Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 sierpnia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: staż. Anita Dębowska

po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko (...) Zakładowi (...) na (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę 1.800 zł

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.080 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 września 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 191,20 zł (sto dziewięćdziesiąt jeden złotych i dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 162 zł (sto sześćdziesiąt dwa złote) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

5.  nie obciąża powoda obowiązkiem zapłaty nieuiszczonych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt VIII C 2046/17

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2017 roku powód M. B., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wytoczył przeciwko pozwanemu (...) Zakładowi (...) na (...) Spółce Akcyjnej w W. powództwo o zasądzenie kwoty 1.800 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 września 2017 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, w związku ze szkodą, jakiej doznał wskutek nieszczęśliwego wypadku w dniu 9 lipca 2017 roku. Ponadto złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.

W uzasadnieniu podniósł, że w dniu 9 lipca 2017 roku powód podczas przenoszenia drewna na opał stracił równowagę i przewracając się dotknął lewym przedramieniem konstrukcji centralnego ogrzewania, co spowodowało u niego poparzenia II stopnia przedramienia lewego o powierzchni 15 cm x 8 cm. W związku z doznanymi obrażeniami powód został poddany zabiegowi chirurgicznemu usunięcia tkanki martwiczej i przemyciu rany, co miało na celu usunięcie wydzieliny ropnej. Z uwagi na powierzchnię rany, stopień poparzenia oraz trudności w gojeniu się konieczne było kontynuowanie leczenia na oddziale chirurgicznym. W okresie zdarzenia powód był objęty ubezpieczeniem na życie, w ramach umowy zawartej z pozwanym. Zgodnie z warunkami ubezpieczenia, za każdy 1% trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczyciel wypłacał od 1% do 4% sumy ubezpieczenia. W przypadku powoda stwierdzono 1% stopień uszczerbku, z tytułu którego pozwany wypłacił świadczenie odpowiadające 4% sumy ubezpieczenia, tj. kwotę 360 zł. W ocenie powoda stwierdzony uszczerbek jest zaniżony i nie odzwierciedla powstałego w wyniku wypadku uszkodzenia ciała. (pozew k. 12-16)

Postanowieniem z dnia 22 listopada 2017 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi zwolnił powoda od kosztów sądowych ponad kwotę 30 zł, oddalając wniosek w pozostałym zakresie. (postanowienie k. 38-39)

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Zakład (...) na (...) Spółka Akcyjna w W., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany podniósł, że wypłacone powodowi świadczenie pieniężne w całości rekompensuje doznaną przez niego szkodę. (odpowiedź na pozew k. 48-51)

W toku dalszego postępowania stanowiska procesowe stron nie uległy zmianie. (pismo procesowe k. 62-62v., protokół rozprawy k. 85-88)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 lipca 2017 roku podczas przenoszenia drewna na opał powód M. B. stracił równowagę i przewrócił się w kierunku pieca centralnego ogrzewania, a następnie uderzył lewym przedramieniem w rurę odprowadzającą spaliny. Po zdarzeniu powód udał się do ZOZ w A., gdzie założono mu opatrunek i otrzymał skierowanie do poradni chirurgicznej. Wizyty w poradni powód odbywał w dniach 10, 13 i 17 lipca 2017 roku. Chirurg stwierdził oparzenie II stopnia przedramienia lewego o rozmiarach 15 cm x 8 cm i poddał powoda zabiegom polegającym na usunięciu martwiczych tkanek z oparzonego miejsca, wykonywał także opatrunki na ranę oparzeniową. Podczas ostatniej wizyty powód otrzymał polecenie wykonywania dalszych opatrunków w domu, co też czynił przez okres 3 miesięcy. (dowód z przesłuchania powoda k. 87-88, dokumentacja medyczna k. 28-31, okoliczności bezsporne)

W wyniku zdarzenia z dnia 9 lipca 2017 roku powód doznał poparzenia II stopnia lewego przedramienia, które skutkowało powstaniem szpecącej blizny koloru skóry o wymiarach 5 cm x 12 cm. W oparciu o punkt 125a tabeli norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu obowiązującej u pozwanego, M. B. doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 4%. Stwierdzone u powoda zmiany skórne są niewielkiego stopnia, nie stwierdza się bliznowca, ani upośledzenia funkcji lewego przedramienia. (pisemna opinia biegłego k. 70, ustna uzupełniająca opinia biegłego k. 86, tabela norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu k. 54-59v.)

