Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Protokolant: sekretarz sądowy Ewelina Karnasiewicz

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa R. P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą
w S.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej

z dnia 20 listopada 2017 r., sygnatura akt I C 811/15

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Izabella Stawicka SSO Joanna Ćwik - Bielińska SSO Beata Kurdziel

Sygn. akt II Ca 404/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej wyrokiem wydanym dnia 20 listopada 2017r. w sprawie z powództwa R. P. przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S. o zapłatę, zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 70.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 24 lipca 2014 roku do dnia zapłaty (pkt 1), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.617 zł z tytułu kosztów zastępstwa prawnego (pkt 2) oraz nakazał pobrać od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej kwotę 3.500 zł z tytułu opłaty od pozwu, od uiszczenia której powód był zwolniony i kwotę 2.266,89 zł z tytułu wydatków wyłożonych ze Skarbu Państwa (pkt 3).

W uzasadnieniu ww. wyroku Sąd Rejonowy wskazał, że powód R. P. domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. w S. kwoty 70 000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 24 lipca 2014 r. do dnia zapłaty. Powód wskazał, że w dniu 31 sierpnia 2013 r. w G. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego powód jadąc motocyklem o nr rej. (...) zderzył się z samochodem ciężarowym o nr rej. (...), który ponosi winę za przedmiotowe zdarzenie. Samochód ciężarowy był ubezpieczony w zakresie OC u pozwanego. Wskutek przedmiotowego wypadku powód doznał szeregu obrażeń ciała, następnie przeszedł leczenie i rehabilitację. Powód zgłosił szkodę pozwanemu, wobec czego pozwany przyznał mu zadośćuczynienie w wysokości 32 000,00 zł, a następnie odszkodowanie w wysokości 4 108,31 zł. Żądanie odsetek powód uzasadnił tym, że pismem z dnia 23 lipca 2014 r. pozwany odmówił powodowi wypłaty zadośćuczynienia w żądanej przez niego kwocie 110 000,00 zł, w związku z czym zdaniem powoda od dnia następnego pozostawał w zwłoce z zapłatą pozostałej części zadośćuczynienia.

Strona pozwana (...) S.A. w S. wniosła o oddalenie powództwa. Potwierdziła, że przyznała już powodowi zadośćuczynienie w wysokości 32 000,00 zł. W jego ocenie wypłacone świadczenie wyczerpuje uzasadnione roszczenie powoda, a dalsze roszczenia należy uznać za rażąco wygórowane i nieuzasadnione. Pozwany zakwestionował także żądanie odsetek wskazując, że w orzecznictwie dominuje stanowisko, że dopiero zasądzenie zadośćuczynienia uzasadnia zasądzenie odsetek i to od daty wyrokowania.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 sierpnia 2013 r. w G. miał miejsce wypadek komunikacyjny, w wyniku którego jadący motocyklem o nr rej. (...) powód R. P. zderzył się z samochodem ciężarowym o nr rej. (...), z winy kierowcy samochodu ciężarowego.

W dacie zdarzenia pojazd sprawcy wypadku był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. w S..

Po zdarzeniu powód trafił do szpitala w S., gdzie zdiagnozowano u niego uraz wielonarządowy brzucha i klatki piersiowej, pęknięcie śledziony z krwotokiem do jamy brzusznej i wstrząsem krwotocznym, stłuczenie klatki piersiowej, złamanie dolnej części trzonu łopatki lewej, otarcia skóry nadgarstka lewego.

Powód przebywał na Oddziale Chirurgicznym do dnia 9 września 2013 r.

Powód od 1993 r. cierpi na wirusowe zapalenie wątroby typu B, w związku z czym pozostaje pod opieką (...) Szpitala (...) w K..

W związku ze złamaniem łopatki, do którego doszło równoczasowo z pęknięciem śledziony, powód przeszedł rehabilitację.

