Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII C 1202/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Tomasz Kalsztein

Protokolant: Anita Dębowska

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2018 roku

na rozprawie w Ł.

sprawy z powództwa A. N.

przeciwko (...) Zakładowi (...) na (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Zakładu (...) na (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda A. N. kwotę 2.750 zł (dwa tysiące siedemset pięćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 lipca 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od powoda A. N. na rzecz pozwanego (...) Zakładu (...) na (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 487,65 zł (czterysta osiemdziesiąt siedem złotych sześćdziesiąt pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu w części;

4.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi od:

- powoda A. N. kwotę 60,41 zł (sześćdziesiąt złotych czterdzieści jeden groszy);

- pozwanego (...) Zakładu (...) na (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 22,91 zł (dwadzieścia dwa złote dziewięćdziesiąt jeden groszy)

tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt VIII C 1202/17

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2017 roku powód A. N., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu (...) Zakładowi (...) na (...) Spółce Akcyjnej w W. powództwo o zasądzenie kwoty 10.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 marca 2017 roku do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, w związku ze szkodą, jakiej doznał wskutek nieszczęśliwego wypadku w dniu 2 lutego 2016 roku.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dacie wypadku, w ramach zawartej z pozwanym umowy, był objęty grupowym ubezpieczeniem pracowniczego typu P (...), w tym dodatkowym ubezpieczeniem na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem. W wyniku wypadku, o którym mowa wyżej, doznał wieloodłamowego złamania nasady bliższej kości ramiennej prawej ze zwichnięciem podkurczowym w stawie ramiennym, w tym oderwania z przemieszczeniem guzka większego kości ramiennej prawej. W trakcie leczenia wykonano zabieg operacyjny polegający na otwartym nastawieniu złamania kości ramiennej z wewnętrzną stabilizacją płytką P. oraz otwartym nastawieniu zwichnięcia barku. Leczenie zostało zakończone w dniu 17 listopada 2016 roku. Zdolność do wykonywania pracy odzyskał w dniu 1 grudnia 2016 roku. Pomimo przebytego leczenia nadal odczuwa dolegliwości bólowe. Po zgłoszeniu szkody pozwanemu, ustalił on wysokość uszczerbku na zdrowiu na poziomie 10% i wypłacił odszkodowanie w kwocie 5.500 zł. W ocenie powoda ustalony uszczerbek na zdrowiu jest zaniżony.

(pozew k. 2-4)

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Zakład (...) na (...) Spółka Akcyjna w W., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Nie kwestionując przebiegu wypadku, z którego powód wywodzi swoje roszczenie oraz jego skutków, pozwany podniósł, że wypłacone powodowi świadczenie odpowiada ustalonemu stopniowi trwałego uszczerbku na jego zdrowiu.

(odpowiedź na pozew k. 76-77v.)

Na rozprawach w dniu 24 października 2017 roku i 16 października 2018 roku pełnomocnik powoda podtrzymał stanowisko w sprawie. Pełnomocnik pozwanego na rozprawach nie stawił się, został prawidłowo zawiadomiony o ich terminie. Ponadto w złożonych pismach procesowych pełnomocnik powoda wypowiedział się w zakresie wydanej przez biegłego sądowego opinii.

(protokół rozprawy k. 107-109, k. 161-162, pismo procesowe k. 130-131v., k. 146-147)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód A. N. jest funkcjonariuszem policji.

W dniu 2 lutego 2016 roku podczas wykonywania czynności operacyjnych powód stracił równowagę i upadł na ziemię. Na skutek upadku powód poczuł silny ból, w związku z którym zdecydował się pojechać do szpitala. Po wykonaniu badań diagnostycznych, w ramach których stwierdzono złamanie wieloodłamowe podgłowowe kości ramiennej prawej ze zwichnięciem podkruczym w stawie ramiennym, powód został poddany zabiegowi operacyjnemu repozycji otwartej i zespolenia złamanej kości. Po zabiegu na prawy bark założono unieruchomienie w postaci temblaka. Dalsze leczenie powód odbywał w poradni ortopedycznej. Unieruchomienie barkowe zdjęto z końcem marca 2016 roku, następnie powód został poddany zabiegom rehabilitacyjnym. Na zwolnieniu lekarskim A. N. przebywał do dnia 30 listopada 2016 roku. W kwietniu 2017 roku z organizmu powoda usunięto materiał zespalający.