W dniu zdarzenia z dnia 9 lipca 2017 roku M. B. był objęty indywidualnym kontynuowanym ubezpieczeniem na życie typu P w pozwanym Zakładzie (...) w ramach polisy numer (...). (polisa k. 22, okoliczności bezsporne)

W związku z doznanym urazem powód w dniu 14 sierpnia 2017 roku zgłosił szkodę w pozwanym Zakładzie (...). W toku postępowania szkodowego orzecznik pozwanego określił stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda na poziomie 1%. Decyzją z dnia 21 września 2017 roku pozwany poinformował o przyznaniu świadczenia w wysokości 360 zł, odpowiadającej 1% uszczerbku na zdrowiu. Nie zgadzając się z ustalonym stopniem uszczerbku, pismem z dnia 1 września 2017 roku, doręczonym w dniu 7 września 2017 roku, powód wezwał ubezpieczyciela do zapłaty w terminie 7 dni kwoty 8.640 zł. W odpowiedzi pozwany wyjaśnił, iż nie znajduje podstaw do wypłaty dodatkowego odszkodowania. (decyzja k. 32, wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru k. 33-35, pismo k. 36-36v., z akt szkody na płycie CD: druk zgłoszenia szkody, opinia lekarska, operat wypłaty; okoliczności bezsporne)

W myśl ogólnych warunków indywidualnego kontynuowanego ubezpieczenia na życie typ P, przedmiotem ubezpieczenia było życie i zdrowie ubezpieczonego. Wysokość świadczenia z tytułu trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem za 1% uszczerbku wynosiła 1-4% sumy ubezpieczenia. W przypadku powoda suma ubezpieczenia została w polisie oznaczona na kwotę 9.000 zł. (polisa k. 22, ogólne warunki indywidualnego kontynuowanego ubezpieczenia na życie typ P k. 23-27)

Powód M. B. ma 46 lat, z zawodu jest cukiernikiem. Pomimo przebytego leczenia powód odczuwa dolegliwości bólowe w rejonie blizny w przypadku wystawienia lewego przedramienia na ekspozycję słoneczną. Dodatkowo pojawia się wówczas zaczerwienienie. Przeciwdziałając powyższemu powód stosuje opaskę na ranę.

Powód prowadzi gospodarstwo domowe wraz żoną i synem. Poza domem mieszkalnym obciążonym hipoteką i działką nie posiada innego majątku. Dochód przypadający na rodzinę powoda wynosi łącznie ok. 2.545 zł. Miesięczne wydatki powoda związane z utrzymaniem domu, spłatą zobowiązań, zakupem leków, wyżywienia i paliwa oscylują wokół kwoty 1.500 zł. (dowód z przesłuchania powoda k. 87-88, oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania k. 20-21v.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie powołanych wyżej dowodów, w tym dowodów z dokumentacji medycznej, przesłuchania powoda oraz opinii biegłego z zakresu chirurgii.

