Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 778/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 listopada 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 listopada 2018r. w S.

odwołania Z. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 31 sierpnia 2017 r. Nr (...)- (...)

w sprawie Z. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do dodatku pielęgnacyjnego

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 778/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 31 sierpnia 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.75 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił Z. L. prawa do dodatku pielęgnacyjnego wskazując, że ubezpieczona nie ukończyła 75 roku życia, a także nie stwierdzono u niej niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła Z. L. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do dodatku pielęgnacyjnego. Zaskarżonej decyzji zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych, naruszenie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS, a także przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu stanowiska wskazała, że jest przewlekle chora, a sprawność jej organizmu naruszona jest w stopniu powodującym konieczność stałej opieki i pomocy innych osób. W 2013r. przeszła wstrząs septyczny i ostre kałowe zapalenie otrzewnej. Ponadto, zmaga się z ciężkimi problemami zdrowotnymi ,tj. wadą serca, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, problemami z niedrożnością jelit, a także rozległą pooperacyjną przepukliną brzuszną (odwołanie wraz z załącznikami k.1-14 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 25 sierpnia 2017r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do samodzielnej egzystencji, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.15-16 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona Z. L. ma (...) lat i od 1 sierpnia 2003r. jest uprawniona do emerytury (decyzja z 25 sierpnia 2003r. o przyznaniu emerytury k.11-12 akt emerytalnych).

W dniu 26 czerwca 2017r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do dodatku pielęgnacyjnego (wniosek k.28 akt emerytalnych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 31 lipca 2017r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji (orzeczenie lekarza orzecznika z 31 lipca 2017r. k.30 akt emerytalnych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczona skierowana została na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 25 sierpnia 2017r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.10-12 akt organu rentowego – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 25 sierpnia 2017r. k.32 akt emerytalnych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 31 sierpnia 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej prawa do dodatku pielęgnacyjnego (decyzja z 31 sierpnia 2017r. k.33 akt emerytalnych).

Ubezpieczona cierpi na cukrzycę typu II – leczoną insuliną, nadciśnienie tętnicze umiarkowane, oraz nieistotną hemodynamicznie niedomykalność zastawki mitralnej i aortalnej. Ponadto, rozpoznano u niej stan po wyłonieniu stomii jelita grubego z następowym przywróceniem ciągłości przewodu pokarmowego i stan po operacji przepukliny pooperacyjnej powłok brzucha. We wrześniu 2013r. ubezpieczona przebyła ostre kałowe zapalenie otrzewnej w wyniku perforacji esicy. Schorzenie to, wymagało leczenia operacyjnego zakończonego wyłonieniem stomii oraz wielotygodniowej hospitalizacji intensywnej terapii w tym mechanicznej wentylacji. Przebieg leczenia był powikłany wstrząsem septycznym i ciężkim zapaleniem płuc. We wrześniu 2014r. ubezpieczona przybyła operację przepukliny brzusznej pooperacyjnej i odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego. W czerwcu 2015r. ponownie operowana z powodu niedrożności rozległej przepukliny w nadbrzuszu. Wówczas, wykonano herniolaparotomię, zamknięcie wrót przepuklinowych, a także uwolniono zrosty jelita cienkiego i poprzecznicy. Ubezpieczona leczy się ponadto w poradni ortopedycznej z powodu zmian w lewym kolanie. Aktualnie, jest stabilna krążeniowo i metabolicznie. Nadciśnienie i cukrzyca są dobrze kontrolowane leczeniem farmakologicznym. Bez klinicznych cech niewydolności serca oraz nawrotu zatorowości płucnej. Badanie przedmiotowe nie wykazało przepuklin w bliznach pooperacyjnych. Efekt operacji jest bardzo dobry. Ciągłość układu pokarmowego jest przywrócona, co pozwala na normalne funkcjonowanie w życiu codziennym. Od czerwca 2015r. nie występowały u ubezpieczonej objawy niedrożności przewodu pokarmowego. Ubezpieczona na stałe nosi pas brzuszny przepuklinowy. Kontrolne badanie USG jamy brzusznej z 23 maja 2018r. – prawidłowe (kopia opisu badania k.56 akt sprawy). Ubezpieczona samodzielnie korzysta z toalety i porusza się w obrębie mieszkania. Pomocy męża wymaga przy kąpieli, ubieraniu się i poruszaniu się poza mieszkaniem (niesporne wyjaśnienia ubezpieczonej k.41v akt sprawy). Powyższe schorzenia - w obecnym stanie zaawansowania – nie powodują u ubezpieczonej niezdolności do samodzielnej egzystencji (opinie biegłych z zakresu chirurgii P. J. k.24 akt sprawy i M. R. k.51-55 akt sprawy oraz opinia biegłego kardiologa i specjalisty chorób wewnętrznych D. W. k.33 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej Z. L. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.75 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury, jeżeli osoba ta uznana została za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia. W myśl art.13 ust.5 powyższej ustawy niezdolność do samodzielnej egzystencji orzeka się w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

