Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant st. sekr. sądowy Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z udziałem G. C. następcy prawnego zmarłego ubezpieczonego J. C.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania J. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 września 2016r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 462/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 września 2016 r., wydaną w sprawie (...)-2016, organ rentowy ustalił kapitał początkowy ubezpieczonego J. C. na dzień 1 stycznia 1999r. w wysokości 17.990,72 zł.

Decyzją z dnia 20 września 2016 r., wydaną w sprawie (...), organ rentowy przyznał emeryturę J. C. od dnia 1 lipca 2016 roku tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek i jednocześnie obliczył wysokość emerytury na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W dniu 24 października 2016 roku J. C. odwołał się od powyższych decyzji wnosząc o ich zmianę, poprzez zaliczenie do stażu pracy okresu zatrudnienie w (...) P. w okresie od dnia 1 stycznia 1991 roku do dnia 31 grudnia 1995 roku. Sprawa została zrejestrowana pod sygnatura akt V U 1037/16.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o ich oddalenie.

Postanowieniem z dnia 16 października 2017 roku, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. wyłączył do odrębnego rozpoznania odwołanie ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w T. z dnia 20.09.2016r. i wpisał sprawę pod nowy numer w repertorium U 997/17.

Postanowieniem z dnia 24 października 2017 roku, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia toczącej się przed Sądem Okręgowym - Sądem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim sprawy sygn. akt IV U 1037/16.

Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2018 roku, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. na podstawie art. 180§1 pkt.4 k.p.c. podjął zawieszone postępowanie.

Postanowieniem z dnia 3 lipca 2018 roku, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie ze skutkiem od dnia 28 listopada 2017 roku, a jednocześnie podjął zawieszone postępowanie z udziałem następcy prawnego wnioskodawcy – G. C. i sprawa została wpisana pod nowy numer V U 462/18.

Na rozprawie w dniu 5 września 2018 roku następca prawny wnioskodawcy – G. C. popierała odwołanie złożone przez J. C., a pełnomocnik ZUS wnosił o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. C. urodził się (...) i zmarł (...) roku (dowód: odpis skrócony aktu zgonu k.47 akt sprawy V U 1037/16).

W dniu 12.10.1987 roku J. C. zawarł z (...) P. umowę zlecenia na okres do dnia 31.12.11988 roku, której przedmiotem było świadczenie pracy w postaci zrywki drewna i innych prac konnych (dowód: umowa zlecenia k-12-15 akt ZUS).

Decyzją o z dnia 15.09.2016 roku, organ rentowy ustalił kapitał początkowy ubezpieczonemu na dzień 1 stycznia 1999 roku na kwotę 17.990,72 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1988 roku do 31 grudnia 1997 roku.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 6,39%.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego w wysokości 78,01 zł. ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 6,39% przez kwotę bazową w kwocie 1.220,89 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął:

- 37 miesiące okresów składkowych (3 lata, 1 miesiąc i 20 dni)

- współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego –28,31 %;

- oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat – wynoszące 209 miesięcy.

Okresy składkowe przeliczono ze współczynnikiem 1,3%. Organ rentowy do ustalenia wartości kapitału początkowego nie uwzględnił okresów: od dnia 01.08.1987 roku do dnia 11.10.1987 roku oraz od dnia 01.01.19991 roku do dnia 31.12.1995 roku (dowód: decyzja z dnia 15.09.2016 rok, k-6,7 akt kapitałowych).

W dniu 24.10.2016r. roku J. C. odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę, poprzez zaliczenie do stażu pracy okresu zatrudnienie w (...) P. w okresie od dnia 1 stycznia 19991 roku do dnia 31 grudnia 1995 roku ( dowód: odwołanie k. 3-4 akt sprawy V U 1037/16.

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2017 roku, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż zobowiązał Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. do ustalenia wartości kapitału początkowego J. C. przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) P. z siedzibą w Ł. w okresie od 01 stycznia 1991 do dnia 31 grudnia 1995 roku ( dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb.z dnia 6 listopada 2017 roku k.22 wraz z uzasadnieniem k. 26-29 akt sprawy V U 1037/16).

Wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2018 roku, Sąd Apelacyjny w Łodzi, w sprawie III AUa 159/18, na skutek apelacji organu rentowego, zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 6 listopada 2017 roku i oddalił odwołanie J. C. od decyzji ZUS z dnia 15 września 2016 r. ( dowód: apelacja k.33-35 akt sprawy V U 1037/16, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18 kwietnia 2018 roku k.61 akt sprawy V U 1037/16).

