Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 45/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – st. sekr. sąd. Aneta Dybikowska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Giżycku – ------------------

po rozpoznaniu w dniach: 05.04.2018 r., 24.05.2018 r., 24.09.2018 r.

sprawy

M. M. (1)

urodz. (...) w G.

syna M. i U. z d. U.

oskarżonego o to, że:

w dniu 29 lipca 2017 roku na terenie skateparku na Plaży Miejskiej w G. poprzez kopnięcie nogą w głowę spowodował u J. Z. obrażenia w postaci złamania trzonu żuchwy po stronie prawej oraz złamanie wyrostka kłykciowego po stronie lewej, które to spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia inny niż określony w art. 156§1 kk (powyżej 7 dni)

tj. o czyn z art. 157§1 kk

1.  Oskarżonego M. M. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, przy czym ustala, że dopuścił się go publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to lekceważenie porządku prawnego i kwalifikuje go z art. 157§1 kk w zw. z art. 57a §1kk i za to na mocy tych przepisów skazuje oskarżonego na karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art.69§1, 2 i 4 kk, art. 70 § 2 kk, art. 73 § 2 kk, art. 72 § 1 pkt 5 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu tytułem próby na okres 4 (cztery) lat, oddając go w tym czasie pod dozór kuratora sądowego oraz zobowiązując do powstrzymania się od nadużywania alkoholu.

3.  Na podstawie art. 46§2kk orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego J. Z. nawiązkę w kwocie 15 000,00 (piętnaście tysięcy) złotych.

4.  Zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego J. Z. 2500 ( dwa tysiące pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

5.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. W. kwotę 826,56 ( osiemset dwadzieścia sześć 56/100) złotych tytułem ustanowionej z urzędu obrony oskarżonego, w tym kwota 154,56 ( sto pięćdziesiąt cztery 56/100) złotych tytułem 23% podatku VAT.

6.  Zwalnia oskarżonego od opłaty i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt. II K 45/18

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 lipca 2017 roku, w godzinach wieczornych, M. M. (1) przebywał wraz ze swoją dziewczyną U. K. oraz znajomymi: M. F., A. G., M. S. (1) i M. B. w skateparku w pobliżu Plaży Miejskiej w G.. W/w rozmawiali tam, spożywali alkohol w postaci piwa. Około godziny 22.00-23.00 do oskarżonego i jego towarzystwa dołączył pokrzywdzony J. Z. – który znajdował się pod wpływem alkoholu - wraz ze swoim kolegą M. W., który był także znajomym oskarżonego i osób z jego towarzystwa. Wszyscy razem ze sobą rozmawiali. W pewnym momencie J. Z. zaczął natarczywie przyglądać się U. K., a następnie zaczął robić wobec dziewczyny miny i pokazywać gesty tj. przygryzał wargę, wkładał palec do ust, które to zachowania zostały uznane przez U. K. jako wulgarne. U. K. zwróciła pokrzywdzonemu słownie uwagę, by nie zachowywał się wobec niej w taki sposób. J. Z. przez chwilę zaniechał swoich gestów, lecz po pewnym czasie je ponowił. Wówczas U. K. wstała, podeszła do J. Z. i zapytała dlaczego tak się wobec niej zachowuje. Kiedy dziewczyna zamierzała uderzyć pokrzywdzonego w twarz z otwartej dłoni, podszedł do niej i do pokrzywdzonego oskarżony i kopnął J. Z. nogą w głowę, w twarz. Pokrzywdzony upadł zamroczony na ziemię. Po pewnym czasie się ocknął i udał się na pobliski postój taxi. Taksówkarz E. M. (1) zgodził się zawieźć pokrzywdzonego do jego miejsca zamieszkania. Z domu, wraz z matką L. Z., J. Z. pojechał do Szpitala w G., a następnie udał się do (...) w O..

