Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Wildowicz

Protokolant: Karolina Szapiel

po rozpoznaniu w dniach 21 marca i 4 czerwca 2018 r. sprawy:

J. W. syna W. i K. z domu G., urodzonego (...) w B.,

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 4 października 2017 roku o godzinie 11.10 w B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wejściu w posiadanie dokumentu stwierdzającego prawa majątkowe K. W. w postaci karty debetowej V. E. o nr (...) wydanej przez Bank Spółdzielczy w P. oraz kodu PIN zabezpieczającego kartę, posługując się tym dokumentem, dokonał kradzieży z włamaniem pieniędzy w kwocie 1000 zł. na szkodę L. W., M. W., M. T., bez upoważnienia wpływając jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych dotyczących środków pieniężnych i zmieniających zapis o ich wartości, w ten sposób, że wprowadził kartę debetową do bankomatu i wpisał jej PIN po czym pobrał z tego urządzenia pieniądze w dniu 04.10.2017 roku o godzinie 11.10 w kwocie 1000 zł,

tj. o czyn z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 287 § 1 k.k.

2.  w dniu 5 października 2017 roku o godzinie 5.55 w B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wejściu w posiadanie dokumentu stwierdzającego prawa majątkowe K. W. w postaci karty debetowej V. E. o nr (...) wydanej przez Bank Spółdzielczy w P. oraz kodu PIN zabezpieczającego kartę, posługując się tym dokumentem, dokonał kradzieży z włamaniem pieniędzy w kwocie 1000 zł. na szkodę L. W., M. W., M. T., bez upoważnienia wpływając jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych dotyczących środków pieniężnych i zmieniających zapis o ich wartości, w ten sposób, że wprowadził kartę debetową do bankomatu i wpisał jej PIN po czym pobrał z tego urządzenia pieniądze w dniu 05.10.2017 roku o godzinie 05.55 w kwocie 1000 zł,

tj. o czyn z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 287 § 1 k.k.

3.  w dniu 09 października 2017 roku w B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wejściu w posiadanie dokumentu stwierdzającego prawa majątkowe K. W. w postaci karty debetowej V. E. o nr (...) wydanej przez Bank Spółdzielczy w P. oraz kodu PIN zabezpieczającego kartę, posługując się tym dokumentem, dokonał kradzieży z włamaniem pieniędzy w kwocie 300 zł. na szkodę L. W., M. W., M. T., bez upoważnienia wpływając jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych dotyczących środków pieniężnych i zmieniających zapis o ich wartości, w ten sposób, że wprowadził kartę debetową do bankomatu i wpisał jej PIN po czym pobrał z tego urządzenia pieniądze w dniu 09.10.2017 roku o godzinie 13.44 w kwocie 300 zł,

tj. o czyn z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 287 § 1 k.k.

I.  oskarżonego J. W. w ramach czynów zarzucanych mu w akcie oskarżenia uznaje za winnego tego, że:

a)  w dniu 4 października 2017 r. w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wejściu w posiadanie dokumentu stwierdzającego prawa majątkowe K. W. w postaci karty debetowej V. E. o nr (...), wydanej przez Bank Spółdzielczy w P. oraz kodu PIN zabezpieczającego tę kartę, posługując się tym dokumentem, dokonał kradzieży z włamaniem pieniędzy w kwocie 1000 zł. na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. oraz L. W., M. W. i M. T., bez upoważnienia wpływając jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych dotyczących środków pieniężnych i zmieniając zapis o ich wartości, w ten sposób, że wprowadził wskazaną kartę debetową do bankomatu i wpisał jej PIN, a następnie pobrał z tego urządzenia pieniądze we wskazanej wyżej kwocie, to jest popełnienia czynu z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 287 § 1 k.k.,

b)  w dniu 5 października 2017 r. w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wejściu w posiadanie dokumentu stwierdzającego prawa majątkowe K. W. w postaci karty debetowej V. E. o nr (...) wydanej przez Bank Spółdzielczy w P. oraz kodu PIN zabezpieczającego tę kartę, posługując się tym dokumentem, dokonał kradzieży z włamaniem pieniędzy w kwocie 1000 zł. na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. oraz L. W., M. W. i M. T., bez upoważnienia wpływając jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych dotyczących środków pieniężnych i zmieniając zapis o ich wartości, w ten sposób, że wprowadził wskazaną kartę debetową do bankomatu i wpisał jej PIN, a następnie pobrał z tego urządzenia pieniądze we wskazanej wyżej kwocie, to jest popełnienia czynu z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 287 § 1 k.k.,

