Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 275/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Marta Czapska

przy udziale Prokurator Ewy Urman-Brzosko

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19.09. i 17.10.2018 r.

sprawy przeciwko

Ł. B. urodz. (...) w L.

syna Z. i M. z d. D.

oskarżonego o to, że w dniu 15 stycznia 2018 roku w miejscowości L., województwo (...) na ulicy (...) prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu marki H. (...) o nr rej. (...) na drodze publicznej, czym nie zastosował się do orzeczonej Decyzji Starosty (...) nr (...) wydanej w dniu 22 czerwca 2017 r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. B,

tj. o czyn z art. 180a k.k.

orzeka

I. Uznaje oskarżonego Ł. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 180a k.k. i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, oznaczając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.

II. Na mocy art. 42 § 1a pkt 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku.

III. Na podstawie art. 626 § 1 k.pk. w zw. z art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w kwocie 520 (pięćset dwadzieścia) złotych.

Sygn. akt II K 275/18

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 17 października 2018 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony Ł. B. około 2015 r. wyprowadził się z rodzinnego domu w S. przy ul. (...), gdzie mieszkał w mamą i babcią, nie zameldował się pod nowym adresem, mamę i babcię odwiedzał rzadko. Komenda (...) Policji w W. w dniu 29 listopada 2016 r. wystąpiła do Starostwa Powiatowego w L. o sprawdzenie kwalifikacji oskarżonego do prowadzenia pojazdów mechanicznych, w związku z przekroczeniem ilości dozwolonych punktów karnych. Starostwo Powiatowe w L. zawiadomiło w dniu 12 grudnia 2016 r. oskarżonego o wszczęciu postępowania administracyjnego, odpis pisma w dniu 20 grudnia 2016 r. odebrała babcia oskarżonego i nie przekazała mu. Decyzją z dnia 11 stycznia 2017 r. Starostwo Powiatowe w L. w dniu 11 stycznia 2017 r. skierowało oskarżonego na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kierowcy, odpis pisma w dniu 20 stycznia 2017 r. odebrała babcia oskarżonego i nie przekazała mu. Starostwo Powiatowe w L. zawiadomiło oskarżonego o wszczęciu postępowania administracyjnego w dniu 31 marca 2017 r., odpis pisma w dniu 10 kwietnia 2017 r. odebrała babcia oskarżonego i nie przekazała mu. Decyzją z dnia 29 maja 2017 r., znak (...) Starostwo Powiatowe w L. cofnęło oskarżonemu uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B, odpis pisma w dniu 7 czerwca 2017 r. odebrała babcia oskarżonego i nie przekazała mu.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.30,72),

- zeznania M. D. (k.115v-116),

- decyzje (k.85,90,93,96),

- potwierdzenia odbioru (k.87,91,97),

- wniosek (...) (k.99).

W dniu 15 stycznia 2018 r. oskarżony prowadził na drodze publicznej samochód marki M. o nr rej. (...), było to w L. na ul. (...). Dopuścił się wykroczenia w ruchu drogowym, polegającego na jeździe po chodniku. Zauważył to funkcjonariusz Policji A. J. i zatrzymał oskarżonego do kontroli drogowej. Podczas kontroli okazało się, że oskarżony miał cofnięte uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.30,72),

- zeznania A. J. (k.32v,72),

- decyzja (k.85).