W protokole powypadkowym sporządzonym w dniu 29 lutego 2016 roku wypadek powoda został zakwalifikowany, jako mający związek z pełnieniem przez niego czynności służbowych.

(dowód z przesłuchania powoda 00:03:11-00:23:14 protokołu elektronicznego rozprawy z dnia 24 października 2017 roku w zw. z 00:05:20 protokołu elektronicznego rozprawy z dnia 16 października 2018 roku, protokół powypadkowy k. 13-14v., dokumentacja medyczna k. 15-27, k. 100-106, okoliczności bezsporne)

W wyniku wypadku z dnia 2 lutego 2016 roku powód doznał złamania podgłowowego kości ramiennej prawej ze zwichnięciem w stawie barkowym z upośledzeniem funkcji tego stawu. W oparciu o punkt 105b tabeli norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu obowiązującej u pozwanego, A. N. doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 15%. W badaniu ortopedycznym u powoda stwierdza się zaniki mięśniowe obręczy barkowej prawej, bez zaników mięśniowych kończyn górnych oraz ograniczenie ruchomości w stawie barkowym prawym: odwiedzenie 100 stopni, zgięcie 130 stopni, rotacja zewnętrzna 30 stopni, rotacja wewnętrzna 80 stopni. Ponadto u powoda występuje niewielkie osłabienie siły mięśniowej prawej ręki, z zachowaniem jednak prawidłowej chwytności obu rąk. Stan zdrowia powoda jest utrwalony i nie rokuje poprawy na przyszłość. Powód wymaga ćwiczeń usprawniających, które mogą zapobiec pogłębieniu dysfunkcji stawu barkowego prawego. Obecny stan zdrowia może mieć wpływ na ograniczenie jego aktywności życiowej związanej z koniecznością używania pełnosprawnego barku prawego.

(pisemna opinia biegłego sądowego k. 119-122, pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego k. 138-139, tabela norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu k. 80-85)

W dniu zdarzenia z dnia 2 lutego 2016 roku A. N. był objęty – w ramach grupowego ubezpieczenia pracowniczego typ (...) – dodatkowym grupowym ubezpieczeniem na wypadek trwałego uszczerbku na za zdrowiu w pozwanym Zakładzie (...) w ramach polisy numer (...). Powód wybrał wariant ubezpieczenia ze składką w wysokości 78,27 zł.

(deklaracja przystąpienia do ubezpieczenia k. 11-12v. , okoliczności bezsporne)

W związku z doznanym urazem powód w dniu 3 marca 2017 roku zgłosił szkodę w pozwanym Zakładzie (...). W toku postępowania likwidacyjnego pozwany ustalił uszczerbek na zdrowiu powoda w wysokości 10%.

Decyzją z dnia 7 marca 2017 roku pozwany postanowił o przyznaniu odszkodowania w wysokości 5.500 zł odpowiadającej ustalonemu uszczerbkowi na zdrowiu poszkodowanego. Nie zgadzając się z ustalonym poziomem uszczerbku A. N. złożył odwołanie, na skutek którego pozwany podtrzymał pierwotną decyzję.

(decyzja k. 28 , odwołanie k. 29 , pismo k. 30-31 , z akt szkody na płycie CD: druk zgłoszenia trwałego uszczerbku na zdrowiu, zaoczna ocena uszczerbku na zdrowiu; okoliczności bezsporne)

W myśl ogólnych warunków dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem, przedmiotem ubezpieczenia było zdrowie ubezpieczonego, przy czym zakres ubezpieczenia obejmował wystąpienie u ubezpieczonego trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem zaistniałym w okresie odpowiedzialności ubezpieczyciela.

Zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia z tytułu przedmiotowej polisy pozwany zobowiązał się wypłacić z tytułu nieszczęśliwego wypadku powodującego trwały uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonego – za 1% trwałego uszczerbku – kwotę 550 zł.