c)  w dniu 09 października 2017 r. w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wejściu w posiadanie dokumentu stwierdzającego prawa majątkowe K. W. w postaci karty debetowej V. E. o nr (...) wydanej przez Bank Spółdzielczy w P. oraz kodu PIN zabezpieczającego tę kartę, posługując się tym dokumentem, dokonał kradzieży z włamaniem pieniędzy w kwocie 300 zł. na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. oraz L. W., M. W. i M. T., bez upoważnienia wpływając jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych dotyczących środków pieniężnych i zmieniając zapis o ich wartości, w ten sposób, że wprowadził wskazaną kartę debetową do bankomatu i wpisał jej PIN, a następnie pobrał z tego urządzenia pieniądze we wskazanej wyżej kwocie, to jest popełnienia czynu z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 287 § 1 k.k.,

i za każdy z tych czynów na mocy art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje oskarżonego, przyjmując zaś, ze stanowią one ciąg przestępstw, na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia w całości wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz:

a)  pokrzywdzonego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. kwoty 1406,08 zł. (jeden tysiąc czterysta sześć złotych i osiem groszy),

b)  pokrzywdzonych L. W., M. W. i M. T. solidarnie kwoty 893,92 zł. (osiemset dziewięćdziesiąt trzy złotych i dziewięćdziesiąt wda groszy);

III.  zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sędzia:

Sygnatura akt II K 34/18

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i ujawnionego w toku przewodu sądowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. W. zamieszkiwała w B. wspólnie z J. W.. Była osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności. Otrzymywała świadczenie rentowe wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z góry za każdy kolejny miesiąc, które wpływało na rachunek oszczędnościowo – rozliczeniowy kobiety prowadzony przez Bank Spółdzielczy w P.. K. W. posiadała dostęp do gromadzonych na tym rachunku środków pieniężnych dzięki wydanej przez wskazany Bank karcie debetowej V. E. o numerze (...), zabezpieczonej kodem PIN. W związku z tym, że K. W. miała problemy z poruszeniem się, udostępniła, do korzystania, zamieszkującemu wspólnie z nią J. W. wskazaną kartę debetową oraz PIN do tej karty.

W nocy z 3 na 4 października 2017 r. K. W. zmarła. J. W. stwierdził to około godziny 8.00 i od razu wezwał odpowiednie służby. W dniu 4 października 2017 r. na rachunek bankowy K. W. przelane zostało przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. świadczenie rentowe w kwocie 1406,08 zł. Tego samego dnia, J. W. udał się do bankomatu zlokalizowanego przy ulicy (...) w B. i o godzinie 11.10, posługując się kartą debetową K. W. wypłacił z jej rachunku bankowego kwotę 1000 zł. Pieniądze te wydał na obiad przyjaciołom K. W.. W dniu 5 października 2017 r. kolejny raz udał się do tego samego bankomatu i o godzinie 05:55, posługując się tym samym dokumentem, pobrał z rachunku bankowego K. W. kwotę 1000 zł. W dniu 9 października 2017 r. ponownie udał się do bankomatu w B. gdzie posługując się wskazaną kartą debetową wypłacił z rachunku bankowego K. W. kwotę 300 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o część wyjaśnień oskarżonego J. W. (k. 64v – 65, 129v – 130), zeznania świadków L. W. (k. 42 – 43, 130v), M. T. (k. 56, 130v), M. W. (k. 49, 131) i A. W. (k. 86), a także kserokopię odpisu skróconego akt zgonu (k. 2), dokumenty przesłane przez Bank Spółdzielczy w P. (k. 3 – 14), nagrania z kamer monitoringu wraz z protokołem ich oględzin (k. 18 – 21), protokół zatrzymania rzeczy (k. 23 – 25), kserokopie orzeczenia stopniu niepełnosprawności (k. 36 – 38) oraz pismo z ZUS Oddział w P. (k. 143).

J. W. słuchany w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że z K. W. od około 10 lat pozostawał w konkubinacie. Była ona osobą schorowaną i otrzymywała rentę. W związku z tym, że miała problemy z poruszaniem się udostępniała oskarżonemu swoje karty bankomatowe oraz zabezpieczające je kody pin. J. W. korzystając z tych kart robił zakupy oraz opłacał rachunki. W dniu 3 października 2017 r. jego konkubina zmarła o czym powiadomił jej rodzeństwo. W dniu 4 października 2017 r. oskarżony pobrał za pomocą bankomatu z rachunku bankowego K. W. pieniądze w kwocie 1000 zł., które zamierzał przeznaczyć na opłaty związane z pochówkiem konkubiny. Przyznał, że w dniu 5 października 2017 r. także pobrał z rachunku bankowego pieniądze, jednak dokładnie już tego nie pamiętał. W ogóle za to nie pamiętał, że pobierał pieniądze również w dniu 9 października 2017 r. Podał, że w tym czasie nadużywał alkoholu (k. 64v – 65). Przed Sądem również nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Przyznał się do korzystania z karty bankomatowej należącej do K. W.. Nie przyznał się do kradzieży tej karty gdyż konkubina przekazała mu ją dobrowolnie. Wyjaśnił, że pobranie pierwszej kwoty nastąpiło już po śmierci K. W.. Pobrane pieniądze przeznaczył na obiad dla przyjaciół konkubiny. Nie potrafił przy tym wytłumaczyć dlaczego pieniądze pobrał również w dniach 5 i 9 października 2017 r. Dodał, że koszty związane z pochówkiem K. W. pokryła jego matka (k. 129v – 130).

