Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie XI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Kowalski

Protokolant: Paulina Adamska, Monika Filaber

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 29 maja 2018 roku, 5 i 9 października 2018 roku w W.

sprawy przeciwko A. B.

synowi K. i B.

urodzonego (...) w C.

obwinionemu o to, że:

w dniu 19 lipca 2017 r. ok. godziny 11:45, będąc dyrektorem Spółki z o.o. (...) przy ul. (...) w W. dokonano:

1)  brak zabezpieczenia kontenera przed opadami atmosferycznymi,

2)  brak zabezpieczenia kontenera przed wyciekiem płynu do gleby,

tj. o wykroczenie z art. 10 ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach z dnia 13 września 1996 r. oraz uchwały Rady (...) W. z dnia 9 lipca 2015 r. (...) w sprawie uchwalenia Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie (...) W.,

I.  obwinionego A. B. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu;

II.  na podstawie art. 119 § 2 pkt 1 kpw określa, że koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt XI W 4365/17

UZASADNIENIE

A. B. został postawiony następujący zarzut: w dniu 19 lipca 2017 roku około godziny 11:45, będąc dyrektorem Spółki z o.o. (...) przy ul. (...) w W. dokonano:

1)  brak zabezpieczenia kontenera przed odpadami atmosferycznymi,

2)  brak zabezpieczenia kontenera przed wyciekiem płynu do gleby,

tj. popełnienia wykroczenia z art. 10 ust. 2a ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz uchwały Rady (...) W. z dnia 9 lipca 2015 r. Nr (...) w sprawie uchwalenia Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie (...) W..

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lipca 2017 roku funkcjonariusze Straży Miejskiej w osobach M. M. i E. W. dokonali na ulicy (...) kontroli (...) Spółka z o.o. W trakcie kontroli stwierdzono w szczególności brak zabezpieczenia kontenera przemysłowego o pojemności 7 m ³ przed opadami atmosferycznymi oraz przed wyciekiem płynu do gleby. Kontener ustawiony był pod drzewem na powierzchni nieutwardzonej, widoczne były wycieki nieustalonych substancji. Podczas kontroli obecny był obwiniony A. B., który w tym czasie był pracownikiem spółki oraz pełnił funkcję prokurenta.

A. B. zajmował się w spółce przygotowaniem faktur, refakturowaniem wydatków oraz relacjami zarządu spółki ze wspólnikami i najemcami. Obowiązki obwinionego wynikały z ustaleń ustnych poczynionych między obwinionym a członkami zarządu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- wyjaśnień obwinionego (k. 25, 66-67),

- zeznań świadka M. M. (k. 67),

- zeznań świadka K. O. (k. 122),

- notatki urzędowej i protokołu kontroli wraz ze zdjęciami (k. 1-22),

- odpisu z KRS (k. 72-75),

- umowy spółki (k. 98-116).

Obwiniony A. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Potwierdził, że w czasie przeprowadzenia kontroli był prokurentem przedmiotowej spółki z o.o. oraz fakt, iż przedmiotowy kontener należał do spółki. Wyjaśniał, że nie jest odpowiedzialny za kontener. Nie wiedział również, kto jest za niego odpowiedzialny. Wskazał, że spółką zarządza 3-osobowy zarząd.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego Sąd uznał za wiarygodne co do faktu, że obwiniony był pracownikiem Spółki i prokurentem w czasie przeprowadzenia kontroli. Wyjaśnienia obwinionego znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Nie są między stronami sporne.

Zeznania przeprowadzającego kontrolę strażnika miejskiego M. M. są wiarygodne, znajdują w szczególności potwierdzenie w notatce urzędowej oraz protokole kontroli, w tym zdjęciach (k. 1-22).

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka K. O., Prezesa Zarządu przedmiotowej spółki. Zeznania te są logiczne oraz znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w szczególności w umowie spółki oraz w wyjaśnieniach obwinionego.

Zeznania świadka E. W. nic istotnego do sprawy nie wniosły. Świadek, jako funkcjonariusz Straży Miejskiej, była obecna w trakcie kontroli (...) Zespołu (...) - spółka z o.o., jednak z uwagi na upływ czasu nie pamiętała okoliczności tej sprawy.

Za wiarygodne Sąd uznał dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, które zostały ujawnione na podstawie art. 76 § 1 kpw. Dokumenty te zostały sporządzone przez kompetentne podmioty, a strony w toku przewodu sądowego nie kwestionowały ich prawdziwości.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dał podstaw do przypisania obwinionemu popełnienia zarzucanego mu wykroczenia.

