Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 1203/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 kwietnia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. w rozpoznaniu wniosku z dnia 3 kwietnia 2018 r. odmówił Z. Ł. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy, powołując się na przepis art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, oraz Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. nr 8 poz. 43 ze zm.) wskazał, że ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31.12.1948 r. emerytura przysługuje, jeżeli spełnił łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, tj. 1.01.1999 r. osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat dla mężczyzn, w tym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku pracy, wynoszący co najmniej 15 lat.

Zakład odmówił wnioskodawcy przyznania emerytury, ponieważ: do dnia 01.01.1999 r. nie udowodnił 15 lat wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku — uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania Zakład przyjął za udowodnione na dzień 1.01.1999 r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 13 lat 5 miesięcy i 23 dni stażu w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze.

Do stażu pracy w szczególnych warunkach zaliczono okresy zatrudnienia od:

- 16-03-1978 do 28-04-1980 - (...) Zakłady Budownictwa (...) w upadłości

- 29-04-1980 do 05-04-1982 - służba wojskowa

- 05-05-1982 do 21-11-1982 - (...) Zakłady Budownictwa (...) w upadłości

- 23-11-1982 do 30-04-1984 - Przedsiębiorstwo (...) S.A.

-17-02-1997 do 31-12-1998 - Zakład (...) w Ł.

- 07-05-1984 do 31-03-1990 - (...) Przedsiębiorstwo Budowlane w Ł.

Do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu zatrudnienia od 01-05-1990 do 17-01-1997 w Zakładzie Budowlano- (...) ponieważ z przedłożonego świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach wynika, że wnioskodawca wykonywał w tym samym czasie prace montera (dział II) i spawacza (dział XIV). Warunkiem uznania okresu zatrudnienia na różnych stanowiskach pracy do okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach jest wykonywanie tej pracy w obrębie tego samego działu powołanego przez pracodawcę rozporządzenia.

/decyzja z dnia 13 kwietnia 2018 r. k. 40 akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji złożył, w dniu 4 maja 2018 roku, wnioskodawca wnosząc zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w Zakładzie Budowlano- (...) od 1maja 1990 r. do 17 stycznia 1997 r. a w konsekwencji zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do emerytury.

/odwołanie z dnia 4 maja 2018 roku k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu przywołał argumentację podniesioną w zaskarżonej decyzji.

Ponadto wskazał, iż organ rentowy zaliczył wszystkie okresy pracy w warunkach szczególnych jakie wynikały z doręczonych prawidłowych świadectw pracy w warunkach szczególnych

Podkreślił, iż okresu pracy w (...) nie uwzględniono, ponieważ w świadectwie pracy z dnia 19 marca 2018 r. nie wskazano przepisów branżowych w oparciu o które zostało wydane, wskazanie działu II jest zbyt ogólnikowe, wziąwszy pod uwagę fakt, że dział ten dotyczy branży energetycznej zaś przedsiębiorstwo jak wynika z nazwy, działało w branży budowlano – remontowej. Dodatkowo zapisy w doręczonej książeczce spawacza z lat 1990-1997 są nieczytelne i nie pozwalają na ustalenie jakie czynności wnioskodawca wykonywał. A w tym czasie wykonywał prace montera- spawacza.

/odpowiedź na odwołanie z dnia 7 czerwca 2018 roku k. 5, 5v./.

Na rozprawie w dniu 15 października 2018 r. poprzedzającej wydanie wyroku pełnomocnik wnioskodawcy popierając odwołanie wniósł o przyznanie emerytury od dnia 23 stycznia 2018 r., nadto o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowisko procesowe stron e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. 00:01:30 – 00:02:45 oraz 00:50:26- 00:53:16 płyta CD k.35/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Z. Ł. urodził się dnia (...).

/bezsporne /

Wnioskodawca w okresie od dnia od 01 maja 1990 r. do 17 stycznia 1997 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Zakładzie Budowlano- (...).

