Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant st. sekr. sądowy Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku R. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania R. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 26 września 2016 roku sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu R. P. prawo do emerytury od dnia 30 sierpnia 2016 roku.

Sygn. akt V U 450/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 września 2016 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił R. P. prawa do emerytury, z uwagi na brak 15- letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Od decyzji powyższej odwołanie w dniu 7 października 2016 roku złożył R. P. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury, poprzez zaliczenie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia: od 1 października 1978 roku do 25 października 1979 roku, od (...) listopada 1981 roku do 31 lipca 1982 roku, od 2 listopada 1983 oku do 31 sierpnia 1985 roku, od 1 listopada 1985 roku do 30 czerwca 1987 roku, od (...) października 1987 roku do 9 października 1988 roku w Przedsiębiorstwie (...) w K., okresu od 2 sierpnia 1982 roku do 31 października 1983 roku w (...) Przedsiębiorstwie (...) oraz okresu od 28 stycznia 1991 roku do 31 sierpnia 1991 roku w warsztatach szkolnych (...) nr(...) oraz okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej od 25 października 1979 roku do (...) listopada 1981 roku oraz okresu od 11 sierpnia 1987 roku do 24 września 1987 roku, kiedy odbywał ćwiczenia wojskowe, jako żołnierz rezerwy.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 9 maja 2017 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. oddalił odwołanie R. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 26 września 2016 roku.

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2018 roku, Sąd Apelacyjny w Łodzi na skutek apelacji R. P., uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 9 maja 2017 roku i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Piotrkowie Tryb. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postepowania za drugą instancję.

Sąd Apelacyjny wskazał, że Sąd Okręgowy pominął całkowicie w swojej ocenie okres pracy R. P. w Zakładach (...) w T. w okresie od 1 grudnia 1989 roku do 22 października 1990 roku na stanowisku ślusarza-spawacza. Sąd podkreślił, że analiza akt przedmiotowej sprawy, w tym przede wszystkim akt emerytalno-rentowych prowadzi do wniosku, że ww. okres pracy został przez wnioskodawcę zgłoszony już na etapie składania wniosku o emeryturę, a zatem powinien podlegać ocenie Sądu I instancji i w tym zakresie winien stanowić podstawę stosownych ustaleń faktycznych, których jednakże Sąd nie poczynił. Załączone do niniejszej apelacji świadectwo pracy zostało przez ubezpieczonego złożone do akt ZUS wraz z wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego, a ponadto wraz z wnioskiem emeryturę załączona jest także kserokopia książki spawacza, z której także wynika, że w ww. okresie w Zakładzie (...) ubezpieczony pracował przy spawaniu elektrycznym konstrukcji i rur. Sąd Okręgowy rozpoznając sprawę całkowicie pominął ten okres, nie czyniąc na tym tle żadnych ustaleń. Zważywszy na okres zatrudnienia wnioskodawca www. zakładzie pracy, a także treść świadectwa pracy, z którego wynika, że pracował na stanowisku ślusarza-spawacza oraz książki spawacza stwierdzającej, że pracował przy spawaniu elektrycznym konstrukcji i rur, konieczne jest, w ocenie Sądu Apelacyjnego, przeprowadzenie obszernego postępowania dowodowego i dokonanie jednoznacznych ustaleń, co do charakteru pracy wnioskodawcy poszerzonego o zeznania zawnioskowanego w apelacji świadka oraz o akta osobowe. Sąd Apelacyjny podkreślił, że Sąd Okręgowy rozpoznając sprawę winien ponowić postępowanie dowodowe, a więc rozpoznać zgłoszony w postepowaniu apelacyjnym wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka, zażądać akt osobowych ubezpieczonego, dokonać rzetelnej analizy dokumentacji zawartej w aktach ZUS, co będzie wymagało przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości, po czym na podstawie całokształtu prawidłowych ustalonych okoliczności oceni zasadność zaskarżonej decyzji oraz odwołania.

