Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 84/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 21 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Łęczycy, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Wojciech Wysoczyński

Protokolant: stażysta Olga Paciorek

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2018 roku, w Ł., na rozprawie,

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko P. P.

o zapłatę

1.  zasądza od P. P. na rzecz Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 9.500 zł /dziewięć tysięcy pięćset złotych / wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia 26 kwietnia 2016 do dnia zapłaty oraz kwotę 3.738,26 zł. /trzy tysiące siedemset trzydzieści osiem złotych 26/100/ tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  oddala powództwo w pozostałej części.

Sygnatura akt I C 84/17

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 6 lipca 2016 roku, powód Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. – reprezentowane przez zawodowego pełnomocnika adwokata wniósł o zasądzenie od pozwanego P. P. na rzecz powoda kwoty 12.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego / pozew k. 2-4/.

W dniu 15 lipca 2016 roku, Sąd Rejonowy w Łęczycy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniający roszczenie powoda ( nakaz zapłaty k. 36). Przesyłkę pocztową doręczono poznanemu w trybie awizo na adres z pozwu i uznano za doręczoną w dniu 4 sierpnia 2016 roku ( k. 37).

Zarządzeniem z dnia 10 marca 2017 roku, uchylono zarządzenie w przedmiocie pozostawienia w aktach korespondencji ze skutkiem doręczenia na dzień 4 sierpnia 2016 roku oraz doręczono pełnomocnikowi pozwanego odpis nakazu zapłaty wraz z odpisem pozwu (zarządzenie k. 58).

Postanowieniem z dnia 10 marca 2017 roku, Sąd Rejonowy w Łęczycy uchylił postanowienie z dnia 15 września 2016 roku, o stwierdzeniu prawomocności nakazu zapłaty wydanego w dniu 15 lipca 2016 roku i stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości ( postanowienie k. 59).

W odpowiedzi na sprzeciw pozwany – reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany kwestionował powództwo co do zasady i wysokości ( sprzeciw k. 154-155).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. K. (1) była właścicielem pojazdu V. (...), rok produkcji 1998 numer VIN (...), numer rejestracyjny (...) ( bezsporne).

B. K. (1) posiadała ubezpieczenie AUTO CASCO w powodowym towarzystwie ubezpieczeń z okresem ubezpieczenia od dnia 29 grudnia 2010 roku do 28 grudnia 2011 roku (kserokopia polisy k. 15).

W dniu w dniu 14 października 2011 r. w Ł. przedmiotowy pojazd został B. K. (1) skradziony ( bezsporne ).

B. K. (1) zgłosiła organom ścigania kradzież należącego do niej pojazdu (bezsporne).

Poszkodowana B. K. (1) po dokonanej kradzieży pojazdu zgłosiła roszczenie o naprawienie szkody powodowi ( zgłoszenie szkody k. 16).

Powód dokonał wypłaty poszkodowanej odszkodowanie za utracony pojazd w kwocie 12.000 złotych ( bezsporne, dowody wypłaty k. 23-24). Jednocześnie poszkodowana B. K. (1) przeniosła na powoda prawo własności przedmiotowego pojazdu. ( umowa k. 22).

W toku postępowania Prokuratury Okręgowej w Łodzi, syg. akt V Ds. 109/11 u pozwanego P. P. dokonano zabezpieczenia samochodu m-ki V. (...) nr rej. (...) nr VIN: (...).

W wyniku badań przeprowadzonych przez biegłego z zakresu mechanoskopii, w pojeździe ujawniony został oryginalny nr VIN: (...) przypisany do samochodu marki (...) nr rej. (...), który to zarejestrowany został jako poszukiwany do sprawy sygn. RSD-1251/11, KRS-II- (...) prowadzonej przez Komendę Miejską Policji w Ł..

W wyniku podjętych czynności ustalono, że za przedmiotowy samochód (...) SA wypłaciło odszkodowanie M. K., przenosząc równocześnie prawo własności pojazdu na powoda.

Postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2015 roku, organ prowadzący postępowanie przygotowawcze postanowił uznać za zbędne w sprawie dowody rzeczowe w postaci:

- samochodu m-ki V. (...) nr rej. (...) nr VIN: (...) (zabezpieczony z numerem VIN: (...)) wraz z kluczykiem, bez tablic rejestracyjnych;

- kartę pojazdu nr KP/A. (...) w/w samochodu;

- dowód rejestracyjny DR/ (...) w/w samochodu.

Odpis postanowienia nakazano doręczyć powodowi ( postanowienie k. 100, protokół zatrzymania 101-104, protokół oględzin k. 106).