/ świadectwo pracy z dnia 17 01.1997 r. k. 29 akt ZUS akta osobowe koperta k. 22/

W świetle zawartych przez wnioskodawcę umów o pracę wnioskodawcy we wskazanym okresie powierzono obowiązki spawacza.

/umowy o pracę z dnia 1.05.1990, 30.04.1990 r., 1.08.1990 r. akta osobowe koperta k. 22/.

W świetle wystawionego przez Zakład Budowlano- (...) świadectwa pracy wnioskodawca we wskazanym okresie wykonywał prace na stanowisku monter –spawacz

/ świadectwo pracy z dnia 17. 01.1997 r. k. 29 akt ZUS akta osobowe koperta k. 22/

Za okres od 1 maja 1990 do 17 stycznia 1997 r. Zakład (...) będący następcą prawnym Zakładu Budowlano- (...) wystawił wnioskodawcy świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach wskazując, iż w okresie tym stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych na stanowisku montera-spawacza; montera – wymienionym w wykazie A dziale II, spawacza wymienionym w dziale XIV poz. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. nr 8 poz. 43 ze zm.). W świadectwie zamieszczono wzmiankę, iż w okresie zatrudnienia w zależności od potrzeb wnioskodawca pracował jednocześnie na dwóch ww. stanowiskach.

/świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 19.03.2018 k. 37 akt ZUS akta osobowe koperta k. 22/

Zapisy w książeczce spawacza z lat 1990-1997 w kolumnie „rodzaj spawania” zawierają wpis „spawanie elektryczne i gazowe”, jednak rodzaj wykonywanej pracy jest nieczytelny (pokryty pieczątką) i nie pozwala na ustalenie zakresu wykonywanych przez wnioskodawcę czynności we wskazanym okresie.

/książeczka spawacza oryginał koperta k. 39 akt ZUS/

Wnioskodawca będąc zatrudnionym w Zakładzie Budowlano- (...) w okresie zatrudnienia od dnia od 01 maja 1990 r. do 17 stycznia 1997 r. w pełnym wymiarze czasu pracy faktycznie wykonywał pracę montera -spawacza.

/zeznania wnioskodawcy 00:50:00 – 00:50:19 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:02:57 – 00:23:43 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35/

Wnioskodawca pracował branży energetycznej, gdyż zatrudniające go przedsiębiorstwo wykonywało remonty kapitalne w zakresie wymiany i napraw armatury, rurociągów parowych i wodnych, kotłów, urządzeń pomocniczych współpracujących z kotłem parowym w postaci elektrofiltrów, młynów węglowych, wentylatorów ciągu w zakładach energetycznych, elektrociepłowniczych. Firma zajmowała się tylko tymi remontami.

/zeznania wnioskodawcy 00:50:00 – 00:50:19 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:02:57 – 00:23:43 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35, zeznania świadka K. D. (1) 00:25:03 – 00:39:09 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35, zeznania świadka A. K. 00:39:09 – 00:49:18 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35 /

Kampania remontowa trwała ok. pół roku, drugie pół roku było na zasadzie dyżurów. Wówczas zajmowano się obsługą bieżącą kotłów. Wnioskodawca był 8 godzin w pracy. Wykonywał te same prace co w czasie kampanii remontowej. Zajmował się nieszczelnościami na mieszankach. Polegało to na wymianie kotła, spawaniu łat. Cały czas była praca do wykonania. Urządzenia pracowały cały czas, były przeciążone. Wnioskodawca w tym czasie zajmował się spawaniem.

/zeznania wnioskodawcy 00:50:00 – 00:50:19 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:02:57 – 00:23:43 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35 zeznania świadka K. D. (1) 00:25:03 – 00:39:09 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35/

Wnioskodawca zajmował się wymianą rurociągów podgrzewaczy wody, rurociągów parowych. Przygotowywał, fazował, spawał. Przy wymianie rurociągów musiał sobie wszystko przygotować, uciąć na wymiar, wyfazować, wyszlifować szlifierką, zapunktować czyli złączyć i zespawać palnikiem lub metodą elektrołukową. Potem musiał wszystko oczyścić i przygotować do odbioru.