Na rozprawie w dniu 3 września 2018 roku pełnomocnik ubezpieczonego popierał odwołanie, a pełnomocnik organu rentowego wnosił o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

R. P., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 30 sierpnia 2016 roku wniosek o emeryturę. Wnioskodawca nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego (dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4 akt emerytalnych).

Na dzień 1 stycznia 1999 roku skarżący udowodnił ogólny staż pracy wynoszący 25 lat, w tym 24 lata 3 miesiące i 25 dni okresów składkowych oraz 8 miesięcy i 5 dni okresów uzupełniających (rola).

Do stażu pracy w warunkach szczególnych Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaliczył wnioskodawcy okres zatrudnienia w wymiarze 5 lat, 3 miesiące i 26 dni pracy tj. okres zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) od 1 sierpnia 1974 roku do 30 września 1978 roku oraz w Przedsiębiorstwie (...) od 10 października 1988 roku do 30 listopada 1989 roku.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia:

- od 1 października 1978 roku do 25 października 1979 roku, od (...) listopada 1981 roku do 31 lipca 1982 roku, od 2 listopada 1983 oku do 31 sierpnia 1985 roku, od 1 listopada 1985 roku do 30 czerwca 1987 roku, od (...) października 1987 roku do 9 października 1988 roku w Przedsiębiorstwie (...);

- w (...) Przedsiębiorstwie (...) – od 2 sierpnia 1982 roku do 31 października 1983 roku,

- od 28 stycznia 1991 roku do 31 sierpnia 1991 roku w Warsztatach Szkolnych Zespołu Szkół Zawodowych nr (...).

Do pracy w szczególnym charakterze Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaliczył wnioskodawcy okres zatrudnienia w wymiarze 7 lat i (...) miesięcy na stanowisku nauczyciela (dowód: decyzja z dnia 26 września 2016 roku, k. 44 akt emerytalnych, odpowiedź na odwołanie k. 19 akt sprawy).

W okresie od 1 września 1972 roku do 12 czerwca 1974 roku R. P. odbył podstawowy kurs spawania elektrycznego oraz gazowego (dowód: książeczka spawacz k.34-35 akt emerytalnych).

W okresie od 1 października 1978 roku do 31 lipca 1982 roku oraz od 2 listopada 1983 roku do 9 października 1988 roku R. P. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...). Od początku zatrudnienia aż do rozpoczęcia służby wojskowej wnioskodawca pracował na stanowisku spawacza (dowód: świadectwo pracy k. 1 i 112 akt osobowych).

Przedsiębiorstwo (...) w K. zajmowało się budową i montowaniem pieców tunelowych służących do wypiekania płytek. Do stałych obowiązków wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...), należało spawanie przy użyciu spawarki elektrycznej lub gazowej konstrukcji stalowych służących do budowy pieca. Wnioskodawca pracował tak stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracował min. przy spawaniu pieców tunelowych w O. ( dowód: książeczka spawacz k.34-35 akt emerytalnych książeczka wojskowa, k .18 – 18v akt sprawy, świadectwo pracy, k. 1 akt osobowych, zeznania świadka B. Ł. na rozprawie w dniu 16 lutego 2017 roku od minuty 31:18 do minuty 38:09, protokół z rozprawy, k .31-32v akt sprawy, zeznania świadka K. P. na rozprawie w dniu 16 lutego 2017 roku od minuty 38:22 do minuty 46:36, protokół z rozprawy, k .31-32v akt sprawy).

Od dnia 27 października 1979 roku do 15 października 1981 roku wnioskodawca odbywał zasadniczą służbę wojskową , a od 11 sierpnia 1987 roku do 24 września 1987 roku brał udział w ćwiczeniach wojskowych w ramach czynnej służby wojskowej ( dowód: dowód: książeczka wojskowa k .18 – 18v akt sprawy).