W listopadzie i grudniu wykonano u niego badania morfologii, które pozostawały w normie, z wyjątkiem podwyższonego poziomu płytek krwi, typowego dla usunięcia śledziony. Kolejne badania w 2016 r. były w granicach normy.

W związku z infekcją górnych dróg oddechowych, w czasie których stosowano antybiotyk, powód odbył w 2014 r. czterokrotnie, w 2015 r. jednokrotnie i w 2016 r. jednokrotnie wizyty lekarskie w Poradni POZ. Pozostałe dwie wizyty w 2016 r. były związane z przewodem pokarmowym.

Kontrole parametrów wątroby w 2016 r. były w normie.

Powód był profilaktycznie szczepiony przeciwko grypie, szczepienia były powtarzane co roku według zaleceń; jednorazowo był szczepiony po usunięciu śledziony przeciw pneumokokom - typowym bakteriom wywołującym najczęstsze zapalenia płuc.

Powód po zabiegu nie miał powikłań, takich jak powstanie krwiaka po zabiegu usunięcia śledziony, powstanie ropnia lub niedrożności w wyniku stanu zapalnego na podłożu zrostów w jamie brzusznej, nie wymagał reoperacji. Okres rehabilitacji zamyka się w takim przypadku zwykle w 6 miesiącach.

Usunięcie śledziony może wiązać się z gorszą odpowiedzią organizmu w przypadku infekcji. To narażenie największe jest w pierwszych 2 latach od zabiegu, występuje przede wszystkim u chorych z przewlekłymi schorzeniami nowotworowymi krwi lub u chorych leczonych immunosupresyjnie z innych przyczyn, stopniowo maleje. Powód nie jest obciążony dodatkowymi schorzeniami stwarzającymi większe ryzyko do wystąpienia infekcji.

Usunięcie śledziony stanowi 20% uszczerbek na zdrowiu, określony w pkt 71 Załącznika oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. z 2013 r. poz. 954 t. j.).

Złamanie u powoda łopatki lewej nastąpiło z przemieszczeniem się odłamów. Leczenie obejmowało unieruchomienie kończyny górnej lewej temblakiem do dnia 2 października 2013 r. W RTG z dnia 27 listopada 2013 r. stwierdzono zrost złamania. Zalecono powodowi leczenie rehabilitacyjne, które w Poradni Ortopedycznej zakończył w dniu 26 lutego 2014 r. Badanie RTG klatki piersiowej w dniu 28 maja 2014 r. wykazało stan po złamaniu żebra 8, po stronie lewej z pogrubieniem opłucnej. Po tym czasie nie kontynuowano leczenia urazu klatki piersiowej i łopatki lewej.

Złamanie łopatki wygojone z nieznacznym przemieszczeniem bez większych zaburzeń funkcji kończyn stanowi 5% uszczerbek na zdrowiu, określony w pkt 99a Załącznika oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu do ww. Rozporządzenia. Złamanie żebra 8 po stronie lewej nie skutkuje uszczerbkiem na zdrowiu.

Powód na skórze brzucha, po jego lewej stronie ma pionową, płaską bliznę pooperacyjną o długości około 14 cm i szerokości 1 cm. Bocznie, około 11 cm od ww. blizny, na wysokości pępka ma płaską bladą, okrągłą bliznę o średnicy około 1 cm.

Ponadto powód posiada na skórze grzbietowej powierzchni nadgarstka prawego bladą, płaską bliznę w kształcie sierpa o długości około 3 cm i szerokości około 2 mm. Około 4 cm proksymalnie od wcześniej opisanej blizny nadgarstka znajduje się słabo widoczna, nieregularna, blada blizna o wymiarach 1 cm x 2 cm.

Blizny te mają charakter dojrzały, ich naturalny proces przemian się zakończył, w przyszłości nie należy się spodziewać, by samoistnie zmieniły swój wygląd.