/zeznania wnioskodawcy 00:50:00 – 00:50:19 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:02:57 – 00:23:43 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35 zeznania świadka K. D. (1) 00:25:03 – 00:39:09 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35 zeznania świadka A. K. 00:39:09 – 00:49:18 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35 /

Następnie był też montaż. Odbywał się on w elektrociepłowni. Niektóre elementy były przygotowywane na zewnątrz z uwagi na gabaryty. Montaż polegał na wstawieniu jakiegoś elementu za pomocą dźwigu i łączeniu końcówek, następnie zaś spawaniem. Wnioskodawca wykonywał wszystkie te czynności. Jak było więcej monterów to zajmował się głównie spawaniem. W 90 % wnioskodawca pracował jako spawacz.

/zeznania wnioskodawcy 00:50:00 – 00:50:19 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:02:57 – 00:23:43 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35 zeznania świadka K. D. (1) 00:25:03 – 00:39:09 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35 zeznania świadka A. K. 00:39:09 – 00:49:18 e-protokół rozprawy z dnia 15 października 2018 r. płyta CD k.35/

Organ rentowy przyjął za udowodnione na dzień 1.01.1999 r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 13 lat 5 miesięcy i 23 dni stażu w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze.

/decyzja z dnia 13 kwietnia 2018 r. k. 40 akt ZUS/

Wnioskodawca nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

/bezsporne/

W dniu 13 grudnia 2017 r wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę.

/wniosek – k. 1 akt ZUS/

Decyzją z dnia 3 stycznia 2018 r organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do świadczenia z uwagi na brak 15 letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych. W uzasadnieniu wskazano, że nie zaliczono okresu 7.05.1984 – 31.03.1990 – dotyczącego zatrudnienia w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym w Ł..

/decyzja – k. 27/

W dniu 23 stycznia 2018 r. roku ubezpieczony złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy na podstawie dodatkowej dokumentacji z (...) W. sp z oo (świadectwo pracy, świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach) oraz książeczki spawacza..

/wniosek z dnia 23 stycznia 2018 r. k. 28 akta ZUS/

Decyzją z dnia 19 lutego 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do emerytury z uwagi na brak wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Do stażu pracy nie zaliczono wówczas okresu zatrudnienia w zakładzie Budowlano- (...), bowiem świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach było kopia brak było pieczątki nagłówkowej ponadto charakter pracy i stanowisko nie było zgodne z zarządzeniem Ministra górnictwa i energetyki z 12.08.1983 (wykaz A. Dział XIV, poz. 12 pkt. 1.) Natomiast został zaliczony okres 7.05.1984 – 31.03.1990.

/Decyzja ZUS z dnia 19 lutego 2018 r. k. 35 akt ZUS/

W dniu 3 kwietnia 2018 r. roku ubezpieczony złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przedstawiając świadectwo pracy w warunkach szczególnych wystawione 19 marca 2018 r. przez Zakład (...) tj. następcę prawnego Zakładu Budowlano- (...).

/wniosek z dnia 3 kwietnia 2018 roku k. 36 akta ZUS/.

W. K. był zatrudniony w (...) W. w okresie 15.05.1991 – 31.01.1993 na stanowisku izoler – blacharz brygadzista, a K. D. (2) w okresie 4.07.1991 – 31.10.1992 na stanowisku montera.