Po odbyciu służby wojskowej ubezpieczony powrócił do pracy dnia (...) listopada 1981 roku i nadal zajmował się spawaniem konstrukcji stalowych do produkcji pieców tunelowych. Od dnia 1 stycznia 1982 roku do 31 lipca 1982 roku oraz 2 listopada 1983 roku do 9 października 1988 roku wnioskodawca zajmował stanowisko montera-spawacza, jednakże zakres jego obowiązków nie uległ zmianie (dowód: książeczka spawacz k.34-35 akt emerytalnych świadectwo pracy, k. 112 akt osobowych umowa o pracę, k. 52 akt osobowych, karta obiegowa zmiany, k. 108 akt osobowych, angaż, k. 26 akt osobowych, umowa o pracę, k. 30 akt osobowych rozwiązanie stosunku pracy, k. 3 akt osobowych, angaż, k. 24 akt osobowych, zeznania świadka B. Ł. protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2017 roku od minuty 31:18 do minuty 38:09, k .31-32v akt sprawy, zeznania świadka K. P. protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2017 roku od minuty 38:22 do minuty 46:36 k .31-32v akt sprawy).

W okresie od 2 sierpnia 1982 roku do 31 października 1983 roku w (...) Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku montera-spawacza. (dowód: świadectwo pracy k.25 akt emerytalnych).

W okresie od 21 maja 1985 roku do 30 czerwca 1985 roku wnioskodawca pracował na budowie eksportowej w B. na stanowisku montera-spawacza (dowód: umowa o pracę k. 133 akt osobowych, zezwolenie na wyjazd k.132 akt osobowych).

W okresie od 2 września 1985 roku do 31 października 1985 roku R. P. był oddelegowany na kurs spawania elektrycznego elektrodami. W dniu (...) stycznia 1986 roku wnioskodawca uzyskał tytuł mistrza w zawodzie spawacza gazowo-elektrycznego. (dowód: wniosek, k. 75 akt osobowych, książeczka spawacz k.34-35 akt emerytalnych, zaświadczenie o ukończeniu kursu k.5 akt osobowych, dyplom (...) akt osobowych).

Od 20 stycznia 1986 roku do 30 czerwca 1987 roku R. P. pracował na budowie eksportowej w B. na stanowisku pomocnik murarza-monter, a od 1 stycznia 1987 roku na stanowisku spawacz. Do obowiązków wnioskodawcy w całym okresie pracy na budowie eksportowej należało wyłącznie spawanie za pomocą spawarki gazowej bądź elektrycznej przewodów tunelowych, które służyły do wypieku płytek ceramicznych (dowód: umowa o pracę, k. 129 akt osobowych, aneks do umowy o pracę, k 126-128 akt osobowych, zeznania świadka B. Ł. protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2017 roku od minuty 31:18 do minuty 38:09 k .31-32v akt sprawy).

Przedsiębiorstwo (...) w K. wystawiło wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w którym zaświadczyło, iż R. P. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym w okresach od 1 października 1978 roku do 25 października 1979 roku, od (...) listopada 1981 roku do 31 lipca 1982 roku, od 2 listopada 1983 roku do 31 sierpnia 1985 roku, od 1 listopada 1985 roku do 30 czerwca 1987 roku oraz od (...) października 1987 roku do 9 października 1988 roku na stanowisku spawacz elektryczny i gazowy - monter, wymienione w dziale XIV poz. 12 pkt 1 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983 r. w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach (dowód: świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, k. 21 akt emerytalnych)

W Przedsiębiorstwie (...) byli również zatrudnieni:

- B. Ł. od 1978 roku do 1995 roku na stanowisku spawacza;

- K. P. od 1981 roku do 1997 roku na stanowisku montera konstrukcji stalowych a także spawacza (dowód:, zeznania świadka B. Ł. protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2017 roku od minuty 31:18 do minuty 38:09 k .31-32v akt sprawy, zeznania świadka K. P. protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2017 roku od minuty 38:22 do minuty 46:36 k .31-32v akt sprawy).