Niewątpliwa w niniejszej sprawie jest okoliczność, iż kontener należący do Zespołu (...) spółki z o.o. nie miał zabezpieczenia przed opadami atmosferycznymi oraz przed wyciekiem płynu do gleby. Bezspornym jest to, że obwiniony w czasie wskazanym w wniosku o ukaranie był pracownikiem przedmiotowej spółki oraz pełnił w niej funkcję prokurenta. Niemniej jednak fakt ten nie implikuje odpowiedzialności obwinionego za wykroczenie z art. 10 ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach z dnia 13 września 1996 r. - karze podlega ten, kto nie wykonuje obowiązków określonych w regulaminie, tj. w wydanej na podstawie art. 4 tej ustawy uchwale rady gminy. Bezpośrednim przedmiotem ochrony jest wykonalność obowiązków wskazanych w uchwale określającej szczegółowe zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy – czyli w regulaminie. Konstrukcja art. 10 ust. 2a ma charakter blankietowy. O tym, co będzie czynem zabronionym pod groźbą kary, decyduje rada gminy, wydając uchwałę (regulamin) na podstawie art. 4 Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach z dnia 13 września 1996 r., należy wszakże pamiętać, że nie każde naruszenie regulaminu pociąga za sobą odpowiedzialność z art. 10 ust. 2a ustawy. Warunkiem jest, aby postanowienie regulaminu zostało sformułowane jako obowiązek i skierowane do określonego kręgu adresatów. Wówczas każdy adresat obowiązku, który go nie wypełnia, odpowie za wykroczenie z komentowanego przepisu (komentarz do art. 10 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Wojciech Radecki, LEX 2016).

Z treści § 2 ust. 1. Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie (...) W. (Uchwała Rady (...) W. z dnia 9 lipca 2015 r. Nr (...)) wynika, iż właściciele nieruchomości oraz zarządcy terenów przeznaczonych do użytku publicznego zobowiązani są do pozbywania się odpadów komunalnych, odpowiednio z terenu nieruchomości oraz z terenów przeznaczonych do użytku publicznego, w sposób systematyczny, gwarantujący zachowanie czystości i porządku na nieruchomości lub terenie przeznaczonym do użytku publicznego, poprzez zbieranie odpadów komunalnych, zgodnie z wymaganiami określonymi w Regulaminie, w celu odbioru przez podmioty odbierające odpady komunalne.

Przez właściciela należy rozumieć, zgodnie z definicją ustawową z art. 2 ust. 1 pkt 4, każdy podmiot traktowany tak jak właściciel, a jeżeli taki podmiot jest osobą prawną lub jednostką organizacyjną – tę osobę fizyczną, która w imieniu właściciela jest zobowiązana do utrzymania czystości i porządku (komentarz do art. 10 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Wojciech Radecki, LEX 2016).

W ocenie Sądu analiza całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie niniejszej nie pozwala na przypisanie obwinionemu obowiązku dopełnienia przepisów regulaminu, które zdaniem oskarżyciela publicznego zostały naruszone. Zgodnie z umową spółki, uprawnionymi do reprezentowania spółki zarówno w czynnościach sądowych jak i pozasądowych jest zarząd. Prokura uprawnia do dokonywania wszelkich czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Jak wynika z zeznań Prezesa Zarządu spółki, za administrowanie przedmiotowym terenem odpowiada Zarząd. Obwiniony nie był odpowiedzialny za zabezpieczenie kontenera, gdyż zgodnie z poczynionymi ustaleniami był odpowiedzialny za zupełnie inny obszar działalności spółki, a więc nie był wyznaczony przez właściciela (w tym wypadku spółkę – jej zarząd) do utrzymania czystości i porządku na przedmiotowym terenie.

W świetle powyższego Sąd doszedł do przekonania, że materiał dowodowy nie wskazuje na to, że zachowanie obwinionego wyczerpało znamiona wykroczenia z art. 10 ust. 2a ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Nie jest przy tym rzeczą Sądu szukanie i ustalanie osoby personalnie odpowiedzialnej za ewentualne naruszenia wskazane w zarzucie wniosku o ukaranie, albowiem Sąd orzeka w granicach podmiotowych zakreślonych przez oskarżyciela w tymże wniosku o ukaranie.

Wobec powyższego, Sąd uniewinnił A. B. od popełnienia zarzucanego mu czynu, a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa (art. 119 § 2 pkt 1 kpw).