Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w III Wydziale Cywilnym w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Szymon Stępień

Protokolant: Adrianna Szczodrowska

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa W. P.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki akcyjnej w W. na rzecz powoda W. P. kwotę 10.491,80 zł (dziesięć tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt jeden złotych osiemdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tej kwoty od 28 września 2015 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki akcyjnej w W. na rzecz powoda W. P. kwotę 10.409,91 zł (dziesięć tysięcy czterysta dziewięć złotych dziewięćdziesiąt jeden groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tej kwoty od 28 września 2015 roku do dnia zapłaty;

III.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki akcyjnej w W. na rzecz powoda W. P. kwotę 6.842 zł (sześć tysięcy osiemset czterdzieści dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwoty: 538 zł (pięćset trzydzieści osiem złotych) tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej oraz 180,54 zł (sto osiemdziesiąt złotych pięćdziesiąt cztery grosze) tytułem nieuiszczonych wydatków.

Sygn. akt III C 1107/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 5 czerwca 2018 roku

wydanego w postępowaniu zwykłym

Pozwem z dnia 13 maja 2016 roku powód W. P. zażądał zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki akcyjnej w W. na swoją rzecz kwoty 5.050 złotych wraz z odsetkami oraz rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

W uzasadnieniu podał, że dnia 19 sierpnia 2015 roku ujawniło się uszkodzenie należącego do niego pojazdu marki A. o nr rej. (...) poprzez osadzenie się na nim pyłów i drobin związków chemicznych w wyniku ich emisji na skutek działalności Zakładów (...) Spółki akcyjnej w P.. Podniósł, że sprawca szkody ubezpieczony był z tego tytułu w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Wskazał, że koszt usunięcia uszkodzeń wynosi 7.103,83 złotych, przy czym pozwany ostatecznie odmówił zapłaty.

Nakazem zapłaty z dnia 5 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie orzekł o obowiązku zapłacenia przez pozwanego na rzecz powoda kwoty 5.050 złotych z odsetkami oraz kosztami procesu.

Powyższemu nakazowi zapłaty pozwany sprzeciwił się, zaskarżając go w całości. Wniósł o oddalenie powództwa oraz podniósł, że brak jest podstaw do przypisania mu odpowiedzialności za skutki powstałej szkody.

Innym pozwem z tego samego dnia powód W. P. zażądał zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki akcyjnej w W. na swoją rzecz kwoty 5.100 złotych wraz z odsetkami oraz rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

W uzasadnieniu podał, że dnia 19 sierpnia 2015 roku ujawniło się uszkodzenie należącego do niego pojazdu marki V. o nr rej. (...) poprzez osadzenie się na nim pyłów i drobin związków chemicznych w wyniku ich emisji na skutek działalności Zakładów (...) Spółki akcyjnej w P.. Podniósł, że sprawca szkody ubezpieczony był z tego tytułu w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Wskazał, że koszt usunięcia uszkodzeń wynosi 6.436,21 złotych, przy czym pozwany ostatecznie odmówił zapłaty.

Nakazem zapłaty z dnia 5 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie orzekł o obowiązku zapłacenia przez pozwanego na rzecz powoda kwoty 5.050 złotych z odsetkami oraz kosztami procesu.

Powyższemu nakazowi zapłaty pozwany sprzeciwił się, zaskarżając go w całości. Wniósł o oddalenie powództwa oraz podniósł, że brak jest podstaw do przypisania mu odpowiedzialności za skutki powstałej szkody.

Pismem z 8 lutego 2018 roku powód zmienił powództwo w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwot: 10.491,80 złotych tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki A. (...) oraz 10.409,91 złotych tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki V..