Oceniając opinię biegłego sądowego Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zawartych w jej treści wniosków. Opinię tę Sąd uznał za spójną, wnioski wyciągnięte przez biegłego są bowiem logiczne i znajdują oparcie w przeprowadzonych przez niego badaniach. Jako, że z opinii wynika, jakie spostrzeżenia powodują wnioski wyciągnięte przez biegłego należy ją również uznać za jasną. Opinia biegłego jest ponadto pełna, biegły udzielił bowiem odpowiedzi na wszystkie postawione mu pytania, na które zgodnie z zakresem posiadanych wiadomości specjalnych i udostępnionych mu materiałów dowodowych mógł on udzielić odpowiedzi, uwzględnił wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia badanej kwestii, zaś sama opinia zawiera uzasadnienie wyrażonych ocen oraz poglądów. Wydając opinię biegły oparł się na zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym, w tym na dokumentacji medycznej powoda. Wydanie opinii poprzedzało przeprowadzenie badania powoda, którego wyniki biegły uwzględnił przy formułowaniu wniosków końcowych opinii. W ustnej opinii uzupełniającej, odnosząc się do zarzutów strony powodowej, biegły wyjaśnił, że kwalifikacja urazów, jak u powoda, jest dokonywana przez pryzmat stopnia zakwalifikowania zmian u poszkodowanego. U powoda zmiany te były niewielkiego stopnia, u powoda nie stwierdza się bowiem upośledzenia funkcji przedramienia lewego, rana zagoiła się bez pozostawienia bliznowca, nadto sama blizna ma nieznaczną powierzchnię w kontekście powierzchni całej kończyny górnej i kolorem jest zbliżona do koloru skóry. Dodatkowo blizna nie znajduje się w widocznym miejscu, przez co nie szpeci istotnie wyglądu powoda, a w przyszłości, w związku z upływem czasu, jej widoczność może być minimalna. Biegły zaznaczył przy tym, że dla kwalifikacji uszczerbku z pkt 125a i 125b tabeli, decydujące znaczenie ma upośledzenia czynności narządu ciała poszkodowanego, nie zaś powierzchnia blizny. Odnosząc się do nadwrażliwości blizny na światło i temperaturę biegły wskazał z kolei, iż są to odczucia subiektywne poszkodowanego, które z czasem będą ulegać zmniejszeniu, akcentując, że powód może posiłkować się opaską albo stosować odpowiednie kremy w filtrem.

Po wydaniu przez biegłego ustnej opinii uzupełniającej, strona powodowa nie wnosiła o jej dalsze uzupełnienie, ani o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w części.

Powód wywiódł swoje roszczenie z zawartej z pozwanym umowy indywidualnego kontynuowanego ubezpieczenia na życie typ P.

Przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie – przy ubezpieczeniu osobowym – umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia, w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej – art. 805 § 1 i 2 k.c. Kodeks cywilny nie określił pojęcia wypadku ubezpieczeniowego, pozostawiając to kryterium formalne umowie stron.

W realiach niniejszej sprawy, w ramach zawartej przez strony umowy ubezpieczenia, zakresem ubezpieczenia zostało objęte życie i zdrowie powoda, a ubezpieczenie to objęło m.in. wystąpienie u powoda trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem.

Na gruncie omawianego stanu faktycznego w ocenie Sądu niespornym jest, że w dacie zdarzenia z dnia 9 lipca 2017 roku, powód był objęty powyższym ubezpieczeniem, a samo zdarzenie, którego przebieg nie był kwestionowany przez pozwanego, miało charakter nieszczęśliwego wypadku. Zdaniem Sądu poza sporem pozostaje również, iż pomiędzy zaistniałym zdarzeniem a powstaniem u powoda urazu, z medycznego punktu widzenia, istnieje bezpośredni, normalny związek przyczynowo-skutkowy. Jak przyjmuje się w judykaturze, dla ustalenia istnienia normalnego związku przyczynowego wystarczy ustalenie, że konkretny skutek danego działania lub zaniechania nie jest zjawiskiem tak odosobnionym i tak wyjątkowym, iż nie mieści się w granicach zwykłego powiązania między przyczyną i skutkiem. Jeżeli natomiast konkretne następstwa działania (zaniechania), mogą być typowe dla większej bliżej nie określonej liczby osób, trzeba przyjąć, że w tej grupie następstwa takie pozostają w normalnym związku przyczynowym z działaniem (zaniechaniem) stanowiącym przyczynę tych następstw (por. wyrok SN z dnia 12 listopada 1970 roku, I CR 468/70, LEX). Nie wyłącza przy tym „normalności” w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. okoliczność, że mimo identycznych warunków zdarzenia określone następstwo nie zawsze występuje, ani też jego statystyczna rzadkość. Normalne następstwo nie musi bowiem oznaczać skutku koniecznego (por. wyrok SN z dnia 19 marca 2008 roku, V CSK 491/07, LEX). W omawianej sprawie nie może budzić wątpliwości, że pomiędzy uderzeniem przez powoda lewym przedramieniem w element konstrukcyjny pieca centralnego ogrzewania a doznanym przez niego uszczerbkiem na zdrowiu istnieje normalny związek przyczynowo-skutkowy.