W wyniku zachowania oskarżonego, J. Z. doznał obrażeń w postaci złamania trzonu żuchwy po stronie prawej oraz złamanie wyrostka kłykciowego po stronie lewej, które to spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni.

Powyższe stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień M. M. (1) (k. 135v-136, 48-50, 85v), częściowo zeznań J. Z. (k. 136v-137v, 11-15, 86v-87), a także w oparciu o zeznania: U. K. (k. 140-140v, k. 35-37, 87- 87v), M. F. ( k.152v- 153, 61-62), M. S. (1) (k. 151v-152, 54-56), A. G. (k. 152, 57-58), M. B. ( k. 152v, 59-60), w mniejszym stopniu na podstawie zeznań: G. Z. (k. 137v-138v), L. Z. (k. 138v-139v), E. M. (2) (k. 162v, 33-34), a także na podstawie dowodów tj.: dokumentacja medyczna k. 26, opinia k. 40-41.

M. M. (1) przyznał się do winy (k. 135v-136, 48-50, 85v). Wyjaśnił, że pokrzywdzony natarczywie patrzył na jego dziewczynę U. K., robił wobec niej miny, a następnie wykonywał wobec niej wulgarne gesty tj. przygryzanie wargi i wsadzanie palca do ust. Takie zachowanie J. Z. zdenerwowało oskarżonego i dlatego kopnął pokrzywdzonego w twarz.

Zdaniem Sądu wyjaśnienie oskarżonego zasługują na wiarę albowiem korespondują z pozostałym zebrany w sprawie materiałem dowodowym w postaci zeznań: U. K. (k. 140-140v, k. 35-37, 87- 87v), M. F. ( k.152v- 153, 61-62), M. S. (1) (k. 151v-152, 54-56), A. G. (k. 152, 57-58) i M. B. ( k. 152v, 59-60). W/w świadkowie od początku i w sposób konsekwentny opisywali, jak pokrzywdzony zachowywał się wobec U. K. – natarczywe na dziewczynę patrzył, stroił wobec niej miny, przygryzał wargę, wkładał palec do ust. Wprawdzie pokrzywdzony (zeznania k. 136v-137v, 11-15, 86v-87), zaprzeczał, że takie gesty wobec dziewczyny wykonywał, to jednak z jego zeznań wynika, iż rzeczywiście natarczywie się na dziewczynę patrzył. Pokrzywdzony nie wykluczył także, iż mógł wykonywać wobec U. K. jakieś miny. W tym miejscu należy odnieść się do ostatnich zeznaniach złożonych przez J. Z., w których podał, że gesty tj. przygryzanie wargi i wsadzanie palca do ust, to mogą to być jego tiki nerwowe i „ że może o to chodziło”, a w jego rodzinie wielu jej członków cierpi na takie i podobne tiki nerwowe (wyjaśnienia k. 137). Mając na uwadze takie zeznania pokrzywdzonego, trudno oprzeć się wrażeniu, że J. Z. chciał „wybielić” swoje zachowanie wobec dziewczyny. Z jednej strony zaprzeczał, by określonych gestów dopuścił się wobec U. K., a z drugiej „usprawiedliwiał” swoje zachowanie, które stało się powodem całego zajścia. Podkreślenia przy tym wymaga okoliczność, że pokrzywdzony kilkukrotnie przesłuchiwany w sprawie dopiero, podczas składania ostatnich zeznań „przypomniał sobie”, że cierpi na określone tiki nerwowe.

Zeznania G. Z. (k. 137v-138v) i L. Z. (k. 138v-139v) stanowiły potwierdzenie tego, że pokrzywdzony doznał określonych obrażeń, jak również tego, że sam przyznał się przed w/w, iż natarczywie patrzył na dziewczynę, co było powodem późniejszego zachowania oskarżonego wobec niego. Także z zeznań E. M. (2) (k. 162v, 33-34) wynika, że spojrzenia pokrzywdzonego w kierunku dziewczyny stały się powodem tego, że został uderzony, na skutek czego doznał określonych obrażeń.