Oskarżony podczas postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełniania zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień (k.30). Podczas rozprawy również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, odmówił złożenia wyjaśnień i odpowiadał na pytania obrońcy (k.72). Stwierdził, że w dniu 3 lipca 2017 r. nie zamieszkiwał przy ulicy (...) w S., tam mieszkała jego mama i babcia. Wyprowadził się około 3 lat temu i pozostaje z rodzicami i babcią w nienajlepszych relacjach, choć relacje te polepszyły się, gdy urodziła mu się córka. Nie informował organu ewidencyjnego o zmianie mojego miejsca zamieszkania, o zatrzymaniu prawa jazdy dowiedział się podczas kontroli w dniu zdarzenia. Tego dnia śpieszył się po córkę, a narzeczona miała wizytę u dermatologa. Przyjechał do tego dermatologa, ale skręcił w niewłaściwą uliczkę przy ulicy (...) i jego manewr skrętu musiała zauważyć Policja, która zatrzymała go i żądała dokumentu prawa jazdy, którego tego dnia nie miał przy sobie. Policjant sprawdził jego uprawnienia i okazało się, że miał zatrzymany dokument prawa jazdy. Zdziwił się, że miał zatrzymany dokument prawa jazdy, ponieważ nie sądził, że mógł przekroczyć dopuszczalną liczbę punktów karnych. Prawo jazdy miał od 16 lat, zdarzały mu się mandaty karne, ale nigdy nie było takiej sytuacji, w której mógłbym zbliżyć się do przekroczenia dopuszczalnej liczby punktów karnych.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której podał, że wyprowadził się z rodzinnego domu i nie wiedział o wydaniu decyzji o cofnięciu mu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, gdyż jest to zgodne z potwierdzenia odbioru korespondencji z tym związanej (k.87,91,97) i zeznaniami M. D. (k.115v-116). Nie zasługuje na wiarę ta część wyjaśnień oskarżonego, w której podał, że nie był świadomy prowadzonego postępowania administracyjnego o cofnięciu uprawnień. Należy zwrócić uwagę, że oskarżony miał zachowane uprawnienia procesowe w toku tego postępowania, pisma były wysyłane na podany przez niego adres i nie podał że zmienił miejsce pobytu. Ponadto przekroczenie liczby punktów karnych za wykroczenia w ruchu drogowym miało miejsce już w dniu 3 listopada 2016 r., gdy oskarżony uzyskał łącznie 25 punktów karnych (por. pismo (...) z k.99). Oskarżony powinien się zainteresować ile miał tych punktów i przystąpić do ponownego egzaminu sprawdzającego. Oskarżony zlekceważył możliwość wszczęcia postępowania administracyjnego o cofnięcie mu uprawień do prowadzenia pojazdów mechanicznych, choć wszczęcie takiego postępowania nastąpiło z przyczyn, które powinny być dobrze znane wszystkim kierowcom.

A. J. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.32v), iż w dniu 15 stycznia 2018 r. pełnił służbę na terenie L., zatrzymał do kontroli kierowcę, który naruszył zasady ruchu drogowego. Okazało się, że kierowca ten nie miał przy sobie dokumentu prawa jazdy, a ponadto miał cofnięte uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Podczas rozprawy zeznał (k.115), że nie pamięta zdarzenia, podtrzymał wcześniejsze zeznania, podał, że dokładnie nie pamiętał czy oskarżony był zdziwiony, gdy okazało się, że miał wydaną decyzję o cofnięciu prawa jazdy.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego oraz treści decyzji (k.85).

Świadek M. D. zeznała (k.115v-116), że zazwyczaj odbiera listy dla członków rodziny, którzy mieszkają wspólnie. Z wnuczkiem (czyli oskarżonym) około 4 lata poróżnili się trochę, on wyprowadził się, nie mieli z nim kontaktu, był raz na pół roku, nie przyjeżdżał nawet na Święta. Listy przyjmowała, bo był zameldowany, sądziła że kiedyś je odbierze, listy te gdzieś odłożyła do szuflady, potem miała kłopoty chorobowe i zapomniała o tych listach.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne i rzeczowe znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego i potwierdzeniach odbioru korespondencji (k.87,91,97). Należy zwrócić uwagę, że oskarżony nie może uwolnić się od odpowiedzialności karnej na tej podstawie, że nie odebrał przesłanych mu pism, w tym decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Oskarżony popełnił w 2016 r. siedem wykroczeń w ruchu drogowym, powinien widzieć ile punktów karnych zostało mu wymierzonych (k.99). Ponadto wyprowadzając się z rodzinnego domu powinien zgłosić zmianę adresu, przez zameldowanie się w nowym miejscu zamieszkania lub zapewnić odbiór korespondencji z poprzedniego miejsca pobytu, jeśli chciał tam nadal mieszkać.