Ponadto niesporne w sprawie jest, jak również wynika to z § 33 ust. 5 OWU, że przy ustalaniu stopnia (procentu) trwałego uszczerbku na zdrowiu stosuje się tabelę norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu (...) S.A. Tabela ta stanowi integralną część powołanych ogólnych warunków umowy, a zatem jest objęta umową stron tak samo, jak i inne postanowienia umowne.

W związku z zaistniałym zdarzeniem z dnia 9 lipca 2017 roku powodowi przysługiwało świadczenie od pozwanego wynikające z zawartej umowy ubezpieczenia. Wysokość świadczenia odpowiadająca kwocie od 90 zł do 360 zł (1%-4% sumy ubezpieczenia wynoszącej 9.000 zł) za 1% trwałego uszczerbku na zdrowiu uzależniona została od stopnia ustalonego przez ubezpieczyciela trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Z przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego, w szczególności z treści opinii biegłego chirurga, wynika, że powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 4%. Jak wyjaśnił biegły, podstawą do określenia wysokości uszczerbku według pkt 125a tabeli (niewielkie zmiany), nie zaś z pkt 125b (średnie zmiany), była okoliczność, iż u powoda nie stwierdzono upośledzenia funkcji lewego przedramienia, na skutek zagojenia się rany nie doszło do powstania bliznowca, zaś sama blizna nie ma dużej powierzchni względem powierzchni całej kończyny górnej powoda. Biegły uwzględnił również umiejscowienie blizny, jej kolor, zbliżony do koloru skóry oraz szanse na zmniejszenie się w przyszłości jej widoczności. O czym była już mowa, opinia biegłego stanowi przekonujący i miarodajny dowód w sprawie. Opinia ta odzwierciedla staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, wyjaśnia wszystkie istotne okoliczności, podaje przyczyny, które doprowadziły do przyjętej konkluzji, a równocześnie jest poparta głęboką wiedzą i wieloletnim doświadczeniem zawodowym biegłego. Jednocześnie, w ocenie Sądu, opinii tej nie podważają pozostałe dowody.

