Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Patrycja Abel-Mordasewicz

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Białocerkowiec

przy udziale oskarżyciela publicznego: mł. asp. M. S.

po rozpoznaniu w dniu 11/09/2018 r. sprawy

D. K. syna H. i J. z domu T.,

ur. (...) w C.,

obwinionego o to, że:

W dniu 29 marca 2018r. około godz. 18:00 w M. na ul. (...) kierując samochodem osobowym m-ki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku B2 zakaz wjazdu z tabliczką „ nie dotyczy autobusów”,

tj. o wykroczenie z art. 92§1 KW w zw. z § 17.1 Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 roku w sprawie znaków i sygnałów drogowych.

ORZEKA:

I.  Obwinionego D. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92 § 1 KW skazuje go na karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) złotych;

II.  Zwalnia obwinionego od kosztów postępowania w całości.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 29 marca 2018 roku w godzinach wieczornych obwiniony D. K. poruszał się samochodem osobowym marki M. o nr rej. (...). Obwiniony jechał ulicą (...) od strony miejscowości B. (d. wyjaśnienia obwinionego k. 8, 24-24v).

Przy ulicy (...) w M. położony jest dworzec autobusowy. Przed wjazdem na teren dworca znajduje się znak drogowy B2 „zakaz wjazdu” z tabliczką „nie dotyczy autobusów”. Dworzec jest też połączony z ulicą M.C. S.. Na teren dworca można wjechać również od strony ulicy M.C. S., lecz również w tym miejscu znajduje się znak zakazujący wjazdów innym pojazdom niż autobusy. Przy wjeździe od strony ulicy M.C. S. znajduje się postój taksówek.

Obwiniony D. K. poruszając się ulicą (...) wjechał na teren dworca autobusowego, przejechał przez jego teren i wyjechał na ulicy M.C. S., gdzie zatrzymał się pod blokiem wielorodzinnym (d. zeznania M. K. 24v – 25).

Obwiniony D. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Stwierdził, że nie przypomina sobie sytuacji, aby podczas odwożenia córki do domu nie zastosował się do znaku. Słuchany na rozprawie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że tego dnia wracał z B., gdzie był z córką u swojej mamy. Z B. zabrał „na stopa” dziewczynę, która chciała dojechać na dworzec autobusowy w M.. Wjechał w okolice ul. (...), przejechał koło bloku swojej byłej żony. Wjechał na dworzec autobusowy od strony postoju taksówek. Zawrócił tam i odwiózł córkę do mieszkania swojej byłej żony. Dodał, że niezależnie, z której strony by wjechał na dworzec (...), jego zdaniem nie popełniłby wykroczenia, albowiem zgodnie z przepisami, jest to teren prywatny, a ustawione tam znaki nie spełniają polskich norm. Są to kawałki blach na których są naklejone naklejki, na tych naklejkach są kolejne naklejki. Wyjaśnił nadto, że cała sytuacja związana jest z tym, że jest w ciągłym konflikcie z była żoną. Była żona poinformowała policjanta pana M., który również ma do niego osobisty uraz, a on wykorzystał ją w tym celu, że ona stała tam i nagrała go. Dzwonił do M., który jest właścicielem terenu. Powiedzieli mu tam, że sami ustawili te znaki. Dodał również, że nie jest prawdą, że przejeżdżał obok znaku „zakaz wjazdu, nie dotyczy autobusów” (d. wyjaśnienia obwinionego D. K. k. 8, 24-24v).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, uznając je tylko i wyłącznie za przyjętą przez niego linię obrony.

Z wyjaśnieniami obwinionego sprzeczne są zeznania słuchanej w sprawie M. K., świadka zdarzenia. Zeznała ona, iż tego dnia jej partner R. M. dostał wiadomość od byłej żony obwinionego, że obwiniony będzie około godziny 18:00 odwoził ich córkę i prawdopodobnie będzie pod jej domem. R. M. wtedy wysłał ją pod blok, w którym mieszka była żona D. K., aby zobaczyła skąd pan K. będzie jechał. Widziała jak obwiniony D. K. podjeżdża pod blok od strony zakazu wjazdu z (...)u. Dodała, że wyglądało to tak, jakby przejechał przez (...) i wyjechał z drugiej strony (d. zeznania M. K. k. 24v-25).

Sąd dał wiarę relacjom powołanego wyżej świadków, uznając je za spójne i konsekwentne w toku całego postępowania. Z zeznaniami powołanego świadka korespondują zdjęcia i nagranie znajdujące się na płycie CD- k. 5 akt sprawy.

Obwiniony D. K. w dniu 29 marca 2018r. około godz. 18:00 w M. na ul. (...) kierując samochodem osobowym m-ki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku B2 zakaz wjazdu z tabliczką „ nie dotyczy autobusów”.

W tym stanie rzeczy wina obwinionego nie budzi wątpliwości i została mu wykazana zebranymi w sprawie dowodami. Działaniem swym wyczerpał on dyspozycję art. 92 § 1 KW.

Obwiniony D. K. był karany sądownie za podobne wykroczenia (d. dane o karalności k. 13).

W tym stanie rzeczy wymierzona obwinionemu kara grzywny jest adekwatna do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości czynu mu zarzucanego i stosunków majątkowych obwinionego.

Obwiniony pracuje, lecz osiąga niskie dochody, ma zobowiązania alimentacyjne wobec dziecka, nie ma też innych istotnych składników majątku stąd też Sad zwolnił go od ponoszenia kosztów O kosztach postępowania , po myśli art. 119 § 1 kpow w zw. z art. 624§1 kpk.