Postanowieniem z 21 kwietnia 2017 roku sąd zarządził połączenie obu spraw do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

W toku procesu obie strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 19 sierpnia 2015 roku doszło do emisji substancji emitowanych przez Zakłady (...). W wyniku ich działania doszło do uszkodzeń elementów nadwozia pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...), należącego do powoda. W tym zdarzeniu doszło do uszkodzenia powierzchnie zewnętrznej nadwozia. Uszkodzenia te można usunąć poprzez czynności naprawcze takie jak lakierowanie wierzchnie w odniesieniu do uszkodzeń błotników oraz renowacyjne w odniesieniu do pozostałych uszkodzeń. Koszt przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego wynosi 10.491,80 złotych. W wyniku tego samego zdarzenia doszło także do uszkodzeń elementów nadwozia należącego również do powoda pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...). W tym zdarzeniu doszło do uszkodzenia powierzchnie zewnętrznej nadwozia. Uszkodzenia te można usunąć poprzez czynności naprawcze takie jak lakierowanie wierzchnie w odniesieniu do uszkodzeń błotników oraz renowacyjne w odniesieniu do pozostałych uszkodzeń. Koszt przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego wynosi 10.408,91 złotych.

Okoliczność częściowo bezsporna, a nadto:

-

kalkulacja naprawy, k. 8-11, 70-75;

-

dokumentacja fotograficzna, k. 40, 103;

-

opinia biegłego, k. 155-191 w zw. z k. 226;

-

przesłuchanie powoda, k. 52;

Zakłady (...) S.A. zawarły umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z pozwanym Towarzystwie (...) Spółką akcyjną w W..

Okoliczność bezsporna

Pozwany poinformował powoda o wysokości szkody częściowej w pojeździe marki A. (...) o nr rej. (...) wynoszącej 7.103,83 złotych oraz o wysokości szkody częściowej w pojeździe marki V. (...) o nr rej. (...) wynoszącej 6.436,21 złotych.

Okoliczność bezsporna, a nadto:

-

informacja o wysokości szkody, k. 12, 77;

Pismem z 30 października 2015 roku pozwany odmówił powodowi zapłaty odszkodowania z tytułu szkody w pojeździe marki A. (...). Innym pismem z tego samego dnia poinformował go również o odmowie zapłaty odszkodowania w pojeździe marki V. (...).

Okoliczność częściowo bezsporna, a nadto:

−

pismo z 28 października 2015 roku, k. 13, 78;

−

pismo z 30 października 2015 roku, k. 14, 79;

Pismami z 25 stycznia 2016 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 7.103,83 złotych tytułem kosztów naprawy pojazdu marki A. (...) oraz kwoty 6.436,21 złotych tytułem kosztów naprawy pojazdu marki V. (...). Pismem z 28 stycznia 2016 roku pozwany podtrzymał wcześniejsze stanowisko.

Okoliczność bezsporna, a nadto:

-

pismo z 25 stycznia 2016 roku, k. 16-19, 81-84;

-

pełnomocnictwo, k. 15, 80;

-

pismo z 28 stycznia 2016 roku, k. 20, 85;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w całości.

Zostało oparte na treści art. 435 § 1 k.c., zgodnie z którym prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Jednocześnie zgodnie z treścią art. 822 § 1, 2 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Mając na uwadze powyższe okoliczności powód winien był wykazać, że powstała szkoda, która została wywołana wskutek działania przedsiębiorstwa wprawianego w ruch za pomocą siły przyrody, a szkoda stanowiła normalne następstwo tej działalności, zaś przedsiębiorca zawarł z zakładem ubezpieczeń umowę odpowiedzialności cywilnej obejmującym to zdarzenie.

W ocenie sądu powyższe okoliczności powód wykazał w całości. Bezsporne w niniejszym postępowaniu było to, że dnia 19 sierpnia 2015 roku ujawniły się uszkodzenia nadwozia pojazdów marki A. (...) o nr rej. (...) oraz V. (...) o nr rej. (...), będących jego własnością. Polegały one na uszkodzeniu powierzchni zewnętrznej nadwozia oraz błotników. Z opinii biegłego wynikało, że w obu pojazdach wystąpiły uszkodzenia powłoki lakierowej, polegające na jej odbarwieniach na wszystkich elementach zewnętrznego poszycia i miejscowych wżerach na wszystkich elementach poszycia zewnętrznego. Zakres uszkodzeń wynikał także z opinii biegłego. Z treści tej opinii wynika, że uszkodzenia te związane są z działaniem agresywnego czynnika chemicznego. Okolicznością powszechnie wiadomą jest to, że w rejonie P. znaczna emisja tego rodzaju czynników dotyczy wyłącznie Zakładów (...) S.A. Przedsiębiorstwo prowadzone przez ten podmiot wprawiane jest w ruch za pomocą sił przyrody, zaś uszkodzenia zostały spowodowane przez emisję niezidentyfikowanych substancji chemicznych emitowanych przez to przedsiębiorstwo.