/kserokopie świadectw pracy – k. 27 -28/

Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał następującej oceny materiału dowodowego i zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych, odwołanie Z. Ł. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 z późn. zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura, po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat- dla kobiet i 65 lat- dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Stosownie do art. 32 ust. 1 powołanej ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Ustęp 2 tego przepisu stanowi natomiast, że dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych. Ustęp 4 cytowanego przepisu stanowi, że wiek emerytalny, o którym mowa w ustępie 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ustępie 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Przywołane przepisy dotychczasowe to Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz.43 z późn zm.). W myśl § 2 tego Rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ustęp 2 Rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. W § 3 ustawodawca wskazał, że za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany „wymaganym okresem zatrudnienia” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Z kolei § 4 tego rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było udowodnienie przez wnioskodawcę wymaganego okresu - 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Organ rentowy nie uwzględnił okresu zatrudnienia od 1 maja1990 do 17 stycznia 1997 w Zakładzie Budowlano- (...) ponieważ z przedłożonego świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach wynika, że wnioskodawca wykonywał w tym samym czasie prace montera (dział II) i spawacza (dział XIV). Zdaniem organu rentowego warunkiem uznania okresu zatrudnienia na różnych stanowiskach pracy do okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach jest też wykonywanie tej pracy w obrębie tego samego działu powołanego przez pracodawcę rozporządzenia. W toku procesu organ rentowy sprecyzował, że w świadectwie pracy z dnia 19 marca 2018 r. nie wskazano przepisów branżowych w oparciu, o które zostało wydane, wskazanie działu II jest zbyt ogólnikowe, wziąwszy pod uwagę fakt, że dział ten dotyczy branży energetycznej zaś przedsiębiorstwo jak wynika z nazwy, działało w branży budowlano – remontowej.

Środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest - w myśl § 2 ust. 2 - świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawione według określonego wzoru lub świadectwo pracy, w którym zakład pracy stwierdza charakter i stanowisko pracy w poszczególnych okresach oraz inne okoliczności, od których jest uzależnione przyznanie emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym nawet zeznaniami świadków (uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 roku, III UZP 5/85, Lex 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 roku III UZP 6/84, Lex 14625; wyrok Sądu Najwyższego z 30 marca 2000 r. II UKN 446/99, Lex 48778). W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wyłączone jest, stosownie do treści art. 473 §1 k.p.c., zastosowanie przepisów ograniczających dopuszczalność dowodów ze świadków i przesłuchania stron (art. 246 i 247 k.p.c.). W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych dopuszczalne jest wykazywanie wszelkimi dowodami okoliczności, od których zależą uprawnienia do świadczeń, z ubezpieczenia społecznego, także gdy z dokumentów wynika co innego.

Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do ww. rozporządzenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2001 roku, sygn. II UKN 598/00, Lex nr 79840, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2009 roku sygn. I PK 194/08, Lex nr 653420). Nie jest natomiast dopuszczalne uwzględnianie przy ustalaniu okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wymaganych do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika, przez co tak zatrudniony nie spełniał koniecznego warunku dla uzyskania wcześniejszych uprawnień emerytalnych, jakim było stałe wykonywanie pracy szkodliwej w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na zajmowanym stanowisku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 2008 r. sygn. II UK 306/07 Lex 528599).

Należy również wskazać, że świadectwo pracy w warunkach szczególnych wydane pracownikowi przez pracodawcę z zachowaniem warunków przewidzianych normą § 2 ww. rozporządzenia stanowi domniemanie i podstawę do przyjęcia, iż okres pracy w nim podany jest okresem pracy w warunkach szczególnych. Samo jednakże posiadanie świadectwa pracy potwierdzającego wykonywanie zatrudnienia w warunkach szczególnych organu rentowego nie wiąże i nie przesądza automatycznie o przyznaniu świadczenia emerytalnego na podstawie art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach w postępowaniu sądowym traktuje się jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument taki może być więc weryfikowany pod kątem prawdziwości wskazanych w nim faktów (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 4 listopada 2008 roku sygn. III AUa 3113/08, Lex nr 552003; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 30 listopada 2006 roku sygn. III AUa 466/06, opubl: Orzecznictwo Sądu Apelacyjnego w Katowicach rok 2007, Nr 3, poz. 8; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 24 września 2008 roku sygn. III AUa 795/08, opubl: Orzecznictwo Sądów Apelacji B. rok 2008, Nr 4, str. 60). Sąd nie jest, zatem, w żaden sposób , związany oceną charakteru zatrudnienia pracownika, dokonaną przez pracodawcę, w wystawionym, pracownikowi, świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Ma ono służyć jedynie celom dowodowym. Dokument ten podlega, co do swojej wiarygodności i mocy dowodowej, takiej samej ocenie, jak każdy inny dowód (art. 233 § 1 k.p.c.) – vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. I UK 316/08, LEX nr 707858, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 czerwca 2011r., sygn. akt III UK 213/10, LEX nr 950436). Oczywiście brak odpowiedniego świadectwa pracy jest uchybieniem formalnym, jednak Sąd bada rzeczywisty stan sprawy. Jeżeli, pracownik nie otrzymał odpowiedniego dokumentu, poświadczającego jego pracę w szczególnych warunkach, może okoliczność tę udowadniać przed Sądem, wykorzystując do tego przewidziane w kodeksie postępowania cywilnego środki dowodowe.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił zarówno dowody z dokumentów, z zeznań wnioskodawcy, jak i świadków.

