 2003 r. Nr 35 poz. 303 z późn. zm.) wprowadza pozaustawową kolejną przesłankę bezwzględną uzyskania prawa do nieodpłatnego nabycia akcji.

Dodatkowo Sąd Rejonowy podniósł , iż zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego
z dnia 14.06.2012 r. I PK 225/11 (LEX nr 1219496 , (...)) sprawa
z powództwa pracownika o odszkodowanie z tytułu zaniżenia przez pracodawcę liczby należnych akcji prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego, jest sprawą z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 476 § 1 pkt 1 k.p.c. Roszczenie o odszkodowanie z tytułu utraty prawa do nieodpłatnego nabycia akcji prywatyzowanego lub komercjalizowanego przedsiębiorstwa oraz prawa do potencjalnej dywidendy ulega przedawnieniu na zasadach określonych w art. 291 § 1 k.p.

W ocenie Sądu Rejonowego stawiany powódce zarzut przyczynienia się do powstania szkody nie mógł zostać uwzględniony, bo całkowita i wyłączna wina za wykonanie zobowiązania dotyczącego obliczenia stażu pracy męża powódki leżała po stronie pozwanej i można jej było przypisać cechy rażącego niedbalstwa. Pozwana błędnie obliczyła ilość lat pracy Z. G. (1), którego (...) SA i jej poprzednik prawny – KWK (...) był jedynym pracodawcą, nie uwzględniając przeliczenia dniówek półtorakrotnych w łącznej liczbie 4 lat, 10 miesięcy i 14 dni. W takich okolicznościach sprawy powódka zasadnie mogła oczekiwać, że pozwana prawidłowo obliczyła staż pracy jej męża. Prawodawca nie przewidział żadnych sankcji mogących wynikać z braku złożenia reklamacji, nie mówiąc już o wygaśnięciu roszczenia. Z tych też względów, jak również po porównaniu stopnia winy pozwanej z ewentualną winą powódki, która co jeszcze raz należy podkreślić - w związku z brakiem złożenia reklamacji w terminie nie mogła być pozbawiona roszczenia odszkodowawczego, zarzut przyczynienia się uznać należało także za sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. Jego uwzględnienie bowiem w realiach niniejszej sprawy kreowałoby pozaustawową przesłankę warunkująca otrzymanie akcji pracowniczych bądź istnienie ewentualnego roszczenie odszkodowawczego w postaci obowiązku złożenie reklamacji w przypadku błędnego obliczenia stażu pracy. Istotne jest także to, że powódka w związku z pracą w (...) SA nabyła osobiste uprawnienie do otrzymania akcji i w jej przypadku staż pracy został naliczony prawidłowo. Tym samy mogła zasadnie oczekiwać, że pozwana prawidłowo ustaliła staż pracy jej zmarłego męża, przy czym na listach osób uprawnionych podano jedynie staż pracy bez ilości należnych akcji. O ich zaś mniejszym przydziale powódka dowiedziała się dopiero porównując ilość akcji jej męża, z ilością akcji otrzymanych przez jego kolegów, którym uwzględniono tzw. dniówki półtorakrotne.

Zgodnie z informacją pozwanej z dnia 19.02.2013r. prawidłowo obliczony czas pracy Z. G. (1) uprawniał go do nabycia 256 akcji. Okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie był fakt, iż powódka, jako jedyna spadkobierczyni Z. G. (1), w dniu 21 marca 2013r. odebrała 177 akcji należnych jej mężowi. W tej sytuacji skoro powódka otrzymała od pozwanej nieodpłatnie jedynie 177 akcji, to mając na uwadze okres zatrudnienia jej męża, należy przyjąć, że brakująca należna jej ilość akcji wynosi 79 akcji pozwanej (256-177 = 79). Należy tutaj wskazać, iż Sąd mając na względzie treść art. 316 § 1 kpc ustalił wartość akcji pozwanej na dzień zamknięcia rozprawy tj. na dzień 05 września 2013 roku (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2012 roku w sprawie sygn. II PK 118/10). W tej dacie wartość akcji pozwanej wynosiła 67,12 zł, a więc powódce należna była kwota 5.302,48 zł ( 79 x 67,12 zł).

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o wyżej powołane przepisy, Sąd w pkt. 1 wyroku zasądził od pozwanej (...) S.A. w J. na rzecz powódki W. G. (1) kwotę 5.302,48 zł z ustawowymi odsetkami począwszy od 25.02.2013r.