W dniu 24 czerwca 2016 roku, Prokuratura Okręgowa w Łodzi skierowała przeciwko pozwanemu P. P. akt oskarżenia w którym pozwany pozostawał pod zarzutem popełnienia przestępstw polegających na tym, że:

- w okresie od nieustalonej dotychczas daty, co najmniej od 14 października 2011 r. do 13 lutego 2012 r. w Ł., O. i innych miejscowościach na terenie Polski wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi oraz dotychczas nieustalonymi osobami, w tym M. P., K. P., D. B. oraz M. G., brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw o charakterze samochodowym; t.j., o przestępstwo z art. 258§1 kk;

- w okresie od 14 października 2011 r. do 13 lutego 2012 r. w Ł. oraz O., gmina G. w warunkach grupy przestępczej opisanej w powyżej, działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi oraz dotychczas nieustalonymi osobami, w tym M. P., K. P. oraz M. G., przyjął pochodzący z dokonanego w dniu 14 października 2011 r. w Ł. przestępstwa kradzieży pojazd marki (...) nr rej. (...) o wartości 11.000 zł. na szkodę M. i B. K. (1) oraz (...) SA; tj. o przestępstwo z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk;

- w okresie od 27 listopada 2011 r. do grudnia 2012 r. w warunkach grupy przestępczej opisanej powyżej, w O., gmina G., działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi oraz dotychczas nieustalonymi osobami, w tym M. P., K. P. oraz M. G., pomagał w zbyciu pojazdu pochodzącego z dokonanego w dniu 27 listopada 2011 r. w B. przestępstwa kradzieży pojazdu P. (...) nr rej. (...) o wartości 26.500 zł. na szkodę E. i R. K. oraz (...); tj. o przestępstwo z art 291 § 1 kk w zw. z art 65 § 1 kk.

- w listopadzie 2011 r. w O., gmina G. w warunkach grupy przestępczej opisanej powyżej, działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi oraz dotychczas nieustalonymi osobami, w tym M. P., K. P. oraz M. G., pomógł w ukryciu samochodu osobowego A. (...) nr rej. (...) o wartości 190.000 zł pochodzącego z przestępstwa na szkodę (...) Sp. z o.o.; tj. o przestępstwo z art 291 § 1 kk w zw. z art 65 § 1 kk.;

- w dniu 03 lutego 2012 r. w P., gm. G. w celu użycia za autentyczny podrobił dokument w postaci umowy zawarcia ubezpieczenia OC (...) samochodu V. (...) nr rej. (...) w firmie (...) podpisując się nazwiskiem M. P. tj. o przestępstwo z art 270 § 1 kk. ( akt oskarżenia k. 136-164).

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 4 grudnia 2015 roku, po korekcie przypisanemu oskarżonemu opisu czynu, pozwany P. P. został uznany za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to wymierzono pozwanemu karę łączną jednego roku i czterech miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 3 lat próby ( odpis wyroku k.9-14).

Wartość pojazdu na dzień 30.04.2011 roku biegły sądowy z zakresu wyceny pojazdów określił na kwotę 12.100,00 zł. brutto, zaś wartość pojazdu na dzień 02.04.2015 roku, biegły oszacował na kwotę 2.500,00 zł. brutto ( opinia biegłego 168-176).

Powódka wezwaniem z dnia 12 kwietnia 2016 roku, wezwała pozwanego zapłaty kwoty 12.000 złotych w terminie do dnia 25 kwietnia 2016 roku. Pozwany odebrał wezwanie do zapłaty w dniu 22 kwietnia 2016 roku ( wezwanie wraz ze zwrotnym poświadczeniem odbioru k. 25-26).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów niebudzących wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.

Istotna dla ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie okazała się sporządzona w niniejszej sprawie opinia biegłego. Opinia jest jasna, spójna, nie zawierała wewnętrznych sprzeczności, odpowiadała w sposób jednoznaczny i logiczny na postawione w tezie dowodowej pytania, a nadto została sporządzona przez osobę o niezbędnych do tego kwalifikacjach.

Sąd zważył co następuje:

Żądanie powoda zasługuje na uwzględnienie w części.

Zgodnie z treścią art. 828 § 1 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania. Jeżeli zakład pokrył tylko część szkody, ubezpieczającemu przysługuje co do pozostałej części pierwszeństwo zaspokojenia przed roszczeniem ubezpieczyciela.

Treść art. 828 § 1 k.c. nie stwarza domniemania, że suma odszkodowania wypłaconego przez zakład ubezpieczeń odpowiada zakresowi odpowiedzialności osoby, która wyrządziła szkodę. Roszczenie ubezpieczyciela oparte o art. 828 § 1 k.c. podlega ogólnym zasadom w zakresie rozkładu ciężaru dowodu w procesie. / por. wyrok SN z dnia 14 stycznia 2010 r. IV CSK 300/09/.