Sporządzone w toku postępowania dowody w postaci dokumentów wymienionych na k.116 zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, były sporządzone bezstronnie i obiektywnie, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość. Poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony w dniu 3 listopada 2016 r. przekroczył liczbę dozwolonych punktów karnych. W dniu 12 grudnia 2016 r. Starostwo Powiatowe w L. wszczęło przeciwko niemu postępowanie administracyjne, a w dniu 11 stycznia 2017 r. wydało decyzję o skierowaniu na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kierowcy. Oskarżony nie zgłosił się na to sprawdzenie kwalifikacji i w dniu 29 maja 2017 r. Starostwo Powiatowe wydało decyzję o cofnięciu uprawnień do prowadzenia przez oskarżonego pojazdów mechanicznych. Wszystkie pisma zostały przesłane na adres wskazany przez oskarżonego, ten nie zmienił miejsca zameldowania. Decyzja administracyjna uprawomocniła się, oskarżony miał zapewnioną możliwość jej zaskarżenia. W dniu 15 stycznia 2018 r. oskarżony nie zastosował się do tej decyzji i prowadził pojazd mechaniczny w ruchu drogowym.

Z tych powodów należy uznać za zasadne, że zachowanie oskarżonego naruszyło dyspozycję art. 180a k.k., gdyż nie zastosował się do decyzji o cofnięciu uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Oskarżony ma 34 lat, jest kawalerem, ma na utrzymaniu dziecko w wieku 4 lat, zdobył wykształcenie średnie, pracuje i zarabia około 2.100 złotych miesięcznie (oświadczenie z k.29 i 72), był 4 razy karany, za rodzajowo inne czyny (k.75), z ewidencji kierowców wynika, że 16 razy naruszył zasady ruchu drogowego (k.68-69).

Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu nie był mały, gdyż oskarżony naruszył zakaz sądowy i podjął jazdę samochodem, mimo że wydano decyzję o cofnięciu mu uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Stopień winy oskarżonego był znaczny, gdyż oskarżony wielokrotnie był karany za wykroczenia w ruchu drogowym.

Celem postępowania karnego jest zapobieganie popełniania przestępstwom i kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych i słusznych interesów innych osób oraz wskazywanie, że orzeczone zakazy powinny być przestrzegane. Jako okoliczności obciążające należy uznać uprzednią karalność oskarżonego (k.75) i naruszanie zasad ruchu drogowego (k.68-69), okolicznościami łagodzącymi jest niekaralność za podobne czyny (k.75) i nie popełnianie wykroczeń w ruchu drogowym przez ostatnie dwa lata (k.69).

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd uznał, że karą adekwatną, sprawiedliwą i zdolną spełnić cele prewencji indywidualnej i generalnej powinna być kara 200 stawek dziennych grzywny. Kara ta powinna przez swą realną dolegliwość przekonać oskarżonego oraz jego ewentualnych naśladowców o konieczności przestrzegania porządku prawnego. Oskarżony ma stałą pracę i wysokość jednej stawki dziennej powinna być określona na kwotę 20 złotych, która jest adekwatna do jego sytuacji życiowej i możliwości zarobkowych.

Ustawodawca przewidział obligatoryjne orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych za przypisane oskarżonemu przestępstwo. Za orzeczeniem tego środka karnego na minimalny okres 1 roku przemawia nie popełnianie przez niego wykroczeń w ruchu drogowym przez ostatnie 2 lata.

W związku z postępowaniem Skarb Państwa poniósł wydatki, które nie powinny być przerzucane na ogół podatników, gdyż oskarżony ma stałą pracę i może te koszty spłacić, bez narażenia siebie i członków najbliższej rodziny na niemożliwość zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.