(ogólne warunki dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem k. 86-89)

Powód A. N. ma 54 lata. Pomimo przebytego leczenia powód nadal odczuwa ból w obrębie łopatki, a także ograniczenie ruchów podczas podnoszenia rąk do góry. Do grudnia 2017 roku powód kontynuował rehabilitację prawego barku.

Orzeczeniem lekarskim komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w Ł. ustalono 18% stały uszczerbek na zdrowiu powoda.

(dowód z przesłuchania powoda 00:03:11-00:23:14 protokołu elektronicznego rozprawy z dnia 24 października 2017 roku w zw. z 00:05:20; 00:05:20-00:08:56 protokołu elektronicznego rozprawy z dnia 16 października 2018 roku, orzeczenie lekarskie k. 148-152, k. 153-154)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie powołanych wyżej dowodów, w tym dowodów z dokumentacji medycznej, przesłuchania powoda oraz opinii biegłego z zakresu ortopedii.

Oceniając pisemną opinię biegłego sądowego Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zawartych w jej treści wniosków. Opinię tę Sąd uznał za spójną, wnioski wyciągnięte przez biegłego są bowiem logiczne i znajdują oparcie w przeprowadzonych przez niego badaniach. Jako, że z opinii wynika, jakie spostrzeżenia powodują wnioski wyciągnięte przez biegłego należy ją również uznać za jasną. Opinia biegłego jest ponadto pełna, biegły udzielił bowiem odpowiedzi na wszystkie postawione mu pytania, na które zgodnie z zakresem posiadanych wiadomości specjalnych i udostępnionych mu materiałów dowodowych mógł on udzielić odpowiedzi, uwzględnił wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia badanej kwestii, zaś sama opinia zawiera uzasadnienie wyrażonych ocen oraz poglądów. Wydając opinię biegły oparł się na zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym, w tym na dokumentacji medycznej powoda, a także na przeprowadzonym badaniu lekarskim powoda. W pisemnej opinii uzupełniającej biegły wyjaśnił, iż sposób przeprowadzenia zabiegu operacyjnego oraz długość leczenia nie stanowią o wysokości trwałego uszczerbku na zdrowiu. Po wydaniu przez biegłego pisemnej opinii uzupełniającej, żadna ze stron nie podważała wysnutych w jej treści wniosków oraz nie zgłaszała do niej zarzutów.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo jest zasadne w części.

Powód wywiódł swoje roszczenie z zawartej z pozwanym umowy dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek trwałego uszczerbku na za zdrowiu, zawartej w ramach grupowego ubezpieczenia pracowniczego typ (...).

Przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie – przy ubezpieczeniu osobowym – umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia, w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej – art. 805 § 1 i 2 k.c. Kodeks cywilny nie określił pojęcia wypadku ubezpieczeniowego, pozostawiając to kryterium formalne umowie stron.

W realiach niniejszej sprawy, w ramach zawartej przez strony umowy ubezpieczenia, zakresem ubezpieczenia zostało objęte życie i zdrowie powoda, a ubezpieczenie to objęło m.in. wystąpienie u powoda trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem zaistniałym w okresie odpowiedzialności pozwanego – § 3 i 4 ogólnych warunków dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem ( (...)).