W okresie od dnia 1 sierpnia 1982 roku do dnia 1 listopada 1983 roku R. P. pracował w (...) Przedsiębiorstwie (...) w B., gdzie pracował na stanowisku montera-spawacza (dowód: świadectwo pracy, k 8 akt kapitałowych. informacja o przeniesieniu, k. (...) akt osobowych, zgoda na rozwiązanie umowy o prace, k. 41 akt osobowych).

Od 1 grudnia 1989 roku do 22 października 1990 roku R. P. był zatrudniony w Zakładach (...) w T. na stanowisku ślusarza-spawacza (dowód: świadectwo pracy, k 61 akt sprawy).

Zakłada R. A. J. w T. zajmował się remontami budowlanymi na rzecz innych podmiotów. Zatrudnionych w nim było ok. 70 pracowników. Do obowiązków wnioskodawcy należało spawanie gazowe i elektryczne konstrukcji i rur. Wnioskodawca pracował tak stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie był kierowany do innych prac budowlanych (dowód: książeczka spawacz k.34-35 akt emerytalnych zeznania świadka L. S. protokół rozprawy z dnia 3 września 2018 roku od minuty 2:00 do minuty 10:49, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 3 września 2018 roku od minuty 10:49 do minuty 14:45 k .112-113 akt sprawy)

W Zakładach (...) w T. był zatrudniony od 17 maja 1988 roku do 30 listopada 1994 roku L. S. i w okresie od 1 października 1992 roku do 30 listopada 1994 roku wykonywał prace ogólnobudowlane w ramach usług na rzecz i na terenie Zakładów (...) w T. Jako dozór inżynierów-techniczny na stanowisku kierownika robót (dowód: zeznania świadka L. S. protokół rozprawy z dnia 3 września 2018 roku od minuty 2:00 do minuty 10:49 k .112-113 akt sprawy)

W okresie od 28 stycznia 1991 roku doi 31 sierpnia 1991 roku R. P. pracował na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w Warsztatach Szkolnych (...) nr(...) w T. na stanowisku spawacza (dowód: umowa o pracę, k. 7 akt osobowych, angaż, k. (...), 13 akt osobowych, świadectwo pracy, k. 1 akt osobowych).

Warsztaty Szkole (...) nr (...) w T. zajmowały się budową szkół, hal sportowych oraz bloków. W spornym okresie wnioskodawca pracował przy budowie hali sportowej oraz bloku mieszkalnego. Do jego obowiązków należało spawanie gazowo-elektryczne konstrukcji stalowych takich jak balustrady, barierki, stropy oraz instalacje CO. Wnioskodawca pracował tak stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie wykonywał innych czynności (dowód: zeznania świadka J. W. protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2017 roku od minuty 20:54 do minuty 25:4 k .31-32v akt sprawy, zeznania świadka J. D. protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2017 roku od minuty 17:54 do minuty 20:47 k .31-32v akt sprawy).

W Zespole Szkół Zawodowych w T. byli również zatrudnieni:

- J. W. od 1970 roku do 2003 roku na stanowisku nauczyciela praktycznej nauki zawodu a także dyrektor;

- J. D. od 12 lutego 1970 roku do listopada 2003 roku na stanowiska kierownika budów oraz nauczyciela praktycznej nauki zawodu ( dowód: zeznania świadka J. W. protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2017 roku od minuty 20:54 do minuty 25:4 k .31-32v akt sprawy, zeznania świadka J. D. protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2017 roku od minuty 17:54 do minuty 20:47 k .31-32v akt sprawy)

Zespół Szkół Zawodowych nr (...) w T. wystawił wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w którym zaświadczono, iż R. P. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym w okresie od 28 stycznia 1991 roku do 31 sierpnia 1991 roku na stanowisku spawacz, wymienione w dziale XIV poz. 12 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983 r. w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach( dowód: świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach k. 23 akt emerytalnych).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył, co następuje:

Stosownie do art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 887) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

-

osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

-

ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, za pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne i otoczenia.