Zaskarżoną decyzją organ rentowy przyznał emeryturę J. C. od dnia 1 lipca 2016 roku tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek i jednocześnie obliczył wysokość emerytury na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przez podzielenie kwoty składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury i zwaloryzowanego kapitału początkowego przez okres średniego dalszego trwania życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego (wyrażonego w miesiącach), czyli kwoty 6142,78 zł +3380,07 zł= 61721,08 zł przez 207,80 -miesięcy (średnie dalsze trwanie życia), co dało kwotę 342,85 złotych ( dowód: decyzja z dnia 20.09.2016 rok, k-30-31akt emerytalnych).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Wnioskodawcy, jako ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948 roku, przysługuje emerytura na podstawie zasad sprecyzowanych w art. 26 i art. 25 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1383). W myśl art. 26 ust. 1 ww. ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. Przepis art. 25 ust. 1 ww. ustawy stanowi zaś, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenia emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawca zarzucał organowi rentowego nie zaliczenie do stażu pracy okresu zatrudnienia w (...) P. w okresie od dnia 1 stycznia 1991 roku do dnia 31 grudnia 1995 roku, przy czym skarżący nie kwestionował sposobu wyliczenia świadczenia.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że charakter pracy skarżącego w okresie od 1 stycznia 19991 roku do dnia 31 grudnia 1995 roku był już przedmiotem badania przez sądy powszechne na skutek jego odwołania od decyzji ustalającej kapitał początkowy. I tak, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb., w sprawie akt V U 1037/16, wyrokiem z dnia 6 listopada 2017 roku zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż zobowiązał Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. do ustalenia wartości kapitału początkowego J. C. przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) P. z siedzibą w Ł. w okresie od 01 stycznia 1991 do dnia 31 grudnia 1995 roku. Ustalenia i rozważania dokonane przez Sąd Okręgowy nie zostały podzielone zostały przez Sąd Apelacyjny w Łodzi, który w prawomocnym wyroku z dnia 18 kwietnia 2018 roku, wydanym w sprawie III AUa 159/18, dokonał odmiennej oceny charakteru pracy wnioskodawcy w spornych okresie od 01 stycznia 1991 do dnia 31 grudnia 1995 roku i oddalił jego odwołanie od decyzji ZUS. W sprawie III AUa 159/18, Sąd Apelacyjny na podstawie tożsamych, co w przedmiotowej sprawie dokumentów, badał już charakter zatrudnienia wnioskodawcy w okresie (...) P. z siedzibą w Ł. i uznał, że od 01 stycznia 1991 do dnia 31 grudnia 1995 roku wnioskodawca nie wykonywał pracy w ramach stosunku pracy.

W wyroku z dnia 16 maja 2013r., w sprawie IV CSK 624/12, Sąd Najwyższy stwierdził, że w sytuacji gdy zachodzi związanie prawomocnym orzeczeniem sądu i ustaleniami faktycznymi, które legły u jego podstaw, niedopuszczalne jest w innej sprawie o innym przedmiocie dokonywanie ustaleń i ocen prawnych sprzecznych z prawomocnie osądzoną sprawą. Rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym orzeczeniu stwarza stan prawny taki, jaki z niego wynika. Sądy rozpoznające między tymi samymi stronami inny spór muszą przyjmować, że dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak przyjęto w prawomocnym, wcześniejszym wyroku. A zatem w kolejnym postępowaniu, w którym pojawia się ta sama kwestia, nie może być ona już ponownie badana. Związanie orzeczeniem oznacza zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych z uprzednio osądzoną kwestią, a nawet jak twierdzi Sąd Najwyższy, niedopuszczalność prowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego. Związanie treścią prawomocnego orzeczenia oznacza zatem nakaz przyjmowania, że w objętej orzeczeniem sytuacji faktycznej, stan prawny przedstawia się tak, jak to wynika z sentencji wiążącego orzeczenia. Z tym zastrzeżeniem, iż w konkretnym przypadku związanie to rozciąga się także na motywy, w oparciu o które wydano rozstrzygnięcie, a pozwalające na zindywidualizowanie treści sentencji. Dzieje się tak np. w przypadku oddalenia powództwa, czy oddalenia odwołania.

Zatem, skoro poprzednie odwołanie skarżącego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do przeliczenie kapitału początkowego z uwzględnieniem w okresu zatrudnienia w (...) P. z siedzibą w Ł. od 01 stycznia 1991 do dnia 31 grudnia 1995 roku zostało oddalone, to Sąd w niniejszej sprawie – z uwagi na rozstrzygnięcie w tym postępowaniu kwestii charakteru zatrudnienia skarżącego w okresie 01 stycznia 1991 do dnia 31 grudnia 1995 roku – nie może ponownie ustalać charakteru tej pracy w w/w okresach. Z uwagi na związanie prawomocnym wyrokiem Sadu Apelacyjnego w sprawie o ustalenie kapitału początkowego w niniejszej sprawie musi przyjąć, że w w/w spornym okresie skarżący nie wykonywał pracy na podstawie umowy o pracę, tak jak to wynika z prawomocnego wyroku w sprawach III AUa 159/18.

Na marginesie jednakże, należy zaznaczyć, iż organ rentowy zastosował w zaskarżonej decyzji poprawny mechanizm wyliczenia wysokości emerytury. Wysokość emerytury została ustalona zgodnie z art. 26 ustawy przez podzielenie kwoty składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, i zwaloryzowanego kapitału początkowego przez okres średniego dalszego trwania życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego (wyrażonego w miesiącach), czyli kwoty 6142,78 zł +3380,07 zł= 61721,08 zł przez 207,80 -miesięcy (średnie dalsze trwanie życia), co dało kwotę 342,85 złotych.

Biorąc zatem pod uwagę, że organ rentowy prawidłowo obliczył wysokość należnej J. C. emerytury, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. oddalił odwołania od decyzji z dnia 20 września 2016 roku jako niezasadne.