Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 211/18

UZASADNIENIE

Pozwem z 13 września 2016 roku J. J. wystąpiła przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności, stwierdzonego postanowieniem z dnia 17 maja 2016 roku Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi, wydanym w sprawie o sygnaturze akt II 1 Co 9222/15, w całości:

a)  wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 listopada 2011 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt XVIII Cupr 1638/11, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności dnia 31 sierpnia 2012 roku,

b)  wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 maja 2012 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt III Ca 306/12, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności dnia 31 sierpnia 2012 roku,

c)  postanowienia Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi z dnia 17 maja 2016 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt II 1 Co 9222/15, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności dnia 23 czerwca 2016 roku, w którym zasądzono od powódki na rzecz wierzyciela należność główną w kwocie 4.299,87 zł, odsetki ustawowe w wysokości 4.073,57 zł oraz koszty procesu 1.108,97 zł.

Powódka wystąpiła nadto o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz zwrotu kosztów procesu.

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie
na jej rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 30 października 2017 roku, w sprawie prowadzonej pod sygnaturą akt II C 873/16, Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi oddalił powództwo (punkt 1), odstąpił od obciążenia powódki kosztami procesu (punkt 2) oraz przyznał i nakazał wypłacić ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi kwotę 1.476 zł, w tym 23% VAT, radcy prawnemu K. Z. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu (punkt 3).

Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych:

Wyrokiem z dnia 28 listopada 2011 roku, wydanym w sprawie o sygnaturze akt XVIII Cupr 1638/11, Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi zasądził od J. J. na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej im. F. S. w G. kwotę 4.299,87 zł z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym za okres od dnia 10 lutego 2011 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 671,97 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wyrokiem z dnia 21 maja 2012 roku wydanym w sprawie o sygn. akt
III Ca 306/12, na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi
-Ś. w Ł. z dnia 28 listopada 2011 roku (sygn. akt XVIII Cupr 1638/11), Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił apelację (punkt 1) oraz zasądził od J. J. na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej im. F. S. w G. kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego (punkt 2).

Postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2012 roku wydanym w sprawie o sygn. akt III Ca 306/12, Sąd Okręgowy w Łodzi nadał klauzulę wykonalności rozstrzygnięciu zawartemu w punkcie 2 wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 maja 2012 roku (punkt 1) i zasądził od J. J. na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej im. F. S. w G. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania klauzulowego (punkt 2).

W toku postępowania o egzekucję roszczeń pieniężnych prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi - Widzewa w Łodzi J. Z. pod sygnaturą akt Km 1150/13 na podstawie w/w tytułów wykonawczych, od powódki wyegzekwowano łącznie 104,52 zł, z czego wierzycielowi przekazano 84,12 zł. Ostatnia wpłata miała miejsce w dniu 5 czerwca 2013 roku. Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2013 roku Komornik, o którym mowa, umorzył postępowanie egzekucyjne w przedmiotowej sprawie, prowadzone z wniosku wierzyciela (...) im. (...) w G. przeciwko J. J., wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Postanowieniem z dnia 17 maja 2016 roku, wydanym w sprawie o sygnaturze akt II 1 Co 9222/15, Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi nadał klauzulę wykonalności:

a)  wyrokowi z dnia 28 listopada 2011 roku, wydanemu przez Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygnaturze akt XVIII Cupr 1638/11,

b)  punktowi 2 wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 maja 2012 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt III Ca 306/12,

c)  punktowi 2 postanowienia Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 31 sierpnia 2012 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt III Ca 306/12,

- przeciwko J. J. na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S., na którą przeszło uprawnienie Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej im. F. S. w G.. W pozostałym zakresie Sąd oddalił wniosek, a ponadto zasądził od J. J. na rzecz (...) Sp. z o.o. w S. kwotę 100 zł tytułem zwrotu opłaty od wniosku i kwotę 137 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Orzeczenie powyższe oparto
o art. 788 § 1 k.p.c..

W dniu 22 sierpnia 2016 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi M. J. skierowała do J. J., jako dłużnika, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji na wniosek wierzyciela
- (...) Sp. z o.o. w S. na podstawie tytułu wykonawczego:

a)  wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 listopada 2011 roku, wydanego w sprawie XVIII Cupr 1638/11, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności dnia 31 sierpnia 2012 roku,

b)  wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 maja 2012 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt III Ca 306/12, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności dnia 31 sierpnia 2012 roku,

c)  postanowienia Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 31 sierpnia 2012 roku o nadaniu klauzuli wykonalności, wydanego w sprawie o sygnaturze akt III Ca 306/12,

d)  postanowienia Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi z dnia 17 maja 2016 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt II 1 Co 9222/15, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności dnia 23 czerwca 2016 roku.