Prawidłowe rozumienie pojęcia pracy w szczególnych warunkach nie jest możliwe bez wnikliwej analizy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Z zestawienia § 1 i 2 tegoż rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Po wykonaniu wytycznych Sądu Apelacyjnego Łodzi należy stwierdzić, że sam fakt zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) w K., w (...) Przedsiębiorstwie (...) w B. w Warsztatach Szkolnych (...) nr (...) w T. oraz w Zakładach (...) w T. był niesporny w świetle dokumentów znajdujących się w jego aktach osobowych i emerytalnych. Spornym pozostawał charakter pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w tych okresach.

Stało się tak dlatego, że organ rentowy zakwestionował świadectwo pracy w warunkach szczególnych wystawione przez Przedsiębiorstwo (...) oraz Warsztaty Szkolne Zespołu Szkół Zawodowych nr (...) w T..

Dysponowanie przez wnioskodawcę świadectwem pracy w szczególnych warunkach wystawionym przez pracodawcę, wobec zakwestionowania tego dokumentu przez organ rentowy, nie jest wystarczające do przyznania mu prawa do emerytury.

Świadectwo pracy jest bowiem jedynie dokumentem prywatnym. Nie korzysta zatem z domniemania prawdziwości jak dokument urzędowy, a li tylko stanowi dowód tego, że osoba która je podpisała złożyła oświadczenie objęte jego treścią. Świadectwo pracy samo przez się nie tworzy praw podmiotowych ani ich nie pozbawia. Oznacza to, że prawdziwość dokumentu prywatnego (świadectwa pracy) musi udowodnić osoba, która chce z tego dokumentu skorzystać, a zatem skarżący. Wobec powyższego na wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 6 k.c., spoczywał ciężar wykazania pracy w szczególnych warunkach. Wnioskodawca sprostał temu obowiązkowi.

Charakter pracy wnioskodawcy w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K., Sąd ustalił na podstawie dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy oraz zeznań świadków: B. Ł. oraz K. P., którzy pracowali razem z wnioskodawcą w spornym okresie (B. Ł. od 1978 roku do 1995 roku na stanowisku spawacza i na budowie eksportowej w B., a K. P. od 1981 roku do 1997 roku na stanowisku montera konstrukcji), wobec czego dysponowali bezpośrednią, a co za tym idzie wiarygodną wiedzą, co do czynności wykonywanych przez skarżącego.

Na podstawie w/w materiału dowodowego, Sąd ustalił, że przez cały okres zatrudnienia do stałych obowiązków wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...), należało spawanie za pomocą spawarki gazowej, bądź elektrycznej konstrukcji stalowych służących do budowy pieca tunelowego. Wnioskodawca w ramach pracy nie wykonywał innych czynności poza czynnościami spawalniczymi. W takim samym charakterze wnioskodawca pracował na budowie eksportowej w B., co wynika ze świadectwa pracy w warunkach szczególnych oraz umowy o pracę potwierdzającej zatrudnienie na budowie eksportowej w charakterze spawacza. Również na budowie eksportowej w B. wnioskodawca spawał konstrukcję stalowe służące do budowy przewodów tunelowych służących do wypieku płytek ceramicznych, co wynika ze świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych oraz zeznań świadka B. Ł.. Czynności te skarżący wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Zeznania świadków i wnioskodawcy potwierdzają również wpisy w książeczce spawalniczej (k.34-35 akt emerytalnych) wnioskodawcy, z których wynika, że w trakcie zatrudnienia w ww. przedsiębiorstwie wnioskodawca zajmował się spawaniem gazowym i elektrycznym.