Mając na uwadze dokumentację medyczną dotycząca obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego ( k. 26), a także opinię (k. 40-41), bez żadnych wątpliwości przyjąć należy, iż J. Z. doznał obrażeń w postaci złamania trzonu żuchwy po stronie prawej oraz złamanie wyrostka kłykciowego po stronie lewej, które to spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni. Zdaniem Sądu brak jest podstaw do kwestionowania przywołanych dowodów, które korespondują ze sobą i uzupełniają pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy.

Zeznania J. C. ( k. 151v) nic nie wniosły do przedmiotowej sprawy. Świadek zeznała na temat konsultacji ortodontycznej, o jaką zwrócił się do niej pokrzywdzony, w związku z doznanym urazem.

W ocenie Sądu dokonana analiza dowodów nie pozostawia wątpliwości, że M. M. (2) w dniu 29 lipca 2017 roku na terenie skateparku na Plaży Miejskiej w G., poprzez kopnięcie nogą w głowę spowodował u J. Z. obrażenia w postaci złamania trzonu żuchwy po stronie prawej oraz złamanie wyrostka kłykciowego po stronie lewej, które to spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia inny niż określony w art. 156§1 kk (powyżej 7 dni), w konsekwencji dopuszczając się czynu z art. 157§1 kk.

Wina umyślna oskarżonego także jest bezsporna. Oskarżony kopnął pokrzywdzonego w głowę, w twarz, a więc w najbardziej wrażliwe części ludzkiego ciała, gdzie znajdują się narządy wzroku, słuchu, narządy przeżuwania oraz inne naczynia krwionośne. Tym samym musiał zdawać sprawę, że swoim zachowaniem spowoduje u pokrzywdzonego obrażenia.

Zdaniem Sądu, przedmiotowego czynu M. M. (1) dopuścił się publicznie i z oczywistego błahego powodu, okazując w ten sposób rażące lekceważenie porządku prawnego, a więc dopuścił się występku o charakterze chuligańskim.

Zgodnie z art. 115§ 21 kk, występkiem o charakterze chuligańskim jest występek polegający na umyślnym zamachu na zdrowie, na wolność, na cześć lub nietykalność cielesną, na bezpieczeństwo powszechne, na działalność instytucji państwowych lub samorządu terytorialnego, na porządek publiczny, albo na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy, jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego.

Przestępstwo z art.157§1 kk należy do kategorii przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu. Nie ma wątpliwości, że oskarżony omówionego wyżej występku dopuścił się umyślnie.

Działanie jest podjęte publicznie, jeżeli następuje w takich warunkach - dotyczących zwłaszcza miejsca i okoliczności - że jest lub może być ono spostrzeżone przez nie dającą się określić liczbę bliżej niezidentyfikowanych osób ( Giezek Jacek, Kłączyńska Natalia, Łabuda Grzegorz, Komentarz, LEX 2007,Komentarz do art.115 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] J. Giezek (red.), N. Kłączyńska, G. Łabuda, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, LEX, 2007).

Do przedmiotowego zdarzenia doszło w środku lata, w środku sezonu wakacyjnego w pobliżu Plaży Miejskiej, niedaleko szeregu barów i restauracyjek. Zważywszy na powyższe oraz fakt, że G. jest miastem turystycznym, to pomimo, iż do zdarzenia doszło w godzinach nocnych, mogło być ono spostrzeżone przez nie dającą się określić liczbę bliżej niezidentyfikowanych osób. Dodatkowo podkreślić należy, że było spostrzeżone przez grupę osób towarzyszących stronom tego wieczoru.