Sąd w pkt. 2 wyroku oddalił dalej idące powództwo jako wygórowane
i nie znajdujące potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym, albowiem powódka określając wartość dochodzonego roszczenia wskazała wartość jednej akcji pozwanej na kwotę 100,00 zł. Nadto domagała się zasądzenie od pozwanej kwoty 1.115,59 zł stanowiącej dywidendę za rok 2012. Ze zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego wynikało, iż dywidenda wypłacana była osobom uprawnionym, legitymujących się posiadaniem akcji pozwanej na dzień 31 lipca 2012r. Powódka, akcje należne jej po Z. G. (1), odebrała w dniu 21 marca 2013r., stąd w dniu 31 lipca 2012r. nie posiadała rzeczonych akcji.

Sąd w pkt. 3 wyroku Sąd odstąpił od obciążania powódki obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania.

Zaś w pkt. 4 wyroku w oparciu o treść art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) Sąd nakazał stronie pozwanej uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jastrzębiu - Zdroju kwoty 266,00 zł tytułem opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa, od zapłaty której powódka była zwolniona na mocy art. 96 ust. 1 pkt. 4 wskazanej ustawy.

Apelację od powyższego wyroku złożyła strona pozwana.

Skarżąc wyrok w pkt. 1, 3 i 4 wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonej części przez oddalenie powództwa w tym zakresie i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych , ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.

W apelacji zarzucono naruszenie prawa materialnego tj. art.361 k.c. w zw. z art.471 k.c poprzez jego zastosowanie i przyjęcie, że pomiędzy działaniem pozwanej w postaci naliczenia stażu pracy a utratą prawa do nieodpłatnego nabycia akcji części akcji przez spadkodawcę zachodzi adekwatny związek przyczynowy podczas gdy na gruncie ustalonego stanu faktycznego niewątpliwym jest, iż podjęcie przez powódkę w terminie czynności reklamacyjnych spowodowałoby brak zaistnienia szkody.

Skarżąca zarzuciła nadto naruszenie art.362 k.c. w zw. z art.471 k.c. przez brak jego zastosowania, skutkującego pominięciem przyjęcia, że wskutek wyżej opisanego zaniechania powódki przyczyniła się ona zarówno do powstania szkody jak i jej rozmiaru oraz art. 5 k.c. względnie 8 k. p. przez jego zastosowanie i przyjęcie, że uwzględnieniu zarzutu przyczynienia się powódki do powstania i wysokości szkody uznać należałoby za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Podniesiono również zarzut naruszenia par. 9 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29.01.2003r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalaniu liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników (Dz. U., nr.35, poz.303 z późn. zm) poprzez przyjęcie, że wskazany w jego treści termin na złożenie reklamacji ma charakter jedynie porządkowy, a jego naruszenie nie niesie żadnych skutków dla uprawnionego pracownika lub jego spadkobierców.

Ponadto skarżąca podnosiła naruszenie przepisów postępowania tj.art.328 par.2 kpc poprzez niezamieszczenie uzasadnienia dla rozstrzygnięcia określonego w pkt.3 wyroku i art.102 kpc poprzez bezpodstawne odstąpienie od obciążania powódki obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu apelacji podkreślono, że pozwana podjęła wszystkie czynności wynikające z przepisów obowiązującego prawa, które były nałożone na spółkę powstałą w wyniku komercjalizacji , związane ze sporządzeniem list uprawnionych pracowników do nieodpłatnego nabycia akcji, w tym czynności dotyczące obliczenia stażu pracy i prawidłowo ogłosiła o wywieszeniu list uprawnionych pracowników oraz wdrożyła właściwy tryb procedowania związany z rozpoznawaniem reklamacji dotyczących wadliwie naliczonego stażu pracy.

Powódka niewątpliwie miała możliwość złożenia reklamacji w terminie na to przeznaczonym, co skutkowałoby jej rozpoznaniem i skorygowaniem błędu, a więc w niniejszej sprawie nie zachodzi adekwatny związek przyczynowy i tym samym brak jest podstaw do zastosowania art.471 k.c. i przyjęcia, że pozwana ponosi odpowiedzialność związaną z nienależytym wykonaniem swego zobowiązania.

