Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2018 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa E. C.

przeciwko Szpitalowi (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w B.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powódki E. C. na rzecz pozwanego Szpitala (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. kwotę 5.417,00 (pięć tysięcy czterysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. I C 392/17

UZASADNIENIE

Powódka - E. C. w pozwie o zapłatę przeciwko pozwanemu Szpitalowi (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. domagała się zapłaty ostatecznie 77 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 8 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty. Kwoty tej powódka domagała się tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w wyniku zaniechania przez pozwanego właściwego leczenia (k.2–7 i k. 66).

Uzasadniając żądanie powódka podała, że 14 czerwca 2012 r. uległa wypadkowi komunikacyjnemu. Tego samego dnia zgłosiła się do pozwanego szpitala, gdzie rozpoznano u niej złamanie wieloodłamowe piszczela prawego i wdrożono leczenie w tym kierunku. Leczeniem nie została objęta uszkodzona w wyniku wypadku kość stopy prawej, pomimo że powódka skarżyła się na jej ból, brak możliwości poruszania palcami, obrzęk. 4 września 2012 r. lekarz ortopeda stwierdził u powódki zastarzałe podwichnięcie w stawie C. prawej stopy oraz złamanie kości łódkowatej z przemieszczeniem odłamów. Powyższe przeoczenie w diagnostyce, a w konsekwencji zaniechanie przez pozwanego właściwego leczenia uszkodzonej stopy spowodowały zrost uszkodzonych kości w niewłaściwej konfiguracji i konieczność przeprowadzenia sześciu bolesnych zabiegów operacyjnych, które nie przywróciły powódce pełnej sprawności stopy. Powódka wciąż odczuwa dyskomfort w życiu codziennym powodowany dotkliwym bólem oraz koniecznością posługiwania się kulami przy przemieszczaniu się. Jako podstawę prawną roszczenia powódka wskazała art. 445 § 1 kpc.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, zgłaszając zarzut przedawnienia roszczenia. W uzasadnieniu pozwany podał, że z dołączonej do pozwu dokumentacji medycznej wynika, że powódka o złamaniach w prawej stopie dowiedziała się 31 sierpnia 2012 r., kiedy to stwierdzono u niej zastarzałe złamanie kości łódkowatej stopy prawej. W tym więc dniu rozpoczął bieg terminu przedawnienia przewidziany w at. (...) kpc.

(...) S.A. zawiadomiony o toczącym się postępowaniu nie wstąpił do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka 14 czerwca 2012 r. uległa wypadkowi komunikacyjnemu w związku z czym od 14 czerwca 2012 r. do 29 czerwca 2012 r. leczona była w Szpital (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w B.. Rozpoznano wówczas u powódki złamanie piszczeli prawej.

(okoliczności bezsporne)

31 sierpnia 2014 r. w czasie wizyty kontrolnej w Szpitalu (...) Sp. z o.o. w B. rozpoznano u powódki zastałe złamanie kości łódkowatej stopy i skierowano powódkę do leczenia operacyjnego.

(dowód: dokumentacja medyczna k. 15v.)

Pismem z 21 marca 2017 powódka wezwała pozwanego do zapłaty 60 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Wezwanie to pozwany otrzymał 24 marca 2017 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 34, zpo k. 35)

W odpowiedzi na powyższe ubezpieczyciel pozwanego szpitala odmówił wypłaty zadośćuczynienia podnosząc zarzut przedawnienia.

(dowód: pismo ubezpieczyciela pozwanego k. 36-37 )

Pozew w niniejszej sprawie został złożony 5 marca 2018 r.

(dowód: stempel na kopercie k. 131)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie z uwagi na skutecznie podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia.

Przystąpienie do szczegółowych rozważań należy poprzedzić uwagą, że treść pozwu, jak i twierdzenia powódki (k.144v. 00:21:38) nie pozostawiają wątpliwości, że zdarzeniem wywołującym szkodę, z którą związane jest roszenie był proces leczenia powypadkowego powódki od 14 czerwca 2012 r. do 29 czerwca 2012 r., a ściślej nierozpoznanie wówczas przez pozwanego urazu stopy prawej. Powódka nie domaga się tu zadośćuczynienia za szkodę z tytułu wypadku z 14 czerwca 2012 r., lecz za szkodę spowodowaną nieprawidłowym leczeniem przez pozwanego. Krzywdy swojej powódka upatruje w tym, że gdyby pozwany prawidłowo rozpoznał, że w wyniku wypadku doszło również do złamań kości stopy, to nie musiałaby ona przechodzić kolejnych operacji. Źródłem odpowiedzialności nie jest więc wypadek komunikacyjny a zaniedbanie lekarskie. Z tego też względu powódka nie może uzależniać początku biegu terminu przedawnienia od momentu w którym dowiedziała się, że ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku uwolnił się od odpowiedzialności z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę jakiej doznała ona skutkiem spóźnionej interwencji lekarskiej w leczeniu jej stopy.

Powódka dochodzi zadośćuczynienia za czyn niedozwolony, a zatem termin przedawnienia określa art. 442 ¹ § 1 kc. Zgodnie z tym przepisem roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat 3 od dnia kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Powódka o szkodzie dowiedziała się w dniu 31 sierpnia 2012 r., kiedy to podczas wizyty kontrolnej stwierdzono złamanie zastałe kości łódkowej stopy prawej. Niewątpliwie też w tej dacie powódka miała wiedzę co do podmiotu obowiązanego do naprawienia szkody. Jednocześnie nie nastąpiło żadne zdarzenie, które powodowałoby przerwanie biegu przedawnienia. Oznacza to, że zgłoszone roszczenie powódki przedawniło się 31 sierpnia 2015 r. Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony dopiero w dniu 5 marca 2018 r. Skuteczne podniesienie zarzutu przedawnienia powoduje, że roszczenie powódki podlega oddaleniu bez dalszego badania jego zasadności.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 442 ¹ §1 kc należało orzec jak w pkt. 1 wyroku.

O kosztach sąd orzekł w pkt. 2 wyroku na podstawie art. 98 kpc mając na względzie zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na zasądzone koszty złożyły się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika – 5400 zł (art. 99 kpc w zw. z art. 98 § 3 kpc i § 2 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.

Na oryginale właściwy podpis.