Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt I C 200/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 sierpnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Dagmara Kos

Protokolant: sekr. Joanna Wołczyńska – Kalus

po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2018 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa R. K.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie, odszkodowanie, rentę i ustalenie odpowiedzialności na przyszłość

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda R. K. tytułem zadośćuczynienia kwotę 50.000,00 (pięćdziesiąt tysięcy) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 lutego 2016 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda R. K. tytułem odszkodowania kwotę 3.398,28 (trzy tysiące trzysta dziewięćdziesiąt osiem złotych dwadzieścia osiem groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- od kwoty 788,35 (siedemset osiemdziesiąt osiem złotych trzydzieści pięć groszy) od dnia 15 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.007,17 (jeden tysiąc siedem złotych siedemnaście groszy) od dnia 19 lutego 2017 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 702,76 (siedemset dwa złote siedemdziesiąt sześć groszy) od dnia 2 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 900,00 (dziewięćset) złotych od dnia 18 maja 2018 r. do dnia zapłaty,

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda R. K. tytułem skapitalizowanej renty kwotę 3.741,38 (trzy tysiące siedemset czterdzieści jeden złotych trzydzieści osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 lutego 2017 roku do dnia zapłaty,

4.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda R. K. tytułem renty wyrównawczej:

- kwotę 210,68 (dwieście dziesięć złotych sześćdziesiąt osiem groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 lutego 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 210,68 (dwieście dziesięć złotych sześćdziesiąt osiem groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 lutego 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 181,64 (sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 marca 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 181,64 (sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 181,64 (sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 maja 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 181,64 (sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 181,64 (sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 lipca 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 181,64 (sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 181,64 (sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 września 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 181,64 (sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 października 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 181,64 (sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 listopada 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 181,64 (sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 202,80 (dwieście dwa złote osiemdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 202,80 (dwieście dwa złote osiemdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 lutego 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 195,64 (sto dziewięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 marca 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 195,64 (sto dziewięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 195,64 (sto dziewięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 maja 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 195,64 (sto dziewięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 195,64 (sto dziewięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 lipca 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 195,64 (sto dziewięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty,

5.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda R. K. tytułem renty wyrównawczej kwotę 195,64 (sto dziewięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) płatną do dnia 10 – go każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat począwszy od września 2018 r.,

6.  ustala, że pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. ponosi odpowiedzialność na przyszłość za skutki wypadku, jakiemu uległ powód w dniu 10 kwietnia 2014 r.,

7.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

8.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda R. K. kwotę 773,00 (siedemset siedemdziesiąt trzy) złote tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu,

9.  zasądza od powoda R. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 1.186,71 (jeden tysiąc sto osiemdziesiąt sześć złotych siedemdziesiąt jeden groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa i kwotę tę nakazuje ściągnąć z zasądzonego od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda R. K. roszczenia,

10.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 611,34 (sześćset jedenaście złotych trzydzieści cztery grosze) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 200/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 29 lipca 2016 r. powód R. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 160.000,00 zł tytułem dopłaty do zadośćuczynienia za krzywdę doznaną na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 10 kwietnia 2014 r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 2 października 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, kwoty 1.313,91 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia poniesionych na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 10 kwietnia 2014 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 31 dnia od dnia doręczenia pozwanemu pozwu do dnia zapłaty, ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku z dnia 10 kwietnia 2014 r. a także kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 14.400,00 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictw w kwocie 34,00 zł.

(pozew- k.2-16)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości analogicznej do wnioskowanej przez powoda według norm przepisanych.

(odpowiedź na pozew- k.116-117)

Pismem procesowym z dnia 11 stycznia 2017 r. powód rozszerzył powództwo i żądał zasądzenia od pozwanego na jego rzecz kwoty 160.000,00 zł tytułem dopłaty do zadośćuczynienia za krzywdę doznaną na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 10 kwietnia 2014 r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 2 października 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty a także kwoty 2.992,52 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia poniesionych na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 10 kwietnia 2014 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 1.313,91 zł od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pozwu do dnia zapłaty i od kwoty 1.678,61 zł od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty, renty na przyszłość w kwocie 351,13 zł miesięcznie płatnej do dnia 10 – go każdego miesiąca począwszy od stycznia 2017 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie na wypadek opóźnienia w spełnieniu któregokolwiek ze świadczeń, renty skapitalizowanej w kwocie 6.235,63 zł za okres od 1 marca 2015 r. do 31 grudnia 2016 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty, ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku z dnia 10 kwietnia 2014 r. a także kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 14.400,00 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictw w kwocie 34,00 zł.

(pismo procesowe powoda- k.123-128)

Na rozprawie w dniu 25 stycznia 2017 r. powód popierał powództwo w rozszerzonym kształcie a pozwany wnosił o oddalenie powództwa.

(protokół rozprawy- k.169)

Pismem procesowym z dnia 27 lutego 2017 r. powód rozszerzył powództwo i żądał zasądzenia od pozwanego na jego rzecz kwoty 160.000,00 zł tytułem dopłaty do zadośćuczynienia za krzywdę doznaną na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 10 kwietnia 2014 r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 2 października 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty a także kwoty 4.163,80 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia poniesionych na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 10 kwietnia 2014 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 1.313,91 zł od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pozwu do dnia zapłaty, od kwoty 1.678,61 zł od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty i od kwoty 1.171,28 zł od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty, renty wyrównawczej na przyszłość w kwocie 351,13 zł miesięcznie płatnej do dnia 10 – go każdego miesiąca począwszy od stycznia 2017 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie na wypadek opóźnienia w spełnieniu któregokolwiek ze świadczeń, renty skapitalizowanej w kwocie 6.235,63 zł za okres od 1 marca 2015 r. do 31 grudnia 2016 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty, ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku z dnia 10 kwietnia 2014 r. a także kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 14.400,00 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictw w kwocie 34,00 zł.

(pismo procesowe powoda- k.283-286)

Na rozprawie w dniu 2 marca 2018 r. powód popierał powództwo w rozszerzonym kształcie a pozwany wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu.

(protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:03:00 – 00:38:36- koperta k.310)

Pismem procesowym z dnia 30 marca 2018 r. powód rozszerzył powództwo i żądał zasądzenia od pozwanego na jego rzecz kwoty 160.000,00 zł tytułem dopłaty do zadośćuczynienia za krzywdę doznaną na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 10 kwietnia 2014 r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 2 października 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty a także kwoty 5.663,80 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia poniesionych na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 10 kwietnia 2014 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 1.313,91 zł od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pozwu do dnia zapłaty, od kwoty 1.678,61 zł od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty, od kwoty 1.171,28 zł od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty i od kwoty 1.500,00 zł od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty, renty wyrównawczej na przyszłość w kwocie 351,13 zł miesięcznie płatnej do dnia 10 – go każdego miesiąca począwszy od stycznia 2017 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie na wypadek opóźnienia w spełnieniu któregokolwiek ze świadczeń, renty skapitalizowanej w kwocie 6.235,63 zł za okres od 1 marca 2015 r. do 31 grudnia 2016 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 31 dnia po dniu doręczenia pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty, ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku z dnia 10 kwietnia 2014 r. a także kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 14.400,00 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictw w kwocie 34,00 zł.