Z kolei zakres wykonywanych przez skarżącego czynności podczas zatrudnienia w Warsztatach Szkolnych (...) nr (...) w T., Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków J. W., który był zastępcą dyrektora (...) nr (...) oraz J. D., który był kierownikiem budów, na których pracował wnioskodawca. Świadkowie potwierdzili, że w tym okresie wnioskodawca wykonywał wyłącznie czynności spawalnicze. Warsztaty Szkolne zajmowały się budową obiektów sportowych oraz bloków mieszkalnych. Wnioskodawca nie pracował w warsztacie szkolnym, ale na budowie, gdzie zajmował się spawaniem stalowych balustrad oraz barierek stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Charakter wykonywanych przez skarżącego czynności podczas zatrudnienia w Zakładach (...) w T. od 1 grudnia 1989 roku do 22 października 1990 roku, Sąd ustalił na podstawie dokumentacji w postaci książeczki spawalniczej, zeznań wnioskodawcy oraz zeznań świadka L. S., który był zatrudniony w ww. zakładzie od dnia 17 maja 1988 roku do dnia 30 listopada 1994 roku na stanowisku kierownika robót, a zatem dysponował szczegółową wiedzą, co do codziennych obowiązków wnioskodawcy. Z zeznań świadka wynika, że wnioskodawca wykonywał wyłącznie czynności spawalnicze. Do obowiązków wnioskodawcy należało spawanie gazowe i elektryczne konstrukcji i rur. Wnioskodawca pracował tak stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Do wykonywania innych, niż spawalnicze czynności byli zatrudnieni inni pracownicy. Zeznania świadka oraz wnioskodawcy potwierdzają również wpisy w książeczce spawalniczej (k.34-35 akt emerytalnych), z których wynika, że w trakcie zatrudnienia w ww. zakładzie wnioskodawca zajmował się spawaniem elektrycznym konstrukcji i rur.

Organ rentowy w toku postępowania nie przedstawił jakichkolwiek dowodów, które podważałyby wiarygodność złożonych zeznań.

Prace przy spawaniu ustawodawca zalicza do prac w warunkach szczególnych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w Wykazie A Dziale XIV, poz. 12 - prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym. Takie prace wykonywał w wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy we wszystkich spornych okresach.

Dlatego też, Sąd Okręgowy zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy w warunkach szczególnych okresy zatrudnienia od 1 października1978 roku do 25 października 1979 roku, od 4 listopada 1981 roku do 31 lipca 1982 roku, od 2 listopada 1983 roku do 31 sierpnia 1985 roku, od 1 listopada 1985 roku do 30 czerwca 1987 roku oraz od 1 października 1987 roku do 9 października 1988 roku od 17 maja 1988 roku do 30 listopada 1994 roku oraz od 28 stycznia 1991 roku do 31 sierpnia 1991 roku.

Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do okresów pracy w warunkach szczególnych okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej od dnia 27 października 1979 roku do 15 października 1981 roku ani okresu odbywania obowiązkowych ćwiczeń wojskowych dla żołnierzy rezerwy w okresie od 11 sierpnia 1987 roku do 24 września 1987 roku.

Sąd Okręgowy nie podziela stanowiska organu rentowego.

Zgodnie z art. 120 ust.1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej Ludowej (Dz. U. z 1979 roku Nr 18, poz. 111) w brzmieniu obowiązującym od 6 lipca 1979 roku do 2 lutego 1984 roku, a po nowelizacji tejże ustawy zgodnie z art. 125 (Dz.U. Nr 7, poz. 31) w brzemieniu obowiązującym od 11 lutego 1984 do 29 sierpnia 1988 roku pracownikowi, który w ciągu trzydziestu dni od zwolnienia z zasadniczej lub okresowej służby wojskowej podjął pracę, czas odbywania służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął pracę, w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z Kodeksu pracy oraz przepisów szczególnych.