Podkreślić także należy, iż istotnym jest, jakie prace faktycznie, w toku swojego zatrudnienia wykonywał skarżący, oraz czy prace te, są wymienione w cytowanym wyżej rozporządzeniu z dnia 7 lutego 1983 roku, gdyż właśnie to rozporządzenie, jest aktem prawnym, w oparciu o który należy orzekać, czy dana praca była pracą w warunkach szczególnych. Sama, natomiast, nazwa stanowiska, nie może dyskwalifikować faktycznie wykonywanych prac w spornym okresie zatrudnienia. Podkreślić należy, iż ustawodawca w obecnie obowiązujących przepisach celowo odszedł od szczegółowego określania stanowisk pracy, skupiając się na zakresach obowiązków, bowiem nazwy stanowisk pracy mogły być bardzo różne w zależności od zakładu pracy. Ponadto ustalano je często na długo przed wejściem w życie przepisów określających pracę w warunkach szczególnych. Z tej przyczyny Sąd ma nie tylko prawo, ale i obowiązek ustalać rzeczywisty zakres obowiązków, bez względu na nazwę stanowiska.

Analiza treści wykazu A do powołanego rozporządzenia wskazuje, że wymienione w Dziale II. - w energetyce - prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych, oraz w Dziale XIV - prace różne – pod poz. 12 prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym są pracą w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ponadto w świetle załącznika Nr 1 do zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983, w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie Górnictw i energetyki na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach zmienionego zarządzeniami nr 25 (...) z 12 października 1987 r, Ne 10 Ministra Przemysłu z dnia 23 maja 1991 oraz nr 3 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 27 lutego 1995 r. prace wymienione w wykazie A, dziale XIV „Prace różne” poz. 12 pkt 10 „Prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowodowrowym „ na stanowisku spawacz elektryczny są pracą w takich warunkach. Prace montera: armatury i rurociągów, izolacji cieplnej, kotłów i urządzeń pomocniczych, turbin/parowych, wodnych i urządzeń pomocniczych turbiny/, urządzeń ciepłowniczych, urządzeń nawęglania, odpylania, odpopielania i odżużlania, wymienione są w Dziale II po d poz. 25 – 35 cytowanego zarządzenia.

Zdaniem Sądu Okręgowego, przeprowadzone postępowanie, daje podstawy do przyjęcia, iż cały okres zatrudnienia w Zakładzie Budowlano- (...), stanowi okres pracy w szczególnych warunkach. Wnioskodawca będąc zatrudnionym na stanowisku monter - spawacz stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych wymienione w Dziale II, oraz prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym wskazane w Dziale XIV - prace różne – pod poz. 12 powoływanego wyżej rozporządzenia. Prace te wykonywał naprzemiennie w pełnym wymiarze czasu pracy przy czym dominującym było zatrudnienie w charakterze spawacza. Wnioskodawca zajmował się wymianą rurociągów podgrzewaczy wody, rurociągów parowych. Przygotowywał, fazował, spawał palnikiem lub metodą elektrołukową. Czynności spawalnicze stanowiły 90 % jego pracy. Zajmował się też montażem. Przy wymianie rurociągów musiał sobie wszystko przygotować, uciąć na wymiar, wyfazować, wyszlifować szlifierką, zapunktować czyli złączyć i nastopnie dopiero zespawać. Innych prac nie wykonywał. Za takim przyjęciem przemawiają zeznania słuchanych w sprawie świadków, którzy pracowali wraz z ubezpieczonym. Wyżej wymienieni zgodnie potwierdzili, iż wnioskodawca wykonywał tylko te obowiązki w pełnym wymiarze czasu pracy. Na fakt wykonywania spawania elektrycznego i gazowego wskazują także czytelne zapisy Książeczki Spawacza wnioskodawcy. W konsekwencji przyjąć należało, że prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym oraz prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych należały do wyłącznych obowiązków powoda na stanowisku monter -spawacz.

