Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Tomasz Zieliński

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.– Urszuli Bolik, Elżbiety Biernackiej

po rozpoznaniu w dniu 31.08.2018 r., 25.09.2018 r. sprawy

Ł. Ł.

ur. (...) w G.

syna A. i J. z d. K.

skazanego:

1.  Prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 01.12.2017 r. w sprawie sygn. akt IIK 255/17 obejmującego wyroki w sprawach:

a)  IIK 547/13 SR w Giżycku z dnia 28.09.2016 r., na mocy którego za przestępstwo z art. 178a§1 kk popełnione w dniu 24.07.2013 r. skazany został na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym oraz na podstawie art. 42§2 kk środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, a nadto na podstawie art. 49§2 kk świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 2.500,00 zł;

b)  IIK 3/16 SR w Giżycku z dnia 25.01.2017 r., na mocy którego za przestępstwo z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk popełnione w okresie od 28.05.2014 r. do 10.06.2015 r. skazany został na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych przy przyjęciu, że jedna stawka dzienna równa się kwocie 40 zł. Wykonanie tak orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 4 lat;

c)  IIK 496/16 SR w Giżycku z dnia 28.03.2017 r., na mocy którego za przestępstwo z art. 284§2 kk w zw. z art. 12 kk popełnione w okresie od maja 2015 r. do 31.07.2015 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres lat 3.

Łącząc na podstawie art. 568a§1 pkt 2 kpk w zw. z art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 kk, art. 87§1 kk, art. 89§1b kk orzeczone opisanymi wyżej wyrokami kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzono karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności zaliczając na podstawie art. 577 kpk na jej poczet okres kary dotychczas odbytej w sprawie IIK 574/13.

2.  Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 28.12.2017 r. w sprawie sygn. akt IIK 272/16 za przestępstwo z art. 177§1 kk w zw. z art. 178§1 kk popełnione w dniu 24.07.2013 r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 42§2 kk środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat.

Orzeka

I.  Na podstawie art. 568a§1 pkt 2 kpk, art. 569§1 kpk w zw. z art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 kk i art. 90§1 i 2 kk łączy wyroki opisane w pkt 1 (w sprawie IIK 255/17) i w pkt 2 (w sprawie IIK 272/16) w części orzeczonych nimi kary łącznej pozbawienia wolności i kary pozbawienia wolności oraz wyroki opisane w pkt 1 ppkt a (w sprawie IIK 547/13) i w pkt 2 (w sprawie IIK 272/16) w części orzeczonych nimi środków karnych i wymierza skazanemu Ł. Ł. karę łączną 1 (jeden) rok i 9 (dziewięć) miesiące pozbawienia wolności oraz jako łączny środek karny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 (pięć) lat.

II.  Na podstawie art. 577kpk na poczet orzeczonej w pkt I powyższego wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres kary dotychczas odbytej w sprawie IIK 255/17.

III.  Na podstawie art. 576§1kpk stwierdza, iż połączone wyroki w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu.

IV.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. W. tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego wykonywaną z urzędu kwotę 144,00 zł powiększoną o kwotę 33,12 zł stanowiącą 23% podatek VAT tj. łącznie kwotę 177,12 (sto siedemdziesiąt siedem 12/100) zł.

V.  Kosztami postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 142/18

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników rozprawy głównej Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ł. Ł. został skazany:

1.  Prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 01.12.2017r. w sprawie sygn. akt IIK 255/17 obejmującym:

a)  wyrok w sprawie IIK 547/13 SR w Giżycku z dnia 28.09.2016 r., na mocy którego za przestępstwo z art. 178a§1 kk popełnione w dniu 24.07.2013 r. skazany został na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym oraz na podstawie art. 42§2 kk środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, a nadto na podstawie art. 49§2 kk świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 2.500,00 zł;

b)  wyrok w sprawie IIK 3/16 SR w Giżycku z dnia 25.01.2017 r., na mocy którego za przestępstwo z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk popełnione w okresie od 28.05.2014 r. do 10.06.2015 r. orzeczono karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych przy przyjęciu, że jedna stawka dzienna równa się kwocie 40 zł. Wykonanie tak orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 4 lat;

c)  wyrok w sprawie IIK 496/16 SR w Giżycku z dnia 28.03.2017 r., na mocy którego za przestępstwo z art. 284§2 kk w zw. z art. 12 kk popełnione w okresie od maja 2015 r. do 31.07.2015 r. orzeczono karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres lat 3.

