Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Monika Tymosiewicz

przy udziale oskarżyciela publicznego asp. szt. J. L.

po rozpoznaniu w dniu 12 września 2018 r.

sprawy A. S., ur. (...) w M., córki J. i G. z domu S.

obwinionej z art. 77kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionej

od wyroku Sądu Rejonowego w Nidzicy z dnia 15 czerwca 2018 r., sygn. akt II W 610/17

I zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że obwinioną A. S. uniewinnia od popełnienia zarzucanego jej czynu,

II koszty postępowania w sprawie ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt VII Ka 814/18

UZASADNIENIE

A. S. została obwiniona o to , że w dniu 25 września 2017 roku około godziny 17: 00 w miejscowości N. na ulicy (...) przed budynkiem wielorodzinnym nr (...), nie zachowała zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu psa,

tj. o wykroczenie z art. 77 kw.

Sąd Rejonowy w Nidzicy wyrokiem z dnia 15 czerwca 2018 r. w sprawie II W 610/17

I obwinioną A. S. uznał za winną popełnienia zarzucanego jej wykroczenia z art. 77 kw i za to skazuje ją i na podstawie art. 77 kw wymierza karę nagany.

II na zasadzie art. 17 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) oraz art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwolnił obwinioną od kosztów sądowych.

Powyższy wyrok w całości zaskarżyła obrońca obwinionej i zarzuciła mu:

1/ obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 kpk poprzez ocenę zeznań M. F. jako wiarygodne w sytuacji gdy osoba ta jest skonfliktowana z obwinioną a tylko ona potwierdza, że przedstawiony na zdjęciach pies należy do obwinionej,

2/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na treść wyroku polegający na przyjęciu, że:

- na wszystkich zdjęciach załączonych do akt sprawy na których widać luzem biegającego psa znajduje się pies obwinionej, w sytuacji gdy zdjęcia te są czarno-białe, bardzo słabej jakości i wykonane ze znacznej odległości, a ponadto przesłuchani w sprawie świadkowie, nie potwierdzili by na zdjęciach tych znajdował się pies obwinionej,

- zdjęcia załączone do akt sprawy zostały wykonane w dniu 25 września 2017r. w sytuacji gdy nie ma na tę okoliczność żadnego dowodu, a sama M. F. będąc przesłuchiwana przed Sądem nie była w stanie określić daty, kiedy zdjęcia zostało wykonane.

Wskazując powyższe zarzuty skarżąca wniosła o zmianę wskazanego wyroku poprzez uniewinnienie obwinionej od popełnienia zarzucanego jej czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja w zakresie postulatu uniewinnienia oskarżonej zasługuje na podzielenie.

W ocenie Sądu Okręgowego brak jest podstaw do uznania oskarżonej za winną popełnienia tak zarzucanego jej czynu. Tym samym zgodzić się należało ze skarżącą co do tego, że w istocie nie było podstaw do zanegowania wyjaśnień A. S., w których wskazała, że swojego psa trzymała na smyczy.

Wobec treści apelacji zauważyć należy, że twierdzenia M. F., która obciążała obwinioną miały potwierdzić załączone do akt zdjęcia. Trafnie jednakże zauważyła skarżąca, że są one bardzo złej jakości i zostały wykonane ze znacznej odległości. Co istotne, M. F. nie potrafiła odpowiedzieć kiedy zostały wykonane zdjęcia dołączone do akt i czy wszystkie były wykonane w tym samym czasie. Ponadto wymieniona nie dysponuje obecnie oryginałami tych zdjęć i nie ma telefonu, którym te zdjęcia wykonała.

Powyższe powoduje, że przedmiotem analizy w zakresie wskazanym w wniosku o ukaranie mogło być faktycznie zachowanie A. S. związane z sytuacja gdy w jej towarzystwie przebywały jej znajome albowiem o takim zdarzeniu relacjonowała M. F. w swoich zeznaniach- k.5. Tymczasem K. P. zeznała, że pies który znajduje się na tych zdjęciach ma inny ogon, niż pies należący do obwinionej, wskazała bowiem, że pies obwinionej ma długi zakręcony ogon natomiast pies widoczny na zdjęciu ma krótszy ogon. Natomiast Z. W. zeznała, że nie jest w stanie stwierdzić, czy pies widoczny na zdjęciach należy do obwinionej i potwierdziła jednak, że pies obwinionej jest rudy i mały. Wymienione przy tym nie były przekonane co do tego, że w czasie zdarzenia A. S. faktycznie nie trzymała psa na smyczy. Wreszcie tak obwiniona jak i świadkowie potwierdzili, iż przed blokiem, w którym zamieszkują często biegają bezpańskie psy i być może na zdjęciach uwidoczniony jest właśnie jeden z tych psów.

W ocenie Sądu Okręgowego brak było podstaw do zakwestionowania tych relacji tylko z tego powodu, że złożyły je znajome obwinionej. Również świadek M. P., który jest dzielnicowym nie był w stanie określić, czy pies uwidoczniony na zdjęciach należy do obwinionej.

Decydujące jednakże znaczenie dla rozstrzygnięcia ma analiza zdjęć jak na k.8 i 10 akt. Zgodzić się bowiem należy z obrońcą obwinionej, że pomimo słabej jakości materiału fotograficznego sposób ułożenia ciała obwinionej i charakterystyczny sposób w jaki trzyma rękę świadczy o tym, że trzyma w ręku smycz, co koresponduje z jej wyjaśnieniami jak na k.49-49 odw.

Tym samym nie można uznać, że w dniu 25 września 2017 roku około godziny 17: 00 w miejscowości N. na ulicy (...) przed budynkiem wielorodzinnym nr (...) A. S. nie zachowała zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu psa.

Na marginesie zauważyć także należy, że nawet hipotetycznie zakładając, że w sytuacji jak na zdjęciach na k.8i10 pies należący do obwinionej nie jest trzymany przez nią na smyczy a wobec tego, że M. F. zrobiła zdjęcia z okna i przebywając w swoim mieszkaniu nie była zagrożona ze strony bezpańskich psów oraz to, że na zdjęciu ( k.10) widoczne jest również i dziecko, które w żaden sposób nie jest zagrożone zachowaniem psa, to zachowanie A. S. pozbawione jest znamienia z art.1§1 kw, który to przepis wymaga aby czyn był społecznie szkodliwy. Wymienione powyżej okoliczności zdecydowanie sprzeciwiają się wnioskowi aby przedmiotowe zdarzenie było mogło być uznane za społecznie szkodliwe.

Mając powyższe na uwadze zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że obwinioną A. S. uniewinniono od popełnienia zarzucanego jej czynu- art.437§2 kpk, art.438pkt1-3 kpk w zw. z art.109§2 kpw.

Na podstawie art.119§2pkt 1 kpw koszty postępowania w sprawie ponosi Skarb Państwa.