Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 27 stycznia 2014r.

Sąd Rejonowy w Oławie VIII Zamiejscowy Wydział Rodzinny i Nieletnich z siedzibą w S. w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Placety

Protokolant: Urszula Piątkowska

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2014r. w Strzelinie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej J. P. (1) reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową M. P.

przeciwko S. B. (1)

o alimenty

Postanawia:

I.  umorzyć postępowanie;

II.  nie obciążać pozwanego kosztami postępowania w niniejszej sprawie;

III.  przyznać od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. T. kwotę w wysokości 73,80 zł. (wraz z podatkiem Vat) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przedstawicielce ustawowej małoletniej powódki z urzędu.

Sygn. akt VIII RC 206/13

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. J. P. pozwem z dnia 28 października 2013 roku (data wpływu) skierowanym przeciwko pozwanemu S. B. (1) wniosła o zasądzenie od pozwanego tytułem alimentów na rzecz małoletniej J. P. (1) kwoty po 1000 zł miesięcznie, płatnych z góry do rąk matki małoletniej powódki , w terminie do 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z rat. Nadto, wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki wskazała, że pozwany S. B. (1) jest ojcem małoletniej J. P. (1). Przedstawicielka ustawowa podała, że z ponad 4 letniego nieformalnego związku z pozwanym w dniu (...) urodziła córkę J. P. (1). Od momentu narodzin córki pozwany dobrowolnie zapłacił jej jednorazowo 400 zł, ponadto czasami kupował córce mleko i pieluchy. Jednakże od 05 października 2013 roku nie odwiedza córki a na prośby o pomoc przy zajmowaniu się córką zawsze odmawia. Matka małoletniej wskazała, że pozwany nie przekazał jej także na córkę żadnych pieniędzy.

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki wskazała, że potrzeby dziecka są duże składają się na nie min. wydatki na żywność w tym mleko sztuczne i odżywki, zakupy pieluch i środków higienicznych, odzież i inne wydatki związane z zakupem leków, szczepionki, wyjazdy do lekarza pediatry oraz innymi nie stałymi potrzebami dziecka. Matka małoletniej powódki szacuje przeciętny miesięczny koszt utrzymania małoletniej szacuje na kwotę 1000 zł. Ponadto wskazuje, że obecnie cały ciężar utrzymania wychowania dziecka spoczywa na niej. Matka małoletniej powódki wskazała, że w czerwcu 2013 roku ukończyła Szkołę Ponadgimnazjalną nr 2 w L. (...) – Technikum (...). Obecnie jest zarejestrowana w PUP w S. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Nie posiada żadnych dochodów i jest na utrzymaniu swoich rodziców u których zamieszkuje wraz z córką. Przedstawicielska ustawowa małoletniej powódki wskazała, że z informacji jakie posiada pozwany jest zatrudniony w firmie (...), jednakże nie zna zarobków pozwanego.

Pozwany S. B. (2), na posiedzeniu rozprawy w dniu 13 stycznia 2014 roku ( k. 30) w sprawie o sygn. VIII RC 206/13, uznał żądnie pozwu do kwoty po 500 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniej córki , począwszy od dnia 1 stycznia 2014 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w niniejszej sprawie :

Małoletnia powódka J. P. (1) urodziła się dnia (...) w S.. Małoletnia jest córką M. P. i pozwanego S. B. (1).

( dowód: - odpis zupełny aktu rodzenia mał. J. P. - k.33 )

Małoletnia J. P. (1) ma obecnie 5 miesięcy i pozostaje pod stałą opieką matki. Małoletnia ma atopowe zapalenie skóry, nie choruje przewlekle. Małoletnia rozwija się prawidłowo. Na koszt utrzymania córki, matka wydatkuje kwotę: ok. 100-150 zł za zakup kosmetyków, ok. 250 zł za zakup środków czystości, ok. 300-350 zł za zakup wyżywienia oraz ok. 200 zł za zakup odzieży dla małoletniej.

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. P. obecnie nie pracuje, zarejestrowana jest w PUP w S. bez prawa do zasiłku. W czerwcu 2013 roku ukończyła Szkolę Ponadgimnazjalną nr 2 w L. (...) - Technikum (...). Matka wraz z małoletnią córką mieszka u swoich rodziców, którzy wspierają ją finansowo. Jedyny dochód jaki otrzymała to jednorazowa zapomoga z opieki społecznej z tytułu urodzenia dziecka, zasiłek rodzinny oraz jednorazowy dodatek do zasiłku rodzinnego.