(pismo procesowe powoda- k.316-318)

Na rozprawie w dniu 18 maja 2018 r. powód popierał powództwo w rozszerzonym kształcie a w imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 18 maja 2018 r. na płycie CD 00:02:39 – 00:04:34- koperta k.358)

Na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2018 r. powód popierał powództwo w rozszerzonym kształcie a w imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 3 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:02:02 – 00:04:00- koperta k.358)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 10 kwietnia 2014 r. będący w stanie nietrzeźwości wyrażającej się zawartością 1,65 promila alkoholu we krwi i nie mający prawa jazdy powód kierujący motorowerem marki S. nr rej. (...) z popsutymi kierunkowskazami na skrzyżowaniu dróg w G. zaczął wykonywać bez zasygnalizowania tego manewr skrętu w lewo w drogę podporządkowaną błędnie oceniając odległość zbliżającego się z przeciwka samochodu marki M. (...) nr rej. (...) niesprawnego technicznie ze względu na stan techniczny bieżnika opon i ich montażu kierowanego przez M. N., który poruszał się z nadmierną prędkością, na skutek czego samochód ten uderzył w jego motorower.

(zeznania świadka I. K.- k.170v, częściowo zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.169v-170, kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 20 kwietnia 2015 r. wydanego w sprawie sygn. akt VI K 250/14 z uzasadnieniem- k.20-41, kserokopia wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 7 października 2015 r. wydanego w sprawie sygn. akt II Ka 139/15- k.42, kserokopia opinii biegłego z zakresu ekspertyzy i rekonstrukcji wypadku drogowego oraz techniki samochodowej i wyceny szkód związanych z ruchem pojazdów wydana w sprawie 3 Ds 302/14 Prokuratury Rejonowej w Wieluniu- k.64-82)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 20 kwietnia 2015 r. wydanym w sprawie sygn. akt VI K 250/14 M. N. został uznany winnym spowodowania powyższego wypadku i skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

(bezsporne, kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 20 kwietnia 2015 r. wydanego w sprawie sygn. akt VI K 250/14 z uzasadnieniem- k.20-41, kserokopia wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 7 października 2015 r. wydanego w sprawie sygn. akt II Ka 139/15- k.42)

Samochód, jakim poruszał się sprawca wypadku M. N., był ubezpieczony w zakresie OC w (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

(bezsporne, informacja z Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego- k.19 )

Z miejsca zdarzenia powód został przetransportowany karetką pogotowia do Szpitala w B.. W szpitalu tym do 11 kwietnia 2014 r. przebywał on na Oddziale Ratunkowym, następnie w okresie od 11 kwietnia 2014 r. do 10 lipca 2014 r. przebywał na Oddziale (...), gdzie na 40 dni wprowadzono go w śpiączkę farmakologiczną a następnie przeniesiony został na Oddział Chirurgiczny Ogólny. U powoda rozpoznano uraz wielomiejscowy, wielonarządowy, wieloodłamowe złamanie miednicy z rozejściem spojenia łonowego, wieloodłamowe złamanie podudzia lewego z niedokrwieniem dystalnej części kończyny dolnej lewej, stłuczenie narządów jamy brzusznej i miednicy małej. W dniu 10 kwietnia 2014 r. wykonano u niego stabilizację miednicy, w dniu 12 kwietnia 2014 r. fasciostomię kończyny dolnej lewej, 15 kwietnia 2014 r. amputację podudzia lewego, 29 kwietnia 2014 r. amputację kończyny dolnej lewej na wysokości uda, 6 maja 2014 r. usunięcie jądra prawego, 6 maja 2014 r. tracheotomię, 9 maja 2014 r. rewizję moszny i 28 maja 2014 r. ureterocutanieostomię obustronną, drenaż rany pooperacyjnej, usunięcie stabilizacji kostnej miednicy. Stosowano też u niego intensywną płynoterapię, antybiotykoterapię, farmakoterapię, leczenie preparatami krwiopochodnymi, leczenie żywieniowe i rehabilitację. W czasie pobytu w szpitalu powodowi przetoczono 62 jednostki krwi, 10 jednostek koncentratu płytek krwi i 13 jednostek osocza. Był on żywiony dojelitowo i pozajelitowo. W dniu 5 sierpnia 2014 r. powód został wypisany do domu z zaleceniem kontynuacji rehabilitacji we własnym zakresie, przyjmowania diety wysokobiałkowej, okresowej kontroli urologicznej w celu wymiany drenu w ureterocutaneostomiach i zgłoszenia się w dniu 12 sierpnia 2014 r. na Oddział (...).

(zeznania świadka I. K.- k.170v-171, częściowo zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.169v, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.43-44)

Podczas pobytu w szpitalu powód cały czas przebywał w pozycji leżącej a w czasie pobytu na (...) był pampersowany i miał założony cewnik. Od długotrwałego leżenia zrobiły mu się wówczas odleżyny na głowie i plecach i zaczął on dostawać ataków padaczki, których wcześniej nie miał. Po wybudzeniu ze śpiączki odczuwał dolegliwości bólowe ze strony nogi oraz ze strony brzucha, z którego wychodziła mu stomia i cewniki. Początkowo nie wiedział on, że ma amputowaną nogę. Gdy się o tym dowiedział, wiadomość tę zniósł dobrze i pogodził się z losem. Ponieważ powód miał w gardle rurkę od tracheotomii, dzięki której łatwiej mu było oddychać, nie mógł on mówić i porozumiewał się pisząc. Nie miał on wówczas czucia przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych. Z uwagi na pozycję leżącą wymagał pomocy ze strony osób trzecich przy czynnościach życia codziennego. Pomocy tej udzielały mu pielęgniarki oraz jego matka i bratowa. Matka powoda karmiła go zmiksowanym pokarmem, pomagała mu przy myciu oraz pomagała mu przesiąść się na wózek inwalidzki, którym woziła go na spacery. Bratowa natomiast pomagała mu kilka razy przy wymianie stomii zanim powód nie nauczył się wymieniać jej sam. Podczas spacerów powód miał lęki, gdy słyszał nadjeżdżający samochód.

(zeznania świadka I. K.- k.170v-171, zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.169v-170)

Kolejny raz powód trafił do Szpitala w B. na Oddział (...), na którym przebywał 6 tygodni. W czasie pobytu na tym oddziale był on uczony poruszania się na kulach.

(zeznania świadka I. K.- k.171, zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.169v)

Gdy powód został wypisany do domu, nie miał protezy nogi i początkowo poruszał się na wózku inwalidzkim a potem przy użyciu kul. Był on wówczas bardzo słaby i musiał być podpierany przez inną osobę przy chodzeniu. Wymagał pomocy przy kąpieli i goleniu. Trzeba mu także było przygotowywać posiłki. W dalszym ciągu miał on urostomię i jeździł co 5 tygodni do urologa na wymianę drenów do niej. W domu zdarzały mu się ataki padaczkowe.

(zeznania świadka I. K.- k.171, zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.170)

W okresie od 26 października 2015 r. do 4 listopada 2015 r. powód przebywał na Oddziale (...) (...) Szpitala w B. z uwagi na niedopasowanie kikuta nogi do leja protezy. W dniu 28 października 2015 r. wykonano u niego zabieg reamputacji uda lewego mioplatycznej. Wypisany on został do domu z zaleceniem okresowej kontroli w poradni ortopedycznej, wykonywania ćwiczeń, oszczędzającego trybu życia na operowaną kończynę i przeciwobrzękowego układania kikuta kończyny dolnej lewej.