W apelacji skarżąca powołała się na wyrok SN z dnia 2.12.2010r. sygn. II PK 118/10, który stwierdził, iż w sprawach związanych z błędnym naliczeniem stażu pracy wskazanym na listach uprawnionych pracowników do nieodpłatnego nabycia akcji koniecznym jest ustalenie dlaczego nie złożono reklamacji , a także czy gdyby złożono ją w odpowiednim czasie zostałaby ona uwzględniona i tym samym brak byłoby szkody.

Wskazanie zatem w toku postępowania, iż powódka przyczyniła się do powstania szkody lub jej rozmiaru obliguje Sąd do miarkowania wysokości zasądzonego odszkodowania.

Powódka powinna się wykazać , co najmniej przeciętną przezornością w staraniu się o własne sprawy i należałoby zdaniem skarżącej uznać, iż przyczynienie się do ewentualnie zaistniałej szkody stanowi co najmniej 50 %.

Skarżąca nie podziela stanowiska Sądu I instancji, że uwzględnienie przyczynienia się kreowałoby pozaustawową przesłankę „ złożenia reklamacji” w przypadku błędnego obliczenia stażu pracy, warunkującą otrzymanie akcji pracowniczych, gdyż utrata jakiegoś rodzaju uprawnień wynikająca z niedochowania procedury nie jest ewenementem w systemie prawa i jest czymś naturalnym a na zarzut nadużycia prawa podmiotowego może się powoływać tylko strona , która sama takich nadużyć nie dokonała.

W apelacji podniesiono również, że akceptacja poglądu Sądu I instancji o instrukcyjnym charakterze terminu do złożenia reklamacji prowadziłaby do wniosku o iluzorycznej w swej istocie funkcji przepisów Rozporządzenia.

W oparciu o powyższe Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Chybiony jest zarzut naruszenia prawa materialnego.

Sąd Okręgowy w pełni podziela pogląd Sądu I instancji, że pozwana ponosi na zasadzie art.471 k.c. odpowiedzialność za szkodę poniesioną przez powódkę dochodzoną w niniejszym postępowaniu.

Wbrew twierdzeniom skarżącej nie doszło do naruszenia art.361 k.c.

Z niekwestionowanych przez strony ustaleń faktycznych poczynionych w tej sprawie wynika, że powódka otrzymała jako spadkobierczyni męża mniejszą ilość akcji niż mu się należało, gdyż pozwana błędnie naliczyła jego staż pracy poprzez nie zaliczenie tzw. dniówek półtorakrotnych.

Gdyby pozwana dokonała prawidłowych wyliczeń stażu pracy zmarłego męża powódki to nie poniosła by ona szkody w postaci nabycia mniejszej ilości akcji i nie sposób nie uznać, że ta szkoda nie jest normalnym następstwem wadliwego działania pozwanej.

Okoliczność , że w przepisach regulujących zasady komercjalizacji i prywatyzacji przewidziano tryb reklamacyjny , nie prowadzi do uznania adekwatnego związku przyczynowego między błędnym wyliczeniem stażu pracy przez pozwaną a powstaniem szkody w postaci przydziału mniejszej niż należnej ilości bezpłatnych akcji.

Stworzenie uprawnionym osobom możliwości reklamowania nieprawidłowych wyliczeń rodzi jedynie konieczność rozważenia czy w świetle art.362 kc poszkodowany nie przyczynił się do powstania szkody nie korzystając z trybu reklamacyjnego.

Zdaniem Sądu Okręgowego , Sąd Rejonowy w okolicznościach tej sprawy zasadnie nie przyjął przyczynienia się W. G. do powstania szkody.

Jest niesporne między stronami, że zgodnie z przepisem par.7 ust.4 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29.01.2003r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy , ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji przez uprawnionych pracowników ( Dz. U z 2003r, Nr.35, poz.303 ze zm) spółka okres zatrudnienia zmarłego męża powódki winna ustalić z uwzględnieniem współczynników korygujących, stosowanych do wyliczenia okresu zatrudnienia dla celów emerytalnych.

Z. G. (1) przez cały okres zatrudnienia u pozwanej pracował w KWK” K.”. Przeszedł na rentę z uwagi na chorobę nowotworową.

Do obliczenia renty nie są od stycznia 1999r. stosowane przeliczniki górnicze zatem powódka nie dysponowała żadnym dokumentem potwierdzającym, że mąż miał dniówki półtorakrotne.