Tego samego dnia Komornik wezwał do dokonywania potrąceń z emerytury powódki.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie złożonych do akt sprawy dowodów z dokumentów, oparł się również na zeznaniach powódki, przy czym w ocenie Sądu okoliczności faktyczne nie były między stronami sporne.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy wskazał, że postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 17 maja 2016 roku, wydane w sprawie o sygnaturze akt II 1 Co 9222/15, o nadaniu klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu na rzecz nabywcy wierzytelności, nie stanowi samodzielnego tytułu wykonawczego, który mógłby zostać pozbawiony wykonalności. Ocenie podlegało zatem żądanie powódki, co do pozbawienia wykonalności tytułów wykonawczych w postaci wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 listopada 2011 roku oraz wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 maja 2012 roku, zaopatrzonych w klauzulę wykonalności na rzecz następcy prawnego wierzyciela postanowieniem z dnia 17 maja 2016 roku.

Sąd Rejonowy stwierdził, że po powstaniu tytułów wykonawczych podlegających ocenie Sądu, co do zasadności pozbawiania ich wykonalności, nastąpiło przejście wierzytelności nimi objętych na inny podmiot. W związku ze zbyciem wierzytelności przysługującej (...) im. (...) w G. względem J. J. na rzecz (...) Sp. z o.o. w S., nabywca - pozwana w sprawie niniejszej - wystąpiła o nadanie tytułowi wykonawczemu klauzuli wykonalności na swoją rzecz, która została nadana postanowieniem z dnia 17 maja 2016 roku, a następnie nabywca wszczął postępowanie egzekucyjne w oparciu o tytuł wykonawczy opatrzony klauzulą na swoją rzecz.