Działanie z powodu oczywiście błahego dostrzegane jest w oczywistej nieadekwatności reakcji sprawcy do przyczyny zewnętrznej lub w sytuacji gdy cel działania sprawcy nie dawał podstaw do usprawiedliwienia - w jakimś chociażby stopniu - drastyczności środków podjętych dla jego osiągnięcia. Oceny istnienia lub wagi powodu działania nie należy subiektywizować, uwzględniając poglądy i przekonania sprawcy występku o charakterze chuligańskim [K. Mioduski (w:) J. Bafia, K. Mioduski, M. Siewierski, Kodeks..., s. 211-212; I. Andrejew (w:) I. Andrejw, W. Świda, W. Wolter, Kodeks..., s. 252]. Nie ma w szczególności decydującego znaczenia fakt, że sprawca uważał (z subiektywnego punktu widzenia), iż ma podstawę do tego, aby żywić poważne pretensje do pokrzywdzonego, które to pretensje stanowiły przyczynę jego działania. Również w orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażany był pogląd, że kwestia, czy powód działania sprawcy był oczywiście błahy w rozumieniu powszechnym, powinna być rozstrzygana na tle porównania wagi przyczyny zewnętrznej, która pobudziła sprawcę do przestępnego działania, z rodzajem i sposobem tego działania. Jeżeli porównanie tych faktów wskazywałoby na to, że działanie sprawcy przedstawia się jako reakcja odwetowa rażąco niewspółmierna w stosunku do przyczyny zewnętrznej, a więc jeżeli sprawca wykorzystuje zaistniałą przyczynę zewnętrzną jako pretekst swego agresywnego wyładowania się wyrządzającego szkodę pokrzywdzonemu, to należy uznać, iż w rozumieniu powszechnym powód działania sprawcy był oczywiście błahy [. wyrok SN z dnia 25 października 1974 r., Rw 496/74, OSNKW 1975, z. 1, poz. 16]. ( Giezek Jacek, Kłączyńska Natalia, Łabuda Grzegorz, Komentarz, LEX 2007,Komentarz do art.115 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] J. Giezek (red.), N. Kłączyńska, G. Łabuda, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, LEX, 2007).

Nie sposób jest uznać zachowania M. M. (1) za uzasadnione, adekwatne do zaistniałej sytuacji, nawet mając na uwadze postawę J. Z., który wykonywał wobec dziewczyny oskarżonego wulgarne gesty. Oskarżony zaatakował pokrzywdzonego w bardzo brutalny sposób, nie pozostawiając pokrzywdzonemu nawet szansy na uniknięcie ciosu. M. M. (1) swoim zachowaniem okazał rażące lekceważenie porządku prawnego, albowiem jego działanie było niewątpliwie nieobyczajne, nieprzewidywalne i mogące budzić lęk z uwagi na tę właśnie brutalność.

W świetle powyższego Sąd uznając M. M. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, ustalił jednocześnie, że oskarżony dopuścił się go publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to lekceważenie porządku prawnego i czyn ten kwalifikował z art. 157§1 kk w zw. z art. 57a §1kk.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się ogólnymi jej dyrektywami zawartymi w art. 53§1 i 2 kk, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, winy sprawcy, sposób popełnienia przestępstwa, motywy i pobudki jakimi oskarżony się kierował.

Występek popełniony przez M. M. (1) miał charakter umyślny. Oskarżonym kierowały niskie pobudki. Swoim zachowaniem godził w jedno z podstawowych dóbr człowieka, jakim jest zdrowie. W ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek powodów, które usprawiedliwiałyby tak brutalne i agresywne zachowanie sprawcy. Nawet w sytuacji, gdy zachowanie pokrzywdzonego wobec dziewczyny było niekulturalne, wulgarne – nie dawało to M. M. (1) prawa „wymierzania sprawiedliwości” pokrzywdzonemu. Podnieść należy, że pokrzywdzony wskutek przestępczego działania oskarżonego, mógł doznać o wiele bardziej poważnych konsekwencji dla zdrowia. M. M. (1) swoim postępowaniem dał dowód na to, że jest osobą skłonną do przemocy fizycznej, nie respektującą zasad porządku prawnego. Jego zachowanie należy uznać za wysoce naganne. Nie bez znaczenia przy tym jest fakt pozostawania przez oskarżonego w czasie czynu pod wpływem alkoholu.

