Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Renata Żywicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Jolanta Fiedorowicz

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

z dnia 10/06/2013 r. znak: (...)

o wysokość emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1668/13

UZASADNIENIE

A. K. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. z dnia 10.06.2013r., znak (...), którą to decyzją organ rentowy odmówił mu ponownej waloryzacji emerytury. W uzasadnieniu odwołania skarżący podniósł, że decyzją z dnia 08.05.2013r. pozwany przeliczył część jego emerytury, ustaloną wg. postanowień art. 26 ustawy emerytalnej, jednakże nie dokonał jej waloryzacji od dnia 01.03.2013r. Zdaniem skarżącego przytoczona w decyzji odmawiającej tej waloryzacji podstawa prawna nie odnosi się merytorycznie do sprawy, a argumenty zawarte w uzasadnieniu nie są poparte żadnym przepisem, który potwierdzałby stanowisko ZUS.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Powołując przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) pozwany wskazał sposób ustalenia wysokości emerytury skarżącego wyjaśniając jednocześnie, że emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony przez art. 25 ustawy przez dalsze średnie trwanie życia, zaś zgodnie z ww. art. 25 podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego. W taki właśnie sposób zostało obliczone świadczenie skarżącego, dlatego też brak jest podstaw do ponownego zwaloryzowania świadczenia.

Sąd ustalił, co następuje:

Decyzją z dnia 11.03.2013r. organ rentowy przyznał skarżącemu zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od 01.02.2013r., tj. od miesiąca, w którym został zgłoszony wniosek o to świadczenie. Wysokość zaliczki została ustalona w oparciu o przepis art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, tj. 35% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy oraz 65% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy. Do części obliczanej na podstawie art. 26 ustawy, pozwany przyjął kwotę składki zewidencjonowanej na koncie ubezpieczeniowym z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 196.857,46 zł. Łącznie świadczenie wyniosło 3.034,21 zł. Wypłata świadczenia podlegała zawieszeniu z uwagi na kontynuowanie przez skarżącego zatrudnienia.

(dowód: wniosek z dnia 27.03.2013r., decyzja z dnia 11.03.2013r. – plik emerytalny akt ZUS)

W dniu 03.04.2013r. skarżący złożył pozwanemu wniosek o odwieszenie wypłaty świadczenia z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy. Do wniosku skarżący dołączył świadectwo pracy, z którego wynikało, że z dniem 31.03.2013r. ustało jego zatrudnienie.

Decyzją z dnia 11.04.2013r. organ rentowy przeliczył i podjął wypłatę emerytury skarżącego począwszy od 01.04.2013r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wysokość świadczenia ustalono uwzględniając:

- składki zaewidencjonowane na koncie ubezpieczonego do dnia 31.03.2013r., tj. do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata świadczenia, które po ich zwaloryzowaniu wyniosły 198.596,64 zł (art. 26);

- dodatkowy okres składkowy przebyty po nabyciu prawa do emerytury (art. 53).

Część świadczenia ustalona w myśl art. 53 ustawy została przez pozwanego zwaloryzowana. Ostateczna wysokość świadczenia wyniosła 3.093,17 zł.

(dowód: wniosek z dnia 03.04.2013r., świadectwo pracy z dnia 02.04.2013r., decyzja z dnia 11.04.2013r. – plik emerytalny akt ZUS)

Decyzją z dnia 08.05.2013r. pozwany dokonał korekty składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji, ustalając ją w wysokości 199.582,44 zł.

Pismem z dnia 10.05.2013r. skarżący wystąpił do pozwanego o przeliczenie części kapitałowej emerytury z uwzględnieniem waloryzacji obowiązującej od dnia 01.03.2013r. i wypłatę wyrównania od dnia 01.04.2013r.

Zaskarżoną decyzją z dnia 10.06.2013r. organ rentowy odmówił skarżącemu ponownego ustalenia wysokości emerytury oraz poinformował, że decyzją z dnia 08.05.2013r. do wysokości emerytury wyliczonej w części z art. 53 doliczono okres zatrudnienia do 31.03.2013r. oraz uwzględniono waloryzację na dzień 01.03.2013r. Z kolei do części z art. 26 doliczono składki zaewidencjonowane na koncie ubezpieczonego i zwaloryzowane wraz z kapitałem początkowym na dzień 31.03.2013r.

(dowód: decyzja z dnia 08.05.2013r. oraz z dnia 10.06.2013r. – plik emerytalny akt ZUS)

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że skarżący z jednej strony kwestionuje brak waloryzacji podstawy wymiaru świadczenia w części ustalonej w oparciu o art. 26 ustawy emerytalnej, z drugiej zaś strony – przedstawiając, w jego ocenie poprawne, ostateczne wyliczenie wysokości świadczenia (k. 17 a.s.) – chce zwaloryzowania całości świadczenia poprzez pomnożenie ostatecznej kwoty świadczenia (ustalonej zgodnie z art. 183) przez wskaźnik waloryzacji. W ocenie skarżącego bowiem, skoro decyzja z marca 2013r. ustalająca zaliczkę na poczet przysługującej emerytury była decyzją przyznającą świadczenie od lutego 2013r., to świadczenie to winno być zwaloryzowane w całości od marca 2013r., zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy emerytalnej.

W ocenie Sądu z takim stanowiskiem skarżącego nie można się zgodzić. Faktycznie art. 88 ust. 4 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) stanowi, iż waloryzacja obejmuje emerytury i renty przyznane przed terminem waloryzacji. Rację ma jednak pozwany organ rentowy, który wskazuje, że waloryzacja dokonywana przez organ rentowy w oparciu regulacje z art. 88 ww. ustawy, obejmuje kwotę emerytury. Nie budzi przy tym wątpliwości Sądu, że chodzi to o ostateczną wysokość świadczenia. Ust. 3 wskazanego wyżej artykułu ustawy stanowi bowiem, że waloryzacji podlega kwota świadczenia i podstawa jego wymiaru w wysokości przysługującej ostatniego dnia lutego roku kalendarzowego, w którym przeprowadza się waloryzację. W sprawie zaś poza sporem było, że zarówno ostatniego dnia lutego, jak i w dacie wydania decyzji z dnia 11.03.2013r., świadczenie skarżącego nie było ustalone w ostatecznej wysokości. Stan taki wynikał z faktu pozostawania przez skarżącego w zatrudnieniu i braku możliwości określenia wysokości składek, które będą zaewidencjonowane na koncie ubezpieczeniowym skarżącego do końca miesiąca przypadającego przed miesiącem, od którego nastąpi podjęcie wypłaty świadczenia. Z tego też powodu ustalona wysokość świadczenia miała charakter zaliczkowy.

Podkreślenia również wymaga, że składki zaewidencjonowane na koncie ubezpieczeniowym przyjmowane do ustalenia wysokości świadczenia, a więc przypadające do końca miesiąca przypadającego bezpośrednio przed miesiącem, w którym następuje podjęcie wypłaty świadczenia, są przez organ rentowy waloryzowane (art. 25 ust. 1 ustawy). Skoro więc w przypadku skarżącego do ustalenia ostatecznej wysokości świadczenia przyjęto składki naliczone do końca marca 2013r. i składki te zostały zwaloryzowane do końca marca 2013r., brak jest zatem podstaw do dokonywania ponownej waloryzacji tej części świadczenia, ponieważ skutkowałoby to podwojoną waloryzacją tych samych elementów świadczenia.

W świetle powyższego, Sąd uznał, że odwołanie skarżącego nie zasługiwało na uwzględnienie, dlatego też należało je oddalić, stosownie do art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c.

.