Na podstawie dowodu z opinii biegłego sąd ustalił, że uszkodzenia pojazdów, o których mowa wyżej, można usunąć poprzez czynności naprawcze takie jak lakierowanie renowacyjne. Koszt przywrócenia pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) do stanu poprzedniego wynosi 10.491,80 złotych. W odniesieniu zaś do uszkodzeń pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) koszt przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego wynosi 10.408,91 złotych.

W toku procesu pozwany podniósł, że koszt prac lakierniczych, ustalony przez biegłego był zawyżony. Na tę okoliczność nie przedstawił jednak żadnego dowodu, wskazując jedynie, że stawka ta winna wynosić maksymalnie 70-100 złotych za roboczogodzinę. Nie wykazał, na jakiej podstawie stawkę taką ustalił. Tymczasem z opinii biegłego wynika, że przyjęta w niej stawka wynika jest stawką średnią na obszarze S. i P. ustaloną w wyniku badań prowadzonych przez stowarzyszenie rzeczoznawców.

W związku z tym, że odpowiedzialność za powstałą w pojeździe powoda szkodę ponosi posiadacz ubezpieczenia OC zawartego z pozwanym zakładem ubezpieczeń, to zgodnie z treścią przywołanego uprzednio art. 822 § 1 k.c. odpowiedzialność tę dzieli z nim ubezpieczyciel, który w wyniku zawartej umowy zobowiązał się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, a więc m.in. powodowi. Zgodnie zaś z treścią art. 822 § 4 k.c. poszkodowany może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń, co oznacza, że z racji zawarcia umowy odpowiedzialności cywilnej, powód może dochodzić roszczenia od pozwanego.

W takim stanie rzeczy sąd orzekł jak w pkt I i II sentencji. O roszczeniu odsetkowym orzeczono odpowiednio do treści art. 481 § 1 k.c. Zgodnie z treścią art. 817 § 1 i 2 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, zakład ubezpieczeń obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie dni trzydziestu, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Gdyby zaś wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Z kosztorysu sporządzonego na zlecenie pozwanego wynikało, że czynność ta nastąpiła 28 sierpnia 2015 roku, a zatem nie później niż tego dnia pozwany wiedział o szkodzie. Tym samym termin do spełnienia świadczenia przez pozwanego upłynął nie później niż 27 września 2015 roku, a zatem z dniem 28 września 2015 roku popadł w opóźnienie.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z treścią art. 98 § 1 k.p.c. przyjmując, że powód wygrał proces w całości, a zatem pozwany winien ponosić jego koszty w całości. Na poniesione przez powoda koszty procesu składały się: opłaty sądowe w wysokości 253 złotych i 255 złotych, zaliczka na poczet dowodu z opinii biegłego w wysokości 1.500 złotych oraz koszt zastępstwa procesowego powiększonego o opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 4.834 złotych. W takim stanie rzeczy sąd orzekł jak w pkt III sentencji.

O nieuiszczonej pozostałej części opłaty sądowej w wysokości 538 złotych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2017 roku, poz. 85 ze zm.) uwzględniając to, że pozwany przegrał proces w całości. O nieuiszczonych wydatkach sąd orzekł stosując takie same zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Należał do nich koszt opinii biegłego w wysokości przekraczającej uiszczoną zaliczkę, czyli 180,54 złotych. W takim stanie rzeczy sąd, działając na podstawie art. 130 ³ § 2 k.p.c., nakazał pobrać od przegrywającego proces powoda na rzecz Skarbu Państwa tę kwotę, o czym orzekł jak w pkt IV sentencji.