Przy czym w ocenie Sądu niewątpliwym jest, że prace te wykonywane były w branży energetycznej. Chociaż zakład zatrudniający powoda był przedsiębiorstwem Budowlano-Remontowym to bezsprzecznie wykonywał on remonty kapitalne w zakresie wymiany i napraw armatury, rurociągów parowych i wodnych, kotłów, urządzeń pomocniczych współpracujących z kotłem parowym w postaci elektrofiltrów, młynów węglowych, wentylatorów ciągu w zakładach energetycznych, elektrociepłowniczych. Firma zajmowała się tylko tymi remontami. Czynności wykonywane w ramach tych usług odbywały się wyłącznie na terenie elektrociepłowni. Tym samym wykonywanie przez wnioskodawcę prac w ramach tego działu - w energetyce nie może być kwestionowane.

Zatem ubezpieczony Z. Ł., udowodnił, zarówno zeznaniami świadków, jak i przedłożonymi dokumentami (osobowe źródła dowodowe znalazły potwierdzenie w dokumentach, zeznania wnioskodawcy i świadków były spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniały), iż będąc zatrudnionym w Zakładzie Budowlano- (...), że wykonywał pracę wymienioną w wykazie Działu II i Działu XIV poz. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. - Dz.U. Nr 8, poz. 43, to jest pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie wnioskodawca w sposób niewątpliwy wykazał więc przed Sądem, że przepracował ponad 15 lat – 13 lat 5 miesięcy i 25 dni (uznane przez organ rentowy), oraz 6 lat, 8 miesięcy i 17 dni (okres zatrudnienia w Zakładzie Budowlano- (...), od 1 maja 1990 r. do 17 stycznia 1997r. nie zaliczona przez organ rentowy ), w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Wnioskodawca spełnia także wszystkie pozostałe wymagane przepisami prawa przesłanki, zarówno w zakresie ogólnego stażu pracy oraz nie bycia członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego jak i wieku, który osiągnął w dniu 26 lutego 2017 r.

W myśl art. 100 ust. 1. ustawy o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa.

Na mocy art. 129 ust. 1 cytowanej ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Pełnomocnik wnioskodawcy na rozprawie w dniu 15 października 2018 r. wniósł o przyznanie prawa do tego świadczenia emerytalnego od dnia 23 stycznia 2018 r. tj. od dnia w którym wnioskodawca uzupełnił pierwszy wniosek o emeryturę, załączając już wówczas świadectwo wykonywania prac w warunkach szczególnych dotyczący spornego zakładu i wówczas już organ rentowy miał możliwość wydania prawidłowej decyzji. Sąd był związany wskazanym żądaniem. Jednocześnie brak było podstaw do przyjęcia, iż w dniu 3 kwietnia 2018 r został złożony kolejny wniosek o emeryturę, bowiem wówczas wnioskodawca jedynie uzupełnił poprzedni wniosek o aktualnie wystawione świadectwo pracy w warunkach szczególnych, uzupełnienie nastąpiło w terminie odwoławczym, a organ rentowy wydając zaskarżoną decyzję powielił poprzednią argumentację.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 23 stycznia 2018 r.

Stosownie do wyniku postępowania na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. Sąd obciążył organ rentowy obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego poniesionych przez pełnomocnika strony powodowej. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił w oparciu o § 9 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800 ze zm.).