Odnosząc się do podnoszonych w toku procesu przez powódkę zarzutów Sąd Rejonowy wskazał, że aby nie doszło do naruszenia powagi rzeczy osądzonej, sąd rozpoznający powództwo opozycyjne z art. 840 k.p.c. winien badać jedynie zdarzenia, których nie mógł wziąć pod uwagę sąd orzekający w postępowaniu, w którym powstał tytuł wykonawczy. W konsekwencji Sąd rozpoznający niniejszą sprawę nie jest uprawniony do badania, czy roszczenie stwierdzone tytułem wykonawczym, wywiedzione - wedle twierdzeń powódki - z łączącej ją ze (...) im. (...) w G. umowy o kartę kredytową, było przedawnione w momencie wydawania kwestionowanego wyroku ani, czy i jakie znaczenie należałoby faktowi temu w tamtym momencie przypisać, o ile fakt ów rzeczywiście miał miejsce. W ocenie Sądu Rejonowego ocenie podlegała natomiast okoliczność, czy przedawnieniu uległo roszczenie objęte kwestionowanym tytułem wykonawczym jednocześnie wskazując, że roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu przedawnia się z upływem lat dziesięciu (art. 125 § 1 zdanie pierwsze k.c.), chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli natomiast stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. Określony w art. 125 § 1 k.c. dziesięcioletni termin przedawnienia ma zatem zastosowanie do stwierdzonych wyrokiem należności głównej i roszczeń o odsetki za opóźnienie wymagalnych w chwili uprawomocnienia się wyroku. Trzyletniemu przedawnieniu ulegają natomiast stwierdzone wyrokiem roszczenia o odsetki za opóźnienie należne i wymagalne po dniu uprawomocnienia się wyroku. Sąd pierwszej instancji wskazał, że w sprawie nie doszło do przedawnienia roszczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym w całości
ani w części. Egzekwowana przeciwko J. J. należność wynika z wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 listopada 2011 roku (sygn. akt XVIII Cupr 1638/11), który uprawomocnił się w dniu 21 maja 2012 roku, kiedy to Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił apelację powódki od powyższego rozstrzygnięcia (sygn. akt III Ca 306/12). Należność główna i odsetki za okres do daty wyrokowania objęte orzeczeniem Sądu Rejonowego z dnia 28 listopada 2012 roku przedawniają się zatem z upływem lat 10, licząc od 22 maja 2012 roku. Zasądzone wyrokiem z dnia 28 listopada 2011 roku dalsze odsetki
- za okres po dacie wyrokowania - przedawniają się z upływem lat trzech od dnia ich wymagalności. W niniejszej sprawie jednak, jak wskazał Sąd Rejonowy, postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2012 roku, sygn. akt III Ca 306/12, Sąd Okręgowy w Łodzi nadał klauzulę wykonalności rozstrzygnięciu zawartemu w punkcie 2 wyroku tego Sądu z dnia 21 maja 2012 roku, zaś w dniu 28 czerwca 2013 roku umorzona została egzekucja z wniosku (...) im. (...) w G. prowadzona przeciwko powódce na podstawie kwestionowanych tytułów wykonawczych
- z uwagi na jej bezskuteczność. Postanowieniem z dnia 17 maja 2016 roku, wydanym w sprawie o sygnaturze akt II 1 Co 9222/15, nadano kwestionowanym tytułom - w części, w jakiej nadają się one do egzekucji - klauzulę wykonalności na rzecz następcy - (...) Sp. z o.o. w S., na którą przeszło uprawnienie (...) im. (...) w G.. Sąd Rejonowy zaakcentował przy tym, że zważywszy na sygnaturę akt sprawy, wniosek o nadanie klauzuli na rzecz następcy wpłynął do Sądu nie później niż w dniu 31 grudnia 2015 roku. W dniu 22 sierpnia 2016 roku była już wszczęta egzekucja z wniosku (...) Sp. z o.o. w S.. W świetle powyższych okoliczności Sąd Rejonowy uznał, że pomiędzy poszczególnymi czynnościami, przedsiębranymi bezpośrednio w celu wyegzekwowania roszczenia przeciwko powódce, które przerywały bieg terminu przedawnienia roszczenia wobec powódki, w żadnym wypadku nie upłynął termin trzech lat, a zatem nie doszło do przedawnienia tego roszczenia ani w zakresie należności głównej, ani w zakresie roszczenia o odsetki. Odwołując się do poglądów Sądu Najwyższego, Sąd pierwszej instancji wskazał, że w razie cesji wierzytelności na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi oraz wszystkie właściwości, przywileje i braki; ustawodawca zakłada bowiem identyczność wierzytelności cesjonariusza z wierzytelnością cedenta.
Co do zasady nabywca wstępuje w sytuację prawną cedenta, w tym również w zakresie przedawnienia, zbycie bowiem wierzytelności nie ma znaczenia dla jego biegu. Nabywa on wierzytelność w takim kształcie, w jakim przysługiwała ona zbywcy, także pod względem „stanu” jej przedawnienia. Wobec powyższego, jak również wobec okoliczności, że egzekucja z wniosku pierwotnego wierzyciela była prowadzona na podstawie wyroku sądowego, nie zaś bankowego tytułu wykonawczego, Sąd uznał, że nabywca wierzytelności (...) Sp. z o.o. w S. może powoływać się na skutek w postaci przerwy biegu przedawnienia, wywołany wszczęciem egzekucji przez jej poprzednika prawnego w sprawie
o sygn. akt Km 1150/13. W konsekwencji powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., zaś o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w oparciu o § 4 ust. 1 i 3 w zw. z § 8 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1805) w zw. z § 22 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.

Od powyższego wyroku apelację złożyła powódka zaskarżając
go w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu strona apelująca zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1.  art. 125 § 1 k.c. poprzez jego zastosowanie w niniejszej sprawie, podczas gdy w ocenie powódki przedmiotowy przepis nie powinien mieć zastosowania, z uwagi na fakt, że dla roszczeń związanych z instrumentem i płatniczymi stosuje się 2-letni termin przedawnienia o którym mowa
w art. 6 ustawy z dnia 12 września 2002 roku o elektronicznych instrumentach płatniczych,

2.  art. 5 k.c. poprzez jego niezastosowanie i nie przyjęcie, że nabycie wierzytelności przez pozwaną stanowi nadużycie prawa podmiotowego, podobnie jak przerwanie biegu terminu przedawnienia na niecały miesiąc przed upływem terminu trzech lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 listopada 2011 roku (sygn. akt XVIII Cupr 1638/11), które wykluczyło upływ terminu przedawnienia dla części odsetek od należności głównej stwierdzonej wskazanym tytułem wykonawczym;

3.  art. 6 ustawy z dnia 12 września 2002 roku o elektronicznych instrumentach płatniczych poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie przez Sąd I instancji, że roszczenie objęte tytułem wykonawczym przedawniło
się z upływem 2 lat.