Łącząc na podstawie art. 568a§1 pkt 2 kpk w zw. z art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 kk, art. 87§1 kk, art. 89§1b kk tak orzeczone kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzono karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 577 kpk zaliczono okres kary dotychczas odbytej w sprawie IIK 574/13 (dowód: akta sprawy IIK 255/17 w szczególności wyrok

łączny k. 21, którego odpis dołączono na k. 7; akta sprawy IIK 547/13 w szczególności wyrok k. 343, którego odpis dołączono na k. 29).

2.  Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 28.12.2017 r. w sprawie sygn. akt IIK 272/16 za przestępstwo z art. 177§1 kk w zw. z art. 178§1 kk popełnione w dniu 24.07.2013 r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 42§2 kk środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat (dowód: akta sprawy IIK 272/16 w szczególności wyrok k. 611, którego odpis dołączono na k. 5, wyrok SO w Olsztynie w sprawie VII Ka 226/18 k. 644, którego odpis dołączono na k. 6).

Zarządzeniem z dnia 18.04.2018 r. na podstawie art. 570 kpk wszczęto z urzędu postępowanie o wydanie wyroku łącznego w stosunku do skazanego Ł. Ł. skazanego wyżej opisanymi wyrokiem łącznym w sprawie IIK 255/17, wyrokiem w sprawie IIK 272/16 zaś podczas rozprawy w dnu 31.08.2018 r. wszczęto również z urzędu postępowanie obejmujące wyrok w sprawie IIK 547/13 z dnia 28.09.2016 r. w części dotyczącej orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, nie objętego wyrokiem łącznym w sprawie IIK 255/17 (dowód: zarządzenia k. 2, protokół rozprawy k. 28v).

Aby zaistniały przesłanki do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym, muszą być spełnione zarówno warunki procesowe jak i materialnokarne. Podstawowym warunkiem procesowym wynikającym z art. 569§1kpk jest wymaganie prawomocności skazań podlegających łączeniu. Warunki materialnokarne do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym określone są natomiast w art. 85-91 kk. Przepis art. 85§1kk nie określa podstaw wymiaru kary łącznej, przewidując jedynie warunek tożsamości rodzajowej kar wymierzonych za przypisane temu samemu sprawcy przestępstwa oraz alternatywny warunek różnorodności rodzajowej wymierzonych kar, wobec których ustawodawca wskazuje, iż podlegają one łączeniu. Natomiast art. 85§2kk odnosi się do podstaw wymiaru kary łącznej. Z przepisu tego wynika, że nie mogą stanowić podstawy wymiaru kary łącznej kara lub kary jednostkowe niepodlegające wykonaniu oraz kara lub kary łączne niepodlegające wykonaniu. Określona w ten sposób negatywna przesłanka wymiaru kary łącznej przesądza o tym, że nie orzeka się kary łącznej na podstawie kary lub kar jednostkowych bądź też kary lub kar łącznych spełniających przesłanki określone w art. 85§1kk, jeżeli nie podlegają one wykonaniu. Kolejna negatywna przesłanka została określona w dodanym do art. 85kk §3, zgodnie z którym jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu. Przesłanka ta aktualizuje się zatem wówczas, gdy sprawca popełnia kolejne przestępstwo, za które orzeczona zostaje kara spełniająca warunki wymiaru kary łącznej, po rozpoczęciu oraz przed zakończeniem wykonywania innej kary jednostkowej wymierzonej sprawcy wcześniej lub kary łącznej. Tak, więc dla zaistnienia tej przesłanki negatywnej znaczenie ma sposób określenia momentu „rozpoczęcia” wykonywania kary oraz moment „zakończenia” jej wykonywania. W przypadku kary pozbawienia wolności rozpoczęcie jej wykonania następuje z chwilą przystąpienia do wykonania tej kary, zaś zakończenie z momentem wykonania tej kary.