(częściowo zeznania świadka I. K.- k.170v, zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.169v, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.46)

W okresie od 10 lutego 2016 r. do 17 maca 2016 r. powód przebywał na Oddziale (...) Szpitala w B.. Był on tam uczony chodu w protezie, wykonywał ćwiczenia izometryczne mięśni brzucha, ćwiczenia czynne z oporem kikuta uda lewego, ćwiczenia równoważne w pozycjach wysokich i był pionizowany czynnie.

(częściowo zeznania świadka I. K.- k.170v, zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.169v, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.48)

W dniu 19 sierpnia 2016 r. powód, który nadal miał urostomię, przebywał na Oddziale (...) Szpitala w B., do którego skierowany został w związku z zaburzeniami pęcherza. Ze szpitala wypisany został z zaleceniem higienicznego trybu życia.

(zeznania świadka I. K.- k.171, zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.170, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.130)

W okresie od 9 lutego 2017 r. do 13 lutego 2017 r. powód przebywał na Oddziale (...) Szpitala w B.. Usunięto mu wówczas cewnik.

(kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.256)

W okresie od 24 sierpnia 2017 r. do 5 września 2017 r. powód przebywał na Oddziale (...) Szpitala w B. z powodu upadku po potknięciu. Wykonywał on tam ćwiczenia czynne z oporem kikuta, ćwiczenia równoważne w pozycjach wysokich i ćwiczenia izometryczne mięśni posturalnych. Dokonywano tam też korekty jego chodu, ćwiczył chód na bieżni i jeździł na rowerze stacjonarnym.

(kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.255)

Od 30 września 2014 r. powód cały czas jest pod opieką poradni urologicznej. Leczy się też prywatnie u urologa, u którego wizyta kosztuje 120,00 zł.

( zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310, kserokopia zaświadczeń lekarskich- k.49, k.287)

Powód leczy się także cały czas w poradni neurologicznej w ramach NFZ.

( zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310, kserokopia historii choroby- k.212-219)

W dniu 11 stycznia 2016 r. powód na worek do zbiórki moczu wydał 22,82 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.85)

W dniu 18 stycznia 2016 r. powód dopłacił do zakupu protezy kwotę 2.500,00 zł.

(dowód wpłaty- k.88)

W dniu 8 lutego 2016 r. powód na naukę chodzenia wydał 60,00 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.86)

W dniu 14 marca 2016 r. powód na laskę aluminiową składaną wydał 45,00 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.87)

W dniu 19 maja 2016 r. powód na płytkę stomijną, worek urostom i worek do zbiórki moczu wydał 2.723,30 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.150)

Na lek X. powód wydał w dniu 14 czerwca 2016 r. 20,10 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.151)

Na O. powód wydał w dniu 10 października 2016 r. 23,90 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.152)

Na leki N. i K. forte powód wydał w dniu 8 października 2016 r. 29,38 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.153)

Na leki D. C. i C. powód wydał w dniu 27 lipca 2016 r. 25,08 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.154)

Na lek C. powód wydał w dniu 19 sierpnia 2016 r. 4,93 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.155)

Na wkładki T. slip super medi powód wydał w dniu 26 października 2016 r. 22,50 zł.

(paragon- k.156)

Na pas brzuszny uniwersalny powód wydał w dniu 5 października 2016 r. 100,00 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.157)

Na leki T., U. S., T. i V. powód wydał w dniu 24 października 2016 r. 196,51 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.158)

Na pieluchomajtki powód wydał w dniu 18 października 2016 r. 33,80 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.159)

Na majtki chłonne powód wydał w dniu 31 października 2016 r. 112,50 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.160)

Na leki N., C. i witaminę D powód wydał w dniu 26 października 2016 r. 65,22 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.161)

Na leki F. i U. powód wydał w dniu 21 grudnia 2017 r. 70,60 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.289)

Na prywatną wizytę u urologa powód wydał w dniu 19 grudnia 2017 r. 120,00 zł.

(kserokopia paragonu- k.280)

Na leki D. C. i C. powód wydał w dniu 26 kwietnia 2017 r. 25,08 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.291)

Na leki X., L. i D. C. powód wydał w dniu 14 lutego 2017 r. 83,53 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.161)

Na lek N. powód wydał w dniu 5 września 2017 r. 7,90 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.293)

Na leki N. i C. forte powód wydał w dniu 23 września 2017 r. 18,91 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.294)

Na lek T. powód wydał w dniu 29 listopada 2017 r. 45,90 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.295)

Na majtki chłonne powód wydał w dniu 29 listopada 2016 r. 300,00 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.296)

Na lek C. powód wydał w dniu 10 stycznia 2017 r. 20,64 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.297)

Na protezę ostateczną powód wydał w dniu 13 października 2017 r. 1.650,00 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.298)

Za wymianę leja w protezie ostatecznej, na którą powód otrzymał zlecenie, zapłacił z własnych środków 3.000,00 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.319, kserokopia zlecenia- k.320)

W chwili wypadku powód miał 24 lata. Od 2009 r. był on zatrudniony z przerwami on czas określony w firmie (...) A. T. w B. jako brukarz. W chwili wypadku był zatrudniony w tej firmie na pełen etat na okres do 31 maja 2014 r. z wynagrodzeniem minimalnym w kwocie brutto 1.680,00 zł.

(zeznania świadka I. K.- k.171, zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.170, kserokopie umów o pracę- k.133-142)

Za rok 2012 z pracy zawodowej powód osiągnął dochód 11.097,63 zł, za rok 2013 – 11.110,17 zł, za rok 2014 – 1.061,83 zł.

(kserokopie informacji o dochodach oraz pobieranych zaliczkach na podatek dochodowy- k.177-180)

Decyzją z dnia 21 maja 2015 r. przyznano powodowi w okresie od 1 marca 2015 r. do 30 kwietnia 2017 r. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Renta ta wynosiła netto 757,21 zł miesięcznie.

(zeznania świadka I. K.- k.171, zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.170, kserokopia decyzji ZUS- k.143-146)

Od 1 marca 2017 r. do 30 kwietnia 2017 r. renta powoda wynosiła netto 854,00 zł.

(kserokopia decyzji ZUS- k.326-328)

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2017 r. przyznano powodowi w okresie od 1 maja 2017 r. do 30 kwietnia 2020 r. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Renta ta wynosiła netto 854,00 zł miesięcznie.

( kserokopia decyzji ZUS- k.326-328)

Od 1 marca 2018 r. renta powoda wynosiła netto 878,12 zł.

(kserokopia decyzji ZUS- k.352)

Powód, który ma wykształcenie gimnazjalne, przed wypadkiem był w pełni sprawny, zdrowy i nigdzie się nie leczył. Po wypadku leczy się nadal urologicznie i neurologicznie i ciągle chodzi po lekarzach. Przyjmuje też nadal leki uspokajające, przeciwbólowe i przeciwpadaczkowe. Po wyjęciu stomii powód chodził w pampersie a obecnie chodzi już ze specjalną wkładką. Z wkładką tą wstydzi się wchodzić do toalety publicznej. Powód odczuwa bóle miednicy i głowy przy zmianie pogody. Czuje też często pieczenie w pęcherzu. Odczuwa też bóle fantomowe. Powód zmienił się psychicznie po wypadku i stał się nerwowy. Długi czas po wypadku nie chodził on w protezie, gdyż wystawała mu kość z kikuta nogi i proteza uwierała go przy chodzeniu. Później także nie mógł się on przyzwyczaić do chodzenia w protezie. Obecnie powód chodzi już w protezie ale z uwagi na to, że nie może utrzymać równowagi, podpiera się kulą. Potyka się on w tej protezie i przewraca na nierównościach. Protezę zdejmuje, gdy jest w domu. Z uwagi na problemy z chodzeniem powód stał się mniej aktywny, wychodzi z domu tylko na podwórko. Obecnie jego główną rozrywką jest komputer. Brak nogi jest dla powoda krępujący. Część kolegów po wypadku odwróciła się od niego. Powód nie może też znaleźć sobie dziewczyny, choć na pół roku przed wypadkiem miał dziewczynę. Po wypadku powód musiał zrezygnować z wykonywania prac mechanicznych, które lubił, gdyż nie może dźwigać. Powodowi brakuje także pieniędzy, gdyż utrzymuje się tylko z renty. Kiedy potrzebuje odbyć wizytę u lekarza musi prosić brata o podwiezienie go do niego. Przed wypadkiem powód nie miał prawa jazdy. Obecnie powód stara się sam radzić sobie przy czynnościach życia codziennego. Od października 2016 r. sam przygotowuje sobie posiłki i sam się myje.