Rozstrzygnięcie sprawy wymagało ustalenia, czy ubezpieczona jest niezdolna do samodzielnej egzystencji. W tym celu Sąd zasięgnął opinii biegłych z zakresu chirurgii P. J. i M. R., a także biegłego z zakresu kardiologii, specjalisty chorób wewnętrznych D. W.. Sporządzone na tę okoliczność, opinie biegłych dały podstawy do ustalenia, że ubezpieczona nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji. Ubezpieczona cierpi na cukrzycę typu II leczoną insuliną i umiarkowane nadciśnienie tętnicze. W 2013r. przeszła ostre kałowe zapalenie otrzewnej w wyniku perforacji esicy powikłane wstrząsem septycznym. Schorzenie to, wymagało leczenia operacyjnego zakończonego wyłonieniem stomii Ponadto, ubezpieczona przechodziła operacje związane z usunięciem stomii, a następnie usunięciem pooperacyjnej przepukliny brzusznej. Z opinii biegłych wynika, że aktualnie stopień naruszenia sprawności organizmu ubezpieczonej w następstwie powyższych schorzeń nie powoduje u ubezpieczonej niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Analizując powyższe opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonej, a ponadto poprzedzone były analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonej i jej badaniem. Opinie biegłych są spójne oraz należycie uzasadnione i co należy podkreślić zostały wydane przez trzech niezależnych biegłych, którzy doszli do zbieżnych wniosków w zakresie oceny stanu zdrowia ubezpieczonej. Szczególnie wyczerpująca jest ostatnia opinia wywołana w sprawie ,tj. opinia biegłego z zakresu chirurgii M. R.. Biegły w sposób dokładny opisał zarówno historię choroby ubezpieczonej, jak również przebieg leczenia rozpoznanych u niej schorzeń oraz przedstawił ocenę stanu zdrowia ubezpieczonej w kontekście przesłanek ustalenia niezdolności do samodzielnej egzystencji. Wywód biegłego pokazuje, że na skutek ostrego kałowego zapalenia otrzewnej w wyniku perforacji esicy i komplikacji leczenia w postaci pooperacyjnej przepukliny brzusznej stan zdrowia ubezpieczonej na przestrzeni lat 2013-2015 był poważny i wymagała ona kilku zabiegów operacyjnych dla przywrócenia funkcjonowania przewodu pokarmowego. Oceniając jednak obecny stan zdrowia ubezpieczonej biegły stwierdził, że efekty operacji, które przeszła ubezpieczona są bardzo dobre, brak jest przepuklin w bliznach pooperacyjnych. Ponadto zauważył, że ubezpieczona wykazuje dużą obawę przed nawrotem schorzenia, ale obawy – w świetle powyższych ustaleń co do stanu zdrowia ubezpieczonej - nie mogą stanowić podstawy do ustalenia niezdolności do samodzielnej egzystencji. Sąd podzielił powyższe wnioski jako logiczne i należycie uzasadnione.

W przedstawionych okolicznościach ,tj. wobec braku spełnienia przesłanki w postaci niezdolności do samodzielnej egzystencji stwierdzić należało, że nie zachodzą przesłanki do zmiany zaskarżonej decyzji. Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art.477 14§1 kpc oddalił odwołanie ubezpieczonej.