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wina i okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanych mu czynów nie budziły jakichkolwiek wątpliwości.

Bezspornym w sprawie było, że K. W. posiadała w Banku Spółdzielczym w P. rachunek oszczędnościowo – rozliczeniowy, do którego dostęp posiadała dzięki wydanej przez Bank karcie debetowej V. E. o numerze (...), zabezpieczonej kodem PIN (k. 11 – 14; k. 86 – zeznania świadka A. W.). Nie ulega również wątpliwości, że w dniu 4 października 2017 r. na rachunek bankowy K. W. przelane zostało przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. świadczenie rentowe w kwocie 1406,08 zł., z góry za kolejny miesiąc (k. 9, 143). Poza sporem było także to, że w dniach 4, 5 i 9 października 2017 r. z rachunku tego, za pomocą bankomatu zlokalizowanego w B. przy ulicy (...), przy posłużeniu się w/w karta debetową, wypłacona została łączna kwota 2300 zł., i tak w dniu 4 października o godzinie 11.10 kwota 1000 zł., w dniu 5 października 2017 r. o godzinie 5.55 kwota 1000 zł. i w dniu 9 października 2017 r. o godzinie 13.44 kwota 300 zł. (k. 3 – 9, 18 - 21).

Z kserokopii odpisu skróconego aktu zgonu (k. 2) wynika, że K. W. zmarła w dniu 4 października 2017 r.

W ocenie Sądu nie mogło również budzić wątpliwości to, że powyższe wypłaty z bankomatu dokonane zostały przez J. W.. Oskarżony przyznał tę okoliczność wskazując, że K. W., jeszcze zażycia, udostępniła mu do korzystania przedmiotową kartę debetową oraz kod pin. Co istotne, dodał również, że wypłata pieniędzy zrealizowana w dniu 4 października 2017 r. nastąpiła już po śmierci konkubiny. Zdaniem Sądu wyjaśnienia J. W. w tym zakresie należało uznać za wiarygodne. Brak było bowiem podstaw do przyjęcia, iżby J. W. miał siebie bezpodstawnie obciążać.

Z zeznań świadka A. W. oraz informacji udzielonej przez Bank Spółdzielczy w P. (k. 1) wynika, że przedmiotowy rachunek bankowy posiadał jednego posiadacza i nie ustanowiono do niego żadnych pełnomocników. Zatem nawet jeżeli K. W. udzieliła oskarżonemu ustnego upoważnienia do korzystania z karty debetowej (należało przyjąć, że tak w rzeczywistości było - wynika to z wyjaśnień J. W., a brak było dowodów przeciwnych), to wygasło ono z chwilą śmierci mocodawcy. Stąd też oskarżony nie posiadał umocowania do dalszego korzystania z tej karty.

Z zeznań świadków L. W. (k. 42 – 43, 130v). M. T. (k. 56, 130v) i M. W. (k. 49, 131) – rodzeństwa K. W. wynika, że ich siostra rzeczywiście od pewnego czasu zamieszkiwała wspólnie z oskarżonym, który się nią opiekował, robił zakupy. Wszyscy zgodnie podali również, że wszelkie koszty związane z pochówkiem K. W. pokryła L. W.. Zdaniem Sądu zeznania świadków jako zbieżne ze sobą i konsekwentne należało uznać za wiarygodne.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim przyznał, iż po śmierci K. W. korzystał trzykrotnie z jej karty debetowej używając jej do wypłaty środków pieniężnych z rachunku bankowego kobiety, są wiarygodne. Niewiarygodne okazały się z kolei twierdzenia, że to on czy też jego matka pokryli koszty pogrzebu K. W..