(zeznania świadka I. K.- k.171, zeznania powoda R. K.- protokół rozprawy z dnia 2 marca 2018 r. na płycie CD 00:08:41 – 00:28:00- koperta k.310 w zw. z k.170, kserokopia zaświadczeń lekarskich- k.49, k.287, kserokopia historii choroby- k.212-219, kserokopia porady lekarza POZ- k.257 )

Od 13 lutego 2015 r. do 30 kwietnia 2018 r. powód zaliczony był do znacznego stopnia niepełnosprawności.

(kserokopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności- k.83-84)

Biegły urolog stwierdził u powoda stan po uszkodzeniu moczowodów i wszczepieniu do skóry, stan po wszczepieniu moczowodów do pęcherza, dysfunkcję neurogenną pęcherza moczowego, dyssenergię zwieraczowo – wypieraczowej, stan po złamaniu wieloodłamowym koci udowej, stan po usunięciu jądra prawego, stan po amputacji uda lewego pourazowy, stan po stabilizacji kości udowej i padaczkę pourazową. Utrata jednego jądra spowodowała u powoda 20 % uszczerbku na zdrowiu, uszkodzenie moczowodów spowodowało u niego 20 % uszczerbku na zdrowiu, uszkodzenie pęcherza moczowego spowodowało u niego 20 % uszczerbku na zdrowiu. Nieujawnione następstwa wypadku w przyszłości mogą skutkować najczęściej zwężeniem moczowodów i powstaniem wodonercza. Skutki wypadku powód odczuwać będzie do końca życia. Nie wymaga on pomocy osób trzecich, wymaga natomiast stałego nadzoru urologicznego co 2 – 3 miesiące oraz przyjmowania leków dezynfekcyjnych. Obecnie powód nie przyjmuje leków. Dostaje darmowo 60 sztuk pieluchomajtek na miesiąc oraz worki na mocz.

(opinia biegłego urologa R. P.- k.194-195)

W wyniku udziału w wypadku z punktu widzenia neurologa powód doznał padaczki pourazowej, którą leczy farmakologicznie. Od stycznia 2015 r. nie miał on już klinicznych ataków padaczkowych. Występująca u niego po wypadku padaczka bez zaburzeń psychicznych spowodowała u niego 20 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Powód może w przyszłości doznać powikłań w postaci nawracających urazów głowy z narastającą encefalopatią. Skutki wypadku w postaci padaczki pourazowej powód odczuwać będzie do końca życia. W związku z padaczką nie może on pracować na wysokościach, przy urządzeniach pod napięciem i w okolicach zbiorników wodnych. Do końca życia powód będzie się czuć osobą mniej wartościową, z czasem rozwiną się też u niego objawy charakteropatii padaczkowej, będzie miał ograniczenia wykonywania pracy zawodowej związane z padaczką np. pracownik budowlany. Z punktu widzenia neurologicznego nie potrzebuje on opieki. Wymaga natomiast stałej opieki neurologa z częstotliwością wizyt raz na dwa miesiące. Powód nie będzie mógł prowadzić maszyn w ruchu w tym motocykla i samochodu.

(opinia biegłego neurologa B. D.- k.209-210, uzupełniająca opinia biegłego neurologa B. D.- k.264)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał obrażeń obejmujących głowę, jamę brzuszną, klatkę piersiową oraz lewą kończynę dolną. Z powodu amputacji na poziomie uda lewego powód doznał 50 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Z powodu rozejścia spojenia łonowego na 3 cm, wpływającego niekorzystnie na stabilizację miednicy, powód doznał 20 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Złamanie prawej kości łonowej, które uległo wadliwemu wygojeniu, spowodowało u powoda 10 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Z punktu wiedzenie ortopedy brak jest podstaw, by przypuszczać, że u powoda wystąpią w przyszłość inne następstwa wypadku ze strony narządu ruchu. Skutki wypadku powód odczuwać będzie do końca życia i będą one negatywnie rzutować na jego aktywność życiową i zawodową. Nie będzie on mógł wykonywać zawodów wymagających wysiłku fizycznego, przebywania w pozycji stojącej czy wymagających przemieszczania się na większe odległości. Ograniczenia życiowe powoda sprowadzają się do ograniczeń przemieszczania się i utrzymywania życia towarzyskiego. Doznane przez powoda obrażenia wiązały się ze znacznymi dolegliwościami bólowymi, które trwały przez pierwsze 6 miesięcy. Po wygojeniu uszkodzeń miednicy i kikuta uda lewego dolegliwości te zmniejszyły się. Utrzymują się jednak u powoda dość dokuczliwe bóle fantomowe. Powód nie potrzebuje pomocy osób trzecich przy czynnościach życia codziennego. Z pewnymi ograniczeniami jest on osobą samodzielną. U powoda może zachodzić konieczność przyjmowania leków przeciwbólowych w związku z bólami fantomowymi. Będzie on wymagał okresowej – co 2 miesiące – kontroli w poradni zaopatrzenia ortopedycznego ze względu na protezę lewej kończyny. Ze względu na amputację lewego uda powód nie będzie mógł długo chodzić, uprawiać większości sportów i kierować pojazdami bez specjalistycznego oprzyrządowania a także czynności związanych z pokonywaniem większych odległości.

(opinia biegłego ortopedy Z. P.- k.239-240)

Powód zgłosił pozwanemu szkodę powstałą na skutek udziału w wypadku pismem z dnia 26 maja 2016 r. Pismem z dnia 1 września 2014 r. powód sprecyzował swoje żądania i zażądał wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 400.000,00 z i renty na zwiększone potrzeby w kwocie 3.000,00 zł miesięcznie z tytułu konieczności sprawowania opieki nad powodem przez osoby trzecie od 5 sierpnia 2014 r. oraz zapłaty bezspornej części odszkodowania. Do pisma tego załączona została karta informacyjna leczenia szpitalnego, zawiadomienie o wszczęciu śledztwa i postanowienie o powołaniu biegłego.

(bezsporne, kserokopia zgłoszenia szkody- k.50, kserokopia zgłoszenia roszczeń- k.51-52)

Mailem z dnia 17 listopada 2014 r. pozwany odmówił uznania roszczeń powoda z uwagi na to, iż z posiadanej przez niego dokumentacji dotyczącej wypadku wynikało, że przyczyną wypadku było nieprawidłowe zachowanie powoda a odpowiedzialność kierującego pojazdem, który zderzył się z powodem, nie była ustalona.

