Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie

w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Merska

Protokolant Marta Kornacka

w obecności oskarżyciela publicznego mł. aspirant A. F.

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2018r. na rozprawie

sprawy przeciwko K. D.

synowi K. i B. z d. P.

ur. (...) w W.

obwinionego o to, że: I. W dniu 16 lutego 2018 roku około godziny 8:15 w miejscowości P. na terenie zabudowanym prowadząc samochód osobowy marki S. o nr rej. (...) przekroczył dopuszczalną prędkość jazdy o 20 km/h, jadąc z prędkością 70 km/h,

tj. o czyn z art. 92a kw

II. W dniu 16 lutego 2018 roku około godziny 8:15 w miejscowości P. prowadząc samochód osobowy marki S. o nr rej. (...) przewoził pasażera, który nie korzystał z pasów bezpieczeństwa,

tj. o czyn z art. 97 kw w zw. z art. 39 ust. 1 Ustawy Prawo o ruchu drogowym

1.  Obwinionego K. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 92a§1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw i art. 24§1 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 400 (czterysta) złotych.

2.  Na podstawie art. 119§1 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych tytułem opłaty sądowej i zryczałtowanych kosztów postępowania.

Sygn. akt V W 43/18

UZASADNIENIE

Dnia 16 lutego 2018r około godziny 8.00 patrol policji w składzie: P. D. i K. J. dokonywali pomiaru prędkości pojazdów na drodze krajowej nr (...) – między P. a K.. Policjanci znajdowali się na wjeździe na parking za miejscowością P., w odległości 208m od znaku D43 – teren zabudowany.

Około godziny 8.15 policjant – P. D. dokonał pomiaru prędkości pojazdu jadącego w miejscowości P. – pomiar z odległości 292m – pojazd marki S. o nr rej. (...). Urządzenie U. – laserowy miernik prędkości – wskazał pomiar prędkości o wartości 70 km/h w obszarze zabudowanym. P. D. zatrzymał do kontroli pojazd, w którym oprócz kierowcy znajdował się pasażer – M. P.. Pasażer nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa, za co został ukarany mandatem karnym. Kierowcą auta był K. D., który twierdził iż w momencie pomiaru był poza terenem zabudowanym, a poza tym jest to prędkość auta, które jechało przed nim, zaś pasażer miał zapięte pasy bezpieczeństwa. Kierowca odmówił przyjęcia mandatu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej k. 1, zeznań świadków – P. D. k. 27v – 28, M. P. k. 28, K. J. k. 28, świadectwa legalizacji k. 7, a także czesiowo wyjaśnień obwinionego k. 27v.

Obwiniony K. D. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że nie poruszał się z prędkością podaną przez policjanta, a pomiar dotyczy innego pojazdu, zaś pasażera pouczał o konieczności zapięcia pasów bezpieczeństwa.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, ponieważ przeczą im zeznania świadków – policjantów P. D. i K. J. oraz pasażera – M. P.. Policjant opisał jak i gdzie wykonał pomiar prędkości pojazdu, którym kierował obwiniony, podał iż w pojeździe jechał pasażer bez zapiętych pasów bezpieczeństwa. Pasażer – M. P. – potwierdził, że jechał bez zapiętych pasów bezpieczeństwa, dlatego przyjął mandat za popełnione wykroczenie. Podał także, że kierowca nie informował go o obowiązku zapięcia pasów bezpieczeństwa. Urządzenie, którym dokonano pomiaru prędkości było sprawne technicznie i posiadało aktualną legalizację. Zdaniem Sądu wyjaśnienia obwinionego są tylko przyjętą przez niego linią obrony, z tymże w świetle zeznań świadków niewiarygodną. Świadkowie składali zeznania będąc pouczonymi o obowiązku mówienia prawdy, zeznania te wzajemnie się uzupełniają. Przebieg kontroli policji znajduje się również w notatce urzędowej sporządzonej przez P. D. w dniu 16 lutego 2018r.

Reasumując powyższe dowody Sąd doszedł do przekonania, iż obwiniony jest winny popełnienia zarzucanych mu czynów, których dopuścił się z winy umyślnej, w zamiarze bezpośrednim. Obwiniony doskonale zdawał sobie sprawę, że porusza się w terenie zabudowanym, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h, a do tego przewozi pasażera, któremu nie polecił zapięcia pasów bezpieczeństwa, ani tego nie sprawdził przed rozpoczęciem jazdy.

Odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia kwalifikowanego z art. 92a kw podlega ten, kto prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. Miejsce, w którym dokonano pomiaru prędkości pojazdowi prowadzonemu przez obwinionego znajdowało się w miejscu, gdzie z godnie z art.20 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowanym w godzinach 5.00-23.00 wynosi 50 km/h (t.j. Dz. U. z 2012r poz. 1137 z późn. zm.).

Odpowiedzialności za czyn z art. 97kw podlega uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.) lub przepisom wydanym na jej podstawie. Artykuł 39 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym stanowi, iż kierujący pojazdem samochodowym oraz osoba przewożona takim pojazdem wyposażonym w pasy bezpieczeństwa są obowiązani korzystać z tych pasów podczas jazdy, z zastrzeżeniem ust. 3, 3b i 3c (wyjątki te nie dotyczą przedmiotowej sprawy). Jak wynika z poczynionych ustaleń faktycznych, obwiniony w dniu 16.02.2018r przewoził pasażera, który nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa, nie korzystał z pasów bezpieczeństwa podczas jazdy. Naruszenie obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa stanowi wykroczenie określone w art. 97 k.w. Wykroczenia tego dopuszcza się zarówno kierujący pojazdem samochodowym, jak i osoba przewożona takim pojazdem, jeśli nie korzystają z pasów bezpieczeństwa. Ponadto kierujący pojazdem, który ma zapięte pasy bezpieczeństwa, ponosi odpowiedzialność za to wykroczenie, gdy pasażer nie korzysta z nich, niezależnie od odpowiedzialności pasażera. Odpowiedzialność pasażera wynika z niedostosowania się do nakazu płynącego z art. 39 ust. 1, który wyraźnie stanowi, że pasażer jest obowiązany korzystać z pasów bezpieczeństwa. Podstawę do pociągnięcia do odpowiedzialności w omawianym wyżej wypadku kierującego pojazdem stanowi przepis art. 45 ust. 2 pkt 3, zabraniający kierującemu pojazdem przewożenia pasażera w sposób niezgodny z art. 39, tj. niekorzystającego z pasów bezpieczeństwa, w sytuacji gdy jest to nakazane (R.A. Stefański, Pasy bezpieczeństwa, Kierowca i Prawo 1992, nr 6, s. 3).

Zdaniem Sądu kara grzywny w kwocie 400zł nie jest karą nadmiernie wygórowaną bądź szczególnie dotkliwą. Zaznaczyć należy, iż obwiniony był już kilkakrotnie karany za popełnianie wykroczeń drogowych – k. 5 -6, wyroki tut. Sądu k. 25, 26, w tym za przekroczenie prędkości i jazdę bez korzystania z pasów bezpieczeństwa. Obwiniony utrzymuje się z prowadzonej działalności gospodarczej.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania oparto na treści art. 119§1kpw, zaś ich wysokość wynika z ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r (Dz. U. nr 49 poz. 223 z 1983r z późn. zm.) - art. 21 ust. 2 w zw. z art. 3 ust.1 oraz § 3 pkt 1 i §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017r w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. poz. 2467). Z tymże Sąd dopuścił się omyłki rachunkowej, ponieważ wysokość należnych kosztów wyniosła – 160zł, a nie jak wskazano w wyroku 220zł.