Reasumując, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dał podstawę do przyjęcia, że J. W., w dniach 4 października, 2017 r., 5 października 2017 r. i 9 października 2017 r., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, trzykrotnie swoim zachowaniem zrealizował ustawowe znamiona:

⚫

czynu z art. 275 § 1 k.k. – albowiem po wejściu w posiadanie dokumentu stwierdzającego prawa majątkowe K. W. w postaci karty debetowej V. E. o numerze (...), wydanej przez Bank Spółdzielczy w P., wraz z kodem PIN, który ją zabezpieczał, a następnie trzykrotnie posłużył się takim dokumentem, trzykrotnie (to jest w dniu 4 października 2017 r. o godzinie 11:10 w B., w dniu 5 października 2017 r. o godzinie 05:55 w B. oraz w dniu 9 października 2017 r. o godzinie 13:44 w B.) wprowadzając kartę debetową do bankomatu i wpisując jej kod PIN;

⚫

czynu z art. 279 § 1 k.k. – albowiem trzykrotnie pobierając z bankomatów przy użyciu wskazanej wyżej karty debetowej, zabezpieczonej kodem PIN, pieniądze w łącznej wysokości 2.300 złotych (w kwotach 1.000 zł., 1.000 zł. i 300 zł.), zgromadzone na rachunku bankowym K. W., każdorazowo dokonywał zaboru cudzego mienia w celu przywłaszczenia, pokonując przy tym elektroniczne zabezpieczenia przed dostępem do niego;

⚫

czynu z art. 287 § 1 k.k. – albowiem posługując się kartą debetową K. W. i za jej pomocą wypłacając pieniądze z rachunku bankowego należącego do niej, wpływał na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych dotyczących środków pieniężnych na tym rachunku i zmieniał zapis o ich wartości, nie mając do tego upoważnienia.

Mając na uwadze fakt, że czyny, których dopuścił się J. W. popełnione zostały w krótkich odstępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności, Sąd kierując się dyspozycją przepisu art. 91 § 1 k.k., wymierzył za nie jedną karę.

W ocenie Sądu wymierzona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności jest odpowiednia biorąc pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jak i łagodzące, a także warunki i właściwości osobiste sprawcy. Nadto jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i zawinienia oskarżonego. Okolicznością obciążającą jest niewątpliwie to, że oskarżony był w przeszłości karany sądownie (k. 68).

Niewątpliwie występek, którego dopuścił się J. W. cechuje wysoki stopień społecznej szkodliwości i wysoki stopień zawinienia. Oskarżony dopuścił się zamachu na tak istotne dobra chronione prawem jakim są prawo własności i wiarygodność dokumentów. Ponadto mając możliwość rozpoznania faktycznego i społecznego znaczenia czynów, mając możliwość zgodnego z prawem zachowania, nie będąc przez nikogo zmuszanym, zdecydował się popełnić przestępstwa.

Przy wymierzaniu oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd wziął także pod uwagę cele prewencji indywidualnej i generalnej, które winna spełniać ta kara. Zdaniem Sądu orzeczona kara zapobiegnie w przyszłości ponownym czynom oskarżonego i będzie oddziaływać na niego wychowawczo, ponadto ukształtuje wyobrażenie społeczeństwa o konieczności przestrzegania norm prawnych i nieuchronności kary.

Mając na uwadze to, że J. W. w czasie popełnienia przypisanych mu czynów był skazany na karę pozbawienia wolności, możliwość warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary została wyłączona (art. 69 §1 k.k.).

Oskarżyciel publiczny przyjął w akcie oskarżenia, że czyny zarzucone oskarżonemu popełnione zostały na szkodę spadkobierców K. W., tj. L. W., M. T. i M. W.. W ocenie Sądu pokrzywdzonym w niniejszej sprawie poza wymienionymi osobami jest również Zakład Ubezpieczeń Oddział. Otóż z udzielonej przez tę instytucję informacji (k. 143) oraz historii rachunku bankowego (k. 9) wynika, że w dniu 4 października 2017 r. przelano na rachunek bankowy K. W. świadczenie rentowe w kwocie 1406,08 zł. za miesiąc z góry. Skoro zatem kobieta zmarła w tym samym dniu, świadczenie to, nie należało się jej i podlegało zwrotowi. W związku z tym, że bank nie był w stanie zwrócić tej kwoty z uwagi na brak środków na rachunku bankowym, obowiązek zwrotu obciąża oskarżonego. Mając to na uwadze, Sąd orzekł wobec J. W., w oparciu o przepis art. 46 § 1 k.k., obowiązek naprawienia w całości wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kwoty 1406,08 zł. i na rzecz L. W., M. T. i M. W. solidarnie pozostałej kwoty, tj. 893,92 zł.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 624 § 1 k.p.k.. Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego, Sąd uznał, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe i dlatego zwolnił go w całości od ich zapłaty na rzecz Skarbu Państwa.

Sędzia