(mail pozwanego- k.53)

W dniu 1 grudnia 2014 r. lekarz orzecznik na zlecenie pozwanego wydał opinię o stanie zdrowia powoda i ustalił, iż odniósł on uszczerbek na zdrowiu w wysokości 95 %.

(opinia kompleksowa- akta szkodowe na płycie CD- koperta k.122)

Mailem z dnia 9 października 2015 r. powód poinformował pozwanego, iż kierujący pojazdem, który zderzył się z powodem, został prawomocnie skazany za spowodowanie wypadku.

(mail powoda- k.54)

Decyzją z dnia 10 listopada 2015 r. pozwany przyznał na rzecz powoda kwotę 150.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i uwzględniając jego przyczynienie do powstania szkody określone na 80 % wypłacił mu z tego tytułu kwotę 30.000,00 zł.

(bezsporne, kserokopia decyzji- k.55-56)

Decyzją z dnia 12 listopada 2015 r. pozwany przyznał na rzecz powoda kwotę 2.880,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki i uwzględniając jego przyczynienie do powstania szkody określone na 80 % wypłacił mu z tego tytułu kwotę 576,00 zł.

(bezsporne, kserokopia decyzji- k.57-58)

Przy mailu z dnia 29 stycznia 2016 r. powód przesłał pozwanemu dalszą dokumentację medyczną powoda i zażądał wypłaty kwoty 248,75 zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia i kwoty 25.000,00 zł z tytułu zwrotu kosztów protezowania.

(mail powoda- k.59)

W dniu 1 lutego 2016 r. lekarz orzecznik na zlecenie pozwanego wydał opinię o stanie zdrowia powoda i ustalił, iż odniósł on uszczerbek na zdrowiu dodatkowo w wysokości 13 %.

(opinia kompleksowa- akta szkodowe na płycie CD- koperta k.122)

Decyzją z dnia 19 lutego 2016 r. pozwany przyznał na rzecz powoda kwotę 4.672,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki, dalszą kwotę zadośćuczynienia 50.000,00 zł i kwotę 248,75 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i uwzględniając jego przyczynienie do powstania szkody określone na 80 % wypłacił mu kwotę 10.984,15 zł. Mailem z dnia 24 lutego 2016 r. poinformował też go, iż zwrot kosztów protezowania rozpatrzy po przedłożeniu faktury proforma i oświadczenia o wysokości dofinansowania.

(bezsporne, mail pozwanego- k.61, kserokopia decyzji- k.62-63)

Powyższych ustaleń stanu faktycznego Sąd dokonał w oparciu częściowo o zeznania powoda i świadka I. K. a także w oparciu o opinie biegłego z zakresu urologii R. P., biegłego z zakresu neurologii B. D. i biegłego z zakresu ortopedii Z. P. oraz o zgromadzone w aktach sprawy i załączonych aktach szkodowych dokumenty, których treści strony nie kwestionowały.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka I. K. w tej części, w której twierdziła ona, że już podczas pierwszego pobytu w szpitalu powód trzykrotnie był poddawany amputacji kończyny dolnej lewej, gdyż okoliczności tej zaprzecza dokumentacja medyczna powoda, z której wynika, iż trzeciej amputacji powód poddany był później.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom powoda w tej części, w której opisywał on przebieg wypadku, w którym doznał szkody. Jego relacja w tym zakresie pozostawała w sprzeczności nie tylko z ustaleniami prawomocnego wyroku skazującego sprawcę wypadku za jego spowodowanie ale też z przedłożoną przez samego powoda jako dowód opinią wydaną przez biegłego z zakresu ekspertyzy i rekonstrukcji wypadku drogowego oraz techniki samochodowej i wyceny szkód związanych z ruchem pojazdów na potrzeby postępowania karnego, jakie toczyło się przeciwko sprawcy wypadku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Właściciel samochodu, który uderzył w motorower, którym jechał powód, zawarł z pozwanym zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu. Zakres ochrony ubezpieczeniowej i odpowiedzialności ubezpieczyciela uregulowany został przez ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 473 ze zm.)

Zgodnie z art. 34 ust. 1 powołanego aktu prawnego z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Art. 36 ust. 1 ustawy stanowi, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Suma gwarancyjna nie może być niższa niż równowartość w złotych – w przypadku szkód na osobie 5.000.000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem bez względu na liczbę poszkodowanych – ustalana przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu wyrządzenia szkody.

Podstawę odpowiedzialności kierującego ubezpieczonym pojazdem M. N., który doprowadził do zderzenia z motorowerem, którym jechał powód, na skutek czego powód doznał szkody, jest art. 415 kc. Przepis ten stanowi, że kto z winy swojej wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest do jej naprawienia.

Pozwany w toku likwidacji szkody ustalił, iż kierujący pojazdem M. N. ponosi winę za spowodowanie wypadku, w wyniku którego obrażeń ciała doznał powód. Został on bowiem skazany prawomocnym wyrokiem sądu za spowodowanie tego wypadku. Stwierdzenie odpowiedzialności za szkodę kierującego ubezpieczonym u pozwanego samochodem jest w związku z tym równoznaczne z odpowiedzialnością za nią pozwanego na podstawie zawartej umowy ubezpieczenia OC pojazdu. Pozwany już w toku likwidacji szkody przyjął swoją odpowiedzialność za tę szkodę.

Zaistnienie u powoda obrażeń ciała spowodowało po jego stronie powstanie roszczenia o odszkodowanie, rentę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na podstawie art. 444 § 1 i 2 kc i art. 445 § 1 kc.

Pomimo swojego stanowiska wyrażonego w odpowiedzi na pozew, pozwany uznał wcześniej swoją odpowiedzialność za szkodę doznaną przez powoda i przyznał mu kwotę 200.000,00 zł z tytułu zadośćuczynienia i 248,75 zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia, wypłacając na jego rzecz przy przyjęciu jego 80 % przyczynienia się do szkody kwoty: 40.000,00 zł z tytułu zadośćuczynienia i 49,75 zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia.

W przedmiotowym procesie powód dochodził dalszego zadośćuczynienia w kwocie 160.000,00 zł, zwrotu kosztów leczenia w kwocie 5.663,80 zł, renty wyrównawczej w kwocie 351,13 zł miesięcznie od stycznia 2017 r. i renty skapitalizowanej w kwocie 6.235,63 zł za okres od dnia 1 marca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. a także ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku.

Zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym tj. art. 444 kc, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienie psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia). Trzeba mieć przy tym na względzie, że zadośćuczynienie obejmuje cierpienia zarówno już doznane jak i te, które wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Nadto prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę wyłącza mimo pogorszenia się stanu zdrowia przyznanie dalszego zadośćuczynienia za krzywdy, które można było przewidzieć w ramach podstawy przeprowadzonego sporu (porównaj uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1967 r., III PZP 37/67 OSNCP 1968, z. 7, poz. 113)

Udział powoda w wypadku był dla niego z pewnością źródłem cierpień zarówno fizycznych jak i psychicznych. Proces leczenia powoda był długotrwały i bolesny i wiązał się z wielomiesięcznym leżeniem w łóżku oraz kilkoma pobytami w szpitalu i kilkoma zabiegami operacyjnymi. Poza tym powód poddany został kilku seriom zabiegów rehabilitcyjnych. Zabiegi lecznicze i rehabilitacyjne, jakim był on poddany, przysporzyły mu bólu, gdyż przez długi czas musiał pozostawać w wymuszonej pozycji leżącej. Ponadto w czasie hospitalizacji odczuwał on przez okres 6 miesięcy dolegliwości bólowe ze strony nogi i brzucha. W mniejszym stopniu powód odczuwa zresztą dokuczliwe bóle fantomowe i bóle głowy do dziś. Dolegliwością dla powoda było z pewnością również to, iż z osoby czynnej zawodowo i sprawnej, stał się niesprawny i zależny od pomocy innych osób. Przez cały okres hospitalizacji przebywał on w pozycji leżącej a dopiero w późniejszym czasie, gdy przebywał na oddziale rehabilitacji mógł być wożony na wózku inwalidzkim i był uczony chodzenia o kulach. Gdy miał już protezę, jego sytuacja nie poprawiła się, gdyż nie mógł w niej chodzić, bo uwierała go kość z kikuta. Stracił on zatem na długi czas samodzielność, ponieważ przy większości czynności życia codziennego wymagał pomocy ze strony osób trzecich. Dalsze leczenie w tym reamputacja lewej kończyny dolnej i rehabilitacja, jakiej poddał się powód, przyniosła tylko częściową poprawę jego stanu. Dalej bowiem powód ma kłopoty z chodzeniem, nie może utrzymać równowagi i w protezie potyka się na nierównościach i dlatego musi korzystać z kuli. Powód wie, że nie odzyska sprawności sprzed wypadku, co z pewnością jest dla niego dotkliwe, gdyż wie, że musi pogodzić się z istniejącą niepełnosprawnością i że przy swoich ograniczeniach i niskim poziomie wykształcenia będzie miał problemy w znalezieniu nowej pracy. Na skutek wypadku powód, choć jest już samodzielny, ma pewne ograniczenia w samoobsłudze. Musiał on zrezygnować z wcześniejszych aktywności, które sprawiały mu przyjemność, takich jak prace mechaniczne. Powód ma też teraz ograniczone życie towarzyskie, gdyż z uwagi na trudności w chodzeniu głównie przebywa w domu. Z powodu braku nogi i padaczki ma on też kłopoty aby znaleźć sobie dziewczynę. Skutki wypadku powód odczuwać będzie do końca życia i do końca życie będzie musiał on być pod kontrolą poradni zaopatrzenia ortopedycznego i neurologicznej.

Skutki wypadku powód odczuwa do dziś. Doznana przez niego utrata jednego jądra spowodowała u niego 20 % uszczerbku na zdrowiu, uszkodzenie moczowodów spowodowało u niego 20 % uszczerbku na zdrowiu, uszkodzenie pęcherza moczowego spowodowało u niego 20 % uszczerbku na zdrowiu, występująca u niego po wypadku padaczka bez zaburzeń psychicznych spowodowała u niego 20 % trwałego uszczerbku na zdrowiu, doznane przez niego rozejście spojenia łonowego na 3 cm wpływającego niekorzystnie na stabilizację miednicy spowodowało u niego 20 % trwałego uszczerbku na zdrowiu a doznane przez niego złamanie prawej kości łonowej, które uległo wadliwemu wygojeniu spowodowało u niego 10 % trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1962 r., IV CR 902/61, OSNCP 1963, poz. 105, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966, poz. 92, wyrok Sadu Najwyższego z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78, nie publ.)

Sąd doszedł do przekonania, że adekwatne do rozmiaru doznanej przez powoda na skutek wypadku krzywdy a jednocześnie nie pozostające w oderwaniu od stosunków majątkowych społeczeństwa będzie zadośćuczynienie w łącznej kwocie 300.000,00 zł. Orzekając o tym zadośćuczynieniu Sąd nie mógł jednak nie wziąć pod uwagę faktu, iż powód, który poruszał się po jezdni w stanie znacznej nietrzeźwości i bez prawa jazdy motorowerem z niesprawnymi kierunkowskazami, przyczynił się do powstania szkody wywołując stan zagrożenia. Przyczynienie się powoda do powstania szkody powoduje natomiast zmniejszenie zadośćuczynienia na podstawie art. 362 kc, który stanowi, że jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

W ocenie Sądu stopień przyczynienia się powoda do powstania szkody ocenić należy na 70 %, a w związku z tym o taki też procent winno być pomniejszone zadośćuczynienie. Przy uwzględnieniu zatem stopnia przyczynienia się powoda do powstania szkody należy się mu zadośćuczynienie w kwocie 90.000,00 zł. Ponieważ powód otrzymał już od pozwanego zadośćuczynienie w kwocie 40.000,00 zł, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia różnicę pomiędzy zadośćuczynieniem należnym a jego wypłaconą częścią w kwocie 50.000,00 zł a w pozostałym zakresie żądanie w zakresie zasądzenia zadośćuczynienia jako niezasadne oddalił.

Świadczenie z tytułu zadośćuczynienia, jak każde odszkodowawcze świadczenie pieniężne, podlega co do odsetek zasadom art. 481 § 1 kc. Zgodnie z tym przepisem, odsetki należą się wierzycielowi od chwili, gdy świadczenie pieniężne stało się wymagalne a dłużnik go nie spełnił. Dłużnik ma obowiązek spełnić świadczenie pieniężne dopiero od chwili, gdy wskazana została jego wysokość. Dopiero bowiem od tej chwili można mówić o „świadczeniu pieniężnym” w rozumieniu art. 481 § 1 kc.

Z charakteru świadczenia w postaci zadośćuczynienia, którego wysokość zależna jest od oceny rozmiaru doznanej krzywdy, ze swej istoty trudno wymiernej i zależnej od szeregu okoliczności związanych z następstwami naruszenia dobra osobistego, wynika, że obowiązek jego niezwłocznego spełnienia powstaje po wezwaniu dłużnika. (porównaj wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1970 r. II PR 257/70, OSNC 1971/6/103).

Powód szkodę na osobie zgłosił pozwanemu przed wszczęciem przedmiotowego postępowania. W piśmie z dnia 1 września 2016 r. zażądał on wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 400.000,00 zł.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych pozwany obowiązany był do wypłaty zadośćuczynienia w terminie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie. Jednakże, stosownie do treści art. 14 ust. 2 tejże ustawy, jeżeli w tym terminie wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

Pozwany po otrzymaniu zawiadomienia o szkodzie ustalił, iż w toku postępowania karnego prowadzonego przeciwko M. N. istnieją wątpliwości co do jego zawinienia wobec ustaleń, że przyczyną wypadku było nieprawidłowe zachowanie się powoda na drodze i czekał na rozstrzygnięcie postępowania karnego. Powód poinformował powoda mailem z dnia 9 października 2015 r., iż M. N. został prawomocnie skazany. W dniu 10 listopada 2015 r. pozwany, posiadający wstępną opinię co do stanu zdrowia powoda po wypadku, wypłacił mu tytułem zadośćuczynienia kwotę 30.000,00 zł po pomniejszeniu należnego zadośćuczynienia w kwocie 150.000,00 zł o 80 %. W dniu 1 lutego 2016 r. pozwany uzyskał końcową opinię o stanie zdrowia powoda i w dniu 19 lutego 2016 r. dopłacił mu z tytułu dalszego zadośćuczynienia kwotę 10.000,00 zł po pomniejszeniu należnego dalszego zadośćuczynienia w kwocie 50.000,00 zł o 80 %. Powinien on natomiast wypłacić mu w tym dniu zadośćuczynienie w kwocie 60.000,00 zł. Wobec powyższego Sąd uznał, iż od dnia 20 lutego 2016 r. pozostawał on w opóźnieniu z zapłatą zadośćuczynienia w kwocie 50.000,00 zł. Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 50.000,00 zł od dnia 20 lutego 2016 r. do dnia zapłaty a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia odsetek oddalił.

Dalsze roszczenia powoda znajdują podstawę w art. 444 § 1 kc, z którego wynika, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe
z tego powodu koszty. Naprawienie szkody obejmuje więc w szczególności zwrot wszelkich wydatków poniesionych przez poszkodowanego zarówno w związku z samym leczeniem i rehabilitacją (lekarstwa, konsultacje medyczne), jak i koszty opieki niezbędnej w czasie procesu leczenia oraz inne dodatkowe koszty związane z doznanym uszczerbkiem (koszty przejazdów, wyżywienia itp.). Koszty objęte kompensacją muszą być uzasadnione ze względu na rodzaj i rozmiary poniesionego uszczerbku i pozostawać w adekwatnym związku przyczynowym.

W zakresie odszkodowania powód dochodził kwoty 5.663,80 zł z tytułem zwrotu kosztów leczenia przy przyjęciu jego przyczynienia do szkody na poziomie 50 %.

Poniesienie wydatków w kwocie 2.627,82 zł na worek do zbiórki moczu, naukę chodzenia, laskę aluminiową i dopłatę do protezy powód udowodnił złożonymi fakturami VAT i dowodem wpłaty. Poniesienie wydatków w kwocie 3.357,22 zł na leki, płytki stomijne, worki do zbiórki moczu, wkładki T., pas brzuszny, pieluchomajtki i majtki chłonne powód udowodnił złożonymi fakturami VAT i paragonem. Poniesienie wydatków w kwocie 2.342,56 zł na wizytę u urologa, leki, majtki chłonne i protezę ostateczną powód udowodnił złożonymi fakturami VAT i paragonem. Poniesienie wydatku w kwocie 3.000,00 zł na wymianę leja w protezie ostatecznej powód udowodnił złożoną fakturą VAT.

W ocenie Sądu wszystkie wydatki, których zwrotu dochodził powód pozostawały w związku przyczynowym z wypadkiem i były konieczne. Z dokumentacji medycznej powoda i opinii biegłych wynika, iż powód nosi protezę, musi przyjmować leki neurologiczne i urologiczne. Jeżeli zaś chodzi o prywatną wizytę lekarską to wskazać należy, że przepis art. 444 §1 kc nie przesądza, w jakim systemie organizacyjno prawnym może dojść do poddania się poszkodowanego czynnościom leczniczym i rehabilitacyjnym. Rygorystyczne preferowanie systemu ubezpieczeń społecznych, oferującego bezpłatne usługi medyczne, z wielu powodów jest trudne do zaakceptowania. Poszkodowany nie może być bowiem pozbawiony możliwości korzystania z leczenia lub rehabilitacji, które mogłyby poprawić jego stan zdrowia, nawet jeżeli wiązałoby się to z poniesieniem zwiększonych kosztów. Stąd w ramach umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych poszkodowany ma prawo do rekompensaty uzasadnionych i celowych kosztów leczenia i rehabilitacji niefinansowanych ze środków publicznych. (patrz uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2016 r., III CZP 63/15) Powód może zatem skutecznie dochodzić w przedmiotowym procesie zwrotu kosztu prywatnej wizyty lekarskiej.

Żądanie zwrotu 50 % kosztów leczenia z kwoty 2.627,82 zł powód zgłosił w pozwie doręczonym pozwanemu w dniu 15 grudnia 2016 r., żądanie zwrotu 50 % kosztów leczenia z kwoty 3.357,22 zł powód zgłosił w piśmie procesowym doręczonym pozwanemu w dniu 19 stycznia 2017 r., żądanie zwrotu 50 % kosztów leczenia z kwoty 2.342,56 zł powód zgłosił w piśmie procesowym doręczonym pozwanemu w dniu 2 marca 2018 r. a żądanie zwrotu 50 % kosztów leczenia z kwoty 3.000,00 zł powód zgłosił w piśmie procesowym doręczonym pozwanemu w dniu 17 kwietnia 2018 r.

Ponieważ powód przyczynił się do powstania szkody w 70 % należało o taki procent pomniejszyć należne mu odszkodowanie. Wobec powyższego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem odszkodowania kwotę 3.398,28 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie: od kwoty 788,35 zł od dnia 15 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1.007,17 zł od dnia 19 lutego 2017 r. do dnia zapłaty, od kwoty 702,76 zł od dnia 2 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty i od kwoty 900,00 zł od dnia 18 maja 2018 r. do dnia zapłaty a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia odszkodowania oddalił.

Powód rozszerzając powództwo żądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanego 50 % skapitalizowanej renty wyrównawczej za okres od 1 marca 2015 r. do 31 grudnia 2016 r. w kwocie 6.235,63 zł oraz 50 % renty na przyszłość w wysokości 351,13 zł płatnej miesięcznie do 10 dnia każdego miesiąca począwszy od stycznia 2017 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie płatności którejkolwiek z rat po terminie. Pismo z rozszerzeniem powództwa pozwany otrzymał w dniu 19 stycznia 2017 r.

W czasie, gdy doszło do wypadku, powód pracował na umowę o pracę w charakterze brukarza i otrzymywał wynagrodzenie za pracę w wysokości minimalnego wynagrodzenia krajowego. Na skutek wypadku powód musiał przerwać pracę i od 1 marca 2015 r. przebywa na rencie.

Ustalając dla potrzeb określenia stosowanej renty wyrównawczej zarobki hipotetyczne, jakie uprawniony mógłby osiągnąć, gdyby nie uległ wypadkowi, Sąd musi uwzględnić zarobki najbardziej realne do osiągnięcia przez poszkodowanego. (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 2004 r., III UK 9/04, LEX nr 390147) Odpowiednia renta w rozumieniu art. 444 § 2 kc stanowi przy tym różnicę między dochodami, jakie poszkodowany uzyskałby, gdyby nie utracił zdolności do pracy a dochodami, jakie uzyskuje z tytułu świadczeń z ubezpieczenia społecznego (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2000 r., II UKN 622/09, OSNP 2002/2/47) Renta wyrównawcza dla powoda powinna się zatem wyrażać różnicą pomiędzy kwotami, które utracił a kwotami pobieranej przez niego renty z tytułu niezdolności do pracy.

Biorąc pod uwagę zarobki powoda, jakie osiągał przed wypadkiem i charakter jego pracy a także wiek powoda i stopień jego wykształcenia Sąd uznał, iż powód, gdyby nie uległ wypadkowi, osiągałaby wynagrodzenie na poziomie wynagrodzenia minimalnego. Tak więc w okresie od 1 marca 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. zarabiałby 1.750,00 zł brutto miesięcznie (Dz.U z 2014 r., poz.1220) a więc netto 1.286,16 zł miesięcznie, w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r. – 1.850,00 zł brutto miesięcznie (Dz.U z 2015 r., poz.1385) a więc netto 1.355,69 zł miesięcznie.

W okresie od 1 marca 2015 r. do 31 grudnia 2016 r. powód osiągnął łącznie z pobieranej przez niego renty dochód netto w kwocie 16.658,62 zł. Gdyby nie uległ wypadkowi w tym okresie zarobiłby netto 29.129,88 zł. Na skutek udziału w wypadku utracił on zatem w tym okresie 12.471,26 zł.