Mając powyższe na uwadze, jak również uwzględniając okoliczność, iż pozwany w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi za stwierdzony 1% trwałego uszczerbku na zdrowiu, świadczenie w kwocie 360 zł, a więc w maksymalnej wysokości przewidzianej w umowie, Sąd uznał, że powodowi z tytułu umowy ubezpieczenia przysługiwało od pozwanego świadczenie w łącznej kwocie 1.440 zł (4 x 360 zł). Z tytułu ubezpieczenia M. B. otrzymał dotąd odszkodowanie w kwocie 360 zł. W konsekwencji Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.080 zł tytułem dodatkowego odszkodowania, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 września 2017 roku do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociaż by opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie. Natomiast zgodnie z treścią przepisu art. 817 k.c. zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia o wypadku, gdyby jednak wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym, przy zachowaniu należytej staranności, wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. W orzecznictwie przyjmuje się przy tym, że ubezpieczyciel popada w opóźnienie, jeśli nie spełni świadczenia, które zostało mu zgłoszone kwotowo, w terminach zakreślonych w przepisie, o którym mowa wyżej. Oprócz bowiem zawiadomienia o wypadku (ubezpieczeniowym) wierzyciel powinien określić swoje roszczenie. Od chwili zgłoszenia przez niego roszczeń zakład pozostaje w opóźnieniu, o ile oczywiście roszczenia te będą uzasadnione (por. m.in. wyrok SA w Białymstoku z dnia 25 lutego 2015 roku, I ACa 819/14, LEX; wyrok SA w Łodzi z dnia 5 marca 2014 r., I ACa 1181/13, LEX; wyrok SA w Białymstoku z dnia 11 grudnia 2013 roku, I ACa 584/13, LEX; wyrok SA w Poznaniu z dnia 26 września 2013 roku, I ACa 693/13, LEX; wyrok SN z dnia 22 lutego 2007 roku, I CSK 433/06, LEX; wyrok SO w Łodzi z dnia 26 czerwca 2014 roku, III Ca 1767/13, LEX). Godzi się ponadto przypomnieć, że roszczenie o zapłatę odszkodowania ma charakter bezterminowy, przekształcenie go w zobowiązanie terminowe następuje zaś w drodze wezwania wierzyciela skierowanego do dłużnika do spełnienia świadczenia, jeśli tylko wezwanie to zawiera wskazanie żądanej kwoty (por. m.in. wyrok SA w Katowicach z dnia 5 grudnia 2017 roku, I ACa 622/17, L.; wyrok SA w Warszawie z dnia 13 lipca 2017 roku, VI ACa 406/16, L.). W niniejszej sprawie niesporna kwota roszczenia została przez pozwanego wypłacona w terminie wynikającym z art. 817 k.c. W zakresie dodatkowego odszkodowania powód oznaczył wysokość dochodzonego roszczenia w wezwaniu do zapłaty z dnia 1 września 2017 roku, w treści którego wzywał do zapłaty w terminie 7 dni kwoty 8.640 zł. W konsekwencji żądanie zapłaty odsetek od należnego powodowi świadczenia począwszy od dnia 14 września 2017 roku Sąd uznał za zasadne w całości.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o przepis art. 100 k.p.c.
w zw. z art. 98 k.p.c. Strona powodowa wygrała sprawę w 60 % i dlatego w takim stopniu należy się jej zwrot kosztów procesu.

Koszty poniesione przez powoda wyniosły łącznie 930 zł i obejmowały: opłatę sądową od pozwu w części, w której powód nie został zwolniony od obowiązku jej poniesienia – 30 zł oraz koszty zastępstwa adwokata w kwocie 900 zł – § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015, poz. 1800 ze zm.)

Z kolei koszty poniesione przez pozwanego wyniosły łącznie 917 zł i obejmowały: opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty zastępstwa radcy prawnego w kwocie 900 zł – § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. 2018, poz. 265)

Całość poniesionych przez strony procesu kosztów sądowych wyniosła zatem
1.847 zł.

Powód wygrał spór w 60 %, a przegrał w 40 %. Powód winien zatem ponieść z tytułu kosztów procesu kwotę 738,80 zł (40 % kwoty ogólnej), a pozwany 1.108,20 zł (60 % kwoty ogólnej).

Mając na uwadze powyższe należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 191,20 zł, stanowiącą różnicę pomiędzy kosztami faktycznie poniesionymi a kosztami, które strona powodowa powinna ponieść.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 k.p.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 162 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, na które złożyło się wynagrodzenie biegłego. W stosunku do powoda, o nieuiszczonych kosztach sądowych w zakresie, w jakim przegrał sprawę, Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., odstępując od obciążenia nimi powoda.

Z tych względów, orzeczono jak w sentencji.