Na gruncie omawianej sprawy w ocenie Sądu niespornym jest, że w dacie omawianego zdarzenia, powód był objęty powyższym ubezpieczeniem, a samo zdarzenie, którego przebieg nie był kwestionowany przez pozwanego, miało charakter nieszczęśliwego wypadku. Gdyby bowiem powód nie stracił równowagi i nie upadł na ziemię, nie doszłoby u niego do złamania kości ramiennej prawej i zwichnięcia w stawie barkowym. Nie może przy tym budzić wątpliwości, że stwierdzone urazy były następstwem przyczyny zewnętrznej, A. N. nie doznał bowiem urazu będąc w stanie spoczynku, a w trakcie wykonywania czynności operacyjnych. W ocenie Sądu niesporne jest również, iż pomiędzy zaistniałym zdarzeniem a powstaniem u powoda urazu, z medycznego punktu widzenia, istnieje bezpośredni, normalny związek przyczynowo-skutkowy. Jak przyjmuje się w judykaturze, dla ustalenia istnienia normalnego związku przyczynowego wystarczy ustalenie, że konkretny skutek danego działania lub zaniechania nie jest zjawiskiem tak odosobnionym i tak wyjątkowym, iż nie mieści się w granicach zwykłego powiązania między przyczyną i skutkiem. Jeżeli natomiast konkretne następstwa działania (zaniechania), mogą być typowe dla większej bliżej nie określonej liczby osób, trzeba przyjąć, że w tej grupie następstwa takie pozostają w normalnym związku przyczynowym z działaniem (zaniechaniem) stanowiącym przyczynę tych następstw (por. wyrok SN z dnia 12 listopada 1970 roku, I CR 468/70, LEX nr 6819). Nie wyłącza przy tym „normalności” w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. okoliczność, że mimo identycznych warunków zdarzenia określone następstwo nie zawsze występuje, ani też jego statystyczna rzadkość. Normalne następstwo nie musi bowiem oznaczać skutku koniecznego (por. wyrok SN z dnia 19 marca 2008 roku, V CSK 491/07, LEX nr 385589).

Nadto niesporne w sprawie jest, jak również wynika to z § 19 ust. 5 (...), że przy ustalaniu stopnia (procentu) trwałego uszczerbku na zdrowiu, w zakresie umowy ubezpieczenia do którego (...) mają zastosowanie, stosuje się tabelę norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu, stanowiącą załącznik do powołanych (...). Tabela ta stanowi integralną część powołanych ogólnych warunków umowy dodatkowej, a zatem jest objęta umową stron tak samo, jak i inne postanowienia umowne.

W związku z zaistniałym zdarzeniem z dnia 2 lutego 2016 roku powodowi przysługiwało świadczenie od pozwanego wynikające z zawartej umowy ubezpieczenia. Wysokość świadczenia odpowiadająca kwocie 550 zł za 1% trwałego uszczerbku na zdrowiu uzależniona została od stopnia ustalonego przez ubezpieczyciela trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Jak wynika z przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego, w szczególności z treści opinii biegłego ortopedy, która po wydaniu pisemnej opinii uzupełniającej nie była kwestionowana przez strony, powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 15%. O czym była już mowa, opinia biegłego (podstawowa oraz uzupełniająca) stanowi przekonujący i miarodajny dowód w sprawie. Opinia ta odzwierciedla staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, wyjaśnia wszystkie istotne okoliczności, podaje przyczyny, które doprowadziły do przyjętej konkluzji, a równocześnie jest poparta głęboką wiedzą i wieloletnim doświadczeniem zawodowym biegłego. Jednocześnie opinii tej nie podważają pozostałe dowody. Oczywiste jest przy tym, że za podstawę ustalenia poziomu trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda nie można było przyjąć złożonego przez powoda orzeczenia komisji lekarskiej, która uszczerbek ten ustaliła na poziomie 18%. Stwierdzenie uszczerbku na zdrowiu poszkodowanego niewątpliwie wymaga wiadomości specjalnych, co w procesie cywilnym implikuje konieczność dopuszczenia na tę okoliczność dowodu z opinii biegłego (art. 278 § 1 k.p.c.). Nie można przy tym nie zauważyć, że w aktach sprawy znajduje się także „konkurencyjne” orzeczenie lekarskie, wydane przez orzecznika pozwanego, który poziom uszczerbku na zdrowiu powoda określił na poziomie 10%.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że powodowi z tytułu umowy ubezpieczenia przysługiwało od pozwanego świadczenie w łącznej wysokości 8.250 zł (15 x 550 zł). Z tytułu ubezpieczenia A. N. otrzymał sumę 5.500 zł, w konsekwencji należne mu uzupełniające odszkodowanie wyraża się kwotą 2.750 zł. Roszczenie przewyższające tę kwotę, jako nieudowodnione, podlegało oddaleniu.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociaż by opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (począwszy od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetki ustawowe za opóźnienie). Natomiast zgodnie z treścią przepisu art. 817 k.c. zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia o wypadku, gdyby jednak wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym, przy zachowaniu należytej staranności, wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. W orzecznictwie przyjmuje się przy tym, że ubezpieczyciel popada w opóźnienie, jeśli nie spełni świadczenia, które zostało mu zgłoszone kwotowo, w terminach zakreślonych w przepisie, o którym mowa wyżej. Oprócz bowiem zawiadomienia o wypadku (ubezpieczeniowym) wierzyciel powinien określić swoje roszczenie. Od chwili zgłoszenia przez niego roszczeń zakład pozostaje w opóźnieniu, o ile oczywiście roszczenia te będą uzasadnione (por. m.in. wyrok SA w Białymstoku z dnia 25 lutego 2015 roku, I ACa 819/14, LEX; wyrok SA w Łodzi z dnia 5 marca 2014 r., I ACa 1181/13, LEX; wyrok SA w Białymstoku z dnia 11 grudnia 2013 roku, I ACa 584/13, LEX; wyrok SA w Poznaniu z dnia 26 września 2013 roku, I ACa 693/13, LEX; wyrok SN z dnia 22 lutego 2007 roku, I CSK 433/06, LEX; wyrok SO w Łodzi z dnia 26 czerwca 2014 roku, III Ca 1767/13, LEX). Godzi się ponadto przypomnieć, że roszczenie o zapłatę odszkodowania ma charakter bezterminowy, przekształcenie go w zobowiązanie terminowe następuje zaś w drodze wezwania wierzyciela skierowanego do dłużnika do spełnienia świadczenia, jeśli tylko wezwanie to zawiera wskazanie żądanej kwoty (por. m.in. wyrok SA w Katowicach z dnia 5 grudnia 2017 roku, I ACa 622/17, L.; wyrok SA w Warszawie z dnia 13 lipca 2017 roku, VI ACa 406/16, L.). W niniejszej sprawie niesporna kwota roszczenia została przez pozwanego wypłacona w terminie wynikającym z art. 817 k.c. W złożonym odwołaniu powód nie oznaczył wysokości dodatkowego odszkodowania, którego się domaga, w konsekwencji Sąd uznał, iż pierwszym wezwaniem do zapłaty tej kwoty był pozew, którego odpis doręczono pozwanemu w dniu 13 lipca 2017 roku. W konsekwencji powód może się zasadnie domagać odsetek od zasądzonego w sprawie świadczenia dopiero od dnia 14 lipca 2017 roku. Dalej idące żądanie odsetkowe należało oddalić.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w oparciu o art. 100 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c.

Strona pozwana wygrała sprawę w 72,5 % i dlatego w takim stopniu należy się jej zwrot kosztów procesu.

Koszty poniesione przez powoda wyniosły łącznie 3.017 zł i obejmowały: opłatę sądową od pozwu – 500 zł, koszty zastępstwa radcy prawnego w kwocie 1.800 zł – § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. 2018, poz. 260), opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł oraz zaliczkę na poczet wynagrodzenia biegłego – 700 zł.

Z kolei koszty poniesione przez pozwanego wyniosły łącznie 1.817 zł i obejmowały: opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty zastępstwa radcy prawnego w kwocie 1.800 zł – § 2 pkt 4 cyt. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku.

Całość poniesionych przez strony kosztów procesu wyniosła zatem 4.834 zł.

Powód wygrał spór w 27,5 %, a przegrał w 72,5 %. Powód winien zatem ponieść z tytułu kosztów procesu kwotę 3.504,65 zł (72,5 % kwoty ogólnej), a pozwany 1.329,35 zł (27,5 % kwoty ogólnej).

Mając na uwadze powyższe należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 487,65 zł, stanowiącą różnicę pomiędzy kosztami faktycznie poniesionymi a kosztami, które strona powodowa powinna ponieść.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 102 k.p.c. Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi: od powoda kwotę 60,41 zł, od pozwanego kwotę 22,91 zł, tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, na które złożyło się wynagrodzenie biegłego sądowego w części niepokrytej przez uiszczoną przez powoda zaliczkę.

Z tych względów, orzeczono jak w sentencji.