Blizny te nie mają żadnego wpływu na funkcję ciała powoda. Jeżeli blizna powoduje mniejsze lub większe zmniejszenie walorów estetycznych ciała nie stanowi uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu ww. Rozporządzenia. Jedynym wyjątkiem są blizny zlokalizowane na twarzy, a powód takich nie posiada.

Powód dzień wypadku wspomina jako najgorszy w swoim życiu. Po wypadku odczuwał ból o dużym nasileniu, bolała go blizna pooperacyjna i złamana łopatka, miał trudności z oddychaniem, miał słaby apetyt, nudności oraz problemy ze snem - często wybudzał się nocy, miał koszmarne sny związane z wypadkiem. Przez pierwsze 3-4 miesiące potrzebował pomocy rodziców przy wstawaniu z łóżka, ubieraniu się i utrzymaniu higieny osobistej. Głównie leżał, wstawał tylko w celu pójścia do łazienki. Przez około 5 miesięcy przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Po urazach pozostała mu blizna na brzuchu i lewej ręce. Blizna na brzuchu krępuje go przy wychodzeniu na basen lub nad rzekę.

Obecnie 1-2 razy w tygodniu pojawiają się u niego bóle głowy oraz bóle łopatki przy zmianach pogody, po dłuższych spacerach, zażywa wówczas leki przeciwbólowe. Bóle objawiające się uciskiem i kłuciem pojawiają się również przy nagłych ruchach, obracaniu lub wstawaniu. Nie wykonuje cięższych prac (dźwigania), ponieważ wówczas odczuwa bóle brzucha. Ma przeciwwskazania do ciężkiej pracy fizycznej. Przy podnoszeniu różnych rzeczy do tej pory odczuwa ból nadgarstka.

Zimą częściej zapada na infekcje i długo je leczy, co jest wynikiem obniżenia odporności wskutek usunięcia śledziony. Objawiają się one gorączką, kaszlem, katarem, bólami mięśni i kości. Przed wypadkiem powód nie chorował. W pracy kiedy jest chory współpracownicy zarzucają mu, że może ich zarazić i chcą, aby wziął zwolnienie lekarskie. Powód nie chce zbyt często korzystać z takich zwolnienie obawiając się o utratę pracy.

Przed wypadkiem motory były pasją powoda, już od dzieciństwa. Dużo na nich jeździł, był to sposób spędzania czasu wolnego i okazja do spotkań towarzyskich. Powód uczestniczył w zlotach motocyklowych wraz ze znajomymi. Po wypadku zaniechał jazdy na motocyklu z powodu trudnego do pokonania lęku. Ma poczucie, że w wyniku wypadku utracił swoją pasję. Przed wypadkiem powód często spędzał czas poza domem, spotkał się ze znajomymi, był postrzegany jako dusza towarzystwa. Jego koledzy nadal spotykają się jeżdżąc na motocyklach. Powód natomiast obecnie znacznie ograniczył życie towarzyskie, a przyczynę tego upatruje w swoim stanie psychicznym po wypadku. Doświadczył wówczas stanu zagrożenia życia, co wpłynęło negatywnie na jego nastrój, jest przybity, bez chęci do życia.

Powód jest kawalerem. Z uwagi na swój stan zdrowia nie chce się z nikim wiązać, ponieważ obawia się, że w przyszłości ta osoba musiałaby się nim opiekować.

Powód dwukrotnie korzystał z pomocy lekarza psychiatry. Wizyty miały miejsce około października 2013 r. Zgłosił się do lekarza z powodu obniżonego nastroju, drażliwości w kontakcie z najbliższą rodziną oraz chęci pokonania lęku przed jazdą motocyklem. Przez kilka miesięcy zażywał leki. Obniżony nastrój utrzymywał się przez około 5 miesięcy, głównie z powodu konieczności przebywania w domu po przebytych urazach, czuł się w domu „uwięziony”. Negatywnie na jego samopoczucie wpływało uzależnienie od pomocy osób drugich w zakresie podstawowych czynności samoobsługowych

Od czasu wypadku powód nie jeździł na motocyklu, co wcześniej było jego pasją, sposobem na spędzanie czasu wolnego oraz zawiązywanie relacji społecznych. Powód nie jest w stanie pokonać bariery psychicznej, by ponownie zacząć jeździć na motocyklu, odczuwa to jako utratę ważnego aspektu swojego życia. Obecnie stan psychiczny powoda jest wyrównany, nie przejawia on zaburzeń nastroju, nie wymaga leczenia psychiatrycznego. Ewentualna psychoterapia mogłaby powodowi pomóc uporać się z lękiem, jeśli chciałby powrócić do swojego hobby.

Powód w dniu 20 listopada 2013 r. zgłosił szkodę pozwanemu.

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany ustalił, że z uwagi na utratę śledziony powód odniósł 20% uszczerbek, natomiast z uwagi na złamanie łopatki - 4%. W konsekwencji przyznał powodowi zadośćuczynienie w wysokości 32 000,00 zł. Ponadto pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 4 108,31 zł. Pomimo odwołania się przez powoda od powyższych decyzji pozwany nie zmienił swojego stanowiska, proponując ostatecznie zawarcie ugody na 45 000,00 zł.

Ustalając wysokość doznanego przez poszkodowanego R. P. uszczerbku na zdrowiu, jak również stopnia bólu i cierpienia, Sąd Rejonowy posłużył się opinią biegłej dr med. M. R. spec. chorób wewnętrznych i hematologa, opinią biegłego chirurga, ortopedy i traumatologa lek. med. M. S. (1) z dnia 30 grudnia 2016 r., opinią biegłej psycholog B. S. z dnia 10 stycznia 2017 r. oraz opinią specjalisty w zakresie chirurgii plastycznej lek. med. M. K. z dnia 25 czerwca 2017 r., których wnioski Sąd w pełni podzielił bowiem spełniały one stawiane im wymogi jasności, stanowczości i rzetelności. Do wskazanych opinii żadna ze stron nie zgłosiła zarzutów, a Sąd również nie znalazł podstaw do odmówienia im wartości dowodowej.

W zważeniach prawnych Sąd I instancji wskazał, że stosownie do art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC) ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Stosownie do treści § 4 cyt. przepisu uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zgodnie z art. 444 § 1 zd. 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Z kolei art. 445 § 1 k.c. stanowi, iż w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Bezspornym w ramach niniejszego postępowania była odpowiedzialność pozwanego co do zasady. Pozwany wydając w postępowaniu likwidacyjnym decyzję przyznającą zadośćuczynienie uznał swoją odpowiedzialność, a jedynie zakwestionował wysokość żądanej z tego tytułu sumy. Pozwany podnosił, że kwota która została już przyznana powodowi, w całości wyczerpała jego roszczenie. Pozwany przyznał powodowi przed wytoczeniem powództwa tytułem zadośćuczynienia kwotę 32 000,00 zł oraz 4 108,31 zł tytułem odszkodowania.

W przedmiocie roszczenia o zadośćuczynienie oceny wymagało zatem to, czy wypłacona powodowi przez ubezpieczyciela w postępowaniu przesądowym kwota 32 000,00 zł odpowiada pojęciu „odpowiedniej” w rozumieniu dyspozycji art. 445 § 1 k.c.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, iż zadośćuczynienie jest sposobem naprawienia krzywdy. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne, ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, czy rozstroju zdrowia, a celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień, które ma mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości.

Sąd Rejonowy uznał, że w zaistniałych okolicznościach sprawy, z uwagi na konsekwencje doznanego przez powoda urazu, ustalone w oparciu o opinie biegłych, kwota 32 000,00 zł nie stanowi sumy odpowiedniej, rekompensującej doznane przez powoda cierpienia psychiczne i fizyczne. Powód po zdarzeniu z dnia 31 sierpnia 2013 r. przeszedł zabieg operacyjny usunięcia śledziony, miał złamaną łopatkę, musiał pozostawać z unieruchomioną ręką, co ograniczyło jego możliwość poruszania się. Potrzebował w tym czasie pomocy innych osób przy wykonywaniu codziennych czynności. Do dnia dzisiejszego odczuwa bóle związane z doznanymi urazami. Ma przeciwwskazania do ciężkiej pracy fizycznej. Przedmiotowe zdarzenie wpłynęło bardzo mocno na jakość życia powoda, obniżyło jego nastrój, spowodowało ograniczenie przez niego życia towarzyskiego, pozbawiło pasji jaką były motocykle. Powód odczuwa lęk przed jazdą na motocyklu, podczas gdy jego znajomi w dalszym ciągu spotykają się spędzając wolny czas w ten właśnie sposób. Jednocześnie usunięcie śledziony wiąże się dla niego z pewnością z różnymi zagrożeniami na przyszłość. Powód z dużą częstotliwością zapada na infekcje, podczas gdy przed wypadkiem rzadko chorował. Jest to dla niego tym bardziej dotkliwe, że cierpi na zapalenie wątroby typu B. Biorąc pod uwagę młody wiek powoda skutki przedmiotowego zdarzenia niewątpliwie mają wpływ na jego plany na przyszłość, ułożenie sobie życia.

Dochodzona pozwem kwota w ocenie Sądu nie jest wygórowana, biorąc pod uwagę, że życie i zdrowie ludzkie jest najważniejsze. Sąd przyznając kwotę zadośćuczynienia w wysokości 70 000,00 zł miał również na uwadze treść opinii biegłych, z których wynika, że usunięcie śledziony stanowi 20% uszczerbek na zdrowiu, natomiast złamanie łopatki wygojone z nieznacznym przemieszczeniem bez większych zaburzeń funkcji kończyn stanowi 5% uszczerbek na zdrowiu. Biegły z zakresu chirurgii plastycznej stwierdził brak podstaw do ustalenia uszczerbku z uwagi na istnienie u powoda blizn na brzuchu i ręce, niemniej jednak rozmiar tych blizn, w szczególności na brzuchu, w ocenie Sądu może powodować u powoda dyskomfort, jak wskazał np. na basenie.

Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności oraz przedstawione rozważania prawne Sąd Rejonowy uznał, że 102 000,00 zł jest właściwą należną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę kwotą, co przy uwzględnieniu wypłaconej przez ubezpieczyciela sumy 32 000,00 zł oznacza, że roszczenie o zadośćuczynienie okazało się zasadne w całości. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. od dnia 24 lipca 2014 r., zgodnie z żądaniem pozwu, mając na uwadze, że pismem z dnia 23 lipca 2014 r. pozwany odmówił powodowi wypłaty zadośćuczynienia w żądanej przez niego kwocie 110 000,00 zł, w związku z czym od dnia następnego pozostawał w zwłoce z zapłatą pozostałej części zadośćuczynienia. W pkt 2 i 3 sentencji orzeczono o kosztach postępowania zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu zawartą w art. 98 k.p.c. Sąd zasądzi! od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 600,00 zł, stanowiącą wynagrodzenie pełnomocnika powoda, ustalone w oparciu o § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa - 17,00 zł. Ponadto nakazano pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej kwotę 3 500,00 zł z tytułu opłaty od pozwu, od uiszczenia której powód był zwolniony i kwotę 2 266,89 zł z tytułu wydatków wyłożonych ze Skarbu Państwa, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 623 t. j.).

Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w S., zaskarżając wyrok w punkcie I co do kwoty 30.000zł oraz w punktach II i III, zarzucając:

-

naruszenie prawa procesowego, a w szczególności art. 232 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c., art. 228 k.p.c. i art. 233§1 k.p.c. poprzez dowolne uznanie, że doznany przez powoda uszczerbek na zdrowiu uzasadnia przyznanie zadośćuczynienia w rażąco wygórowanej wysokości 102.000zł oraz dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym opinii biegłych przez uznanie, iż skutki doznanych urazów uzasadniały zasądzenia zadośćuczynienia w rażąco wygórowanej wysokości 102.000zł,

-

naruszenie prawa materialnego tj. art. 445§1 k.c. poprzez błędną wykładnię i zasądzenie zadośćuczynienia w rażąco wygórowanej wysokości.

W oparciu o powyższe zarzuty strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w zaskarżonym zakresie oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów postępowania apelacyjnego, ewentualnie - uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W uzasadnieniu apelacji wskazano, iż w ocenie pozwanego, rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego jest obarczone wadami. Przede wszystkim doszło do wadliwych ustaleń stanu faktycznego oraz błędnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w konsekwencji - naruszenia prawa materialnego. Sąd I instancji przyjął bowiem, że uwzględnienie skutków wypadku skutkować winno uznaniem, że odpowiednią kwotą z tytułu zadośćuczynienia jest kwota 102.000zł. Sąd I instancji nie uwzględnił jednak odmiennych wniosków płynących z zebranego w sprawie materiału dowodowego. Z opinii biegłej z zakresu hematologii wynika, że usunięcie śledziony nie wiązało się u powoda z żadnymi powikłaniami. Powód nie jest obarczony innymi czynnikami ryzyka infekcji. A nadto śledziona nie jest jedynym narządem odpowiedzialnym za odporność organizmu. Biegły z zakresu ortopedii ustalił 5 % uszczerbek na zdrowiu związany z obrażeniami barku, bez następstw czynnościowych. Z opinii psychologa wynika, że powód nie przejawia zaburzeń nastroju, a z opinii biegłego z zakresu chirurgii plastycznej - że pooperacyjna blizna nie skutkuje żadnym uszczerbkiem na zdrowiu powoda. Powyższe okoliczności wskazują, że odpowiednie zadośćuczynienie winna stanowić kwota 72.000zł.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie na swoją rzecz od strony pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w sprawie nie zachodzą zarzucane w apelacji naruszenia prawa procesowego. Ustalenia faktyczne poczynione zostały przez Sąd Rejonowy zgodnie z dyrektywą zawartą w art. 233§ 1 k.p.c. tj. po wszechstronnym rozważeniu całości zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz przy uwzględnieniu zasad logicznego myślenia i doświadczenia życiowego. W szczególności trafnie ocenione zostały dowody z opinii biegłych, których wnioski posłużyły do ustaleń w zakresie wysokości doznanego przez powoda w wyniku wypadku uszczerbku na zdrowiu oraz przebiegu leczenia i rokowań. Podkreślić należy, iż apelujący nie kwestionuje ustaleń wynikających z opinii biegłych, a jedynie zarzuca Sądowi I instancji nieprawidłowe przyjęcie, iż uwzględnienie następstw wypadku skutkować winno uznaniem, że odpowiednią kwotą z tytułu zadośćuczynienia jest kwota 102.000zł. Argumentacja apelacji sprowadza się zatem przede wszystkim do zarzutu naruszenia art. 445§1 k.c. Wobec powyższego, Sąd Okręgowy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu I instancji.