( dowód: - przesłuchanie informacyjne przedstawicielki ustawowej mał. powódki M. P. - k.30;

- zaświadczenie z PUP z dnia 28.10.2013r. –k. 6;

- zaświadczenie z US z dnia 28.10.2013r. –k.7

- decyzja Gminy W. K. –k.8-10 )

Pozwany S. B. (1) pracuje jako operator maszyn w zakładzie (...) za wynagrodzeniem ok. 1600 zł miesięcznie, na podstawie umowy o pracę. Pozwany otrzymuje 15,50 zł brutto za godzinę pracy. Pozwany dodatkowo otrzymuje premię procentową w wysokości 35% wynagrodzenia i dodatek za dojazdy do pracy w kwocie 240 zł miesięcznie. Premia uzależniona jest od wydajności, jakości i ilości reklamacji. Premia jest co miesięczna ale nie w pełni 35% wynagrodzenia. Pozwany nie posiada innych małoletnich dzieci na utrzymaniu. Obecnie mieszka wraz z dzieckiem i matką dziecka. Wcześniej mieszkał u swoich rodziców gdzie dokładał się do kosztów utrzymania w wysokości ok. 400-500 zł miesięcznie na rachunki oraz ok. 200 zł tygodniowo na żywność.

Sąd zważył, co następuje :

M. prawną podstawą żądania pozwu o alimenty jest art. 133 § 1 k.r.i.o., zgodnie z treścią którego rodzice obowiązani są doświadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Obowiązek alimentacyjny każdego z rodziców względem dziecka istnieje niezależnie od tego, czy pochodzi ono z małżeństwa, czy też jest dzieckiem pozamałżeńskim. W tym ostatnim przypadku obowiązek alimentacyjny istnieje od chwili urodzenia dziecka, a nie dopiero od daty jego uznania lub sądowego ustalenia ojcostwa. Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą małoletnie dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Konsekwencją tej zasady jest to że rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie, tylko na tej podstawie, że wykonanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar.

Zgodnie z treścią art. 135 k.r. i o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka , które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie i wychowanie.

Zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, z drugiej strony zaś możliwości zarobkowe i majątkowe uprawnionego. Zgodnie z treścią uchwały Sądu Najwyższego z dnia 1 lipca 1974 r. (III CZP 41/47, OSN 1975, poz. 76 ) określenie wysokości alimentów od każdego z rodziców na rzecz dziecka stanowi wypadkową usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego oraz wkładu osobistych starań rodzica o utrzymanie i wychowanie dziecka. Spoczywający na rodzicach obowiązek dostarczania środków utrzymania i wychowania trwa do póty, dopóki nie zdobędzie możliwości samodzielnego utrzymania się stosownie do swoich uzdolnień, predyspozycji, kwalifikacji zawodowych czyli do chwili usamodzielnienia się i to niezależnie od osiągniętego wieku. Uzyskanie pełnoletności nie zmienia bowiem sytuacji prawnej dziecka w zakresie alimentów, jeżeli dziecko pobiera naukę w szkole lub na uczelni i na czas nią przeznaczony wykorzystuje rzeczywiście na zdobycie kwalifikacji zawodowych ( orz. SN z dn. 16.12.1987 r. ).

W niniejszej sprawie bezspornym jest fakt, iż małoletnia powódka J. P. (1), chociażby z uwagi na swój wiek, nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie oraz nie posiada majątku, z którego dochody pozwalałby na pokrycie jej kosztów utrzymania i wychowania. Dlatego też, zdaniem Sądu, roszczenie małoletniej powódki o zasądzenie alimentów co do zasady zasługiwało na uwzględnienie, natomiast spornym był zakres, a dokładniej wysokość świadczeń alimentacyjnych należnych od pozwanego na rzecz małoletniego dziecka.

Stosownie do treści art. 223 k.p.c. przewodniczący powinien we właściwej chwili skłaniać strony do pojednania, zwłaszcza na pierwszym posiedzeniu, po wstępnym wyjaśnieniu stanowiska stron. Osnowa ugody zawartej przed sądem powinna być wciągnięta do protokołu rozprawy i stwierdzona podopisami stron. Niemożność podpisania sąd stwierdzi na protokole. Sąd może uznać za niedopuszczalne zawarcie ugody tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymieniona czynność jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Zgodnie zaś, z art. 10 k.p.c. w sprawach, w których zawarcie ugody jest dopuszczalne sąd powinien w każdym stanie postępowania dążyć do ich ugodowego załatwienia. Stosownie do treści uchwały Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1974 roku, (OSN 1974, nr 12, poz. 203), celem postępowania pojednawczego jest ugodowe załatwienie sporu w sprawach, których charakter na to zezwala. Przy realizacji tego celu aktywną rolę ma sąd, który z jednej strony powinien zachęcać do zawarcia ugody i pomagać w jej osiągnięciu , a z drugiej strony – nie dopuścić do zawarcia ugody niezgodnej z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo rażąco naruszającej usprawiedliwiony interes osób uprawnionych .