Górną granicą odpowiedzialności sprawcy szkody w stosunku do ubezpieczyciela w procesie o regres jest to, co byłby on zobowiązany świadczyć bezpośrednio poszkodowanemu na podstawie przepisów prawa cywilnego. Orzekając o roszczeniu regresowym sąd powinien ustalić, jak kształtowałby się obowiązek naprawienia szkody między poszkodowanym a sprawcą i dopiero wówczas odpowiednio określić wysokość roszczenia regresowego. Ze względu na dyspozytywny charakter art. 828 § 1 k.c., w umowie ubezpieczenia strony mogą wyłączyć przewidziane w tym przepisie przejście roszczenia na ubezpieczyciela / por. uzasadnienie wyrok z dnia 16 czerwca 2009 r w sprawie V CSK 447/08, (...) LEX nr 532152/.

Jak ustalono w niniejszej sprawie powód dokonał wypłaty poszkodowanej odszkodowania za utracony pojazd w kwocie 12.000 złotych. Jednocześnie poszkodowana B. K. (1) przeniosła na powoda prawo własności przedmiotowego pojazdu. Powód jednak pomija, że w toku postępowania Prokuratury Okręgowej w Łodzi, u pozwanego P. P. dokonano zabezpieczenia samochodu m-ki V. (...) należącego do B. K. (2).

Postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2015 roku, organ prowadzący postępowanie przygotowawcze uznał za zbędne w sprawie dowody rzeczowe w postaci: samochodu m-ki V. (...) nr rej. (...) nr VIN: (...) (zabezpieczony z numerem VIN: (...)) wraz z kluczykiem, bez tablic rejestracyjnych, kartę pojazdu nr KP/A. (...) w/w samochodu oraz dowód rejestracyjny DR/ (...) w/w samochodu.

Powód wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. nie wykazał że pojazd w rzeczywistości nie został mu wydany.

Niezależnie od powyższego, pojazd ten co najmniej od dnia 2 kwietnia 2015 roku znajdywał się w dyspozycji Prokuratury Okręgowej w Łodzi, zaś powód miał realną możliwość jego odbioru. Fakt, że powód nie podjął takich czynności nie może obciążać następczo pozwanego.

Pełnomocnik pozwanego nie wykazał natomiast, że pojazd następczo został przez powoda sprzedany oraz że powód uzyskał ze sprzedaży jakiekolwiek korzyści.

Jednocześnie biegły z zakresu wyceny pojazdów wartość pojazdu na dzień 02.04.2015 roku, oszacował na kwotę 2.500,00 zł. brutto.

Uwzględniając powyższe, roszczenie regresowe ubezpieczyciela jest zasadne do kwoty 9.500 złotych, albowiem od kwoty 12.000 złotych należy odjąć wartość pojazdu z dnia jego możliwego wydania powodowi to jest z dnia 2 kwietnia 2015 roku ( 12.000 zł. – 2.500 zł.).

O odsetkach (zarówno w zakresie ich określenia jak i daty wymagalności) Sąd orzekł w części zgodnie z żądaniem pozwu, z uwagi na fakt nie kwestionowania tych kwestii przez pełnomocnika pozwanego oraz uwzględniając treść art. 359 § 1 k.c., 481§1 k.c., art. 455 k.c.. Niezależnie od powyższego zwrócić należy uwagę, że powód wezwaniem z dnia 12 kwietnia 2016 roku, wezwał pozwanego zapłaty kwoty 12.000 złotych w terminie do dnia 25 kwietnia 2016 roku. Z uwagi na powyższe, początkowy termin naliczania odsetek ustalono na dzień 26 kwietnia 2016 roku.

Sąd orzekł o kosztach procesu z zastosowaniem zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu. Z kwoty 12.000 zł stanowiącej wartość przedmiotu sporu, została zasądzona kwota 9.500 zł.

Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu (art. 100 k.p.c.) strony powinny ponieść jego koszty w takim stopniu w jakim przegrały sprawę, a zatem powód w 21 %, pozwany w 79 %.

Koszty procesu wyniosły 10.807,08 złotych. Powód poniósł koszty w wysokości 6.007,92 złote, zaś pozwany 4.800 złotych. Powód winien zatem ponieść koszty w wysokości 2.269,66 zł / 10.807,92 zł. x 21%/.

Skoro strona powodowa poniosła koszty w kwocie 6.007,92 zł, a powinna w kwocie 2.269,66 złotych, powodowi należy się zwrot w kwocie 3.738,26 zł / 6.007,92 zł – 2.269,66 zł./. Kwotę 909,08 złotych z tytułu niewykorzystanej zaliczki wpłaconej przez powoda na poczet dowodu z opinii biegłego wypłacono powodowi odrębnym zarządzeniem w dniu 21 czerwca 2018 roku.