W sprawie niniejszej stwierdzić należy, iż przywołane wyżej wyroki są prawomocne, a więc spełniony jest warunek określony w art. 569§1kpk.

Wyroki te spełniają również przesłanki materialnokarne, gdyż orzeczone nimi kara łączna pozbawienia wolności i kara pozbawienia wolności oraz środki karne zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych podlegają wykonaniu w całości lub w części (dowód: odpis obliczenia kary w sprawie IIK 272/16 k. 26, odpis obliczenia kary w sprawie IIK 255/17 k. 27, odpis wyroku w sprawie IIK 547/13 k. 27, odpis wyroku SO w Olsztynie w sprawie VII Ka 80/17 utrzymujący w mocy wyrok w sprawie IIK 447/13 k. 30, odpisy zawiadomień o wykonaniu środka karnego k. 31, k. 32, informacja o pobytach i orzeczeniach k. 36).

Z opinii o skazanym wynika, że karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną prawomocnym wyrokiem łącznym SR w Giżycku z dnia 01.12.2017 r. w sprawie sygn. akt IIK 255/17 skazany zaczął odbywać poczynając od dnia 25 maja 2018 r. zaś jej koniec przypada na dzień 28 kwietnia 2019 r., w którym to dniu zacznie odbywać karę 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem SR w Giżycku z dnia 28.12.2017 r. w sprawie IIK 272/16. Środek karny orzeczony w sprawie IIK 547/13 skazany będzie natomiast odbywał w okresie od 20 listopada 2017 r. do 19 listopada 2019 r. Nie zaszła zatem w wymienionych sprawach negatywna przesłanka materialnokarna określona w art. 85§2kk (opinia k. 35, odpisy zawiadomień o wykonaniu środka karnego k. 31, k. 32).

Jednocześnie Ł. Ł. przestępstwo, za które został skazany wyrokiem SR w Giżycku z dnia 28.12.2017 r. w sprawie IIK 272/16 popełnił w dniu 24.07.2013 r. i tym samym dopuścił się go przed rozpoczęciem wykonywania kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym SR w Giżycku w sprawie IIK 255/17 z dnia 01.12.2017 r., a zatem nie wystąpiła również przeszkoda, o której mowa w art. 85§3 kk do wydania wyroku łącznego (dowód: opinia o skazanym wraz z informacją o pobytach i orzeczeniach k. 35-37).

Zgodnie z art. 86§1kk dolną granicę kary łącznej wyznacza najwyższa z kar wymierzonych jednostkowo, co odpowiada systemowi absorpcji, zaś górną granicę tworzy suma wymierzonych kar jednostkowych, co odpowiada systemowi kumulacji oraz górna granica tego rodzaju kary przewidziana w tym przepisie. Stosownie zaś do art. 85a kk Sąd orzekając karę łączną bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zarówno w orzecznictwie jak i w literaturze prawniczej zgodnie podkreśla się, że przepisy określające zasady orzekania kary łącznej nie mają kategorycznej wymowy w kwestii nakazu kierowania się wyłącznie dyrektywą pełnej absorpcji w odniesieniu do każdego skazanego, nie ma również żadnych podstaw do twierdzenia, że wyrok łączny powinien zawsze powodować poprawę sytuacji skazanego. Niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy, jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia. Na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno również raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Jak wskazano wyżej, całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (zob. wyrok SA w Lublinie z dnia 16.03.2010r., II AKa 57/10, LEX nr 583690; wyrok SA w Lublinie z dnia 25.03.2010r., II AKa 59/10, LEX nr 658856; wyrok SA w Katowicach z dnia 20.05.2008r., II AKa 129/08, Biul.SAKa 2008/3/8; wyrok SN z dnia 19.03.2008 r., IV KK 45/08; wyrok SA w Łodzi z dnia 27.11. 2008r., II AKa 198/08; wyrok SA w Łodzi z dnia 18.11.2008r., II AKa 178/08; por. A. Marek, Komentarz, Kodeks karny , Warszawa 2004, s. 293).