Także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia z dnia 7 września 1979 roku w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i osób spełniających zastępczo obowiązek służby wojskowej oraz członków ich rodzin (Dz. U z 1979 roku nr 21 poz. 125) obowiązujące do dnia 9 czerwca 1992 roku w § 4 przewidywało, że w razie podjęcia pracy w ciągu 30 dni od zwolnienia z zasadniczej lub okresowej służby wojskowej w innym zakładzie pracy niż zakład, w którym pracownik był zatrudniony w dniu powołania do służby, do okresu zatrudnienia w nowym zakładzie pracy, oprócz służby wojskowej, zalicza się również okres zatrudnienia w poprzednim zakładzie pracy.

Treść omawianych przepisów wskazuje, że okres służby wojskowej traktuje się tak samo jak wykonywanie w tym czasie pracy przez pracownika. Jeżeli pracownik wrócił do zakładu pracy, jego zatrudnienie przed służbą, okres służby i okres pracy po służbie traktuje się tak, jakby to był nieprzerwany okres zatrudnienia w tym samym zakładzie pracy. Jest to konsekwencją istnienia przymusu służby wojskowej. Pracownik wykonujący pracę w szczególnych warunkach otrzymywał kartę powołania i nie mógł kontynuować stosunku pracy. Nadto skoro w ww. unormowaniach mowa jest o „przepisach szczególnych”, to niewątpliwie chodzi tu o uprawnienia emerytalne, jako uprawnienia szczególne.

Mając na względzie powyższe okres zasadniczej służby wojskowej odbywanej przez ubezpieczonego od dnia 27 października 1979 roku do 15 października 1981 roku oraz okres od 11 sierpnia 1987 roku do 24 września 1987 roku podlegają zaliczeniu do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych. Ubezpieczony przed rozpoczęciem służby wojskowej, jak i ćwiczeń wojskowych pracował w Przedsiębiorstwie (...) w warunkach szczególnych (wykonując pracę przy spawaniu elektrycznym i gazowym). Po zakończeniu służby wojskowej wnioskodawca powrócił w ciągu 30 dni do pracy w tym samym zakładzie, gdzie ponownie pracował w warunkach szczególnych przy spawaniu elektrycznym i gazowym.

Sąd nie zaliczył wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwa (...) w B. od dnia 1 sierpnia 1982 roku do dnia 1 listopada 1983 roku, ponieważ poza gołosłownym twierdzeniami samego wnioskodawcy, że wykonywał w tych okresach pracę w warunkach szczególnych, brak było innych dowód. Twierdzenia wnioskodawcy nie były poparte pozostałym materiałem dowodowym w sprawie (aktami pracowniczymi), a wnioskodawca w celu udowodnienia charakteru zatrudnienia w tych okresach nie zgłosił żądnych świadków. Brak zatem było podstaw, aby te okresy zatrudnienia zaliczyć mu do pracy w warunkach szczególnych opierając się jedynie na twierdzeniach, że był to prace tożsame do tych wykonywanych w pozostałych okresach zatrudnienia. Nadto wnioskodawca nie dysponował za ten okres świadectwem pracy w warunkach szczególnych, a ze świadectwa pracy z dnia 31 października 1983 roku (k.25 akt emerytalnych ) wynika, że był zatrudniony na stanowisku montera-spawacza.

Po zaliczeniu wnioskodawcy do stażu w warunkach szczególnych uwzględnionego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych ww. okresów oraz okresu dobywania służby wojskowej wnioskodawca legitymuje się stażem pracy w warunkach szczególnych przekraczającym 15-letni wymagany okres. Biorąc pod uwagę, iż wnioskodawca spełnił jednocześnie pozostałe wymagane przepisami rozporządzenia warunki do nabycia emerytury, to jest osiągnął wiek emerytalny (60 lat), nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz wymagany okres zatrudnienia (25 lat) należy uznać, że wydane przez organ rentowy decyzje była błędna, a żądanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

Sąd przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z dniem 30 sierpnia 2016 roku tj. z dniem złożenia wniosku, bowiem z tym dniem spełnił ostatnią przesłankę, od której zależało jego prawo do emerytury.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, uznał odwołania za uzasadnione i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji