Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Wieczorek

Protokolant: sekr. sądowy Anna Krawczyńska

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2018 roku,

sprawy H. S. s. S. i M. z domu I. ur. (...) w B.

obwinionego o to, że:

W dniu 13 września 2017 roku około godz. 10:00 w P., przy ul. (...) (...) na terenie (...) dokonał kradzieży telefonu komórkowego marki S. (...) G. (...) o nr (...): (...) o wartości ok. 400 zł na szkodę U. S.

tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 kw

orzeka:

1.  obwinionego H. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza obwinionemu karę grzywny w kwocie 100,00 (sto) złotych,

2.  na podstawie art. 119 § 4 kw zasądza od obwinionego H. S. na rzecz U. S. kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem równowartości wyrządzonej szkody;

3.  zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa i zwalnia go od opłaty.

Sygn. akt VII W 911/17

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2017 roku obwiniony H. S. będący pod wpływem alkoholu w godzinach dopołudniowych przebywał na terenie (...) w P. przy ul.(...) (...) gdzie wraz z żoną U. S. posiadają działkę oznaczona nr (...) i mały domek. Około godz.10:00 do obwinionego przyszła żona celem spryskania psów preparatem na pchły. Między małżonkami doszło do kłótni o psy i różnej treści nagrania w telefonie komórkowym żony. Po czym obwiniony wykorzystując chwilę nieuwagi żony, wyjął z jej torby leżącej na ławce przed domkiem, telefon komórkowy m-ki S. (...) o nr (...) działający w sieci O. o nr abonenckim (...) i schował do kieszeni spodni. Kiedy zobaczyła to U. S. próbowała odebrać telefon mężowi, szarpiąc się z obwinionym, ale nie dała rady. Następnie U. S. udała się do sąsiadki i zadzwoniła na Policję. Kiedy funkcjonariusze Policji przyjechali do miejsca zamieszkania obwinionego na ul. (...) w P., ale obwiniony nie otworzył drzwi policjantom.

Pokrzywdzona U. S. wyceniła skradziony jej telefon na kwotę około 400 złotych. Do chwili obecnej nie odzyskała go, była zmuszona zakupić nowy telefon.

/dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego H. S. k.35 verte, zeznania świadka U. S. k.8-9, 35 verte, notatka urzędowa k.1,2,20, poświadczenie k.7, 22, rejestracja rzeczy k.10,11,12,15/

H. S. ma 77 lata. Posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest technologiem spożywczym. Ma wiek emerytalny, ale nie pobiera żadnej emerytury, korzysta z pomocy z opieki społecznej, pozostaje na utrzymaniu żony. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Z majątku posiada nieruchomość po rodzicach. Nie był karany sądownie za przestępstwa, a jedynie za wykroczenie z art.140 kw(...) Przeciwko obwinionemu jest w toku postępowanie karne sygn. akt (...) o występek z ustawy o ochronie zwierząt.

/dowód: dane osobopoznawcze k.34-34verte, baza informatyczna SAWA – (...) S. (...)

Obwiniony H. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Wyjaśnił, iż to nie była kradzież, zabrał go do depozytu domowego i może go oddać w każdej chwili. Telefon zabrał, gdyż żona za pomocą swojego telefonu wzywała swoją siostrę i zabrała mu trzy psy. Przyznał, że miał dużo psów, gdyż się suka oszczeniła. Przyznał, że ostatnie psy zabrała mu Policja i weterynarz.

/dowód: wyjaśnienia obwinionego H. S. k.34 verte/

Sąd zważył, co następuje :

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się na osobowym materiale dowodowym w postaci zeznań pokrzywdzonej U. S. i wyjaśnień samego obwinionego. Wyjaśnienia obwinionego nie zasługiwały na walor wiarygodności w części odnośnie motywów zaboru telefonu i zatrzymania go w tzw. „depozycie domowym”, gdyż stanowi jedynie linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności za wykroczenie. Fakt zaboru przez obwinionego w celu przywłaszczenia przedmiotowego telefonu był jednoznaczny i niewątpliwy, gdyż mimo upływu już 8 m-cy od daty zdarzenia obwiniony wbrew deklaracjom, nie zwrócił żonie telefonu.

Dlatego Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, ponieważ nie zachodzi żadna okoliczność wyłączająca winę w rozumieniu Kodeksu wykroczeń.

Wymierzając obwinionemu H. S. karę za wykroczenie z art. 119 § 1 kw Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości tego czynu. Zdaniem Sądu społeczna szkodliwość czynu jakiego dopuścił się obwiniony przekracza stopień znikomości. Obwiniony swoim zachowaniem naruszył dobro ważne dla społeczeństwa – p-ko mieniu i dlatego pozostające pod ochroną prawa. Istotne znaczenie ma także fakt, iż obwiniony dokonał czynu będąc pod wpływem alkoholu.

Mając na uwadze powyższe kwestie, a także zważając, aby kara była współmierna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, a także, aby zrealizowała cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do obwinionego oraz wytyczne w zakresie prewencji ogólnej, Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 100 złotych. Sąd jest przekonany, że kara grzywny w takiej wysokości spełni zadania w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.

Wobec nie naprawienia wyrządzonej szkody Sąd zasądził od obwinionego na rzecz pokrzywdzonej kwotę 400 zł stanowiącej równowartość skradzionego telefonu.

Mając na względzie sytuację majątkową i rodzinną obwinionego, Sąd zwolnił go od kosztów postępowania i od opłaty karnej na podstawie art. 119 kpow (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 395 z późn. zm.) w zw. z art. 624 § 1 kpk (Dz. U. z 1997 r. Nr 89 poz. 555 z późn. zm.) i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. nr 49 poz. 223 z późn. zm).