Staż pracy powódki w spółce oraz staż pracy męża został wyliczony prawidłowo. Zatem W. G. w ocenie Sądu Okręgowego zasadnie mogła przypuszczać, że zmarły mąż nie miał podwyższenia stażu z tytułu dniówek półtorakrotnych . Zważywszy, że sama pracuje na powierzchni, mąż nie żyje od wielu lat a wcześniej długo i ciężko chorował przekonywujące jest jej twierdzenie, że nie wiedziała, że mąż takie dniówki posiada dopóki nie spotkała jego współpracownika, który jej wyjaśnił, że ze względu na charakter pracy jej męża taki współczynnik korygujący powinien być zastosowany.

Niezwłocznie po uzyskaniu tych informacji na początku września złożyła ustną reklamację ale pracownik spółki wyjaśnił jej, że upłynął już 14-dniowy termin do złożenia reklamacji i nie ma potrzeby składania jej na piśmie bo i tak nie zostanie uwzględniona, a w końcu złożyła na piśmie reklamację, którą nie uwzględniono.

W niniejszej sprawie tylko pozwana dysponowała dokumentami pozwalającymi ustalić liczbę przepracowanych przez Z. G. ilości dniówek półtorakrotnych bowiem wynikało to z dokumentacji zarobkowej, karty ewidencyjnej pracownika i akt osobowych.

Wystarczyło ze strony pozwanej dołożenie minimum staranności tj. sięgnięcie po wyżej podane dokumenty żeby uwzględnić przy liczeniu stażu pracy współczynnik korygujący.

W. G. wywodzi swoje prawo do akcji należnych jej zmarłemu mężowi z tytułu spadkobrania , nie można więc od niej wymagać w odróżnieniu od byłych pracowników szczegółowej wiedzy na temat charakteru pracy jej zmarłego męża u pozwanej.

Dlatego też w ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji nie naruszając art.362 kc zasadnie przyjął, że spóźniając się z reklamacją powódka nie przyczyniła się do powstania szkody. Powoływane w apelacji orzecznictwo Sądu Najwyższego dotyczące kwestii przyczynienia zapadły w innych stanach faktycznych.

Zgodzić się należy także ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, że podnoszenie w tej sprawie przez pozwaną zarzutu przyczynienia się W. G. do powstania szkody jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego ( art.8 k.p.) skoro tylko pozwana dysponowała dokumentacją pozwalającą ustalić liczbę dniówek półtorakrotnych przepracowanych przez zmarłego męża powódki.

Słuszny jest natomiast zarzut apelacji naruszenia prawa procesowego tj. art.328 par.2 kpc. Sąd I instancji w istocie nie uzasadnił dlaczego odstąpił od obciążania powódki kosztami postępowania w zakresie oddalonego powództwa, ale orzeczenie w tym zakresie jest słuszne i odpowiada prawu. Nie doszło w tej mierze do naruszenia art.102 kpc.

W istocie bowiem powódka przegrała tylko , co do zasady w zakresie domagania się wypłaty dywidendy w kwocie 1.115,59 zł. Zasądzenie odszkodowania w niższej wysokości niż domagała się w pozwie powódka wyniknęło z faktu zmiany ceny giełdowej akcji i W. G. nie była w stanie ich przewidzieć na dzień wyrokowania.

Nadto jak wynika z ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji oraz w toku postępowania apelacyjnego sytuacja finansowa i rodzinna powódki jest trudna.

Utrzymuje się ona bowiem z zarobków w wysokości 2.700 zł. Dwie młodsze córki jeszcze się uczą i otrzymują rentę rodzinną po ojcu w łącznej kwocie około 1.500 zł.

Pomaga także finansowo najstarszej córce , która po ukończeniu nauki jest bezrobotna.

W tej sytuacji w zestawieniu z sytuacją strony pozwanej , stosując zasadę słuszności, należało przyjąć za Sądem I instancji, że jest to wypadek szczególnie uzasadniony określony w art.102 kpc.

Z tych też względów Sąd Okręgowy na mocy art./385 kpc oddalił apelację pozwanej jako bezzasadną.

Sędzia Przewodniczący Sędzia

SSO Barbara Kużdrzał- Kiermaszek SSO Mariola Łącka SSO Iwona Nowak