W przedmiotowej sprawie, na posiedzeniu rozprawy w dniu 13 stycznia 2014 roku, przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. P. i pozwany S. B. (1), oświadczyły zgodę na zawarcie ugody określającej wysokość świadczeń alimentacyjnych na rzecz małoletniej córki na kwotę 500 zł począwszy od dnia 01 stycznia 2014 roku płatnych do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami. Następnie, na posiedzeniu w dniu 27 stycznia 2014 roku podtrzymały chęć zawarcia ugody w przedmiocie alimentów. W ugodzie, pozwany S. B. (1) zobowiązał się łożyć na rzecz małoletniej J. P. (1) ur. (...) alimenty w kwocie po 500 (pięćset) zł miesięcznie, poczynając od dnia 01 stycznia 2014 roku, płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w ich płatności, do rąk matki M. P. jako ustawowej przedstawicielki małoletniej powódki.

Strony postępowania na rozprawie w dniu 27 stycznia 2014 roku, oświadczyły również, iż zrozumiały treść ugody i jako zgodną z oświadczeniami ich woli podpisali.

Zgodnie z treścią art. 223 k.p.c, z posiedzenia rozprawy w dniu 27 stycznia 2014 roku, w sprawie o sygn. VIII RC 206/13 spisano protokół, a osnowę ugody zawartej przed Sądem wciągnięto do protokołu, gdzie strony postępowania zgodnie podpisały treść ugody.

Dokonując kontroli ugody w niniejszej sprawie, Sąd wziął pod uwagę wszystkie istotne okoliczności danego wypadku oraz uwzględnił także całość stosunku prawnego zachodzącego pomiędzy stronami, który przez ugodę miał być uregulowany. Sąd nie dopatrzył się okoliczności czy też przesłanek, które pozwalałby na uznane ugody za niedopuszczalną w przedmiotowej sprawie. Zawarta ugoda ma formę pisemną, została zawarta przez obie strony w pełni świadomie i dobrowolnie. Nadto, z uwagi na okoliczność i miejsce jej zawarcia jest ugodą sądową, ugoda z datą pewną - stwierdzenie jej dokonania znajduje się bowiem w protokole z rozprawy toczącej się w przedmiotowej sprawie. Zawarta ugoda nie zawiera żadnych wad oświadczenia woli, mogących skutkować jej nieważnością, bądź uchyleniem się od jej skutków. W szczególności zaś strony złożyły oświadczenia woli świadomie, swobodnie podejmując decyzję, nie zaistniała pozorność, nie zachodziły również żadne błędy co do treści czynności, ani zniekształcenia woli, nadto brak było podstępu i jakiejkolwiek groźby bezprawnej.

Wobec zawarcia przez strony postępowania ugody w przedmiotowej sprawie Sąd, na podstawie art. 355§1 k.p.c. , umorzył postępowanie, albowiem dalsze prowadzenie postępowania stało się zbędne, o czym orzekł w pkt I postanowienia.

Orzeczenie o kosztach procesu oparto na treści art. 102 k.p.c., o czym orzeczono w pkt. II postanowienia. Odstępując o d obciążenia pozwanego kosztami w niniejszej sprawie , Sąd miał na uwadze jego sytuację zarobkową i rodzinną.

Natomiast, orzeczenie o kosztach w zakresie pomocy prawnej udzielonej z urzędu przedstawicielce ustawowej mał. powódki zostało ustalone w oparciu o §19 w zw. z § 7 pkt. 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokacie oraz ponoszenia przez Skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. nr 163 poz.1348 ) o czym orzeczono w pkt III orzeczenia. Stosownie do treści § 2 ust. 3 w/w rozporządzenia stawkę minimalną w wysokości 60 zł powiększono o stawkę podatku od towaru i usług tj. o 23 %, co łącznie stanowi kwotę w wysokości 73,80 zł. W przedmiotowej sprawie, Sąd nie znalazł okoliczności by zwiększyć stawkę minimalną za czynności adwokackie albowiem nie uzasadnia tego ani stopień skomplikowania sprawy ani nakład pracy pełnomocnika.

Mając na uwadze powyższe , orzeczono jak w sentencji postanowienia.