Ponieważ powód przyczynił się w 70 % do powstania szkody, Sąd zasądził od pozwanego na jego rzecz skapitalizowaną rentę wyrównawczą za okres od dnia 1 marca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. w kwocie 3.741,38 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 lutego 2017 r. do dnia zapłaty a w pozostałym zakresie żądanie w zakresie zasądzenia skapitalizowanej renty wyrównawczej oddalił jako niezasadne.

Od 1 stycznia 2017 r. do 28 lutego 2017 r. powód pobierał rentę w wysokości 757,21 zł netto miesięcznie. Gdyby nie uległ wypadkowi zarabiałby on w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 28 lutego 2017 r. 2.000,00 zł brutto miesięcznie (Dz.U z 2016 r., poz.1456) a więc netto 1.459,48 zł miesięcznie. Od 1 marca 2017 r. do 28 lutego 2018 r. powód pobierał rentę w wysokości 854,00 zł netto miesięcznie. Gdyby nie uległ wypadkowi zarabiałby on w okresie od 1 marca 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. 2.000,00 zł brutto miesięcznie (Dz.U. z 2016 r., poz.1456) a więc netto 1.459,48 zł miesięcznie a od 1 stycznia 2018 r. do 28 lutego 2018 r. 2.100,00 zł brutto miesięcznie (Dz.U. z 2017 r., poz.1747) a więc netto 1.530,00 zł miesięcznie. Od 1 marca 2018 r. powód pobiera rentę w wysokości 878,12 zł netto miesięcznie. Gdyby nie uległ wypadkowi zarabiałby on w okresie od 1 marca 2018 r. 2.100,00 zł brutto miesięcznie (Dz.U. z 2017 r., poz.1747) a więc netto 1.530,00 zł miesięcznie.

W styczniu 2017 r. i lutym 2017 r. powód tracił dochód po 702,27 zł miesięcznie. Od marca 2017 r. do grudnia 2017 r. powód tracił dochód po 605,48 zł miesięcznie. W styczniu 2018 r. i lutym 2018 r. powód tracił dochód po 676,00 zł miesięcznie. Od marca 2018 r. powód traci dochód po 651,88 zł miesięcznie.

Sąd zasądził zatem od pozwanego na rzecz powoda przy ustaleniu jego 70 % przyczynienia się do powstania szkody rentę wyrównawczą w kwotach po 210,68 zł miesięcznie za styczeń i luty 2017 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie z uwagi na datę doręczenia pisma rozszerzającego powództwo od dnia 19 lutego 2017 r. do dnia zapłaty. Sąd zasądził też od pozwanego na rzecz powoda tytułem renty wyrównawczej za okres od marca 2017 r. do grudnia 2017 r. kwotę 181,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 marca 2017 r. do dnia zapłaty, kwotę 181,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty, kwotę 181,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 maja 2017 r. do dnia zapłaty, kwotę 181,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty, kwotę 181,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 lipca 2017 r. do dnia zapłaty, kwotę 181,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty, kwotę 181,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 września 2017 r. do dnia zapłaty, kwotę 181,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 października 2017 r. do dnia zapłaty, kwotę 181,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 listopada 2017 r. do dnia zapłaty i kwotę 181,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty. Sąd zasądził też od pozwanego na rzecz powoda tytułem renty wyrównawczej za okres od stycznia 2018 r. do lutego 2018 r. kwotę 202,80 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty i kwotę 202,80 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 lutego 2018 r. do dnia zapłaty. Ponadto Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem renty wyrównawczej za okres od marca 2018 r. do sierpnia 2018 r. kwotę 195,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 marca 2018 r. do dnia zapłaty, kwotę 195,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty, kwotę 195,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 maja 2018 r. do dnia zapłaty, kwotę 195,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty, kwotę 195,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 lipca 2018 r. do dnia zapłaty i kwotę 195,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty. Sąd zasądził też od pozwanego na rzecz powoda rentę wyrównawczą na przyszłość w kwocie 195,64 zł płatną do dnia 10 – tego każdego miesiąca począwszy od września 2018 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. W pozostałym zakresie żądanie zasądzenia renty wyrównawczej jako niezasadne Sąd oddalił.

Szkody na osobie nie zawsze powstają jednocześnie ze zdarzeniem, które wywołało uszkodzenie ciała. Są one z istoty swej rozwojowe. Poszkodowany z reguły nie może w chwili wszczęcia procesu dochodzić wszystkich roszczeń, jakie mogą mu przysługiwać z określonego stosunku prawnego, ponieważ uszkodzenia ciała są z reguły wielorakie i zwłaszcza w wypadkach cięższych uszkodzeń wywołują niekiedy skutki, których dokładnie nie można określić ani przewidzieć, gdyż są one zależne od indywidualnych właściwości organizmu, osobniczej wrażliwości, przebiegu leczenia i rehabilitacji oraz wielu innych czynników. Przy uszkodzeniu ciała lub doznaniu rozstroju zdrowia poszkodowany może określić podstawę żądanego odszkodowania jedynie w zakresie tych skutków, które już wystąpiły, natomiast nie może określić dalszych skutków jeszcze nieujawnionych, których jednak wystąpienie jest prawdopodobne. Wobec tego na podstawie art. 189 kpc, mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił odpowiedzialność pozwanego na przyszłość za skutki wypadku z dnia 10 kwietnia 2014 r. jakiemu uległ powód.

Powód dochodził w przedmiotowym procesie ostatecznie zasądzenia kwoty 171.899,43 zł i zasądzenia renty na przyszłość w kwocie 351,13 zł. Wartość przedmiotu sporu wynosiła zatem w przedmiotowej sprawie 176.112,99 zł. Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 57.139,68 zł i uwzględnił jego roszczenie o rentę na przyszłość w zakresie kwoty 195,64 zł a więc roszczenie o wartości przedmiotu sporu 2.347,68 zł. Żądania powoda zatem uwzględnione zostały w 34 %. Zgodnie z art. 100 kpc w takiej też proporcji Sąd rozdzielił koszty procesu.

Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 8.066,00 zł, wynagrodzenia biegłych w kwocie 1.000,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 7.200,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zm.) w brzmieniu przed zmianą dokonaną rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1668) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. W sumie powód poniósł koszty procesu w wysokości 16.283,00 zł.

Poniesione przez pozwanego koszty procesu to wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 7.200,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. poz. 1804 ze zm.) w brzmieniu przed zmianą dokonaną rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. poz. 1667) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. W sumie pozwany poniósł koszty procesu w wysokości 7.217,00 zł.

Łącznie zatem koszty postępowania poniesione przez strony wyniosły 23.500,00 zł. Powód powinien ponieść 66 % tych kosztów a więc kwotę 15.510,00 zł. Ponieważ poniósł on wyższe koszty Sąd zasądził na jego rzecz od pozwanego kwotę 773,00 zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych przez niego kosztów procesu.

W sprawie pozostały nie pokryte: opłata od pozwu w kwocie 740,00 zł i koszty opinii biegłych w kwocie 1.058,05 zł. Łącznie nie pokryte koszty procesu wyniosły 1.798,05 zł.

Co do nie pokrytych kosztów procesu to Sąd na podstawie 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018, poz. 300 ze zm.) zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu 66 % tych kosztów czyli kwotę 1.186,71 zł i kwotę tą nakazał ściągnąć z zasądzonego od pozwanego na jego rzecz roszczenia a na podstawie art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 611,34 zł, która stanowi 34 % tych kosztów i odpowiada stosunkowi, w jakim pozwany przegrał sprawę.