Przechodząc do oceny zarzutu naruszenia prawa materialnego podkreślić należy, Ze zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę jest formą rekompensaty pieniężnej z tytułu ujemnych przeżyć fizycznych i psychicznych pokrzywdzonego wynikających z naruszenia dóbr osobistych określonych w art. 444 k.c. oraz art. 445 § 1 k.c. Wysokość przyznanego zadośćuczynienia musi być odpowiednia - nie ulega wątpliwości, że o rozmiarze należnego zadośćuczynienia decyduje rozmiar doznanej krzywdy, zadośćuczynienie bowiem ma na celu naprawienie szkody niemajątkowej, wyrażającej się doznaną krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych. Niedający się ściśle wymierzyć charakter krzywdy sprawia, że ustalenie jej rozmiaru, a tym samym i wysokości zadośćuczynienia, zależy od oceny sądu. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego (np. wyroku z dnia 9 lipca 1970 r., III PRN 39/70, wyrok z dnia 15 września 1999 r. III CKN 339/98 OSNC 2000/3 poz. 58, wyrok z dnia 29 października 1999 r. I CKN 173/98; wyrok z dnia 24 stycznia 2000 r. III CKN 536/98, niepubl.; wyrok z dnia 7 stycznia 2000 r. II CKN 651/98, niepubl.), określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia stanowi istotne uprawnienie sądu merytorycznie rozstrzygającego sprawę w pierwszej instancji, a sąd odwoławczy może je korygować wtedy, gdy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy mających na to wpływ jest ono niewspółmiernie nieodpowiednie, jako rażąco wygórowane lub rażąco niskie. Zadośćuczynienie ustalone w niniejszej sprawie, w ocenie Sądu Okręgowego jest adekwatne do rozmiarów krzywdy doznanej przez powoda R. P.. Jak wynika z ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd Rejonowy, w wyniku wypadku z dnia 31 sierpnia 2013r. powód doznał urazu wielonarządowego brzucha i klatki piersiowej, pęknięcia śledziony z krwotokiem do jamy brzusznej i wstrząsem krwotocznym, stłuczenia klatki piersiowej, złamania dolnej części trzonu łopatki lewej, otarcia skóry nadgarstka lewego. Pęknięcie śledziony skutkowało koniecznością usunięcia śledziony, co może się wiązać z gorszą odpowiedzią organizmu w przypadku infekcji. Usunięcie śledziony stanowi 20% uszczerbek na zdrowiu, zaś złamanie łopatki lewej (które u powoda nastąpiło z przemieszczeniem się odłamów i które wymagało unieruchomienia kończyny na okres ponad miesiąca) stanowi 5% uszczerbek na zdrowiu. Podkreślić należy, iż powód musiał przejść kilkumiesięczny okres rehabilitacji, podczas którego wymagał pomocy osób trzecich w czynnościach życia codziennego. Dodatkowo istotne w sprawie jest, iż powód zmuszony był skorzystać z pomocy lekarza psychiatry, co związane było z obniżeniem nastroju po wypadku, drażliwością i chęcią pokonania lęku przed jazdą motocyklem, który to lęk pojawił się u powoda po wypadku. W wyniku wypadku, powód, którego pasją była jazda motocyklem, został pozbawiony możliwości spędzania czasu w dotychczasowy sposób. Dla młodego człowieka, jakim jest powód, jest to znaczna dolegliwość, wpływająca jakość życia. Podkreślić wreszcie należy, że powód chorował już przed wypadkiem na wirusowe zapalenie wątroby. Jak wynika z zaświadczenia z dnia 14 marca 2014r. (k. 15) wystawionego przez specjalistę chorób zakaźnych M. S. (2) z (...) Szpitala (...) II, usunięcie śledziony pogarsza rokowania chorego powoda. Powyższe jest zgodne z treścią opinii biegłej M. R., która wskazała, że usunięcie śledziony może wiązać się z gorszą odpowiedzią organizmu w przypadku infekcji. Okoliczność ta również wpływa na wysokość należnego zadośćuczynienia, która w ocenie Sądu Okręgowego, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy tj. stopnia doznanego przez powoda uszczerbku na zdrowi, okresu leczenia i skutków wypadku, winna kształtować się na poziomie ustalonym przez Sąd I instancji.

Wobec powyższego, apelacja podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 § k.p.c. Na zasądzone od strony pozwanej na rzecz powoda jako strony wygrywającej spór na tym etapie postępowania koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika obliczone na podstawie §10 ust. 1 pkt 1 w zw. z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015, poz. 1668 ze zm.).

SSO Izabella Stawicka SSO Joanna Ćwik-Bielińska SSO Beata Kurdziel