Z tych też względów Sąd na podstawie art. 157§1 kk w zw. z art. 57a §1kk skazał oskarżonego na karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności.

Uwzględniwszy to, że oskarżony jest młodą osobą, nie był karany ( karta karna z dn. 09.07.2018 r.), posiada dobrą opinię zarówno ze szkoły, jak i z miejsca pracy ( opinie z dn. 20.09.2018 r. i 04.09.2018 r.), od początku przyznawał się do winy, wyraził skruchę za swój czyn -zachowanie oskarżonego uznać należy za „wybryk” młodości, za zachowanie incydentalne. Sąd uznał, że w tych okolicznościach nie zachodzi konieczność orzeczenia wobec sprawcy kary bezwzględnej, aby wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości. Z tych też względów Sąd działając w oparciu treść art. 69§1, 2 i 4 kk, art. 70§2 kk i art. 73§2 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 4 lata i oddał go w tym czasie pod dozór kuratora sądowego. Oddanie sprawcy pod dozór miało w sprawie charakter obligatoryjny albowiem oskarżony jest osoba młodocianą w świetle przepisów prawa, przy czym stwierdzić także należy, że powyższe rozstrzygnięcie dodatkowo wzmoże nadzór nad przestrzeganiem przez sprawcę norm prawnych w przyszłości. Zważywszy, że w chwili czynu M. M. (1) znajdował się pod wpływem alkoholu, Sąd w oparciu o treść art. 72§1 kt. 5 kk zobowiązał go do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu.

Zdaniem Sądu orzeczona kara jest karą adekwatną do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, spełni one cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej

Kierując się dyrektywami art. 46§2kk, Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego J. Z. nawiązkę w kwocie 15 000,00 (piętnaście tysięcy) złotych, mając na uwadze fakt, iż skutki doznanego przez pokrzywdzonego urazu są długotrwałe i dokuczliwie dla niego. Pokrzywdzony jest osobą bardzo młodą, w trakcie kontynuowania nauki, a wcześniej ukończył specyficzna szkołę - szkołę (...)w J.. Doznany uraz przez wiele miesięcy, jak wykazał to pokrzywdzony, wyłączył go od możliwości wykonywania nawet mniej skomplikowanych akrobacji czy ćwiczeń fizycznych. Ponadto zwrócić należy uwagę, że proces leczenia i rehabilitacji pokrzywdzonego nie został definitywne ukończony. Sąd uznał, iż wysokość nawiązki stanowić będzie dla pokrzywdzonego zadośćuczynienie za doznane krzywdy, uwzględnia rodzaj i charakter obrażeń doznanych przez J. Z., i wiążące się z tym dla niego niewątpliwe cierpienie, dyskomfort. Sąd uwzględniając charakter poniesionych przez pokrzywdzonego obrażeń, stwierdził, że powyższa kwota jest adekwatna do cierpień i bólu fizycznego doznanego przez pokrzywdzonego.

Zasądzając, w oparciu o postanowienia art. 627 kpk, od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 2500 ( dwa tysiące pięćset) złotych tytułem zwrotu poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru, Sąd miał na uwadze postanowienia Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, uwzględnił nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Podkreślić należy, że ani stan faktyczny sprawy, ani prawny nie był skomplikowany na tyle, by wymagał takiego nakładu pracy pełnomocnika, który uzasadniałby jego wynagrodzenie w wysokości 5000 zł. Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. W. kwotę 826,56 złotych tytułem ustanowionej z urzędu obrony oskarżonego, w tym kwota 154,56 złotych tytułem 23% podatku VAT -kierując się treścią Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Sąd zwolnił M. M. (1) od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych, kierując się treścią art. 624§1 kpk.