W związku z podniesionymi zarzutami powódka wniosła o zmianę wyroku poprzez pozbawienie wykonalności w całości tytułów wykonawczych oznaczonych w pozwie oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki koszów postępowania za obie instancje. Niezależnie od powyższego wniosła o przyznanie na rzecz pełnomocnika powódki kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu oraz – z ostrożności procesowej - o nieobciążanie jej obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o jej oddalenie w całości
oraz o zasądzenie od powódki zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Sąd Okręgowy w całości podziela i przyjmuje za własny ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, jak również prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego.

Sąd drugiej instancji w pełni podziela również dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę prawną zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności, że postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 17 maja 2016 roku, wydane w sprawie II 1 Co 9222/15 o nadaniu klauzuli wykonalności na rzecz nabywcy wierzytelności nie stanowi samodzielnego tytułu wykonawczego, który mógłby zostać pozbawiony wykonalności w przedmiotowym postępowaniu, jak również że w sprawie nie doszło do przedawnienia wierzytelności objętej tytułem wykonawczym w postaci wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 listopada 2011 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt XVIII Cupr 1638/11 i wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 maja 2012 roku, wydanego w sprawie o sygnaturze akt III Ca 306/12, ze względów szczegółowo wskazanych i przeanalizowanych przez Sąd Rejonowy.

W konsekwencji zbędnym jest powtarzanie za Sądem Rejonowym argumentacji przemawiającej za powyższą oceną prawną żądania powódki. Ta bowiem została przedstawiona przez Sąd pierwszej instancji w sposób wyczerpujący i kompletny.

Prawidłowo w szczególności Sąd Rejonowy przyjął i zastosował przepis
art. 125 § 1 k.c. zgodnie z treścią którego roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo przed sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu.

Sąd Rejonowy prawidło przy tym przyjął, że określony w art. 125 § 1 k.c. dziesięcioletni termin przedawnienia ma zastosowanie do stwierdzonych wyrokiem roszczeń o odsetki za opóźnienie wymagalnych w chwili uprawomocnienia się wyroku. Trzyletniemu przedawnieniu ulegają stwierdzone wyrokiem roszczenia o odsetki za opóźnienie należne i wymagalne po dniu uprawomocnienia się wyroku ( por. wyrok SN z dnia 15 stycznia 2014 r., I CSK 197/13, OSNC 2014, nr 10, poz. 106).

Podkreślić należy, że wydłużenie terminu przedawnienia do 10 lat następuje niezależnie od długości terminu przewidzianego w przepisie szczególnym dla danego rodzaju roszczeń, oczywiście z wyjątkiem roszczeń o świadczenia okresowe należne w przyszłości (art. 125 § 1 k.c.). Skutek ten, co należy podkreślić, dotyczy roszczeń ze wszystkich stosunków prawnych, zarówno gdy chodzi
o ich przedmiotowy, jak i podmiotowy charakter, a zatem dotyczy także roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jedynym warunkiem wydłużenia terminu jest „stwierdzenie roszczenia” w odpowiednim orzeczeniu, czy też ugodzie. Może to nastąpić w szczególności w wyroku zasądzającym,
jak w przedmiotowej sprawie. Tym samym prawidłowo Sąd Rejonowy ustalił,
że co do roszczenia głównego jak i odsetek zarówno wymagalnych w chwili uprawomocnienia wyroku Sądu Rejonowego jak i Sądu Okręgowego jak i odsetek przyszłych nie doszło do przedawnienia. Jeszcze raz podkreślić w tym miejscu należy, że Sąd Rejonowy prawidłowo przeanalizował i ocenił wszelkie czynności podejmowane w celu wyegzekwowania wierzytelności objętych przedmiotowymi tytułami wykonawczymi dochodząc do słusznej konkluzji, że w wyniku ich podjęcia dochodziło kolejno do przerywania biegu terminu przedawnienia, co doprowadziło ostatecznie, że te na dzień orzekania były nieprzedawnione.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu Okręgowego, nie zasługuje na uwzględnienie zarzut naruszenia przepisu art. 125 § 1 k.c. poprzez jego zastosowanie w niniejszej sprawie jak i zarzut naruszenia art. 6 ustawy z dnia 12 września 2002 roku o elektronicznych instrumentach płatniczych poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie przez Sąd pierwszej instancji, że roszczenie objęte tytułem wykonawczym przedawniło się z upływem 2 lat.