Wymierzając w sprawie niniejszej skazanemu na skutek połączenia kar pozbawienia wolności, karę łączną 1 roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności, Sąd kierował się częściowo zasadą absorpcji (najsurowsza kara jednostkowa, którą jest kara łączna została wymierzona w wysokości 1 rok i 3 miesięcy pozbawienia wolności), a częściowo zasadą kumulacji (suma kar jednostkowych to 2 lata i 1 miesiąc pozbawienia wolności). Stosując przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności zasadę mieszaną, Sąd uwzględnił wysoki stopień zawinienia skazanego, wagę popełnionych czynów, a także znaczny stopień ich społecznej szkodliwości. Równocześnie, w ocenie Sądu, w sprawie powyższej nie zachodzą żadne szczególne względy, które uzasadniałyby zastosowanie zasady pełnej absorpcji.

Kierując się przepisem art. 90§2 kk w związku z tym, że wyrokiem łącznym w sprawie IIK 255/17 połączono tylko karę ograniczenia wolności w wymiarze 10 miesięcy, orzeczoną wyrokiem z dnia 28.12.2017 r. w sprawie IIK 272/16 zaś w pozostałym zakresie m.in. odnośnie orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat na podstawie art. 576 kpk pozostawiono do odrębnego wykonania oraz ustalenia, że środek ten nie został wykonany wszczęto z urzędu postępowanie w tej części powyższego wyroku i sąd połączył ten środek karny ze środkiem karnym zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonym w rozmiarze 4 lat w sprawie IIK 272/16 wyrokiem z dnia 28.12.2017 r. Stosując odpowiednio przepisy o karze łącznej, a nadto uwzględniając powody, które wskazano wyżej sąd kierując się zasadą mieszaną łącząc powyższe środki karne orzekł jako łączny środek karny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat.

Na niekorzyść skazanego ewidentnie przemawia także jego dotychczasowa wielokrotna karalność. W stosunkowo krótkim okresie czasu skazany dopuścił się wielu przestępstw o dużym ciężarze gatunkowym, co niewątpliwie świadczy o daleko posuniętym procesie jego demoralizacji i konieczności resocjalizacji w drodze kary izolacyjnej (karta karna k. 10-11).

Jako okoliczność przemawiającą na korzyść Ł. Ł. Sąd wziął pod uwagę dobrą opinię o nim z zakładu karnego, która dowodzi, że dotychczas przeprowadzony wobec niego proces resocjalizacji w warunkach izolacyjnych przebiega w sposób prawidłowy i daje podstawy do pozytywnej prognozy na przyszłość (opinia o skazanym k. 35).

Reasumując, Sąd doszedł do przekonania, że zastosowanie zasady mieszanej tj. częściowej absorpcji i częściowej kumulacji, jest w pełni uzasadnione zaś wymierzona kara łączna pozbawienia wolności oraz łączny środek karny spełnią cele w zakresie prewencji indywidualnej, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej Sąd zaliczył skazanemu okres kary dotychczas odbytej w sprawie sygn. akt IIK 255/17 SR w Giżycku od dnia 25.05.2018 r.

W oparciu o treść art. 576§1kpk Sąd orzekł o odrębnym wykonaniu połączonych wyroków w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym.

O wynagrodzeniu należnym obrońcy ustanowionemu z urzędu adw. K. W. orzeczono zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. – Prawo o adwokaturze (t. j.: Dz. U. z 2009r., Nr 146 poz. 1188 ze zm.) w zw. z § 17 ust. 5 i §20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2016, poz. 1714).

Kosztami postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obciążono Skarb Państwa.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

(...) (...)