Na uwzględnienie nie zasługuje również zarzut naruszenia art. 5 k.c..

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby
się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania, przy czym zgodnie z art. 788 § 1 k.p.c. jeżeli uprawnienie lub obowiązek po powstaniu tytułu egzekucyjnego lub w toku sprawy przed wydaniem tytułu przeszły na inną osobę, sąd nada klauzulę wykonalności na rzecz lub przeciwko tej osobie, gdy przejście to będzie wykazane dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym. Tym samym nie budzi żadnych wątpliwości,
że po powstaniu tytułu wykonawczego, a nawet po wszczęciu postępowania egzekucyjnego, stwierdzony w tytule egzekucyjnym obowiązek lub uprawnienie mogą przejść na inną osobę. Brak jest jakichkolwiek argumentów przemawiających za uznaniem, że nabycie wierzytelności przez pozwaną stanowi nadużycie prawa podmiotowego, przy czym zauważyć należy, że powódka poza postawieniem zarzutu naruszenia art. 5 k.c. we wskazanym zakresie w żaden bliższy sposób nie uzasadniła swojego stanowiska wobec czego brak jest możliwości bliższego odniesienia się do stawianych zarzutów przez Sąd Okręgowy.

Wbrew twierdzeniom powódki nie stanowi również naruszenia art. 5 k.c. doprowadzenie do przerwania biegu terminu przedawnienia na niecały miesiąc przed upływem terminu trzech lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 listopada 2011 roku (sygn. akt XVIII Cupr 1638/11), które wykluczyło upływ terminu przedawnienia dla części odsetek od należności głównej stwierdzonej wskazanym tytułem wykonawczym. Przedawnienie odsetek przyszłych, niewymagalnych w dacie uprawomocnienia wyroku, zgodnie z art. 125 § 1 k.c. przedawnia się z upływem 3 lat. W tym czasie wierzyciel może dowolnie podejmować wszelkie czynności zmierzające do wyegzekwowania m.in. wierzytelności o odsetki przyszłe, niewymagalne w dacie uprawomocnienia wyroku, których konsekwencją jest przerwanie biegu terminu przedawnienia. Podkreślić przy tym należy, że przerwanie biegu terminu przedawnienia, w efekcie podjęcia stosowanych czynności następuje z mocy ustawy
art. 123 k.c., choćby to miało miejsce na jedne dzień przed upływem terminu przedawnienia. Nie ma jednak racji skarżąca, że pozwany podjął działania zmierzające do przerwania biegu terminu przedawnienia na niecały miesiąc przed upływem terminu trzech lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 listopada 2011 roku (sygn. akt XVIII Cupr 1638/11), które wykluczyło upływ terminu przedawnienia dla części odsetek od należności głównej stwierdzonej wskazanym tytułem wykonawczym. Jak słusznie bowiem zauważył Sąd Rejonowy sygnatura akt sprawy o nadanie klauzuli wykonalność na rzecz następcy prawnego, tj. (...) Sp. z o. o. wskazuje, że wniosek w tym zakresie musiał być złożony nie później niż w dniu 31 grudnia 2015 roku, a zatem blisko 4 miesiące przed upływem terminu przedawnienia, przy czym zauważyć należy, że sam wniosek o nadanie klauzuli wykonalności przerywa bieg okresu przedawnienia.

W świetle powyższego w ocenie Sądu Okręgowego zarzut naruszenia
art. 5 k.c. również nie zasługuje na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe, uznając apelację za bezzasadną, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł o jej oddaleniu.

Wobec oddalenia apelacji powódki, reprezentowanej przez pełnomocnika z urzędu, Sąd Okręgowy w punkcie 2 wyroku przyznał od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi na rzecz radcy prawnego K. Z. kwotę 369 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu apelacyjnym ustalając wysokość tych kosztów w oparciu o § 8 pkt 3 w zw. z § 16 pkt 1 ppkt 1 i § 4 pkt 3 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. 2016.1715 ze zm.).

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. uznając, że w sprawie zachodzą przesłanki uzasadniające odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu cywilnego, w szczególności wobec subiektywnego przekonania powódki o zasadności wniesionej apelacji jak również z uwagi
na jej sytuację materialną oraz zdrowotną.